Φορώντας το ουράνιο τόξο

[Lady Nina]

Όνομα Συγγραφέα: Έλενα Στεργιοπούλου
Είδος: ε.φ.
Βία; όχι
Σεξ; όχι
Αριθμός Λέξεων: γύρω στις 3000
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για τον 35ο διαγωνισμό ε.φ.
Αρχείο: Φορώντας το ουράνιο τόξο.doc

[Mesmer]

Όμορφη ιστορία. Διαβάζεται εύκολα, λες και είναι ένα φουτουριστικό παραμύθι. Σ' αυτό βοηθάει πολύ η γλώσσα που χρησιμοποιείς, που, όπως πάντα, χαρακτηρίζεται από ευθύτητα και γλυκύτητα. Ωραίες οι περιγραφές που μας δίνεις, τόσο απ' τη μεριά των θεατών, όταν οι άλλοι αλλάζουν επίπεδο ταχύτητας, όσο κι απ' τη μεριά του κοριτσιού, όταν αλλάζει η δική της ταχύτητα. Οι εικόνες ήταν πολύ ζωντανές, θαρρείς και τις έβλεπα να γίνονται μπροστά μου.

 

Το επιπλέον στοιχείο που δίνεις στο διαχωρισμό των ανθρώπων, δηλαδή το ότι στην κατώτερη τάξη οι άνθρωποι θα έπρεπε να δουλεύουν σε μεγαλύτερες ταχύτητες για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σκέψη/φιλοσοφία, που θα μπορούσε να αντιστοιχιστεί και σε ανάλογες σημερινές κοινωνίες. Αναρωτιέμαι, όμως, αν η επιτάχυνση του χρόνου ήταν αυτή που επέτρεπε σ' αυτούς που ανήκαν στην κατώτερη τάξη να τα βγάζουν πέρα οικονομικά, μήπως η κατάργησή της, τελικά, δεν τους απελευθέρωνε, αλλά τους δημιουργούσε μεγαλύτερα προβλήματα στον τρόπο επιβίωσής τους; Σίγουρα, υπάρχουν αρκετά εδώ να αναλογιστούμε, και θα μπορούσαμε να απαντήσουμε πιο σωστά αν γνωρίζαμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον κόσμο σου.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένη ιστορία, δεν θα έλεγα ότι μπορώ να βρω κάτι αρνητικό. Ίσως μόνο το ότι η λύση ήρθε κάπως εύκολα. Αλλά είμαι σίγουρος πως αν είχες περισσότερο χώρο στη διάθεσή σου θα το είχες αποδώσει πολύ καλύτερα. Επίσης, ο τίτλος μού φάνηκε λίγο πομπώδης, αν και μέσα απ' την ιστορία καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πει.

 

Καλή επιτυχία, Έλενα!

[gismofbi]

Πολύ δυνατή και καλοφτιαγμένη ιστορία με απλή γλώσσα, ζωντανές περιγραφές, αληθοφανείς διαλόγους και γαμάτη ιδέα. Πραγματικά ο διαχωρισμός της αντίληψης του χρόνου από τις δύο τάξεις, το μενταγιόν και γενικά όλο αυτό μπορεί να δημιουργήσει ολόκληρο μυθιστόρημα καθώς και μια νέα φιλοσοφία. Αυτό που δεν μου άρεσε τόσο ήταν η ευκολία που βρήκε το χαλασμένο μενταγιόν η μικρή, η ευκολία στη λύση όλου αυτού του προβλήματος καθώς και το θέμα του εκλεκτού που έχει γίνει  σούπα γενικά σε λογοτεχνία και ταινίες. Κατά τα άλλα ένα όμορφο και έξυπνο φουτουριστικό παραμύθι όπως προείπε και ο Mesmer. Καλή επιτυχία.

[Airbourne]

Γραφή που ρέει αβίαστα. Όμορφες, σχεδόν ζωντανές εικόνες, δείχνει ότι το κατέχεις καλά το άθλημα. Ένας κόσμος που σίγουρα έχει πολλά να μας δώσει και σε μελλοντικές σου ιστορίες, αν έχεις τέτοια διάθεση. Παίζεις εύστοχα με το θέμα χωρίς να μπερδεύεις τα πράγματα. Θα συμφωνήσω με τον Gismofbi και τον Mesmer ότι παραήταν απλός ο τρόπος που έμπλεξε η Χοσενουά Μετεντρίγιε (τί ωραίο όνομα, αλήθεια!) αλλά και πως ξέμπλεξε η φίλη μας. Υποθέτω ότι κάποιος ή κάποια ήθελε να ξεφορτωθεί αυτή την δυσλειτουργική συσκευή και απλά η Χοσενουά βρέθηκε στο λάθος σημείο την κατάλληλη στιγμή. 

