ΔημήτρηςΤ Posted July 13, 2013 Share Posted July 13, 2013 Είδος: Ε.Φ.Βία; Ναι και "ακατάλληλες" λέξειςΣεξ; ΟχιΑριθμός Λέξεων: 653Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Η ιστορία είναι μεταφορά κόμιξ αγνώστων λοιπών στοιχείων. Αποποιούμαι κάθε ιδιοκτησίας. Είναι όμως μια ωραία ιδέα έτσι την απέδωσα με δικό μου τρόπο για να μην χαθεί στον χρόνο. Ο Ρεθ ξύπνησε απότομα. Τι στο καλό; Αποσυνέδεσε τα ηλεκτρόδια απ’ το κεφάλι και τα χέρια του και όλος οργή διέσχισε το δωμάτιο. “Ο χρόνος μου δεν τελείωσε ακόμα” φώναξε στον άντρα που καθόταν πίσω απ' τον πάγκο και έτρωγε ένα τοστ. “Απαιτώ να με ξανασυνδέσεις. Αμέσως.” “Λυπάμαι φιλαράκι δεν έγινε λάθος. Ο χρόνος σου τέλειωσε, αν θες να ξαναταξιδέψεις, πρέπει να πληρώσεις καινούργιο εισιτήριο.” απάντησε ατάραχος ο καταστηματάρχης και δάγκωσε μια μπουκιά απ' το φαγητό του. “Σε παρακαλώ φίλε.” συνέχισε χαμηλόφωνα τώρα ο Ρεθ. “Δεν έχω άλλα λεφτά. Κοίτα, έχεις τόσα μηχανήματα άδεια. Άσε με να ταξιδέψω και αν χρειαστείς το τερματικό μου με αποσυνδέεις. Το 'χω ανάγκη σε ικετεύω.” Ο καταστηματάρχης τον κοίταξε σκεφτικός για μια στιγμή. “Αν άφηνα κάθε ηλεκτροτζάνκι να ταξιδεύει τζάμπα θα είχα κλείσει εδώ και καιρό. Γι' αυτό κάνε μου την χάρη και άδειασε μου την γωνιά πριν φωνάξω τους μπάτσους. Πήγαινε και βρες μια δουλειά εντάξει;” Ο Ρεθ κατέβασε το βλέμμα του στα φθαρμένα του παπούτσια και έμεινε έτσι. “Με άκουσες φιλαράκι; Ήρθε η ώρα να του δίνεις.” “Άντε γαμήσου, ποιος νομίζεις πως είσαι, να μου δίνεις διαταγές.” ξέσπασε ο Ρεθ και πλησίασε πιο κοντά στον πάγκο. “Σου ζητάω κάτι τόσο εύκολο και συ με διώχνεις. Άσε με να συνδεθώ ή θα σου σπάσω το κεφάλι, δεν με ξέρεις είμαι τρελός εγώ” Ο καταστηματάρχης άρπαξε γρήγορα το όπλο λέιζερ κάτω απ' τον πάγκο και σημάδεψε το κεφάλι του Ρεθ. “Το ξέρω πως είσαι τρελός και συ κι όλοι σαν εσένα. Όλοι τελειωμένα τζάνκι, βρομίζετε την κοινωνία μας. Γι' αυτό εξαφανίσου τώρα πριν στην ανάψω.” Με την θέα του όπλου ο Ρεθ αμέσως υποχώρησε. “Εντάξει φεύγω. Άλλα θα βρω λεφτά και θα ξαναγυρίσω. Και θα χαρώ πολύ να τα πετάξω στην μούρη σου.” Με αυτά τα λόγια γύρισε την πλάτη στον καταστηματάρχη και βγήκε απ' το κτίριο με τους ηλεκτροταξιδευτές. Ό πεζόδρομος έξω ήταν γεμάτος σκουπίδια και κακόγουστα γκράφιτι γέμιζαν τους γκρίζους τοίχους των πολυκατοικιών. Τα τριμμένα ρούχα που φορούσε ο Ρεθ δεν τον προστάτευαν απ' το κρύο και το στομάχι του παραπονιόταν. Δεν θυμόταν ποιά ήταν η τελευταία φορά που είχε φάει. Όμως όταν ταξίδευε ήταν αλλιώς. Τα πάντα ήταν όμορφα τότε. Στην αγαπημένη του σκηνή, που ο Ρεθ ξαναζούσε ξανά και ξανά στα ταξίδια του, καθόταν σε μια πολυθρόνα, σε μια βίλα, και δυό (οι τρεις ανάλογα με τις ορέξεις του) γυναίκες τον τάιζαν φρούτα και κρέας, πριν ικανοποιήσουν άλλες ανάγκες του. Γιατί να έπρεπε να ζει και σ' αυτόν τον σκληρό και