AV(AL)ON - (Αλλόκοτες περιπτύξεις #1)

[Διγέλαδος]

Όνομα Συγγραφέα: Αλεξ

Είδος: μεσαιωνική φαντασία

Βία; Ναι

Σεξ; Ναι

Αριθμός Λέξεων: 3180

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Για το συγγραφικό παιχνίδι: Αλλόκοτες περιπτύξεις #1. Συγχωρέστε με για τα λάθη, αλλά τώρα θα είναι η τελευταία ώρα που θα μπορέσω να την ανεβάσω και δεν το έχω περάσει αρκετά χέρια.

Αρχείο:    av-al-on.doc               

 

 

AV(AL)ON

 

 

 

Όλα είχαν πάει λάθος. Λάθος εξαιτίας σου. Εξαιτίας της εθελοτυφλίας σου. Κι όλα ξεκίνησαν από τότε που γεννήθηκες δίπλα στην θάλασσα, στo Ντάνουιτς. Από τότε φαινόταν πόσο όμορφη θα γινόσουν. Οι γονείς σου σε κοιτούσαν με καμάρι. Και σε έδειχναν περήφανα στους άλλους γονείς για να ζηλέψουν. Αφού δεν είχαν χρήματα για να τα επιδεικνύουν ας είχαν εσένα. Κι όντως ζούσατε μέσα στην φτώχεια μέχρι τότε. Το σπίτι σας άνηκε σε μια σειρά από πέτρινα σπίτια που τα χτυπούσε μανιασμένα ο θαλασσινός αέρας. Η σόμπα αγκομαχούσε να διώξει την υγρασία από το εσωτερικό του. Έβλεπες τον πατέρα σου αρετές φορές να έρχεται με άδεια χέρια από το λιμάνι. Αλλά το δικά σου σύντομα θα αρχίσεις να τα βλέπεις στολισμένα με κοσμήματα. Τα μουτζουρωμένα πρόσωπα των γειτόνων σου θα σε κοιτούν με βλέμματα φθόνου, αλλά εσύ θα παρά είσαι μικρή για να καταλάβεις γιατί σε αντιμετωπίζουν έτσι. Απλώς θα απολαμβάνεις τα δώρα των φίλων σου. Θα νιώθεις ευτυχισμένη καθώς θα παρατηρείς στον καθρέφτη την ομορφιά σου να ξεδιπλώνεται σαν ένα τριαντάφυλλο όσο μεγαλώνεις. Όπως ένα από τα κόκκινα τριαντάφυλλα που θα σε γεμίζουν οι φίλοι σου. Αυτοί που θα αποκαλούν τους εαυτούς τους θαυμαστές σου και θα γράφουν γράμματα εξυμνώντας την χάρη σου. Γράμματα που δεν θα διαβάσεις ποτέ γιατί δεν σε ένοιαζε ποτέ να μάθεις ανάγνωση. Κι όταν θα τους συναντάς στους καθημερινούς περιπάτους σου θα τους πιάνεις να ρίχνουν αχόρταγα βλέμματα στα στήθη σου καθώς θα έχουν αρχίσει να ξεχωρίζουν περήφανα μέσα από το ντεκολτέ σου. Κι εσύ θα το ξέρεις και θα το εκμεταλλεύεσαι όσο μπορείς. Θα ταΐζεις τους γονείς σου με τις προσφορές τους και εσύ την απατηλή ματαιοδοξία σου. Πόσο ελαφρόμυαλη ήσουν. Πόσο θα περιμένεις ότι θα κρατήσεις αυτό;

 

Μέχρι που θα δεις ένα μεγάλο πλοίο στο λιμάνι. Θα είναι η πρώτη φορά που θα δεις τόσο μεγάλο. Συνήθως δεν αράζουν σε σας. Κι αυτό δεν θα σε παραξενέψει καθόλου. Άντρες με άσπρα πουκάμισα να σκαρφαλώνουν στα κατάρτια για να δέσουν τα πανιά ενώ κάποιοι άλλοι να ξαπλώνουν την σανίδα στην ξύλινη προκυμαία. Και σαν βρέφη εγκυμονούσας από μέσα θα βγαίνει μια σειρά από όμορφες γυναίκες. Θα παρατηρήσεις μόνο την ομορφιά τους και θα αγνοήσεις τις ταλαιπωρημένες κορμοστασιές τους. Θα αγνοήσεις ακόμα και την κυρία που σε παρατηρεί μέχρι που θα έρθει και θα σταθεί δίπλα σου. Εσύ θα παρακολουθείς τους άντρες να κουβαλούν ρολά πανάκριβων υφασμάτων όπως μετάξι τυλιγμένα με σπάγκους. Κι αυτή θα σε εξετάζει εξονυχιστικά από τα καστανόξανθα σου μαλλιά μέχρι τα φαγωμένα παπούτσια σου. Τότε θα την κοιτάξεις με ένα βλέμμα συνδυασμού περιέργειας κι ενόχλησης. Θα είναι ντυμένη με ένα από αυτά τα φορέματα που έβλεπες να φοράνε οι δούκισσες μέσα στις άμαξες. Με αυτές διέσχιζαν πανηγυρικά τους κεντρικούς δρόμους λες και πήγαιναν σε κάποιο βασιλικό χορό. Τα μάτια της λαίδης όμως δεν θα αντιστοιχούν με το ρούχο της και το κύρος που θα θέλει να αναδείξει. Θα είναι καθόλου διακριτικά. Και τότε θα σου συστηθεί και θα σε ρωτήσει αν θα ήθελες να γίνεις πλούσια. Κι εσύ αφελέστατα θα απαντήσεις ότι έχεις ότι θέλεις. Και αυτή τότε θα σε προκαλέσει:

