laas7 Posted June 26, 2013 Share Posted June 26, 2013 (edited) Συγγραφεας: Μαριαντζελλα-Λαας Ειδος ποιηματων: Αλληγορικα- Συμβολισμος Σχολια: Ειναι μια νεα ποιητικη συλλογη μου εμπνευσμενη απο τα γνωστοτερα παραμυθια, ενα προσωπικο αφιερωμα σε αυτα. Δεν εχει ολοκληρωθει ακομα μιας και σε αρκετα ποιηματα κανω διορθωσεις και θα ανεβαζω σταδιακα τα τελικα κομματια. Τα παραμυθια και οι φαντασιωσεις μου* *(Ο τιτλος της ποιητικης συλλογης ειναι εμπνευσμενος απο το βιβλιο "Τα παραμυθια και οι φαντασιωσεις τους" του Jean Bellemiu Noel) "Ραπουνζελ" Το οριο μου ειναι το δερμα μου Σ' αυτο το φρουριοδεν μπορει κανεις να μ'ακουμπησει πυργοδεσποινα φυλακισμενη κοιτω απ' το παραθυρο στον κοσμο μου μιλω αλλα πορτα δεν εχω για να βρω Και ετσι σαν αηδονα τραγουδω Αγριμια μου Κομματια μου εσεις που πεινατε εσεις που πονατε υποφερτε μου Παρηγορια απο εσας ας μην ζητησω γιατι το ξερω εσεις πιο πολυ αγαπατε αυτο που ουτε εγω δεν βλεπω "Η μικρη γοργονα" Τις φολιδες της γαλαζιας μου ουρας μονη ξεφτιζω την αιωνια ερωτηση μονολογωντας μ'αγαπας-δεν μ'αγαπας; Δεν μπορω παρα ν' αναρωτιεμαι εσυ τι θα εκανες για τον ερωτα ωραιε μου πριγκηπα; Θα εδινες την ψυχη την καρδια το κορμι σου βορα; Θα τα εδινες ολα; Ειναι πολυ να ζητησω οτι εκανα εγω; Μην φοβασαι δεν θα το κανω τον ερωτα απελπισμενα αγαπησα χωρις μιλια μπορω να περιμενω το τελος Με παραμυθια μ' αναθρεψαν ειναι αργα να ζησω σαν τους αλλους ορθια χωρις πονο δεν μπορω να σταθω "Το κοριτσακι με τα σπιρτα" Μια προσευχη κανω αυτη την σκοτεινη νυχτα δεν μου την εμαθε κανεις μονη μου την εμαθα-οπως μεγαλωσα Θε μου 'σχωρα με αλλα υπαρχεις για μενα; Θε μου σ' εκλιπαρω φωτια και θειαφι ριξε κατεστρεψε αυτον τον κοσμο κατεστρεψε και εμενα αν χρειαστει σ' αυτον τον δρομο σ' αυτον τον ψευτικο κοσμο δεν θελω αλλο να ζησω Τα σπιρτα που καιω σαν το χνωτο μου ζεσταινουν οταν ακουμπουν το δερμα αυτο σημαινει πως εχω μεσα μου φωτια Απο φωτια γεννηθηκα βροχη απο θειαφι θελω να επιστρεψω εκει που ολα ειναι φωτεινα εκει που ολα ειναι χρυσα Σπιρτα ταπεινες μου νεραιδες καντε την ευχη μου πραγματικοτητα εσεις εχετε μεινει τελευταια μου παρηγορια "Η Ωραια του κοιμωμενου δασους" Στο βαθυ δασος παγωμενη αιωνια στον χρονο στιγμη ο κοσμος μου κοιμαται κοιμασαι και εσυ πετρωμενη μου ψυχη και ασαλευτη Συντριπτικη μοιρα τον πονο απ'τ' αδραχτι απαλυνεις Μες τον ανεγγιχτο υπνο η ζωη διχως οδυνη προχωρα ονειρα στηνονται σαν θεατρα αποσυρμενες ηδονες που να γευτω απαρνηθηκα κι οσοι την πορτα μου χτυπουν στον λαβυρινθο μου ας χαθουν εμενα αναζητωντας Το δαχτυλο μου καποτε ματωσε στο κλειδωμενο δωματιο που δεν ηξερα ως τοτε πως υπηρχε μα ο κοσμος γυρω μου απ' τ' αγκαθια ζωντανευει μοναχα οταν τον ζω Οι μεγαλοι ερωτες δεν ξυπνησαν ακομα δεν με ξυπνησαν ακομα δεν εχω αναμνησεις που πονανε να με σπρωχνουν μπροστα μα για ολα τα μαγια ερχεται η μερα που λυνονται και για τα εκατο χρονια που κοιμηθηκα εκατο χρονια θα ζησω Edited May 19, 2014 by laas7 