Jump to content

Το οικοδόμημα


Mindtwisted

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: ΚωνσταντίνοςΚΔ
Είδος: Science fiction fantasy (Δεν μπορώ να αποφασίσω)
Βία; Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 2411
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: για τον 34ο Διαγωνισμό (Επετειακός)

Αρχείο: Το οικοδόμημα.docx

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ουάου!

Τελείωσα την ιστορία και κάθισα κι έβλεπα σαν χαζή την οθόνη μου, προσπαθώντας να σκεφτώ τι να σου γράψω.

 

Θα ομολογήσω ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα. Φαινόταν τόσο σουρεαλιστική η πρώτη σελίδα, τόσο έξω απ’ όσα μπορούσα να καταλάβω ή εν γένει συνηθίζω να διαβάζω, που σκέφτηκα ότι μάλλον η ιστορία δεν θα μου αρέσει. Και μετά άλλαξε τελείως το σκηνικό. Και το ενδιαφέρον μου απογειώθηκε. Κι έμεινα εκεί μέχρι το τέλος, παλεύοντας με τις εικόνες, με το χρόνο, με τις καταστροφές, με τα διλήμματα. Θεωρώ ότι ο αναγωστικός μου χρόνος ανταμείφθηκε πλήρως! :)

 

Τι μου άρεσε:

Πρώτα απ’ όλα η ιδέα. Και ο χειρισμός της. Και ο χρόνος.

Γενικά έχω μια αδυναμία στις κλειστές πόλεις εκεί κοντά στο τέλος του κόσμου.

Μου άρεσε φυσικά η ιδέα της χρήσης της ενέργειας του ανθρώπινου οικοδομήματος με αυτόν τον περίεργο τρόπο.

Και οι εικόνες. Και το τέλος.

 

Τι δεν μου άρεσε:

Θα ήθελα λίγο μικρότερα αυτά τα κομμάτια με τις σκέψεις και την αναζήτηση της αγαπημένης του ανώνυμου ανδρα. Μπορεί να είναι κρίσιμα για το συναίσθημα και για την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά τα βρίσκω κάπως μεγάλα (και δύσκολα) για ένα κείμενο αυτού του μεγέθους.

 

Θέλει λίγη προσοχή σε κάποια σημεία των διαλόγων. Ενώ μιλάει το ίδιο πρόσωπο κλείνεις τα εισαγωγικά και φαίνεται σαν να μιλάει το άλλο. Το παρατήρησα σε δυο-τρία σημεία. Επίσης, γενικά οι διάλογοι θα μπορούσαν να δουλευτούν λίγο περισσότερο ως προς τη φυσικότητά τους. Νομίζω ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο επειδή έχεις μια φοβερή ιδέα, που θα αναδεικνυόταν ακόμα καλύτερα με λίγο πιο προσεγμένους διαλόγους.

 

Κατά τα άλλα, πολλά μπράβο!

 

Link to comment
Share on other sites

Έχεις πάρει μια γνωστή ιδέα, την προστασία της ανθρωπότητας απ’ την καταστροφή, και της έχεις δώσει την πολύ προσωπική σου νότα. Μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος από αυτό που διάβασα. Τα όσα έμαθα μου φάνηκαν λίγα, επειδή μου κινούσαν συνεχώς την περιέργεια για να μάθω περισσότερα. Ήθελα να μάθω κι άλλα για την Πύλη και για τον κόσμο απ’ όπου προέρχονται οι δυο ήρωες.

 

Οι εικόνες είναι πολύ όμορφες και εντυπωσιακές. Ευχαριστιόμουν να της πλάθω στο μυαλό μου. Ειδικά τα σουρεαλιστικά κομμάτια ήταν πολύ πλούσια σε εικόνες, αν και δεν μου πολυαρέσουν σαν αναγνώσματα. Ίσως να μπορούσαν να είναι και μικρότερα σε μέγεθος.