“Μπορείς όμως να πας στο παλάτι;”

 

Θα αποχαιρετίσεις τους γονείς σου. Δεν θα υποψιαστείς ότι το βλέμμα τους είναι λυπημένο για άλλους λόγους πέρα από το ότι θα φύγεις από την αγκαλιά τους. Παντού είναι καλύτερα από εκεί. Καθώς θα σε πηγαίνει η Λαίδη στην πρώτη επίδειξη θα σου εξηγήσει τι πρέπει να κάνεις. Θα φοράς εκείνα τα πανέμορφα υφάσματα και μετάξια από την Ανατολή που τα είχαν ράψει πάνω στις δικές σου αναλογίες. Και θα στέκεσαι όρθια κι όταν θα σου νεύει το κεφάλι θα πρέπει να περπατήσεις σε μια ευθεία και να ξαναγυρίσεις πίσω. Δεν επιτρέπεται να κοιτάς κανέναν στα μάτια εκτός από αυτήν. Κι όντως το κάνεις. Θα είσαι σε έναν πύργο. Μπορεί να μην ήταν κάποιο σπουδαίο κάστρο σε σύγκριση με αυτά που Θα πας αργότερα, αλλά τα κόκκινα χαλιά, το αναμμένο τζάκι και πολυτελή τραπεζαρία φτιαγμένη από βερνικωμένη βελανιδιά θα σου κάνουν μεγάλη εντύπωση. Θα έχεις βάλει πάνω σου τα αριστοκρατικά ρούχα από την γραμμή της μόδας της βασίλισσας που είχε θέσει. Το μοβ βελούδο με το χρυσό μετάξι θα χαϊδεύει το δέρμα σου σαν ένα χάδι ενός μωρού.  Ήσουν πραγματικά η πιο όμορφη. Κάθε κίνησή σου θα είναι σταθερή και αργή. Με το βλέμμα σου χαμηλωμένο ίσα-ίσα να έχεις στην άκρη του ματιού σου αυτούς που σε κοιτάνε. Η πλούσια αφέντρα του σπιτιού και ο άντρας της με τα λαίμαργα μάτια του. Και εσύ να μην δίνεις σημασία, γιατί έχεις συνηθίσει τέτοια βλέμματα. Κάθε φορά που μπαίνεις στο οπτικό πεδίο των ανδρών αισθάνεσαι να σε γδύνουν με τα μάτια τους. Τελικά η κόμισσα θα νεύσει το κεφάλι θετικά. Και η Λαίδη σου θα σκάσει ένα πονηρό χαμόγελο και θα σε σπρώξει προς το ζευγάρι. Δεν θα καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Γιατί θα σε αρπάξει ο κύριος από το χέρι; Γιατί σε πηγαίνει σε άλλο δωμάτιο; Γιατί σου βγάζει τα ρούχα με βία; Γιατί σου κλείνει το στόμα με το χέρι του καθώς ουρλιάζεις; Γιατί σε κάνει να πονάς; Δεν αισθάνεται τα δάκρυα σου πάνω στα δάχτυλά του; Και όλα να τελειώνουν με τις λαχανιασμένες ανάσες του πάνω στην γυμνή πλάτη σου. Κι αφού φύγει, θα κάθεσαι στο ίδιο σημείο χωρίς να κουνηθείς ούτε στιγμή. Με τα χέρια σου γύρω από τα γόνατά σου. Και μετά από  μερικά λεπτά να έρχεται η Λαίδη. Να σε κοιτάζει θυμωμένη και να σου ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι επειδή δεν της είχες πει ότι αυτή ήταν η πρώτη σου φορά. Αν το ήξερε θα ζητούσε σίγουρα τα διπλάσια λεφτά.

