Η κατάρα

[xrusaki]

Την ιστορία αυτήν ξεκίνησα να την γράφω με αφορμή το θέμα του διαγωνισμού σύντομης ιστορίας περί στοιχειώματος. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τις προθεσμίες. 

 

Είδος: heroic fantasy
Βία; ναι , λίγη
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 1251
Αυτοτελής; δεν ξέρω σίγουρα ..μπορεί να το συνεχίσω.

 

 

 

 

 

Το περήφανο μαύρο άλογο ανέβαινε το κακοτράχαλο ανηφορικό μονοπάτι χωρίς να αγκομαχήσει. Ένα άλογο σαν και αυτό, που έμοιαζε να ταιριάζει μόνο σε έναν γενναίο ιππότη, συνηθισμένο να ορμάει μέσα στις φλόγες και στο αίμα της μάχης, δεν το τρόμαζε ούτε το ανηφορικό μονοπάτι, ούτε το πυκνό δάσος που το κύκλωνε Ούτε καν η νύχτα που έπεφτε σιγά, σιγά σκεπάζοντας με το μαύρο δίχτυ της. Αντί να φέρει για καβαλάρη έναν περήφανο ιππότη ή κάποιον πάμπλουτο ευγενή, έσερνε ένα ξύλινο αμαξίδιο φορτωμένο με ελάχιστα σακιά. Ο οδηγός ήταν ένας φτωχοντυμένος μοναχός με φθαρμένα τα μανίκια και τις άκρες στο απλό ράσο του. Η κουκούλα σκέπαζε όλο του το πρόσωπο που δεν διακρίνονταν καθόλου. Η ηλικία του ήταν απροσδιόριστη. Έμοιαζε να γνωρίζει το στοιχειωμένο δάσος σαν την παλάμη του χεριού του .Κάποια στιγμή στα μάτια του προέβαλε ένα πανδοχείο , έτοιμο να δεχτεί κάθε ξεστρατισμένο ταξιδιώτη ή κουρασμένο οδοιπόρο. Ο μοναχός κατέβηκε από το αμαξίδιο .Πρώτα φρόντισε το άλογο του πηγαίνοντας το στον στάβλο του πανδοχείου για να ξεκουραστεί και μετά μπήκε στο φτωχικό πανδοχείο. Έμοιαζε με έναν απλό μοναχό του τάγματος του ‘Ιερού όρους’ που τους φιλοξενούσε μια γειτονική μονή. Σίγουρα μετέφερε προμήθειες για το μοναστήρι. Το μόνο κάπως ξεχωριστό πάνω του ήταν το θεόρατο του ανάστημα και οι πλατιοί του ώμοι , αλλά το φτωχικό του ντύσιμο δεν τραβούσε την προσοχή.

 

Ο πανδοχέας , ένας μεσήλικος αλλά ψηλός άντρας τον υποδέχτηκε χαρούμενα μόλις μπήκε.  <<Καλώς τον άγιο πατέρα.Καλώς μας ήρθες πάλι..κάτσε να φας κάτι και να πιεις λίγο κρασί μαζί μας .Λίγο κρασί είναι ευλογημένο και από τους θεούς.>>

 

Ο μοναχός ευχαρίστησε ευγενικά και κάθισε σε μια γωνιά τρώγοντας ένα λιτό δείπνο και πίνοντας ελάχιστο κρασί..

 

 

Το μικρό εστιατόριο του πανδοχείου ήταν γεμάτο άντρες. Άλλοι ήταν ταξιδιώτες, άλλοι ξυλοκόποι και χωρικοί από το διπλανό χωριό που σύχναζαν εκεί για να δειπνήσουν και να πιουν κρασί. Ό ξενοδόχος κάθισε στο τραπέζι με 2 άντρες. Ήταν καλοντυμένοι και έμοιαζαν αριστοκρατικής καταγωγής . Ένας άντρας μεγάλης ηλικίας πήρε μια κιθάρα και άρχισε να τραγουδά.

