Ρ. Σκοτ Μπέικερ (R. Scott Bakker)

[heiron]

Ψαχνοντας στο διαδικτυο επεσα συχνα πανω στη σειρα Prince of Nothing του Σκοτ Μπεηκερ.Φαινεται ενδιαφερον αναγνωσμα αν και μαλλον επιτηδευμενα βαρυ βιβλιο επικου φαντασυ.Δηλαδη προσπαθει να κρατησει δυο καρπουζια σε μια μασχαλη ο τυπος.Τον γνωριζετε;Εχετε διαβασει τη σειρα;

Ριξτε μια ματια στο review του πρωτου βιβλιου της τριλογιας.

http://www.sfsite.com/02b/td146.htm

Edited November 4, 2007 by heiron

[Mort13]

Έχω ακούσει κι εγώ καλά λόγια για την τριλογία του (που είναι και το ντεμπούτο του) κι ότι είναι στο ρεαλιστικό στυλ των Martin και Erikson. Το έχω στα υπόψην μου.

[thecube]

Κατ' αρχήν γεια χαρά σε όλους καθώς αυτή ειναι η παρθενική μου δημοσίευση στο forum.

Τώρα σχετικά με τον Bakker και το Prince of Nothing, θεωρώ ότι πράγματι αξιζει τον κόπο. Βρίσκομαι περίπου στην μέση του πρώτου μέρους ("The Darkness That Comes Before") ενώ στο ράφι της βιβλιοθήκης ήδη περιμένουν και οι υπόλοιποι δύο τόμοι.

Διακινδυνεύοντας μία πρόωρη εκτίμηση και με βάση την μέχρι τώρα ιστορία θεωρώ ότι πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση με ενδιαφέρουσες ιδέες για την μαγεία πιστευτούς και καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες.

Σίγουρα δεν πρόκειται για ελαφρύ ανάγνωσμα (αλλά αυτό για μένα είναι θετικό) αφού ήδη από τις πρώτες σελίδες περιγράφονται εξαιρετικά σκληρές καταστάσεις με απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο. Ο κόσμος όπου τοποθείται η ιστορία φαίνεται να είναι πολύπλοκος, καλοδουλεμένος και με πλούσια ιστορία. Προσθέτω ώς θετικό την σκοτεινή ατμόσφαιρα και αυτό που διαφαίνεται ως μία ενδιαφέρουσα και άκρως επική πλοκή.

 

Ελπιζω να τελειώσω σύντομα και τα τρία βιβλία και να παρουσιάσω την γνώμη μου για όποιον ενδιαφέρεται.

 

Και μία σημείωση. Η έκδοση που έχω είναι η σκληρόδετη (στα αγγλικά βεβαίως) κι έχω να πω ότι η επιμέλεια των βιβλίων αξίζει συγχαρητηρίων. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των σκληρόδετων εκδόσεων fantasy (με αποκορύφωμα τα ανεκδιήγητα προστατευτικά εξώφυλλα των βιβλίων του Jordan "The Wheel Of Time") η γραφιστική είναι μετρημένη και αποδίδει απόλυτα κατά τη γνώμη μου το ύφος του βιβλίου.

 

Να κι ένα δείγμα...

[heiron]

Καλως τον!

Λοιπον,περιμενω να το τελειωσεις να μας πεις δυο λογια παραπανω.Αμα ανεβω Σαλονικα(η κατεβω Αθηνα πιο νωρις)θα ψαξω να ριξω μια ματια.

Αντε,να συζηταμε και κανα καινουργιο...

[thecube]

Λοιπόν. Το ολοκλήρωσα κι επιτέλους αξιώθηκα να κάνω το post. Το πρόβλημα είναι πως το κειμενάκι των σκέψεών μου για το βιβλίο βγήκε κοματάκι μεγάλο... Για forum τουλάχιστον...

 

Περιορίζομαι λοιπόν να πω ότι: το Prince of Nothing είναι επικό όσο δεν παίρνει. Είναι σκοτεινό, είναι βίαιο, είναι υπέροχα γραμμένο και αποτελεί - πράγμα σπάνιο για τα σύγχρονα φάνταζυ - ένα σημαντικό λογοτεχνικό έργο.

Θέτει μερικά σοβαρά ερωτήματα και σε κάνει να σκέφτεσαι.

Αν έχετε την δυνατότητα να το προμηθευτείτε, κάντε το!

 

Για όποιον έχει όρεξη δίνω και το link με το αναλυτικό κείμενο που έγραψα σχετικά...

 

http://kalavasis.wordpress.com/2007/12/07/...nce-of-nothing/

[Mhtsos]

Δεν βρήκα ανάλογο νήμα και είπα να δημιουργήσω καινούργιο για τον συγκεκριμένο.Εάν υπάρχει και δεν το είδα,ας διαγραφεί ή ας μεταφερθεί στο προηγούμενο.

 

 

Λοιπόν τελειώνοντας το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας θα έλεγα ότι μέχρι τώρα έχω ανάμεικτα συναισθήματα.

