Η θραύση των οστών - Στέφανος Κόκκινος (Ο αφανισμός των μάγων: Βιβλίο πρώτο)

[Nihilio]

 

Η θραύση των οστών (Ο αφανισμός των μάγων: Βιβλίο πρώτο)
Στέφανος Κόκκινος
Ars Nocturna, 2013
448 σελ.
ISBN 978-618-5032-01-2
Τιμή € 15,00

 

---

Καθώς υποχωρεί στη δύναμη της γυναίκας, φυλακισμένη πάντα μέσα σε κείνα τα χέρια-τανάλιες, κάτι αναπάντεχο αρχίζει ξαφνικά να συμβαίνει. Οράματα περνούν μπροστά από τα μάτια της, ένα ποτάμι βουερό, γοργό σαν αστραπή. Στο χρόνο μιας και μοναδικής ανάσας, στριμώχνεται μια συστάδα αιώνες. Πώς γίνεται να της ανήκουν τόσα πολλά; Είναι δυνατόν να πρόκειται για αναμνήσεις; Κι όλες να ξεπήδησαν απ' το σακούλι του ίδιου παράδοξου, τρελαμένου κόσμου; Παλάτια κι ερείπια, λαμπερά βασίλεια κι απέραντοι ερημότοποι, πρόσωπα, ουρανοί, στεριές, θάλασσες, όλα ένα πλήθος αμέτρητο, έρχονται και φεύγουν στη στιγμή, μια ποικιλία που παραλύει εξίσου το νου και την καρδιά: βλέπει στρατούς να πολεμούν και ν' αφανίζονται· μάγους να κόβουν από τη ρίζα βουνά και να τα εκτοξεύουν στα ουράνια· δάση να χτυπιούνται με υγρή φωτιά και να γίνονται στάχτη· παρακολουθεί σκλάβους να θανατώνουν βασιλείς που κυβέρνησαν για χιλιάδες χρόνια· ακούει κλάματα παιδιών που γεννήθηκαν για να πεθάνουν από γηρατειά προτού χαράξει η επόμενη μέρα. Κι ύστερα μαθαίνει για έναν άντρα, έναν ήρωα, που ξεκίνησε να πολεμήσει τέρατα ντυμένα με κρυστάλλινες πανοπλίες...

---

Νέα σειρά φάνταζυ από Έλληνα συγγραφέα. Το έχω διαβάσει το βιβλίο εδώ και κανένα δίμηνο, αλλά όλο και αναβάλλω την παρουσίαση.

 

Για αρχή, το βιβλίο είναι το πρώτο του συγγραφέα και αφήνει πολλές ελπίδες για τη συνέχεια. Αναμφίβολα ο συγγραφέας έχει διαβάσει μπόλικο σύγχρονο φάνταζυ και οι επιρροές του από Steven Erikson δεν κρύβονται με τίποτα.

Τι εννοώ; Το βιβλίο αρχίζει χωρίς καμία εισαγωγή, με τους χαρακτήρες ενταγμένους απόλυτα στον κόσμο του και μία σωρεία ονομάτων και όρων να πέφτουν καταιγίδα στο κεφάλι του αναγνώστη. Ευτυχώς, με λίγη υπομονή, πολλά εξηγούνται κατά τη διάρκεια της δράσης. Στο να αποφύγει κανείς το πρώτο σοκ βοηθάει πολύ η στρωτή και δουλεμένη γραφή. Το ύφος δεν είναι πάντα πετυχημένο, αλλά το βιβλίο διαβάζεται δίχως λόξυγγες.

Μεγάλο συν είναι επίσης η δουλεμένη και πολύπλοκη κοσμοπλασία. Συνεχώς εμφανίζονται και νέες πληροφορίες οι οποίες φαίνονται έντεχνα δουλεμένες στο πλεχτό του κόσμου του συγγραφέα. Οι περισσότεροι χαρακτήρες μάλιστα είναι φιγούρες εξαιρετικής ισχύος, με πλούσιο παρελθόν και αξιοθαύμαστες ικανότητες, κάτι που ξεφεύγει από τα κλισέ πολλών βιβλίων του είδους.