 

 Το τραγούδι που έλεγε ήταν πολύ παλιό, αφηγούνταν την θρύλο του πρίγκηπα Λίζαρ . Ο Λίζαρ ήταν ένας από τους πιο όμορφους άντρες που είχαν αντικρίσει τα μάτια των ανθρώπων στον  τόπο εκείνο και στα γύρω βασίλεια. Είχε 2 μπλε μάτια που θύμιζαν το χρώμα της τρικυμισμένης θάλασσας τον χειμώνα και κυματιστά ξανθά μαλλιά , ήταν ατρόμητος πολεμιστής μα φιλόδοξος και σκληρόκαρδος. Προκάλεσε σε μονομαχία τον μεγαλύτερο αδερφό του και νόμιμο κληρονόμο του θρόνου και τον σκότωσε. Από τότε  ήταν ο πιο τυραννικός και δυνάστης βασιλιάς που είχαν δει όλα τα βασίλεια . Ξεκίνησε πολέμους νικώντας όλους τους αντιπάλους του, καθώς ήταν ο πιο δυνατός πολεμιστής ώσπου κάποτε λεηλάτησε και κατέκαψε τα μοναστήρια της χώρας. Έκλεψε τα διαμαντικά και τους θησαυρούς τους. Τότε, λένε ότι οι θεοί τον καταράστηκαν. Σε μια μάχη όλος ο στρατός του ξεκληρίστηκε ο αντίπαλός του βασιλιάς αφού του ξέσκισε το πρόσωπό του με το σπαθί του κατέκτησε την χώρα. Και βασίλευσε ειρηνικά. Ο Λίζαρ ξέφυγε και  δεν τον ξαναείδε κανείς. Λένε ότι έχει στοιχειώσει την περιοχή και τριγυρίζει από τότε. Κανείς όμως δεν τον έχει δει ή τον έχει ακούσει.

 

 

Επρόκειτο για έναν θρύλο που ήταν πασίγνωστος στον περιοχή και κανείς δεν γνώριζε αν ήταν αλήθεια.

 

Τότε ο τραγουδιστής άρχισε να τραγουδάει ένα δεύτερο τραγούδι. Διηγούνταν ένα περιστατικό που είχε συμβεί λίγα χρόνια πριν σε ένα γειτονικό χωριό. Την νύχτα του γάμου του δημάρχου του χωριού με την αγαπημένη του , ληστές παρείσφρησαν μέσα στο γλέντι. Σκότωσαν τους καλεσμένους και την νύφη έκλεψαν όλα τα πλούτη του σπιτιού και έφυγαν. Λένε ότι σώθηκε μόνο ο δήμαρχος και ο πατέρας της νύφης που ήταν ένας σοφός μάγος από τότε ορκίστηκε εκδίκηση και ψάχνει να βρει τους δράστες για να πληρώσουν.

 

Όταν σταμάτησε το τραγούδι, στο κακοφωτισμένο δωμάτιο απλώθηκε σιωπή. Ο ξενοδόχος σηκώθηκε απότομα και ζήτησε στον κιθαρωδό να μην τραγουδήσει άλλο. Οι δύο άντρες συνοδοί του φαίνονταν εκνευρισμένοι..

 

<<Τι ανόητα και δυσάρεστα τραγούδια λέτε στα μέρη σας ξενοδόχε;>>, είπε ο ένας από αυτούς;<<Θα προτιμούσα κάτι πιο χαρούμενο μια όμορφη νύχτα σαν και αυτήν>>.

