Συνέντευξη με τον Charles de Lint

[heiron]

O Τσαρλς ντε Λιντ είναι κύριος εκπρόσωπος του urban fantasy. Βιβλία του κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Αρχέτυπο ("Η καρδιά του φεγγαριού", "Οι πύλες των ονείρων") και από τις εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος (" Η μικρή χώρα").

 

For English, please scroll down.

 

Υπάρχουν δύο πόλεις που χρησιμοποιείτε πολύ ως σκηνικό. Η Οτάβα είναι πραγματική και το Νιούφορντ είναι φανταστικό. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα σε κάθε περίπτωση; Θα πρέπει οι συγγραφείς να επιλέγουν ένα σκηνικό που γνωρίζουν ακόμη κι αν είναι τόσο απλοϊκό όσο η μικρή τους πόλη;

Όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω σύγχρονο φάντασυ το έβαλα στην Οτάβα και τη γύρω περιοχή γιατί ήταν οικεία για μένα και εύκολο να κάνω έρευνα. Το φάντασυ λειτουργεί καλύτερα όταν πατάει στην πραγματικότητα και πιστεύω πως κάθε σκηνικό μπορεί να πετύχει  με λίγη δουλειά, αρκεί να συλλάβεις την ιδιαιτερότητά του. Αν πατάς γερά στην πραγματικότητα είναι πιο εύκολο να φτερουγίσει το φανταστικό όταν εμφανιστεί στην ιστορία σου.

Το πρώτο φάντασυ στον πραγματικό κόσμο που έγραψα σε άλλο μέρος ήταν το Η Μικρή Χώρα που διαδραματίζεται κυρίως στην Κορνουάλη της Αγγλίας.  Αυτό επέβαλλε μία επίσκεψη δύο εβδομάδων (που σίγουρα δεν ήταν ταλαιπωρία) με πολλές φωτογραφίες προ-ψηφιακής εποχής, σημειώσεις και τα συναφή. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα αλλά δεν ήταν δυνατό οικονομικά να κάνω τέτοιου είδους ταξίδια για έρευνα τακτικά.

Όταν άρχισα να πουλάω μυθιστορήματα τακτικά, με προσκαλούσαν σε conventions και εκδηλώσεις για βιβλία σε όλη τη Βόρεια Αμερική, τη Μεγάλη Βρετανία, ακόμη και στην Αυστραλία. Δεν έμεινα σε κανένα από αυτά τα μέρη αρκετά ώστε να νιώθω την άνεση να διαδραματιστεί εκεί ένα βιβλίο μου αλλά ένιωθα την ανάγκη να γράψω κάτι που διαδραματίζεται σε ένα μεγαλύτερο, πιο σκοτεινό περιβάλλον από αυτό που πρόσφερε η Οτάβα.  Έτσι όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα διήγημα για την ανθολογία Post Mortem, αποφάσισα να την τοποθετήσω σε μια μη πραγματική πόλη που ενσωμάτωνε κομμάτια από το σύνολο των διάφορων περιοχών που είχα επισκεφτεί.  Ήταν απλά ένα διήγημα, έτσι δεν ανησυχούσα να τα κάνω όλα σωστά επειδή τα επινοούσα – ή μάλλον, κατασκεύαζα ένα συνονθύλευμα από πραγματικά μέρη για να φτιάξω κάτι που ήλπιζα να στέκει από μόνο του όσο διαρκεί ένα διήγημα.

Διασκέδασα τόσο πολύ με αυτό που οι επόμενες ιστορίες για ανθολογίες διαδραματίζονταν  στην ίδια ανώνυμη πόλη. Τελικά έπρεπε να τη χαρτογραφήσω, να σκεφτώ την ιστορία της, και να της δώσω ένα όνομα: Νιούφορντ. Ύστερα από λίγο ήξερα  το Νιούφορντ εξίσου καλά, ίσως μάλιστα καλύτερα, από ότι ήξερα οποιοδήποτε μέρος στον πραγματικό κόσμο. Έγινε ουσιαστικά ένας χαρακτήρας ανεξάρτητος και είμαι χαρούμενος που έχει αρέσει σε πολλούς από τους αναγνώστες μου.

