Διάδοχοι του Μάρτιν και εναλλακτικές του "Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου"

[heiron]

Ωραία, πέρα από τον πιασάρικο τίτλο με τον George Martin και το A song of ice and fire αναρωτιόμουν ποιός από τους σχετικά πιο νέους συγγραφείς φάντασυ (κυρίως grimdark κι όχι dnd style κοπιες του Άρχοντα αλλά και γενικότερα οκ) ξεχωρίζει. Τους περισσότερους δεν τους έχω διαβάσει οπότε πετάω τρέντι ονόματα στην τύχη.

Rothfuss και Sanderson νομίζω είναι τα πιο δημοφιλή ονόματα με βάση το goodreads αλλά θέλω να δω τι λέει και το φανταστικό Ελληνικό κοινό.

 

[Dimzar]

Αν σου αρέσει το Fantasy τότε όλα αυτά τα ονόματα θα πρέπει να είναι στο reading list σου. Όλοι είναι εξαιρετικοί. Κανένας όμως από αυτούς δεν είναι διάδοχος του George R.R. Martin. Δεν τον έχουμε βρει ακόμα.

 

Από όλους αυτούς ο πιο διάσημος με διαφορά είναι ο Brandon Sanderson κυριώς γιατί ολοκλήρωσε με επιτυχία το Wheel of Time. Είναι όμως διάδοχος του Robert Jordan και όχι του Martin. Τα βιβλία του είναι περισσότερο pg13 από του Martin.

 

Ίσως καλύτερα να ξεκινήσεις με Bakker και Abercrombie. Πιο ενήλικα φάντασι, γεμάτα αντιήρωες, χωρίς όμως να πλησιάζουν την μυθοπλασία και worldbuilding του Jordan και του Martin.

 

Από παλιότερους θα πρότεινα και τον Stephen R. Donaldson.

[Δημήτρης]

Το ''The Annals of the Black Company'' του Γκλεν Κουκ δεν θα το έβαζες μέσα; Ρωτάω γιατί το διάβασες και σου άρεσε.

[heiron]

Το Black Company προηγείται του όλου hype και εξάλλου ήταν προπομπός του Malazan Book of the Fallen του Έρικσον που είναι πιο...φάντασυ, πιο rpg φάση κι έτσι το απέρριψα(μαζί με τον -πολύ καλό- Έρικσον προφανώς) παρά το γεγονός ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με το μοντέρνο grimdark fantasy. Ήταν μπροστά για την εποχή του βέβαια. Με παρόμοια λογική άφησα εκτός Ρόμπιν Χομπ κλπ. Ούτως ή άλλως Κουκ και Χομπ έχω διαβάσει και θέλω να δω απόψεις για άλλους, πιο φρέσκους.

[MountainRoot]

Εγω θα έλεγα οτι

 

1 - πιο κοντά στους χαρακτήρες του Μαρτιν είναι η τριλογία του Abercrombie....γκρι όλοι τους με πολλές διαφορές

 

2 - Σε μέγεθος κόσμου και πολλαπλων φυλών είναι φυσικά με διαφορά το Malazan

 

3 - Ετσι το πιο κοντά θα έλεγα με το χέρι στην καρδιά οτι είναι του πολυαγαπημένου μου Brandon Sanderson - The Way of the Kings η 10λογία που δουλεύει και οπου σε καμια 40αρια ημέρες θα βγει το δευτερο βιβλίο.

Οπου νομίζω οτι γίνεται η χρυση τομή των παραπάνω......με πολλους διαφορετικους χαρτακτήρες, κόσμο μεγάλον, πλοκές και υποπλοκές, αναπτυξη χαρακτήρων κτλ κτλ κτλ.....

[Mhtsos]

Από αυτούς που έχω διαβάσει και είναι στην λίστα,κανείς.

 

 

Ίσως γενικότερα ο μόνος που συγκρίνεται είναι ο Έρικσον,που ιδίως ο κόσμος του είναι έτη φωτός καλύτερος από το copy-paste του Πολέμου των Ρόδων-Αλβιώνας του Μάρτιν.

 

 

 

Από την λίστα ξέρω:

 

Τον Abercrobie και θα έλεγα ότι δεν είναι στο επίπεδο του Μάρτιν.Το μόνο που έχει είναι η ανάπτυξη(ανδρικών)χαρακτήρων που το κάνει εξαιρετικά καλά.

