DinMacXanthi Posted August 17, 2013 Share Posted August 17, 2013 Όνομα Συγγραφέα: Κωνσταντίνος ΚέλληςΕίδος: μαύρο χιούμορΒία; ΝαιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 716Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ένα παλιό αστείο στο τόπικ "Διακοπές 2009", ξαναγράφτηκε σαν φλασάκι στα αγγλικά και δημοσιεύτηκε τον Ιανούαριο του 2012 στο Daily Frights 2012 της Pill Hill Press. Η ελληνική μετάφραση δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο SubTales #2 Ο Μιχάλης είχε μπλέξει άσχημα. Έπειτα από μια ώρα κράτησης, ένιωθε τους καρπούς του να έχουν μουδιάσει από τις χειροπέδες. Οι φακοί των γυαλιών του είχαν θολώσει. Ίσως λόγω του χαλασμένου αιρκοντίσιον, ή του ζεστού αέρα που έρρεε μέσα στον χώρο ανάκρισης του αεροδρομίου από το ανοιχτό παράθυρο. Ήταν ένα από τα πιο ζεστά καλοκαίρια της τελευταίας εικοσαετίας στη Σουηδία. Ίσως πάλι να έφταιγε το πυρηνικό βλέμμα του αστυνόμου Μπγιόρνμπερ. Ως κι εκείνη τη στιγμή, ο μεγαλόσωμος άντρας δεν είχε πει κουβέντα από την ώρα που είχε μπουκάρει στο δωμάτιο μαζί με ένα ακόμα όργανο. Κοκαλωμένος για είκοσι λεπτά σερί, ο Μπγιόρνμπερ καθόταν και παρατηρούσε τις φωτογραφίες, σουφρώνοντας τα μικροσκοπικά του μάτια. Μια στο τόσο, σήκωνε το βλέμμα του και το κάρφωνε στον Μιχάλη. Έπειτα γυρνούσε στις φωτογραφίες, μουρμουρίζοντας κουβέντες τύπου τέρας, Jävlar, και άλλες πολυσύλλαβες σκανδιναβικές βωμολοχίες. Ο Μιχάλης αναρωτήθηκε πώς και δεν είχαν πάρει ακόμα φωτιά οι φωτογραφίες, κάτω από εκείνες τις γαλάζιες θερμικές λόγχες. Όταν επιτέλους ο αστυνόμος τού μίλησε ευθέως, ο Μιχάλης ένιωσε τους όρχεις του να σκαρφαλώνουν στο στομάχι του. «Μιχαήλ Ρόσμπογλου», μούγκρισε με την παχιά βόρεια προφορά του. «Ναι, ακριβώς», έκανε εκείνος, ελαφρώς τσιριχτά. «Μην μιλάς», είπε ο νεαρός που στεκόταν πίσω από τον Μπγιόρνμπερ. Η έκφραση στο πρόσωπό του, μια μείξη αηδίας και μίσους, έκανε το στόμα του Μιχάλη να κλείσει σαν δόκανο. «Επιβάτης της πτήσης 0797 της Μαλέφ», συνέχισε ο αστυνόμος, «από το Γιέτεμπόρι για Αθήνα, μέσω Βουδαπέστης. Είναι αυτές οι πληροφορίες σωστές;» Ο Μιχάλης έγνεψε βιαστικά, προσπαθώντας να καταλάβει αν εκείνο το ‘Γιέτεμπόρι’ ήταν όντως το Γκέτεμποργκ. Στάλες ιδρώτα χτύπησαν το πλαστικό τραπέζι. «Πριν δυο ώρες, φτάσατε στο αεροδρόμιο του Λάντβέτερ για τσεκ-ιν, για την επιστροφή σας στην Ελλάδα». Τοποθέτησε τις φωτογραφίες μπροστά στον Μιχάλη, ήρεμα τώρα, σαν να προετοίμαζε μια παρτίδα πασιέντζας. «Αυτές τις βαλίτσες, εδώ. Σωστά;» Ο Μιχάλης κοίταξε τις φωτογραφίες κάτω από το χοντρό δάχτυλο. Αυτό δεν ήταν παιχνίδι πασιέντζας, κι αν ήταν, υπήρχαν πολλές ντάμες στην τράπουλα. «Υπάρχει μια απόλυτα λογική εξήγηση», ξεκίνησε να πει αλλά τα εχθρικά βλέμματά τους τον σταμάτησαν. Κούνησε ξανά το κεφάλι του τινάζοντας κι άλλον ιδρώτα στο τραπέζι και στις φωτογραφίες. Υπήρχε όμως εξήγηση. Και ήταν λογική, που να πάρει. «Θέλετε να πείτε ότι μπορείτε να μου εξηγήσετε αυτό το… αυτό το μακελειό;» «Ήθελα απλά να είμαι ευγενικός, να μην χαλάσω το χατίρι κανενός», ψέλλισε ο Μιχάλης παρατηρώντας την πρώτη φωτογραφία: δυο ανοιχτές βαλίτσες. Μέσα τους, ανάμεσα σε σοκολάτες και άπλυτα ρούχα, ήταν