Διγέλαδος Posted December 28, 2013 Share Posted December 28, 2013 (edited) Ο Γιάννης Μαργέτης έδωσε ξανά το συγγραφικό του στίγμα του με την έκδοση του δεύτερου βιβλίου του "Σε ξένο κόσμο: παράξενες ιστορίες". Σε σύγκριση με το πρώτο βιβλίο είναι ένα εξελιγμένο και πιο ώριμο συγγραφικό έργο. Το έβαλα στην κατηγορία "Τρόμος" επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό είναι τρόμου με δόσεις φανταστικού εκτός από την τελευταία ιστορία που είναι περισσότερο Καφκική. Αλλά για αυτήν θα γράψω περισσότερα στη συνέχεια. Αρχικά να πω ότι το βιβλίο αποτελείται από: Μια νουβέλα: "Σε Ξένο Κόσμο" Δυο διηγήματα: "Τα αγκάθια μεγαλώνουν" και "Δύσκολη νύχτα" Ένα μεγάλο διήγημα που τείνει προς μια μικρή νουβέλα: "Το χαμόγελο του κυρίου Μ" Στον ξένο κόσμο έχουμε ένα καθόλου ξένο κόσμο: ένα ζευγάρι που ζει την τυπική ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας περιγράφει πάρα πολύ καλά τη ρουτίνα του ζευγαριού μέσα από τα μάτια του συζύγου. Ξύπνημα - πρωινό - δουλειά - επιστροφή - ύπνος. Να όμως που κάτι γίνεται για να συνταράξει αυτήν καθημερινή και ρουτινιάρικη ζωή. Με μαεστρία ο συγγραφέας μας βάζει στο "κόλλημα" του ήρωα. Όπου όλα κλιμακώνουν σιγά-σιγά μέχρι το αποκορύφωμα. Είναι εντυπωσιακοί οι διάλογοι για τον ρεαλισμό τους που σίγουρα θα είναι παρμένοι από την πραγματικότητα. Σε κάποιο σημείο πριν από το τέλος οι σκέψεις του ήρωα είναι περισσότερες απ' ότι συνήθως με την πλοκή να γίνεται πιο αργή, αλλά αυτό ξεπερνιέται γρήγορα. Επίσης η πλοκή δεν είναι μια συνηθισμένη πλοκή κι επειδή δημιουργείται ένα μυστήριο γιατί συμβαίνουν ότι συμβαίνουν είχα φτιάξει ένα σορό υποθέσεις μέχρι το τέλος! "Τα αγκάθια μεγαλώνουν" στον ήρωα του πρώτου διηγήματος και μας αναγκάζει να τον δούμε κι εμείς. Μήπως είμαστε κι εμείς αυτός; Να πω την αλήθεια θα ήθελα περισσότερα από αυτήν την ιστορία. Η "Δύσκολη νύχτα" είναι όντως δύσκολη για τους δυο φίλους. Ένα θανάσιμο λάθος καταλήγει σε ένα τηλεφώνημα. Πώς θα βοηθήσει ο κολλητός; Εδώ έχουμε μια ιστορία με ένα υπέροχο τέλος. Πάλι εδώ υπάρχει κάποιος ρεαλισμός και μας βοηθάει να μπούμε ακόμα περισσότερο στην ιστορία. Μ' άρεσε τόσο πολύ που θα ήθελα να το δω σε ταινία μικρού μήκους. «Το χαμόγελο του κυρίου Μ» είναι μια καθαρά καφκική ιστορία του τώρα. Ο συγγραφέας κριτικάρει την κοινωνική πραγματικότητα, τα media και τον καταναλωτισμό. Η αρχή της ιστορίας πρέπει να πω ότι ήταν από τις καλύτερες αρχές που διάβασα φέτος σε ιστορία. Περισσότερο επειδή πάλι έχουμε την (ελληνική) κοινωνία στην μικρογραφία ενός διαμερίσματος το οποίο γίνεται ξαφνικά φυλακή και καταφύγιο του ήρωα χωρίς να μην μπορεί να βρίσκει κάποια διέξοδο. Ίσως θα ήθελα κάπως αλλιώς να είναι κάτι συγκεκριμένο που διάβασα στην ιστορία, θα το κρύψω από κάτω για να μην το κάνω spoil. Το όνομα "Προϊόν" ίσως να προτιμούσα να λέγεται "Π." Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που πρόσεξα στις ιστορίες είναι ότι μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα και για τον συγγραφέα. Για παράδειγμα ο ήρωας όλων των ιστοριών είναι γύρω στα 35 όπως και ο συγγραφέας. Επίσης μαθαίνουμε από τις ιστορίες ότι για τον συγγραφέα πρέπει το πρωινό να είναι μια σημαντική διαδικασία της ημέρας μιας και την περιγράφει λεπτομερώς. Τέλος να πω ότι το καλύτερο στοιχείο του βιβλίου είναι ότι προσθέτει το φανταστικό στοιχείο σε κάτι που όλοι γνωρίζουμε καλά και δύσκολα το συναντάμε σε ξένο βιβλίο. Στην ελληνική καθημερινή ζωή. Στη ζωή στα διαμερίσματα ή στο σπίτι με το τζάκι. Στο γραφείο, στους δρόμους της πόλης. Κι έτσι μας φέρνει πιο κοντά στους ήρωες. Το αγαπημένο μου quote: Τελικά η πραγματικότητα έχει το μοτίβο της, σκέφτηκε. Δεν είναι παρά μια διαρκής επανάληψη με ελάχιστες, καθημερινές διαφοροποιήσεις, ώστε να μην καταντά βαρετή και προβλέψιμη. Κι αυτό όχι πάντοτε. Edited December 28, 2013 by Διγέλαδος 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 28, 2013 Share Posted December 28, 2013 (edited) Σ' ευχαριστώ πολύ, Αλέξανδρε για τα σχόλια σου και την εύστοχη κριτική σου. Επανέρχομαι για να επισημάνω κάτι που δεν εδέησα να κάνω νωρίτερα. Μού κάνει εντύπωση που ο Αλέξανδρος κατέταξε το βιβλίο στην λογοτεχνία του τρόμου. Όταν το έγραφα δεν είχα καμιά συνείδηση ότι έγραφα τρόμο. Ωστόσο, δέχομαι ότι υπάρχουν και στοιχεία τρόμου στις ιστορίες μου. Ιδίως στην ομώνυμη νουβέλα. Πάντως, τελικά, ελάχιστη σημασία έχει το τι πιστεύει ο συγγραφέας για τα κείμενα του. Σημασία έχει η πρόσληψη των κειμένων του από τον αναγνώστη, οπότε περιττεύει, νομίζω, να επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά της κατάταξης που έκανε ο Αλέξανδρος. Την δέχομαι σιωπηρά και αποχωρώ. Edited December 28, 2013 by Μπόρχες 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 29, 2013 Author Share Posted December 29, 2013 Μην νομίζεις κι εγώ δυσκολεύτηκα να βρω τον χώρο στον οποίο ανήκει περισσότερο αν και δεν μ'αρέσουν οι ταμπέλες και δεν μπαινω συνήθως σε τέτοια διλλήματα. Απλώς αυτήν την αίσθηση είχα καθώς διάβαζα τη νουβέλα και κυρίως μια αγωνία. Ας δώσουμε αυτό ως ένα παραπάνω κίνητρο στους αναγνώστες για να το διαβάσουν σύντομα και να βγει κάποια γνώμη για να μεταφερθεί το τοπικ. Εννοείται αν θέλεις λέμε και τώρα στους mods. Εγώ προτιμώ την γνώμη περισσότερο του συγγραφέα ως προς αυτό πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted January 4, 2014 Share Posted January 4, 2014 Ο Ιωάννης Μαργέτης στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Σε ξένο κόσμο» μας χαρίζει τέσσερις, παράξενες – όπως τις χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας στον υπότιτλο - ιστορίες. Η πρώτη είναι η ομώνυμη νουβέλα («Σε ξένο κόσμο») στην οποία ένας καθημερινός άνθρωπος, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, ανακαλύπτει τυχαία κάτι το οποίο συνταράζει συθέμελα όλη του την ζωή. Σε μια τυχαία βιντεογράφηση, συνειδητοποιεί ότι τα βράδια κάποιος άλλος, χρησιμοποιεί το δικό του κορμί ζώντας μια παράλληλη ζωή. Στο διήγημα «Τα αγκάθια μεγαλώνουν» ο ήρωας παρακολουθεί, ανήμπορος να αντιδράσει, τον εαυτό του να μεταλλάσσεται σε ένα αγκαθωτό τέρας… Στο «Δύσκολη νύχτα» αφηγητής λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον κολλητό του που του ζητά να τον βοηθήσει να εξαφανίσει ένα πτώμα. «Το χαμόγελο του κυρίου Μ», γραμμένο με φιλοσοφική διάθεση, μας διηγείται την ιστορία ενός απλού ανθρώπου πάνω στον οποίο στρέφονται ξαφνικά όλα τα φώτα της δημοσιότητας λόγω της αντισυμβατικής του συμπεριφοράς - να μην καταναλώνει το Προϊόν το οποίο καταναλώνουν όλοι οι άλλοι γύρω του. Γενικά μου άρεσαν οι ιδέες των ιστοριών σου. Η πρώτη μου άρεσε πολύ αν και θα την προτιμούσα μικρότερη. Το Δύσκολη Νύχτα είναι το πιο άρτιο διήγημα (από την άποψη ότι έχει το σωστό μέγεθος και το σωστό τέλος). Γενικά θα ήθελα μια κορύφωση ή/και μια ανατροπή στο τέλος των υπόλοιπων ιστοριών που θα τα απογείωνε. Μου άρεσε η φιλοσοφική διάθεση με την οποία είναι γραμμένο το τελευταίο διήγημα (μου θύμισε διήγημα του Διαμαντή Φλωράκη).