 

Γενικά, πάντως, πολύ ομαλά κύλησαν όλα. Κάποιο μικρό εμπόδιο, κάποια αναταραχή, χρειαζόταν για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η ιστορία. Θα μου πεις, το δύσκολο ήταν όλη εκείνη η προετοιμασία που είχε γίνει, με τις δοκιμές και τις θυσίες, μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά και πάλι, αυτή είναι η ιστορία που μας ενδιαφέρει.

 

Βρήκα την επιλογή των ονομάτων κάπως ξεπερασμένη. Δεν χρειάζεται κάποιοι που έχουν αποστολή τη διατήρηση του ανθρώπινου είδους, να έχουν αυτά τα ονόματα.

 

Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Μου άρεσε που πήρες μία λίγο πολύ συνηθισμένη ιδέα και τις έδωσες μια εντελώς δική σου οπτική γωνία.

 

Δεν μου άρεσαν, ή καλύτερα με δεν με ευχαρίστησαν όσο θα ήθελα οι διάλογοι των ηρωών σου. Φαίνονται να χρειάζονται λίγη δουλίτσα για να απογειώσουν το κείμενό σου.

 

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!

Link to comment
Share on other sites

Τι μου άρεσε…

Τι να πω για τη γραφή σου; Με ταξίδεψε, με έκανα και ανατρίχιασα. Μόνο για αυτό το λόγο είσαι ψηλά στις προτιμήσεις μου. Παρελθόν και παρόν μπλέκονται τόσο όμορφα μέσα από μια ιστορία αγάπης. Εικόνες, συναισθήματα, μουσικές… Μπράβο!

 

Τι δεν μου άρεσε…

Δεν έχω να πω πολλά εδώ. Το μόνο ίσως που θα μπορούσα να αναφέρω είναι η επανάληψη κάποιων επιθέτων που λίγο με ξένισε, π.χ. πυρακτωμένα.

 

Καλή επιτυχία…

Link to comment
Share on other sites

Μεγάλη κατάχρηση αποσιωπητικών. Στη θέση σου θα αντικαθιστούσα τα περισσότερα με απλές τελείες. Το κείμενο είναι τόσο φορτισμένο, που πραγματικά δεν τα χρειάζεσαι. Είμαι υπέρ του να μεταχειριζόμαστε τα αποσιωπητικά με την ίδια φειδώ που βάζουμε θαυμαστικά. Δηλαδή, σε πραγματικά σπάνιες περιπτώσεις, για να μην χάνουν την αξία τους. Θεώρησέ τα καρυκεύματα του λόγου. Δεν μπορείς να γεμίζεις το κείμενο / πιάτο σου μ’ αυτά.

Κατά τον ίδιο τρόπο, μερικές λέξεις επαναλαμβάνονται πολύ συχνά σε πολύ μικρή έκταση.

Κεχριμπαρένια: 4 φορές. Η λέξη είναι ‘βαριά’. Πολλές επαναλήψεις.

Μάτια: 13 φορές!

Λευκά (λευκά, πάλλευκα, κατάλευκα): 7 φορές.

 

Βαρύ διήγημα, με εντυπωσιακές εικόνες και πολλή πληροφορία.

Τι κατάλαβα με δύο αναγνώσεις:

Το περιβάλλον της Γης είναι κατεστραμμένο. Μια πόλη ταξιδεύει σε αναζήτηση άλλου φιλόξενου πλανήτη, δια μέσου της Πύλης, υπό την καθοδήγηση του Αδάμ και της Εύας. Για ενεργειακή πηγή χρησιμοποιούν τις συντηγμένες συνειδήσεις πάρα πολλών ανθρώπων (καλό!) οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε ένα είδος νεκροζώντανων (καλό). Για κίνητρο / καρότο εκμεταλλεύονται την αγάπη των ανθρώπων αυτών για άλλους οι οποίοι επίσης συμμετέχουν σ’ αυτό (καλό). 