ανούσιο κόσμο; Καθώς προχωρούσε άσκοπα στους δρόμους της πόλης, ο Ρεθ σκεφτόταν πως έπρεπε να βρει γρήγορα λεφτά. Και φαγητό. Σε κάποιο παρακμασμένο σοκάκι άκουσε των είχε βημάτων. Κρύφτηκε βιαστικά πίσω απ' έναν κάδο σκουπιδιών. Τα βήματα πλησίασαν και ο Ρεθ είδε τον περαστικό. Καλοντυμένος άντρας. Μακάρι να είχε λεφτά πάνω του. Ο Ρεθ έβγαλε τον σουγιά του απ' το παπούτσι του και όρμισε στον άντρα με μια κραυγή. Αυτός γύρισε έκπληκτος και σήκωσε τα χέρια του μπροστά απ' το πρόσωπο του για να αμυνθεί αλλά χωρίς επιτυχία. Ο Ρεθ τον κάρφωσε στον λαιμό και ο άντρας άφησε έναν παραπονεμένο ήχο. Ο Ρεθ τράβηξε τον σουγιά και ξανακάρφωσε τον άντρα στο πρόσωπο. Ξανά και ξανά. Τα βρώμικα ρούχα του γέμισαν αίμα. Αλλά δεν είχε σημασία. Έγδυσε τον νεκρό άντρα και φόρεσε τα καινούργια ρούχα. Στις τσέπες του βρήκε αρκετά χαρτονομίσματα που θα του εξασφάλιζαν μερικές ώρες ηλεκτροταξιδιού και αληθινής ζωής. Ο Ρεθ μπήκε σε κάποιο μαγαζί με τερματικά και συνδέθηκε. Ξαφνικά βρέθηκε στην πολυθρόνα του δωματίου. Η γυναίκα που γνώριζε ως Κρισταλ, του έβγαλε τα ηλεκτρόδια απ' το κεφάλι και τα χέρια και του ψιθύρισε: “Αγάπη μου, τέρμα το ταξίδι για σήμερα. Πρέπει να φας. Και μετά εγώ και τα κορίτσια θα σε περιποιηθούμε” χαχάνισε και τον φίλησε. Ο Ρεθ της αντιγύρισε το φιλί αφηρημένα. Ήταν κρίμα που έπρεπε να γυρνάει απ' τα ταξίδια του. Τουλάχιστον εκεί ήταν ζωντανός και ελεύθερος, ενώ εδώ περνούσε όλη την μέρα κλεισμένος σ' αυτο το κωλόσπιτο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted July 13, 2013 Share Posted July 13, 2013 Ο τρόπος γραφής ταιριάζει στο ύφος του κειμένου. Σε γενικές γραμμές είναι ένα θέμα που έχει πιαστεί απο πολλές και διαφορετικές οπτικές πλευρες. Και ενώ δεν είναι κακό σε γενικές γραμμές το τέλος νομίζω οτι είναι λίγο απότομο και μπορεί να αναλυθεί και να δουλευτεί λιγάκι παραπάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted July 13, 2013 Share Posted July 13, 2013 Μία από τις πιο πιστές εκδοχές αυτής της ιδέας (θα ύπαρχουν ίσως κι άλλες) είναι το 'Ιμάτζικον" του Τζώρτζ Χένρυ Σμιθ, στο "Ιστορίες από άλλες πραγματικότητες" των εκδόσεων Ωρόρα. Κι είναι μάλιστα πολύ καλογραμμένη. Αξίζει να το διαβάσεις αν το βρεις, νομίζω ότι όταν γίνεται σύγκριση ανάμεσα σε δύο σχεδόν πανομοιότυπες ιδέες, ο συγγραφέας ωφελείται τα μέγιστα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΔημήτρηςΤ Posted July 13, 2013 Author Share Posted July 13, 2013 Cyrano σε ευχαριστώ για την παραπομπή θα το τσεκάρω με την πρώτη ευκαιρία! Vanessa έχεις δίκιο για το τέλος. Όμως δεν ήθελα να αφιερώσω και πολύ χρόνο για να αποτυπώσω αυτή την ιστορία, ήταν απλά ένα σύντομο διάλειμμα για μένα. Και μιας και θεώρησα πως το συγκεκριμένο σύντομο τέλος αποτυπώνει την παραδοξότητα της ιστορίας, αποφάσισα να κλείσω έτσι. Πάντως έχω θέμα με