Ο Ιωάννης Μαργέτης στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Σε ξένο κόσμο» μας χαρίζει τέσσερις, παράξενες – όπως τις χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας στον υπότιτλο - ιστορίες. Η πρώτη είναι η ομώνυμη νουβέλα («Σε ξένο κόσμο») στην οποία ένας καθημερινός άνθρωπος, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, ανακαλύπτει τυχαία κάτι το οποίο συνταράζει συθέμελα όλη του την ζωή. Σε μια τυχαία βιντεογράφηση, συνειδητοποιεί ότι τα βράδια κάποιος άλλος, χρησιμοποιεί το δικό του κορμί ζώντας μια παράλληλη ζωή. Στο διήγημα «Τα αγκάθια μεγαλώνουν» ο ήρωας παρακολουθεί, ανήμπορος να αντιδράσει, τον εαυτό του να μεταλλάσσεται σε ένα αγκαθωτό τέρας… Στο «Δύσκολη νύχτα» αφηγητής λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον κολλητό του που του ζητά να τον βοηθήσει να εξαφανίσει ένα πτώμα. «Το χαμόγελο του κυρίου Μ», γραμμένο με φιλοσοφική διάθεση, μας διηγείται την ιστορία ενός απλού ανθρώπου πάνω στον οποίο στρέφονται ξαφνικά όλα τα φώτα της δημοσιότητας λόγω της αντισυμβατικής του συμπεριφοράς - να μην καταναλώνει το Προϊόν το οποίο καταναλώνουν όλοι οι άλλοι γύρω του. Γενικά μου άρεσαν οι ιδέες των ιστοριών. Η πρώτη μου άρεσε πολύ αν και θα την προτιμούσα μικρότερη. Το Δύσκολη Νύχτα είναι το πιο άρτιο διήγημα (από την άποψη ότι έχει το σωστό μέγεθος και το σωστό τέλος). Γενικά θα ήθελα μια κορύφωση ή/και μια ανατροπή στο τέλος των υπόλοιπων ιστοριών που θα τα απογείωνε. Μου άρεσε η φιλοσοφική διάθεση με την οποία είναι γραμμένο το τελευταίο διήγημα (μου θύμισε διήγημα του Διαμαντή Φλωράκη). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 4, 2014 Share Posted January 4, 2014 Σ' ευχαριστώ, Ανδρέα για τα καλά σου λόγια. Τον Διαμαντή Φλωράκη τον έχω ακουστά, αλλά δεν είχα την τύχη να τον διαβάσω μέχρι τώρα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Σκοτεινός Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 (edited) "Προσπάθησε και άλλο. Ίσως μια ημέρα να σε συμπαθήσω" -λέει ο Νίκος, ο πρωταγωνιστής του “Σε Ξένο Κόσμο”, σε έναν αχώνευτο επαγγελματικό του συνεργάτη. Σε αντίθεση με εκείνον, το βιβλίο του Γιάννη δε χρειάζεται προσπάθεια για να το συμπαθήσεις. Σε κερδίζει αμέσως. Σε κάνει συνεπιβάτη στην παράδοξη αυτή ιστορία. Και σε κρατάει δεμένο γερά μέχρι το φινάλε. Υπάρχει ειδικά μια σκηνή όπου για τον πρωταγωνιστή παγώνει ο χρόνος -και είναι δοσμένη τόσο αριστοτεχνικά όπου πραγματικά σου παγώνει το αίμα. Γιατί εκεί συνειδητοποιείς πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι η πραγματικότητα. Όχι μόνο της ιστορίας και αλλά και εκείνη που μας περιβάλλει. Ο τίτλος μας μιλάει για ένα "Ξένο Κόσμο". Μόνο η λέξη "ξένος" δηλώνει απειλή, αβεβαιότητα, φόβο. Μας προετοιμάζει για μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που ξέρουμε. Εύθραυστη και αδύναμη. Tο βιβλίο αυτό αμφισβητεί την "πραγματικότητα". Με τρόπο