Υπάρχουν ένα σωρό σημεία όπου το κείμενο είναι δυσνόητο γιατί πέφτουν μαζεμένα πολλά καινούργια πράγματα για τον αναγνώστη, κάποια από τα οποία λέγονται μία φορά. Το αποτέλεσμα είναι σημαντική δυσκολία στη σύλληψη της υπόθεσης.

Οι διάλογοι Αδάμ και Ευάς επίσης υπερβολικά φορτισμένοι. Είναι απόλυτα μέσα στην ατμόσφαιρα της ιστορίας, αλλά σε κάποια σημεία φαίνεται ότι εξυπηρετούν τη μεταφορά πληροφορίας προς τον αναγνώστη.

Δεν είμαι σίγουρος ότι μου άρεσε το τέλος

με το σχήμα καρδιάς.

Φωνάζει πολύ. Ίσως μπορούσες να σκεφτείς κάτι εξίσου συμβολικό, αλλά όχι τόσο προφανές –όχι, δεν έχω κάποια πρόταση.


Γενικά, μια ιστορία με μεγάλο δυναμικό, πολύ θέαμα, καλή ιδέα και σαφώς υψηλούς στόχους. Αν το γράψιμο ήταν πιο ακριβές, ξεκούραστο και απαλλαγμένο από αναγνωστικούς λόξυγκες, το διήγημα πραγματικά θα απογειωνόταν.

Ελπίζω να βρω τον χρόνο να δείξω πάνω στο κείμενο, ακριβώς τι εννοώ με τα σχόλιά μου, γιατί αξίζει τον κόπο.

 

Link to comment
Share on other sites

Γράφεις πολύ όμορφα με περιγραφές και εικόνες δυνατές. Η κεντρική ιδέα πολύ δυνατή. Επίσης βάζεις επιστημονικούς ορισμούς (δεν ξέρω αν είναι υπαρκτοί ή της φαντασίας σου) που ψαρώνουν τον αναγνώστη. Δεν μου άρεσαν τα συχνά κομμάτια από σκέψεις που βάζεις καθώς και οι δύσκολοι διάλογοι. Κοίτα, δεν θέλω να σε αδικήσω καθώς τα βαριά σουρεαλιστικά επιστημονικοφανταστικά κείμενα δεν είναι του γούστου μου και με κουράζουν αλλά θα προσπαθήσω να μην το λάβω τόσο υπόψιν αλλά να κοιτάξω τα επιμέρους στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία. Καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Ένα διήγημα με πολύ καλές (και πρωτότυπες τολμώ να πω) ιδέες.

Η ιστορία είναι έξυπνη και ενδιαφέρουσα, εγώ προσωπικά, πάντως, θα την προτιμούσα γραμμένη λίγο πιο απλά και λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένη.

Καλή επιτυχία Κωνσταντίνε!

Link to comment
Share on other sites

Καθηλωτική, "χαομένη" ιστορία, με πανίσχυρες εικόνες, γραμμένη στο λυρικό -δίχως να γίνεται πομπώδες- στυλ που προσωπικά μου αρέσει να διαβάζω. Θαρρώ πως την συνελάβες όχι σαν μία ιστορία με αρχή-μέση-τέλος, αλλά σαν εικόνα που "έπαθε πλοκή" στην συνέχεια μέσα στο μυαλό σου :)

 

Το μόνο μείον κατ' εμέ είναι οι κάπως "ξύλινοι" διάλογοι, από την άλλη δεν ξέρω πως θα μπορούσες να περάσεις τις πληροφορίες που θέλεις σε αυτή την έκταση, με διαφορετικό τρόπο. Οι 2 "ήρωες" λειτουργούν με τρόπο αρχετυπικό εδώ, ο διάλογος έχει ως σκοπό να μας δείξει το μπακγκραουντ της ιστορίας. Ενέχει και σημεία σύγκρουσης μεταξύ Αδαμ-Εύας βέβαια, ίσως τονίζοντας αυτά παραπάνω να εξυπηρετούσε καλύτερα (μία σκέψη).