το πως κλείνω τις μικρές ιστορίες όντως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrusaki Posted July 19, 2013 Share Posted July 19, 2013 Και εγω θεωρω οτι ηθελε περισσοτερο αναπτυξη. Σιγουρα καταλαβαινω οτι δεν ειχες χρονο η δεν ηθελες να αφιερωσεις αλλον και εγω τα εχω κανει αυτα.. παντως ειναι ωραιο σαν ατμοσφαιρα και ιδεα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 22, 2013 Share Posted August 22, 2013 Μια σύντομη εκδοχή μιας αρκετά πολυχρησιμοποιημένης ιδέας. Η σχετική έλλειψη πλοκής δικαιολογεί το μικρό μέγεθος. Μοιάζει περισσότερο με μια εισαγωγή, ένα επεισόδιο ή ένα μικρό κομμάτι ενός πολύ μεγαλύτερου κόσμου. Σίγουρα υπάρχει μια πληθώρα ιδεών που μπορούν να εξελιχθούν σ' αυτόν τον κόσμο, αν θα ήθελες να επιχειρήσεις ένα διήγημα μεγαλύτερης έκτασης και να αξιοποιήσεις καλύτερα αυτήν την προσπάθεια. Αναφέρεις, βέβαια, ότι πρόκειται για την μεταφορά ενός κόμικ οπότε δεν ξέρω αν θα ήθελε να προσθαφαιρέσεις κάτι ή να δημιουργήσεις κάτι δικό σου. Γενικά πάντως, η γλώσσα είναι πολύ καλή και ο τρόπος που αποδίδονται οι σκέψεις, οι εμμονές και ο εθισμός του ήρωα είναι δοσμένος σωστά. Καλή συνέχεια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 13, 2013 Share Posted September 13, 2013 Μου άρεσε! Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, αλλά δίνεις τον ψυχισμό και τις σκέψεις του ήρωα ωραία και το τέλος είχε καλό αντίκτυπο, αν και συμφωνώ οτι θα προτιμούσα να ήταν ελάχιστα πιο ανεπτυγμένο. Επίσης, νομίζω οτι η γραφή σου είναι αρκετά καλή, τουλάχιστον δεν είχα κάποιο πρόβλημα να μπώ στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Είναι κοφτή και άμεση και δούλεψε για εμένα. Έχω προσέξει ένα: Σε κάποιο παρακμασμένο σοκάκι άκουσε των είχε βημάτων τον ήχο φαντάζομαι. Γενικά νομίζω σαν φλασάκι κάνει καλά τη δουλειά του, αν και θα χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να το κάνει ενδιαφέρον αν ήταν μεγαλύτερη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Havoc Posted September 21, 2013 Share Posted September 21, 2013 Αν και μικρο το βρηκα αρκετα καλοφτιαγμενο. Η ιδεα μου θυμισε τo τελευταιο total recall. Θεωρω πως αν το αναπτυξεις καποια στιγμη και διατηρησεις αυτο το υφος που δινει στο διηγημα την ωραια ατμοσφαιρα του, θα φτιαξεις κατι πολυ καλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 23, 2013 Share Posted September 23, 2013 Το ότι ζητάνε όλοι κάτι μεγαλύτερο από σένα πρέπει να το πάρεις ως την πιο θετική κριτική για αυτή την ιστορία και θα έλεγα κι εγώ μάλιστα το ίδιο πράγμα τώρα. Γιατί; Επειδή σημαίνει ότι η γραφή σου κάνει τους αναγνώστες να ζητάνε περισσότερα ;) Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι ο διάλογος. Πολύ ζωντανός. Το κλείσιμο επίσης καλό, αλλά ναι θα μπορούσε να γίνει και λίγο μεγαλύτερο. Να ρωτήσω κάτι; Πώς και δεν