Όλα τα άλλα είναι μέτρια στην καλύτερη.

Ιδίως ο κόσμος που έπλασε είναι γενικούρα(καλός,αλλά γενικούρα),η μαγεία ασυνάρτητη και ούτε ο ίδιος μένει σταθερός στους κανόνες και τέλος οι μάχες του είναι απλά για γρήγορο πέρασμα.

 

Τον Bekker,ο οποίος είναι ιδιάζουσα περίπτωση.Στο πρώτο του βιβλίο(the prince of nothing) άρχισε πολύ δυναμικά και σε όλα του καλός(κόσμος,μυθολογία,χαρακτήρες κ.ο.κ).Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς τα έκανε μαντάρα.Πραγματικά θα πίστευε κάποιος ότι δεν το έγραψε το ίδιο άτομο.

Εάν τα βιβλία του είναι στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο του,θα τον θεωρούσα ισότιμο με τον Μάρτιν(και σε κάποια σημεία πολύ καλύτερο).Εάν είναι απλά διάττοντας αστέρας με ένα μόνο εξαιρετικό βιβλίο τότε καλύτερα να βγει από την λίστα.Το δεύτερο βιβλίο του δεν έκανε ούτε για fanfic.

 

Ο Sanderson,από τα βιβλία που έχω διαβάσει(τα δύο πρώτα του Mistborn)θα έλεγα ότι είναι καλός....και αυτό.Δεν μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τίποτα από τα βιβλία του,εκτός από την μαγεία.Δεν έχει την πολυπλοκότητα του κόσμου ή των χαρακτήρων του Μάρτιν για να είναι στην ίδια κατηγορία.

Περισσότερο σε απλοϊκό generic snowflake fantasy θα τον κατέτασσα ως συγγραφέα,με βάση τα δύο βιβλία που διάβασα πάντα.

Καμία σχέση με τα "ενήλικα" βιβλία με μπόλικο grimdark των Μάρτιν/Κουκ ή και Bekker.

 

Για τον Brett έχω να πω τα χειρότερα.

Προσωπικά δεν θα τον είχα καν στην λίστα.Το Warded Man,που υμνούν τόσο στο goodreads,είναι μια mary sue βλακεία.Πραγματικά είναι από τα λίγα βιβλία που δεν μπόρεσα να τελειώσω.

Ο τύπος είχε μια καλή ιδέα και τα υπόλοιπα στοιχεία του βιβλίου ήταν από βαρετά έως απλά απαίσια.

Μακρυά και αγαπημένοι με τον τύπο.

 

Δυστυχώς για τους υπόλοιπους δεν ξέρω,αν διαβάσω κάτι από αυτούς θα το προσθέσω.

[Naroualis]

Patrick Rothfuss: Έχω ακούσει τα καλύτερα και τα χειρότερα. Πιαθνόν και από το ίδιο άτομο. Δε θα το θεωρούσα απόγονο όμως, κυρίως γιατί επικεντρώνεται σε έναν ήρωα κι όχι στην ίδια την ιστορία.

Scott Lynch: Δυστυχώς ακόμη δεν έχω προσωπική γνώμη.

R. Scott Bakker: Με πανικόβαλε ο Μήτσος. Είναι αλήθεια πως έχω διαβάσει περίπου 50 ή 100 σελίδες από το πρώτο του Prince of Nothing και μου φάνηκε πολύ αλόκοτο για τα γούστα μου, ίσως πολύ φιλοσοφικό (και με δύσκολη γλώσσα, μου βγήκαν τα μάτια να πάρω γραμμή τι γινόταν). Δε θα έλεγα πάντως ότι θα πάρει τη σκυτάλη.

Joe Abercrombie: Εφόσον βελτιώσει τις πλοκές ακι την κοσμοπλασία του (και την συνέπειά του) τότε ναι, πιθανότατα να έχουμε τον επόμενο Μάρτιν.

Brandon Sanderson: Το Ελάντρις ήταν ένα πάρα πολύ καλό δείγμα γραφής. Δεν έχω διαβάσει τίποτε άλλο (ψέμματα, 50-100 σελίδες από το Warbraker), αλλά εάν δεν του γίνει μονομανία η επινόηση πρωτότυπων συστημάτων μαγείας, τότε επίσης ναι, έχει μεγάλο δυναμικό.