πειστικό. Επιθετικό. Με ιστορίες που ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής. Επίσης σου δίνει εικόνες. Θα μπορούσε να είναι εικονογραφημένο βιβλίο -μόνο που δεν είναι. Και όμως τα βλέπεις όλα μπροστά σου. Την κλειδαριά. Το φερμουάρ που κλείνει. Την μπαταρία της βρύσης. Το πορτοφόλι. Για να παίξω με μια φράση του βιβλίου, στα χέρια σας έχετε ένα βιβλίο "γυμνό και αληθινό". Αναδεικνύει την απλή καθημερινότητα, με τις συνηθισμένες κινήσεις και εκφράσεις μας, που συχνά ξεχνάμε -αλλά μας συντροφεύουν συνέχεια. Ακόμα.. δεν του λείπει ούτε το χιούμορ που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε ένα βιβλίο φαντασίας και μη. Και το πολύ σημαντικό: Έχει φιλοσοφία. Όταν διαβάσετε και κλείσετε το βιβλίο, αυτό θα σας ακολουθήσει. Θα σας αφήσει να αναρρωτιέστε. Είναι ένα είδος φαντασίας, που μου αρέσει προσωπικά: Δεν ξεκινάει με μπαμπούλες, τέρατα και μια εγκλωβισμένη ομάδα ανθρώπων σε έναν ετοιμόρροπο πύργο. Ξεκινάει με εσάς, με εμένα, με το Γιάννη, με τον καθημερινό άνθρωπο που έχει τις σκοτούρες και τα κουσούρια του... Και στην πορεία βέβαια όλα αλλάζουν.. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για Το “Χαμόγελο του κυρίου Μ”. Το διάβασα ύστερα από μια πολύ κουραστική ημέρα και παρόλο που τα μάτια μου έκλειναν δε θα άφηνα το βιβλίο αν δεν το τελείωνα. Είναι μια ιστορία έκπληξη. Ένα διαμάντι που για μένα κλέβει την παράσταση στο βιβλίο. Μας μιλάει για την παράνοια της κοινωνίας και το κάνει με ευαισθησία και σαρκασμό ταυτόχρονα. Διαβάζεις και δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις και εσύ σαρκαστικά, πικρά, αλλά και με την καρδιά σου. Γιατί είναι χαμόγελο αυτογνωσίας αλλά είναι και χαμόγελο ελπίδας. "Αυτό που προβάλει η τηλεόραση καθορίζει την πραγματικότητα -και όχι το αντίθετο" διαβάζουμε. Και ευτυχώς υπάρχουν βιβλία όπως αυτό που μας το υπενθυμίζει. Γιατί το ξεχνάμε πολλές φορές. Τη δεκαετία του 80 και του 90 οι άνθρωποι είχαν στα χέρια τους αυτά τα i-phones αντίκες, ξέρετε αυτά που ονομάζαμε βιβλία. Εγώ σαν λάτρης των παλιών καλών βιβλίων μπορώ να σας πω ότι το "Σε ξένο κόσμο" είναι στα αλήθεια καλό. Αυτά που περιγράφει, μπορούν να συμβούν σε εμάς. Σε όλους μας. Μια οποιαδήποτε μέρα! Η τρέλα. Οι αμφιβολίες που σε κατατρώνε. Η κοινωνία που σε αλλοιώνει κάθε δευτερόλεπτο μέχρι το σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή. Κλείνοντας να πω ότι με το Γιάννη γνωριστήκαμε στη βραδιά ανάγνωσης "Νύχτα Τρόμου στην Πανόρμου" που διοργάνωσε το diavasame.gr και το βιβλιοπωλείο Μπατσιούλας την περασμένη άνοιξη. Από την πρώτη συνομιλία μας, είδα έναν άνθρωπο με αγάπη για τα βιβλία, χαμηλών τόνων και ευγενικό. Όταν διάβασα και το πρώτο του βιβλίο, διαπίστωσα ότι είχε ωραία γραφή και ωραίες ιδέες. Αυτό που καταλαβαίνει κανείς μετά από την ανάγνωση και του δεύτερου βιβλίου του, είναι ότι ο Γιάννης Μαργέτης δεν είναι ένας συγγραφέας φαντασίας. Είναι ένας συγγραφέας φιλόσοφος. Επίκαιρος όσο ποτέ. Και το “Σε Ξένο Κόσμο” είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας πάρει μαζί του σε ένα όμορφο αλλά και σκοτεινό ταξίδι φαντασίας και στοχασμού. Edited January 11, 2014 by Σκοτεινός 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Σ'ευχαριστώ πολύ, Γιώργο. Τα λόγια σου με τιμούν! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 24, 2014 Share Posted January 24, 2014 http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1385_1597 Από το diavasame.gr 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 27, 2014 Share Posted January 27, 2014 Πολύ όμορφη βιβλιοπαρουσίαση και κριτική από την συγγραφέα Γιώτα Παπαδημακοπούλου. http://culture21century.blogspot.gr/2014/01/blog-post_26.html 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 9, 2014 Share Posted February 9, 2014 Το έχω διαβάσει εδώ και πέντ'-έξι μέρες. Κι έχω διαβάσει κι άλλο ένα βιβλίο στο μεταξύ. Και όμως, ακόμη το θυμάμαι. Ακόμη έχω την επίγευσή του. Ο συγγραφέας επιτέλους έκανε αυτό που περιμένουμε να δούμε στο δεύτερο βιβλίο του: βελτιώθηκε! Κι όχι απλά βελτιώθηκε, αλλά στραφτάλισε. Έλαμψε. Δε μπορώ να σας το πω αλλιώς. Η θεματική δεν είναι πλέον ο κεντρικός χαρακτήρας, ούτε και οι επιρροές ούτε και οι δοκιμές τεχνικής. Στον Ξένο Κόσμο, κεντρικός χαρακτήρας, αυτό που προσέχεις πρώτο απ' όλα είναι η ίδια η ιστορία. Σε ρουφάει, σε απορροφά. Ξεχνάς διαβάζοντας. Τρομάζεις. Τρία βιβλία τρόμου έχω αναγκαστεί να τα διαβάσω υπό το φως της μέρας και μόνο: Το Σάλεμς Λοτ του Στέφεν Κίνγκ, τη Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας του Κωνσταντίνου Μίσσιου (συγκεκριμένα εκείνο το αναθεματισμένο του το Ρολόι) και τούτο 'δω. Καταλαβαίνετε τι σόι εντύπωση μου έχει κάνει; Δεν τολμώ να υποθέσω τι θα υπάρχει στο τρίτο βιβλίο. Δεν τολμώ. Απλά. Αναλυτικά: Σε ξένο κόσμο: Η ιστορία που τη διάβασα μέχρι τη μέση και μετά την άφησα για να διαβάσω τις υπόλοιπες. Πρώτον γιατί οι υπόλοιπες αποκλείεται να ήταν καλύτερες και δεύτερον γιατί είχε πέσει το σκοτάδι και δεν ήθελα να φτιάξω τις εικόνες που ο συγγραφέας με καλούσε να φτιάξω. Δε θα κοιμόμουν με τίποτε μετά. Όταν ολοκληρώθηκε (μικρό αγκαθάκι, το εντελώς ασαφές κι όχι πολύ δυνατό σημείο των τελευταίων παραγράφων), ήθελα να βάλω τις φωνές, πώς μας αφήνει έτσι χωρίς να μας πει τουλάχιστον ότι αυτά δεν μπορεί να συμβούν σε μας; Πώς μας αφήνει να φοβόμαστε και μετά τους τίτλους τέλους; Τα αγκάθια μεγαλώνουν: Από τα κείμενα που τα διαβάζεις -εγώ τουλάχιστον- χωρίς να προσπαθήσεις να τα αποκρυπτογραφήσεις. Το νόημά τους μπορεί να είναι πολύ πιο φαρμακερό από τις εικόνες που σου περιγράφουν. Δύσκολη νύχτα: Μια μικρή αμαρτωλή απόλαυση, όπως ένα τσιγάρο ας πούμε. Πιθανόν η πιο ανάλαφρη στιγμή του βιβλίου, παρά το τρομερό της θέμα. Το χαμόγελου του κυρίου Μ: Λαμπρά γραμμένο, αλλά μετά τις ανατριχίλες ευχαρίστησης που πήρα από τον Ξένο Κόσμο, μου φάνηκε κάπως λίγο. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 10, 2014 Share Posted February 10, 2014 Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, Ευθυμία για τα σχόλια σου. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα σκοπό να σε τρομαξω... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted June 19, 2014 Share Posted June 19, 2014 Ο Ξένος Κόσμος "φιλοξενήθηκε" και στο FantasyGate. http://fantasia-portal.