Η Φύλακας

[Nantia]

Όνομα συγγραφέα: Νάντια Ιβασούκ

Είδος: Φαντασίας

Βία: Ναι

Σεξ: Όχι

Αριθμός λέξεων: 2994

Αυτοτελής: Ναι

Σχόλια: Η συμμετοχή μου στον 34ο διαγωνισμό ΣΣΙ

 

 

 

                                                                                                                   Η Φύλακας

 

 

     «Πιστεύεις στους εξωγήινους;»

     «Όχι»

     «Πιστεύεις, γενικά, ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο εκτός από εμάς;»

     «Όχι Νεφέλη, όχι»

     «Μα πώς μπορείς να είσαι τόσο εγωίστρια και κοντόφθαλμη;»

     Η Άννα έμεινε να την κοιτάει. Η Νεφέλη διέκρινε στα μάτια της, την απορία, την ανησυχία και μια μικρή δόση φόβου.

     «Νεφέλη, άκουσέ με προσεκτικά» της είπε αυστηρά η Άννα «Δεν ξέρω γιατί έχει τέτοιες απορίες, ούτε γιατί επιμένεις τόσο πολύ και σίγουρα δεν καταλαβαίνω από πού κι ως που ξέρεις τέτοιες εκφράσεις. Κοντόφθαλμη; Μα είμαστε με τα καλά μας; Όπως και να ‘χει θέλω να ξέρεις ότι στο internet ο καθένας γράφει τις δικές του παλαβομάρες και οπωσδήποτε δεν είναι αληθινές. Αυτό που έχεις να κάνεις εσύ είναι ότι κάνουν και τα παιδιά στην ηλικία σου: να μάθεις την αλφάβητο, την προπαίδεια και ότι άλλο είναι αυτό. Συνεννοηθήκαμε;»

     «Ναι καλά!» Της φώναξε η Νεφέλη και έφυγε τρέχοντας.

     Η Νεφέλη ήταν δέκα χρονών και με την Άννα ήταν αδελφές. Οι γονείς τους είχαν πεθάνει σε ένα αεροπορικό δυστύχημα πριν δύο χρόνια και η Νεφέλη ήξερε ότι η Άννα είχε πάρει πιά τον ρόλο της μαμάς. Η Νεφέλη ήταν υιοθετημένη και πάνω απ’ όλα δεν ήταν κάτι που θα έλεγε κάποιος ‘’φυσιολογικό παιδί’’. Είχε το μυαλό ενός ώριμου ενήλικα. Πολλές φορές παιδιάριζε και έπαιζε με κούκλες ή οτιδήποτε κάνουν τα παιδιά στην ηλικία της, μόνο και μόνο για να μην φοβίσει την Άννα η οποία απ’ την μεριά της, σε κάθε ένδειξη αδικαιολόγητης ωριμότητας, έκανε τα στραβά μάτια μην θέλοντας να περιπλέξει περισσότερο απ’ ότι ήταν ήδη μπλεγμένη η ζωή της.

     Σε γενικές γραμμές, η Νεφέλη, γνώριζε τον σκοπό της ύπαρξής της. Ήταν Φύλακας της Πύλης, η μία απ’ τους τέσσερις. Πολλές φορές όταν κοιμόταν, την επισκεπτόταν η μητέρα της –η πραγματική- και της μάθαινε ό,τι έπρεπε να ξέρει. Της είχε ξεκαθαρίσει ότι ναι μεν ήταν φύλακας αλλά δεν ήταν ακόμα έτοιμη να σταθεί πλάι στους άλλους τρεις, οι οποίοι φύλαγαν την πύλη από κοντά.

Η Πύλη, απ’ ό,τι  είχε πει η μητέρα της, συνέδεε τον κόσμο αυτόν, με τους υπόλοιπους στους οποίους, κάποια στιγμή, η ανθρωπότητα θα αναγκαζόταν να ταξιδέψει εφόσον το ηλιακό σύστημα αυτό, δε θα μπορεί να τους φιλοξενεί πια. Ανά τους αιώνες, η Πύλη άνοιγε δίνοντας την δυνατότητα στους ανθρώπους να την χρησιμοποιήσουν αλλά προς το παρών ούτε ήταν απαραίτητο αλλά και ούτε είχαν τις γνώσεις να το κάνουν. Η Πύλη θα παραμείνει αθέατη για την ανθρωπότητα για όσο καιρό αγνοούν την ύπαρξη άλλων διαστάσεων. Ωστόσο, ακόμα και η ίδια η Νεφέλη δεν ήξερε αρκετά πράγματα για την Πύλη και πιο συγκεκριμένα, για ποιο λόγο πρέπει να έχει φύλακες και μάλιστα τέσσερις. Προβλεπόταν ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα ήξερε ό,τι έπρεπε να ξέρει και θα έπαιρνε θέση ανάμεσα στους άλλους τρείς.

     Μέχρι που δέχτηκε το κάλεσμα.

     Κατάλαβε σχεδόν αμέσως πως δεν ήταν όνειρο. Είδε στιγμιαία το σώμα της, αιωρούμενη στο δωμάτιο και μέσα σε κλάσματα ένα δυνατό ρεύμα, την έφερε πάνω απ’ την ατμόσφαιρα της γης. Το θέαμα την μάγεψε, έβλεπε την μισή γη, ολόφωτη και την άλλη μισή βυθισμένη στο σκοτάδι. Στα αριστερά της έβλεπε το χλωμό και στεναχωρημένο πρόσωπο της σελήνης και στα δεξιά της, την Πύλη. Είδε πως χώρισμα στη μέση, μαζί με το περίγραμμά της έκπεμπε ένα έντονο κόκκινο φως που έδινε την αίσθηση ότι ανυπομονούσε να ξεχυθεί από μέσα της.

     «Δεν είναι πάντα έτσι» ακούστηκε μια φωνή πίσω της. «Βλέπεις, τον περισσότερο καιρό δεν είναι πολύ ευδιάκριτη λόγο του μαύρου χρώματός της και νομίζω ότι είναι περιττό να σου πω πως αυτό που βλέπεις τώρα είναι κακό σημάδι». Ο άντρας ‘’στεκόταν’’ κατά κάποιο τρόπο πίσω της και την κοίταγε με τα κάτασπρα μάτια του. Είχε μακριά, μαύρα μαλλιά και φορούσε κάτι που θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως ήταν πανοπλία, το υλικό της, ό,τι και αν ήταν, ήταν κάτασπρο, σαν τα μάτια του, και κάλυπτε κάθε χιλιοστό του σώματός του, εκτός απ’ το πρόσωπο. Στο δεξί του χέρι κρατούσε ένα σπαθί και στο αριστερό μια ασπίδα.

     «Νόμιζα ότι δεν είμαι έτοιμη ακόμα, ότι έχω άλλα δέκα χρόνια» έδειχνε εντελώς ατάραχη, παρόλο που μέσα της επικρατούσε ο τρόμος.

     «Το ξέρω» της απάντησε ο Φύλακας «Η Πύλη θα ανοίξει πριν την ώρα της και γι’ αυτό πρέπει να νιώσεις όσο πιο έτοιμη μπορείς. Εγώ είμαι ο Άραν. Πάμε να σου συστήσω και τους άλλους» την προσπέρασε και κατευθύνθηκε προς την Πύλη. Την λίγη ώρα που κράτησε ο διάλογός τους, η Νεφέλη στεκόταν ακίνητη στο κενό, περιμένοντας τον Άραν να κάνει το ‘’πρώτο βήμα’’ για να δει τον τρόπο και να τον μιμηθεί. Εφόσον τον είδε λοιπόν να περπατάει κανονικά σε ένα υποθετικά αόρατο έδαφος, σήκωσε το πόδι της για να κάνει ένα βήμα και όταν το κατέβασε δεν βρήκε καμία αντίσταση, με αποτέλεσμα να γυρίσει όλο το σώμα της ανάποδα. Σοκαρισμένη άρχισε να τινάζει τα πόδια της προσπαθώντας να βρει ένα σταθερό σημείο, χωρίς αποτέλεσμα.

