Mors Planch Posted July 7, 2013 Share Posted July 7, 2013 Ή τα κοινά λάθη και παρανοήσεις και η πραγματικότητα για αυτές μαζεμένα σε 17 ερωτήσεις και απαντήσεις... http://www.metmuseum.org/toah/hd/aams/hd_aams.htm#chain_b 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted July 8, 2013 Share Posted July 8, 2013 Eνδιαφέρον. Πάντως, πέρα από μεσαίωνα και αναγέννηση, στο θέμα του WC από όσο γνωρίζω πολλοί στρατιώτες απλά τα έκαναν πάνω τους (κυριολεκτικά) κατά τη διάρκεια της μάχης κάτι για το οποίο συχνά τους κορόιδευαν (αφού ήταν δείγμα φόβου). Νομίζω υπάρχει αναφορά και σε κωμωδία του Αριστοφάνη για τέτοια σκηνικά. Σχετικά με τα σπαθιά πάλι, στην Ελλάδα είχε διατηρηθεί μέχρι την επανάσταση η συνήθεια να φέρουν σπαθιά και ξίφη κοινοί πολίτες και μάλιστα Έλληνες επι Τουρκοκρατίας. Στην οικογένειά μου είχαν απομείνει 2 μέχρι τον καιρό του πατέρα μου και φυσικά δεν είχα παππούδες ιππότες, από όσο ξέρω δηλαδή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted July 11, 2013 Share Posted July 11, 2013 Απλά στο Μεσαίωνα το σπαθί, ειδικά το καλοφτιαγμένο, ήταν σύμβολο της κάστας των πολεμιστών, δηλαδή των ιπποτών, των μισθοφόρων και των men-at-arms. Οι χωρικοί στηρίζονταν κυρίως σε δόρατα και βαλλίστρες ή τόξα. Μετά τον Μεσαίωνα και την αναγέννηση, όπου οι στρατοί έγιναν επαγγελματικοί, το σπαθί ναι μεν διατήρησε την αξία του ως σύμβολο (μόνο οι αξιωματικοί, το ιππικό και επίλεκτες μονάδες πεζικού φέρανε ξίφη) αλλά έγινε πιο προσβάσιμο στο ευρύ κοινό. Όσο για τις φυσικές ανάγκες, εν ώρα μάχης, είναι απολύτως λογικό όταν ο άλλος πολεμάει επί μισή μέρα ε, δεν θα πεί "συγγνώμη, πάω στο μπάνιο κι έρχομαι". Και φυσικά ισχύει κι αυτό που είπε ο Heiron. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mhtsos Posted July 27, 2013 Share Posted July 27, 2013 Απλά στο Μεσαίωνα το σπαθί, ειδικά το καλοφτιαγμένο, ήταν σύμβολο της κάστας των πολεμιστών, δηλαδή των ιπποτών, των μισθοφόρων και των men-at-arms. Οι χωρικοί στηρίζονταν κυρίως σε δόρατα και βαλλίστρες ή τόξα. Μετά τον Μεσαίωνα και την αναγέννηση, όπου οι στρατοί έγιναν επαγγελματικοί, το σπαθί ναι μεν διατήρησε την αξία του ως σύμβολο (μόνο οι αξιωματικοί, το ιππικό και επίλεκτες μονάδες πεζικού φέρανε ξίφη) αλλά έγινε πιο προσβάσιμο στο ευρύ κοινό. Όσο για τις φυσικές ανάγκες, εν ώρα μάχης, είναι απολύτως λογικό όταν ο άλλος πολεμάει επί μισή μέρα ε, δεν θα πεί "συγγνώμη, πάω στο μπάνιο κι έρχομαι". Και φυσικά ισχύει κι αυτό που είπε ο Heiron. Ανάλογα την περιοχή,την εποχή και την σύρραξη το ξίφος ήταν περισσότερο ή λιγότερο περιορισμένο (λόγω κόστους κυρίως). Μεσαίωνας υπήρχε και στην Κίνα των Γουάν,την Ιαπωνία,στις Μεσοαμερικάνικες εθνότητες,στο Χαλιφάτο και τους διάδοχους του,στο Βυζάντιο,στους Βίκινγκ κ.ο.κ. Ανάλογα σε τι λαό και τι εποχή αναφερόμαστε πρέπει να καθοριστεί ποιος χρησιμοποιούσε ξίφος σε σύρραξη. Ή τα κοινά λάθη και παρανοήσεις και η πραγματικότητα για αυτές μαζεμένα σε 17 ερωτήσεις και απαντήσεις... http://www.metmuseum.org/toah/hd/aams/hd_aams.htm#chain_b Το εν λόγω προϋποθέτει ότι μιλάμε για Μεσαίωνα μόνο στην Β.Ευρώπη(και ιδίως ΑΡΑ,Γαλλία,Αγγλία) και με την παλαιά σημασία του όρου(όχι από τον 5ο αιώνα που ορίζεται σήμερα ο Μεσαίωνας,αλλά από τον 11ο αιώνα).Αυτό δεν το ξεκαθαρίζει δυστυχώς. Πολύ περιορισμένο γενικότερα,μερικές φορές λάθος πάντως αρκετά αξιοπρεπές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.