 

Ο διαχωρισμός με τις τάξεις των ανθρώπων έχει σημασία στην ιστορία σου αν και για λίγο χάθηκα (δεν έφταιγε η ιστορία) γιατί προσπαθούσα να σκεφτώ τα θετικά/αρνητικά μιας τέτοιας προοπτικής από κάθε πλευρά. Εννοώ, ο κόσμος που μας παρουσιάζεις, για να δουλέψει σαν ένα ενιαίο σύστημα σίγουρα χρειάζεται να είναι, πέραν του δέοντος οργανωμένος, για να λειτουργεί σωστά από την στιγμή που οι διαφορές στην ταχύτητα θα δημιουργούσαν σίγουρα προβλήματα κοινωνικά, π.χ όπως με την ηλικία που μας περιγράφεις. 

 

Μια πολύ έξυπνη ιδέα, που έχει την μορφή μιας ιστορίας που διαβάζεται πολύ γρήγορα χωρίς να αφήνει κενά. Μπράβο Έλενα. Καλή συνέχεια με τον διαγωνισμό. 

[Cassandra Gotha]

Όχι. Έλενα, βρίσε με από κοντά αύριο, αλλά όχι. Δεν δούλεψε για 'μένα, καθόλου. Αυτό το στυλ της Κατίνας στην αρχή με γέμισε με αποστροφή (και τελικά δεν χρειαζόταν), η ίδια η ιστορία κύλησε αδιάφορα, και το τέλος παραήταν γλυκανάλατο για όσα συνέβησαν. Και "χτενίστηκαν αυτές καλά κι εμείς καλύτερα". Γιατί; Γιατί να είναι έτσι; Γιατί να μην φτιάξεις με την ίδια ιδέα μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια; Προσφερόταν. Ενώ τώρα, δεν ανησύχησα ούτε στιγμή για την μικρούλα, κάτι λεπτομέρειες όπως το όνομα και η αγορά του δεν χρησίμευσαν πουθενά, και γενικά υπήρχε ένα μπέρδεμα, σαν να μην ήξερες ακριβώς τι ήθελες να γράψεις.

[Loch Moors]

Μια πολύ, πολύ έξυπνη και ευφάνταστη ιδέα που στήνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκηνικό για την ιστορία σου. Η "ταξική" σου διαλεκτική μεταξύ ταχυτήτων και κοινωνικού επιπέδου μου έκατσε σχεδόν τέλεια! Σε έναν κόσμο που διαμαρτυρόμαστε όλοι για τους γρήγορους ρυθμούς και το άγχος, αλλά που ταυτόχρονα μας εξυπηρετούν και μας είναι απαραίτητοι, θα ήταν πολύ βολικό να γίνει ένας διαχωρισμός που θα άφηνε και πάλι τη "βρωμοδουλειά" στους λιγότερο προνομοιούχους... Πο, πο όσο το αναλύω στο μυαλό μου, τόσο περισσότερο μου αρέσει! Μπράβο!

 

Πολύ καλό και που η όλη υπόθεση λαμβάνει χώρα σ' ένα κομμωτήριο, γιατί θα έλεγε κανείς ότι είναι ένας αρκετά εναλλακτικός χώρος για μια ιστορία ε.φ. ή ίσως και λίγο φάνταζυ. Πέρα απ' το γενικότερο πλαίσιο, το κείμενο είχε πολλά ωραία σημεία. Για παράδειγμα, η λεπτομέρεια της "εκλεκτής" αναφέρεται στην αρχή και ίσως εκείνη την ώρα της έδωσα σημασία αλλά μετά δε το είχα στο μυαλό μου. Στο τέλος όμως ο τρόπος που έρχεται να επιβεβαιωθεί και να στο ξαναθυμίσει με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα. Όπως ωραίο ήταν και το σημείο με το περιοδικό, αλλά και οι σύντομες μεν, γλαφυρότατες δε, εικόνες που βλέπει η πρωταγωνίστρια όση ώρα βρίσκεται σε διαφορετικές επιταγχύνσεις. Κάνεις μερικές μεταφορές με πολύ ωραία επιλεγμένες λέξεις.