 

Από την μια ο κόσμος που έπλασε και οι δυνάμεις που υπάρχουν σε αυτόν είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και σωστά δομημένες.Από την άλλη ο κόσμος είναι copy-paste σε της Μεσαιωνικής Ευρώπης και του Levant την περίοδο ανάμεσα στην πρώτη και τέταρτη Σταυροφορία.Ιδίως οι καταστάσεις,η "ιστορία" και πολλές πόλεις είναι απλά αντιγραφή.Δεν ξέρω εάν βαριόταν ή εάν απλά ήθελε να δώσει "ρεαλιστική" χροιά,αλλά χτυπάει άσχημα μερικές φορές.

 

Οι χαρακτήρες στο πρώτο βιβλίο(the darkness that comes before)είναι εξαιρετικοί και "γκρίζοι".Ευτυχώς δεν υπάρχουν οι καλοί-πλην-τίμιοι χαρακτήρες που βρίσκεις σε άλλα φάνταζι.

Το μόνο κακό,ακόμη και στο πρώτο βιβλίο,είναι οι γυναικείοι χαρακτήρες.

Πολύ απλά είναι αχυράνθρωποι και f@#-dolls για τους ανδρικούς χαρακτήρες,εκτός από αυτό υπάρχουν μόνο 2(ή τρεις) κύριοι γυναικείοι χαρακτήρες σε ένα καστ δεκάδων ανδρικών.

Βέβαια ξεκαθαρίζει ο συγγραφέας ότι είναι στυλ Μεσαίωνας-ανδροκρατία,αλλά αυτό είναι μεγάλο μειον.

 

Η πλοκή είναι αρκετά πολύπλοκη και θυμίζει έντονα τις δαιδαλώδεις πλοκές των Μάρτιν και Έρικσον.Μέχρι το τέλος κρατά το ενδιαφέρον.

 

 

Τώρα το δεύτερο βιβλίο είναι θα έλεγα μια απογοήτευση.Από εκεί που είχε κάνει εξαιρετική αρχή συνέχισε με ένα μέτριο βιβλίο.

Χαρακτήρες που ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντες έγιναν mary sue με τόσο παχιά plot armour που δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά.

Οι γυναικείοι χαρακτήρες από αχυράνθρωποι χάθηκαν τελείως στο φόντο και προκαλούν μόνο εκνευρισμό όταν έρχονται στο προσκήνιο.

Η πλοκή από περίπλοκη και ενδιαφέρουσα πήρε μια πολύ ευθεία-απλοϊκή ροή δίχως να δείχνει να αλλάζει(είμαι στο 65%).Επίσης κάποια πολύ περίεργα πράγματα έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην πλοκή(υπόνοια ότι κάποιοι είναι εξωγήινοι κ.ο.κ.) και δεν ξέρω εάν έπειτα το συνεχίσει(ελπίζω πως όχι).

 

Πραγματικά η κατάσταση θυμίζει πολύ έντονα τον Άμπερκομπι στην δική του τριλογία.Εξαιρετική αρχή και μέτρια(έως πολύ μέτρια συνέχεια).

Το κακό είναι ότι ο Μπακερ είχε πολύ ανώτερο "κόσμο",πλοκή και χαρακτήρες από τον Αμπερκόμπι και έτσι η μετριότητα του δεύτερου βιβλίου χτυπάει περισσότερο.

 

Θα τελειώσω το δεύτερο βιβλίο και θα κάνω update.Εάν πάω και στο τρίτο εξαρτάται ακόμη.

[Mhtsos]

Δεν μπόρεσα να κάνω edit το πάνω.

 

Μέχρι στιγμής στο 91% του δεύτερου βιβλίου βλέπω ότι το έχει χάσει τελείως ο συγγραφεύς.

Είναι σαν να διαβάζω το βιβλίο του βλαμμένου αδελφού του Bakker.

 

Ο κύριος χαρακτήρας από larger-than-life μυστηριώδης και εξαιρετικά ενδιαφέρων Ήρως έγινε το εξώγαμο του Μ.Αλέξανδρου με τον Πλάτωνα,τον Ιησού,τον Δημοσθένη και τον Αϊνστάιν με ολίγη από Σούπερμαν.

Πραγματικά πολύ cheesy καταστάσεις.

 

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες υπάρχουν για τον μισούν θανάσιμα(με πολύ καινοτόμους τρόπους που περιλαμβάνουν όρκους όπως "f@## his wounds και άλλα τέτοια ωραία) ή να τον αγαπάνε σαν υπνωτισμένοι.

 

Οι φαλλοί σε κάθε κεφάλαιο κάνουν την εμφάνιση τους γιατί...έτσι.

Πραγματικά ο τύπος έχει κόλλημα με τα ανδρικά γεννητικά όργανα,πετιούνται όπως στην παροιμία δίχως λόγο και αιτία.

 

Στα καλά τώρα,οι μάχες του συνεχίζουν να είναι ωραίες έως πολύ εντυπωσιακές.Κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες που εμφανίστηκαν για λίγο ήταν πολύ ενδιαφέροντες και γενικότερα η ιστορία ευτυχώς δεν έπεσε όσο περίμενα και δεν έκαναν την εμφάνιση τους κάτι περίεργα που εξήγησα πάνω.

Πάλι είναι σαν να διαβάζω άλλη σειρά σε σχέση με το πρώτο,αλλά παραμένει σε καλό επίπεδο σε σχέση με άλλα βιβλία(γκουχ the warded man γκουχ).