     «Νεφέλη σταμάτα να κουνιέσαι!» της είπε αυστηρά ο Άραν και η Νεφέλη πάγωσε στη θέση της. «Όταν είσαι εδώ, Νεφέλη, εσύ φτιάχνεις την πραγματικότητά σου, όχι εγώ, το αν περπατάω εγώ δηλαδή, δεν σημαίνει ότι θα το κάνεις και εσύ. Στάσου όρθια λοιπόν και φτιάξε το περιβάλλον σου, ο χρόνος μας είναι λιγοστός γι’ αυτό κοίταξε να τα βγάλεις πέρα.»

     Η Νεφέλη φούντωσε απ’ την οργή της. Παρόλο που δεν είχε ιδέα για το πώς να ‘’φτιάξει το περιβάλλον της’’ γύρισε όρθια ξανά με ένα τίναγμα κοιτάζοντας ακόμα αγριεμένα τον Άραν. Έπεισε τον εαυτό της ότι περπατάει σε ένα λιβάδι και αυτή τη φορά προχώρησε αποφασιστικά νοιώθοντας ένα ανύπαρκτο γρασίδι να της γαργαλάει τα πόδια.

     «Η σκέψη και η θέληση, εδώ πέρα, είναι το πιο δυνατό σου όπλο αλλά ταυτόχρονα και το τρωτό σημείο σου» της είπε ο Άραν όταν φτάσανε στη Πύλη. «Θα ξέρουν πάντα τι σκέφτεσαι και θα το χρησιμοποιήσουν εναντίον όλων μας, να το θυμάσαι καλά αυτό».

     «Μισό λεπτό!» τον διέκοψε η Νεφέλη «Ποιοι θα ξέρουν τι σκέφτομαι; Και τί θα χρησιμοποιήσουν εναντίον μας; Πώς μπορώ να νιώσω έτοιμη αν δεν μου εξηγείς τουλάχιστον τα βασικά; Και που στα κομμάτια είναι οι άλλοι δύο;»

     «Αν ανοίξεις τα μάτια σου θα τους δεις» τις απάντησε ο Άραν φανερά εκνευρισμένος απ’ το φέρσιμό της. Η Νεφέλη ειρωνευόμενη τον Άραν, άνοιξε διάπλατα τα μάτια της και κοίταξε γύρο της τείνοντας το κεφάλι μπροστά με αποτέλεσμα να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με την δεύτερη Φύλακα στα δεξιά της.

     «Λοιπόν Άραν, δεν νομίζω ότι έχουμε πολλές ελπίδες αυτή τη φορά» είπε η Φύλακας κοιτάζοντας ακόμα, με τα επίσης κάτασπρα μάτια της, την Νεφέλη.

     «Μην γίνεσαι ανόητη Νιέλε, απλώς είναι μικρή ακόμα. Μικρή αλλά δυνατή, ξέρεις σταθεροποιήθηκε με την μία πριν…» αποκρίθηκε ο Άραν σκεφτικός.

     «Το ότι σταθεροποιήθηκε δεν σημαίνει ότι μπορεί και να σπρώξει με επιτυχία! Δεν είναι απλώς μικρή, δεν ξέρει τίποτα!» είπε η Νιέλε ανασηκώνοντας τα χέρια ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

     Η Νεφέλη τους άκουγε αρχικά εκνευρισμένη και έπειτα απογοητευμένη. Εξαρχής προσπάθησε να δείξει ψύχραιμη και δυναμική και κατέληξε να φαίνεται στα μάτια τους σαν μωρό που δεν ξέρει καλά-καλά να μιλάει και συνεχώς ρωτάει γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Κοίταξε τα πόδια της ταπεινωμένη.

     «Άραν, Νιέλε επιτρέψτε μου. Νεφέλη κοίταξέ με». Η Νεφέλη σήκωσε το βλέμμα της και αντίκρισε τον τρίτο Φύλακα τον οποίο δεν είχε δει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και όμορφο. Και παρόλο που τα μάτια του ήταν επίσης λευκά, μπορούσε να διακρίνει μια ζεστασιά.

     Τώρα είμαστε μόνο εγώ και ‘συ…Με ακούς έτσι δεν είναι;

     Η Νεφέλη άκουγε τώρα τον τρίτο Φύλακα μέσα στο κεφάλι της. Του ένευσε και αυτός συνέχισε.

     Εγώ είμαι ο Χέρον. Καλά θα κάνεις να μην τους δίνεις τόση σημασία. Είναι πολεμιστές και αδυνατούν να καταλάβουν την δύναμη που έχω εγώ και ‘συ εδώ μέσα. Της ακούμπησε απαλά το κεφάλι κοιτάζοντάς την. Τώρα, όταν ανοίξει αυτή η Πύλη, εσύ και εγώ πρέπει να σπρώξουμε και κυριολεκτικά αλλά περισσότερο μεταφορικά, εσύ απ’ την μια μεριά και εγώ απ’ την άλλη. Θα βάλεις την θέλησή σου να σε βοηθήσει αλλά πάνω απ’ όλα προσπάθησε να κλειδώσεις το μυαλό σου γιατί από μέσα βγαίνουν σκοτεινά πράγματα, αδύνατον να σου εξηγήσω τι ακριβώς γιατί όπως σου είπε και ο Άραν εσύ δημιουργείς την πραγματικότητα… Όσο εμείς θα σπρώχνουμε ο Άραν και η Νιέλε θα κρατήσουν, ό,τι είναι αυτό που θα βγει, μακριά απ’ την γη. Είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρεις μια χαρά. Η Νεφέλη ένευσε αποφασιστικά. «Εντάξει» είπε «Θα κάνω ό,τι μπορώ».

     «Μπορείς να επιστρέψεις αν θες τώρα» της είπε ο Άραν σοβαρά «Και μπορείς αν θες να περιμένεις εδώ μαζί μας.»

     «Υπάρχει περίπτωση…να…ξέρετε…να πεθάνουμε; »

     «Ναι, Νεφέλη, είναι πιθανό» της απάντησε η Νιέλε.

     «Τότε πρέπει να γυρίσω»

     Το τελευταίο που πρόλαβε να δει είναι και τους τρείς Φύλακες να γνέφουν ταυτόχρονα και η Νεφέλη βρέθηκε ξανά στο δωμάτιό της. Έτρεξε στο σαλόνι. Η Άννα έλειπε. Άρπαξε το τηλέφωνο που ήταν πεταμένο στο καναπέ και τηλεφώνησε στην αδελφή της.

     «Ναι;»

     «Άννα! Σε παρακαλώ μπορείς να γυρίσεις σπίτι; Είναι ανάγκη, πρέπει να σου μιλήσω!»

     «Νεφέλη τι συμβαίνει; Ακούγεσαι περίεργη…»

     «Απλά θέλω να έρθεις σπίτι, μπορείς;»

     «Αν μπορεί να περιμένει θα προτιμούσα να τελειώσω την βάρδια μου…»

     «Πόση ώρα ακόμα» την ρώτησε αγωνιωδώς.

     «Δύο ώρες ακόμα, θα είσαι εντάξει;»

     «Ναι, γειά» έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει απάντηση.

     Έκατσε βαριά στον καναπέ και κοίταξε το ταβάνι. Η Άννα μπορεί να μην ήταν πραγματική αδελφή της και να ήταν κυριολεκτικά οι δυο τους από διαφορετικούς κόσμους, αλλά μετά από δέκα χρόνια ήταν πολύ δεμένες πιά και η Νεφέλη είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι πιθανότατα, ακόμα και αν όλα πήγαιναν ρολόι, να μην επέστρεφε ξανά.