Mark Lawrence: Τι να πω, έχω ακόυσει καλά λόγια, αλλά το θέμα του... Δεν ξέρω.

Brent Weeks: Επίσης δεν έχω προσωπική άποψη.

Peter V. Brett: 50-100 σελίδες από το πρώτο του Night Angel Trilogy, φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Η κατάληξη της σειράς δείχνει κάπως αδύναμη και ίσως και ενοχική, αλλά αν δε διαβάσω δεν ξε΄ρω να σας πω.

Adrian Tchaikovsky: Χμ, ναι. Πιθανότατα. Κι επιπλέον το πρώτο βιβλίο των Μαμουνιών περιέχει κάτι για όλη την οικογένεια. Δε λυπάται εύκολα (αν και το death rate στο πρώτο βιβλίο είναι χαμηλό) και οι χαρακτήρες είναι ουσιαστικά κι όχι τυπικά διακριτοί μεταξύ τους.

Daniel Abraham: Έχω το Long Price Quartet αλλά δεν το αγγίξει καν.

Άλλο: Χμ.

 

+ Stephen Deas: Το Adamantine Palace (Memory of Flames Trilogy) ήταν πολύ gritty και αρκετά βιτριολικό.

+ Tom Lloyd: Πολύ αιματηρό το Twilight Reign, αλλά ίσως λίγο κακότεχνο. Μάλλον όχι.

+ Mazarkis Williams: Σε ψευδοαραβικό υπόβαθρο, αλλά επίσης πολύ ιντριγκαδόρικο. Μέσα στο μήνα θα τελειώσω το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Tower and Knife.

+ David Dalglish: Είναι λιγότερο επικός (φαντάζομαι) από το Μάρτιν, αλλά εξίσου βιτριολικός. Ρέπει προς το νουάρ αν κατάλαβα καλά από τις 50-100 σελίδες του Dance of Cloaks.

+ Εκτός συναγωνισμού θα έθετα τον Richard Morgan, γιατί είναι ήδη φτασμένος εφ-άς, αλλά η δοκιμή του στο φάνταζι με το Land Fit For Heroes (Steel Reamins, Cold Commands) ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτική.

 

 

 

---------------

(*) Για όποιο δεν το πρόσεξε, πολύ συχνά διαβάζω ένα βιβλίο ως τις πρώτες 50-100 σελίδες του και μετά το αφήνω για μια άλλη στιγμή.

[Sonya]

Κι εγώ θα ρίξω το ψηφουλάκι μου στον Αμπερκρόμπιο, γιατί έχει μια ψυχοπάθεια με τους χαρακτήρες. Θα σταματήσουμε να διαβάζουμε για συνταγές και μπάνερς και θα επικεντρωθούμε στο πώς ακριβώς ο ήρωας γύρισε το σπαθί όταν  ξεστήλιωσε το συκώτι του κακού και πόσες μελανιές αποκόμισε απ' τις δώδεκα αριστοτεχνικές τούμπες που έκανε πέφτοντας απ' τα ερείπια πάνω στον αρματωμένο εχθρό.

[Electroscribe]

Άλλες οι εποχές που κυκλοφόρησε ο Μάρτιν, το διαδίκτυο δεν είχε ακόμα τη δύναμη να τον κάνει είδηση μέσα σε μια νύχτα. Το πρώτο βιβλίο πέρασε σχετικά απαρατήρητο, αλλά είχε υποστήριξη και συνέχισε. Του πήρε κάνα τριάρι χρόνια να κάνει best-seller με το δεύτερο, καμιά δεκαετία μέχρι να τον μάθει όλος ο χώρος (και να καταλάβουμε ότι ανέτρεψε τα στάνταρ του είδους). Και σχεδόν 20 χρόνια μέχρι τώρα που τον ξέρουν κι οι πέτρες (τα συγκεκριμένα βιβλία του, πάντα)

 

