mman Posted October 21, 2015 Share Posted October 21, 2015 Isaac Asimov, «The Last Question» Φοβερό ήταν, φοβερό παραμένει. Άξια στη θέση που είναι και στις καρδιές μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted October 21, 2015 Share Posted October 21, 2015 (edited) Isaac Asimov, «The Last Question» Το άκουσα, (ναι, το άκουσα!), για πρώτη φορά τη δεκαετία του '80, μεταφρασμένο στα ελληνικά, από τη φωνή του Γιώργου Πίττα, στη θρυλική εκπομπή του Δευτέρου Προγράμματος, "Τα Μονοπάτια του Γαλαξία". Τότε είχα μείνει έκθαμβος! Το αίσθημα παραμένει λίγο πολύ το ίδιο. Παρά τα σοβαρά επιστημονικά λάθη, συμβατά με τις γνώσεις μας το 1956 που δημοσιεύτηκε, (π.χ. ο Ήλιος δε θα γίνει ποτέ Σούπερ Νόβα), το διήγημα ενσωματώνοντας και το μεταφυσικό στοιχείο, διατηρείται ως σημείο αναφοράς και ως ένα από τα διαμάντια της λογοτεχνίας της ΕΦ. γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς fiat lux et facta est lux 4 ΑΝΘΗ ΑΠΟ ΦΩΣ! Edited October 21, 2015 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 21, 2015 Share Posted October 21, 2015 Κι εμένα μου το είχαν διηγηθεί πριν το διαβάσω(!) Αυτό το διήγημα είναι ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να διαβάζω Ε.Φ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 21, 2015 Author Share Posted October 21, 2015 Διήγημα 74/89 Michael Swanwick, «The Dog Said Bow-Wow» (2001) Ο Swanwick γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1950. Δημοσιεύει εφ από το 1980, όταν οι δύο πρώτες ιστορίες που δημοσίευσε προτάθηκαν για Nebula. Μετά από 35 χρόνια δουλειάς (1980-2015) και σε ηλικία 65 ετών πάντως, δεν θα έβγαινε σε σύνταξη με το νέο ασφαλιστικό (αφού θέλει 40 χρόνια μετά τα 62 του, δηλ. πρέπει να γράφει ως το 2020). Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε να μην το πάρει χαμπάρι το κουαρτέτο. Φέρνει κάτι από Ασίμοφ; Το «The Dog Said Bow-Wow» δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 2001 στο Asimov's του Οκτ.-Νοε. 2001 και συμπεριλήφθηκε αργότερα (2007) στη ομότιτλη συλλογή του συγγραφέα (δεξιά). (εξώφυλλα Fred Gambino & Ann Monn) Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το διήγημα του Swanwick ως το Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted October 25, 2015 Share Posted October 25, 2015 Διήγημα 73/89 Isaac Asimov, «The Last Question» (1956) Ένα ακόμα πολύ καλό διήγημα. Θυμάμαι που μου είχε φέρει αμέσως στον νου το καταπληκτικό “Sole Solution” του Eric Frank Russell και τώρα ανακαλύπτω ότι έχει εκδοθεί μερικούς μήνες μετά (11ος/1956 αυτό, 4ος/1956 του Russell). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 27, 2015 Share Posted October 27, 2015 Michael Swanwick, «The Dog Said Bow-Wow» Όχι. Μου θυμίζει κακοφτιαγμένο κατασκοπικό. Οι τριτοπρόσωπες παντογνώστη περιγραφές είναι ίδιες στο ύφος και στην εξεζητημένη γλώσσα με τους φτιασιδωμένους διαλόγους. Η πλοκή είναι τετριμμένη και προβλέψιμη. Ακόμα χειρότερα, υπάρχει προς το τέλος ένα καθόλα επεξηγηματικό tell το οποίο κάνει νιανιά όλα έχουμε ήδη καταλάβει. Είμαι ευγενικός: Όχι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted October 28, 2015 Share Posted October 28, 2015 (edited) Διήγημα 74/89 Michael Swanwick, «The Dog Said Bow-Wow» (2001) Τι `ναι τούτο πάλι; Υπερβολικό μέχρι εξωφρενικό, πομπώδες έως υπερφίαλο, αφελές σαν παιδική ιστορία. Είναι σάτιρα που δεν κατάλαβα, χιούμορ που δεν έπιασα, η απλά μια μπαλαφάρα;Νομίζω ότι μόνον ο hombre μπορεί να γράψει την κριτική που του αξίζει. Π.