 

Δεν θα μπορείς να βρεις κάποια διέξοδο. Δεν θα υπάρχει διαφυγή. Οι άλλες κοπέλες σου έλεγαν σαν να ήταν κάτι το φυσικό. Ότι η πώληση υφασμάτων συνδυάζεται με την επίδειξη των κάλων τους. Όπως θα χαριτολογούσαν. Και θα σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι μια χαζή. Και μάλλον ήσουν.   Πώς αλλιώς η Λαίδη θα προσέλκυε το ενδιαφέρον των γαλαζοαίματων στις δικές της πραμάτειες; Και μετά θα αρχίσεις να το συνηθίζεις. Θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι αν σταματήσεις να είσαι εκεί, εκείνες τις στιγμές που θα σε πιάνουν τα ιδρωμένα χέρια από τον σβέρκο, όλα θα γίνονται πιο εύκολα. Θα αδειάζεις τον εαυτό σου τη στιγμή που σε γεμίζουν. Και λόγω της ομορφιάς σου θα έχεις γίνει η πιο γνωστή ανάμεσα στους ευγενείς. Θα καλούν την λαίδη σου μόνο για σένα. Θα θέλουν όλοι να σε θαυμάσουν κι έπειτα να σε γευτούν. Και εσύ θα φεύγεις κάθε φορά από μια πιο επιβλητική έπαυλη με όμορφα περιδέραια σαν προσωπικά δώρα. Θα κρατάς για τον εαυτό σου κάποια φορέματα. Φορέματα που μόνο οι υψηλές τάξεις επιτρέπεται να φορούν. Και κάπου τότε θα αρχίσεις να μην βρίσκεις κάποιο νόημα. Να νιώθεις ότι απλώς περιμένεις να περάσει η κάθε μέρα, χωρίς να υπάρχει κάτι διαφορετικό. Και κάθε βράδυ θα περνάς από την γέφυρα βλέποντας τα μαύρα νερά του Τάμεση να σε καλούν. Αλλά ποτέ δεν θα έχεις αρκετό θάρρος να πηδήξεις στην λύτρωση σου. Ki όταν τελικά θα το πάρεις απόφαση, θα δεις εκεί στα ξαφνικά, μια γυναίκα. Τα μαλλιά της να έχουν ένα έντονο μαύρο χρώμα. Και οι ώμοι της να κρατούν ψηλά το σώμα της σαν να κρέμονται από αόρατα νήματα. Το πρόσωπό της στην αρχή να δείχνει νεανικό, αλλά όσο θα το κοιτάς τόσο θα προσέχεις ότι αχνοφαίνονται ρυτίδες σαν μια φουσκωμένη σταφίδα. Τα δάχτυλά της γεμάτα φακίδες και οι αρθρώσεις τους θα φαίνονται παγωμένες επειδή δυσκολευόταν να τα λυγίσει. Θα σου πει πως μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά εσύ δεν θα την πιστέψεις.

“Ποια είσαι εσύ που θα μπορέσεις να με βοηθήσεις”;

“Η Μοργκάνα” κι εσύ θα γουρλώσεις τα μάτια σου. Είχες ακούσει τους μύθους που κυκλοφορούν γύρω από το παλάτι, ακόμα και μέχρι το λιμάνι είχες ακούσει για την ορκισμένο εχθρό του παλιού θρύλου. Του Βασιλιά Αρθούρου. Αλλά αυτό ήταν αιώνες πριν. Πώς γίνεται να είναι ακόμα ζωντανή; Πώς θα ξέρεις ότι είναι αυτή; Κι αυτή σαν να ακούει τις σκέψεις σου θα απαντήσει με δυο λέξεις.

“Η μαγεία”, θα σηκώσει το χέρι της ψηλά σαν να δέχεται κάτι και μετά θα το κατεβάσει δείχνοντας το νερό που πριν κοιτούσες σαν την μόνη διέξοδό σου. Εκεί θα καθρεφτιστείς. Χαμογελούσες πάνω σε ένα άλογο. Ποτέ δεν είχες δει τον εαυτό σου να χαμογελάει έτσι. Με τόση σιγουριά. Από μπροστά σου ήταν ένας ιππότης. Κρατούσε ένα μεγάλο άσπρο πανί με τον κόκκινο σταυρό. Το μέρος όμως δεν μπορούσες να το αναγνωρίσεις, παρά ήταν φωτεινό για να ήταν το βασίλειο που ήξερες.

“Όλα αυτά θα γίνουν αν με ακολουθήσεις.”