 

Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε με τούτο το βιβλίο και τα σκάτ@#@σε τόσο,πραγματικά δεν το περίμενα.Ιδίως οι κύριοι χαρακτήρες είναι ανεκδιήγητοι.

 

Εάν υπάρξει έκπληξη στο υπόλοιπο 9% θα το γράψω,αλλά από ότι φαίνεται θα είναι απλά ένα cliff hanger για το τρίτο βιβλίο(που δεν βλέπω να το διαβάζω σύντομα).

 

Αυτά από εμένα.

[Δημήτρης]

Ρίξε μία ματιά εδώ.

[Mhtsos]

Ρίξε μία ματιά εδώ.

Εντάξει,αφού έγινε κιόλας merge δεν παίζει θέμα.

Το περίεργο είναι ότι έκανα 2 αναζητήσεις πριν ανοίξω καινούργιο νήμα.

 

Τελείωσα το δεύτερο βιβλίο και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.

Μόνο στο τέλος έσπασε η λατρεία του Mary Sue ήρωα και εκείνο γιατί ο νέος χαρακτήρας φαίνεται να είναι το αντίπαλον δέος.

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος,το δεύτερο βιβλίο είναι μεγάλη απογοήτευση και από ότι είδα και το τρίτο κινείται στο ίδιο μονοπάτι.

[KELAINO]

Συμφωνώ απόλυτα με τον Μήτσο. Εντελώς όμως. Έχω διαβάσει το πρώτο, το δεύτερο με το ζόρι, το τρίτο δεν με βλέπω να το ανοίγω ποτέ.

[Jaqen H'Gar]

Τα ίδια έπαθα και εγώ. Τελείωσα το πρώτο αρκετά ικανοποιημένος. Το 2ο έχω δοκιμάσει 2 φορές να το τελειώσω και δεν τα χω καταφέρει ακόμα, και δεν προβλέπεται να ξανασχολούμαι μαζί του. Την πρωτη φορά μάλιστα όταν δεν παράταγα κανένα βιβλίο με μόνο εξαίρεση το Lord Fouls Bane.

[Blacksword]

The Darkness that Comes Before

Ανάμεσα στο είδος της φαντασίας, και ιδιαίτερα αυτό της σκοτεινής, ο R. Scott Bakker είναι ένα συγγραφέας που έχει ακουστεί πολύ, παίρνοντας αρκετές διφορούμενες γνώμες, τόσο καλές, όσο και κακές.

Αυτό είναι γιατί έχει ένα αρκετά ιδιαίτερο στυλ, που σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους, φέρνοντας στο πρώτο του βιβλίο μια αρκετά φιλόδοξη και, ίσως, λίγο δύσκολη ιστορία που, μέσα από τις ιδέες του αλλά και το μοναδικό ταλέντο του, δημιουργεί ένα πλούσιο και εξαιρετικά πολύπλοκο κόσμο που μόνο λίγοι συγγραφείς έχουν τολμήσει να το κάνουν.

 

Ο κόσμος της Eärwa, μέσα από του αιώνες, έχει περάσει μέσα από πολλούς πολέμους φέρνοντας τις χώρες της, αλλά και τους ανθρώπους της, σε μια αιώνια έχθρα. Όμως, κανένας τους δεν ήταν τόσο τρομεροί όσο αυτοί της Αποκάλυψης, μια σειρά πολέμων, που έφερε την ανθρωπότητα στα όρια της καταστροφής της ενάντια στον No-God και τους ακόλουθούς του.

Έχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια από το τέλος της αλλά οι καρδιές των ανθρώπων ακόμα αναζητούν εκδίκηση από αυτούς που τους έφεραν στην καταστροφή τους και τώρα, με έναν νέο πόλεμο να φαίνεται ξεκινάει - έναν Ιερό Πόλεμο, η Δεύτερη Αποκάλυψη είναι πιο κοντά από ποτέ· μια αποκάλυψη που θα φέρει, όπως έχει προφητευτεί, την επιστροφή του No-God.

 

Για περισσότερο από τριάντα χρόνια ο μεγάλος Anasûrimbor Moënghus ζει στην εξορία, απομονωμένος από το γένος του. Όμως, όταν μια μέρα εμφανιστεί ξανά μέσα από τα όνειρά τους, σπάζοντας έτσι την εξορία του, ο γιος του, ο Khellus - μεγαλωμένος και εκπαιδευμένος ανάμεσα στους μοναχούς των Dûnyain: αυτούς που μπορούν να δουν, μέσω λογικής, τα γεγονότα αυτών «που έρχονται πριν» - θα σταλεί από την τάξη του για να τον αναζητήσει και να τον σκοτώσει.