Πιο πρόσφατα τοποθετώ κάποιες από τις ιστορίες μου σε δύο άλλα επινοημένα σκηνικά: η Santa del Vado Viejo, μια μη πραγματική πόλη στις Νοτιοδυτικές ΗΠΑ όπου πολλά μυθιστορήματα και τα πιο πρόσφατα διηγήματά μου διαδραματίζονται. Τα βιβλία μου Wildlings διαδραματίζονται στη Santa Feliz, μια φανταστική πόλη στη Νότια Καλιφόρνια.

 

Η αγάπη σας για τη μουσική είναι ολοφάνερη στα έργα σας. Η μουσική συνδέεται δυνατά με το φάντασυ; Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί βάρδοι στη φανταστική λογοτεχνία;

Ήμουν εθισμένος με τη μουσική πολύ πριν αρχίσω να γράφω για να βγάζω τα προς το ζην. Είναι μία μουσική επένδυση για τη ζωή μου, έτσι φαίνεται φυσιολογικό οι ιστορίες μου να έχουν μουσική επένδυση κι αυτές.

Η μουσική όντως φαίνεται να συνδέεται δυνατά με το φάντασυ – ίσως επειδή οι περισσότεροι ασχολούνται με Κέλτικη/Τευτονική μυθολογία για τα κείμενά τους και αυτοί οι πολιτισμοί έχουν δυνατή μουσική παράδοση.

Γιατί τόσοι πολλοί βάρδοι; Είναι ευχάριστοι, περιπλανώμενοι χαρακτήρες που έχουν λόγο για να τριγυρίζουν. Ήμουν ήδη ένοχος, τους χρησιμοποιούσα όπως ο καθένας, μετά αποφάσισα να αντιστρέψω την ιδέα και να γράψω το Wolf Moon, όπου ο βάρδος με την άρπα ήταν κακός και ο λύκος που άλλαζε μορφές ήταν ο πρωταγωνιστής.

Έχω ακόμη χαρακτήρες μουσικούς στα βιβλία μου γιατί εξακολουθώ να αγαπώ τη μουσική. Επίσης, λατρεύω να γράφω για τον ξένο, και οι μουσικοί μπορούν κάλλιστα να πάρουν αυτή την ιδιότητα.

 

Μιλώντας για μουσική, ακούτε μουσική ενώ γράφετε; Κάτω από ποιες συνθήκες προτιμάτε να γράφετε;

Ακούω μουσική συνήθως ορχηστική ή κάτι σε μία γλώσσα που δεν καταλαβαίνω, αν και πριν τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι μπορώ να ακούω βασικά οτιδήποτε κι όμως να γράφω άνετα.

Δεν χρειάζομαι συγκεκριμένες συνθήκες για να γράψω -  απλά να μην μου μιλά κανένα. Αλλά προτιμώ να είναι στην οικεία απομόνωση του γραφείου μου αν είναι δυνατό. Πάντως, πέρα από αυτό, έχω γράψει σε δωμάτια ξενοδοχείων και καφετέριες, σε τραίνα και σε αεροπλάνα –οπουδήποτε μπορώ να ξεκλέψω μερικές στιγμές.

 

Το σύγχρονο και το urban fantasy είναι συχνά παρόμοιο με το μαγικό ρεαλισμό. Γιατί δεν βλέπουμε αυτά τα βιβλία στο ίδιο ράφι; Είναι καλύτερα για το είδος να μείνει μακριά από Μπόρχες, Ρούσντι και λοιπούς;

Πρώτα απ’ όλα, αυτό είναι θέμα μάρκετινγκ, οπότε θα έπρεπε να ρωτήσετε τους εκδότες και τους βιβλιοπώλες. Νιώθω ότι η συμβατική λογοτεχνία είναι λογοτεχνικό είδος όπως όλα τα άλλα με τη μόνη διαφορά ότι κρίνεται από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της αντί για τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή της όπως συμβαίνει με τα άλλα είδη.

Δεν βλέπω πως το urban και το contemporary fantasy είναι παρόμοια με το μαγικό ρεαλισμό. Για μένα, ο μαγικός ρεαλισμός ξεπηδά από μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή όπως η Νότια Αμερική και μια κοινωνία η κουλτούρα της οποίας είναι ριζωμένη σε παλιά παραδοσιακά συστήματα πεποιθήσεων. Η Βόρεια Αμερική είναι περισσότερο ένα χωνευτήρι και δεν έχουμε το ίδιο κοινό μυθολογικό και θρησκευτικό υπόβαθρο. Εδώ στη Βόρεια Αμερική, στοιχεία της φανταστικής λογοτεχνίας συνήθως αντλούνται από ένα πλήθος διαφόρων πηγών, πολλές από τις οποίες είναι εξωτικές και συναρπαστικές για αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτές.

