nikosal Posted January 17, 2016 Author Share Posted January 17, 2016 Νούμερο 7 από την κορυφή! Ελάτε, κοντεύουμε. Διήγημα 83/89 Arthur C. Clarke, «The star» (1955) Το διήγημα του Κλαρκ δημοσιεύθηκε το Νοέμβριο του 1955 στο περιοδικό Ινφίνιτι. Εξώφυλλο Robert Engle Την επόμενη χρονιά κέρδισε το Hugo, το δεύτερο που απονεμήθηκε ποτέ. Το Nebula ξεκίνησε μια δεκαετία μετά. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το «The star» ως την Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 18, 2016 Share Posted January 18, 2016 Arthur C. Clarke, «The star» Κι αυτό παλιομοδίτικο, από τις ιστορίες που βασίζονται στην τελευταία πρόταση που αποκαλύπτει και την αρχική ιδέα τους, αλλά τουλάχιστον είναι καλογραμμένο και, επίσης σημαντικό, στέκει ακόμα. Τίποτα ιδιαίτερο σήμερα, αλλά σκέφτομαι πόσο mind-expanding πρέπει να ήταν όταν γράφτηκε. Νομίζω ότι σ' αυτόν τον τομέα επιτέλεσε πολύ καλά τον σκοπό του, πίσω στα '50s: Man's mind, once stretched by a new idea, never regains its original dimensions. Oliver Wendell Holmes (1809 - 1894) Πόσοι αδαείς και άπραγοι αναγνώστες δεν θα μάζεψαν το σαγόνι τους αναλογιζόμενοι την έκταση της φαντασίας αλλά, ακόμα σημαντικότερο, το μέγεθος που πρέπει να είχαν τα... κότσια του Clarke για να γράψει κάτι τόσο προκλητικό για την εποχή εκείνη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 24, 2016 Author Share Posted January 24, 2016 Arthur C. Clarke, «The star» Καλό διήγημα. Τη γραφή του Κλαρκ στην εποχή του τη χώριζε χάσμα από το έργο των περισσότερων συναδέλφων του... Σήμερα τη βρίσκω «αποστειρωμένη», αλλά μπορώ να «διαβάζω» το έργο του μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οπότε εξακολουθώ να το απολαμβάνω. Εδώ, αν και έχει στο επίκεντρο έναν άνθρωπο, δεν κατορθώνει να μας συγκινήσει για αυτόν, αλλά για το περιβάλλον (κιβωτός στον πιο απομακρυσμένο πλανήτη), τη μεγάλη ιδέα, το τέλος (λιγότερο αυτό). Το ίδιο πχ. συμβαίνει με το Ραντεβού με το Ράμα, ένα από τα καλύτερα εφ έργα του 20ου αι. για τις προτιμήσεις μου, στο οποίο οι χαρακτήρες απουσιάζουν απολύτως. Έχει γούστο, να προσθέσω, πόσο κεντρικό για το χριστιανισμό πρέπει να ήταν το θέμα του άστρου της Βηθλεέμ γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '50. Νομίζω τώρα έχει ξεπεραστεί, τουλάχιστον εγώ δεν... ακούω πια για αυτό χεχε. :rose: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 27, 2016 Author Share Posted January 27, 2016 Ταξιδεύω εξωτερικό και δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω για τη συγγραφέα που συναντάμε πρώτη φορά, αν προλαβαίνει κάποιος άλλος, ευπρόσδεκτο. Το νούμερο 6 της λίστας μας είναι το... Διήγημα 84/89 Margo Lanagan, «Singing My Sister Down» (2004) Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στη συλλογή της συγγραφέως, Black juice. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε ως την Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2016 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted January 28, 2016 Share Posted January 28, 2016 (edited) Arthur C. Clarke, «The star» Σπουδαία ιδέα, από έναν αποδεδειγμένο μεγάλο συγγραφέα. Τα επιστημονικά δεδομένα περί αστροφυσικής έχουν αλλάξει, φυσικά, από το 1954 που έχει γραφεί το διήγημα. (Π.χ σε ένα άστρο εκτός κύριας ακολουθίας, που έχει δυνατότητα να γίνει σούπερ νόβα, δε θα μπορούσε να δημιουργηθεί ή να διατηρηθεί ζωή στο πλανητικό του σύστημα). Αυτό δεν μειώνει, βεβαίως, την αξία του αφηγήματος. Θα επαναλάβουμε κι εδώ το τετριμμένο, ότι κάποια έργα, ιδίως της καθαρής ΕΦ, είναι ευαίσθητα στο χρόνο. Κάποια ξεθωριάζουν αρκετά, και είναι η ιστορική τους προστιθέμενη αξία που τα διατηρεί τόσο παραδεκτά και δημοφιλή. Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει στο παρελθόν το "The star", αλλά είχα δει το επεισόδιο στο Twilight Zone, οπότε, το τέλος, το δυνατότερο σημείο του αφηγήματος, είχε πέσει απόλυτο θύμα spoiler. Τιμής ένεκεν: Τρία άνθη! Edited January 28, 2016 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 30, 2016 Author Share Posted January 30, 2016 William Gibson, «Johnny Mnemonic» Άργησα να γράψω γιατί την πρώτη φορά το άφησα στη μέση. Το τέλειωσα χτες... Προσπαθώ να θυμηθώ τις εντυπώσεις μου από τον Νευρομάντη, που είχα διαβάσει όταν είχε πρωτοβγεί στα ελληνικά, αλλά -αδύνατο. Θυμάμαι όμως (δεν είναι παράδοξο;) πού τον διάβαζα: Στο «Λιβάδι» της Ικαρίας, κάποιο μακρινό καλοκαίρι. Είναι μια γραφή που με κουράζει. Καταλαβαίνω τη σημασία της τότε, αλλά να διαβάζω σήμερα το «Johnny Mnemonic» είναι σχεδόν αγγαρεία. Θα του προσθέσω όμως ένα λουλουδάκι γιατί ήταν πρωτοπόρος... :rose: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted January 31, 2016 Share Posted January 31, 2016 Διήγημα 83/89 Arthur C. Clarke - The star (1955) Σίγουρα πολύ καλό, Clarke είναι αυτός. Καταπληκτική η ιδέα της φυλής που αφήνει τον πολιτισμό της σε άλλες φυλές (φυσικά με το απαραίτητο λυσάρι). Θα παραθέσω όμως την γνωστή αντίρρησή μου που δεν αφορά την θέση του συγγραφέα αλλά την επιλογή του συγκεκριμένου διηγήματος για αυτήν την θέση. Πάντως μου αρέσουν οι ιστορίες θρησκευτικού περιεχομένου και ειδικά αυτές που καυτηριάζουν κάποια θέματα. (Αριστούργημα σε αυτό αν και απουσιάζει από την λίστα το An alien agony ή The streets of Ashkelon του Harry Harrison) Εδώ κάτι πάει να μας πει αλλά τελικά το αφήνει λίγο φλου (για μένα τουλάχιστον): Είναι τόσο ‘σατανικά’ κακός ο θεός, πρόκειται για μια σατανική σύμπτωση, ή για μια ανταλλαγή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 1, 2016 Share Posted February 1, 2016 (edited) Margo Lanagan, «Singing My Sister Down» Φρικτό. I'm too old for this shit. Πάρτε μαντήλια. Ένα ολόκληρο πακέτο. Χρειάστηκα δύο διαλείμματα για να τελειώσω ένα κείμενο 3756 λέξεων. Πολύ δυνατό. Σκατάσκατάσκατά. Φοβερός