 

Και θα την ακολουθήσεις. Θα μάθεις να διαβάζεις με δυσκολία από βιβλία με κιτρινισμένες σελίδες. Ορολογίες που είχαν από δίπλα ξεθωριασμένες ζωγραφιές. Θα σου μάθει για την μαγεία και την προέλευσή της από τις βόρειες χώρες. Την σύνδεσή της με την φύση. Θα σου μιλήσει για τους Δρυίδες πριν αφανιστούν από τους Άγγλους κατακτητές σαν άγρια ζώα. Για την μαγεία που δεν είναι πια τόσο ισχυρή όσο ήταν παλιά. Θα σου μιλήσει για το δικό της παρελθόν. Για όλα αυτά τα δεινά που της προκάλεσε ο Μέρλιν. Για τα κίνητρά της. Για το πόσο θέλει να εκδικηθεί το βασίλειο για τον διωγμό της. Εσύ θα την βοηθήσεις. Σε παρακολουθούσε από καιρό. Ήταν αξιοπρόσεκτο για αυτήν το πόσο άνετα πηγαίνεις από κάστρο σε κάστρο. Κι αυτόν τον παλιό ρόλο θα πρέπει να τον συνεχίσεις, προσθέτοντας κι έναν άλλον. Θα είσαι το φερέφωνό της. Ο πρώτος στόχος θα είναι να εδραιωθεί η θέση σου στο παλάτι. Δεν θα Θα σταματήσεις να υπακούς στις εντολές της λαίδης. Όσο αυτή νόμιζε ότι σε διάλεγαν για να διασκεδάσουν εσύ θα ψιθυρίζεις στους πλούσιους εραστές σου τις επιθυμίες σου. Δεν θα μπορεί τίποτα να σε αγγίξει. Και μετά θα καταφέρεις να βρεθείς στο κάστρο του Ουίλιαμ του δεύτερου. Μαρμάρινες κολώνες στήριζαν τον κάθε πέτρινο τρούλο και θα σε κάνουν να κοιτάς ψηλά κάθε φορά με δέος και το πλήθος των δωματίων θα σε ζαλίζει. Θα μπορείς να κινείσαι ελεύθερα μέσα στην αυλή και τους χώρους υποδοχής των υπηκόων. Οι παρευρισκόμενοι λόρδοι ήδη θα σε ξέρουν και θα νιώθουν οικειότητα μαζί τους χωρίς να έχουν την ανάγκη να συγκρατήσουν την γλώσσα τους. Κι εσύ θα γυρνάς στην Μοργκάνα και θα της μεταφέρεις όποιο νέο έχεις χωρίς να απαντάει. Σαν να περιμένει κάτι. Έπειτα θα αρχίσεις να ακούς φήμες για άλλες χώρες εκτός από το βασίλειο της Αγγλίας. Εκτός την αυτοκρατορία της Γαλλίας, θα μάθεις για πιο μακρινές χώρες. Φήμες από αυτές τι χώρες θα έρχονται ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ξέρουν να χειρίζονται καλά τα στοιχεία της φύσης. Μάλιστα κάποιοι ήξεραν να φτιάχνουν χρυσό από άλλα φτηνά είδη μετάλλων. Κι αυτούς τους αποκαλούν μάγους. Όταν ενημερώσεις την Μοργκάνα δεν θα εκπλαγεί καθόλου. Θα σου πει ότι τώρα έχει έρθει η ώρα για δράση. Με την βοήθειά τους θα ξαναβάλετε την μαγεία στην θέση που τους αρμόζει και μετά όλοι θα αρχίσουν να φοβούνται την Μοργκάνα για μια άλλη φορά. Εσύ θα σκέφτεσαι από μέσα σου ότι με αυτές τις γνώσεις θα γίνεις πιο δυνατή. Θα έχεις τον σεβασμό όλων των ανδρών και την ζήλεια των γυναικών. Δεν χρειαζόταν να πείσεις εσύ τον βασιλιά να στείλει τους ιππότες του στην πρώτη σταυροφορία στην Ιερουσαλήμ. Θα έβαζες τους ίδιους τους ιππότες που γνώριζες καλά να προτείνουν τη συμμετοχή τους. Θα κάνεις έκκληση στην βαθιά πίστη που έχουν στον Μεγάλο Θέο. Την ανάγκη για τιμωρία αυτών που δεν σέβονται το όνομά του. Την δόξα που θα κερδίσουν αφού πάρουν πίσω την Ιερουσαλήμ. Κι ο βασιλιάς όντως δεν μπορούσε να τους αρνηθεί την επιθυμία.