Ωστόσο, το ταξίδι αυτό θα τον βάλει σε ένα πολύ διαφορετικό μονοπάτι καθώς, όταν ανακαλύψει κάτι που δεν περίμενε, θα βρεθεί σε μια μεγάλη περιπέτεια που θα τον στείλει σε άγνωστα μέρη και θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον Cnaiür, έναν βάρβαρο των στεπών γεννημένο στα αίματα του πολέμου και του θανάτου που προδόθηκε από την φυλή του και αναζητά εκδίκηση· αλλά και ανάμεσα σε ένα μεγάλο πόλεμο που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Από την άλλη μεριά, ο Achamian, ένας μάγος της Σχολή των Mandate, θα σταλεί στην καρδιά των Thousand Temples για να ανακαλύψει τις σκευωρίες του Maithanet και του Ιερού Πολέμου του. Ενώ, ο Αυτοκράτορας των Nansur, Ikurei Xerius III, και ο ανιψιός του, Conphas, παίζουν και αυτοί τις δικές τους δολοπλοκίες πίσω από αυτόν το πόλεμο για τα συμφέροντα της δύναμης και της εξουσίας του κόσμου.

Πίσω από όλα αυτά, όμως, μια δύναμη έχει ξυπνήσει· μια αρχαία ύπαρξη που το μόνο που θέλει είναι να τους φέρει τους ίδιους, αλλά και τον κόσμο τους στην απόλυτη καταστροφή.

 

Είναι σίγουρο ότι ο Bakker δεν είναι ένας συνηθισμένος συγγραφέας και, πράγματι, το στυλ του είναι ιδιαίτερα σκοτεινό - κάτι που δεν το βλέπεις συχνά. Μέσα από την πρώτη του δουλειά δημιουργεί μια αρκετά φιλόδοξη ιστορία, χτισμένη μέσα από πολλές οπτικές γωνίες, φέρνοντάς μας σε έναν πολύπλοκο κόσμο που, πραγματικά, απαιτεί την προσοχή σου.

Αυτό που, πιθανών, είναι το μεγαλύτερό μειονέκτημα του Bakker, και προφανώς αυτό που έχει κάνει αρκετούς αναγνώστες να τον αντιπαθήσουν, είναι ότι οι ιδέες του μερικές φόρες γίνονται πολύ προκλητικές - και ιδιαίτερα με τον χειρισμό του προς τους γυναικείους χαρακτήρες - και κάνοντας έτσι το βιβλίο και αρκετά σκληρό. Κάτι που, προσωπικά, πιστεύω θα μπορούσε να είχε χειριστεί καλύτερα, αν όχι να ήταν σε ένα χαμηλότερο τόνο.

Παρ’ όλα αυτά, η γραφή του, παρ’ όλο που τραβάει σε κάποια σημεία, είναι αυτό που ξεχωρίζει εδώ καθώς δίνει ιδιαίτερη δυνατή έμφαση στις λεπτομέρειες, και την πολυπλοκότητα, αυτού του κόσμου και με τους χαρακτήρες του να ξεχωρίζουν και αυτοί με τον δικό του τρόπο που, στην τελική, δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς.

 

Συνολικά, αν και σίγουρα το βιβλίο έχει τα προβλήματά του, ο R. Scott Bakker είναι ένας συγγραφέας που αξίζει να δούμε περισσότερο καθώς, όπως είπε και ο αγαπητός Steven Erikson, «κάτι αξιοσημείωτο έχει ξεκινήσει!»

Edited April 26, 2017 by Blacksword

[Blacksword]

The Warrior-Prophet

Μετά από ένα αρκετά βαρύ και φιλόδοξο πρώτο βιβλίο, που είχε παρ’ όλα αυτά τα προβλήματά του, ο Bakker επιστρέφει - με το γνωστό φιλοσοφικό του στυλ - με ένα αρκετά δυνατότερο βιβλίο, δείχνοντας να έχει βελτιωθεί τόσο στις συγγραφικές του επιδεξιότητες, όσο και στις ιδέες του που μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο καθώς υφαίνει την δικιά του Σταυροφορία, επηρεασμένη από τα γεγονότα της Πρώτης Σταυροφορίας, σε μια ιστορία πολέμου και θανάτου, αγάπης και προδοσίας - συγχώρεσης και εξιλέωσης.

 

Ο Ιερός Πόλεμος έχει ξεκινήσει και η πρώτη μάχη κερδίστηκε, όμως οι δολοπλοκίες για την εξουσία του είναι πολύ μακριά από το τέλος τους καθώς ένας προφήτης, ένας προφήτης του Θεού, θα αναγερθεί ανάμεσά τους.

Μετά τα γεγονότα στο παλάτι του Αυτοκράτορα του Nansur, που τον έφεραν ανάμεσα σε αυτό τον πόλεμο, ο Kellhus θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πραγματικότητα· μια πραγματικότητα που, ίσως, του δείξει ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ όσο γνώριζε.

Ωστόσο, στο δρόμο αυτού του Ιερού Πόλεμου βρίσκονται το μυστήριο που περιβάλει τον πατέρα του και το κάλεσμά του, αλλά και τα σχέδια μιας αρχαίας ύπαρξης. Μόνο που όταν ο Kellhus βρεθεί εναντίων στα σχέδια αυτής της ύπαρξης και των δούλων της θα πρέπει να βρει ένα τρόπο για να κερδίσει χρόνο και να ετοιμαστεί, όπως και να ανακαλύψει τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο πριν να είναι πολύ αργά.

Ένα μονοπάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με την λατρεία των ανθρώπων, που θα τον θεωρήσουν σαν τον προφήτη του Θεού, και που θα τον βάλει σε μια μεγάλη αναταραχή ανάμεσα στον Ιερό Πόλεμο και μπορεί ακόμα να του κοστίσει και την ίδια του την ζωή.