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html ενώ εδώ: https://www.goodreads.com/book/show/18801497?from_search=true μπορείτε να μπείτε να βαθμολογήσετε και να σχολιάσετε το βιβλίο, αν το έχετε διαβάσει φυσικά! Ευχαριστώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted January 1, 2015 Share Posted January 1, 2015 Καλή χρονιά σε όλους σας! Συγγνώμη για την μακρά απουσία μου, αλλά ο ελεύθερος χρόνος μου πια είναι ελάχιστος και προσπαθώ να τον εκμεταλλευτώ για να γράφω και να βλέπω την οικογένεια μου. Στο δια ταύτα τώρα: Μια συνέντευξη μου στον Πάνο Γιαννάκαινα: http://superiorbooks.gr/2014/12/%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8E-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CF%8E-%CF%84/ και μια συνέντευξη μου στο artocore magazine: http://www.artcoremagazine.gr/logos-texni/sinenteukseis/o-paraksenos-kosmos-tou-ioanni-margeti#.U_HiujMs0v0.facebook 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 1, 2015 Share Posted May 1, 2015 Το διάβασα πριν κάποιες βδομάδες και το πρόσημο που του βάζω είναι μάλλον αρνητικό. Το γράψιμο μού φάνηκε οριακά αρχάριο, όχι με λάθη, αλλά πολύ αποστειρωμένο για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Στο "Σε ξένο κόσμο" οι χαρακτήρες μού φάνηκαν φτιαχτοί, ψεύτικοι, δε μαθαίνουμε γι' αυτούς τίποτα εκτός από λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους που συμβαίνουν σε πάρα πολύ κόσμο. Δε μαθαίνουμε τι απόψεις έχουν πάνω σε οτιδήποτε, τι τους νευριάζει, τι τους ενθουσιάζει, τι βρήκαν και ερωτεύτηκαν ο ένας στον άλλον, αν είναι ανθρωπιστές, χίπηδες, γιάπηδες, οπαδοί των παραδοσιακών αξιών ή κολλημένοι με την τεχνολογία, γιατί σπούδασαν αυτό που σπούδασαν, γιατί δουλεύουν εκεί που δουλεύουν, πώς και δεν έκαναν παιδί τόσον καιρό που είναι παντρεμένοι κλπ κλπ. Υπερβολικά υπομονετικοί, μου 'ρχόταν να τους τσιμπήσω με καρφίτσες για να δω αν θα φωνάξουν. Επίσης δε φαίνεται σε ποια χώρα συμβαίνει όλο αυτό, θα μπορούσε σε πολλές, ίσως και όχι μόνο δυτικές, και τα ονόματα δε φτάνουν για να το προσδιορίσουμε (και άλλωστε είναι "διεθνή" αυτά τα ονόματα, εκδοχές τους υπάρχουν σε πολλές γλώσσες). Τα δύο διηγήματα ανάμεσα στις νουβέλες δεν τα θυμάμαι σχεδόν καθόλου και δε θα εκφέρω γνώμη. "Το χαμόγελο του κυρίου Μ." όμως μου άρεσε. Τρελαίνομαι για ουτοπίες-δυστοπίες και κοσμοπλασίες γενικά και γι' αυτό το θέμα αυτό το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, αν και όχι πρωτότυπο. Επιτέλους ο συγγραφέας παίρνει μια θέση, δείχνει μια άποψη που έχει κι αυτό κάνει το κείμενο πολιτικό ( ). Το γράψιμο παραμένει αποστειρωμένο, δεν αναφέρει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κανενός χαρακτήρα, αλλά σε αυτό το θέμα ταιριάζει, διότι η νουβέλα διαδραματίζεται ακριβώς σε μια κοινωνία απρόσωπη και ισοπεδωμένη από την επιβεβλημένη υποχρέωση να αγοράζουν όλοι το Προϊόν. Πολύ καλή ιδέα να μην περιγράφεται τι είναι αυτό τελικά. Συγχαρητήρια για το ταίριασμα θέματος και συγγραφικού στυλ. Η γενική εντύπωση που μου έδωσε το βιβλίο είναι, με κάθε επιφύλαξη, ότι ο συγγραφέας δε νιώθει ιδιαίτερα την ανάγκη να εκφράσει κάποια άποψη, να πει τη γνώμη του πάνω σε κάποιο ζήτημα από αυτά που απασχολούν όλον τον κόσμο, απλά θέλει με τις ιστορίες του να προκαλέσει συγκεκριμένες εντυπώσεις στον αναγνώστη, να τον "ξεγελάσει" και να τον μπάσει σε εικόνες και κόσμους παράξενους. Αλλά λογοτεχνία δεν (πρέπει να) είναι μόνο κολπάκια, εκπλήξεις και συγγραφικά τεχνάσματα - αυτά τα έχουν και τα ανέκδοτα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted May 4, 2015 Share Posted May 4, 2015 Το διάβασα πριν