 

Ταυτόχρονα όμως, θέλω να παραδεχτώ πως, εν μέρει, συμφωνώ με την Άννα από πάνω. Ένιωσα πως σε κάποια σημεία η εκτέλεση έχανε. Σα να έχεις ένα πολύ ωραίο θεατρικό, οι ηθοποιοί όμως να σου τα χαλάνε στην ερμηνεία. Νομίζω πως το πιο σημαντικό είναι τα μικρά info-dumps που συναντά ο αναγνώστης σε κοντινά διαστήματα. Δεν με χαλάει τόσο πολύ να υπάρχουν κάποια, μερικές φορές είναι και απαραίτητα για να μάθουμε κάποιες πληροφορίες, αλλά στο κείμενό σου με "πέταξαν" αρκετές φορές εκτός και μου χάλασαν λιγάκι τη ροή και το ρυθμό. Εν συνεχεία, οι χαρακτήρες -μιας και εκπροσωπούν μια δυναμική ιστορία- σηκώνουν λίγη παραπάνω επεξεργασία και εξισορρόπηση. Μόνο το γεγονός ότι η μητέρα είναι ανώτερης τάξης δε με έπεισε για το ξινό του χαρακτήρα της, ενώ θα μου άρεσε να υπήρχε λίγο πιο ισχυρή αυτή η σύγκριση/παραλληλισμός με την κομμώτρια. Ο χαρακτήρας της κόρης βγάζει την παιδική άγνοια και αθωότητα, μένει όμως και λίγο επιφανειακός. Τέλος, ακόμα και μέσα στα πλαίσια ενός σύντομου ε.φ. διηγήματος, φάνηκε μια δόση υπερβολής στο ότι ο πατέρας είχε την εξουσία να σταματήσει κάτι τόσο σημαντικό για την εποχή μέσα σε λίγα λεπτά... Γίνεται αντιληπτό ότι κατέχει μια πολύ υψηλή θέση, αλλά παρουσιάζει μια μη επιθυμητή απλότητα η αποδοχή ότι ένα άτομο αποφασίζει για μια τέτοια κατάσταση.

 

Ξαναλέω ότι μου άρεσε πολύ, πολύ η ιδέα σου και πιστεύω ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να τη δουλέψεις, αν το θέλεις. Θα ήθελα πολύ να το αποτέλεσμα μετά από μια διαφορετική προσέγγιση κάποιων πραγμάτων, αν έχεις την όρεξη να το κάνεις φυσικά! Αυτά λοιπόν και ευχαριστώ για την ιστορία!  

Edited January 10, 2014 by Σουσαμένια Άνοιξη

[Διγέλαδος]

Σίγουρα πολύ ευρηματική ιστορία! Και η ιδέα ήταν που με κράτησε στην ιστορία. Ευτυχώς κάπως με προετοίμασες με τα "βραζιλιάνικα" ονόματα για την πλοκή. Αλλά όταν άρχισες να περιγράφεις κομμωτήρια και την μάνα άρχισα λίγο να κουράζομαι. Όμως πάλι με κράτησες με τις περιγραφές των ταχυτήτων όταν πήρε το μενταγιόν η κόρη (αν και μπερδεύτηκα σε κάποια σημεία), που πάλι θεώρησα ότι ήταν πολύ καλή ιδέα να χρησιμοποιήσεις μια βλάβη. Το τέλος όντως εύκολο, αλλά δεν χωρούσε κι άλλες λέξεις.

Edited January 15, 2014 by Διγέλαδος

[Tiessa]

Όπως πάντα, θα παρατηρήσω ότι έχεις μια ιστορία όπου η φαντασία σου απογειώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Έχουμε και αλλαγές στο σκηνικό και περιγραφή κοινωνικών καταστάσεων και τη διαστρωμάτωση η οποία αυτή τη φορά πληρώνεται με χρόνο (μπρρρ... πόσο δυστοπικό αυτό, αλλά και πόσο αληθινό!)