 

<<Γιατί σε ενοχλεί αυτό το τραγούδι νεαρέ μου;>> ρώτησε ένας ηλικιωμένος άντρας που καθόταν με μια παρέα σε ένα ακριανό τραπέζι;<<Είναι ένα γεγονός θλιβερό που συνέβει πριν δέκα χρόνια στην περιοχή.Είσαι τόσο ευαίσθητος;>>

 

<<Ναι γέρο , είμαι ευαίσθητος. σε ενοχλεί; Κλείσε το στόμα σου και άσε τις ειρωνείες>>

 

<<Ηρέμησε παλικάρι μου.>> Είπε ο ηλικιωμένος άντρας ατάραχος. <<Μην εκνευρίζεσαι . Σε πείραξε μάλλον το κρασί..>>

 

<< Βούλωσε το επιτέλους γέροντα >>φώναξε ο άντρας και σηκώθηκε. Στο χέρι του κράταγε ένα μικρό μαχαίρι..

 

Ο γέροντας σηκώθηκε και αυτός. <<Δεν περίμενα να με αναγνωρίσεις τόσο γρήγορα τόσα χρόνια μετά>> είπε, <<αλλά το σχεδίαζα εδώ και καιρό. Εσάς τους δύο και τον ξενοδόχο που ζείτε σαν αθώοι και ευυπόληπτοι πολίτες από τότε που κάψατε το χωριό μας και σκοτώσατε την μοναχοκόρη μου με τα δικά μας πλούτη, σας έχω αναγνωρίσει εδώ και καιρό και το σχεδίαζα πώς  θα σας τιμωρήσω.Δούλευα για χρόνια για να φτιάξω το κατάλληλο ξόρκι.Και σήμερα τα έχω όλα αυτά που χρειάζομαι για να σας τιμωρήσω.Εδώ είναι όλο το χωριό μαζεμένο σήμερα,  όλοι οι πολίτες που σώθηκαν από την σφαγή εκείνο το βράδυ κι εγώ έχω έτοιμο το ξόρκι του αφανισμού σας. Αυτά που χρειάζομαι είναι όλα εδώ. Ένα νεκρό μωρό , που πέθανε χτες στην γέννα,  το πήρα από την μαμή του μεγάλου χωριού και το έχω στον σάκο που κρατάω .

 

Επίσης χρειάζομαι μερικούς ανθρώπους που σκοτώσατε τους συγγενείς τους και υπάρχουν κάμποσοι από αυτούς εδώ μέσα. Το τελευταίο συστατικό που απαιτεί το ξόρκι, είναι ένας καταραμένος άντρας, περιφρονημένος από θεούς και ανθρώπους. Έδειξε έναν άθλιο νάνο που καθόταν δίπλα του. Όλα είναι εδώ και οι πόρτες είναι αμπαρωμένες. Δεν θα σας αφήσουμε να φύγετε,  θα πεθάνετε μόλις ξημερώσει. Δλδ σε λίγα λεπτά.>>

 

<<Τι ανοησίες λες γέρο; Έχασες το μυαλό σου;>>, είπε ο ένας από τους δύο ληστές. Το πρόσωπό του ήταν έντρομο και τα μάτια του προεξείχαν από τις κόχες . Σηκώθηκε και με το μαχαίρι του απείλησε τον γέρο άντρα.

 

<<Εμένα και να με σκοτώσεις, δεν θα γλυτώσετε. >>Του είπε ο γέρος μάγος γελώντας υστερικά .<< Το ξόρκι λειτουργεί και μετά τον θάνατο μου.>>

 

<<Χωρίς εσένα λειτουργεί το ξόρκι . Σωστά γέρο;>> Του φώναξε ο ληστής , αποκαλύπτοντας την ενοχή του. <<Χωρίς όμως τον καταραμένο άντρα , προέβλεψες αν θα λειτουργήσει;>>

 

Με μία αστραπιαία κίνηση βρέθηκε δίπλα στον νάνο και του έκοψε το κεφάλι. Το κεφάλι του νάνου κύλησε μπροστά στο τζάκι . Ο μάγος ούρλιαξε από οργή.