Από την άλλη μεριά, ο Achamian, με τα δύο χιλιάδες χρονών όνειρά του να γίνονται όλο και δυνατότερα, θα βρεθεί στην μεγαλύτερη δοκιμή του καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αγαπημένη του Esmenet, που πέρασε μέσα από πόνο και βάσανα στην ζωή της, αλλά και τον Eleäzaras, τον αρχιμάγο των Scarlet Spires και κυβερνήτη του High Ainon, που θα τον βάλει μόνο σε ακόμα μεγαλύτερα βάσανα και πόνο. Ενώ, επίσης, ο Cnaiür θα βρεθεί και αυτός ανάμεσα σε μια δύσκολη κατάσταση που θα τον φέρουν ενάντια με τα πιστεύω του και την παραφροσύνη.

Όμως, βαθιά - βαθιά μέσα στο σκοτάδι η αρχαία ύπαρξη, ο δούλος του Μεγάλου Καταστροφέα, ετοιμάζεται και το μόνο που θέλει είναι να φέρει το τέλος του κόσμου.

 

Στο The Darkness that Comes Before ο Bakker μας έδειξε τις επιδεξιότητές του πάνω σε ένα πολύ φιλόδοξο βιβλίο που έβαλε τα θεμέλια της κοσμοπλασίας του και των ιδεών του, όμως αυτό που δεν κατάφερε τόσο καλά είναι στο να βγάλει μια καθαρή εικόνα από τους χαρακτήρες του - τουλάχιστον όχι εντελώς.

Αυτό, στο δεύτερο βιβλίο, και έχοντας πλέον μια σχετική ελευθερία, φαίνεται να το διορθώνει αυτό εδώ αποδεικνύοντας μας ξανά το μεγάλο του ταλέντο καθώς καταφέρνει να το χειριστεί καλύτερα και επικεντρώνοντας περισσότερο στην ανάπτυξη πάνω τόσο στους ίδιους τους χαρακτήρες, όσο και στο, πραγματικά, εξωπραγματικό σύστημα μαγείας του. Ενώ από την άλλη, οι σκηνές μάχης είναι, απλά, συγκλονιστικά δυνατές δείχνοντας το βάρος ενός πολέμου αλλά και τις επιπτώσεις του.

Φυσικά, δεν μπορώ να μην πω πάλι για την γραφή του Bakker η οποία είναι, επίσης, πιο βελτιωμένη εδώ βγάζοντας ένα πιο «λείο» και, κατά κάποιο τρόπο, πιο εύκολο στυλ από το πρώτο βιβλίο που δείχνει όμως ταυτόχρονα και το πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει από βιβλίο σε βιβλίο.

 

Γενικά, είναι ένα αρκετά βελτιωμένο και σίγουρα καλύτερο βιβλίο που, παρ’ όλο που σε κάποια σημεία δείχνει σαν ένα μεταβατικό βιβλίο για το επόμενο και τελευταίο μέρος της σειράς Prince of Nothing, καταφέρνει να φέρει μια πολύ δυνατή συνέχεια με τον Bakker να μας ετοιμάζει ταυτόχρονα και για ένα επικό φινάλε.

Edited May 2, 2017 by Blacksword

[Blacksword]

The Thousandfold Thought

Φτάνοντας στο τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς Prince of Nothing ο Bakker θέτει για άλλη μια φορά τον πήχη πολύ υψηλά, φέρνοντας μια αρκετά φιλόδοξη ιστορία που προσπαθεί να περάσει περισσότερα απ’ όσα πραγματικά δείχνει καθώς, ταυτόχρονα, οι ιδέες του μεγαλώνουν συνεχώς, αλλά παρ’ όλο που αυτό το καταφέρνει να το πετύχει εν μέρει, το συνολικό αποτέλεσμα αφήνει μια πολύ «γλυκόπικρη» αίσθηση.

 

Μετά από μια μεγάλη πορεία, περνώντας μέσα από θάνατο και απελπισία, ο Ιερός Πόλεμος, πλέον δυνατότερος όσο ποτέ, οδηγείται από έναν ζωντανό Θεό· έναν Θεό που θα φέρει την ανθρωπότητα ενάντια στην αρχαία Shimeh και τις πύλες, και της ανεκπλήρωτης εκδίκησή της.

Στην καρδιά του Ιερού Πολέμου, ωστόσο, ο Kellhus ετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τον πατέρα του και τα μυστικά του - κάποιον που είναι τόσο ισχυρός όσο ο ίδιος και μπορεί να δει ακόμα και μέσα από την «Χιλιαπλάσια Σκέψη». Όμως, καθώς ένας αρχαίος εχθρός θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό που θα ανακαλύψει στην πορεία θα του αποκαλύψει κάτι που μπορεί να αποδειχθεί κάτι πιο τρομερό απ’ ότι περίμενε - κάτι που μπορεί να τον φέρει κάλλιστα ακόμα και στην ίδια του την καταστροφή.