 

Θα ακολουθήσεις του ιππότες της σταυροφορίας στην μακρινή αραβική χερσόνησο. Οι χάλκινες πανοπλίες τους θα αντανακλούν τον καυτό ήλιο. Θα ακούς τους ύμνους για τον Θεό. Το πάθος τους. Τον ζήλο για την ανάκτηση της Ιερουσαλήμ. Εσύ θα χαμογελάς. Θα ξέρεις ότι είσαι πολύ κοντά στον στόχο σου. Θα τους βοηθήσεις στην μάχη χαράζοντας μέσα στο μυαλό τους ως μόνο αποτέλεσμα την νίκη.  Θα τους δίνεις να πίνουν ειδικές ουσίες φτιαγμένα από αποξηραμένα φυτά που έφερες από την πατρίδα. Αυτοί θα νομίζουν ότι τους κάνουν πιο δυνατούς, αλλά θα είναι για να μην νιώθουν πόνο. Με αυτοθυσία θα ρίχνονται στα δόρατα των εχθρών τους μέχρι να μείνει κανένας. Κι όταν πια θα νικήσετε εσύ θα μπορέσεις να ψάξεις στα μπουντρούμια των κατακτημένων πύργων τις αμπαρωμένες βιβλιοθήκες. Θα ψάξεις το όνομα το οποίο θα σε κάνει να καταλάβεις όλα αυτά τα αραβικά έγγραφα. Κι όταν ανακαλύψεις ότι ο τελευταίος ζωντανός μάγος είναι ο γνωστός Πέρσης αλχημιστής Αλ-Τουγχραΐ. Θα πας να ψάξεις τα χνάρια του. Κι όταν τον βρεις θα δώσεις το κορμί σου στον μεγάλο Πέρση μάγο. Θα σε πάει σε οάσεις μέσα σε απέραντες ερήμους και θα σου μιλήσει για την επιστήμη που θα αντικαταστήσει την μαγεία. Θα σου δείχνει τους αστερισμούς, τις θεότητες που σκαρφιζόντουσαν οι προηγούμενοι πολιτισμοί και αυτά που συμβολίζουν. Θα σου δείξει πως να χειρίζεσαι τα στοιχεία της φύσης. Θα γράφει ποιήματα αφιερωμένα στην μαγεία της θηλυκής ομορφιάς σου. Δεν έχεις όμως σταματήσει να σκέφτεσαι την Μοργκάνα. Και θα τον ρωτήσεις ποια είναι η πιο σημαντική γνώση της μαγείας. Τι θα ήταν αυτό που θα έδινε σε κάποιον την μεγαλύτερη δύναμη. Κι αυτός θα σου επαναλάβει αυτό που έλεγε τόσο καιρό σαν να ήσουν ανεπίδεκτη μαθήσεως. Ότι να ξέρεις τις ρίζες από τις οποίες προήλθε η μαγεία. Ο άνθρωπος που θα έχει μια θεϊκή προέλευση μπορεί να δώσει την γνώση αυτή. Ο άνθρωπος αυτός που έχει γίνει μέντορας μεγάλων ανθρώπων. Ένας μέντορας για το τελευταίο σκαλοπάτι της σοφίας. Κι όπως θα περιγράφει αυτά τα χαρακτηριστικά εσύ θα σκέφτεσαι τον Μερλιν. Τον μεγάλο δάσκαλο της Μοργκάνας. Ήξερες για την καταγωγή του. Αυτός θα ήταν η σωτηρία σου. Αυτός θα συνέχιζε να σου δίνει δώρα, αλλά εσύ έχεις αποφασίσει να φύγεις. Θα του ανακοινώσεις την αναχώρησή σου με πρόφαση την αποχώρηση των τελευταίων ιπποτών.  Θα προσπαθήσει να σε πείσει να μείνεις μαζί του, να μοιραστείς τα πλούτη μαζί του. Θα του εξηγήσεις ότι έχεις αφήσει κάτι πίσω που πρέπει να το τελειώσεις. Αυτό που δεν θα του πεις είναι ότι δεν μπορείς να νιώσεις κάτι για αυτόν. Το μόνο πράγμα που θα έχεις στο μυαλό σου είναι η Μοργκάνα και η ανεύρεση του Μέρλιν. Το δισκοπότηρο της μαγείας. Καθώς θα σε αποχαιρετά θα σου δώσει βιβλία με τις απόκρυφες γνώσεις του.

 

Θα γυρίσεις πίσω. Η Μοργκάνα θα έχει γεράσει ακόμα περισσότερο από την τελευταία φορά που την είδες. Η μαγεία αρχίζει να την εγκαταλείπει. Θα μοιραστείς μαζί της ότι έχεις μάθει κρύβοντας όμως κάποια πράγματα. Αυτή τη φορά θέλεις εσύ να ξέρεις περισσότερα από αυτήν. Καθώς θα της μιλάς θα την ρωτήσεις για τον Μέρλιν κι αυτή θα σε κοιτάξει υποψιασμένα. Δεν θα μπορείς να συγκρατήσεις τις εκφράσεις του προσώπου σου. Σε ξέρει πια πολύ καλά. Θα καταλάβει ότι θέλεις ένα κομμάτι της δύναμής του. Και τότε θα αρχίσει να γελάει. Θα θυμώσεις μαζί της. Κι αυτή θα σου πει ότι της θυμίζεις τον εαυτό της όταν ήταν μαθητευόμενη του Μέρλιν.