χ. «Σας αρέσουν τα σκυλάδια; Είστε απατεώνας της συμφοράς; Τότε αυτό το έπος γράφτηκε για σας.» Edited October 28, 2015 by Old man & SiFi 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 29, 2015 Author Share Posted October 29, 2015 Έρχονται: Τα τελευταία 15 διηγήματα (22 μήνες αφότου ξεκινήσαμε) 15. Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» (1950)14. Shirley Jackson, «The Lottery» (1948)13. Peter Watts, «The Things» (2010) 12. James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» (1977)11. William Gibson, «Johnny Mnemonic» (1981)10. Robert A. Heinlein, «All You Zombies--» (1959) 9. Neil Gaiman, «How to Talk to Girls at Parties» (2006) 8. Ray Bradbury, «A Sound of Thunder» (1952) 7. Arthur C. Clarke, «The Star» (1955) 6. Margo Lanagan, «Singing My Sister Down» (2004) 5. Harlan Ellison, «I Have No Mouth, and I Must Scream» (1967) 4. Harlan Ellison, «'Repent, Harlequin!' said the Ticktockman» (1965) 3. Ursula K. Le Guin, «The Ones Who Walk Away from Omelas» (1973) 2. Ted Chiang, «Exhalation» (2008) 1. Arthur C. Clarke, «The Nine Billion Names of God» (1953) Τρεις συγγραφείς από δύο φορές, εννιά συγγραφείς από μία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 31, 2015 Author Share Posted October 31, 2015 Michael Swanwick, «The Dog Said Bow-Wow» ok, δεν το βρήκα τόσο άσχημο όσο οι δυο σας, παιδιά. H γλώσσα, καταλαβαίνω γιατί μπορεί να ξένισε τον mman, αλλά νομίζω ότι προσπαθεί (και πετυχαίνει) να ταιριάξει με το περιβάλλον της steampunk αριστοκρατίας. Βρήκα ενδιαφέρουσα και την κοινωνία που φτιάχνει ο Swanwick. Ως εκεί. Θα συμφωνήσω ότι η ιστορία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ενώ επίσης η παρακάτω φράση είναι καταστροφική (υποθέτω αυτή εννοείς Μιχάλη;) Ιn fact, the necklace had been his and Darger's target from the moment they'd seen it etc. etc. Επίσης, μια απορία: Να υποθέσω ότι ήξεραν για το necklace εξαρχής; (από τη στιγμή που συστήνονται οι δυο τους και ο Darger του μιλά για το σχέδιο). :rose: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 31, 2015 Author Share Posted October 31, 2015 (edited) Διήγημα 75/89 Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» (1950) Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο Collier's, εβδομαδιαίο περιοδικό, στις 6 Μαΐου 1950. Το ίδιο έτος, συμπεριλήφθηκε στα Χρονικά του Άρη. Έχω την έκδοση σε μετάφραση Φώντα Κονδύλη και θα το διαβάσω στα ελληνικά για... αλλαγή. Αν θέλετε το πρωτότυπο, θα το βρείτε στο παραπάνω λινκ. Διαβάζω ότι η πρώτη δημοσίευση είναι κάπως διαφορετική από του βιβλίου (πηγή wikipedia: In the original Collier's story, the story's events take place in a deserted house in the city of Allendale, California, on April 28, 1985, a year changed to 2026 in later printings). Αν θέλετε παράλληλα να το ακούσετε από τον Leonard Nimoy, εδώ. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το διήγημα, 15ο καλύτερο όλων των εποχών σύμφωνα με τους αναγνώστες του Λόκους, ως την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015. Edited October 31, 2015 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted November 2, 2015 Share Posted November 2, 2015 (edited) Michael Swanwick, «The Dog Said Bow-Wow» Είναι ίδιον των πρόσφατων καιρών: οι συγγραφείς δεν γράφουν μια ιστορία για τον αναγνώστη, αλλά, ένα σενάριο για τον θεατή της προσδοκόμενης ταινίας! Στην παρούσα περίπτωση, (στην υποτιθέμενη steampunk ταινία), σημασία θα είχαν οι σκηνές δράσεις, τα οπτικά εφέ, (με τα υποφωτισμένα κτίρια, την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, την αλα μάνα alien βασίλισσα κ.λπ.) και όχι τα εξεζητημένα αγγλικά (κοίτα ποιος μιλάει...) του κειμένου. Οι επιτηδευμένοι διάλογοι και η προσπάθεια αποτύπωσης της διπλωματικής και ιδίως της βρετανικής εθιμοτυπίας, δε με χαλάνε. Το στοιχείο του ανοίκειου, με τον κυνόμορφο ήρωα ή πρωταγωνιστή, είναι πρωτότυπο, (όμως εγώ δηλώνω γατόφιλος!). Και στο τέλος, η κλασική αμερικανιά: το παλικάρι (ή τα παλικάρια) φεύγουν κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια (αρρωστημένες και αγρίμια). Άλλες πόλεις περιμένουν τη μοίρα τους ή το σήκουελ (που δεν έκατσε). Άνθη 2,5 Edited November 2, 2015 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted November 4, 2015 Share Posted November 4, 2015 Διήγημα 75/89 Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» (1950) Καταπληκτική ατμόσφαιρα από έναν μεγάλο μάστορα της γραφής και ωραία η ιδέα για τον κεντρικό χαρακτήρα . Η ένστασή μου (σιγά μην δεν είχα), είναι ότι μπορώ να σκεφτώ καμιά δεκαριά του Bradbury καλύτερα από αυτό και τα οποία δεν είναι στην λίστα ή είναι πιο χαμηλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 6, 2015 Share Posted November 6, 2015 Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» (1950) 0) Εγώ και τα "Χρονικά του Άρη" έχουμε πάρει μόνιμο διαζύγιο. Εγώ τα έχω αφήσει στη δόξα τους, κι εκείνα με έχουν αφήσει στην ησυχία μου. Θυμάμαι ότι είχαν μέσα ένα-δυο κομμάτια που μου άρεσαν (κάπως) αλλά μέχρι εκεί. Δεν θυμάμαι, στην τελευταία έκδοση του Αίολου (μετάφραση Δημήτρης Αρβανίτης) να έχω υπήρχε το διήγημα αυτό. Αν υπάρχει το είχα ξεχάσει τελείως. 1) Επέλεξα να το ακούσω από τον Nimoy και ήταν μια εξαιρετική ανάγνωση, πλούσια σε χρώμα και με άριστη άρθρωση. 2) Όλο το διήγημα είναι μια εικόνα. Είναι μια αρκετά καλή εκτέλεση, ή οποία φαντάζομαι ότι το 1950 θα έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Σήμερα το βλέπω απλά ως ένα καλό διήγημα. Η επιλογή της λιτής και showing παρουσίασης πάντως, παραμένει. 3) Δεν μου άρεσε η αλλαγή της χρονολογίας από 1985 σε 2026. Βρήκα ενδιαφέρουσα όμως τη -φαινομενικά αχρείαστη- αλλαγή της ημερομηνίας, από τέλη Απριλίου σε αρχές Αυγούστου, μόλις δύο μέρες πριν την επέτειο του βομβαρδισμού της Χιροσίμα, κάτι που φυσικά σχετίζεται με τον τρόπο που χάθηκε η ανθρωπότητα. 4) Η "εικόνα" της οικογένειας στον τοίχο, όλα τα λεφτά. 