Τα βρήκα σχεδόν όλα καλά -και λέω σχεδόν γιατί έχω μια μικρή ένσταση: Δεν με χάλασαν τα κωμμωτήρια και η έκφραση της μητέρας. Ούτε με πείραξε ιδιαίτερα η δουλειά του πατέρα, αν και μου έσκασε κάπως ξαφνικά. Η ιδέα όμως της εκλεκτής κάπως δεν ταίριαξε με το υπόλοιπο περιβάλλον. Είναι συνηθισμένο και σε ε.φ. περιβάλλον να υπάρχουν προφητείες, εκλεκτοί κλπ (βλ. Dune, για το κλασικότερο παράδειγμα), οπότε δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι μου έφταιξε αυτό. Ίσως απλά να έφταιγε ότι από τη σκοπιά της κοινωνικής τάξης που περιγράφεις, δεν περίμεναν κάποιον εκλεκτό. Αν μετέφραζε το όνομα έτσι ο κοινός λαός, αυτοί που ήταν υποχρεωμένοι να υφίστανται την απαγορευμένη ταχύτητα, θα ήταν σίγουρα ένα ιδανικό δέσιμο.

 

Στο άσχετο: Αν πω ότι δεν με τράβηξε ο τίτλος, θα πω ψέματα. Κρίμα όμως που απλώς ήταν χρωματικοί κώδικες για την ταχύτητα. Περίμενα κάτι ακόμα πιο χρωματο-φανταστικό!

[Cyrano]

Χαριτωμένη ιστοριούλα. Έχει βέβαια τις ευκολίες της όπως ανέφεραν κι οι προηγούμενοι, αλλά τώρα μπορείς να τις διορθώσεις με την ησυχία σου. Θεωρώ ότι θα μπορούσες ν' αξιοποίησεις καλύτερα την ιδέα σου σε περιβάλλον φάνταζυ κι όχι επιστημονικής φαντασίας. Πρώτον επειδή κάτι δε μου πάει καλά με τον ταξικό διαχωρισμό. Όποιος έχει τη δυνατότητα να επιταχύνει το χρόνο του σε σχέση με κάποιον άλλο, έχει και το πλεονέκτημα κίνησης και σχεδιασμού έναντι του άλλου. Στη κοινωνία που περιγράφεις, η κατώτερη τάξη θα μπορούσε ν' ανατρέψει πολύ εύκολα την ανώτερη και δε μπορώ να φανταστώ τι μέτρα προστασίας θα μπορούσε να λάβει η τελευταία για να προστατευθεί. Και δεύτερον (εδώ ξύπνησες τον σπασίκλα φυσικό μέσα μου), επιστημονικά μιλώντας, η ιδέα σου δε στέκει πολύ καλά στην πράξη. Απ' ό,τι κατάλαβα η ιλλιγιώδης ταχύτητα αφορά μόνο το πρόσωπο που φορά το μενταγιόν. Όλα τα άλλα αντικείμενα του χώρου παραμένουν στην κανονική ταχύτητα. Όμως τότε η ιλιγγιώδης ταχύτητά μου, σημαίνει και ιλιγγιώδη αδράνεια των αντικειμένων γύρω μου! Κι αυτό δεν αφορά μόνο τα μαλλιά της πελάτισσας (όσο πιο μεγάλη η ταχύτητα της κομμώτριας, τόσο πιο 'σκληρά' τα μαλλιά), αλλά ακόμη και τον αέρα που αναπνέει – όλο και πιο 'πηχτός' στην αναπνοή και την κίνηση, ακόμα και πετρωμένος όσο πάμε στο ιλιγγιώδες.

Αυτά. Είναι όμως ωραία ιδέα.

[Lady Nina]

Αν και με λίγη καθυστέρηση, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τα σχόλιά σας. Με κάποια συμφωνώ, με κάποια διαφωνώ, αλλά εκτιμώ τον χρόνο που αφιερώσατε τόσο στην ανάγνωση της ιστορίας, όσο και στον σχολιασμό της. Θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω για τη δεύτερη θέση.

 

Δεν ξέρω αν ενδείκνυται να σας λύσω κάποιες απορίες, μια και σκέφτομαι να ξαναδουλέψω την ιδέα με την ησυχία μου (δυστυχώς οι γιορτές με όλες τις δεσμεύσεις που αυτές συνεπάγονται δε μου άφησαν τον απαραίτητο χρόνο) και χωρίς το όριο των λέξεων (αν και όντως κάποια σημεία θα μπορούσαν ίσως να είχαν γραφεί αλλιώς, για εξοικονόμηση χώρου και αφιέρωσή του σε περισσότερη δράση).

 

Θα ήθελα ωστόσο να σχολιάσω κάποια από τα σχόλιά σας.

