Oceanborn Posted December 9, 2013 Share Posted December 9, 2013 Έχω κάτι αιώνες να γράψω οπότε ζητώ την κατανόησή σας. Το κείμενο θέλει αρκετές βελτιώσεις/διορθώσεις οπότε κάθε σχολιασμός καλοδεχούμενος. Είδος: Τρόμος θέλω να πιστεύωΒία: ΝαιΣεξ: ΌχιΑριθμός Λέξεων: γύρω στις 700Αυτοτελής: Ναι Πορσελάνη.pdf 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 9, 2013 Share Posted December 9, 2013 Καλά πιστεύεις, ήταν τρόμος. Έδωσες τις εικόνες πολύ ωραία και η σκηνή (να μην το σποιλεριάσω) στο σαλόνι με ξάφνιασε ευχάριστα. Θα ήθελα να δω την ιστορία επεκταμένη, όταν θα έχεις κέφια μεγάλωσέ την :-) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted December 27, 2013 Share Posted December 27, 2013 Καλή προσπάθεια να μεταδώσεις τον τρόμο που μεταδίδουν οι ανθρωπόμορφες -στην προκειμένη περίπτωση- πορσελάνινες κούκλες. Αν και το κόνσεπτ της ιστορίας έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές σε ανάλογες ιστορίες (την τελευταία φορά που είδα κάτι αντίστοιχο ήταν στην ταινία: Conjuring -Το κάλεσμα, στα Ελληνικά). Η γραφή όμως έχει πολύ καλή διαύγεια, μια αν θέλετε, πορσελάνινη καθαρότητα. Οι λέξεις είναι προσεχτικά επιλεγμένες και δεν ξεφεύγουν σε μακρινά νοήματα. Ίσως αυτό να δημιουργεί μια μικρή αποξένωση στον άπειρο αναγνώστη γιατί δεν μπορεί να ταυτιστεί με τα γεγονότα που συμβαίνουν στην ιστορία. Αν δεν έχεις δει ποτέ πορσελάνινη κούκλα από κοντά, δεν μπορείς να την βιώσεις ως κάτι που μπορεί να προκαλέσει τρόμο μέσα από την ζωντάνια που συνήθως κρύβουν αυτές οι κούκλες. Όμως, μέσα σε λίγες σχετικά λέξεις καταφέρνεις να προκαλέσεις το ενδιαφέρον και αυτό είναι εξίσου σημαντικό. Καλή συνέχεια. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 29, 2013 Share Posted December 29, 2013 Κατ`αρχάς, να πω ότι χαίρομαι που ξανάγραψες μετά από τόσο καιρό! Welcome back Vi! Θα συμφωνήσω κι εγώ πως ήταν τρόμος -σίγουρα ήταν τρόμος- και πως μου θύμισε κι εμένα πολύ την ταινία Conjuring. Αχ αυτές οι πορσελάνινες κούκλες! Κάτι ξέρω εγώ που τις έχω μες στην ντουλάπα... Οι φράσεις, κοφτές στην πλειοψηφία τους, κάνουν την ιστορία να κυλήσει σαν νεράκι. Θέλει λίγη δουλειά σε κάποια σημεία στην στίξη (π.χ. "Όταν βρέθηκε στα χέρια μου μετά από τόσα χρόνια πεταμένη στο πατάρι χαμογέλασα": θέλει κόμμα πριν το "χαμογέλασα", ενώ εδώ νομίζω δε θέλει κόμμα: "Το πρωί ξύπνησα με ένα κεφάλι, ασήκωτο.") Αλλά τα σημεία της στίξης πολύ εύκολα διορθώνονται, δεν υπάρχει θέμα. Αγαπημένες μου φράσεις: "Όλα τα σκονίζει ο καιρός εκτός από το βλέμμα τελικά." και "Ο ήλιος προσπαθούσε να ζεστάνει το σαλόνι αλλά αυτό που αντίκρισα πάγωσε όλο μου το είναι για δύο ζωές." Πιο δυνατή σκηνή: Όχι, δε θα πω αυτήν στο σαλόνι, θα πω αυτήν εδώ: "Θυμάμαι τον εαυτό μου τα βράδια να προβάρει ρούχα και να τα σκίζει ουρλιάζοντας. Κάποιες φορές, όταν το ύφασμα ήταν λειψό, έγδερνα τη σάρκα μου." Αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι την έκανε να αντιδράσει έτσι; Τι είχε κάνει στο παρελθόν; Για ποιο φονικό μιλάει; Και άραγε, η πρώτη παράγραφος είναι δικές της σκέψεις ή είναι της