 

 

     Το κλειδί γύρισε στην πόρτα και η Άννα εμφανίστηκε στο χολ. Ακούμπησε τα πράγματά της στο κομοδίνο και έκατσε δίπλα στην Νεφέλη.

     «Τι έγινε;»

     «Άννα…» πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε, «θα στο έφερνα πιο μαλακά, αλλά δεν έχω χρόνο. Είμαι Φύλακας, μιας Πύλης τέλος πάντων. Δεν ξέρω πότε ακριβώς αλλά σύντομα θα φύγω, μόλις ανοίξει η Πύλη δηλαδή. Είναι πολύ πιθανό να μην ξαναγυρίσω ακόμα και αν καταφέρουμε να την κλείσουμε. Μάλλον αυτό που θέλω να σου πω εν ολίγοις είναι αντίο, γιατί φαντάζομαι πως δεν θα καταλάβεις πολλά πράγματα, ακόμα και αν προσπαθήσω να σου εξηγήσω.» η Άννα την κοίταγε απογοητευμένη.

     «Νεφέλη» της είπε υπομονετικά « τι είναι αυτά που λες; Δεν θυμάσαι αυτά που σου είπα το πρωί; Εμένα μου φαίνεται ότι πας απ’ το κακό στο χειρότερο. Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί σου πια…»

     «Άννα απλά προσπάθησε να με πιστέψεις, δεν είναι εύκολο το ξέρω, αλλά σκέψου το λίγο, έχεις δει πολλά δεκάχρονα να συμπεριφέρονται σαν εμένα; Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να σε προϊδεάσω νωρίτερα, αλλά και μένα απροετοίμαστη με βρήκανε…».

     «Εφόσον λες πως δεν είσαι σαν τα υπόλοιπα δεκάχρονα, θα πρέπει να καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι για μένα να μας συντηρήσω μόνη μου χωρίς να με στηρίζει κανείς, και σαν να μην φτάνει αυτό να έχω και σένα να σκέφτομαι μήπως χρειάζεσαι ψυχίατρο! Γι’ αυτό κάνε μου την χάρη σε παρακαλώ και σοβαρέψου! Εντάξει;»

     Η Νεφέλη είδε τα βουρκωμένα μάτια της αδελφής της και αποφάσισε να μην την πιέσει άλλο. «Εντάξει. Αντίο όμως, παρόλα αυτά». Την πήρε μια δυνατή αγκαλιά βουρκώνοντας και η ίδια και έτρεξε πίσω στο δωμάτιό της, χωρίς να ξανακοιτάξει την Άννα στα μάτια.

 

 

     Περάσανε δύο μέρες, χωρίς να πουν πολλές κουβέντες μεταξύ τους. Εκείνο το πρωινό ήταν και οι δύο στην κουζίνα, η Άννα ετοίμαζε φαγητό και η Νεφέλη απλώς καθόταν στο τραπέζι κοιτάζοντας επίμονα τα χέρια της. «Θα αργήσω σήμερα. Αν πεινάσεις έχει σάντουιτς στο ψυγείο» της είπε η Άννα χωρίς να την κοιτάξει.

     «Εντάξει» είπε άχρωμα η Νεφέλη.

     «Νεφέλη, δεν μου αρέσει που είμαστε έτσι, πρέπει να στηρίζουμε η μία την άλλη όχι να μην μιλιόμαστε» ξέσπασε η Άννα και γύρισε να την κοιτάξει με ελπίδα.

     Η Νεφέλη σήκωσε το κεφάλι της να απαντήσει και χωρίς καμιά προειδοποίηση βρέθηκε ξανά μπροστά στην Πύλη, λουσμένη απ’ το εκτυφλωτικό πλέον κόκκινο φως της. Μπορούσε ακόμα να ακούσει αχνά την κραυγή έκπληξης της αδελφής της και τα πιάτα που σπάνε στο πάτωμα της κουζίνας του σπιτιού της.

     «Θα ανοίξει από στιγμή σε στιγμή! Πάρε θέση!» της φώναξε ο Άραν.

     Στάθηκε στη μια άκρη της Πύλης πιάνοντας και με τα δυο της χέρια την μια πλευρά της, μιμούμενη τον Χέρον που έκανε το ίδιο απέναντί της. Ο Χέρον της χαμογέλασε ενθαρρυντικά και κοίταξε τους άλλους δύο. Η Νιέλε στεκόταν ψιλότερα απ’ αυτούς, σημαδεύοντας την Πύλη με το τόξο της και ο Άραν από κάτω της σε απόσταση λίγων μέτρων απ’ την Πύλη με προτεταμένη την ασπίδα μπροστά του και το σπαθί του σε ετοιμότητα.

     Ακούστηκε μια απόκοσμη βουή και η Πύλη σείστηκε. Το χώρισμα της Πύλης άρχισε να ανοίγει αφήνοντας το φως να ξεχυθεί από μέσα της  και τα δύο φύλλα της να ανοίγουν σπρώχνοντας δειλά την Νεφέλη και τον Χέρον. Το κορμί της Νεφέλης σφίχτηκε και έσπρωξε με δύναμη. Αρχικά αυτό έφερε αποτέλεσμα. Αισθάνθηκε άγρια χαρά να την πλημυρίζει όταν ένιωσε το φύλλο πρώτα να σταματάει και μετά να υποχωρεί απ’ την δύναμή της και να επιστρέφει αργά στη θέση του. Χα! Σαν την συρόμενη πόρτα της κουζίνας! Σκέφτηκε.

     Νεφέλη όχι! Θέλει να σε παραπλανήσει! Ακούστηκε ο Χέρον μες το κεφάλι της και πριν προλάβει να σκεφτεί οτιδήποτε άλλο τα φύλλα άνοιξαν με ορμή με αποτέλεσμα να τιναχτεί αρκετά μέτρα πίσω, λόγο του βίαιου χτυπήματος που δέχτηκε. Είδε με τρόμο καμιά δεκαριά σκοτεινά πλάσματα, σαν σκιές, να βγαίνουν από μέσα και να κοντοστέκονται στο άνοιγμα. Οι μορφές τους άλλαζαν συνεχώς μέγεθος και σχήμα. Σκέφτηκε πως ίσως ήταν ένα είδος δαιμόνιων και μέσα κατάλαβε αμέσως πόσο μεγάλο λάθος ήταν η σκέψη της. Οι σκιές πήραν όλες ταυτόχρονα την μορφή δαιμόνων, ίδιων με αυτών που θα φανταζόταν η Νεφέλη συνειδητά υπό άλλες συνθήκες. Ούρλιαξε απ’ την οργή, έκλεισε σφιχτά τα μάτια της και βρέθηκε ξανά δίπλα στην Πύλη συγκεντρώνοντας όλη την θέλησή της να κλείσει την αναθεματισμένη πόρτα. Οι δαίμονες είχαν ήδη χυμήξει στον Άραν ο οποίος έδινε ηρωική μάχη αποφεύγοντας με δυσκολία τα χτυπήματά τους, με μόνη βοήθεια την Νιέλε να ρίχνει βροχή εύστοχων τόξων πάνω τους.

     Σιγά σιγά άρχισαν να κερδίζουν έδαφος με έξι δαίμονες νεκρούς και την Πύλη να κλείνει με αργό σχετικά ρυθμό. Χρειαζόντουσαν αρκετά βέλη και χτυπήματα για να σκοτώσουν το κάθε δαίμονα, μέχρι που ανακάλυψαν το αδύνατο σημείο τους, όταν ένας χύμηξε στη Νεφέλη και η Νιέλε του φύτεψε ένα βέλος στο σβέρκο. Ο δαίμονας έβγαλε τότε μια ανατριχιαστική κραυγή που έκοψε το αίμα της Νεφέλης και έπεσε νεκρός. Θεωρητικά από ‘κείνο το σημείο και ύστερα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα, αλλά η Νεφέλη παρατήρησε πως ο Άραν ήταν ήδη άσχημα λαβωμένος στο χέρι που κρατούσε το σπαθί.