λερώθηκαν τα ρούχα του θύματος; Αφού η πρώτη μαχαιριά έγινε στον λαιμό. Έβαλε το άλλο του χέρι κάτω από την καρωτίδα σαν να τον πνίγει για να εμποδίσει να περάσουν τα αίματα προς το πάνω μέρος του ρούχου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΔημήτρηςΤ Posted September 29, 2013 Author Share Posted September 29, 2013 Σας ευχαριστώ όλους που το διαβάσατε και για τα σχόλια. Όντως έχει στοιχεία που επιτρέπουν να γίνει μεγαλύτερη ιστορία, όμως η ιδέα δεν είναι δικιά μου και δεν νοιώθω άνετα να δουλέψω μ' αυτήν σαν βάση. @mindtisted: Τον ήχο εννοώ πάντα μου ξεφεύγουν κάνα δύο τέτοια λάθη. @Διγέλαδος: Ωπ! Δεν το 'χα σκεφτεί αυτό. Δεν νομίζω να έκανε κάτι τόσο πολύπλοκο οπότε μάλλον λέρωσαν και τα ρούχα του θύματος! Στο πρωτότυπο νομίζω τον είχε χτυπήσει με μια σωλήνα ή κάτι τέτοιο, όποτε ίσως εκεί να να μην υπήρχαν τόσα αίματα Σ' ευχαριστώ που το ανέφερες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elli Sketo Posted December 1, 2013 Share Posted December 1, 2013 (edited) Μου αρέσει πολύ το συγκεκριμένο θέμα και πιστεύω πως το απέδωσες υπέροχα. Ίσως πρέπει να προσέξεις λίγο τον επίλογο σου. Πόλυ όμορφος διάλογος στην αρχή, με καθήλωσες. Edited December 1, 2013 by Elli Sketo 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted December 1, 2013 Share Posted December 1, 2013 (edited) “Το ξέρω πως είσαι τρελός και συ κι όλοι σαν εσένα. Όλοι τελειωμένα τζάνκι, βρομίζετε την κοινωνία μας. Γι' αυτό εξαφανίσου τώρα πριν στην ανάψω.” Με την θέα του όπλου ο Ρεθ αμέσως υποχώρησε. Προσωπικά θα έβαζα τον υπάλληλο/ιδιοκτήτη του καταστήματος να ξεφορτωθεί με πιο διπλωματικό τρόπο τον Ρεθ. Μη ξεχνάς ότι τον θέλει πίσω, από αυτόν βγάζει λεφτά. Θα ήταν προτιμότερο αν τον έδιωχνε με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ρεθ να θέλει να ξαναγυρίσει. Με ένα όπλο στη μούρη μάλλον θα πάει αλλού, όπως και κάνει. Σκέψου έναν ναρκέμπορο. Σίγουρα εκνευρίζεται από τον κάθε τοξικομανή που τον ικετεύει για λίγη σκόνη ακόμα, αλλά τον θέλει πίσω. Δε θέλει να τον τρομάξει. Αν ο εθισμένος βρει με κάποιο τρόπο χρήματα, ο έμπορος θέλει να τα τσεπώσει αυτός και όχι κάποιος ανταγωνιστής. Επίσης, στο τέλος της σκηνής, αν ο υπάλληλος τον διώξει με μια υπόσχεση του τύπου "βρες εσύ τα χρήματα, κι εγώ θα σε βισματώσω για το διπλάσιο της αξίας τους", γίνεται πιο μισητός. Στο μυαλό του αναγνώστη αποκτάει μια φιδίσια μορφή, διαβολική. Μοιράζεται την ευθύνη της δολοφονίας στην αμέσως επόμενη σκηνή. Ό πεζόδρομος έξω ήταν γεμάτος σκουπίδια και κακόγουστα γκράφιτι γέμιζαν τους γκρίζους τοίχους των πολυκατοικιών. Τα τριμμένα ρούχα που φορούσε ο Ρεθ δεν τον προστάτευαν απ' το κρύο και το στομάχι του παραπονιόταν. Δεν θυμόταν ποιά ήταν η τελευταία φορά που είχε φάει. Το σκηνικό αρχίζει να θυμίζει Blade Runner, αλλά θα μπορούσες να προσθέσεις κι