κάποιες βδομάδες και το πρόσημο που του βάζω είναι μάλλον αρνητικό. Το γράψιμο μού φάνηκε οριακά αρχάριο, όχι με λάθη, αλλά πολύ αποστειρωμένο για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Στο "Σε ξένο κόσμο" οι χαρακτήρες μού φάνηκαν φτιαχτοί, ψεύτικοι, δε μαθαίνουμε γι' αυτούς τίποτα εκτός από λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους που συμβαίνουν σε πάρα πολύ κόσμο. Δε μαθαίνουμε τι απόψεις έχουν πάνω σε οτιδήποτε, τι τους νευριάζει, τι τους ενθουσιάζει, τι βρήκαν και ερωτεύτηκαν ο ένας στον άλλον, αν είναι ανθρωπιστές, χίπηδες, γιάπηδες, οπαδοί των παραδοσιακών αξιών ή κολλημένοι με την τεχνολογία, γιατί σπούδασαν αυτό που σπούδασαν, γιατί δουλεύουν εκεί που δουλεύουν, πώς και δεν έκαναν παιδί τόσον καιρό που είναι παντρεμένοι κλπ κλπ. Υπερβολικά υπομονετικοί, μου 'ρχόταν να τους τσιμπήσω με καρφίτσες για να δω αν θα φωνάξουν. Επίσης δε φαίνεται σε ποια χώρα συμβαίνει όλο αυτό, θα μπορούσε σε πολλές, ίσως και όχι μόνο δυτικές, και τα ονόματα δε φτάνουν για να το προσδιορίσουμε (και άλλωστε είναι "διεθνή" αυτά τα ονόματα, εκδοχές τους υπάρχουν σε πολλές γλώσσες). Τα δύο διηγήματα ανάμεσα στις νουβέλες δεν τα θυμάμαι σχεδόν καθόλου και δε θα εκφέρω γνώμη. "Το χαμόγελο του κυρίου Μ." όμως μου άρεσε. Τρελαίνομαι για ουτοπίες-δυστοπίες και κοσμοπλασίες γενικά και γι' αυτό το θέμα αυτό το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, αν και όχι πρωτότυπο. Επιτέλους ο συγγραφέας παίρνει μια θέση, δείχνει μια άποψη που έχει κι αυτό κάνει το κείμενο πολιτικό ( ). Το γράψιμο παραμένει αποστειρωμένο, δεν αναφέρει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κανενός χαρακτήρα, αλλά σε αυτό το θέμα ταιριάζει, διότι η νουβέλα διαδραματίζεται ακριβώς σε μια κοινωνία απρόσωπη και ισοπεδωμένη από την επιβεβλημένη υποχρέωση να αγοράζουν όλοι το Προϊόν. Πολύ καλή ιδέα να μην περιγράφεται τι είναι αυτό τελικά. Συγχαρητήρια για το ταίριασμα θέματος και συγγραφικού στυλ. Η γενική εντύπωση που μου έδωσε το βιβλίο είναι, με κάθε επιφύλαξη, ότι ο συγγραφέας δε νιώθει ιδιαίτερα την ανάγκη να εκφράσει κάποια άποψη, να πει τη γνώμη του πάνω σε κάποιο ζήτημα από αυτά που απασχολούν όλον τον κόσμο, απλά θέλει με τις ιστορίες του να προκαλέσει συγκεκριμένες εντυπώσεις στον αναγνώστη, να τον "ξεγελάσει" και να τον μπάσει σε εικόνες και κόσμους παράξενους. Αλλά λογοτεχνία δεν (πρέπει να) είναι μόνο κολπάκια, εκπλήξεις και συγγραφικά τεχνάσματα - αυτά τα έχουν και τα ανέκδοτα. Καλημέρα! Σ' ευχαριστώ καταρχάς για το σχόλιο σου. Απλώς το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι το διήγημα είναι ουσιαστικά μια "φωτογραφία". Απαθανατίζει τη συγκεκριμένη στιγμή των πρωταγωνιστών και τίποτε άλλο. Δεν ενδιαφέρεται, τουλάχιστον όχι πάντοτε και σίγουρα όταν δεν απασχολούν την ιστορία, για το παρελθόν ή τις πολιτικές απόψεις ή τις οπαδικές απόψεις του πρωταγωνιστή ή των πρωταγωνιστών. Αν επεκτεινόμουν σε τέτοια ζητήματα τότε το διήγημα θα έπαυε να είναι τέτοιο και θα γινόταν κάτι άλλο. Όμως, αυτή δεν είναι παρά μονάχα η δική μου άποψη σχετικά με την τεχνική του διηγήματος και δεν ξέρω αν έχει και καμιά αξία. Βέβαια θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι οι χαρακτήρες του Ξένου Κόσμου είναι υπομονετικοί-ο βασικός χαρακτήρας τουλάχιστον-και