τίτλος, όταν συνειδητοποιήσεις... γαμώτο. Άξιο. Αν όλη η λίστα είχε τόσο δυνατές ιστορίες, όπως αυτή και το "Bridesicle", τότε πραγματικά θα είχε εξυπηρετήσει τέλεια τον σκοπό της. Μπράβο, Margo. Ήταν τόσο καλό, που μπορείς να είσαι βέβαιη ότι δεν πρόκειται να το ξαναδιαβάσω ποτέ. Edit: Από τη Wikipedia: 2004 Aurealis Awards - Young Adult Short Story - winner 2004 Bram Stoker Award - Superior Achievement in Short Fiction - nominated 2004 International Horror Guild Award- Best Short Form - nominated[6] 2005 World Fantasy Award - Best Short Fiction - winner 2005 Ditmar Award - Best Short Story - winner 2005 Theodore Sturgeon Award - nominated 2006 Hugo Award - Best Short Story - nominated 2006 Nebula Award - Short Story - nominated Edited February 1, 2016 by mman 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 1, 2016 Share Posted February 1, 2016 Διήγημα 84/89 Margo Lanagan - Singing My Sister Down (2004) Πολύ δυνατή και με έντονα συναισθήματα ιστορία. Η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα βγαίνει με μια λιτή αλλά πανέμορφη γραφή που το κάνουν πολύ ιδιαίτερο. Έτσι, δεν δίνω σημασία στην έλλειψη βάθους (στοιχεία για το έγκλημα, την κοινωνία κλπ.) ούτε ψάχνω την αληθοφάνειά του. Πάντως, παρά τα πολλά προτερήματά του, δεν βρίσκω τον λόγο να είναι τόσο ψηλά στην κατάταξη, αν και με έψησε να παραγγείλω το βιβλίο της που το περιέχει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 2, 2016 Share Posted February 2, 2016 (edited) Επανέρχομαι, γιατί αν ένα διήγημα το σκέφτεσαι όλη την ημέρα -και την επόμενη- τότε σίγουρα αξίζει ένα δεύτερο ποστ. Αναλογιζόμουν τι είναι αυτό που το κάνει τόσο δυνατό, και συμφωνώ με τον Τώνη ότι είναι (μεταξύ άλλων) η λιτή περιγραφή του. Η Lanagan δεν πέφτει στην παγίδα που θα βουτάγαμε οι περισσότεροι -να γίνει, δηλαδή, πολύ περιγραφική. Εστιάζει στις αντιδράσεις των χαρακτήρων, αφήνει ακόμα επίτηδες και μερικά ζητήματα αληθοφάνειας στον αέρα, αλλά δεν είναι σοβαρά, και δεν πρόκειται να τα σκαλίσω γιατί είναι εμφανές ότι επενδύει στο συναίσθημα το οποίο συγκρατεί μαεστρικά να μην ξεσπάσει από τους χαρακτήρες (προσέξτε πόσο εξοικειωμένοι και σχεδόν συμφιλιωμένοι δείχνουν όλοι με αυτό που συμβαίνει) με αποτέλεσμα το συναίσθημα να ξεχειλίζει μέσα στον αναγνώστη! Φοβερή γλώσσα του σώματος, πολύ καλή χωροταξία και σκηνοθεσία, εξαιρετικά υποδηλωτική γραφή. Νομίζω ότι έμαθα μερικά πράγματα διαβάζοντας αυτό το "πώς να καταστρέψετε τη μέρα του άλλου και να σας πει ευχαριστώ" σεμινάριο. Edit: typo Edited February 2, 2016 by mman 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 2, 2016 Share Posted February 2, 2016 Βάζω εδώ το λινκ και επανέρχομαι όταν το διαβάσω. http://will.tip.dhappy.org/blog/Compression%20Trees/.../book/by/Margo%20Lanagan/Singing%20My%20Sister%20Down/Margo%20Lanagan%20-%20Singing%20My%20Sister%20Down.