     Η ελάχιστη παιδικότητα που είχε ακόμα η Νεφέλη σε συνδυασμό την έλλειψη πείρας, επέτρεψε την δημιουργία μιας μοιραίας σκέψης. Τι θα γίνει αν έρθουν κι άλλοι;

     Αυτή τη φορά ξεχύθηκαν σκιές απ’ το μικρό άνοιγμα που είχε ακόμα η Πύλη και χωρίς να κοντοσταθούν ή να αλλάξουν μορφή, επιτέθηκαν στην Νεφέλη στον Χέρον και τον Άραν. Ο Άραν συνέχισε να πολεμάει με αποφασιστικότητα και η Νιέλε πρόλαβε να ρίξει ένα βέλος στην σκιά που ζύγωνε τη Νεφέλη, εξοντώνοντάς την. Ο Χέρον όμως έπεσε νεκρός με το δέρμα του σκοτεινό και τα μάτια του μαύρα. Η Νιέλε ούρλιαξε, πήγε με φόρα κοντά του και κάρφωσε ένα βέλος στο στήθος του. Το σώμα και τα μάτια του επανήλθαν στο φυσιολογικό αλλά το σώμα του παρέμεινε άψυχο.

     «Και τώρα;» φώναξε η Νιέλε στον Άραν που ακόμα μαχόταν με λύσσα.

     «Προστάτευσε τη Νεφέλη!»

     Η Νεφέλη αντιλήφθηκε ότι η Πύλη δεν έκλεινε χωρίς τον Χέρον και μούδιασε απ’ τον φόβο της. Προσπαθώντας να μην κάνει καμία σκέψη έκανε το μοναδικό πράγμα που της ήρθε αυθόρμητα. Επικεντρώθηκε στην εικόνα της Άννας και φαντάστηκε τον εαυτό της να την αγκαλιάζει. Και ως εκ του θαύματος αυτό έφερε αποτέλεσμα. Σε κλάσματα βρέθηκε σπίτι της, άρπαξε την Άννα και επέστρεψε στο πεδίο μάχης, τοποθετώντας το σφιγμένο απ’ την φρίκη σώμα της Άννας στην θέση του Χέρον.

     «Άννα σπρώξε!» βροντοφώναξε η Νεφέλη.

     «Νεφέλη! Δεν βλέπω τίποτα! Νεφέλη που είσαι; τι συμβαίνει;» φώναξε με αγωνία η Άννα.

     «Άννα για το όνομα το Θεού, ΣΠΡΩΞΕ!» και επιτέλους την είδε να τείνει στα τυφλά τα χέρια της και μια έκφραση φόβου και ξαφνιασμού να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της όταν τα χέρια της ακουμπήσανε την Πύλη. Η Νεφέλη έσπρωξε με όλη την σωματική και ψυχική της δύναμη, για άλλη μια φορά και η Πύλη άρχισε να κλείνει ξανά, αργά αλλά σταθερά. Η σκιές από μόνες τους ήταν πιο αδύναμες όπως κατάλαβε η Νεφέλη και όταν η Πύλη έκλεισε οριστικά είχαν μείνει μονάχα δυο-τρείς που τις ξεπάστρεψαν με ευκολία η Νιέλε και ο Άραν.

     «Η Άννα πρέπει να επιστρέψει τώρα, πριν χάσει τα λογικά της» είπε απαλά ο Άραν στη Νεφέλη όταν τελείωσαν όλα. Η Νεφέλη χωρίς δεύτερη κουβέντα, πήρε αγκαλιά την Άννα και επέστρεψε στο σπίτι. Βρέθηκαν στο σαλόνι με την Άννα να την κοιτάει σαν υπνωτισμένη.

     «Σ’ αγαπώ» της είπε η Νεφέλη φιλώντας την στο μάγουλο και γύρισε στους Φύλακες.

 

 

 

     «Όπως καταλαβαίνεις ανήκεις εδώ πλέον» είπε ο Άραν «Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να μάθεις και να κατανοήσεις. Δεν θέλω να ακούσω καμιά ανοησία του τύπου ‘’εγώ φταίω’’ για οτιδήποτε έγινε την ώρα που η Πύλη ήταν ανοιχτή. Αξίζεις τον σεβασμό μας διότι έκανες πράγματα που κανένας Φύλακας δεν έχει κάνει. Όπως το να φέρεις την αδελφή σου εδώ…» έμεινε λίγο σκεπτικός.

     «Νιέλε, γιατί κάρφωσες στο στήθος τον Χέρον;»

     «Γιατί τα πλάσματα αυτά, όταν σκοτώνουν κάποιον από εμάς προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν για να αυξήσουν την δύναμή τους. Και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε τα πράγματα θα γινόντουσαν πραγματικά σκούρα.» απάντησε λυπημένα η Νιέλε.

     «Δεν θα μπορέσω να γυρίσω ποτέ πίσω;»

     «Όχι» είπε ο Άραν «μπορείς αν θες να την προστατεύεις από εδώ, αλλά να γυρίσεις δεν μπορείς. Επίσης καλό θα ήταν, αν συμφωνείς και εσύ να διαγράψουμε τις αναμνήσεις της για σένα και για να μην τρελαθεί αλλά και για να μην πονάει που σε έχασε».

     «Όχι. Συμφωνώ να μην θυμάται τι έγινε εδώ, αλλά εμένα πρέπει να με θυμάται. Δεν έχετε το δικαίωμα να της το στερήσετε αυτό!»

     «Όπως επιθυμείς».

 

 

     Και στους αιώνες που πέρασαν, η Νεφέλη δεν άφησε να συμβεί το παραμικρό ούτε στην αδελφή της ούτε στους απογόνους της.

Edited September 24, 2013 by Nantia

[Διγέλαδος]

Η γραφή πολύ στρωτή και η ιστορία κυλούσε νεράκι.

Η ιστορία σου πιστεύω ότι έχει περισσότερα πράγματα να αναδείξει απ' όσα χωράει το διήγημα. Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ένα μέρος μιας μεγαλύτερης ιστορίας που μιλάει για τους φύλακες και τις πύλες. Και νομίζω θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε την προέλευσή τους περιγράφοντας το παρελθόν τους σε ξεχωριστές ιστορίες. Να περιμένουμε κάτι τέτοιο στο μέλλον;

Επίσης έχω μια απορία αν η Άννα θυμάται την Νεφέλη, αλλά όχι για το ποια είναι πραγματικά δεν θα απορεί που εξαφανίστηκε έτσι στα καλά καθούμενα; Ο αποχαιρετισμός θα είναι για παράδειγμα το τελευταίο πράγμα που θα θυμάται; Δεν θα την ψάχνει μετά; (την λυπάμαι λίγο)

Πάντως η νίκη της Νεφέλης μετά από τέτοιο αγώνα μου άφησε ένα θετικό συναίσθημα και αισιοδοξία.

 

Καλή τύχη Νάντια!

[Ad Noctum]

Ωραία προσπάθεια να αποδώσεις την έννοια του φύλακα της πύλης. Διακρίνω όμως ότι η ιστορία σου χάνει λίγους πόντους λόγω αρκετών κλισέ που έχουμε συναντήσει αρκετές φορές σε διάφορες ιστορίες.... Η γραφή σου μου άρεσε, απλή και άμεση. Ίσως να αξίζει να την μεγαλώσεις, όπως προτείνει και ο διγέλαδος, αρκεί να αλλάξεις κάποια σημεία.

 

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό.

[Tiessa]

Μια Πύλη στον ουρανό τράβηξε άμεσα στο ενδιαφέρον μου (Για ευνόητους λόγους ).

 

Στα θετικά της ιστορίας:

 

 

Η ισορροπία ανάμεσα στην αισιόδοξη νότα της επιτυχίας και στο τίμημα (θάνατον του Χέρον, απώλεια της ζωής της Νεφέλης στη Γη). Έχει ένα καλό μίγμα στοιχείων που σε κάνει να νιώθεις καλά τελειώνοντάς την.