στοιβαγμένα γύρω στα είκοσι πριονισμένα ανθρώπινα άκρα· μακριά καλλίγραμμα πόδια και χέρια, με μικροσκοπικά ξανθά τριχίδια ακόμα τεντωμένα πάνω στο φακιδωμένο δέρμα. Ο Μπγιόρνμπερ ανοιγόκλεισε τα μάτια του. «Η Αγγλική δεν είναι η μητρική μου και μάλλον δεν κατάλαβα καλά. Ευγενικός, είπατε;» Όταν ο Μιχάλης τού έγνεψε αβέβαιος, ο Μπγιόρνμπερ έσπρωξε άλλη μια φωτογραφία μπροστά του. Έδειχνε μια μεγάλη βαλίτσα γεμάτη με κομμένα γυναικεία κεφάλια, κλεισμένα σε αεροστεγείς σακούλες. Τα κατάξανθα, σχεδόν λευκά μαλλιά τους ήταν βουτηγμένα στο αίμα, σαν φρικτά αποτυχημένες ανταύγειες κομμωτηρίου. «Ήταν για τους φίλους μου…» είπε και συμπλήρωσε βιαστικά, «Θα τις συναρμολογούσα ξανά. όταν θα έφτανα σπίτι». Ο Μπγιόρνμπερ ρουθούνισε ενοχλημένος. Επόμενη φωτογραφία. Επόμενη. Επόμενη. Ο νεαρός αστυνομικός –σαν παιδάκι τού έμοιαζε, όχι πολύ μεγαλύτερος από τις νεαρές Σουηδέζες που είχε γνωρίσει στις διακοπές του– έτρεξε έξω κρατώντας το στόμα του. Οι βαλίτσες με τους ακρωτηριασμένους κορμούς θα τον έκαναν να αποκηρύξει το σεξ για αρκετό καιρό. «Φίλους;» είπε τελικά ο Μπγιόρνμπερ. «Είστε μέλος κάποιας αίρεσης;» «Όχι, δεν με καταλαβαίνετε, μου ζήτησαν. Εγώ κάτι σοκολάτες είχα σκοπό να τους πάω, αλλά…» «Αλλά δεν θέλατε να χαλάσετε το χατίρι κανενός». «Ε, έτσι είναι». Απάντησε εκείνος, παρά την υφέρπουσα ειρωνεία στα λόγια του αστυνόμου. «Σας τις ζήτησαν». «Στο σταυρό που σας κάνω». Αν και δεν ήταν εύκολο με τις χειροπέδες, ο Μιχάλης προσπάθησε. Ο Μπγιόρνμπερ έδειχνε έτοιμος να τον βαρέσει. Από έξω, μπορούσαν να ακούσουν τα μουγκρητά του νεαρού οργάνου καθώς ξερνούσε το μεσημεριανό του σε έναν από τους κάδους του αεροδρομίου. Ο αστυνόμος έσκυψε πάνω από το τραπέζι με τις παλάμες στο κέντρο του, ώσπου έφτασε μια πιθαμή από το ιδρωμένο πρόσωπο του Μιχάλη. «Ποιο κτήνος», ψιθύρισε, «ποιο άρρωστο μυαλό θα σας ζητούσε κάτι τέτοιο, κύριε Ρόσμπογλου;» Ο Μιχάλης αναστέναξε. Ναι, είχε μπλέξει πολύ άσχημα. Σήκωσε το βλέμμα του και κοιτάξει το κοκκινισμένο πρόσωπο του άντρα μπροστά του. «Όλοι τους…» απάντησε, πνίγοντας ένα λυγμό. «Όλοι τους Σουηδέζες μού ζήτησαν να τους φέρω…» 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted August 17, 2013 Share Posted August 17, 2013 I think I remember this request (and this story...). Εμείς, πάντως, παράπονο δεν έχουμε. Μας έφερες ΣΕΞ απ' τη Σουηδία και το μοιραστήκαμε και οι τρεις μαζί τα Χριστούγεννα, θυμάσαι; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 17, 2013 Author Share Posted August 17, 2013 (edited) Ε, βέβαια ξεχνιέται τέτοιο ΣΕΞ; Edited August 17, 2013 by DinMacXanthi 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Να μη ρωτήσω αν είχες κάποιον συγκεκριμένο Μιχάλη κατά νου... Πολύ καλογραμμένο και, ακόμα και υπό τέτοιες συνθήκες, πετυχαίνεις την ατμόσφαιρα. Αυτό το "γαλάζιες θερμικές λόγχες" μόνο μού φαίνεται σαν κάπως υπερβολική προσπάθεια να πρωτοτυπήσεις στις εκφράσεις σου. Αναρωτιέμαι αν όοολοι εκτός Ελλάδας θα πιάσουν το ανέκδοτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Ααα το θυμάμαι αυτό. Χεχε. Να σου πω, έχεις προσθέσει κι άλλες λέξεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 (edited) Mα τα βυζιά της Φρέγιας, αν είχα πέντε öre για κάθε φορά που έχω ακούσει το ''φέρε μας μια Σουηδέζα'' θα αγόραζα ένα μπουντρούμι στην Ανταρκτική και θα έκλεινα μέσα όσους με την έχουν πει για πάντα.