 

Τότε ο μοναχός σηκώθηκε αθόρυβα από την θέση του και κατέβασε την κουκούλα του.Το κεφάλι του ήταν ξυρισμένο. Στο μέτωπο του υπήρχε γραμμένο με τατουάζ το σημάδι του θεού που υπηρετούσε, ένα πανάρχαιο λατρευτικό σύμβολο. Το πρόσωπο του ήταν χαραγμένο από την μια μεριά ως την άλλη από σπαθί. Κανείς δεν είδε την κίνηση του. Τότε οι πρώτες αχτίδες του φωτός της νέας μέρας πέρασαν από τα παράθυρα και οι τρεις ληστές άρχισαν να ουρλιάζουν από τους πόνους. Τα πρόσωπά τους χλόμιασαν και από όλες τις κόγχες του προσώπου τους άρχισε να τρέχει αίμα. Έπεσαν στο πάτωμα και χτυπιόνταν όμως το πλήθος που υπήρχε σιωπηλό μέσα στο μαγαζί, όταν τους είδε αβοήθητους στο πάτωμα, όρμησε πάνω τους και τους χτυπούσε και ξέσκιζε με μανία.

 

Ο Μοναχός βγήκε αθόρυβα από το κτίριο. Κανένας δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του , ούτε θυμόταν την μορφή του. Για ακόμη μια φορά είχε περάσει σαν αέρας η σαν φάντασμα.Η ανυπαρξία και η κατάρα ήταν η τιμωρία για τις ασεβείς πράξεις του. Όμως υπηρετώντας στην μονή του Ιερού όρους ως απλός μοναχός ίσως κάποτε εξευμένιζε τους θυμωμένους θεούς .

 

 

[AlienBill]

Ωραίο αυτό το στόρι με τους θρύλους των τραγουδιών που ζωντανεύουν. Για το μέγεθός του, είναι μια χαρά. Θα προτιμούσα ο καλόγερος να έχει καλυμμένο το πρόσωπο γιατί σύμφωνα με τον θρύλο "το πρόσωπο του πρίγκιπα ξεσκίστηκε".

 

Στο τέλος, υπάρχει ένας ήρωας με υπερδυνάμεις, που μπορεί να αξιοποιηθεί και σε μελλοντικές ιστορίες σου...

[Cassandra Gotha]

Το στόρυ μου άρεσε πάρα πολύ, σίγουρα είναι υλικό για σειρά διηγημάτων ή μυθιστόρημα!

 

Αλλά η υλοποίηση έχει σοβαρό πρόβλημα (που λύνεται αρκετά εύκολα, πιστεύω). Καταρχήν, από τη στιγμή που διαβάζω την περίληψη του πρώτου τραγουδιού, ξέρω ποιος είναι ο καλόγερος. Εντάξει, ωραία είναι να το καταλάβω, αλλά μου το έδωσες τελείως μασημένο. Θα μπορούσε να γίνει η αποκάλυψη πιο ενδιαφέρουσα.

Το δεύτερο τραγούδι έρχεται απότομα, χοντροκομμένα, να μας γνωστοποιήσει το δεύτερο σκέλος της ιστορίας. Ό,τι ακολουθεί είναι απλά λάθος. Δηλαδή, δεν μπορεί ο μάγος να κάθεται, τόσην ώρα, να εξηγεί στον θανάσιμο εχθρό του πώς θα τον σκοτώσει. Δεν είναι λογικό. Μετά, ο κακομοίρης ο νάνος. Δεν είχε λόγο ύπαρξης, τον έβαλες εκεί μόνο για να δώσεις ένα πρόβλημα για τη λύση του τέλους. Θα ήταν καλό:

1) Αν ο νάνος είχε κάποιο ρόλο. Αν, για παράδειγμα, ανάμεσα στα δύο τραγούδια γνωριστεί με τον καλόγερο και μιλήσουν, και του πει την ιστορία του. Εκεί θα καταλαβαίναμε καλύτερα αν και γιατί ήταν καταραμένος ο νάνος. Αλλά όχι σε μονόλογο, όπως τα εξηγεί ο μάγος. Σε διάλογο, όπου ο μάγος του εκμαιεύει την αλήθεια για την οποία τόσο λαχταρά.