 

 

Επίσης, για μένα προσωπικά, η αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια ή σε ανθρώπους που μεγαλώνουν σαν αδέλφια είναι από τα αγαπημένα μου θέματα. 

 

Στα αρνητικά:

Το πλαίσιο είναι πολύ ασαφές. Τι ήταν, ας πούμε η μητέρα της Νεφέλης και γιατί την επισκεπτόταν στον ύπνο της; Είχε πεθάνει; Ήταν σε κάποια άυλη μορφή;

 

 

Μιλάς στην αρχή για εξωγήινους και άλλες διαστάσεις και για την αναμενόμενη ικανότητα των γήινων να ταξιδέψουν κάποια στιγμή και αυτοί, αλλά στο τέλος, η μάχη γύρω από την Πύλη μοιάζει περισσότερο με αντιπαράθεση ανάμεσα σε αγγέλους και σε δαίμονες. Θα ήθελα να γίνει πιο σαφής ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Γη.

Επίσης, αφού κατάφερε να σπρώξει η ανίδεη και τρομαγμένη Άννα την πύλη και να την κλείσει, γιατί δεν μπορούσε να το κάνει και οποιοσδήποτε άλλος;

 

 

 

Στα συν επίσης:

Οι αντιδράσεις της Άννας, που αγωνίζεται να μεγαλώσει τη θετή αδελφή της, και της λέει ότι αφού δεν είναι ένα συνηθισμένο δεκάχρονο, θα έπρεπε να καταλαβαίνει πόσο ζορίζεται εκείνη για να τα βγάλουν πέρα.

Η απόφαση της Νεφέλης να μην την ξεχάσει η Άννα.

 

Γενικά: Αυτή η ιστορία έχει δυναμικό για πολύ περισσότερα αν της δοθεί χώρος εκτός διαγωνισμού για να αναπνεύσει.

[Mesmer]

Η ιστορία σου διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα, κι αυτό είναι κάτι καλό. Έχει μια απλότητα στην αφήγηση, που την κάνει να μοιάζει με παραμύθι, αφού μάλιστα, έχει ως δυνατό της σημείο τη σχέση μεταξύ δύο αδελφών.

 

Είχε, επίσης, αρκετή ένταση, με τις μάχες που δόθηκαν για την προστασία του κόσμου, που έμοιαζαν πολύ εντυπωσιακές, καθώς εκτυλίσσονταν λίγο πάνω από τη Γη. Μου έφερε στο νου σκηνές από κόμικ.

 

Πιστεύω πως η ιστορία χωρούσε ακόμη αρκετές πληροφορίες σχετικά με την Πύλη. Δηλαδή, δεν με κάλυψε στο από τι προστάτευε τους ανθρώπους, πότε θα ήταν ο καιρός και γιατί άνοιξε αυτήν τη στιγμή. Ο μόνος εχθρός που φάνηκε να υπάρχει ήταν οι ίδιες τους οι σκέψεις. Επίσης, δεν κατάλαβα πώς η Άννα μπόρεσε να «σπρώξει», επειδή νόμιζα ότι το να είσαι Φύλακας, σημαίνει ότι έχεις κάποιες παραπάνω ικανότητες από τους απλούς ανθρώπους. Γενικά, αυτά είναι τα σημεία που θα ήθελαν λίγη περισσότερη προσοχή.

 

Στην αρχή, μας δίνεις πολλές μαζεμένες πληροφορίες για την Πύλη και τους Φύλακες. Μην το κανείς εσύ, άσε τους ήρωές σου να το κάνουν για σένα. Για παράδειγμα, θα μπορούσες να γράψεις: Εκείνο το βράδυ, όταν η Νεφέλη πήγε για ύπνο, την επισκέφθηκε ξανά η πραγματική της μητέρα. Είχε κι άλλα να της μάθει για την Πύλη. Μ’ αυτόν τον τρόπο και μας δίνεις τις πληροφορίες που θέλεις, και μας γνωρίζεις τους ήρωες, και προχωράει η ιστορία σου.

 

Αυτά από μένα. Καλή επιτυχία!

[wordsmith]

Χμ, πολύ παιδικό και έχει κάποια γλωσσικά λαθάκια. Συμφωνώ με τους προηγούμενους ότι δε δίνεις αρκετές πληροφορίες για την "άλλη πλευρά" της Νεφέλης. Όλα τα παιδάκια ονειρεύονται ότι είναι διαφορετικά από τα άλλα και έχουν ιδιαίτερες δυνάμεις και σημασία, αλλά γιατί ειδικά αυτό το παιδάκι είναι όντως έτσι; Νόμιζα ότι θα εκμεταλλευόσουν το ότι είναι υιοθετημένη για να το εξηγήσεις αυτό, αλλά δεν έγινε και πολύ σαφές. Επίσης νομίζω ότι τρως πολλή από την έκταση του διηγήματος χωρίς να μπαίνεις στο ψητό, δηλαδή ποια είναι η ιδιαίτερη αποστολή της Νεφέλης, τι φυσικοί νόμοι ισχύουν εκεί που γίνεται η μάχη κλπ, και μερικά από αυτά πρέπει να τα στριμώξεις ύστερα όπως όπως, πχ το ότι αυτοί οι εχθροί χρησιμοποιούν τους νεκρούς αντιπάλους για να αυξήσουν τη δύναμή τους. Γενικά είναι πολύ ασαφές το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν όλα αυτά. Φτιάξε περισσότερες λεπτομέρειες αυτού του κόσμου.

[gismofbi]

Για να μην επαναλαμβάνομαι και γίνομαι κουραστικός θα πω ότι συμφωνώ με την wordsmith οσον αφορά ότι το κείμενο είναι με γραμμένο με απλό τρόπο και ευκολοδιάβαστο αλλά σε ορισμένα σημεία είναι λίγο παιδικό και ασαφές. Συμφωνώ ότι πρέπει να δώσεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη φύση της Νεφέλης και  την Πύλη. Το κείμενο αν διορθωθεί και μεγαλώσει σε έκταση θα κερδίσει πόντους. Καλή επιτυχία.

[mman]

Αρκετά προβλήματα στίξης, τυπογραφικά, γραμματικά και εννοιολογικά (π.χ. παρών, γύρο, λόγο, τόξων).

Η Νεφέλη είναι υπερβολικά ώριμη για τόσο μικρή, τόσο που ούτε η ίδια η διαβεβαίωση δεν με έπεισε γι’ αυτό. Υπάρχουν εκφράσεις που φωνάζουν ότι είναι πολύ μεγαλύτερη (π.χ. εν ολίγοις). Δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί κάτι ιδιαίτερο αυτή η δέσμευση του κειμένου σε μία τόσο έκδηλη αναληθοφάνεια.

Η μεταφορά της Άννας στη μάχη δείχνει άτοπη. Η Νεφέλη είναι εντελώς άπειρη. Πώς ξέρει αν μπορεί και πώς μπορεί να μεταφέρει την Άννα εκεί; Εξάλλου, η Άννα δεν είναι Φύλακας, οπότε δεν θα περίμενε κανείς να μπορεί να μεταφερθεί εκεί.

Καλή η σκέψη που υλοποιείται αυτόματα με πιθανόν ολέθριες συνέπειες.

Κατά τα άλλα όμως, φοβάμαι ότι η ιστορία στερείται πρωτοτυπίας.

[niceguy0973]

Τι μου άρεσε…

Υπήρχαν αρκετά σημεία που με κράτησε σε αγωνία. Μου άρεσε που χρησιμοποίησες 10χρονο κορίτσι για την ηρωίδα σου, γιατί έτσι μου φέρνει λίγο σε anime.