(θα ερήμωνε η Θεσνίκη και μερικές ακόμα πόλεις, βέβαια, αλλά τι να κάνουμε) Ε, βέβαια ξεχνιέται τέτοιο ΣΕΞ; Mόνο στο Γιετεμπόρι το λένε shex. Όλοι οι υπόλοιποι το λέμε κανονικά, κεξ. Σόρρυ. Αλλά το καβλί και το μαλάκω ισχύουν. Edited August 19, 2013 by KELAINO 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DistantWorlds Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Με λίγα και απλά λόγια, η ιστορία είναι καταπληκτική και διαβάζεται εύκολα, ενώ ο τρόπος γραφής είναι εκπληκτικός! Μου άρεσε!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Mα τα βυζιά της Φρέγιας, αν είχα πέντε öre για κάθε φορά που έχω ακούσει το ''φέρε μας μια Σουηδέζα'' θα αγόραζα ένα μπουντρούμι στην Ανταρκτική και θα έκλεινα μέσα όσους με την έχουν πει για πάντα. (θα ερήμωνε η Θεσνίκη και μερικές ακόμα πόλεις, βέβαια, αλλά τι να κάνουμε) Θα ερήμωνε και το μισό φόρουμ, το αίτημα του οποίου ήταν και το έναυσμα γι' αυτήν την ιστορία που συνδυάζει τόσο καλά το χιούμορ με το splatter (και με μια πρέζα φρίκης) αλλά, όπως λες κι εσύ, τι να κάνουμε; :-) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Mα τα βυζιά της Φρέγιας, αν είχα πέντε öre για κάθε φορά που έχω ακούσει το ''φέρε μας μια Σουηδέζα'' θα αγόραζα ένα μπουντρούμι στην Ανταρκτική και θα έκλεινα μέσα όσους με την έχουν πει για πάντα. (θα ερήμωνε η Θεσνίκη και μερικές ακόμα πόλεις, βέβαια, αλλά τι να κάνουμε) Θα ερήμωνε και το μισό φόρουμ, το αίτημα του οποίου ήταν και το έναυσμα γι' αυτήν την ιστορία που συνδυάζει τόσο καλά το χιούμορ με το splatter (και με μια πρέζα φρίκης) αλλά, όπως λες κι εσύ, τι να κάνουμε; :-) Α, μα το μισό φόρουμ δεν τις έχει ζητήσει από μένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Κοίτα, είναι απλό: Τις ζητήσαμε απ' τον Ντίνο και έγινε αυτό. Ε, μετά πού να ξανατολμήσουμε... :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 19, 2013 Author Share Posted August 19, 2013 Κέλλυ, και στη Σκωτία που ήμουν Σουηδέζες μου ζητούσαν όσο για το Μιχάλης, μπα, θα ήταν πολύ πιο διαφορετικές οι αντιδράσεις του χαρακτήρα αν ήταν βασισμένος στον Μιχάλη που σκέφτεσαι. Άλεξ, για τις λέξεις... μαλλον, δεν θυμάμαι πότε πείραξα το κείμενο. Distant ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ευχαριστώ φυσικά και όλους όσους δώσατε χρόνο για το φλασάκι 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 16, 2014 Author Share Posted December 16, 2014 Πήγα σήμερα να πάρω σοκολάτες για την κάθοδο από Σουηδία, κι όπως κάθε φορά, επιστρέφει στο μυαλό μου αυτή η ιστορία... 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
μαμαλουκ Posted January 9, 2015 Share Posted January 9, 2015 Διαβάζοντας το παρασύρθηκα,ασυναίσθητα, σε δύο ειδών μεταποιήσεις. 1) Διαφορετικά γραμμένο και ακόμα πιο μικρό θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο. 2) Ταινία μικρού μήκους. Από τις καλές. constructive critisism στα καλύτερα του 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.