“Ήμουν αχάριστη όπως είσαι κι εσύ. Κι αυτή η αχαριστία είναι που θα σε καταδικάσει με την χειρότερη μοίρα.”

Ένιωθες τα μάγουλά σου ζεστά από μίσος. Τα ρουθούνια σου είχαν ανοίξει. Δεν θα θέλεις να ακούσεις άλλα. Θα βάλεις τις παλάμες σου γύρω από τον λαιμό της. Θα την ρωτήσεις που είναι ο Μέρλιν άλλη μια φορά καθώς θα πιέζεις τα δάχτυλά σου γύρω από την καρωτίδα της δασκάλας σου. Δεν θα μπορεί να αναπνεύσει, αλλά θα συνεχίζει να βγάζει ένα αθόρυβο γέλιο μέσα από το στήθος της.

“Ο Μέρλιν είναι στην Άβαλον. Εκεί τον έστειλα αφού τον φυλάκισα. Αλλά δεν θα μπορείς να πας εκεί.” Κι εσύ θα συνεχίζεις να την πιέζεις. Να μάθεις περισσότερα.

“Η μαγεία πια έχει γίνει αδύναμη”, θα προσπαθήσει να πάρει μια μικρή ανάσα

“και δεν μπορεί να συγκρατήσει την Άβαλον κοντά στον δικό μας κόσμο”. Θα συνεχίσει να διακόπτει τις βαριές της ανάσες για να γελάσει σαρδόνια.

“Το φως μας δεν φτάνει την Άβαλον πια”. Δεν θα μπορέσεις να το δεχτείς. Θα υπάρχει λύση. Η μαγεία έχει όλες τις λύσεις θα σκεφτείς. Και με δυνατή φωνή είπες ότι απλώς θα χρησιμοποιήσεις ένα ξόρκι που θα σε κάνει ταξιδέψεις πιο γρήγορα και από το φως για να φτάσεις εκεί.

“Δεν έχεις καταλάβει ότι δεν έχει σημασία τι θέλεις, αλλά έχει σημασία τι θέλω εγώ; Κι αυτό σίγουρα δεν μπορείς να το κάνεις. Είσαι μια αγράμματη. Μια χωριάτισσα.”

Εσύ οργισμένη θα χρησιμοποιήσεις τη δύναμη που έχεις αποκτήσει από την μαγεία και θα την σηκώσεις ψηλά από τον λαιμό σαν να είναι μια κούκλα. Θα κοιτάς το πρόσωπό της, αλλά δεν θα βλέπεις πια την Μοργκάνα. Θα βλέπεις τις άλλες γυναίκες που σε κορόιδευαν για την αγαθότητα σου. Μετά το πρόσωπο της Λαίδης θα διαδεχθεί τις άλλες μορφές, εκείνη που επίσης σε εκμεταλλεύτηκε πουλώντας την σάρκα σου. Τα δάχτυλά σου έσφιξαν ακόμα περισσότερο τον λαιμό της. Τα πόδια της για λίγο θα κλωτσήσουν στον αέρα και μετά θα τη νιώσεις να ξεψυχά.

 

Ψάχνεις τα βιβλία της Μοργκάνας, αλλά και τα βιβλία που είχες φέρει από την Ανατολή. Κοιτάζεις μαθηματικές εξισώσεις γραμμένες από αραβικά και περσικά χέρια χωρίς όμως να τις καταλαβαίνεις. Πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος. Και τότε θα θυμηθείς για τον μύθο του Αρθούρου και την Άβαλον. Η μεταφορά σε έναν άλλο κόσμο γίνεται μόνο από ένα συγκεκριμένο σημείο. Το μέρος είναι αυτό που θα βοηθήσει σε ένα τέτοιο ταξίδι. Η ενέργεια της τοποθεσίας θα επιτρέψει σαν πύλη την μεταφορά αυτή. Και θα θυμηθείς για την φυλάκιση του Μερλιν δίπλα στην μαγική λίμνη. Έτσι ο Μέρλιν μετά θα μεταφέρθηκε στην Άβαλον. Η λίμνη αυτή είναι το κλειδί για το ταξίδι στο μετακινούμενο νησί που δεν φτάνει ποτέ το φως. Βρίσκεις το πιο γρήγορο άλογο και το ιππεύεις μέχρι το Γκλάστονμπερυ. Σύμφωνα με τις σοφές οδηγίες του Αλ-Τουγχραϊ σε σχέση με τις μαγικές πύλες θα έπρεπε να περιμένεις τα άστρα να βρεθούν στο σωστό σημείο. Η λίμνη θα αντικατοπτρίζει το γεωμετρικό σχήμα όπως διαγραφόταν στα απόκρυφα έργα. Κι όπως θα περιμένεις μπροστά από την λίμνη για μια στιγμή θα αισθανθείς να αιωρείσαι σαν να μην έχεις το χορτάρι κάτω από τα πόδια σου και την επόμενη θα είσαι πίσω. Μόνο που θα νιώθεις ότι δεν θα μπορείς να στηριχτείς καλά στα πόδια σου. Η όραση σου θα είναι πιο θολή. Τα χέρια σου καθώς θα τα τρίβεις λόγω τη νυχτερινής ψύχρας θα τα αισθάνεσαι τραχιά. Και τότε θα δεις τα μαλλιά σου που θα καλύπτουν το στήθος σου. Άσπρες μακριές τρίχες θα φανερώνουν την γερασμένη ηλικία του σώματός σου. Κάτι θα έχει πάει στραβά και το αποτέλεσμα ήταν να χάσεις αυτό για το οποίο οφείλεις την πορεία σου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Την νεανική σου ομορφιά.