 

Τι δεν μου άρεσε…

Για αρχή θα σου πω πως θα προτιμούσα κάποια πράγματα να μου τα δώσεις με εικόνες και όχι να μου τα πεις. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο να μη μου αποκαλύψεις από την αρχή πως η Νεφέλη είναι φύλακας μιας πύλης. Ύστερα θέλω να σου πω πως έχω αρκετές απορίες κάτι που δεν είναι πολύ καλό για τον αναγνώστη. Γιατί ή συγκεκριμένη κοπέλα είναι φύλακας; Η πύλη αυτή τι ακριβώς είναι και που οδηγεί; Είχε ανοίξει και παλιότερα; (κάτι που είναι και το ζητούμενο του διαγωνισμού). Κι αν ναι, τι συνέβη τότε; Και κάποια ακόμα αναπάντητα ερωτήματα. Τέλος θα σου πρότεινα την τελευταία φράση να τη σβήσεις. Για μένα είναι λίγο περιττή.

 

Καλή επιτυχία…

[Andkand]

Συμπαθητική ιστορία με απλή γραφή και μια γλυκιά γεύση στο τέλος. Μερικά σημεία της ιστορίας βρίσκω ότι δεν είναι ξεκάθαρα και θα ήθελα κάποιες διευκρινίσεις: π.χ. Τελικά δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν αυτή η πύλη. Τι θα γινόταν αν άνοιγε και γιατί η Νεφέλη επιλέχθηκε να γίνει φύλακας;

Καλή προσπάθεια.

 

Καλή επιτυχία Νάντια

[Ροη]

Πολύ καλή χρήση της γλώσσας, όμορφες παραστατικές απεικονίσεις και περιγραφές. 'Ολα πολύ πολύ όμορφα. Η σχέση με την πύλη έδεσε ικανοποιητικά σαν ιδέα πολύ σύντομα. Το μόνο που θα σχολίαζα ήταν η έλλειψη ανάπτυξης των χαρακτήρων, ακόμα και για το παραμύθι που ήταν, θα ήθελα λίγο ακόμα background. Ίσως και λίγο περισσότερο σκοτάδι... Αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου!

[dagoncult]

-Γενικότερα, δεν μπορώ να πω ότι ήταν το αγαπημένο μου στυλ και είδος ιστορίας. Αλλά γούστα είναι αυτά...

 

-Πήγαινε πάρα πολύ γρήγορα. Μάλλον θα προτιμούσα πιο χαμηλές ταχύτητες.

 

-Μου άρεσε ο μικρός διάλογος στην έναρξη, σαν να μου έδωσε μια σπρωξιά για να αρχίσω να διαβάζω.

 

-Την ιδέα με τους Φύλακες της πύλης δεν την βρήκα και τόσο πρωτότυπη, ωστόσο το ότι ήταν τέσσερις (αντί για έναν ή δύο, που για κάποιον λόγο μου έχουν κάτσει ως πιο κλασικός αριθμός) βοήθησε (για μένα) την κατάσταση.

 

-Θα ήθελα να είναι κάπως πιο ξεκάθαρο τι συμβαίνει με την ίδια την Πύλη.

 

-Διάφορα θέματα αναληθοφάνειας που ήδη επισημάνθηκαν.

[DinMacXanthi]

Ο διάλογος στην αρχή με τράβηξε και η ροή του κειμένου ήταν εύκολη ως το τέλος. Αυτό είναι καλό όταν θα έχεις τη δυνατότητα να προσθέσεις εικόνες αργότερα χωρίς να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βαρύνει το κείμενο. Νομίζω πως η ιστορία θα δυναμώσει πολύ με το πέρας του διαγωνισμού όταν την επισκεφτείς ξανά για τις απαραίτητες διορθώσεις, χωρίς την ανάγκη να παραμείνει μέσα σε πλαίσιο λέξεων.

Λίγο απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα σε λαθάκια κυρίως ορθογραφικά και στίξης, προσπερνώντας αυτό γενικά μπορώ να πω πως η ιστορία μου φάνηκε ευχάριστη, κι ας είχε κάποια κλασικά στερεότυπα του είδους. -προσωπικά, αυτό δεν με ενοχλεί, με ενδιαφέρει περισσότερο το πως θα πει μια ιστορία ο εκάστοτε συγγραφέας. Και η πένα σου δείχνει ελπιδοφόρα

Καλή επιτυχία!

[Havoc]

Μια συμπαθητικη ιστορια, ένα παραμυθι για παιδια και όχι μονο. Μ’ αρεσε η ιδεα των φοβων της Νεφελης που γινονται πραγματικοτητα. Πολλα πραγματα εμειναν αναπαντητα και ασαφη. Πως καταφερνει να σπρωξει η Αννα αφου δεν είναι φυλακας; Γιατι είναι φυλακας η Νεφελη; Υπαρχει καποιος λογος που η Πυλη ανοιγει πριν ακομα εκεινη εκπαιδευτει; Μου φανηκε αρκετα ριψοκινδυνο για τους αλλους φυλακες να την εμπιστευτουν αφου δεν μπορει καν να ελεγξει τις σκεψεις της.. Επισης, μου φανηκαν λιγο ακομψες οι μεταβασεις της Νεφελης στο χωρο της πυλης εκει που μιλαει με την Αννα.

Καλη η προσπαθεια σου, με δυνατοτητες βελτιωσης, αν μπορεσεις να εξηγησεις μεσα στο κειμενο σου και να τεκμηριωσεις τις επιλογες των φυλακων και να δωσεις μερικες πληροφοριες γυρω απ’ την πυλη.

[Myyst]

Πολύ όμορφο διήγημα "η Φύλακας". Στα θετικά της στοιχεία η επιρροή από την manga-anime κουλτούρα. 

 

Νομίζω ότι ένα στοιχείο που δεν έχει αναπτυχθεί ισορροπημένα σε σχέση με το υπόλοιπο διήγημα είναι ο επίλογος. Δεν μένει κάτι ουσιώδες αναπάντητο μεν, αλλά επειδή η ιστορία είναι απλή, θα ήθελα κάτι παραπάνω. (Για παράδειγμα στον επίλογο θα μπορούσες να μας προσφέρεις ένα κλικ συναισθηματικής εμβάθυνσης παραπάνω ανάμεσα στη Νεφέλη και την Άννα.)

Edited October 6, 2013 by Myyst

[Cassandra Gotha]

Μου άρεσε. Παρασύρθηκα από το ρυθμό και τη φαντασία του (φαίνεται ότι γράφτηκε με πολύ κέφι), και δεν με πείραξε πολύ η έλλειψη κάποιων βασικών στοιχείων (όπως τι ήταν ακριβώς αυτή η πύλη; γιατί μένει αναποφάσιστο. Τι ήταν η μητέρα της αλλά και η ίδια η Νεφέλη; Πώς γίνεται ένα παιδί να έχει γλιτώσει τους ψυχολόγους όταν συνομιλεί με τη νεκρή μητέρα του και του λέει τέτοια πράγματα - σίγουρα θα τα έλεγε δεξιά και αριστερά, ως νήπιο; ).  Τα αρνητικά είναι εκεί, αλλά δεν με εμπόδισαν να απολαύσω την ιστορία.

 

Υπάρχει κάτι όμως στο οποίο κλώτσησα πραγματικά: η μεταφορά της Άννας στη μάχη. Ήρθε τελείως απροετοίμαστα, αυθαίρετα, απαράδεκτα. Τελείως ανώριμη και αξιοκατάκριτη συμπεριφορά αδερφής αλλά και εκλεκτής φύλακα, ή ό,τι άλλο.

 

Επίσης δεν μου άρεσε το ερωτηματικό που μου έμεινε πάνω από το κεφάλι, τι στο καλό έγινε στη ζωή της Νεφέλης. Κανείς δεν θα την έψαχνε; Άφησε πίσω της ένα πτώμα για να θάψουν; Τι; Η αδερφή της γιατί φώναξε στην κουζίνα; Την είδε να εξαφανίζεται ή να πεθαίνει;

 

Χρειάζεται, εκτός από μία βαθιά αναπνοή και ξαναγράψιμο με περισσότερη σαφήνεια, και κάποια προσοχή στα γλωσσικά θέματα (εκφραστικά λάθη, ορθογραφία).