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted June 26, 2013 Share Posted June 26, 2013 Απλά υπέροχα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 27, 2013 Share Posted June 27, 2013 Πολύ ωραία είναι, πραγματικά. Πιο πολύ μου αρέσει το πρώτο, η Ραπουνζέλ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 28, 2013 Author Share Posted June 28, 2013 (edited) "Το συνδρομο της Σταχτοπουτας" Με σταχτες πλυθηκα με σταχτες πασπαλισα το ξερο ψωμι μου μα δεν νοστιμισε μπροστα στο τζακι αποκοιμηθηκα στ' απομειναρια μιας φωτιας θρηνησα πριν πεθανουν οσα νομιζα χαμενα και ειπα δεν με νοιαζει πια-μα ηταν ψεμα το μεσα μου εκλαιγε και ουρλιαζε σ' εναν αγνωστο ν' ακουσει Σωσε με Σωσε με απο μενα Πονεσε με μα μην μ' αφηνεις μονη Πριν το ρολοι χτυπησει δωδεκα ενα-ενα τα κομματια μου θα δωσω ανταλλαγματα ταματα γι' αγαπη και το γυαλινο γοβακι στα χερια θα κρατω ψιθυριζοντας-μην ακουσω ουτε εγω: Σωσε με Σωσε με απο μενα Σωσου και εσυ απο σενα Edited June 28, 2013 by laas7 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeoVa Posted June 28, 2013 Share Posted June 28, 2013 Όλα ήταν πάρα πολύ ωραία! Περισσότερο με γοήτεψαν το "Κοριτσάκι με τα Σπίρτα", "Η Ωραία του Κοιμωμένου Δάσους" και "Το Σύνδρομο της Σταχτοπούτας"! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 29, 2013 Share Posted June 29, 2013 Απλά ένα μπράβο! Πολύ πετυχημένη σειρά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 1, 2013 Author Share Posted July 1, 2013 (edited) Τα επομενα ειναι "διδυμα" ποιηματα: " Η Τοσοδουλα" Μην με ρωτας γιατι με λενε τοσοδουλα γιατι ειμαι αυτη που ειμαι δεν θ' αντεξεις ουτε κι εγω τ' αντεχω να ειμαι μικροσκοπικη διαφανη σμιλεμενη απο κρυσταλλο και οι αλλοι να μην βλεπουν πως το κρυσταλλο μου ευκολα ραγιζει ο,τι γυρω μου ειναι απαλο φτερουγισμα για μενα ειναι σεισμος την ρωγμη προχωρα μεχρι που κοβομαι στην μεση ολα εσπασαν-κομματια απο γυαλια μονο να κοψουν μπορουν ολα χαθηκαν-καρυδοτσουφλα στον ανεμο ευθραυστα λογια για σενα που μ' εσπασες νομιζω δεν υπαρχω πια (Edit-Μερες σκεφτομουν πως κατι μου ελειπε απο την τοσοδουλα και ετσι σημερα βρηκα τι ηταν αυτο και προσθεσα τον προτελευταιο στιχο) "Η Κοντορεβυθουλα" Βοηθεια φωναζω φοβαμαι το σκοταδι μα κανεις δεν μου απαντα οι γονεις μου δεν μ' ακουνε ή βλεπουν μονο το μικρο μου αναστημα για το οποιο αυτοι φταινε Χαμενη στο δασος μ' αδειο πουγκι δεν εχω αλλα ρεβυθια τα θηρια να φιλεψω συναντησα τον δρακο που τρωει τα παιδια του τις μποτες του φορεσα ενιωσα δρακος και εγω και ηρθε η αχορταστη πεινα λαχταρα να διωξω το σκοταδι να γινει το δασος σπιτι μου-γνωριμο μονοπατι να μην ξαναχαθω υποχωρηση εκανα μονο μια Ενα βημα ολος ο κοσμος και ας στεκουν ολα τοσο μακρινα κουραστηκα να μην ειμαι ανθρωπος ολος κι ας στεκω χαμενη για λιγο ακομα Edited July 5, 2013 by laas7 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted July 1, 2013 Share Posted July 1, 2013 Είναι εξαιρετικά. Απλά μόλις τώρα παρατήρησα πως δεν υπάρχουν τόνοι. Αυτό είναι επίτηδες? Γιατί σε κάποιες στροφές το νόημα ενδεχομένως να είναι σσε φάση, ήξεις αφίξεις ου εν πολεμω θνήξεις... Αν είναι έτσι, οκ.