Τη σήμερον ημέρα οι Αμερικάνοι εκδότες κόβουν στη μέση τις ν-λογίες με το παραμικρό, αν οι πωλήσεις που θα κάνουν δεν ανταποκρίνονται στις εξωφρενικές προσδοκίες τους (δεκάδες χιλιάδες δεν αρκούν - ή πουλάς εκατομμύρια ή πάει το συμβόλαιό σου). Η πρωτοτυπία έχει γίνει αυτοσκοπός για τους συγγραφείς φάνταζυ, αλλά δε νομίζω πως έχει ταράξει κανείς τόσο τα νερά, δημιουργώντας δικές του συμβάσεις και σχολή. Δεν έχω διαβάσει κανέναν απ' όσους αναφέρθηκαν στο τόπικ. Θα το ξέραμε αν είχε συμβεί, όμως, ακριβώς γιατί είναι άλλες εποχές όπως είπα (θα μας είχαν σκοτίσει το goodreads, το ιο9 και οι λοιποί)

Edited January 16, 2014 by Electroscribe

[alanon]

το μόνο που μπορω να πω ειναι οτι ο μαρτιν ειναι μοναδικος και δεν εχει καμια σχεση τουλαχιστον με abercrombie και rothfuss που εχω διαβασει. ο πρωτος ειναι λιγο υπερτιμημενος κατα τη γνωμη μου γιατι η τριλογια του ειναι ασαφεστατη δεν εχει πραγματικη υποθεση και η πρωτοτυπια της ειναι ανυπαρκτη...αλλα εχει εναν γκλοκτα που γ...  και σφαζει...

 

ο rothfuss κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ καλυτερος αλλα κι αυτοε παταει λιγο στο προτυπο του χαρυ ποτερ σε πολυ εξελιγμενη και ενηλικη version.

 

 

οσο για τον μαρτιν κατα τη γνωμη μου το 6ο βιβλιο θα ειναι και το πιο κρισιμο για να χαρακτηριστει "αριστουργημα" η σαπουνοπερα το song of fire and ice , γιατι πολλα θα κριθουν απο τη συγκλιση των χαρακτηρων στο χωρο και κατα ποσο θα υπαρξει ταση να ενοποιηθουν οι ιστοριες

[Nihilio]

Εγώ πάλι νομίζω ότι μετά το Game of Thrones έχουμε γεμίσει με υποψήφιους συνεχιστές, όπως είχε γίνει στα 70's με τους επιγόνους του Τόλκιν και σε 30 χρόνια θα κοροϊδεύουμε όλους αυτούς τους Αμπερκόμπι και Μπέηκερ και λοιπούς grimdark φανταζάδες με τις ατελείωτες σειρές βιβλίων.

 

Για διάδοχο Μάρτιν βρήκα αρκετά συμπαθητικό τον Greg Kayes που με το Kingdom of Thorn and Bone κάθεται και μας δίνει μία πιο απλοποιημένη και ελαφρά έκδοση του SoIaF μύθου (ειδικά το πρώτο βιβλίο είναι κάργα επιρρεασμένο από SoIaF). Δεν είναι ΑΑΑ συγγραφέας, αλλά θεωρώ ότι έχει προοπτικές για το μέλλον

[Alucard]

+ Εκτός συναγωνισμού θα έθετα τον Richard Morgan, γιατί είναι ήδη φτασμένος εφ-άς, αλλά η δοκιμή του στο φάνταζι με το Land Fit For Heroes (Steel Reamins, Cold Commands) ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτική.

 

 

 

---------------

(*) Για όποιο δεν το πρόσεξε, πολύ συχνά διαβάζω ένα βιβλίο ως τις πρώτες 50-100 σελίδες του και μετά το αφήνω για μια άλλη στιγμή.

 

Μην ξεχνάς πως και ο Martin από sci-fi ξεκίνησε.

 

 

οσο για τον μαρτιν κατα τη γνωμη μου το 6ο βιβλιο θα ειναι και το πιο κρισιμο για να χαρακτηριστει "αριστουργημα" η σαπουνοπερα το song of fire and ice , γιατι πολλα θα κριθουν απο τη συγκλιση των χαρακτηρων στο χωρο και κατα ποσο θα υπαρξει ταση να ενοποιηθουν οι ιστοριες

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Νομίζω πως βιαζόμαστε λιγάκι να θεοποιήσουμε τον Martin. Ας δούμε πρώτα το τέλος του έπους και μετά κρίνουμε.

[heiron]

Mα το θέμα δεν είναι κατά πόσο είναι θεός/καλός/κακός. Aπλά είναι ο κυρίαρχος στο χώρο του φάντασυ αυτά τα χρόνια (κυρίως λόγω της σειράς στην ΗΒΟ) κι έτσι όλοι κρίνονται με βάση αυτόν.