κούκλας; Παρά τις απορίες που προέκυψαν από τις δύο αναγνώσεις πάντως, η ιστορία την έκανε για μένα τη δουλειά της, και τις ανατριχίλες τις ένιωσα άφθονες! Μπράβο! Καλώς μας ξαναήρθες κι ελπίζω να διαβάσουμε σύντομα κι άλλη ιστορία από εσένα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 2, 2014 Share Posted January 2, 2014 Το έχω διαβάσει κι εγώ από τότε που το ανέβασες και δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σου πω, γι' αυτό δεν έγραφα κάτι τόσες μέρες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως χρειάζεται λίγες λεπτομέρειες ακόμα, κάτι για να ζωντανέψει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 6, 2014 Author Share Posted January 6, 2014 Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας και πάνω απ όλα που μπήκατε στην διαδικασία να την διαβάσετε. Καλά πιστεύεις, ήταν τρόμος. Έδωσες τις εικόνες πολύ ωραία και η σκηνή (να μην το σποιλεριάσω) στο σαλόνι με ξάφνιασε ευχάριστα. Θα ήθελα να δω την ιστορία επεκταμένη, όταν θα έχεις κέφια μεγάλωσέ την :-) Ντίνε μου δύσκολο αφού σπάνια ασχολούμαι με τις ιστορίες μου αφότου της γράψω. Είμαι απαράδεκτη αλλά... Σ ευχαριστώ (τιμή μου ) Καλή προσπάθεια να μεταδώσεις τον τρόμο που μεταδίδουν οι ανθρωπόμορφες -στην προκειμένη περίπτωση- πορσελάνινες κούκλες. Αν και το κόνσεπτ της ιστορίας έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές σε ανάλογες ιστορίες (την τελευταία φορά που είδα κάτι αντίστοιχο ήταν στην ταινία: Conjuring -Το κάλεσμα, στα Ελληνικά). Η γραφή όμως έχει πολύ καλή διαύγεια, μια αν θέλετε, πορσελάνινη καθαρότητα. Οι λέξεις είναι προσεχτικά επιλεγμένες και δεν ξεφεύγουν σε μακρινά νοήματα. Ίσως αυτό να δημιουργεί μια μικρή αποξένωση στον άπειρο αναγνώστη γιατί δεν μπορεί να ταυτιστεί με τα γεγονότα που συμβαίνουν στην ιστορία. Αν δεν έχεις δει ποτέ πορσελάνινη κούκλα από κοντά, δεν μπορείς να την βιώσεις ως κάτι που μπορεί να προκαλέσει τρόμο μέσα από την ζωντάνια που συνήθως κρύβουν αυτές οι κούκλες. Όμως, μέσα σε λίγες σχετικά λέξεις καταφέρνεις να προκαλέσεις το ενδιαφέρον και αυτό είναι εξίσου σημαντικό. Καλή συνέχεια. Σ ευχαριστώ πάρα πολύ Airbourne. Επιτυχής η αναφορά στο "Κάλεσμα" μου άρεσε πολύ ο τρόπος που διαχειρίστηκαν το εν λόγω μοτίβο αν και θεωρώ ότι διαφέρει πολύ η δική μου οπτική. Άλλωστε η δική μου κούκλα τελικά είναι σε μέγεθος πιο... ανθρώπινο. Το κομμάτι με την αποξένωση δεν το πολυκατάλαβα (είμαι και από ταξίδι οπότε είμαι ζαλισμένη). Κατ`αρχάς, να πω ότι χαίρομαι που ξανάγραψες μετά από τόσο καιρό! Welcome back Vi! Θα συμφωνήσω κι εγώ πως ήταν τρόμος -σίγουρα ήταν τρόμος- και πως μου θύμισε κι εμένα πολύ την ταινία Conjuring. Αχ αυτές οι πορσελάνινες κούκλες! Κάτι ξέρω εγώ που τις έχω μες στην ντουλάπα... Οι φράσεις, κοφτές στην πλειοψηφία τους, κάνουν την ιστορία να κυλήσει σαν νεράκι. Θέλει λίγη δουλειά σε κάποια σημεία στην στίξη (π.