Η εποχή της αρρώστιας - Γιώργος Κοσκινάς

[Naroualis]

Από τη Βιβλιονέτ:

 

 

Η εποχή της αρρώστιας

Γιώργος Κοσκινάς

 

Εκδόσεις Ηλέκτρα, 2007
Σελ. 215
ISBN 978-960-6627-57-6
Τιμή € 14,27

 

...Αν τελικά σώθηκε κάτι από το Χαμό είναι αυτές οι επιστολές. Τις βρήκα κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών μου σε μια πόλη, έρημη όπως τόσες άλλες πια. Ήταν ακουμπισμένες πάνω σε ένα γραφείο, ανάμεσα σε δυο λούτρινα αρκουδάκια. Οι επιστολές αυτές φαίνεται πως είναι γραμμένες από έναν νεαρό άντρα προς την αγαπημένη του. Αν κι έχουν έντονο προσωπικό ύφος, δεν μπορείς να τις πεις μόνο προσωπικές. Διαβάζοντας τις κανείς, βλέπει μικρές στιγμές, αποσπάσματα από όλη αυτή τη τρέλα, όλη αυτή τη παράνοια που μας κυρίεψε. Αλλά κι αυτά τα αποσπάσματα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος έστω και λίγο τι ζήσαμε, μιας κι αμφιβάλλω αν έχει συλλάβει κανείς το πλήρες μέγεθος αυτού που συνέβη κι άλλαξε τον κόσμο μας για πάντα. Στις στέλνω να τις διαβάσεις, ελπίζοντας πως θα βρεις σε αυτές κάτι που εγώ δεν βρήκα, κάτι που ίσως μας βοηθήσει να ξαναγίνουμε αυτό που κάποτε ήμασταν ή, ακόμη καλύτερα, αυτό που ονειρευόμαστε να γίνουμε.
Η "Εποχή της αρρώστιας" ξεδιπλώνεται μέσα από μια ερωτικών επιστολών. Το πάθος και ο φόβος, η αφοσίωση η παράνοια, η αθωότητα της προσωπικής γραφής και το αποκαρδιωτικό ντελίριο της συλλογικής τρέλας διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια σειρά από "ντοκουμέντα" μιας εποχής που έμελλε ν' αλλάξει τον κόσμο για πάντα...

 

---------------------

 

Διάβασα αυτό το βιβλίο με τη μέγιστη προσύλωση, με πραγματική βουτιά σ' αυτά που λέει. Γενικά δε φαίνεται να είναι κάτι πρωτότυπο: Νεαρός που γράφει γράμματα στην καλή του, ζει τις τελευταίες ώρες του παλιού κόσμου και τις πρώτες ώρες του καινούργιου. Η αλλαγή προκύπτει από έναν ιό που σιγά-σιγά προβάλει όλους και προκαλεί αποκλείνουσες συμπεριφορές.

 

Δε μπορείς να το πεις post-apocalyptic, γιατί παραπάνω από το μισό βιβλίο περιγράφει τα πριν του σημείου καμπής. Δεν το λες τρόμο, γιατί δεν υπάρχει υπερφυσικό. Δεν το λες θρίλερ, γιατί μοιάζει γραμμένο σαν φοιτητο-mainstream. Δεν το λες και εφ, γιατί το πώς έγινε ό,τι έγινε δεν εξηγείται πουθενά ούτε κι ενδιαφέρει κανέναν.

 

Πάντως το καταφχαριστήθηκα. Ήταν πολύ στρωτό, οι σελίδες έφευγαν νερό κι αυτά που έλεγε δεν ήταν απίθανα ούτε τραβηγμένα από τα μαλλιά (ακόμη κι αυτά που μοιάζουν τραβηγμένα από τα μαλλιά, είναι απλά προοικονομία).

 

Το μόνο κακό είναι ότι πρόκειται για εκδόσεις Ηλέκτρα, που όπως όλοι ξέρουμε έχει βαρέσει κανόνι δυο-τρια χρόνια πριν. Εγώ το βρήκα σε παζάρια. Πιαθανόν να υπάρχουν κι άλλα αντίτυπα εκεί έξω.