Όταν οι Κρόνιες Καμπάνες

[Drake Ramore]

Πάρα πολύ καλό φλασάκι με τις σωστές αναλογίες σε όλα (ακόμη και στις επαναλήψεις) για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Δεν θα πείραζα το οτιδήποτε, επειδή μάλλον θα χαλάσει αν πας να το ανοίξεις σε κάτι μεγαλύτερο.

 

O.T.

Από την άλλη (με γνώμονα μόνο τον διαγωνισμό), θεωρώ ότι επειδή είναι φλασάκι, μάλλον διαγωνίστηκε και ψηφίστηκε με λάθος κριτήριο. Από την μια υπήρχαν ολόκληρες ιστορίες με πλοκή, αρχή μέση και τέλος και τους συγγραφείς τους να προσπαθούν να κλείσουν κενά και να χωρέσουν την πλοκή σε 3000 λέξεις και από την άλλη αυτό το φλασάκι που απευθυνόταν κυρίως στο συναίσθημα μας με έντονες εικόνες, αλλά χωρίς καμία ουσιαστική πλοκή.   Το βάζω στο off topic μιας και δεν ήμουν μέσα σε αυτούς που ψηφισαν στον διαγωνισμό (επειδή δεν είχα προλάβει να τα διαβάσω όλα), οπότε αυτό το σχόλιο έχει ενδιαφέρον μόνο σαν διαπίστωση και βάση για συζήτηση για μελλοντικούς διαγωνισμούς.

[dagoncult]

Εκτός από τις πρώτες και τις τελευταίες δυο παραγράφους, η υπολοιπη ιστορία πρέπει να έφυγε σε 5 δευτερόλεπτα. Πάρα πολύ καλός λόγος, πήγαινε νεράκι.

Προφανώς, η ιδέα με άφησε με το στόμα ανοιχτό.

 

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν είμαι σίγουρος ότι λειτουργεί καλά, αυτό είναι το θέμα του γητέματος των κοριτσιών. Θέλω να πω, αφού κάθε βράδυ σκοτώνεται μια κοπέλα σε ηλικία γάμου, θα έπρεπε το νέο να έχει διαδοθεί σε όλη την πόλη κι επομένως όλες οι οικογένειες να είναι σε επιφυλακή και να κλειδαμπαρώνουν τα κορίτσια τους. Για αυτόν τον λόγο σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερο να μην γητεύονται οι κοπελιές. Το παλατι θα μπορούσε απλώς να επιβάλει τον χρησμό στον λαό, ο οποίος θα φοβόταν το βασιλικό λεπίδι και θα έστελνε κάθε βράδυ ένα κορίτσι για να πηδήξει από την ακρόπολη. Στην τελική, μ' αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεσαι την 'αορατότητα' κι επιπλέον δικαιολογείται κι η εμμονή του βασιλιά και της βασίλισσας να στείλουν την κόρη τους στον θάνατο (επειδή κινδυνεύουν από ξεσηκωμό του λαού), ενώ τώρα δεν έχουν στην πραγματικότητα λόγο να την στείλουν, μπορούν να αφήσουν τον λαό να πληρώνει τη νύφη.

 

Μπράβο και συγχαρητήρια για την πρωτιά.

 

Δυο ψιλά:

1)Αυτοί που μένουν γύρω από την ακρόπολη (μαζί κι η ηρωίδα) βλέπουν το πλάσμα από μακριά. Αλλά σ' αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να είναι κάπως δύσκολο να το δουν που φέρνει το χέρι στο στόμα και δαγκώνει τα δάχτυλα (ειδικά αυτήν την δεύτερη κίνηση).

2)Είχα κι εγώ την ίδια απορία με τον bfp, σχετικά με το γιατί όποιος είναι πάνω στην ακρόπολη δεν μπορεί να δει το πλάσμα, όταν αυτό περνάει από κοντά του (οπότε όπως καταλαβαίνεις η αορατότητα δεν πολυδούλεψε για 'μένα).

[Βελόρεν]

Θα συμφωνήσω με τα σχόλια του dagoncult

Πέρα από αυτά όμως, έμεινα με το στόμα ανοικτό στο τέλος! Συγχαρητήρια! Μου σηκώθηκε η τρίχα!!!

[elgalla]

Ρε συ....

Απίστευτο διαμαντάκι, εξαιρετικά γραμμένο με το μοναδικό σου ύφος, εκπληκτική έμπνευση, εκπληκτικός τίτλος, γενικά υποκλίνομαι. Δεν λέω τίποτα περισσότερο, θα ήταν περιττό.

[GeorgeDamtsios]

Τα σχόλια του Βελόρεν και της elgalla έφεραν ψηλά στη λίστα των φάντασυ το εν λόγω φλασάκι, με αποτέλεσμα να το διαβάσω μόλις κι εγώ...

 

Χονδρικά πρέπει να ήταν κάπου η 50η ιστορία της βιβλιοθήκης που διαβάζω, (ασχέτως που έχω σχολιάσει περίπου τις μισές από δαύτες, συνήθως λόγω έλλειψης χρόνου). Και για να μη γίνω υπερβολικός, δε θα πω ότι η συγκεκριμένη είναι η κορυφαία, αλλά ότι ανήκει στις πέντε καλύτερες. Υπάρχει ένας μελαγχολικός λυρισμός μέσα της που καθηλώνει από τις πρώτες λέξεις, ενώ προκαλεί μονίμως και μια έντονη ανατριχίλα. Ακόμη καλύτερα, με λιγότερες και από χίλιες λέξεις, προσωπικά μου έδωσε την αίσθηση μιας ολοκληρωμένης ιστορίας.