Από την άλλη μεριά, ο Achamian, πληγωμένος και προδομένος από αυτήν που αγαπούσε πιο πολύ, θα βρεθεί στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπος ανάμεσα στην αγαπημένη του Esmenet και την Σχολή του· ενώ ο Cnaiür, θέλοντας να πάρει την εκδίκησή του από τον Moënghus, τον πατέρα του Kellhus, θα βρεθεί ακόμα πιο βαθιά στην παραφροσύνη και το μόνο που μπορεί να τον σταματήσει είναι ο ίδιος ο θάνατος.

Ο Ιερός Πόλεμος κοντεύει να τελειώσει, όμως ο πόλεμος που θα φέρει την Δεύτερη Αποκάλυψη έχει μόλις αρχίσει και η επιστροφή του Καταστροφέα των Πάντων είναι πιο κοντά από ποτέ.

 

Από την αρχή μέχρι το τέλος της αυτή η σειρά αποδεικνύεται μια από πιο απαιτητικές, αν και αρκετά προκλητικές, και φιλόδοξες προσπάθειες προσπαθώντας να ξεπεράσει τα συνηθισμένα πρότυπα της Επικής Φαντασίας και, πράγματι, ο Bakker δεν αποτυγχάνει να το καταφέρει αυτό και εδώ επίσης, στο τελευταίο μέρος της σειράς, φέρνοντας μια ιστορία που δημιουργεί τόσο μεγάλες προσδοκίες όσο, ίσως, καμία άλλη δεν έχει ξανακάνει.

Το βιβλίο αυτό ωστόσο, παρ’ όλο ότι είναι αρκετά μικρότερο από τα προηγούμενα δύο βιβλία, δεν καταφέρνει να εκπληρώσει εντελώς αυτές τις προσδοκίες με τον Bakker να φέρνει μια πιο… φιλοσοφική ιστορία απ’ ότι συνήθως - αν και για να πούμε την αλήθεια ο Bakker δεν είναι ένας συνηθισμένος συγγραφέας - που αφήνει πολλές ανεκπλήρωτες επιθυμίες σε ένα τελευταίο βιβλίο σαν μια τέτοιας σειράς.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και με αυτό το μικρό ατόπημα, οι ιδέες του παραμένουν αρκετά δυνατές με τις τελευταίες 100 σελίδες περίπου να δείχνουν το, πολύ, ιδιαίτερο ταλέντο του -  κάτι που συνεχίζει να εντυπωσιάζει, όπως επίσης και αφήνοντας στο τέλος και πολλές υποσχέσεις για τα επόμενα βιβλία του.

 

Γενικά, το βιβλίο αποδεικνύεται σίγουρα αρκετά πιο αδύναμο από τα προηγούμενα δύο αλλά, αν σκεφτούμε αυτά που έχει φέρει μέχρι στιγμής ο Bakker, δεν μπορούμε παρά πιστέψουμε ότι θα μπορέσει να το ξεπεράσει αυτό στην συνέχεια και να βελτιωθεί σαν συγγραφέας ακόμα περισσότερο.

[Jaqen H'Gar]

  Eδω επανερχομαι κανοντας κωλοτουμπα που με ομοια της παιρνεις ευκολα το χρυσο στους Ολυμπιακους. Δεν ξερω τι εχει γινει, αλλα τα τελευταια χρονια εχει αλλαξει πολυ το γουστο μου και το πως αντιλαμβανομαι τα βιβλια που διαβαζω. Δυο φορες ειχα δοκιμασει αυτη την σειρα οταν ειχε πρωτοβγει  και παντα σταματαγα στην μεση του 2ου βιβλιου. Παντα θυμαμαι να μου αρεσει το ξεκινημα, αλλα κατι απροσδιοριστο με χαλαγε στην πορεια. Διαβαζοντας απο δω και απο κει σχολια και κριτικες και βλεποντας καποιο αρτγουορκ κατι με τσιγκλαγε. Το scope της σειρα με μαγνητιζε, οποτε ειπα ας δωσω μια ακομη ευκαιρια γτ εχουν αλλαξει τα γουστα μου. 
  Και ναι πραγματικα αυτη η τριτη φορα, το ιδιο ειχε συμβει και με το Book of the New Sun, ειναι πολυ διαφορετικη. Με χει συνεπαρει. Ρουφαω καθε προταση. Οι προοπτικες της ιστοριας ειναι οτι καλυτερο μπορω να φανταστω και μεχρι τωρα δεν με εχει απογοητευσει καθολου. Αν πιασει σε εναν ικανοποιητικο βαθμο αυτο που χω φανταστει θα ναι εξωπραγματικη εμπειρια για τα τωρινα γουστα μου. ΕΙμαι παλι στο μεσο του 2ου και αυτη την φορα ανυπομονω να συνεχισω το διαβασμα οπου και να μαι. Δουλεια, καφε, μεσα μεταφορας, παντου. Η γραφη του Bakker με χει συνεπαρει. Εχει μια φοβερη βαρυτητα. Μια συνεχη αισθηση δραματος και οτι κατι μεγαλο γινεται. Κατι αποκαλυπτικο. Ειναι σαν να διαβαζεις Αγιες Γραφες. Φοβεροι χαρακτηρες βουτυγμενοι στα παθη και την μαυριλα της ζωης και της υπαρξης. Ο κοσμος καταπληκτικος. Ολοζωντανος και με ιστορια βαρια γεματη που με παραπεμπει σε κατι αντιστοιχο του Σιλμαριλιον. Γενικα ολη η εμπειρια μου θυμιζει συχνα τα Dune, Silmarillion κ AsoiaF. Το plot ειναι μια διασκευη των Σταυροφοριων με πολλα αλλα πραματα προσθετα, πολυ επικης και σκοτεινης φαντασιας. Φοβερο Scope! Πολλοι το συγκρινουν με το Malazan, αλλα αυτο ειναι πολυ πιο συγκεντρωμενο και πιο κομπακτ. Δεν χανεται ποτε το φοκους! Καταλαβαινω οτι δεν ειναι για ολους και γι αυτο εχει και αμφιλεγομενες κριτικες. Το αντιθετο απο συγχρονους πετυχημενους συγγραφεις οπως ο Σαντερσον πχ. Η γραφη ειναι βαρια, ενδοσκοπικη με πολλες σκεψεις, ισως φιλοσοφια κτλ και ο κοσμος ειναι σκατενιος οπως και ο δικος μας. Οι γυναικες πχ εχουν πολυ μειονεκτικη θεση οπως και στον δικο μας μεσαιωνα. Δεν χαριζεται στους χαρακτηρες. Ισα ισα βουταμε συνεχως στα παθη της ανθρωποτητας, ειτε καλα, ειτε σκατοψυχα. Ολα αυτα τα γκριζα και ρεαλιστικα διαδραματιζονται παραλληλα με ενα περιβαλλον φοβερου μυθου και μαγειας. Δεν θα νιωσεις πχ οτι αυτο που διαβαζεις ειναι ιστορικο και οχι φαντασυ. Ειναι ενας φανταστικο επικο στορυ δωσμενο σαν πραγματικη ιστορια φοβερης πυκνοτητας και ποιοτητας. Πραγματικα αναρωτιεμαι ποσο καλο μπορει να ειναι αν ικανοποιησει σε καλο βαθμο τις προσδοκιες που μου χει δημιουργησει