[Mhtsos]

Όντως ο Μάρτιν απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί ως η επιτομή του φάνταζι.

Είπαμε,καλά και ωραία τα τρία πρώτα βιβλία,αλλά τα δύο τελευταία(ιδίως το τέταρτο) είναι sub-par στην καλύτερη.

Το έχει κάνει σαν και τις τηλεοπτικές σειρές,όταν πιάνει το τραβάν από τα μαλλιά για να πουλήσουν περισσότερα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ήταν ιστορία για 7 βιβλία η αρχική ιδέα του,ήδη φαίνεται ότι προσπαθεί να χώσει πράγματα που δεν πολυκολλάνε με τα τρία πρώτα βιβλία.

 

Το μόνο που εύχομαι είναι να μην πεθάνει και μας αφήσει στην μέση.

[heiron]

Νομίζω αρχικά ήταν για 6 βιβλία και σε κάποιο σημείο ξεφύτρωσε άλλο ένα. Αν δεν κάνω λάθος είναι ακριβώς το σημείο των βιβλίων 4-5. Θέλω να πω έγραψε τόσα και τόσα σε κάθε βιβλίο από τα προηγούμενα και μετά σε 2 βιβλία (μεγάλα μάλιστα) συμβαίνουν ελάχιστα πράγματα, σε μεγάλο βαθμό αδιάφορα.

Αν, χτύπα ξύλο, πεθάνει πριν το τελειώσει νομίζω έχει ορίσει διάδοχο τον Daniel Abraham ο οποίος ξέρει ήδη τη βασική πλοκή ως το τέλος (όπως και οι σεναριογράφοι της σειράς λογικά). Kι αυτός είναι ο κύριος λόγος που τον έχωσα με τα άλλα μεγάλα ονόματα στη λίστα.

[KELAINO]

Ας απλώσω τα αναγνωστικά μου σώψυχα.

 

Το ΑΣΟΙΑΦ το έχει ψιλοσιχαθεί η ψυχούλα μου, η Τιγκάνα με γέμισε αμφιβολίες, ο Μπάκερ και ο Ρόθφας με απογοήτευσαν και μετά το πρώτο του Αμπερκρόμπη περιέπεσα σε βαθύ, πηχτο αναγνωστικά υπαρξιακό τέλμα. Ποιά είμαι, από πού έρχομαι, γιατί το διαβάζω τώρα αυτό το πράγμα.

 

Τελικά το χιουμοράκι του Αμπερκρόμπη με συμφιλίωσε κάπως με το σαμπζάνρ του γκρίζου φάνταζι, ενώ ταυτόχρονα με βοήθησε να ξεκαθαρίσω ότι είμαι βαμμένη και αμετανόητη σορντ-εντ-σορσερικιά, πώς να το κάνουμε.

 

 

Για να είμαι και κάπως πιο εντός θέματος, θα έλεγα ότι πιθανόν να μην υπάρξει διάδοχος του Μάρτιν. Σκέφτομαι όλες αυτές τις δεκαετίες, όταν ο ένας μετά τον άλλο συγγραφέα πλασάρονταν ως «ο διάδοχος του Τόλκιν», ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο μιητής του Τόλκιν. Πιθανώς να συμβεί το ίδιο και με τον Μάρτιν, θα δούμε.

Όπως και νά 'χει, θα είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του φάνταζι από δω και πέρα.

 

Στο πολλ ψήφισα Μπάκκερ πάντως.

[Asgaroth]

Ο Μάρτιν για εμένα, την εποχή που το αγόρασα ήταν σαν τυφλό στοίχημα για την ποιότητα του (δεν τον ήξεραν πολλοί, ήταν και πανάκριβα στην Ελλάδα τα μόλις μεταφρασμένα από την Anubis βιβλία του-μετά έμαθα και τα πήρα όλα στα Εγγλέζικα). Μετά τα στάνταρ που έθεσε λοιπόν στο μυαλό μου για την εξέλιξη χαρακτήρων μετά από την απλοϊκότητα του Τολκιν, Σαλβατόρε, Γκουντκαϊντ και λοιπών συγγενών του φάντασι, δύσκολα μπορώ να ξαναπιάσω βιβλίο του είδους χωρίς να βαρεθώ με το απλοϊκό σενάριο και τους καλούς/κακούς χαρακτήρες. Το μόνο βιβλίο που είχε κάποιον ενδιαφέρον τελευταία ήταν το Τιγκάνα και αυτό χωρίς να έχει και τεράστιο βάθος ανάλυσης αλλά παρόλα αυτά με έναν όμορφο ρομαντισμό. Για εμένα έχει καταλήξει ρίσκο πια να πρέπει να το ψυρρίσω τόσο πολύ για να διαβάσω ένα κανονικό βιβλίο που να εκτυλίσεται σε έναν φανταστικό κόσμο. Δεν ξέρω κανέναν από τους επιγόνους και απ ότι βλέπω από τη συζήτηση δε ξέρω αν θα το ρίσκαρα να πάω να πάρω βιβλία τους.