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 1, 2013 Author Share Posted July 1, 2013 (edited) Χαχαχα... δεν ηθελα να απαντησω μεχρι να ολοκληρωσω ολη την σειρα αλλα με εκανες με αυτα που ρωτας... δες εδω ...http://community.sff.gr/topic/15076-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-5%CE%BF-%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF-%CF%80%CE%BF/?do=findComment&comment=245694 Και ευχαριστω πολυ ολους σας για τα καλα σας λογια με βοηθουν πολυ να συνεχισω... να στε καλα! Edited July 1, 2013 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted July 1, 2013 Share Posted July 1, 2013 (edited) Ένα και το αυτό εν ολίγοις.... Edited July 1, 2013 by Vanessa Van Hault Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted April 9, 2014 Author Share Posted April 9, 2014 (edited) “Χιλιες και μια νυχτες στην Ερημο εντος” Ολοι μιλουν για μια μονη νυχτα της ψυχης Αλλα εγω περναω τοσες χιλιες και μια νυχτες που νιωθω πως δεν ξημερωσε ποτε πως η μανα μου δεν με νανουρισε δεν ονειρευτηκα ποτε Εναν αγνωστο τοπο εχουμε μεσα μας Κι η Ερημος εντος μου ολο απλωνει Ανεξαντλητη - οση κι εγω Μα μια φωνη που ξερει το ονομα μου με παρακινει οταν κουραζομαι να προχωρω μεσα απο τις πιο μεγαλες νυχτες - αυτες που δεν εχουν ουρανο Στην οαση που ξεφυτρωσε απο δακρυα που χυθηκαν και υστερα στερεψαν ενα γιγαντιο τελωνι με προυπαντει Με κοιτα μα δεν με βλεπει Μαυρο σημαδι εχει στο μετωπο και το ιδιο νανουρισμα αδιακοπα τραγουδα σε μια στομωμενη χατζαρα που σαν μωρο κρατα στην αγκαλια : “Οποιος τον ιδιο πονο με μενα εχει μπορει μοναχα να με βρει Οποιος τον ιδιο πονο με σενα εχει μπορει μοναχα να σε βρει” Το συνεχες μουρμουρητο του με ζαλιζει Το μυαλο μου υστερικη καμπανα τ’ αδεια λογια ανακυκλωνει Ξαποσταινω για λιγο στην μεση της γκριζας βλαστησης πανω σ’ ενα μεταξωτο χαλι που καποτε ταξιδευε στους πεντε οριζοντες Μου λεει το παθημα του Πως σαραντα κλεφτες χωρις αρχηγο το γραπωσαν και το κλεισαν σε μια σπηλια Κι ενα βραδυ που τσακωνοντουσαν ποιος πανω του θα κοιμηθει καταφερε να τους ξεφυγει Απο τοτε φοβηθηκε τον κοσμο εχασε τα χρωματα του μενει στην οαση ωσοτου διαλυθει Αφηνω πισω μου την οαση π’ αξαφνα εφυτρωσε κι ανεβαινω σ΄ενα καραβι που την θαλασσα του αναζηταει Ταξιδευει σε ξερες κοιτες ποταμων αμμοθυελλες σηκωνει αντι για κυματα Η μορφη της πλωρης μοιαζει κολλημενη παρατερα Δεν ξεχωριζω αν ειναι ανδρας ή γυναικα γερικη ή παιδικη Πλησιαζω να την δω καλυτερα κι ανακαλυπτω πως ειναι Ειμαι ενα αμορφο εγω Με τρομο ανακαλυπτω πως εχω χιλιους κι εναν εαυτους Εναν για καθε μη-παραμυθενια νυχτα Αν θελω να ξεφυγω πρεπει να ξαναγεννηθω Πηδω απ’ το καραβι που βουλιαζει Ο κολλημενος αμορφος εαυτος μαζι του πνιγεται - ανημπορος Και εγω – ο,τι εχω απομεινει τρεχω… τρεχω… τρεχω μακρια του - μακρια μου Πισω δεν