χ. "Όταν βρέθηκε στα χέρια μου μετά από τόσα χρόνια πεταμένη στο πατάρι χαμογέλασα": θέλει κόμμα πριν το "χαμογέλασα", ενώ εδώ νομίζω δε θέλει κόμμα: "Το πρωί ξύπνησα με ένα κεφάλι, ασήκωτο.") Αλλά τα σημεία της στίξης πολύ εύκολα διορθώνονται, δεν υπάρχει θέμα. Αγαπημένες μου φράσεις: "Όλα τα σκονίζει ο καιρός εκτός από το βλέμμα τελικά." και "Ο ήλιος προσπαθούσε να ζεστάνει το σαλόνι αλλά αυτό που αντίκρισα πάγωσε όλο μου το είναι για δύο ζωές." Πιο δυνατή σκηνή: Όχι, δε θα πω αυτήν στο σαλόνι, θα πω αυτήν εδώ: "Θυμάμαι τον εαυτό μου τα βράδια να προβάρει ρούχα και να τα σκίζει ουρλιάζοντας. Κάποιες φορές, όταν το ύφασμα ήταν λειψό, έγδερνα τη σάρκα μου." Αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι την έκανε να αντιδράσει έτσι; Τι είχε κάνει στο παρελθόν; Για ποιο φονικό μιλάει; Και άραγε, η πρώτη παράγραφος είναι δικές της σκέψεις ή είναι της κούκλας; Παρά τις απορίες που προέκυψαν από τις δύο αναγνώσεις πάντως, η ιστορία την έκανε για μένα τη δουλειά της, και τις ανατριχίλες τις ένιωσα άφθονες! Μπράβο! Καλώς μας ξαναήρθες κι ελπίζω να διαβάσουμε σύντομα κι άλλη ιστορία από εσένα! Ελενάκι καλώς σας ξαναβρήκα. Είμαι στη χάση και στην φέξη κυριολεκτικά. Το εκφραστικό κομμάτι θέλει αρκετή δουλειά. Άλλωστε όπως είπα έχω σκουριάσει άγρια. Τα ερωτήματα θα θελες να στα απαντήσω....; Ευχαριστώ πολύ, θα μείνουμε σε επαφή θέλω να πιστεύω. Το έχω διαβάσει κι εγώ από τότε που το ανέβασες και δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σου πω, γι' αυτό δεν έγραφα κάτι τόσες μέρες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως χρειάζεται λίγες λεπτομέρειες ακόμα, κάτι για να ζωντανέψει. Θα θελα πολύ να μου δώσεις περισσότερα στοιχεία/προτάσεις.... Ευχαριστώ πάρα πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 8, 2014 Share Posted January 8, 2014 Δεν μπορώ να σου πω πολλά πράγματα πάνω σ' αυτό, αλλά θα προσπαθήσω. Από τα ελάχιστα πράγματα που έχω διαβάσει από τρόμο, έχω δει ότι οι συγγραφείς συχνά εμμένουν σε κάτι λεπτομέρειες που μόνο από την επανάληψη γίνονται πολύ ανατριχιαστικές. Και αυτή εδώ η ιστορία σήκωνε - όχι, ήθελε - τέτοια κόλπα. Μια φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια, όπως στους εφιάλτες, που όταν τους εξιστορείς χάνουν τη βαρύτητά τους, όμως όσο τους βιώνεις είναι ασφυκτικοί. Αυτό το διήγημα θα κέρδιζε πολύ σε ατμόσφαιρα αν του έδινες αυτό το κάτι παραπάνω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted January 25, 2014 Share Posted January 25, 2014 (edited) Διάβασα και εγώ την ιστορία σου, Μαρία, και τη βρήκα πολύ καλή, έντονη. Ωραία ιδέα και ωραίες, ανατριχιαστικές εικόνες. Δεν κατάλαβα μόνο την πρώτη παράγραφο. μιλάει η κούκλα; Ίσως φταίει που τη διάβασα 8:30 το πρωί, κοιμίζοντας τον γιό μου... Πάντως, ήταν όμορφα(για τρόμο πάντα) πλασμένη. Μπράβο. Σίγουρη μπορείς να τη μεγαλώσεις λίγο. Το αξίζει νομίζω. Edited January 25, 2014 by Alucard 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted February 16, 2014 Author Share Posted February 16, 2014 Καλημέρα Alucard! Σ ευχαριστώ πολύ που διάβασες την ιστορία μου. Χαίρομαι ιδιαίτερα ότι τη διασκέδασες και ίσως χρειάζεται αρκετά στάδια επεξεργασίας τελικά. Η απάντηση είναι όχι. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.