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted February 3, 2016 Share Posted February 3, 2016 (edited) Margo Lanagan, «Singing My Sister Down» Τα είπε όλα ο mman: "πώς να καταστρέψετε τη μέρα του άλλου και να σας πει ευχαριστώ". Η αίσθηση μαυρίλας με συνεπήρε, δυστυχώς, για παραπάνω από μία μέρα. Δε θα προσπαθήσω να κατατάξω σε κάποιο είδος του φανταστικού το μαύρο αφήγημα, ούτε να κάνω λογοτεχνική κριτική ή ανάλυση. Στον τομέα δημιουργίας αισθήματος και συναισθήματος αρίστευσε. Ευρηματική η αντίθεση μεταξύ της "ηρεμίας" των οικείων και του θύματος με την χειροπιαστή, κυριολεκτικά απύθμενη φρίκη. Τα (μαύρα) άνθη μου (μετά βδελυγμίας). Edited February 3, 2016 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 4, 2016 Author Share Posted February 4, 2016 Νούμερο 5: Διήγημα 85/89 Harlan Ellison, «I Have No Mouth, and I Must Scream» (1967) To ένα από τα δύο διηγήματα του Έλισον στην πεντάδα, δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο If, το Μάρτιο 1967. Κέρδισε Hugo το 1968. Εξώφυλλο McKenna Το διαβάζουμε και το σχολιάζουμε ως το Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2016. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 4, 2016 Share Posted February 4, 2016 Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2016. Παρασκευή 12/2 ή Σάββατο 13/2; Γιατί Σάββατο 12/2 δεν υπάρχει. :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 4, 2016 Author Share Posted February 4, 2016 χεχε άντε, ως Σάββατο 13 να μην σας αγχώσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 4, 2016 Share Posted February 4, 2016 Νούμερο 5: Διήγημα 85/89 Harlan Ellison - I Have No Mouth, and I Must Scream (1967) Αυτό –ευτυχώς– και σε αντίθεση με το προηγούμενο, το είχα διαβάσει. Φυσικά, το θυμόμουνα αρκετά καλά και έτσι απέφυγα μια δεύτερη απανωτή (ψυχολογική) σφαλιάρα. Μαεστρικά γραμμένο και πολύ πλούσιο γλωσσικά, χτίζει σιγά-σιγά μια φοβερά κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που συναγωνίζεται τα έργα του Poe και την οποία κορυφώνει εκπληκτικά. Παρουσιάζει με τον καλύτερο και πιο πειστικό τρόπο τους κινδύνους της ανάπτυξης της τεχνητής ευφυΐας, υποθέτοντας (μάλλον σωστά) ότι αυτή θα κληρονομήσει όλα τα ανθρώπινα κουσούρια. Πανάξιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted February 5, 2016 Share Posted February 5, 2016 (edited) Harlan Ellison, «I Have No Mouth, and I Must Scream» Τον χαρακτήρισαν μέχρι και αμετανόητο αρλεκίνο. Πάντως, ο Ellison, o γίγας Ζακχαίος, το μεγάλο ανθρωπάκι της ΕΦ, έχει γράψει τη δική του Ιστορία στο χώρο. (χε, χε, ήμουν έτοιμος να χρησιμοποιήσω το κλισέ: έχει γραφτεί στην Ιστορία της ΕΦ με χρυσά γράμματα...). Από μια πρόχειρη ανασκαφή στη βιβλιοθήκη μου, ανέκτησα το "Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω", των εκδόσεων Απόπειρα, της περίφημης σειράς ΤΡΟΧΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΦ και σε μετάφραση Γιάννη Ανδρέου. Έβαλα για 20 δευτερόλεπτα το λεπτό βιβλίο στο φούρνο μικροκυμάτων, για να ψοφήσουν τα ζωντανά ακάρεα, και ξαναδιάβασα για άλλη μια φορά, στα ελληνικά, το καταπληκτικό διήγημα. Ακόμη και από το φίλτρο της μετάφρασης (το διάβασα και εν τάχει στα αγγλικά), ο ταχύς, τραχύς και έντονος ρυθμός αφήγησης είναι εμφανής. Η ιστορία με γοήτευσε ξανά και μου άρεσαν τα ρητώς δηλωμένα ή λανθάνοντα νοήματα. Ο ΑΜ ή ΥΜΕ στην ελληνική μετάφραση, είναι θεόσχημος, αλλά δεν είναι θεός, αφού δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή, παρ' ότι μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο των επιζώντων, και χρησιμοποιεί το θρησκευτικό στοιχείο μόνο ως παρωδία. Ενώ ο Θεός δε χρειάζεται καν να υπάρχει για να Είναι, εδώ έχουμε μια δυστυχή ύπαρξη, η οποία δεν μπορούσε να πλανηθεί, δεν μπορούσε να πλανευτεί, δεν μπορούσε να ανήκει, μόνο να υπάρχει μπορούσε. Αυτή η καρικατούρα ύπαρξης, δεν δύναται να αντέξει την κατάρα της αυτοσυνείδησης, την αποτρόπαια συνειδητοποίηση ότι έιναι ένας νους χωρίς ψυχή, ένας κόσμος ολόκληρος από νου δίχως ψυχή. Μια άψυχη ύπαρξη, θεωρεί ότι μπορεί να κατευνάσει τη δυστυχία της κάνοντας και άλλους να δυστυχούν, ενώ η έμψυχη ύπαρξη, ο αφηγητής, πετυχαίνει μια γλυκόπικρη νίκη, δείχνοντας απέραντη μεγαλοσύνη, αίροντας ως άλλος Προμηθέας, τις δυστυχίες όλων με αντάλλαγμα τη δική του εξωφρενική αέναη τιμωρία μαζί με μια τερατώδη αιώνια μοναξιά. Μια ιστορία, η οποία θα μπορούσε να σταθεί και μόνο με την καταληκτική της φράση, αξίζει τον μέγιστο αριθμό ανθών. Edited February 5, 2016 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 5, 2016 Share Posted February 5, 2016 Harlan Ellison, «I Have No Mouth, and I Must Scream» Κι εγώ το είχα διαβάσει, βέβαια, από το ίδιο βιβλίο στα ελληνικά. Ναι, πολύ δυνατό και δυναμικό γράψιμο, το οποίο δεν έχει γεράσει ούτε μέρα. Εξαιρετικά μαύρη ιστορία, η οποία κατανοώ ότι έχει μείνει τόσο ιστορική ίσως επειδή φέρνει τόσο αμείληκτα τον άνθρωπο μπροστά στα δικά του λάθη. Μαύρη, στάσιμη κατάσταση με ακόμα χειρότερο τέλος. Από κει και πέρα όμως έχει και μικρά ψεγάδια. Αυτά που σκέφτονται και "ανακαλύπτουν" οι πέντε τώρα θα τα είχαν σκεφτεί πολύ νωρίτερα. Γενικά η κατάσταση δεν πείθει ότι έχουν περάσει 109 χρόνια σ' αυτό το μαρτύριο. Ενδιαφέρουσα η ιδέα του ότι η μηχανή δεν μπορεί να αντέξει την ίδια της την ύπαρξη αλλά, με τις σημερινές γνώσεις μας, δεν νομίζω ότι έχει έρισμα στην πραγματικότητα. Και, το κυριότερο, ακόμα και μια υπερ-ΤΝ, εξ ορισμού δεν θα μπορεί να υπερβεί τον προγραμματισμό της, και ο προγραμματισμός της δεν ήταν να βασανίζει τους ανθρώπους. Τέλος, μια τόσο παντοδύναμη ΤΝ δεν θα τους άφηνε να αλληλοσκοτωθούν, ενώ δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα το προσπαθούσαν. Βέβαια, όλα τα παραπάνω μπορώ να τα παραβλέψω μπροστά στα θετικά του διηγήματος