Η πλοκή με άφησε με ανάμεικτες εντυπώσεις. Σίγουρα από πίσω υπάρχουν πολλές παράλληλες ιστορίες που κάπως ενώνονται, το θέμα είναι ότι, στις 448 σελίδες του, το βιβλίο τελειώνει απότομα ενώ τα νήματα μόλις έχουν αρχίσει να συγκλίνουν. Σαν ο συγγραφέας να έμεινε από χώρο και να είπε: ραντεβού στο επόμενο. Και μάλιστα σε ένα μάλλον ακατάλληλο σημείο. Η έλλειψη αυτή λύσης, έστω και μερικής, εμένα μου κακοφάνηκε, θέλω όμως να διαβάσω και παρακάτω.

Αυτό που βρήκα μεγάλο μείον στο βιβλίο ήταν η έλλειψη αξιομνημόνευτων χαρακτήρων. Ναι, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες με πλούσιο παρελθόν και μοναδικές ικανότητες και μύθους γύρω από αυτούς και μεγάλη ιστορία, αλλά ένιωθα σα να έλλειπε ο χαρακτήρας εκείνος που θα ζωντάνευε το βιβλίο με τους διαλόγους/πράξεις του. Κάτι σα να διαβάζω τους "Κήπους του Φεγγαριού" χωρίς τον Kruppe ένα πράγμα.

 

Συνολικά, δυνατή πρώτη προσπάθεια που αφήνει υποσχέσεις, αλλά, μόνο του, δε στέκεται τόσο καλά. Σίγουρα θα διαβάσω το επόμενο όταν εκδοθεί.

Edited June 30, 2013 by Nihilio

[Naroualis]

Τελείωσα το βιβλίο εχτές το βράδυ και μου άφησε πολύ ανάμεικτες εντυπώσεις. Αντίθετα από τον τρόπο σκέψης μου, θα ήθελα πρώτα να δω τα επιμέρους σημεία του βιβλίου και μετά να αναφέρω τη συνολική εικόνα του.

 

Ιδέα: Μια πολύ καλή ιδέα. Πιθανόν αρχετυπική ίσως και σκέτα τυπική για επικό φανταστικό (αν και πιο πολύ του ταιριάζει ο high fantasy τίτλος).

 

Πλοκή: Μάλλον καλή, αλλά πιο βιαστική απ' ότι θα ήθελα. Κάποιες φορές απλά πηδάει εδώ κι εκεί, λέγοντας σαφώς πράγματα που επιβάλεται να πει, αλλά με την ταχύτητα εναλλαγής των σκηνών μπορεί εύκολα να μπερδευτούν τα πράγματα.

 

Γλώσσα: Σαφής, ρέουσα, πολύ καλά δουλεμένη. Το παράπονό μου σε σχέση με τη γλώσσα έχει κυρίως να κάνει με τον τρόπο που μιλάνε οι χαρακτήρες, οπότε θα το αναλύσω με τους χαρακτήρες καθαυτούς.

 

Χαρακτήρες: Χμ. Σε γενικές γραμμές θα συφωνήσω με το Νιχίλιο. Ξέρεις ότι βλέπεις ένα σωρό χαρακτήρες με υπόβαθρο, όμως λείπει εκείνος που θα κάνει το μεγάλο μπαμ, που θα γίνει ο αγαπημένος του κοινού. Επίσης κι αυτό με στεναχώρησε ίσως περισσότερο από κάθε άλλο μικροελάττωμα του βιβλίου (γενικά μεγάλα ελαττώματα μάλλον δε θα βρει κανείς) είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες μιλάνε με τον ίδιο τρόπο. Με τον ίδιο ακριβώς. Σε σημείο που κάποια στιγμή ο ίδιος συγγραφέας φαίνεται να το αντιλαμβάνεται και να προσπαθεί να τους διαχωρίσει δίνοντάς τους από ένα μικρό προφορικό "χούι", αν μου επιτρέπετε την έκφραση. Πράγμα που δεν του βγαίνει τελικά κι απλά κάνει κουραστική την ανάγνωση του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Παράδειγμα, ο παγανιστής Ντίον μιλάει με "χμ" να παρεμβάλονται σε μεγάλο μέρος των λόγων του ή το πνεύμα (δε θα γίνω πιο ακριβής εδώ είναι μεγάλο το θέμα) Ταρούριν, που μιλάει με "αααα" να παρεμβάλονται στο λόγο του.

 

Τεχνική: Όπως είπα και στις πλοκές, το να πηδάει με ταχύτητα από τη μία σκηνή στην άλλη δείχνει ότι κάπου εκεί ανάμεσα υπήρχαν κι άλλα πράγματα που πιθανόν να κόπηκαν. Αυτό δεν κάνει το κείμενο ακατανόητο, αλλά σιγουρα το κάνει ένα mental challenge. Προσωπικά λάτρεψα την απουσία εισαγωγών και επεξηγήσεων, όπως ακριβώς είχα λατρέψει και το χάος της Black Company.