5) Πολύ καλό και το ποίημα, φυσικά. Και ο τίτλος από αυτό. Γενικά, για μένα, τίποτα το κορυφαίο, αλλά ένα καλό διήγημα, λόγω της πολύ συναισθηματικής εκτέλεσής του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 7, 2015 Author Share Posted November 7, 2015 Διήγημα 76/89 Shirley Jackson, «The Lottery» (1948) Ένα ενδιαφέρον διήγημα, αφού όπως διαβάζω στη wikipedia... Initial response to the story was negative, surprising Jackson and The New Yorker. Readers canceled subscriptions and sent hate mail throughout the summer. The story was banned in the Union of South Africa. H Shirley Jackson (1916 – 1965) γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο και πέθανε νεότατη, έχοντας όμως δημοσιεύσει ένα σημαντικό έργο. Ήταν παντρεμένη με τον κριτικό λογοτεχνίας Stanley Edgar Hyman και έκαναν μαζί τέσσερα παιδιά. Επιπλέον ήταν (όπως και Hyman) φανατικοί βιβλιόφιλοι, έχοντας στη βιβλιοθήκη τους 100,000 τόμους! (κάποιοι που έχουν ονομάσει τις ταπεινές τους βιβλιοθήκες «γιάφκα» να πιάσουν να κρύβονται). Πέθανε στον ύπνο της από ανακοπή...: At the time of her death, she was overweight and a heavy smoker who had suffered throughout her life from various neuroses and psychosomatic illnesses. These ailments, along with the various prescription drugs used to treat them, may have contributed to her declining health and early death. (Erich Hartmann/Magnum) Το «The lottery» δημοσιεύθηκε στο New Yorker, στο τεύχος της 26ης Ιουνίου 1948. Το διαβάζουμε και το σχολιάζουμε ως τη Δευτέρα, 16 Νοεμβρίου 2015. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted November 7, 2015 Share Posted November 7, 2015 Και για να σας προλάβω, υπάρχει στην ανθολογία “Οι κυρίες του τρόμου” εκδόσεις Επιλογή (1994). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 8, 2015 Author Share Posted November 8, 2015 Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» Να μην επαναλάβω αυτά που είπατε, περίπου έτσι το διάβασα και εγώ. Καλή η επιλογή της καταστροφής του σπιτιού στο τέλος. Θα μπορούσε να το είχε αφήσει να λειτουργεί επ' άπειρον αλλά έτσι το έκανε πιο δραματικό και πιο ενδιαφέρον. Μπορώ και εγώ να φανταστώ γιατί θα είχε τραντάξει κόσμο το 1950. Να σημειώσω ότι στις 29 Αυγούστου του 1949 η ΕΣΣΔ είχε κάνει την πρώτη της πυρηνική δοκιμή (και μοναδική ως τη μέρα που δημοσιεύθηκε το διήγημα). :rose: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted November 8, 2015 Share Posted November 8, 2015 (Το δικό μου ποστ για το διήγημα του Bradbury πού πήγε; ) Το The lottery το έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια και το πήρα και στο πρωτότυπο σε ένα μικροσκοπικό βιβλιαράκι από αεροδρόμιο. Πολύ καλό, το θυμάμαι ακόμα, αλλά μόνο με πολύ μεγάλη επιείκεια μπορεί να θεωρηθεί του φανταστικού. Το μόνο επινοημένο στοιχείο είναι αυτό το έθιμο... Φτάνει για να θεωρηθεί εφ; (Μακάρι, αλλά αμφιβάλλω) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 8, 2015 Author Share Posted November 8, 2015 (Το δικό μου ποστ για το διήγημα του Bradbury πού πήγε; ) Αν χάθηκε, κάνε το ξανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 9, 2015 Share Posted November 9, 2015 (edited) Shirley Jackson, «The Lottery» Δεν ήταν άσχημο, αλλά δεν ήταν και τίποτα φοβερό. Στα συν, το ήσυχο ύφος και ο αθόρυβος τρόπος που περνάει τη βαρβαρότητα που έρχεται και την οποία, ακόμα και ο προσεκτικός αναγνώστης θα δυσκολευτεί να προβλέψει, λόγω της χαλαρής διάθεσης όλων των χαρακτήρων. Στα συν, φυσικά, και το σχόλιο για τις παράλογες παραδόσεις και το τι παθαίνουν οι κοινωνίες όταν τις ακολουθούν άκριτα. Εδώ θα μπορούσε η κουβέντα να πάει και προς ρατσισμό, σεξισμό, και θρησκευτικές διακρίσεις. Στα πλην ότι η ακολουθούμενη τελετουργία απλώς δεν μπορεί να γίνει πιστευτή. Είναι υπερβολικά παράλογη και δημιουργεί εμφανέστατα ψυχολογικά, συναισθηματική, οικογενειακά αλλά και οικονομικά προβλήματα, ειδικά σε μικρές κοινωνίες. Οι χαρακτήρες δεν πείθουν με την αδιαφορία που δείχνουν στην αρχή και με την παντελή απουσία αντιρρήσεων. Ακόμα και στις μικρότερες κοινωνίες υπάρχουν διαφωνούντες. Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι δεν δίνεται καμία απολύτως εξήγηση για την, αρχική έστω, χρησιμότητα του εθίμου. Καταλαβαίνω ότι αυτό γίνεται επίτηδες, γιατί τότε θα ήταν πιο εύκολη η κατάρριψή του, αλλά για μένα υπερισχύει το ότι έτσι όπως είναι γραμμένο αποτυγχάνει στο suspension of disbelief. Επίσης, λιγότερο σημαντικό, η συγγραφέας δεν έχει σκεφτεί κάποιες επιπτώσεις της ιδέας της. Π.χ.αυτό το έθιμο θα ενίσχυε την αστυφιλία. Τέλος, η υποδοχή από το κοινό εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο παρθένοι ήταν οι αναγνώστες πίσω στα 1948. Αυτό φαίνεται από το ότι πολλοί κατηγόρησαν τη συγγραφέα ότι "τους εξαπάτησε" (λες και δεν υπάρχει πάντα μια άτυπη συμφωνία με τον συγγραφέα ότι θα εξαπατήσει τον αναγνώστη λέγοντάς του παραμύθια) καθώς και από το ότι κάποιοι δεν κατάλαβαν καν ότι επρόκειτο για φανταστική ιστορία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εννοείται ότι μια τέτοια ιστορία σήμερα θα περνούσε λίγο πολύ απαρατήρητη. Όχι άσχημο διήγημα, αλλά για μένα εμπίπτει στην κατηγορία που το ιστορικό hype του είναι το μόνο που δικαιολογεί τη θέση του σε μια τέτοια λίστα. Edit: Σε κάποιο από τα πρώτα links διάβασα και μια εκτενή ανάλυση, η οποία διόλου με έπεισε για τη σημαντικότητα του έργου -πέραν από την ιστορική, εννοώ. Edited November 9, 2015 by mman 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted November 9, 2015 Share Posted November 9, 2015 Ray Bradbury, «There Will Come Soft Rains» Τι να πει κανείς για κανείς για έργο του Μπράνμπερυ: πεζός λόγος, ποιητική γραφή. Πόσο μάλλον εδώ όπου στο κείμενο δεσπόζει ένα γλυκύτατο ποίημα που θυμίζει φυσιολατρία αν της εξιδανικευμένης Αρκαδίας της Αναγέννησης. Και αυτό σε αντιδιαστολή με το αποκαλυπτικό περιβάλλον γύρω από το σπίτι. Άλλη μία αντίθεση που προσθέτει στο κοντράστ των αισθημάτων, είναι η εικόνα του σπιτιού που όλα δουλεύουν (ανώφελα) "ρολόι", ενώ μόλις στην αυλή του βρίσκεται η απόλυτη φρίκη: το θερμικό αποτύπωμα μελών της οικογένειας στον τοίχο. Συμφωνώ με τον mman για τη δύναμη αυτής της εικόνας και θυμίζει την ανατριχιαστική αντίστοιχη στο καταφύγιο αμάχων της Βαγδάτης που είχε δεχθεί πυραυλική επίθεση από τους αμερικανούς στον πρώτο πόλεμο του κόλπου. Το θέμα της απόλυτης εξάλλειψης του ανθρωπίνου είδους,είναι κοινό για τη δεκαετία του '50 και του '60 και συνάδει με τον ψυχικό αντίκτυπο της πυρηνικής εποχής και των αδιανόητα καταστρεπτικών πυρηνικών όπλων. Μια ιστορία ΕΦ που γράφτηκε πριν 65 χρόνια φαντάζει διαφορετικά σήμερα, αλλά αν μπορούσαμε να κρίνουμε τη συγκεκριμμένη στο δικό της χρονικό - πολιτιστικό της πλαίσιο, δε θα διστάζαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως εξαιρετική. Y.