άλλες λεπτομέρειες. Πώς μυρίζει; Φυσάει; Παρασέρνει ο αέρας τα σκουπίδια; Μήπως βρέχει; Τι κόσμος κυκλοφορεί; Πουτάνες που την πέφτουν στον Ρεθ, ενώ αυτός τις αγνοεί; Ζητιάνοι; Νταβατζήδες; Μήπως κάποιος πετάει ένα μισοτελειωμένο μπολ με νούντλς στο δρόμο και ο Ρεθ τρέχει να το αποτελειώσει για να κοροϊδέψει την πείνα του, μόνο και μόνο για να βρεθεί αντιμέτωπος με δυο πιτσιρίκια-χαμίνια που τον απειλούν με ένα κοπίδι και του το παίρνουν από τα χέρια; Καθώς προχωρούσε άσκοπα στους δρόμους της πόλης, ο Ρεθ σκεφτόταν πως έπρεπε να βρει γρήγορα λεφτά. Και φαγητό. Σε κάποιο παρακμασμένο σοκάκι άκουσε των είχε βημάτων. Κρύφτηκε βιαστικά πίσω απ' έναν κάδο σκουπιδιών. Τα βήματα πλησίασαν και ο Ρεθ είδε τον περαστικό. Καλοντυμένος άντρας. Μακάρι να είχε λεφτά πάνω του. Γιατί ο άντρας είναι καλοντυμένος; Πώς βρέθηκε εκεί; Φαίνεται να μην ταιριάζει στο σκηνικό που μας προσφέρεις. Είναι κακόφημοι δρόμοι, τι δουλειά έχει ένας καλοντυμένος; Μήπως είναι καλοντυμένος συγκριτικά με τον Ρεθ; Πες το μας. Περιέγραψέ τον, αφού μας προσφέρεις τη σκέψη του Ρεθ, οπότε να καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα είναι κι αυτός ένα ταιριαστό κομμάτι αυτής της εικόνας. Ακόμα πιο μαύρο σκηνικό: Βάλε τον καλοντυμένο άντρα να ζητάει από έναν νεαρό πόρνο κάτι χυδαίο. Ο νεαρός αρνείται, αλλά ο Ρεθ αρπάζει την ευκαιρία. Δέχεται την πρόταση του καλοντυμένου. Δείξε μας ότι μπροστά στον εθισμό του είναι έτοιμος για όλα. Παρασέρνει στο σοκάκι τον πελάτη αρχικά για να τον ικανοποιήσει, αλλά κάτι πάει στραβά. Ο πελάτης ζητάει περισσότερα, χτυπάει τον Ρεθ και αυτός αντιδράει βίαια. Τελικά τον σκοτώνει και τον κλέβει, χωρίς δισταγμό, κι ενώ ο πελάτης τον ικετεύει: "όχι ρε φίλε, έχω γυναίκα! Έχω παιδιά!". Δώσε μας μια σκηνή μάχης όπου ο Ρεθ πληγώνεται (ίσως επιπόλαια, ίσως σοβαρά), αλλά δε δίνει σημασία, γιατί επιπλέον έχει λεφτά και το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι να "ταξιδέψει". Ο Ρεθ μπήκε σε κάποιο μαγαζί με τερματικά και συνδέθηκε. Ξαφνικά βρέθηκε στην πολυθρόνα του δωματίου. Η γυναίκα που γνώριζε ως Κρισταλ, του έβγαλε τα ηλεκτρόδια απ' το κεφάλι και τα χέρια και του ψιθύρισε: “Αγάπη μου, τέρμα το ταξίδι για σήμερα. Πρέπει να φας. Και μετά εγώ και τα κορίτσια θα σε περιποιηθούμε” χαχάνισε και τον φίλησε. Ο Ρεθ της αντιγύρισε το φιλί αφηρημένα. Ήταν κρίμα που έπρεπε να γυρνάει απ' τα ταξίδια του. Τουλάχιστον εκεί ήταν ζωντανός και ελεύθερος, ενώ εδώ περνούσε όλη την μέρα κλεισμένος σ' αυτο το κωλόσπιτο. Την Κρίσταλ σύστησέ την μας πιο νωρίς για να καταλάβουμε ότι κάνει συνεχώς το ίδιο "ταξίδι". Επίσης, αν έχεις πληγώσει τον Ρεθ στη μάχη που σου πρότεινα πριν, δείξε ότι νοιώθει κάποια ενόχληση στο σημείο που έχει τραυματιστεί. Με αυτόν τον τρόπο ίσως να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη για το