 

 

Αυτά τα αναλυτικά. Τώρα γενικά... Χμ. Είναι σαφώς ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει στη βιβλιοθήκη σας. Οπωσδήποτε. Απλά κάποιες φορές η λεπτομέρεια στο σύστημα μαγείας είναι κουραστική. Θυμίζει παλιό παλπ, που δεν είναι φυσικά, σε καμία περίπτωση, απλά σου αφήνει μια τέτοια αίσθηση. Θυμίζει λίγο Michael Shea και Nifft the Lean, στο μέγεθος που έχει η μαγεία στον κόσμο. Και φυσικά αν το θέμα της αυτοπραγμάτωσης δε σε ενδιαφέρει προσωπικά, με την έννοια ότι δε θες να το κουβεντιάζεις και να το φιλοσοφείς, μπορεί κάποια στιγμή να γίνει και κάπως βαρετό.

[Naroualis]

Ξαναδιάβασα τη Θραύση για να συνδεθώ με το επόμενο βιβλίο που θα εκδοθεί εντός του έτους.

Η νέα αυτή έκδοση διαφέρει από την προηγούμενη, αποδεικνύοντας ότι ο Στέφανος δεν φοβάται να διορθώνει, ούτε να εξελίσσεται. Η γραφή -αν είναι δυνατόν- είναι ακόμα πιο στρωτή, ακόμα πιο ρέουσα. Οι χαρακτήρες βελτιώθηκαν αρκετά, η πλοκή μού φάνηκε πολύ πιο στιβαρή, πολύ πιο στρωτή αυτή τη φορά. 

Το κείμενο εξακολουθεί να είναι mental challenge, αλλά αυτό αποδεικνύει επίσης ότι ο συγγραφέας δε θα κάνει εκπτώσεις στη γραφή του για να κανακέψει τους αναγνώστες του. 

Βουτήξτε.

[Naroualis]

Διάβασα  (λίγο πριν εκδοθεί και να ζηλεύετε) το δεύτερο βιβλίο της σειράς, την Εύνοια των Στοιχείων.

 

Εκδόσεις Mamaya, 2017
Σελίδες 480
ISBN 978-618-5224-31-8
Τιμή € 16,00 (από τη Βιβλιονέτ)

 

Η πρώτη φορά που διάβασα βιβλίο του Στέφανου, την Θραύση των Οστών, είχα σκεφτεί πως κάπως έτσι πρέπει να είναι αυτό το περίφημο Malazan Book of the Fallen. Τη δεύτερη φορά που το διάβασα, ξαναγραμμένο, κι έχοντας διαβάσει 100 σελίδες από τους Κήπους του Φεγγαριού, σιγουρεύτηκα. Δε θα κάνω το λάθος να συγκρίνω με όρους τηλεπεριοδικού («ο Έλληνας Στίβεν Έρικσον!»), αλλά ξέρω πως αν ο Έρικσον ήταν Έλληνας, κάπως έτσι θα έγραφε.

Τα ίδια ισχύουν και για την Εύνοια των Στοιχείων. Κι ίσως περισσότερο. Εδώ, η πρώτη επαφή έχει παρέλθει, υποτίθεται ότι έχεις πάψει να χάσκεις με το στόμα ανοιχτό από την απίστευτα πολύπλοκη και  ευφάνταστη κοσμοπλασία. Κι όμως ο Στέφανος καταφέρνει να επαναφέρει στο πρόσωπό σου εκείνο το ανοιχτό στόμα, καταφέρνει να σε κάνει να ξαναγουρλώσεις τα μάτια. Ο κόσμος του, η μαγεία, οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων του είναι μια σειρά από άπειρες μπαμπούσκες: όσες κι αν ανοίξεις, τόσες περισσότερες θα βρεις μέσα και πιο μέσα και πιο μέσα, μια σειρά από αλληλοεπιδρώντα σύμπαντα που στραφταλίζουν σε σελίδες και λέξεις.

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί με προσοχή, χωρίς να αφήνεις το μυαλό σου να ξεφεύγει. Θέλει δύναμη, αλλά αν τη βρεις, πόσα έχει να σου επιστρέψει, πολλαπλασιασμένα μέσα από τη μαγεία του.