 

Η καλύτερη από όσες έχω διαβάσει εώς τώρα, μπράβο! 

Edited by Adicto
Link to comment
Share on other sites

-Περίεργη ιστορία. Κάποια πράγματα τα κατάλαβα, ενώ κάποια άλλα (όπως τον τρόπο που επιτεύχθηκε το 'ταξίδι') μπόρεσα να τα προσεγγίσω μόνο διαισθητικά.

 

-Είχα ένα ζήτημα με μερικά επίθετα που επαναλαμβάνονταν (πχ κεχριμπαρένιος, που μου κάθεται και για σχετικά 'έντονη' λέξη). Επίσης, ο όρος 'πάτωμα του κόσμου' κάνει την εμφάνισή του πάρα πολλές φορές.

 

 

-

Αν και δεν το πολυέπιασα, ωστόσο μου άρεσε όλο αυτό το μπλέξιμο των συνειδήσεων/σωμάτων στη θάλασσα του χωροχρόνου.

 

-Οι φλέβες από φώσφορο ήταν καλή φάση.

 

-Οι διάλογοι δεν μου φάνηκαν και πολύ φυσικοί.

 

-Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα με τα μαλλιά της Εύας που βυσματώνουν στο πάτωμα!

 

Link to comment
Share on other sites

Ελπίζω να βρω τον χρόνο να δείξω πάνω στο κείμενο, ακριβώς τι εννοώ με τα σχόλιά μου, γιατί αξίζει τον κόπο.

 

Τον βρήκα!  :rolleyes:

 

Διευκρινίζω ότι στα σχόλιά μου επικεντρώνομαι περισσότερο στα προβληματικά σημεία και ότι δεν έχω σημειώσει όλα τα θετικά που βρήκα στο διήγημα. Επίσης, συγνώμη για το κάπως απότομο ύφος των σχολίων, αλλά δεν είχα τη χρονική πολυτέλεια να γίνω πιο ευγενικός.

 

Το οικοδόμημα - MM.docx

Link to comment
Share on other sites

Δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ όταν διαβάζω τέτοιου είδους διηγήματα (πολύ συναίσθημα) και πρέπει να βάλω τα δυνατά μου για να καταλάβω την υπόθεση (το χάνω κάπου ανάμεσα στις λέξεις), αυτό είναι καθαρά δικό μου χαρακτηριστικό (και γούστο μάλλον) και δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που γράφεις εσύ.

Οπότε δεν τολμώ να πω πράγματα που δεν μου άρεσαν (γιατί νιώθω πως δεν θα είναι αντικειμενικά) -πολύ παρένθεση βρε παιδί μου- και θα αναφέρω αυτά που μου άρεσαν και μου τράβηξαν την προσοχή.

 

Με τράβηξε η επαναλαμβανόμενη φράση «Πάνω απ’ το μαύρο πάτωμα του κόσμου» δεν ξέρω γιατί, μάλλον απλά με εκφράζει.

 

Μου άρεσε που χρησιμοποιείς το «τα μάτια του έλαμψαν κεχριμπαρένια»

 

για κάθε φορά που ο Αδάμ εκτελεί έναν υπολογισμό (κι αυτό το συμπέρανα απ’ την πρώτη φόρα που αναφέρεσαι στην λάμψη των κεχριμπαρένιων ματιών του)

 

 

Την σκηνή με τον άντρα στο χειρουργικό κρεβάτι την ένιωσα πιο οικεία.