 

Για αυτό σου τα γράφω όλα αυτά. Μου έχει μείνει λίγη μαγεία. Το νιώθω. Ίσα-ισα ίσως για να αντιστρέψω το ξόρκι αν όχι σε μένα τουλάχιστον σε αυτό το σημείωμα. Περιέχει τα σημαντικότερα γεγονότα που θα ζήσεις, Έτσι ώστε όταν σε φτάσει σε οποιαδήποτε στάδιο της ζωής σου να ξέρεις τι να επιλέξεις για να μην βρεθείς στην δική μου θέση. Ίσως προσπαθώ μάταια και να κάνω το τελευταίο κουτό πράγμα που θα μπορούσα. Αλλά τουλάχιστον θα το δοκιμάσω πριν συνεχίσω κάτι που είχα αφήσει πριν πολύ καιρό. Να βουτήξω στα απύθμενα νερά και να σιωπήσει το μυαλό μου.

 

 

 

 

 

 

Βιβλιογραφία:

http://en.wikipedia.org/wiki/Middle_Ages

http://en.wikipedia.org/wiki/Merlin

http://en.wikipedia.org/wiki/Al-Tughrai

http://en.wikipedia.org/wiki/First_Crusade

Edited December 4, 2013 by aScannerDarkly

[Vanessa Van Hault]

Είναι πρώτη φορά που διαβάζω κείμενο σου μεσιέ, και είμαι πολύ εντυπωσιασμένη! Well done! 

[Turambar]

Οκ. Αφού ξεπέρασα το πρώτο what the fuck moment, επειδή κι εγώ αξιοποίησα το Άβαλον και τον Αρθούρο στην ιστορία μου, πρέπει να πω ότι εντυπωσιάστικα. Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι η ιδέα παραέχει ζουμί για να την ξεπετάξεις σε 3000 λέξεις. Άλλοι γεμίζουν τριλογίες με κάτι τέτοια. Σκέψου το

Edited December 3, 2013 by Turambar

[Mesmer]

Αρχικά να πω ότι ο τίτλος του διηγήματος μ' έκανε να περιμένω κάτι πιο κωμικό. Αλλά, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε καμία σχέση με κωμωδία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πλάσιμο ενός χαρακτήρα, που από άσχετη και θύμα, γίνεται μαθήτρια, εκδικήτρια, μεγαλομανής, κι ύστερα πάλι θύμα της ίδιας της της ματαιοδοξίας. Μπορεί οι λέξεις του διηγήματος να είναι λίγες για όλα αυτά με τα οποία καταπιάνεται, αλλά όλες του οι λέξεις είναι βαρυσήμαντες και σε κάνουν να πιστεύεις ότι διάβασες κάτι πολύ μεγαλύτερο.

 

Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση στο διήγημα, και προτού μπούμε στο ζουμί της ιστορίας, είναι ο τρόπος γραφής. Αλλά τόσο ο μέλλοντας, όσο και το β΄ πρόσωπο χρησιμοποιούνται πολύ σωστά και σε συνδυασμό με το φινάλε δίνουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

 

Δεν μένουν και πολλά να πω. Η ιστορία της ηρωίδας σου διαβάζεται απνευστί, με το ενδιαφέρον να ανεβαίνει κατακόρυφα καθώς προχωράμε προς τη σύγκλιση των χρόνων.

 

Καλή επιτυχία!

[Elli Sketo]

Πολύ καλή δουλειά Διγέλαδε, όπως σου είπα και από κοντά. Το διήγημα στην αρχή είναι βαρύ και ένιωσα σα να περνάει τραίνο πάνω από κάθε μου ευαισθησία. Με έκανες να πονέσω τον χαρακτήρα σου περισσότερο από κάθε άλλο διήγημα στις ΑΠ#1.

Πολύ δυνατός χαρακτήρας και η Μοργκάνα σου, αν και απογοητεύτηκα λίγο που την ξεπάστρεψες με συνοπτικές διαδικασίες.