[Jaqen H'Gar]

John Gwynne 

[Zaratoth]

Δεν έχω ιδέα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τύποι. Τώρα διαβάζω το Best Served Cold του Abercrombie και μου αρέσει η ανάπτυξη των χαρακτήρων, βγάζει λίγο το grit του Martin, αλλά είναι αρκετά αυτόνομη ιστορία συν ότι δεν πιάνει τη μεγάλη επικούρα του Martin, με τη μάχη των βασιλείων κλπ.

 

Πάντως, μιας και υπάρχει το θέμα εδώ, αν κάποιος έχει γοητευτεί από ανάπτυξη γκρίζων χαρακτήρων, καθώς και από ίντριγκες και συμβάντα επιπέδου "King in the North" ή Red Wedding, υπάρχει εκεί έξω κάποιος τίτλος που να είναι εξίσου υψηλού επιπέδου με αυτό; Ή η μόνη λύση είναι κανένα ιστορικό βιβλίο για το Βυζάντιο;

[Blacksword]

Δεν έχω ιδέα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τύποι. Τώρα διαβάζω το Best Served Cold του Abercrombie και μου αρέσει η ανάπτυξη των χαρακτήρων, βγάζει λίγο το grit του Martin, αλλά είναι αρκετά αυτόνομη ιστορία συν ότι δεν πιάνει τη μεγάλη επικούρα του Martin, με τη μάχη των βασιλείων κλπ.

 

Πάντως, μιας και υπάρχει το θέμα εδώ, αν κάποιος έχει γοητευτεί από ανάπτυξη γκρίζων χαρακτήρων, καθώς και από ίντριγκες και συμβάντα επιπέδου "King in the North" ή Red Wedding, υπάρχει εκεί έξω κάποιος τίτλος που να είναι εξίσου υψηλού επιπέδου με αυτό; Ή η μόνη λύση είναι κανένα ιστορικό βιβλίο για το Βυζάντιο;

 

Διαβάζεις το Best Served Cold και δεν έχεις δει το First Law trilogy; Είναι ότι καλύτερο μετά τον Martin, συν ότι οι χαρακτήρες του Abercrombie είναι τόσο γκρι που λίγο ακόμα και πεθαίνεις.

[Zaratoth]

 

Δεν έχω ιδέα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τύποι. Τώρα διαβάζω το Best Served Cold του Abercrombie και μου αρέσει η ανάπτυξη των χαρακτήρων, βγάζει λίγο το grit του Martin, αλλά είναι αρκετά αυτόνομη ιστορία συν ότι δεν πιάνει τη μεγάλη επικούρα του Martin, με τη μάχη των βασιλείων κλπ.

 

Πάντως, μιας και υπάρχει το θέμα εδώ, αν κάποιος έχει γοητευτεί από ανάπτυξη γκρίζων χαρακτήρων, καθώς και από ίντριγκες και συμβάντα επιπέδου "King in the North" ή Red Wedding, υπάρχει εκεί έξω κάποιος τίτλος που να είναι εξίσου υψηλού επιπέδου με αυτό; Ή η μόνη λύση είναι κανένα ιστορικό βιβλίο για το Βυζάντιο;

 

Διαβάζεις το Best Served Cold και δεν έχεις δει το First Law trilogy; Είναι ότι καλύτερο μετά τον Martin, συν ότι οι χαρακτήρες του Abercrombie είναι τόσο γκρι που λίγο ακόμα και πεθαίνεις.

 

Δεν είχα καν σκοπό να ασχοληθώ με Abercrombie αλλά με έπεισε ένα...γαμάτο.... φαν αρτ της Monza.