[Nienor]

Εμ, μπαρντόν αλλά θα σκάσω: η μαμά της ήτανε η προηγούμενη φύλακας κι άμα πέθανε κάπως έπρεπε να της μάθει της μικρής ότι έπρεπε να ξέρει γιατί θα έπαιρνε τη θέση της και ήτανε φάντασμα και της τα έλεγε στον ύπνο της, όχι? Γιατί για μένα όλα αυτά ήτανε ξεκάθαρα, πάντως :P Και φυσικά οι φύλακες αφήνουνε απογόνους, αφού πρέπει να είναι τέσσερις, και η τοξότρια δεν ήθελε να αφήσει το σώμα του Χέρον να βανδαλιστεί γιατί το φάντασμά του θα πρέπει να μάθει στο παιδί του αυτά που ήξερε εκείνος για να γίνει ο/η επόμενος/η φύλακας, έτσι? (Άρα γαμώτο αυτή η σκηνή δεν μπορεί να φύγει, οπότε χρησιμοποίησέ την κάπως).

 

Εντάξει, θα σοβαρευτώ, εντάξει, το κείμενο έχει ελλείψεις (και λάθος χρήση λέξεων και ορθογραφικά και πραγματάκια που μάλλον είναι άνισα μεταξύ τους) αλλά έχει μια φρεσκάδα και μια γλύκα που εμένα με έκανε να το διαβάσω μονορούφι και να προσθέσω μόνη μου όλες τις λεπτομέριες που χρειαζόμουνα για να το απολαύσω. Κι εντάξει, θα το μεγαλώσεις. Το είπαμε αυτό. Αλλά εγώ το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ διαβάζοντάς το. Ειδικά αυτή η σκηνή στον καναπέ που έχει γυρίσει η Νεφέλη και περιμένει την αδερφή της, γέλασα και αισθάνθηκα τη ζέστη και την τρυφεράδα της. Πρόσεξε μην διορθώνοντας σου χαλάσουνε αυτά, κυρίως προσπάθησε να κρατήσεις αυτήν την φρεσκάδα και την τρυφερότητα που έχει το κείμενο γιατί είναι γοητευτικά

[Airbourne]

Πραγματικά μου άρεσε, θες η απλότητα; Θες η ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται η ιστορία; Θες ότι μου θυμίζει anime της δεκαετίας του 1990; Ναι, είχε μερικά θεματάκια αλλά με απορρόφησε η ιστορία που σε βάζει σε τρομερά γρήγορους αναγνωστικούς ρυθμούς. Στην τελική, όταν διαβάζω μια ιστορία αυτό που μου μένει είναι αν μου άρεσε ή όχι και εδώ μπορώ πώ ότι μου άρεσε. Σε ευχαριστώ και καλή επιτυχία. 

Edited October 7, 2013 by Airbourne

[Loch Moors]

Η υπόθεση μας περιγράφει μια περιπέτεια που, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι συναρπαστική. Στην παρούσα εκτέλεση είναι ενδιαφέρουσα, ήθελα να τελειώσω το κείμενό σου, αλλά δεν είναι συναρπαστική. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει λόγω των πολλών απλοποιήσεων. Εννοώ απλοποιήσεις όσο αναφορά στην υπόθεση και την εξέλιξή της και όχι εννοιολογικές (π.χ. δε μ' ενδιαφέρει να μάθω τις μαθηματικές σχέσεις που στηρίζουν την Πύλη). Αλλά γιατί όλα τα γεγονότα ακολουθούν μια αρκετά "ξύλινη" και ορθολογική ιεράρχιση; Η ιδιότητα της Νεφέλης είναι η κινητήρια δύναμη της υπόθεσης, δε θέλω να τη μάθω γι' αυτήν σα να διαβάζω εφημερίδα (και μάλιστα απ' την αρχή του διηγήματος). Ή, αφού την ιδιότητα αυτή θες να την έχεις σα δεδομένο και να μην επεκταθείς στις διακυμάνσεις της Νεφέλης μέχρι να την μάθει, γιατί η Νεφέλη να είναι ένα μικρό παιδί; Αποφεύγοντας την αναληθοφάνεια -είναι παιδί αλλά φέρεται σαν ενήλικας- νομίζω θα στήριζες καλύτερα τη συμπεριφορά της. Επίσης, μου ήταν πολύ δύσκολο να φανταστώ το πού και το πώς ήταν αυτή η Πύλη, τι σχέση είχε με τα μέτρα που ξέρουμε και γνωρίζουμε; Η σκηνή που η Νεφέλη μεταφέρεται στο διάστημα και αγναντεύει τη Γη ήταν πολύ ωραία, με έκανε να φανταστώ το ανυπολόγιστο χάος. Μετά όμως ο τρόπος που πλησιάζουν και αλληλεπιδρούν με την Πύλη, μου χάλασε εντελώς την εικόνα αυτή. Τέλος, όσο κι αν συζητάμε στα πλαίσια ενός σύντομου, φάνταζι διηγήματος, είναι λίγο δύσκολο να δεχτώ ότι η αδερφή της κατέφερε όντως να βοηθήσει με το τρόπο που βοήθησε. 

 

Με συγχωρείς για το επικριτικό ύφος, και φυσικά οι παρατηρήσεις μου μιλούν για την ιστορία που διάβασα και μόνο και δεν έχουν να κάνουν με το τρόπο που γράφεις. Μια χαρά μπορείς να εκφράσεις αυτό που θες, η γλώσσα σου είναι καλή. Απλώς, το περιτύλιγμα θέλει λίγη δουλίτσα

Edited October 15, 2013 by Σουσαμένια Άνοιξη

[Naroualis]

Γενικά: Ωραία πρόθεση, αδύναμο αποτέλεσμα. Ωστόσο τίποτε που να μη μπορεί να γίνει με λίγη δουλeίτσα, ένα λαμπρό αποτέλεσμα.

 

Μου άρεσε: Παρά που το young adult δεν είναι του γούστου μου, η ιδέα είναι καλή. Κλασσική, αλλά καλή. Η επιλογή της οικογενειακής κατάστασης της Νεφέλης μου θύμιζε λίγο Λίλο και Στιτς, αλλά αυτό το κινούμενο το λατρεύω, οπότε δε χαλάστηκα καθόλου.

 

Δε μου άρεσε: Ήθελε ή μερικές χιλιάδες λέξεις ακόμη, ή μερικές σκηνές λιγότερες. Ο τρόπος που ρίχνει τη Νεφέλη κατευθείαν μέσα στη μάχη μοιάζει λίγο άγαρμπος, όπως επίσης κι εξηγήσεις που δίνει ο Αράν στο τέλος. Ίσως να ήταν καλύτερο να μαθαίναμε εξαρχής τι σόι Πύλη ήταν αυτή και από τι προστάτευε τι.

 

Edit: Ωχ το μάτι μου, κάτι τυπογραφικά

Edited October 18, 2013 by Naroualis

[aScannerDarkly]

Παρά τα αρκετά γλωσσικά λάθη, που πρέπει οπωσδήποτε να προσέξεις, δείχνεις ότι διαθέτεις μια άνεση στην αφήγηση, που μπορείς να καλλιεργήσεις.

Νομίζω ότι το διήγημα πάσχει πολύ από έλλειψη προοικονομίας. Με λίγα λόγια, τα πράγματα εξηγούνται ή συμβαίνουν όταν είναι χρήσιμο να συμβούν, χωρίς τίποτα να έχει προετοιμάσει για αυτήν την εξέλιξη. Έτσι, απλώς κάποια στιγμή πληροφορούμαστε τι είναι αυτή η Πύλη, ενώ η Νεφέλη καλεί την αδερφή της στη μάχη, ενώ καλά-καλά δε γνωρίζει πού βρίσκεται, και ο Αράν στο τέλος εξηγεί μερικά πραγματάκια που ήταν απαραίτητο να μάθει ο αναγνώστης. Πρέπει πρώτα να πείσεις τον αναγνώστη ότι κάτι μπορεί να συμβεί, πριν αυτό συμβεί. Και οι εξηγήσεις πρέπει να δίνονται μέσα από την αφήγηση και τον κόσμο που έχεις πλάση, και όχι να υπαγορεύονται.