και υποψιάζομαι ότι αποτελούν χαρακτηριστικά που στην εποχή του δεν φάνταζαν ως αδυναμίες. Και, φυσικά, έξτρα μπόνους πόντοι για μια από τις πρώτες (φαντάζομαι) λογοτεχνικές απεικονίσεις μιας εφιαλτικής Singularity. Γενικά, ικανοποιητικά καλή ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 5, 2016 Share Posted February 5, 2016 Margo Lanagan - Singing My Sister Down Μου θύμισε πάρα πάρα πολύ το "The lottery" της Shirley Jackson, τουλάχιστον ως ιδέα (η απόλυτη εξοικείωση μιας κοινωνίας με κάτι βάρβαρο). Θα έλεγα ότι δεν είναι ιστορία-σειρά γεγονότων, αλλά απλά μια υποδειγματικά απέριττη περιγραφή μιας κατάστασης που θα προσφερόταν για μελοδραματικές εξάρσεις. Είναι τόσο σκέτο που μου φάνηκε εκνευριστικό, με έκανε να σκέφτομαι συνέχεια "άσ' τα αυτά τα γύρω-γύρω και πες μας το ζουμί, τι και πώς". Θα προτιμούσα να μην είναι τόσο αποσπασματικό και να λέει και τίποτα άλλο εκτός από αυτό που δηλώνει ο τίτλος, να μην είναι, δηλαδή, απλώς ανάπτυξη σε 4.000 λέξεις αυτού που μπορείς να μαντέψεις κι από τον τίτλο. Απορώ που σας τάραξε - εμένα δε με είχε ταράξει ούτε το "The lottery", που το είχα διαβάσει πρώτη φορά περίπου 15-16 χρονών. Ελπίζω αυτή η κυρία με το εξαιρετικό γράψιμο να έχει γράψει και τίποτα με περισσότερα γεγονότα-εξέλιξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Χθες το βράδυ στην ΑΛΕΦ, ακόμα παραμιλάγαμε με τον Τώνη και τη Βάσω για το "Singing My Sister Down"... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Έλεγα μάλιστα ότι αφού μας ‘στοίχειωσε’ για κάμποσες μέρες μετά την ανάγνωσή του, μετανιώνω που αρχικά μου φάνηκε υπερβολικά ψηλή η θέση που κατέχει στην λίστα… 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Του (και σας) εύχομαι να σπάσει το ρεκόρ που έχει σπάσει για μένα το The lottery: να το θυμάστε μετά από 20 (είκοσι) χρόνια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Το βάζω κι αυτό εδώ και βλέπουμε. http://hermiene.net/short-stories/i_have_no_mouth.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Του (και σας) εύχομαι να σπάσει το ρεκόρ που έχει σπάσει για μένα το The lottery: να το θυμάστε μετά από 20 (είκοσι) χρόνια. Δεν μας είπες όμως την δικιά σου γνώμη, είναι εδώ: http://will.tip.dhappy.org/blog/Compression%20Trees/.../book/by/Margo%20Lanagan/Singing%20My%20Sister%20Down/Margo%20Lanagan%20-%20Singing%20My%20Sister%20Down.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 8, 2016 Share Posted February 8, 2016 Του (και σας) εύχομαι να σπάσει το ρεκόρ που έχει σπάσει για μένα το The lottery: να το θυμάστε μετά από 20 (είκοσι) χρόνια. Δεν μας είπες όμως την δικιά σου γνώμη, είναι εδώ: http://will.tip.dhappy.org/blog/Compression%20Trees/.../book/by/Margo%20Lanagan/Singing%20My%20Sister%20Down/Margo%20Lanagan%20-%20Singing%20My%20Sister%20Down.html Τα έχω γράψει πριν 5 ποστ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.