elgalla Posted December 13, 2013 Share Posted December 13, 2013 Όνομα Συγγραφέα: Αταλάντη ΕυριπίδουΕίδος: Επιστημονική Φαντασία/SteampunkΒία; ΌχιΣεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:2.264Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Μόλις η δεύτερη από τις συνολικά τρεις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας που έχω γράψει, μιας και συνήθως γράφω fantasy. Είναι μέρος ενός project που έκανα με παραλλαγές παραμυθιών σε πολλά και διαφορετικά είδη. Το συγκεκριμένο, είναι μια εναλλακτική εκδοχή του Πινόκιο. Για το καλωσόρισμα στο site και εύχομαι να σας αρέσει. Αρχείο: 09. Εύα.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 14, 2013 Share Posted December 14, 2013 Καλώς μάς ήρθες, Αταλάντη. Το κείμενό σου είναι προσεγμένο και καλογραμμένο και παρά το ό,τι δεν είναι και πολύ του στυλ μου το steampunk, θα έλεγα ότι γενικά η ιστορία μού άρεσε. Όντως έχουμε μια εκδοχή του Πινόκιο, πιο σκοτεινή από τη συνηθισμένη, κι αυτό είναι στα συν, αφού πάντα ο μύθος πίσω από τη συγκεκριμένη ιστορία έχει τη γοητεία του. Παρότι το θέμα είναι χρησιμοποιημένο, ο τρόπος της διήγησής του με τράβηξε άμεσα. Μου άρεσαν επίσης και τα σκηνικά σου -παρόλο που οι περιγραφές ήταν λιτές, κατάφερες να μου δημιουργήσεις πολλές και διαφορετικές εικόνες μέσα σε λίγες λέξεις. Αν θα ήθελα κάτι παραπάνω, θα ήταν να έβλεπα λίγο περισσότερο ζωντανά όσα διηγείται η Εύα σε παρελθοντικό χρόνο, για να ταυτιστώ καλύτερα μαζί της και να νιώσω λίγο περισσότερο όσα ένιωσε. Θα ήταν ενδιαφέρον να βλέπαμε και άλλα μέρη αυτού του project με τα παραμύθια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted December 14, 2013 Share Posted December 14, 2013 (edited) Φίλη elgalla - Αταλάντη, o λόγος σου είναι άνετος και αρκετά ακριβής. Μου αρέσουν οι κενές γραμμές που χωρίζουν τις παραγράφους (όμοιος ομοίω…), γιατί ενισχύουν, μ’ έναν οπτικό τρόπο, τον ρυθμό και την τάξη του κειμένου. Η ιδέα, ανήκοντας στην ευρύτερη θεματολογία γύρω από την Τ.Ν. - ανοιχτή σε απόψεις και συζητήσεις (και πάντα με δυνητικές φιλοσοφικές προεκτάσεις) – είναι ενδιαφέρουσα. Η ιστορία, πάντως, δοσμένη με τη μορφή του τυπικού μονόλογου ρισκάρει ένα μέγεθος στα όρια της μονοτονίας. Αν, βέβαια, αυτός είναι ο τρόπος που επέλεξες να μας πεις την ιστορία (ένας τρόπος που έχει ασφαλώς τη δική του χάρη), η αφαίρεση ενός αριθμού λέξεων ίσως να την έκανε πιο εμφατική, πιο έντονη και στιβαρή. Πιθανολογώ ότι θα της ταίριαζε έτσι και κάποια ασάφεια, μια απόκρυψη πληροφοριών που θα δίνονταν, ενδεχομένως, σαν αποκάλυψη στο τέλος. Από την άλλη μεριά, όπως η Βάσω πιο πάνω παρατηρεί, πιθανόν να γινόταν πιο ζωντανή, αν ο αφηγηματικός αυτός μονόλογος δεν δινόταν με κυρίαρχο χρόνο τον αόριστο και προσέθετες και κάποιες λεπτομέρειες. Αλλά, αυτές δεν είναι παρά θεωρητικές σκέψεις (που δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό είναι πρακτικά εφαρμόσιμες), πάνω σ’ ένα ήδη διαμορφωμένο διήγημα, την ευχαρίστηση από την ανάγνωση του οποίου δεν θα επιθυμούσα να ακυρώσω ή να μειώσω. Σ’ ευχαριστώ λοιπόν Αταλάντη. Edited December 14, 2013 by Πυθαρίων 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted December 14, 2013 Author Share Posted December 14, 2013 Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας, Tiessa και Πυθαρίων. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση ήταν ένα ρίσκο στο κείμενο αυτό γιατί έπρεπε να αποδώσω, όσο μπορούσα, τον ψυχισμό μιας προσωπικότητας που δεν είναι ανθρώπινη, αλλά προσομοιάζει σε άνθρωπο. Πιθανόν, το ότι προσπάθησα να γράψω πιο συγκρατημένα ευθύνεται για την έλλειψη ζωντάνιας που παρατηρείς, Tiessa. Όσο για το υπόλοιπο project, εφόσον υπάρχει το ενδιαφέρον, θα σας ανεβάσω κι άλλα κάποια στιγμή - τουλάχιστον αυτά που νομίζω ότι αξίζουν γιατί μερικά πρέπει να φάνε τελείως delete. Σίγουρα το διήγημα παίρνει διόρθωση, αυτό άλλωστε είναι το πρώτο draft μου, οπότε θα λάβω σοβαρά υπόψη τις παρατηρήσεις σας όταν το ξαναδουλέψω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted December 22, 2013 Share Posted December 22, 2013 Σε αυτή την αφήγηση του ανδροειδούς που διάβασα, αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι που υπάρχει μια συναισθηματική ουδετερότητα. Παρ' όλο που τα τεκτενόμενα μπορεί να δημιουργούν στον αναγνώστη θυμό ή αποστροφή ή οτιδήποτε άλλο, αυτό δεν περνάει στο κείμενο βεβιασμένα. Δεν υπάρχουν ξεσπάσματα, ακόμα κι όταν η Εύα σκοτώνει. Και έτσι πρέπει να είναι, κατά τη γνώμη μου, ώστε να υπάρχει και η χρονική αποστασιοποίηση αλλα και η υπαρξιακή, ενώ και η πλοκή αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, παρά τη φαινομενική απλότητά της. Οι δικές μου παρατηρήσεις αφορούν λιγάκι την πρωτοπρόσωπη αφήγηση και τις περιγραφές. Ενώ ο γενικότερος χειρισμός της αφήγησης μου άρεσε όπως σου είπα, νομίζω ότι σε αρκετά σημεία έχανα την "επαφή" με το ανδροειδές και άκουγα την συγγραφέα-άνθρωπο να μιλά για τους ανθρώπους. Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι όντως είναι αρκετά δύσκολο να αποδόσεις τον τρόπο σκέψης μιας τελειώς εξω-ανθρώπινης οντότητας, αλλά αν έχεις όρεξη να το παιδέψεις λίγο σίγουρα θα βρεις κάποια μανιέρα. Για τις περιγραφές: νομίζω ότι μου έλλειψε λίγο το σκηνικό... τα σκηνικά. Σίγουρα όχι μακροσκελής περιγραφές -δε θα ταίριαζαν στο κείμενο αυτό- αλλά μικρές λεπτομέρειες που θα αγγίστρωναν την πρωταγωνίστρια όχι μόνο στον αφηγηματικό χρόνο αλλά και στο χώρο. Μου άρεσε γενικά αυτό το κείμενο, νομίζω ότι πέρα απ' τα προφανή, είχε μια προσωπική άποψη και αυτό -για μένα- είναι πάντα θεμιτό! Ευχαριστούμε, καλή συνέχεια στις περιηγήσεις του φόρουμ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted December 23, 2013 Author Share Posted December 23, 2013 Έχεις δίκιο στο θέμα των περιγραφών, είναι κάτι που παρατηρώ κι εγώ ότι λείπει από τις ιστορίες του συγκεκριμένου project γενικότερα - πιο πολύ διαβάζονται σαν βινιέτες, παρά σαν διηγήματα κάποιες από αυτές κι αυτό είναι σίγουρα μειονέκτημα, οπότε θα πρέπει να το κοιτάξω. Ευχαριστώ κι εγώ για τα σχόλιά σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.