[Mhtsos]

 

Δεν έχω ιδέα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τύποι. Τώρα διαβάζω το Best Served Cold του Abercrombie και μου αρέσει η ανάπτυξη των χαρακτήρων, βγάζει λίγο το grit του Martin, αλλά είναι αρκετά αυτόνομη ιστορία συν ότι δεν πιάνει τη μεγάλη επικούρα του Martin, με τη μάχη των βασιλείων κλπ.

 

Πάντως, μιας και υπάρχει το θέμα εδώ, αν κάποιος έχει γοητευτεί από ανάπτυξη γκρίζων χαρακτήρων, καθώς και από ίντριγκες και συμβάντα επιπέδου "King in the North" ή Red Wedding, υπάρχει εκεί έξω κάποιος τίτλος που να είναι εξίσου υψηλού επιπέδου με αυτό; Ή η μόνη λύση είναι κανένα ιστορικό βιβλίο για το Βυζάντιο;

 

Διαβάζεις το Best Served Cold και δεν έχεις δει το First Law trilogy; Είναι ότι καλύτερο μετά τον Martin, συν ότι οι χαρακτήρες του Abercrombie είναι τόσο γκρι που λίγο ακόμα και πεθαίνεις.

 

Οι καλύτεροι χαρακτήρες μετά τον Μάρτιν θα έλεγα ότι είναι του Έρισκον(γενικά το Malazan είναι ΤΟ fantasy των τελευταίων 25 ετών θα έλεγα) ο Abercrobie έχει 2-3 καλούς και οι υπόλοιποι είναι κάτω του μετρίου IMHO.Άσε που η ποιότητα της γραφής-πλοκή κάμει μεγάλα ανεβοκατεβάσματα ανάμεσα στα βιβλία του.

 

Για δολοπλοκίες και λοιπά πάντως είδα ότι το Accursed Kings ήταν το θεματικό πρότυπο του Μάρτιν, αν και το έχω στο calibre δεν το έχω δοκιμάσει ακόμη.

 

Επίσης τώρα διαβάζω το The Emperor's Blades και φαίνεται ωραίο και ανάλογο του Μάρτιν, περισσότερα όταν το τελειώσω.

[Carolus Rex]

Το ΑSOIAF είναι το Magnum Opus του Μάρτιν, o Αμπερκρομπι είναι πολύ νεώτερος με πολλά περιθώρια βελτίωσης. Διάδοχο λοιπόν, δεν ξέρω, δεν τα έχω διαβάσει όλα στη λίστα. Η σειρά του GoT όμως, είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί όλοι οι φαντασάδες θα προσπαθησουν να την μιμηθούν κι όχι να στήσουν κάτι καινούργιο. Το θέμα είναι ότι και το Fantasy έχει αρχίσει να στερεύει. Που να πας πια?

[heiron]

Oυσιαστικά είναι yet another best epic fantasy list αλλά λόγω τίτλου και μόνο πιστεύω αξίζει να δοθεί ένα λινκ εδώ μπας και προκύψουν απόψεις και για άλλους διαδόχους.

http://www.ranker.com/list/similar-books-to-game-of-thrones/kate-kavanagh?utm_source=facebook&utm_medium=comicspost&utm_campaign=high_fantasy

[Mhtsos]

Oυσιαστικά είναι yet another best epic fantasy list αλλά λόγω τίτλου και μόνο πιστεύω αξίζει να δοθεί ένα λινκ εδώ μπας και προκύψουν απόψεις και για άλλους διαδόχους.

http://www.ranker.com/list/similar-books-to-game-of-thrones/kate-kavanagh?utm_source=facebook&utm_medium=comicspost&utm_campaign=high_fantasy

List Criteria: Epic fantasy novels that you would probably like if you enjoyed the ‘Game of Thrones’ books.

 

 

Το Dune(και κάποια άλλα παρακάτω,όπως το One and Future King & Ιβανόης) τι κάνει ακριβώς στην παραπάνω λίστα με τα epic fantasy;

Δεν συζητάω καν άλλα, όπως το Name of the Wind που έχει τόσα όμοια στην ποιότητα χαρακτήρων με το ASoIaF που είναι σαν να βάζουν το Adult colouring book με το Cosmos του Κάρλ του Σάγκαν...

 

Γενικά οι λίστες του ίντερνετς ακόμη μια φορά απέδειξαν την αξία τους.