 

Και τέλος μου άρεσε 

 

η δήλωση του Αδάμ «Ίσως και να βρισκόμαστε στη Γη, ενός παράλληλου σύμπαντος» γιατί μου δίνει την επιλογή να θεωρήσω πως ο συγκεκριμένος Αδάμ και η συγκεκριμένη Εύα είναι οι ίδιοι της Παλαιάς Διαθήκης
…και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ…

 

 

Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Τα μάτια έλαμπαν κεχριμπαρένια κάθε φορά που έκαναν υπολογισμούς, κάτι σαν ενδεικτική λυχνία, οπότε εχει νόημα και σκοπό η επανάληψη της λέξης.

Για την καρδιά στο τέλος, δεν ξέρω, ούτε κι εγώ κατενθουσιάστηκα, δυστυχώς.

 

Θέλω να σταθώ στους διαλόγους. Σε κάποια σημεία θυμίζουν γκρινιάρικο ρουτινιασμένο ζευγάρι (κάποτε με πήγαινες κι ένα σινεμά, τώρα τίποτα! αναίσθητε!). Και ακριβώς αυτό είναι, θα με πεις, αλλά σε μένα φάνηκε να γέρνει λίιι-ι-ι-ιγο προς την παρωδία. Επίσης, είναι αφύσικο να μην έχουν συζητήσει αυτά τα θέματα όλους αυτούς τους αιώνες, για τη θυσία, το πόσο υπέφεραν τα αντικείμενα (ωραία επιλογή λέξης), το ηθικό και το αναγκαίο, και να τα πιάνουν τώρα. Μόνο και μόνο για να το ακούσουμε εμείς.

 

 

 

Γενικά, πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα και μερικές εξαιρετικά δυνατές σκηνές. Αυτό το κουβάρι των ανθρώπων με το φώσφορο στις φλέβες έχει καρφωθεί στο μυαλό μου ρε παιδί μου.

Link to comment
Share on other sites

Μ’ αρεσε η γραφη σου. Φανταστικα τα τοπια που περιγραφεις, πανεμορφα με τις εικονες που δημιουργουνται για τη γη που καταστρεφεται και τους επιζωντες. Μου δημιουργησε εικονες σαν απο υπεροχους πινακες ζωγραφικης. Τα κομματια που ξεκινουν και τελειωνουν με ιταλικς είναι ποιητικα γραμμενα και θυμιζουν ονειρο. Παρολα αυτά, δεν καταλαβα πως συνδεονται με την κεντρικη ιστορια. Και γενικα, σε αρκετα σημεια η αφηγηση γινοταν τοσο περιπλοκη που επρεπε να γυρναω ξανα και ξανα για να δω τι εχασα. Δηλαδη όλα είναι τοσο ομορφα αλλα εχουν μια αφηρημενη διαθεση, και ετσι περα από την κεντρικη ιδεα,  δεν καταλαβα πολλα πραγματα. Για παραδειγμα ποια η σημασια της της ανθρωπινης αλυσιδας; Προσπαθουσαν να φτασουν την πυλη; Πολύ καλη δουλεια, αλλα θα προτιμουσα να υπηρχε μεγαλυτερη σαφηνεια σ’ αυτά που ηθελες να πεις.

Link to comment
Share on other sites

Κάτι το μαγικό συνέβη με αυτήν την ιστορία: Ανοίγω το κείμενο στο LibraOffice και όπως το διαβάζω ξαφνικά μεταμορφώνεται σε αυτό:

 

post-347-0-95702600-1380822263_thumb.png

 

Καταπληκτική εικόνα ε; Και νομίζω ότι ταιριάζει και με το κείμενο!

Μιλώντας για το κείμενο μου έδωσε πολύ την αίσθηση που πήρα από την ταινία the Fountain (που ξέρεις φυσικά) σαν να ήταν στην ίδια ατμόσφαιρα. Επίσης δεν μπορώ να μην τη συγκρίνω και με την ιστορία του Havoc "Μια σονάτα για το σεληνόφως " για λίγο νόμιζα ότι μιλούσατε για το ίδιο πράγμα.