2) Ακόμη καλύτερα να μην υπήρχε καθόλου ο νάνος. Να γινόταν η κουβέντα απευθείας με τον μάγο. Δηλαδή, ο καλόγερος βλέπει ότι ο μάγος είναι στην τσίτα, για καλή μας τύχη δεν βρίσκει θέση στο κατάμεστο πανδοχείο, πάει στέκεται στο μπαρ, ας πούμε... και καταλήγει να κάθεται στο τραπέζι του μάγου. Εκεί ο μάγος του λέει όλη την αλήθεια, αφού έτσι κι αλλιώς έχασε - όπως λανθασμένα πιστεύει - την ευκαιρία του: δεν έχει το τελευταίο συστατικό για το ξόρκι του, δηλαδή έναν καταραμένο άντρα. Ο καλόγερος δεν αποκαλύπτεται, μόνο επιμένει να μάθει ακριβώς, όλη την ιστορία, αν δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι πρέπει αν τιμωρηθούν ή όχι, πράγμα που αποφασίζει και έτσι έρχεται το τέλος.

 

Γενικά η ιστορία χρειάζεται ανάπτυξη, είναι σαν σκελετός. Δεν μιλάω για φλυαρίες, απλά πράγματα. Χτίσε γύρω από τα γεγονότα λίγες λεπτομέρειες (χρήσιμες όμως, όχι τι φορούσαν οι χαρακτήρες), φτιάξε ένα κλίμα για να πάρουμε λίγο το μυαλό μας από τον καλόγερο (και τη σκέψη "ποιος είναι" ), παρουσίασε τους άλλους χαρακτήρες πριν μάθουμε την ιστορία τους. Υπάρχουν, μοιράζονται τον ίδιο χώρο. Εκεί, σ' αυτή την ταβέρνα, βρίσκονται: ένας ζωντανός θρύλος, ένας καταραμένος νάνος, ένας εκδικητικός μάγος και οι εγκληματίες που κυνηγάει! Και τους φέρεσαι σαν να είναι μόνο τα πιόνια που θα προχωρήσουν (ταχύτατα) την ιστορία. Αν τους δώσεις χώρο να αναπνεύσουν, η ιστορία θα πάρει τις κανονικές της διαστάσεις, αντίθετα με τώρα που πηγαίνει χαμένη μέσα σε τόση βιασύνη.

 

 

Κάτι πολύ φάουλ που σου ξέφυγε: εκείνο το "δλδ".

 

Τόνισα την πρώτη μου φράση γιατί είναι ο λόγος που σου έγραψα τόσα πολλά.

Edited June 5, 2013 by Cassandra Gotha

[xrusaki]

Ευχαριστω πολυ και τους δυο σας για τα πολυ ωραια σχολια. Δεν εχω ξαναδημοσιευσει ιστορια μου σε κοινο και για αυτο ειχα την αμφιβολια για το κατα ποσο θα γινει αντιληπτο το ποιος ηταν ο μοναχος χωρις να το πω πουθενα. Ετσι οπως φαινεται το εκαψα πολυ ευκολα. Δεν χρειαζοταν να βαλω τοσες λεπτομεριες και ουτε να του κατεβασω την κουκουλα και να χαλασω το μυστηριο..

 

Τωρα ως προς την αναπτυξη της ιστοριας εχεις δικιο Cassandra οτι γραφτηκε βιαστικα και μοιαζει σαν σκελετος. Στο μυαλο μου ειχα να γραψω τα τραγουδια και να μην βαλω απλα το περιεχομενο και οπως ειπες θα μπορουσα να αξιοποιησω καλυτερα τον νανο. Σας ευχαριστω πολυ και τους δυο. Και ειμαι ανοιχτη στην κριτικη και τα σχολια. Για αυτο βεβαιως και το ανεβασα..