Γ: Οι αναφορές και τα κοινά στοιχεία με το "The Veldt", επίσης του 1950, είναι εμφανή. :rose: :rose: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 16, 2015 Author Share Posted November 16, 2015 Shirley Jackson, «The Lottery» Όσα γράφει ο mman παραπάνω, ξεπερνούν αυτά που θα ήθελα να πω, δηλ. υπέρ-καλύπτουν τις σκέψεις που έκανα διαβάζοντάς το, οπότε να μην σας κουράσω. Ναι σε όλα. Και γέλασα πολύ με τις επιπτώσεις που δεν είχε σκεφτεί η Τζάκσον, όπως πχ. ότι το έθιμο... θα ενίσχυε την αστυφιλία (χεχε απολύτως σωστό, αλλά τρέχα γύρευε τώρα, η Τ. δεν ενδιαφερόταν για τέτοιου είδους επιπτώσεις). Λοιπόν... Τι να προσθέσω; Απλώς ότι δεν μπορώ να «διαβάσω» τέτοιου είδους διηγήματα ως ψυχρός κριτής, έξω από την εποχή τους, έξω από το πλαίσιο που δημοσιεύθηκαν και χωρίς τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν μου το έδινε ένας φίλος, δικό του, γραμμένο σήμερα, να ρίξω μια ματιά. Μπορεί να τον έπαιρνα... με τις πέτρες. Αλλά έχοντας διαβάσει το λήμμα της wikipedia και κατανοώντας τις προθέσεις της συγγραφέως (που ήθελε να προκαλέσει το κοινό, ιδιαίτερα το επαρχιώτικο κοινό της Αμερικής του '48, η ίδια μια-δυο δεκαετίες μπροστά από την εποχή της ως συγγραφέας - στην ιδέα αναφέρομαι), τη θαυμάζω και χαίρομαι που το διάβασα. :rose: :rose: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 16, 2015 Author Share Posted November 16, 2015 Διήγημα 77/89 Peter Watts (γεν. 1958), «The Things» (2010) Ο Peter Watts γεννήθηκε στον Καναδά. Έχει σπουδές (μάστερ, διδακτορικό) στη βιολογία των θηλαστικών. Το 2009 συνελήφθη στα σύνορα με τις ΗΠΑ επειδή, σύμφωνα με την εκδοχή του συνοριοφύλακα, «αντιστάθηκε σε έρευνα». Κόντεψε να πάει φυλακή, αν και τελικώς τη γλίτωσε με πρόστιμο και απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ. Δίνει δωρεάν κάποια από τα μυθιστορήματα / διηγήματά του (ψηφιακά), βέβαιος ότι η τακτική αυτή τα σώζει από την αφάνεια. Μάλιστα έτσι, οι πωλήσεις τους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Εδώ απολαμβάνει μια μπύρα. Το «The Things» δημοσιεύθηκε στο Clarkesworld αρ. 40 (Ιανουάριος 2010). Εξώφυλλο Sergio Rebolledo Ήταν υποψήφιο για όλα τα μεγάλα βραβεία και κέρδισε το «Shirley Jackson» -κάτι σας θυμίζει το όνομα. Μπορείτε να διαβάσετε το διήγημα εδώ. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το «The Things» ως την Τρίτη, 24 Νοεμβρίου 2015. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted November 16, 2015 Share Posted November 16, 2015 Shirley Jackson, «The Lottery» Συμφωνώ απολύτως με τον mman: το διήγημα είναι ότι πρέπει για "παρθένους" αναγνώστες και δεν έχει εξηγηθεί, όχι επαρκώς, αλλά καθόλου η χρησιμότητα του εθίμου. Τι είχε συμβεί στο παρελθόν ώστε μια κοινότητα να υιοθετήσει και να διατηρήσει μια τέτοια παράδοση; Δεν υπήρχε κάποια νύξη για οποιαδήποτε σύνδεση με το μεταφυσικό και απαίτηση για μια βιβλικής μορφής τιμωρία. Υπάρχει πάντα το ελαφρυντικό ότι κρίνουμε εκτός πλαισίου εποχής, όμως δε βλέπω, επί του παρόντος (αφηγήματος), ανθοφορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 16, 2015 Author Share Posted November 16, 2015 E καημένε και εσύ, πρόσφερε ένα λουλουδάκι στην κυρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted November 17, 2015 Share Posted November 17, 2015 E καημένε και εσύ, πρόσφερε ένα λουλουδάκι στην κυρία. Καλά, άμα είναι για ένα..., χαλάλι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.