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να πάει στην βιβλιοθήκη της επιστημονικής φαντασίας μιας κι έχει μέσα τα φιουτουριστικά χαρακτηριστικά. Επίσης είχε ωραίες εικόνες, αλλά κάποιες δεν καταλάβαινα ακριβώς σε τι εξυπηρετούσαν. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα με τον διάλογο.

 

Καλή τύχη Κωνσταντίνε!

Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλογραμμένη ιστορία, με όμορφη χρήση της γλώσσας, που αναμιγνύεται με όρους επιστημονικής φαντασίας χωρίς ίχνος προσπάθειας. Δεν είναι κάτι εύκολο να το πετύχεις, αλλά το κατάφερες! Η ίδια η ιστορία ήταν έξυπνη και ενδιαφέρουσα, αλλά ομολογώ πως στο μυαλό μου ήταν δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με τις εικόνες που μας μετέφερες.

Link to comment
Share on other sites

Τι όμορφο που ήτανε αυτό εδώ! Μαγικούλι και τρομερό ταυτόχρονα. Εμένα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όσο περιέγραφες που κρατάει ο ένας τα πόδια του άλλου κτλ ήτανε ότι σχημάτιζαν έλικες DNA οι οποίες μετά ξεχαρβαλώνονταν και ξανασχηματίζονταν κτλ Περίμενα να το βρω και στο τέλος βασικά, σχεδόν μου φάνηκε ότι διάβαζα λάθος όταν διάβασα για την καρδιά :P

 

Πολύ όμορφες ιδέες, πολύ ωραία ξεδιπλωμένες για μένα, εντυπωσιακό όλο το σκηνικό.

Το Αδάμ και Εύα και μένα με χάλασε λίγο στην αρχή, αλλά αργότερα που είπες ότι πήρανε αυτά τα ονόματα για να τους οδηγήσουν κτλ μου φάνηκε αρκετά ταιριαστό. Μετά βεβαίως σκεφτόμουνα ότι ίσως ήτανε ακόμα καλύτερα να τους λένε Νώε και (όπως λέγανε τη γυναίκα του τέσπα) οπότε στο καταθέτω.

 

Για τους διαλόγους, η αλήθεια είναι ότι εμένα δε με ενοχλήσανε στην πρώτη ανάγνωση, απλά διαβάζοντας τα σχόλια που γύρισα να τους ξαναδώ, ναι, μάλλον μπορείς και καλύτερα. Απλά, ένα ενδιαφέρον εφέ που σκέφτηκα κατευθείαν είναι να φτιάξεις λίγο της Εύας τις ατάκες και όχι του Αδάμ. Αυτές είναι όσο ξύλινες ακριβώς ταιριάζει να είναι. Αν της Εύας γίνουνε λίγο πιο κουλ, λίγο πιο φυσικές, τότε θα έχεις μια πολύ ωραία αντίθεση.

 

Επίσης, εμένα μου αρέσει το λευκό (πάλευκο, κατάλευκο κτλ) όπως και οι επαναλήψεις του κεχριμπαρένιο στα μάτια, εννοούσες δεν εννοούσες ότι λάμπουνε κάθε που κάνει υπολογισμούς. Μου αρέσουνε οι επαναλήψεις των ωραίων λέξεων.

 

Γενικά, είναι από αυτές τις ιστορίες που δύσκολα ξεχνάς τις εικόνες που σου αφήνουν στο μυαλό, ακόμα κι αν ίσως αυτές είναι λίγο διαφορετικές από αυτές που ήθελες εσύ να περιγράψεις.

Link to comment
Share on other sites

Σε αυτό μου αρέσει η ιδέα (που με δυσκολία κατάφερα να βγάλω μέσα από το φορτωμένο εικόνες κείμενο), αλλά καθόλου η εκτέλεση.

