niceguy0973 Posted November 10, 2013 Share Posted November 10, 2013 Όνομα Συγγραφέα: Νεκτάριος ΜπουτεράκοςΕίδος ποιήματος: Λυρικό τρόμουΑριθμός Στίχων: 47Σχόλια: Ελπίζω να μοιάζει με ποιήμα... Καλοκαίρι είναι θαρρώ… Φως λαμπερό, το νιώθω στο πρόσωπο. Νιώθω… λέξη ξεχασμένη στους αιώνες. Κιτρινισμένο φύλλο αιωνόβιου πλατάνου, να χαϊδεύεται αντάμα με τ’ αγέρι, καθώς κινά τη στερνή διαδρομή του. Μονάχο, σαθρό, μα γεμάτο από χυμούς που γεύτηκε. Καλοκαίρι είναι θαρρώ… Μυρίζει ιδρώτας, κορμί, ταλαιπωρημένο, μα δυνατό. Κρατώντας σέ, μπράτσα γερά, ατενίζεις μια αλλόκοτη διαδρομή. Δρόμος χωματένιος, ξερός, μα μυρωδάτος σαν δέρμα αρμυρό. Κοιτάζω κάτω… αχνάρια, σχέδια που μαζί του κι ο χρόνος γελά. Κοιτάζω πάνω… φως λαμπερό. Φως που κάνει το σαθρό φύλλο να μοιάζει χρυσό, τον δρόμο να γεμίζει αχνάρια. Καλοκαίρι είναι θαρρώ… Τζιτζίκια τριγύρω στα δέντρα θρηνούν, οδύρονται, μνημονεύουν. Οι ήχοι απλώνονται στα κύματα του αέρα και ταξιδεύουν. Τα λόγια, ψάρια ασημιά, απ’ τα δίχτυα γλιστρούν στο νερό και χάνονται. Γίνονται γνώση, φως που χρυσίζει το φύλλο το σαθρό και δείχνει ωσάν κεχριμπάρι. Ήχοι, τραγούδια στερνά, φτιάχνοντας τον δρόμο σαν κουβέρτα υγρή, λασπωμένη. Μαλακώνουν τη γη, σβήνουν τα χνάρια, τραγουδούν χωρισμό. Καλοκαίρι είναι θαρρώ… Κοιτάζω σιμά κι ανταμώνω τα μάτια. Μάτια, κεχριμπάρια κι αυτά, σαν φύλλα χρυσά. Θυμάμαι ταξίδια στα μάτια αυτά. Όνειρα, λέξεις, δίχτυα υγρά. Υποσχέσεις, κουβέντες κι αγάπη στερνή. Ανταμώνω τα μάτια εκείνης, μάτια θολά. Χαρακωμένα απ’ τα χρόνια, μα ακόμα χρυσά. Τη θυμάμαι μικρή με χείλια υγρά. Υγρά σαν το χώμα πλεγμένο με δάκρια. Ένα χέρι θυμάμαι, χέρι λεπτό, στο δικό μου μπλεγμένο, να ζητά ουρανό. Φως λαμπερό… Καλοκαίρι είναι θαρρώ… Νιώθω την αρμύρα στο στόμα. Αλατισμένη σαν τα μπράτσα που με συνοδεύουν, γευστική σαν φιλί. Μια γεύση γεμάτη από μνήμες, π’ αφήνουν στο δέρμα ρυτίδες, σαν φύλλο σαθρό, που κάνουν τα λόγια, ψάρια ασημιά, που κάνουν τον νέο να νιώθει γέρος. Νιώθει… λέξη ξεχασμένη εδώ και στιγμές. λίγες μόνο στιγμές. Στιγμές που κρύβουν μέσα τους ώρες, χρόνια, αιώνες. Καλοκαίρι ήταν θαρρώ… Τώρα δεν ξέρω. Η μνήμη σβήνει, διαγράφεται, μηδενίζει. Το ταξίδι έκανε τον κύκλο του, ήρθε στο μηδέν, ο λάκκος σκεπάστηκε. Τα λόγια, τα δάκρια έγιναν αέρας, σηκώνοντας εκείνο το κεχριμπαρένιο φύλλο, για να απλώσουν εκείνα τα αρμυρισμένα δίχτυα, να σβήσουν τα χνάρια από τον ξερό, χωματένιο δρόμο που με έφερε στο μηδέν. Μα ακόμα νιώθω… πάντα θα νιώθω κι ας μιλούν αναμνήσεις νεκρού. Φύλλο, το σαθρό.docx Φύλλο, το σαθρό.pdf 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 13, 2013 Share Posted November 13, 2013 Μια συλλογή από αναμνήσεις για να φτάσουμε σε ένα πολύ δυνατό κλείσιμο. Μ' άρεσε ο τρόπος που προσέγγισες την ιδέα σου. Δεν ξέρω αν χρειαζόταν κάποιες επιπλέον λεπτομέρειες, ώστε να έχεις μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία, αλλά και έτσι το βρήκα πολύ καλό. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 16, 2013 Share Posted November 16, 2013 Καθως διαβαζα το ενιωθα αληθινο, σαν οντως να εχει υπαρξει και να ειναι αναμνησεις ενος ισως καλοκαιρινου ερωτα... Εχω καποιες προτασεις... θα μου αρεσε η εναλλαγη εποχων σαν οι αναμνησεις να προχωρουν στον χρονο καλοκαιρι φθινοπωρο χειμωνας ανοιξη και να κλεινει ξανα καλοκαιρι, οπως προχωραει μια σχεση για να "κανει τον κυκλο της" Αφηνει μια γλυκοπικρη αισθηση που θυμιζει τις σχεσεις των ανθρωπων, η πολυπλοκοτητα των συναισθηματικων εναλλαγων Καθαρα απο οπτικης παρουσιασης νομιζω πως το τριτο επαστιχο ξαναθελει "στοιχιση" μου θυμισε πεζο και νομιζω πως σου "ξεφυγε", ειναι σαν να μην εχει στιχους, απλα να ειναι σκεψεις σε σειρα. Γενικα για πρωτη ειδικα συμμετοχη πιστευω πως ειναι πετυχημενο! Καλη επιτυχια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted November 16, 2013 Author Share Posted November 16, 2013 Σορρυ που Καθως διαβαζα το ενιωθα αληθινο, σαν οντως να εχει υπαρξει και να ειναι αναμνησεις ενος ισως καλοκαιρινου ερωτα... Εχω καποιες προτασεις... θα μου αρεσε η εναλλαγη εποχων σαν οι αναμνησεις να προχωρουν στον χρονο καλοκαιρι φθινοπωρο χειμωνας ανοιξη και να κλεινει ξανα καλοκαιρι, οπως προχωραει μια σχεση για να "κανει τον κυκλο της" Αφηνει μια γλυκοπικρη αισθηση που θυμιζει τις σχεσεις των ανθρωπων, η πολυπλοκοτητα των συναισθηματικων εναλλαγων Καθαρα απο οπτικης παρουσιασης νομιζω πως το τριτο επαστιχο ξαναθελει "στοιχιση" μου θυμισε πεζο και νομιζω πως σου "ξεφυγε", ειναι σαν να μην εχει στιχους, απλα να ειναι σκεψεις σε σειρα. Γενικα για πρωτη ειδικα συμμετοχη πιστευω πως ειναι πετυχημενο! Καλη επιτυχια! Σόρρυ που επεμβαίνω... απλά να πω πως εγώ το είχα στοιχισμένο... αυτό όμως μου την έκανε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 20, 2013 Share Posted November 20, 2013 Από αυτό το ποίημα με κέρδισε το κλείσιμο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted November 21, 2013 Share Posted November 21, 2013 Όμορφες λέξεις, όμορφες εικόνες. Εγώ δεν το κατάλαβα το τέλος, αλλά όταν το τελείωσα είχα στο μυαλό μου σφηνωμένη μια εικόνα: Καλοκαίρι, ζέστη, ελαφρύ κυματάκι, ακρογυαλιά κι ένα πρώιμο μελτέμι στην αρχή του.Απλωμένο στην άμμο ένα παζλ που απεικονίζει βλάστηση (φύλλα τράιμπαλ μάλλον) από το οποίο το μελτέμι παρασέρνει κομματάκια, μαζί με άμμο και αλμυρές σταγόνες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted November 23, 2013 Share Posted November 23, 2013 Βαθιά υπαρξιακό το "Φύλλο, το σαθρό." Μ' άρεσαν επίσης μερικές πινελιές σουρεαλισμού που μοιάζουν να διατρέχουν το ποίημα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στη συναισθηματική του εξέλιξη. Το κλείσιμο ήταν δυνατό και η αίσθηση που μου άφησε το ποίημα πολύ θετική. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted November 23, 2013 Share Posted November 23, 2013 Μου άρεσε το ποίημα σου Νεκτάριε. Ξεχειλίζει από συναίσθημα και κυρίως είναι αληθινό. Έχω την εντύπωση ότι σου βγήκε σχεδόν απνευστί. Εκεί είναι και το σημείο που πρέπει να προσέξεις λίγο στην ποίηση. Θέλει προσοχή στην λεπτομέρεια, ακόμη και σε απλά πράγματα όπως η μορφοποίηση. το κάθε κόμμα, η κάθε τελεία η κάθε παύση μετράει στην ποίηση 10 φορές περισσότερο από ότι σε πεζογραφία. Πχ η συνεχής χρήση των τριών τελείων (...) εμένα μου δηλώνει αμηχανία στην συγγραφή ποίησης και "μπάλωμα". Ειδικά όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος. Οι συνεχείς επαναλήψεις φράσεων πρέπει να δίνουν στίγμα σε κάθε στροφή, αλλιώς βρίσκονται εκεί για να υπάρχουν ως "δεκανίκι" εναρκτήριου στίχου. Μπράβο λοιπόν για το συναίσθημα (και διατήρησε το) και προσοχή στην λεπτομέρεια και την τεχνική. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted November 24, 2013 Share Posted November 24, 2013 Ποίημα που μας δίνει όμορφες εικόνες. Το φανταστικό στοιχείο το συναντούμε στην τελευταία γραμμή (όπου αποδεικνύεται ότι όλα όσα διαβάζουμε είναι οι αναμνήσεις ενός νεκρού). Πουθενά δεν προϊδεάζει τον αναγνώστη ότι διαβάζει αναμνήσεις ενός νεκρού και το τέλος μου φαίνεται ότι έρχεται κάπως απότομο. Ίσως να ήθελες να αιφνιδιάσεις με αυτό τον τρόπο αλλά για μένα θα λειτουργούσε καλύτερα αν έδινες κάποια σημάδια για τον νεκρό πιο πάνω. Καλή επιτυχία Νεκτάριε! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted November 24, 2013 Share Posted November 24, 2013 Νεκτάριε, θα συμφωνήσω στο ότι μου φάνηκε πολύ αυθεντικό και γεμάτο συναίσθημα. Βρίθει από εικόνες ωραίες, επαναλαμβανόμενες, οι οποίες χορεύουν στο φως και παιχνιδίζουν και μεταβάλλονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Αν και περιγράφεις καλοκαίρι, εμένα το ποίημα μού έφερε πολύ τη μελαγχολία του φθινοπώρου. Μου άρεσε πολύ το κλείσιμο, δυνατό, και μπορώ να πω ότι οι ίδιοι οι στίχοι, οι ίδιες οι εικόνες, με το φως και το χώμα και την αλμύρα απ`τα δάκρυα, σε προϊδεάζουν για το επερχόμενο τέλος. Αν κάτι θα ήθελε λίγη έως αρκετή ακόμα δουλειά, αυτό είναι η επιλογή και η διάταξη κάποιων λέξεων, ώστε να ακούγεται πιο μουσικό το αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια είναι δική μου προσωπική προτίμηση, αλλά επειδή από μόνος σου το αποκαλείς λυρικό -και όντως είναι πολύ λυρικό σε κάποια σημεία- καλό είναι να είσαι συνεπής ως προς αυτό. Κι ένα παράδειγμα γι`αυτό που λέω. Γράφεις: [...]Κρατώντας σέ, μπράτσα γερά, ατενίζεις μια αλλόκοτη διαδρομή. Δρόμος χωματένιος, ξερός, μα μυρωδάτος σαν δέρμα αρμυρό.[...] Προτείνω: [...] Κρατώντας σε, μπράτσα γερά, μια διαδρομή αλλόκοτη ατενίζεις. Δρόμος χωμάτινος, ξερός, μα μυρωδάτος σα δέρμα αρμυρό.[...] Δεν είναι μεγάλες οι αλλαγές, αλλά προσθέτουν λυρικότητα. Από τα παραπάνω φυσικά κρατάς ό,τι σε εκφράζει, είναι απλές προτάσεις και τίποτα παραπάνω. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.