GeoVa Posted May 26, 2013 Share Posted May 26, 2013 (edited) Είδος ποίηματος: αυτόματη γραφή (βασικά όχι τόσο αυτόματη όσο θα 'θελα), σκοτεινό Αριθμός στίχων: 44 (11+8+7+8+10) Σχόλια: Ολίγον εμπνευσμένα από πέντε μουσικά πρελούδια. Ι. Κραυγές. Πάλες· και μια πανσέληνος στον ασυννέφιαστο ουρανό. Το σεληνόφως λούζει τη νηφάλια λίμνη, δίπλα στο ζοφερό Κάστρο. Κραυγές. Πάλες· και το πνεύμα ελευθερώθηκε από τα δεσμά του Κάστρου και πέταξε· βούτηξε στη λίμνη· εξαϋλώθηκε – χάθηκε για πάντα. ΙΙ. Πάρε το χρωματιστό λουλούδι και καν’ το φιόγκο στο λαιμό σου· και με τα κοφτερά αγκάθια του τρύπα τον. Αίμα, να πεταχτεί, αίμα, και ο φιόγκος να πετάξει και να χαθεί, σαν τους υδρατμούς που χάνονται και εξανεμίζονται. ΙΙΙ. Γαλάζιος ελέφαντας κυνηγά έναν τολμηρό νέο. Με την προβοσκίδα του τον πιάνει, τον γραπώνει, και σαν νερό τον ρουφά. Μα εκείνος προσπαθεί να ξεφύγει. Και ξυπνά! Όλα τελικά στη ζωή είναι ένα όνειρο – ή, μήπως, ένας εφιάλτης; IV. Μια οκτατονική μελωδία βγαίνει από ένα παλιό πιάνο της δεκαετίας του ’30. Παράφωνες συγχορδίες τη συνοδεύουν, χρωματισμένες με το ερυθρό χρώμα ενός μεγάλου, γλυκερού τριαντάφυλλου, που στέκεται μονάχο του στα βάθη μιας αβύσσου: της αιωνιότητας. V. Τώρα μεταφέρομαι σ’ έναν άλλον κόσμο: σ’ έναν κόσμο σκοτεινό κι αποπνικτικό. Φλογερό, ερωτικό, μα κυρίως μεθυστικό, από τις αναθυμιάσεις των ποτών που βράζουν μέσα στα μεταλλικά και ανοξείδωτα καζάνια της Κολάσεως. Edited May 27, 2013 by GeoVa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted May 27, 2013 Share Posted May 27, 2013 (edited) Ελα ρε συ! Δεν ειμαι φιλη της αυτοματης γραφης αλλα νομιζω σου παει! Βρηκα τα πρελουδια σου ξεχωριστα... εγω προσωπικα θα τα δουλευα οποτε δεν θα ηταν πια αυτοματη γραφη... σου κανω καποιες προτασεις αν σε ενδιαφερουν δες τες... Ειδικα ο γαλαζιος ελεφαντας μου αρεσε πολυ. Γαλάζιος ελέφαντας κυνηγά έναν τολμηρό νέο. Με την προβοσκίδα του τον πιάνει, τον γραπώνει, και σαν νερό τον ρουφά. (Και τον τρώει.) αυτο θα το αφαιρουσα το βρισκω περιττο-ηδη εχουμε την εικονα Μα εκείνος προσπαθεί να ξεφύγει(! Και) ξυπνά! Όλα τελικά στη ζωή είναι ένα όνειρο – ή, μήπως, ένας εφιάλτης; Πάρε το χρωματιστό λουλούδι και καν’ το φιόγκο στο λαιμό σου· και με τα κοφτερά αγκάθια του τρύπα τον. Αίμα, να πεταχτεί, αίμα, και ο φιόγκος να πετάξει και να χαθεί, σαν τους υδρατμούς που χάνονται και εξανεμίζονται (με κατεύθυνση την αιωνιότητα.) θα προτιμουσα να αφαιρεθει Μια οκτατονική μελωδία βγαίνει από ένα παλιό πιάνο της δεκαετίας του ’30. Παράφωνες συγχορδίες τη συνοδεύουν, χρωματισμένες με το ερυθρό χρώμα ενός μεγάλου, γλυκύτατου τριαντάφυλλου, (αντι για γλυκυτατου θα εβαζα γλυκερου, νομιζω το κανει πιο σκοτεινο) που στέκεται μονάχο του στα βάθη μιας αβύσσου: της αιωνιότητας.(μιας αιωνιας αβυσσου ή αβυσσου αιωνιας) Edited May 29, 2013 by laas7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeoVa Posted May 27, 2013 Author Share Posted May 27, 2013 Ευχαριστώ για την απάντηση.Βασικά, ούτε αυτά είναι και τόσο αυτόματη γραφή, γιατί στο τέλος τα έφτιαξα λιγάκι, πριν τα ανεβάσω. Μ' άρεσαν οι προτάσεις σου. Κάποιες τις άλλαξα. Ναι, τώρα φαίνονται τα πρελούδια καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeoVa Posted May 27, 2013 Author Share Posted May 27, 2013 (edited) Για όποιον θέλει, ας ακούσει και το έργο απ' όπου τα εμπνεύστηκα: Τώρα που τα ξανάκουσα τα πέντε μουσικά πρελούδια, και διαβάζοντας τα πέντε πρελούδια, πιστεύω πως ταιριάζουν πολύ!!! Edited May 27, 2013 by GeoVa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.