 

Άγγελε, κάπου λες ότι "στην κατώτερη τάξη οι άνθρωποι θα έπρεπε να δουλεύουν σε μεγαλύτερες ταχύτητες για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους". Μια διόρθωση: για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της ανώτερης τάξης. Επομένως, η κατώτερη τάξη είχε συμφέρον να καταργηθεί η ταχύτητα τσιελάρκο.

 

Επομένως, Γκίζμο και Χρήστο, η Χοσενουά δε βρήκε τυχαία το μενταγιόν, ούτε βρέθηκε τυχαία στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Κάποιος το "φύτεψε" εκεί, γνωρίζοντας τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν, επιδιώκοντάς τις. Σίγουρα, όλα αυτά δε φαίνονται μέσα απ' το διήγημα, οπότε δεν είναι δικό σας 'σφάλμα' που δεν το μαντέψατε. (Πολλές φορές είμαι υπερβολικά μυστικοπαθής όταν γράφω, με αποτέλεσμα οι αναγνώστες να μην αντιλαμβάνονται πράγματα που στο μυαλό μου -και στο μυαλό μου μόνο- θεωρώ αυτονόητα. Δικό μου λάθος, που πρέπει να διορθωθεί.)

 

Ωστόσο, αφήνω υπόνοιες για τη θέση του πατέρα της και πιο πριν μέσα στο κείμενο, πριν από τη σκηνή με το τηλεφώνημα. Κάπου μέσα στο κείμενο, κατά τη διάρκεια της επιτάχυνσης της Χοσενουά, γράφω το εξής:

"Ο κόσμος έμοιαζε πλέον μ`ένα κάδρο άψυχο. Το φως έμπαινε απ`τα παράθυρα του κτιρίου σαν λευκή κουρτίνα, η σκόνη αιωρούνταν σαν τείχος αδιαπέρατο, η οθόνη της τηλεόρασης είχε σταματήσει σε μια εικόνα που έδειχνε τη δουλειά του μπαμπά της.

«Από λεπτό σε λεπτό αναμένονται αποφάσεις για το μέλλον της ταχύτητας τσιελάρκο», διάβασε φωναχτά τον τίτλο η Χοσενούα."

Σκεφτείτε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Δε θα είχε τη δύναμη για κάτι τέτοιο;

 

Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της Χοσενουά ως εκλεκτής, είναι θα έλεγα λίγο ειρωνικός. Από τη μία οι γονείς θέλουν το καλύτερο όνομα για την κόρη τους γι' αυτό και τα σκάνε αδρά στο Ορ.Ε.Ον., από την άλλη δεν τους νοιάζει γιατί είναι εκλεκτή, όπως αναφέρει και η Ταντέλλα κάποια στιγμή:

"«Μαμά, δε μου έχετε πει ποτέ όμως για ποιο λόγο είμαι εκλεκτή».

«Γιατί αυτό δεν το ξέρουμε ούτε εμείς, καρδούλα μου. Μας αρκεί που είσαι εκλεκτή, γιατί το να είναι κάποιος εκλεκτός είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Δε θα αρμόζε κάτι λιγότερο στην τάξη μας»."

Γιατί λοιπόν να μη θεωρηθεί πως η κόρη του παντοδύναμου Ζαρνάνο και της ψηλομύτας Ταντέλλα είναι εκλεκτή για να σώσει την κατώτερη τάξη; Πόσο πιο ειρωνικό μπορεί να γίνει;

 

Όσον αφορά την αρχική σκηνή με την εύρεση του ονόματος αλλά και την επιλογή του κομμωτηρίου ως "σκηνικό", αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις και εικόνες που μου είχαν έρθει στο μυαλό και χωρίς αυτές δε νοούνταν η ιστορία που ήθελα να γράψω.

 

Τέλος, Cyrano, αν πω πως το σχόλιό σου δε με έβαλε σε σκέψεις, θα πω ψέματα. Βέβαια, αν η ιδέα αυτή θεωρείται περισσότερο φάνταζυ παρά επιστημονική φαντασία, θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για παρόμοιες ταινίες, όπως αυτή. Από μια τέτοια ταινία μου είχε καρφωθεί μια εικόνα που τελικά οδήγησε σε αυτή την ιστορία. (Αλλά δε θυμάμαι ποια είναι και κοντεύω να σκάσω!)

 

Σας ευχαριστώ και πάλι όλους! Καλή συνέχεια.