Χωρίς να έχω καμία εμπειρία από ανάλογου τύπου ιστορίες, αισθάνομαι ότι η ιδέα και η εξέλιξη είναι σχετικά προβλέψιμες. Ίσως χρειάζεσαι κάτι ώστε η ιδέα σου να ταρακουνήσει λίγο παραπάνω τον αναγνώστη.

[Nantia]

Καταρχάς ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους σας: στους διοργανωτές, στους συμμετέχοντες-αναγνώστες-σχολιαστές και στους αναγνώστες-σχολιαστές!

Ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Απόλαυσα την κάθε στιγμή, από τις πρώτες λέξεις που πληκτρολόγησα στο word μέχρι και σήμερα που διάβασα τα αποτελέσματα. Καθ’ όλη την διάρκεια του ‘’ταξιδιού’’ τα συναισθήματα ήταν έντονα διότι δεν είμαι συνηθισμένη ακόμα να γράφω διηγήματα και πόσο και πόσο μάλλον να τα διαβάζει κάποιος και να τα σχολιάζει (κάτι μου λέει πως αυτό το σχόλιο θα είναι πιο μεγάλο και απ’ το διήγημα) οπότε καταλαβαίνετε ότι κάποια σχόλια μου έφτιαχναν πραγματικά την μέρα και κάποια (κάποιο   ) με έκαναν να ντραπώ τόσο πολύ που σκέφτηκα να κάνω αποχή απ’ το pc για καμιά βδομάδα (τελικά δεν έκανα).

Στο θέμα μας τώρα. Αντιλαμβάνομαι πως μου λείπει η πείρα. Το πετσόκοψα για να χωρέσει και μάλλον πετσόκοψα λάθος πράγματα ή στην τελική μπορώ να παραδεχτώ ότι όλο αυτό που πήγα να γράψω απλά-δεν-χωράει.

Όσο για τα τεχνικά λάθη το ξέρω ότι έχω θέμα (και το δουλεύω) μάλιστα υπάρχουν φορές που με παίρνει κανα μισάωρο (!) για να διατυπώσω μια πρόταση έτσι ώστε να ακούγεται ωραία και να μην φανεί ‘’χαζή’’

Στις περισσότερες απορίες που είχατε δεν θα απαντήσω, πιστεύω ότι το σωστό είναι (όπως είπατε και εσείς) να την ξαναγράψω απ’ την αρχή καλύπτοντας τα κενά.

@Διγέλαδε

Η ιδέα σου: ‘’Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ένα μέρος μιας μεγαλύτερης ιστορίας που μιλάει για τους φύλακες και τις πύλες.’’ μου άρεσε πάρα πολύ!Σε ευχαριστώ.

@Tiessa

Για την μητέρα της Νεφέλης έχεις απόλυτο δίκιο και ίσως αν εξηγούσα πια είναι θα κάλυπτε επίσης πολλά κενά όσο αναφορά την ίδια την Νεφέλη. Η αλήθεια είναι ότι δεν αναφέρθηκα σε εξωγήινους απλώς σε άλλες διαστάσεις (αν έβαζα και εξωγήινους μέσα θα μπλεκόντουσαν ακόμα περισσότερο τα πράγματα   ). Τα σκοτεινά πλάσματα που βγήκαν απ΄την Πύλη δεν είναι δαίμονες (απλώς έτσι τους φαντάστηκε η Νεφέλη) και οι φύλακες είναι ας πούμε κάτι σαν Νεφελιμ (από αυτό εμπνεύστηκα και το όνομα της Νεφέλης) ιβρυδικοί απόγονοι ουράνιων όντων. Η αλήθεια είναι επίσης ότι δεν τα εξήγησα αυτά σκόπιμα θέλοντας να επικεντρωθώ περισσότερο στην ‘’δράση’’ και αυτό είναι αναμφισβήτητα μεγάλο μείον.

@Mesmer

Αν σου πω ότι έχω ακόμα στο pc ένα κομμάτι που επισκέπτεται την Νεφέλη η μητέρα της και της εξηγεί κάποια πράγματα; Αν σου πω ότι το αφαίρεσα επειδή δεν μου άρεσε αυτή η ιδέα; Σκέψου πως ένιωσα όταν διάβασα το σχόλιό σου: 

@Wordsmith

Αυτός είναι ο λόγος που καταδικάζω και εγώ η ίδια το διήγημα. Στην αρχή είμαι χαλαρή και τελικά το έκλεισα (απ’ τις 2000 λέξεις προσπαθούσα να το κλείσω) με απαράδεκτα απότομο τρόπο.

@mman

Για τα προβλήματα στίξης, τυπογραφικά κλπ κλπ δεν το συζητώ καν, έχεις απόλυτο δίκιο και λίγα λες. Αν αφαιρέσουμε τα δύο πράγματα που είπες (α) ότι η Νεφέλη είναι 10 χρονών ώριμη και β) την μεταφορά της Άννας στην μάχη) τότε σίγουρα δεν είναι καθόλου πρωτότυπη η ιδέα. Θεωρώ όντος άτοπα αυτά τα δύο διότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί μέσα για να τα στηρίξω. (Παρά μόνο στο κεφάλι μου)

@niceguy0973

Καναδυό πράγματα τα αναφέρω (αόριστα) στην αρχή μετά τον διάλογο. Πάντως δεν σε αδικώ που έχεις τόσες απορίες, οι πληροφορίες είναι πολύ ελλιπής.

@Nienor

Σε παραδέχομαι, είσαι σε όλα μέσα! Χάρηκα πολύ όταν διάβασα το σχόλιό σου και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αυτό που συνειδητοποίησα με το σχόλιό σου, είναι ότι όλο  το νόημα της ιστορίας το άφησα να αιωρείται (θεωρώντας μάλλον κάποια πράγματα αυτονόητα) και εφόσον τίποτα από όσα κατάλαβες εσύ στην πραγματικότητα δεν είναι πουθενά γραμμένο η ιστορία μάλλον γίνεται κουραστική.

@Σουσαμένια Άνοιξη

‘’δε θέλω να τη μάθω γι' αυτήν σα να διαβάζω εφημερίδα (και μάλιστα απ' την αρχή του διηγήματος)’’ χαχα! Μου άρεσε πολύ η παρομοίωση, έχεις ένα point! Την αλληλεπίδραση Πύλη-Φύλακες την ισοπέδωσα διότι: η Πύλη είναι πραγματικό-στερεό αντικείμενο το οποίο δεν μπορούν να το αντιληφθούν οι άνθρωποι γιατί είναι 4άρων διαστάσεων. Υπάρχουν ντοκιμαντέρ με αυτή την θεωρία (4^η διάσταση) οπότε το λάθος μου εδώ είναι: α) δεν μπορώ να θεωρώ πως κάποιος που διαβάζει την ιστορία, έχει δει τα ίδια ντοκιμαντέρ που έχω δει και εγώ και β) μέσα στις 3000 λέξεις ‘’μπήκα στον κόπο να το εξηγήσω μόνο με 16 :’’Η Πύλη θα παραμείνει αθέατη για την ανθρωπότητα για όσο καιρό αγνοούν την ύπαρξη άλλων διαστάσεων’’

Σε όσους δεν απάντησα λίγο πολύ πιστεύω ότι τα καλύπτω με τα παραπάνω.

Χίλια ευχαριστώ για τα σχόλια, με βοήθησαν να καταλάβω πολλά πράγματα.