 

Τα συγχαρητήριά μου!

[Ιρμάντα]

Πάρα πολύ ωραία ιστορία. Λάτρεψα που άργησα να καταλάβω τι ακριβώς παίζει, θα μου πεις σε ένα φλασάκι πόσο να αργήσεις, αλλά και πάλι. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η ίδια η αρχαία βασιλοπούλα, ότι αυτή διηγείται την ιστορία (το φάντασμά της δηλαδή). Μετά νόμιζα πως το φάντασμα της αρχαίας βασιλοπούλας είναι αυτή που  βγαίνει κάθε βράδυ, κάθε βράδυ. Ψυλλιάστηκα όταν είπες για τα διαφορετικά νυφικά.

Πάντως στο τέλος ήρθε η έκπληξη. Και συγκινητικό, και ποιητικό, και απλό, και, και, και....

Η απορία (του ψειρίσματος) είναι πόσα κορίτσια είχαν πεθάνει στο μεταξύ, μέχρι να πάρει η δύστυχη την απόφαση να αναλάβει το ιερό και προδιαγεγραμμένο καθήκον. Σκέφτηκα, δεν ξέρω, μικρή πόλη, μικρό κάστρο...μία πόλη να ερημώνει τελείως από θηλυκά, και εκείνη να απομένει πίσω από τα καφασωτά, και το νυφικό κρεμασμένο....

[Solonor]

Πολύ ωραίο φλασάκι από αυτά που έχασα λόγω της φυλάκισής μου. Χαϊδεύει το άρτιο: μετρημένο, με τις επαναλήψεις εκεί που πρέπει, ύφος, κόσμος, όλα. 

Το μόνο προβληματάκι στην περίπτωσή μου είναι πως (ίσως επειδή έχω διαβάσει εκατοντάδες χιλιάδες Δεσποτακικές λέξεις) εννόησα ένα κλικ νωρίτερα και κάπου ήλπιζα να με εκπλήξεις με διαφορετικό τέλος. Αλλά εντάξει και πάλι ήταν γερό χαστούκι.

Εξαιρετικό.

[Naroualis]

 (ίσως επειδή έχω διαβάσει εκατοντάδες χιλιάδες Δεσποτακικές λέξεις) 

Αχ, κακόμοιρο παιδί κι εσύ, τι έχεις τραβήξει. 

Edited November 2, 2015 by Naroualis

[wordsmith]

 

 (ίσως επειδή έχω διαβάσει εκατοντάδες χιλιάδες Δεσποτακικές λέξεις) 

Αχ, κακόμοιρο παιδί κι εσύ, τι έχεις τραβήξει. 

 

(

O.T.	δε λες τίποτα! αφού του πέσανε και τα μαλλιά και το μούσι!

[Solonor]

Το μούσι ξαναβγήκε, λες να σημαίνει πως πρέπει να δω κι άλλες; 

(εύκολα)

[Ballerond]

Ευχαριστώ θερμά την Αταλάντη που μου σύστησε να το διαβασω.

Ευχαριστώ θερμότερα την Naroualis για ένα από τα ωραιότερα φλασάκια που έχω διαβάσει ποτέ.

 

Όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν...

[Glokta]

Ένα συναίσθημα που αισθάνομαι σπάνια είναι αυτό της ζήλιας...σήμερα ζήλεψα πολύ.

 

Για αρχή συγχαρητήρια. Είναι εξαιρετικό και δεν πρόκειται να το ξεχάσω για κάμποσο.

 

Τώρα πιο αναλυτικά

 

1) Δίνεις το, επαναλαμβανόμενο, δράμα που περνάει η πρωταγωνίστρια καταπληκτικά. Ειδικότερα ο έμμεσος τρόπος (επανάληψη λέξεων, γραφή) και όχι ο άμεσος είναι αυτός που μου άρεσε περισσότερο. 

2) Κρύβεις στην αρχή το γεγονός πως είναι κοπέλες χρησιμοποιώντας την λέξη πλάσμα, προσωπικά μου δημιούργησε μυστήριο. Ήμουν σίγουρος πως κάνα τερατάκι θα έπαιζε.

3) Κοσμοπλασία...την χώρεσες μέσα σε τόσες λίγες λέξεις...

4) Αυτό που κατάφερες να κάνεις καλύτερα από όλα είναι η ταύτιση...ταυτίστηκα...αγχώθηκα...σε τόσες λίγες λέξεις...

 

Ζηλεύω..

Συγχαρητήρια 

[Naroualis]

 

[Cassandra Gotha]

Αγαπημένοι συγγραφείς παρτίδα 2 (εντάξει, το αστείο τράβηξε λίγο, δεν εννοώ τους ανθρώπους με το "παρτίδα", φυσικά, ας το γράφω από δω και πέρα Η.Α. Ημέρα Ανασκαφής, γιατί περί αυτού πρόκειται Η.Α. 2 λοιπόν). 

Edited April 22 by Cassandra Gotha

[Guest]

3 hours ago, Cassandra Gotha said:

Ημέρα Ανασκαφής

Μου θύμισε Indiana Jones λίγο