[Jaqen H'Gar]

Πλεον στα 2/3 του 6ου βιβλιου της σειρας, το Great Ordeal, και θεωρω οτι δεν εχει κανενα ταβανι σε επικη τραγωδια ο συγκεκριμενος συγγραφεας. Στεναχωριεμαι αφανταστα για το ποσο λιγοι εχουν διαβασει μεχρι εδω, αναλογικα με το τι πραματα γραφει. Μοναδικες τραγωδιες σκοτεινης παρανοιας και αδιανοητου επους. Δεν θυμαμαι αλλο συγγραφεα που οτι εχει υπονοησει, φοβερα μερη, ιστοριες, περσονες κτλ, το χει εκτελεσει και μαλιστα σε ακομα καλυτερο βαθμο απο οτι θα περιμενα. 

Δεν μπορω να φανταστω οτι υπαρχουν ανθρωποι που χουν διαβασει πχ το story arc στην αρχαια παρηκμασμενη υπογεια πολη Ishterebinth και δεν εχουν νιωσει δεος για το μεγεθος της τρελας, της απογνωσης, και του τραγικου επους που συναντησανε.

Δεν εχω λογια πραγματικα

[Jaqen H'Gar]

   Τελος ολης της 7λογιας. Δυσκολο να εκφραστω με επαρκη λογια για να περιγραψω αυτη την μοναδικη εμπειρια. Μια ιστορια που αρχισε δυσκολα, αλλα γρηγορα με αιχμαλωτισε. Μεχρι το τελος ανεβαζε συνεχως τον πηχη. Δεν αρεσει σε ολους. Ειναι λογικο. Και εγω επρεπε να περασω τις μεταεφηβικες μου αναζητησεις για να την συνεχισω τελικα.  Ειναι πολυ σκοτεινη. Σε πολλα σημεια νοσηρη. Βλασφημη. Αλλα ταυτοχρονα το επος της ξεπερναει οτι εχω διαβασει. Μονο με τις επικες ιστοριες του Σιλμαριλιον μπορει να συγκριθει. Ενας φανταστικος συνδιασμος για οποιον δεν εχει προβλημα να βυθιστει σε σκοτεινες παρανοικες αβυσσους. Μια συνεχης τραγωδια η οποιο κορυφωνεται με τροπο ισοπεδωτικο αφηνοντας συντριμμια και αρκετες αποριες, αλλα ταυτοχρονα με ενα συναισθημα πληροτητας. Ακομα και αν τελειωνε εδω θα ημουν εκστασιασμενος. Θα κυκλοφορησει ομως και μια ακομα διλογια που θα κλεισει ολη την ιστορια της Second Apocalypse.