ξανακοιτω Φτανω σ’ ενα αγριεμενο περβολι γεματο βλασταρια οργης Ο θυμος τους με πνιγει μου κλεινει τον λαιμο - χανω τον αερα Αρχιζω να ξεριζωνω απο μεσα μου τις ριζες τους Ωρες μερες χρονια Η οργη τους γινεται δικη μου την κομματιαζω κι αυτη Διψω Πεινω για γαληνη Τα χερια μου δεν νιωθουν αλλο Παρηγορια ικανοποιηση καμμια δεν βρισκω εδω Εκει στην Ερημο εντος Περπατω πια πανω σε πετρα Πρεπει γλυπτης να γινω για να φανερωθει τ’ αληθινο Τελειωσαν τα κουραγια Λιωνω με καθε – του καλεμιου - χτυπο Σμιλευω μεσα στην ατελειωτη νυχτα Δεν βλεπω τι φτιαχνω και οταν τα ματια συνηθιζουν το σκοταδι τοτε τ’ αντικρυζω για πρωτη φορα Ενα πετρινο λυχναρι ολοστρογγυλο σαν κεφαλη π’ ανοιγει το στομιο με δυσκολια και απο μεσα του ακουω την φωνη της νεκρης μου μανας να με φωναζει Αλαντιν Αλατι Αλαντιν ριξε κι αλλο αλατι – στην πληγη Πιπερι Αλαντιν ριξε κι αλλο πιπερι Σαφραν Αλαντιν ριξε κι αλλο σαφραν Καθε μπαχαρικο και μια ευχη Μαμα; Τι εννοεις; Αλλα μονο επαναλαμβανει: Αλατι Αλαντιν ριξε κι αλλο αλατι Πιπερι Αλαντιν ριξε κι αλλο πιπερι Σαφραν Αλαντιν ριξε κι αλλο σαφραν Καθε μπαχαρικο και μια ευχη Δεν εχω αλατι Δεν εχω πιπερι Δεν εχω σαφραν Ειναι λοιπον γραφτο να μην διασχισω την Ερημο εντος; Τοτε να λες παραμυθια Αλαντιν Οταν λες παραμυθια για να σωθεις τοτε βαστουν το νοημα της ζωης Ν’ αντεξεις Θ’ αντεξω (ακομα δεν ξερω αν ειπα ψεμματα ή αληθεια) Αυτα ειπε και μετα το λυχναρι της εσπασε Εμεινα μονη κατω απ’ τον ηλιο να μαζευω τα κομματια για να κρατησω την μανα μου κοντα Μα εχει ηδη φυγει Οπως μ’ εχει αφησει και η ευχη Οι δυο τους μαζι ταξιδευουν πολυ μακρια – εκει που δεν εχω να φτασω Η ατρομητη μανα μου αφεντης κραταει τα γκεμια και η ευχη μου κινει τ’ αρμα Πεταει σαν εβενινου αλογου η σκια Τωρα ξερω Την Ερημο εντος ή θα δαμασω ή θα χαθω Στο τελος σαν επιζησω θα ξερω πως επαψα ν’ αρνουμαι να πιστεψω να εισακουστω Edited April 9, 2014 by laas7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted May 17, 2014 Author Share Posted May 17, 2014 (edited) “ Χιονατη” Μαυρο δερμα Ασπρα χειλη Κοκκινα μαλλια Μπροστα σε παραμορφωτικους καθρεφτες – ειδωλα απατηλα τα τρια χρωματα του ερωτα με μαρκαραν Καθρεφτες Καθρεφτακια μου Ποια ειναι η πιο ωραια; Γιατι δεν ειμαι εγω; Στους γυαλινους κοσμους της απατης κρυφτηκα μα πανω μου ακομα καθρεφτιζω καθε αγονη στιγμη Σε καθε αντανακλαση η πιθανοτητα μιας ψευτικης ζωης Στον πρωτο γυαλινο κοσμο φιλντισενιο χτενι κρατω τα αισθηματα μου πλεκει την δυναμη μου δενει Στον δευτερο σιδερενια κορωνα φορω και μια ζωνη υφαντη που λυνω και δενω συνεχως Στον τριτο νιωθω την γευση της σχεσης απο δηλητηριασμενο μηλο να μου γδερνει τον λαιμο Στον τεταρτο και τελευταιο καθρεφτη μεσα σε διαφανο φερετρο εχω κλεισει τον κυριαρχο εαυτο Σ’ ενα δασος που ξεραθηκε εμεινα μονη μου ερημια αυλο ειδωλο - δεν υπαρχω ξεχωρα Δεν θυμαμαι πια περνωντας μεσα απ τους καθρεφτες αν το σωμα η την ψυχη μου πισω αφησα Μονο περιμενω τ’ ατοφιο φιλι αερα νεας πνοης να ενωσει τα