Στα τεχνικά, ο μέλλοντας, όσο και το β΄ πρόσωπο ήταν κορυφαία επιλογή και έδεσε λουκούμι με έναν πολύ δυνατό επίλογο – κεραυνό. Επίσης ξετρελάθηκα με τις τελευταίες σκηνές στη Λίμνη. Congrats.

Καλή επιτυχία!

[Cassandra Gotha]

Είναι πολύ καλή προσπάθεια, από τα πιο αξιόλογα πράγματα που έχω διαβάσει από 'σένα, αλλά σκοντάφτει πάνω στο δεύτερο πρόσωπο. Γιατί το χρησιμοποίησες; Εκτός από προβλήματα, (όπως μπέρδεμα χρόνων ), τι άλλο έδωσε στην ιστορία; Είναι τώρα καλύτερη, ή αν είχε γραφτεί στο τρίτο πρόσωπο (ή στο πρώτο) ; Πάλι θα μπορούσες να παρουσιάσεις το γράμμα, όχι βέβαια επί λέξη, δεν χρειάζεται. Παράτολμη επιλογή, που όπως το βλέπω εγώ έφερε μόνο δυσκολίες που δεν μπόρεσες να χειριστείς.

 

Εκτός από τα μπερδέματα στους χρόνους των ρημάτων, έχεις αφήσει και πολλά λάθη βιασύνης, πολλές λέξεις που λείπουν, οπως άρθρα, και άλλες που είναι σε λάθος γένος (το γένος του επιθέτου σε ασυμφωνία με του ουσιαστικού).

 

Τέλος, το ότι είναι μία ολόκληρη ζωή σε σφηνάκι δεν με πείραξε καθόλου. Θα μπορούσες βέβαια να την κάνεις ολόκληρο μυθιστόρημα και θα ήταν σκέτο γλύκισμα, αλλά και σ' αυτή τη μορφή μια χαρά δουλεύει, πάλι απολαυστική είναι.

 

 

 

 

edit:

Συγχωρέστε με για τα λάθη, αλλά τώρα θα είναι η τελευταία ώρα που θα μπορέσω να την ανεβάσω και δεν το έχω περάσει αρκετά χέρια.

 

Ναι, τώρα το είδα αυτό. Συγχωρεμένος.

Edited December 8, 2013 by Cassandra Gotha

[Myyst]

Μία αναζήτηση, όπως ακριβώς είχες υποσχεθεί στον κομμένο υπότιτλο. Μία εσωτερική αναζήτηση στα ανοίκεια βάθη του ανθρώπου και των λογισμών του.

 

Υπέροχη ατμόσφαιρα που συνδέει την Βρετανία του Αρθούρου με τη μαγεμένη Μέση Ανατολή των χιλίων και μίας νυχτών. Το β' πρόσωπο της αφήγησης εμένα μ' άρεσε και στην ερώτηση τι προσφέρει στην ιστορία, εγώ κάνω μία σύνδεση με τον τίτλο (που υπονοεί την αναζήτηση - οπότε και ο υπότιτλος είναι περιττός,) τη γερασμένη μάγισσα του επιλόγου και την οπτική της γωνία για τη ζωή της.

 

Η γραφή είναι πολύ δυνατή και η ροή του διηγήματος εξαιρετική. Η Μοργκάνα πολύ δυνατή χαρακτήρας, αν και εγώ νομίζω ότι εξαφανίστηκε γρήγορα. Η αρχή με ξένισε λίγο -το γεγονός ότι το κορίτσι είναι μοντέλο με μία σχετικά σύγχρονη έννοια σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον, όχι το γεγονός ότι είναι μοντέλο.- Ένα καθ' αυτό σύγχρονο στοιχείο το ένταξες πάρα πολύ ωραία στη Βρετανία του μεσαίωνα. Συγχαρητήρια για αυτό. Νομίζω όμως ότι δημιουργούνται κάποια μικρά προβλήματα.

 

Ο επίλογος είναι πανέμορφος. 

 

Επειδή υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία στη διήγηση, μία ολόκληρη ζωή, μερικά σημεία περνούν πολύ γρήγορα. Θα ήθελα να διαβάσω μία ανάπτυξη του, όχι απαραίτητα σε μυθιστόρημα, αλλά σε ένα μεγαλύτερο διήγημα ίσως; 

 

Γενικά η Av(al)on μου άρεσε πολύ. Στο τέλος δεν μου έκαναν κλικ τα πάντα όπως συνήθως στα διηγήματα σου, αλλά πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στα πολλά στοιχεία του διηγήματος και μου φαίνεται ότι με λίγο καλύτερο δέσιμο το διήγημα θα εκτοξευτεί. Στον επίλογο έχουμε ακόμη και μία πολύ ιδιαίτερη οπτική γωνία του ακατόρθωτου περάσματος στην Άβαλον.