ίσως θα μπορούσα ή θα έπρεπε να τον κάνω περισσότερο ανυπόμονο! Σ' ευχαριστώ και πάλι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 3, 2015 Share Posted June 3, 2015 Μόλις ολοκλήρωσα το εν λόγω βιβλίο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι άξιζε του αναγνωστικού μου χρόνου! Η ομότιτλη ιστορία με κρατούσε σε μια μόνιμη απορία για το τι στην ευχή συνέβαινε στον πρωταγωνιστή και έτσι την ξεπέταξα μέσα σε δύο μέρες. Το τέλος της ήταν έξυπνο και δικαίωσε τις προσδοκίες, αλλά νομίζω ότι η μεγαλύτερη νίκη του συγγραφέα ήταν ακριβώς αυτό που έπαθα, που διάβαζα περισσότερο από το φυσιολογικό για να μάθω τι θα γίνει. Τα δύο ενδιάμεσα διηγήματα παραήταν μικρά, (μόλις 4 και 6 σελίδες νομίζω) οπότε με άφησαν με μερικές απορίες ενώ δεν πρόλαβαν να περάσουν και στο πετσί μου και έτσι θα ξεχαστούν γρήγορα. Ο κύριος Μ αντιθέτως, ήταν ίσως εντυπωσιακότερος και από τον Ξένο Κόσμο. Η ιστορία στήθηκε πολύ καλά και μπήκα από μια αρχή στον κόσμο της. Το σενάριο ήταν πανέξυπνο, ενώ δεν κρύβω ότι υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκα ότι όλο αυτό θα μπορούσε όντως να είναι το μέλλον μας έτσι όπως πηγαίνουμε και προβληματίστηκα. Επίσης, το λεξιλόγιο του συγγραφέα εδώ είναι ένα επίπεδο πάνω και φανερώνει μεγάλες δυνατότητες. Κλείνω λέγοντας ότι συνιστώ άφοβα το εν λόγω ανάγνωσμα στους λάτρεις των βιβλίων θρίλερ/μυστηρίου. Θα σας αρέσει σίγουρα 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted June 8, 2015 Share Posted June 8, 2015 Μόλις ολοκλήρωσα το εν λόγω βιβλίο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι άξιζε του αναγνωστικού μου χρόνου! Η ομότιτλη ιστορία με κρατούσε σε μια μόνιμη απορία για το τι στην ευχή συνέβαινε στον πρωταγωνιστή και έτσι την ξεπέταξα μέσα σε δύο μέρες. Το τέλος της ήταν έξυπνο και δικαίωσε τις προσδοκίες, αλλά νομίζω ότι η μεγαλύτερη νίκη του συγγραφέα ήταν ακριβώς αυτό που έπαθα, που διάβαζα περισσότερο από το φυσιολογικό για να μάθω τι θα γίνει. Τα δύο ενδιάμεσα διηγήματα παραήταν μικρά, (μόλις 4 και 6 σελίδες νομίζω) οπότε με άφησαν με μερικές απορίες ενώ δεν πρόλαβαν να περάσουν και στο πετσί μου και έτσι θα ξεχαστούν γρήγορα. Ο κύριος Μ αντιθέτως, ήταν ίσως εντυπωσιακότερος και από τον Ξένο Κόσμο. Η ιστορία στήθηκε πολύ καλά και μπήκα από μια αρχή στον κόσμο της. Το σενάριο ήταν πανέξυπνο, ενώ δεν κρύβω ότι υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκα ότι όλο αυτό θα μπορούσε όντως να είναι το μέλλον μας έτσι όπως πηγαίνουμε και προβληματίστηκα. Επίσης, το λεξιλόγιο του συγγραφέα εδώ είναι ένα επίπεδο πάνω και φανερώνει μεγάλες δυνατότητες. Κλείνω λέγοντας ότι συνιστώ άφοβα το εν λόγω ανάγνωσμα στους λάτρεις των βιβλίων θρίλερ/μυστηρίου. Θα σας αρέσει σίγουρα Σε ευχαριστώ πολύ, Γιώργο, για τα ωραία σχόλια σου. Να είσαι καλά! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted September 7, 2017 Share Posted September 7, 2017 (edited) Το διάβασα και δηλώνω εντυπωσιασμένος. Ελπίζω να βγάλει καινούριο βιβλίο σύντομα(αν και πρέπει να βρω το πρώτο του πρώτα). Ελπίζω να επιστρέψω με πιο αναλυτική γνώμη σύντομα. Δεν δίνω και όρκο, γιατί όλο αναβολές είμαι και στο τέλος δεν κάνω τίποτα Θα το προσπαθήσω πάντως. Edited September 7, 2017 by Mictantecutli Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.