  Βλεποντας λοιπον ολο το στορυ μεχρι εδω, δηλωνω εντυπωσιασμενος απο το εκπληκτικο foreshadowing του Bakker, απο τις πρωτες κιολας σελιδες του πρωτου βιβλιου. Ο τροπος που εχτισε προσδοκιες και καταστασεις μεχρι και τις τελευταιες σελιδες ειναι καταπληκτικος. Ποτε δεν με ξενερωσε. Ισα ισα παντα απορρουσα πως καταφερνε να ικανοποιησει καθε λαχταρα που δημιουργουσε, πολλες φορες και σε μεγαλυτερο βαθμο απο οτι φανταζομουνα. Η φαντασια του ειναι αστειρευτη. Και το φασμα της εντυπωσιακο. Απο απολυτο σκοταδι και παρανοια, μεχρι υπερβατικο επος. Το worldbuilding του μνημειωδες. Ενας υπεροχος κοσμος γεματος ιστορια, ηθη και εθιμα που στα ματια μου φωτογραφικα ειναι μια τελεια μιξη του Giger με τον John Howe. Οι αεναες διαμαχες σε ολα τα επιπεδα. Πεδια μαχων με Ομηρικες αναφορες, φιλοσοφικες αντιπαραθεσεις, θρησκευτικες, συναισθηματικες. Ολα παιζουν τον ρολο τους μεχρι τελους. Η βαρυτητα ειναι  αποκαλυπτικη. Η ιστορια και λογω της φυσης της αποκτα Βιβλικες διαστασεις. Ειλικρινα δεν εχω νιωσει ετσι για βιβλια πολλα χρονια τωρα. Τελειωσα και δεν εχω ορεξη να διαβασω κατι αλλο. Συνηθως με το που τελειωνω κατι, ξεκιναω γεματος λαχταρα κατι αλλο. Απο προχτες βραδυ που το τελειωσα, διαβαζω μονο τα φορουμς που υπαρχουν για αυτη την σειρα. Κυριως το http://www.second-apocalypse.com/ . Πλεον χωρις να φοβαμαι τα σποιλερ μπορω να διαβασω ολες τις φανταστικες θεωριες και insights που υπαρχουν για αυτη την πολυεπιπεδη ιστορια. Ειλικρινα οποιος εχει γερο στομαχι θα πρεπει να την δοκιμασει αυτη την σειρα. Ειναι μοναδικη χωρις αμφισβητηση και αν σε κρατησει θα σε ανταμειψει οσο καμια.

[Jaqen H'Gar]

Aκομα κανεις? Τίποτα? Καθε λιγες εβδομάδες μπαίνω εδω να δω αν πήρε κανείς πρέφα την σειρά. Πάντα η ίδια απογοήτεση. Απο τα τελευταια μου διθυρραμβικά σχόλια το 19 την έχω ξαναδιαβάσει ολόκληρη άλλες δυο φορές. Κάθε φορά και καλύτερη και πιο αποκαλυπτική. Διασκεδάζω να βλέπω σχόλια και προσδοκίες όσων ξεκινάνε να την διαβάζουν και σκέφτομαι πόσο μικρή ιδέα έχουν για το που θα πάει τελικά. 
Ειδικά η δεύτερη σειρά, The Aspect Emperor, ειναι ενα μοναδικό δημιούργημα, απίστευτα γενναίο και ασυμβίβαστο στο όραμα του και στην δύσκολη θέση που μπορεί να φέρει τον αναγνώστη. Μια ιστορία σπάνιας τραγικότητας, σκοταδιού, εύστοχου σχολιασμού, βουτιά στον ψυχισμό των ανθρώπων και τι είναι ικανοί να κάνουν και να πιστέψουν, και συνάμα ατελείωτου επους στα πρότυπα του Ομήρου και του Σιλμαριλλιον. Ενα κράμα επιρροών όπως ο Tolkien, o Herbert, διαφοροι φιλοσοφοι και Neuroscience θεωριες που είναι το επιστημονικό field του, o Lovecraft, o Ομηρος, ο Μc Carthy( σημεια φορος τιμης στο Blood Meridian), o Lovecraft καθως και η Παλαια και Κενη Διαθηκη, δημιουργουν ενα εργο με πολυ βαρυτητα και ομορφιά στον λόγο του και ασηκωτη σχεδον Αποκαλυπτικη ατμοσφαιρα. 
Εχοντας διαβασει σχεδον τα παντα στο ειδος, οτι θεωρειται σκοτεινο, πχ Lawrence, Abercrombie, Morgan, Anna Smith Park, Fletcher, Mc Donald, Erikson κτλ φανταζουν σχεδον αθωα συγκριτικα. Αυτο δεν εχει να κανει απαραιτητα με την ποιοτητα της σειρας, αλλα το αναφερω γιατι πολλοι ανθρωποι ψαχνουν κατι πραγματικα βαρυ και σκοτεινό και εδώ ειναι η πραγματική απάντηση σε αυτό που ψάχνουν.

[Kon]

Έπεσα τυχαία σε αυτό το θέμα, κυρίως λογω της επιμονής του Jaqen να το επαναφέρει, κι ευτυχως. Με μια σχετική δυσκολία προσπαθώ να διαβάσω το πρώτο βιβλίο στα αγγλικά, μου παίρνει χρόνο αλλά με έχει συνεπάρει! Ευχαριστώ!

[Mournblade]

Κι εγώ σκοπεύω να τη διαβάσω σύντομα παιδιά, έχω ακούσει από φίλους τα καλύτερα.  Μόλις μειωθούν λίγο τα αδιάβαστα θα ξεκινήσω το πρώτο μέρος.

Edited September 19, 2022 by Mournblade

[Jaqen H'Gar]

Πολυ χαιρομαι που καταφερα ενα μικρο σουσουρο. Διαπιστωσα και οτι ειχα γραψει την Καινη Διαθηκη λαθος 😛