ποιος είναι ο πραγματικός κόσμος. Επίσης δικαιολόγησε λίγο περισσότερο το "ζωντανός και ελεύθερος" του κόσμου όπου ο Ρεθ είναι εθισμένος στο βισμάτωμα. Γιατί δεν είναι ελεύθερος στον κόσμο με την Κρύσταλ; Γιατί δε νοιώθει ζωντανός; Μπορείς να μας δώσεις λίγα στοιχεία και στην αρχή της ιστορίας παρουσιάζοντας για λίγο το ταξίδι του Ρεθ στον ουτοπικό κόσμο, και το πώς νοιώθει εκεί. Η κεντρική ιδέα μου άρεσε. Ιδανική εκτέλεσή της (κατά τη γνώμη μου) υπήρξε στην ταινία Inception. Αν δεν την έχεις δει, δες την. Αξίζει. Μου άρεσε και το τέλος. Καλή ανατροπή. Αλλά όπως σου λένε και άλλοι, χρειάζεται ανάπτυξη. Το μέγεθος που μπορεί να προκύψει εξαρτάται αποκλειστικά από την όρεξή σου. Μικρή παρατήρηση: πρόσεχε τη στίξη σου. Επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη. Στους διαλόγους, εντός των εισαγωγικών, τοποθετούνται όλα τα σημεία στίξης εκτός από τις τελείες. Επίσης λείπουν και κάποια κόμματα, όπως στο ακόλουθο κομμάτι "...δεν με ξέρεις, είμαι τρελός εγώ". Edited December 1, 2013 by Nirgal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 2, 2013 Share Posted December 2, 2013 Έχω διαβάσει κι εγώ το "Ιμάτζικον" και αυτό εδώ είναι πολύ πιστή αντιγραφή του - απορώ που δεν το έχεις διαβάσει. Συμφωνώ σε αρκετά με τους προηγούμενους, αλλά με μπέρδεψε λίγο το ότι, σε όποιον κόσμο και αν βρίσκεται ο Ρεθ, νοσταλγεί τον άλλο. Δηλαδή από τη μία λέει "Γιατί να έπρεπε να ζει και σ' αυτόν τον σκληρό και ανούσιο κόσμο;" (άρα προτιμάει τον άλλον με τις τρεις γυναίκες) και από την άλλη, όταν βρίσκεται με την Κρίσταλ, πάλι βαρυγκομεί και σκέφτεται "Τουλάχιστον εκεί ήταν ζωντανός και ελεύθερος, ενώ εδώ περνούσε όλη την μέρα κλεισμένος σ' αυτο το κωλόσπιτο.". Δεν είναι μια αντίφαση αυτό; Εννοείται ότι και οι δύο κόσμοι έχουν πράγματι τα θετικά και τα αρνητικά που τους αποδίδει, αλλά γι' αυτόν το συγκεκριμένο τι βαραίνει τελικά περισσότερο; Δεν ξέρει τι θέλει; Ή μήπως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα; Στο "Ιμάτζικον" δεν εκφέρει γνώμη για τον "άσχημο" κόσμο, παρά μόνο όταν γυρίσει στον "άνετο" και δείχνει να προτιμάει τον "άσχημο". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Simitsakis Posted December 3, 2013 Share Posted December 3, 2013 Δεν ξέρει τι θέλει; Ή μήπως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα; Ότι είναι λίγο αχάριστος, είναι - όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Μου άρεσε και μένα το κείμενο και μου άρεσε και το κοφτό τέλος. Ίσως εάν έβρισκες έναν άλλο τρόπο να το αποδώσεις, έτσι ώστε να συνδυαζόταν η έκπληξη με ένταση, να ήταν καλύτερο το εφέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΔημήτρηςΤ Posted December 3, 2013 Author Share Posted December 3, 2013 (edited) @elli sketo: Χαίρομαι που σου άρεσε! @Nirgal: Σ' ευχαριστώ για το αναλυτικό