[elgalla]

Η κεντρική ιδέα είναι πολύ καλή, στα υπόλοιπα συμφωνώ 100% με την Cassandra. Θέλει ανάπτυξη, 1200 λέξεις είναι εξαιρετικά λίγες για να βάλουν τον αναγνώστη στην κατάλληλη ατμόσφαιρα. 

Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε αν γυρνούσες τελείως τους ρόλους και έβαζες το μοναχό στη θέση του βάρδου και το μάγο/βάρδο στη θέση του μοναχού. Το να γράψεις τις ιστορίες σαν τραγούδια το επικροτώ, προσωπικά, όπως και το να παραλείψεις τη διευκρίνιση ότι το δεύτερο τραγούδι αφηγείται πραγματική ιστορία. Θα μπορούσες, μάλιστα, το πρώτο τραγούδι να τελειώνει την ώρα που μπαίνει ο μάγος στο πανδοχείο, μόνο 1-2 στίχους, δηλαδή, να μαθαίνουμε το θρύλο και μετά κάποιος να ζητάει από το βάρδο να παίξει κάτι άλλο. Εκεί, αντί για τραγούδι και επεξήγηση του μάγου για το ξόρκι, μπορείς να παρουσιάσεις όλο αυτό το σκηνικό σαν ένα τραγούδι, κάτι τύπου προφητεία, που αφηγείται ο καταραμένος χαρακτήρας, ενόσω ο μάγος χαίρεται γιατί θεωρεί πως έχει την εύνοια των θεών στο εγχείρημά του και οι δράστες πανιάζουν καθώς καταλαβαίνουν τις τους περιμένει. Θα μπορούσε να γίνει τρομερά κινηματογραφικό με μια εναλλαγή σκηνών ανάμεσα στο τι γίνεται στο πανδοχείο και τι αφηγείται το τραγούδι. Αν βγάλεις το νάνο τελείως, ο μάγος θα μπορούσε να σκέφτεται ότι ο ίδιος θεωρείται καταραμένος από θεούς και ανθρώπους αφού ξεκληρίστηκε η οικογένειά του και δεν πλήρωσε κανείς γι'αυτό - τον σκοτώνεις με μια σπαθιά στην καρδιά αντί για αποκεφαλισμό, λέει ότι το ξόρκι θα ισχύσει παρά το θάνατό του, δείχνεις τους δράστες να πεθαίνουν, το βάρδο να φεύγει από το πανδοχείο κι εκεί κάπου τον άνεμο να ρίχνει πίσω την κουκούλα του και να μας αποκαλύπτει την ταυτότητά του. 

[xrusaki]

Αν θα ξεναεγραφα την ιστορια την οποια όπως σας ειπα την εγραψα πολύ γρηγορα θα εβαζα πιο πολλα στοιχεια περι νανου. Νομιζω ειχε κοκκινα μαλλια και μια σουβλερη μυτη και ηταν καταραμενος γιατι όταν ηταν νεοτερος ειχε συμμετασχει σε πολλους φονους και κλοπες με μια συμμορια. Γενικα ο νανος είναι λαμογιο και κακος , ετσι τον ειχα φανταστεί. Και τον ειχα για σκοτωμα . Για καποιο λογο ολοι θελετε να τον σωσετε , ισως λογω Τυριων..αλλα νομιζω ο θανατος του δινει στον ηρωα που είναι ο μοναχος την δυνατοτητα να εξιλεωθεί αθελα του , βοηθοντας στην εξελιξη και δειχνοντας ότι μετανιωσε. Τωρα επειδή ειπωθηκε πιο πανω ότι είναι λαθος η εξελιξη από όταν ο μαγος αποκαλυπτει το σχεδιο του, Βασικα σαφως και είναι λαθος αλλα είναι λαθος που συμβαδιζει με τα οσα εχει περασει αυτος ο ανθρωπος. Θελει εκδικηση και για αυτό λεει..είναι θυμωμενος. Λειτουργει μη λογικα.