 

Σίγουρα παίζουν ρόλο τα προσωπικά γούστα, χάνομαι σε κείμενα που παίζουν τόσο με την εικόνα, αλλά πέρα από προτιμήσεις πιστεύω ότι αυτό το κείμενο θέλει λίγη προσοχή ακόμα στο θέμα της σαφήνειας (το ξέρω ότι ο σκοπός σου δεν ήταν να τα πετάξεις έτοιμα, στο πιάτο, ακόμη κι έτσι όμως χρειάζεται λίγο χτένισμα).

Link to comment
Share on other sites

Χάθηκα! Περιγραφές, πάθος, μετάβαση, νέος κόσμος. Εικόνες που φωνάζουν, σχεδόν εκλιπαρούν να ανασυνθέσουν την μεγαλύτερη εικόνα. Διάβαζα και διάβαζα για να καταλάβω μερικά πράγματα. Ο κορμός της ιστορίας είναι ρευστός και παλινδρομεί, σαν ρυάκι κλεισμένο σε ένα μπουκάλι. Έχεις φαντασία σίγουρα και μερικές εικόνες τις έδωσες πολύ καλά. Σίγουρα θα μπορούσες να το πείς post-apocalyptic science fiction. Καλή συνέχεια και επιτυχία. 

 

ΥΓ.  Με κούρασε πολύ η γραμματοσειρά που διάλεξες. Μια διαφορετική θα ήταν σαφώς πιο καλή. 

Edited by Airbourne
Link to comment
Share on other sites

Γενικά: Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς διάβασα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσε να γίνει  γαλλικό κινούμενο σχέδιο του ’90 ή του ’80. Σαν το Σάγκμα ένα πράγμα, αλλά με ενήλικο βάθος.

 

Μου άρεσε: Οι εικόνες ήταν πολύ δυνατές και τα συναισθήματα το ίδιο.

 

Δε μου άρεσε: Δεν είμαι σίγουρη. Έχω την αίσθηση της απόστασης και από το ένα «σετ» χαρακτήρων και από το άλλο. Δεν ταυτίζομαι καν με την Εύα που υποτίθεται ότι μιλάει περισσότερο στην τωρινή μου ψυχολογική κατάσταση. Αναρωτιέμαι αν ήταν πρόθεσή σου αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Κατ' αρχάς, πρέπει να πω ότι αυτό το διήγημα θα έπρεπε να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη ΕΦ.

Στα πιο σημαντικά τώρα:

Νομίζω ότι εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση, όπου μια πάρα πολύ καλή κεντρική ιδέα και μια εμφανής άνεση στο γράψιμο πνίγουν την ίδια την ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι ένας καταιγισμός θεαματικών εικόνων, τις οποίες όμως είναι δύσκολο να συνθέσει ο αναγνώστης σε μία ιστορία – και, ακόμα κι όταν το κάνει, δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι μάντεψε σωστά.

Υπάρχουν πάρα πολλές επαναλήψεις λέξεων και φράσεων. Αυτό κουράζει, ενώ χάνεται και το εφέ της επανάληψης κάποιον φράσεων που όντως θέλεις να τονίσεις. Πάρα πολλά αποσιωπητικά, επίσης. Βγάλ' τα όλα. Δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Δεν είμαι πολύ βέβαιος για τα ονόματα Αδάμ και Εύα. Πολύ προφανής επιλογή.

Το τέλος, με το σχήμα της ανθρώπινης καρδιάς, μου φαίνεται πολύ χλιαρό και αταίριαστο με το κλίμα του υπόλοιπου κειμένου.

Αν και δεν έχω συγκεκριμένη πρόταση πώς μπορεί να γίνει αυτό, νομίζω ότι πρέπει να μετριάσεις λίγο τα αφαιρετικά κομμάτια της αφήγησης και να προσθέσεις μερικά πιο συμβατικά, ώστε η ιδέα σου να αναδεικνύεται μέσα από την ιστορία, αντί να την πνίγει.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..