feedback. Ακόμη κι αν δεν ασχοληθώ ξανά με το συγκεκριμένο, αυτά που μου έγραψες μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιο γενικά, ως τρόπος σκέψης όταν γράφω. @wordsmith: Δεν ήξερα για το "Ιμάτζικον", αλλά όντως είναι η ίδια ιδέα. Το κόμικ απ' όπου πήρα την ιδέα όμως ήταν Έλληνα καλλιτέχνη. Προφανώς όμως κι αυτός την είχε πάρει απ' τον Σμιθ! Όσον αφορά τον χαρακτήρα, κατά την γνώμη μου δεν μπορεί να μείνει ικανοποιημένος, θέλει κάτι άλλο απ' αυτό που έχει, ακόμα κι αν είναι χειρότερο. Ο χαρακτήρας του Ιμάτζικον λέει πως ήθελε τον δύσκολο κόσμο, για να μπορέσει να εκτιμήσει τον άνετο και να μην τον βαρεθεί, ενώ εδώ δεν εκτιμά κανέναν απ' τους δύο κόσμους. Σκέφτομαι πως αν είχα ξεκινήσει την αφήγηση στον άνετο κόσμο (όπως γίνεται και στο Ιμάτζικον καθώς και στο κόμικ που ανέφερα), επειδή θα βλέπαμε περισσότερο τα αρνητικά του, να φαινόταν περισσότερο δικαιολογήσιμη η αχαριστία του χαρακτήρα. @Simitsakis: Χαίρομαι που σου άρεσε! Ευχαριστώ για την ανάγνωση! Όπως έγραψα και στην wordsmith, σκέφτομαι πως θα έπρεπε να προσθέσω στην αρχή για να φτιάξει το τέλος. Edited December 3, 2013 by Tyelcur Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 3, 2013 Share Posted December 3, 2013 Για πες ποιο είναι το κόμικ Έλληνα καλλιτέχνη απ'όπου πήρες την ιδέα! Γιατί κάτι μου θυμίζει ίσως από το "9" τώρα που είπες για κόμικ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΔημήτρηςΤ Posted December 3, 2013 Author Share Posted December 3, 2013 Μα στο 9 ήταν! Δυστυχώς δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Μάλλον (σχεδόν σίγουρα) ήταν για διαγωνισμό. Έψαξα κάποια τεύχη διαγωνισμών αλλά δεν το βρήκα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 3, 2013 Share Posted December 3, 2013 Τώρα το είδα ότι γράφεις στην αρχή "κόμικ αγνώστων λοιπών στοιχείων". Οκ, αν το θυμηθώ εγώ θα σου το πω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted December 27, 2013 Share Posted December 27, 2013 Μια ιδέα σχετικά συνηθισμένη στο χώρο του cyberpunk. Όμως, αντανακλά περίφημα το αίσθημα στέρησης και την έλλειψη ιδανικών για διαρκή πάλη, ενάντια στη θαλπωρή που μπορεί να προσφέρει ένας εικονικός κόσμος. Κάποτε είχα και εγώ βιώσει την απόλαυση που προσφέρει αυτός ο κόσμος μέσα από ένα MMORPG. Η δυνατότητα της φυγής από τα καθιερωμένα είναι πολύ ρεαλιστική όταν μπλέκει κανείς σε έναν τέτοιο κόσμο. Στη συγκεκριμένη ιστορία, ο κεντρικός ήρωας αντικατοπτρίζει τους ανθρώπους που εθίζονται σε έναν πλασματικό κόσμο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερη γιατί σου προσφέρει ρεαλιστική ικανοποίηση, αν ακολουθεί κάποιος τους εκάστοτε κανόνες της κοινωνίας που σημαίνει, εργασία και κατανάλωση. Όσοι επιλέγουν πιο σύντομους δρόμους συνήθως μπλέκουν σε μπελάδες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.