κομματια μου σ’ ενα σωμα μια ακεραια γυμνη ψυχη Edited May 21, 2014 by laas7 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 19, 2014 Share Posted May 19, 2014 Θα σου γράψω σίγουρα την απάντηση του καθρέφτη μιας από αυτές τις μέρες, χαχαχα. Ωραίο είναι, κυλάει καλά και αναπνέει και είναι σαφές (είσαι καλά, κούκλα μου;) α, και έχεις βάλει έναν τόνο, αμέ, και ένα μοναδικό σημείο στίξης εις διπλούν. Ελπίζω και στα υπόλοιπα και μεγάλη μου χαρά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted May 21, 2014 Author Share Posted May 21, 2014 (edited) Θα σου γράψω σίγουρα την απάντηση του καθρέφτη μιας από αυτές τις μέρες, χαχαχα. Ωραίο είναι, κυλάει καλά και αναπνέει και είναι σαφές (είσαι καλά, κούκλα μου;) α, και έχεις βάλει έναν τόνο, αμέ, και ένα μοναδικό σημείο στίξης εις διπλούν. Ελπίζω και στα υπόλοιπα και μεγάλη μου χαρά. Εχω υπαρξει και καλυτερα Εκανα τετοιο πραγμα;;;;; Εβαλα τονο;;;; Απαπαπα... το διορθωσα... Ευχαριστω για τα σχολια Και ανυπομονω για την απαντηση του καθρεφτη! (εχω σκεφτει να γραψω και την εκδοχη της κακιας μαγισσας...το μονο που χρειαζομαι ειναι... εμπνευση!) Edited May 21, 2014 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 6, 2014 Share Posted July 6, 2014 Όλα πολύ όμορφα και σίγουρα είναι μία πολύ καλή ιδέα! Η Έρημος εντός μου θύμισε εκείνο που λένε, ότι αν δεν θες να καπνίσει η λάμπα, το λυχνάρι δηλαδή, ρίχνεις μέσα αλάτι.... Απλά μπράβο σου! Θα πρότεινα, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, να πιάσεις το fairy tale retold και σε πρόζα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 9, 2014 Author Share Posted July 9, 2014 Όλα πολύ όμορφα και σίγουρα είναι μία πολύ καλή ιδέα! Η Έρημος εντός μου θύμισε εκείνο που λένε, ότι αν δεν θες να καπνίσει η λάμπα, το λυχνάρι δηλαδή, ρίχνεις μέσα αλάτι.... Απλά μπράβο σου! Θα πρότεινα, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, να πιάσεις το fairy tale retold και σε πρόζα. Σ ευχαριστω πολυ χαιρομαι που σου αρεσαν... τα παραμυθια-ποιηματα ειναι ακομα πολλα... σκεφτομαι να ανεβαζω καθε τοσο απο ενα να μου λετε πως σας φανηκε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted July 20, 2014 Share Posted July 20, 2014 Πολύ όμορφα τα ποιήματα, εξαιρετική η ιδέα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 23, 2014 Share Posted September 23, 2014 Οι λέξεις είναι τα στολίδια της ποίησης, χωρίς τόνους μοιάζουν με Φω Μπιζού! Προσωπικά δεν μπόρεσα να τα ευχαριστηθώ όσο θα ήθελα και τους άξιζαν, ωστόσο φαίνεται πως την τέχνη την έχεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 25, 2014 Author Share Posted September 25, 2014 Οι λέξεις είναι τα στολίδια της ποίησης, χωρίς τόνους μοιάζουν με Φω Μπιζού! Προσωπικά δεν μπόρεσα να τα ευχαριστηθώ όσο θα ήθελα και τους άξιζαν, ωστόσο φαίνεται πως την τέχνη την έχεις. Παντα χαιρομαι οταν αρεσουν αυτα που γραφω ... εστω και χωρις τονους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.