Θα μπορούσα να πω πως οι μόνοι που θα μπορούσαν να γράψουν Βορειοαμερικανικό μαγικό ρεαλισμό είναι οι φυλές ιθαγενών, και θα έπρεπε να το γράψουν για ένα αντίστοιχο κοινό ώστε να υπάρξει το μέγιστο αντίκτυπο.

 

Τι βιβλία διαβάζετε και πόσα κάθε χρόνο;

Όλων των ειδών. Δεν τα μετράω αλλά λόγω της στήλης μου με βιβλιοκριτικές στο The Magazine of Fantasy & Science Fiction, ξεκινώ πολύ περισσότερα βιβλία από όσα τελειώνω αφού μου στέλνουν τόσα πολλά. Πιθανότατα τελειώνω τουλάχιστον δύο ή τρία τη βδομάδα.

Μου αρέσει να διαβάζω ευρύτερα και δεν μένω προσκολλημένος σε ένα είδος βιβλίου ούτε λογοτεχνικό είδος, όπως ακούω και όλα τα είδη μουσικής.

 

Πιστεύετε πως η σύγχρονη μόδα νεανικών ρομάντζων με βρικόλακες φέρνει περισσότερους αναγνώστες στη φανταστική λογοτεχνία; Γιατί η φανταστική κοινότητα δεν παίρνει στην αγκαλιά της αυτό το υποείδος;

Νομίζω ότι τουλάχιστον φέρνει περισσότερους αναγνώστες στο είδος νεανικών ρομάντζων με βρικόλακες, το οποίο είναι καλό. Ελπίζω μερικοί από αυτούς τους αναγνώστες θα συνεχίσουν και θα δοκιμάσουν άλλα βιβλία στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας γιατί μπορεί να βρει κανείς κάποια πραγματικά διαμάντια εκεί. Αλλά εάν δεν βρούνε τίποτα που να ταιριάζει στα ενδιαφέροντά τους πέρα από νεανικά ρομάντζα με βρικόλακες, δεν είναι κακό. Δεν σνομπάρω την ποπ κουλούρα. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαβάζουν, να βλέπουν και να ακούνε οτιδήποτε τους προσφέρει ευχαρίστηση, όχι επειδή είναι κλασικό, ούτε γιατί είναι κουλ να ασχολείσαι με αυτό.

 

Τα έργα σας είναι πλούσια σε μυστικισμό. Πριν το βάλετε στα μυθιστορήματά σας, κάνετε κάποια έρευνα ή επινοείτε τη δική σας μαγεία; Τι έχετε να πείτε σχετικά με τον μυστικισμό στην καθημερινή ζωή;

Διαβάζω βιβλία σχετικά με τη λαογραφία και τον μυστικισμό εδώ και πολλά χρόνια, έτσι έχω ένα θησαυρό από αποτελέσματα ερευνών στην κατοχή μου. Σίγουρα κάνω έρευνα σε θέματα με τα οποία δεν είμαι οικείος αλλά αυτά είναι κυρίως πτυχές του πραγματικού κόσμου στις ιστορίες μου.

Αντιμετωπίζω τα μαγικά μου πολύ σοβαρά όταν γράφω ένα βιβλίο, είτε ερευνώντας είτε επινοώντας πράγματα ανάλογα με το πώς νιώθω ότι επιβάλλει η ιστορία. Αλλά στην καθημερινή ζωή, όχι και τόσο. Πέρα από αυτό, πιστεύω πάντως πως τα πάντα έχουν μια ψυχή που απαιτεί το σεβασμό μας.

 

Θα θέλατε να δείτε τις ιστορίες σας ως ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές; Ποιά μυθιστορήματα θα προτιμούσατε να γίνουν ταινίες (είτε δικά σας είτε άλλα μυθιστορήματα);

Σίγουρα, γιατί αυτό θα με διευκόλυνε πολύ στο να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Αν προκύψει κάτι τέτοιο, αμφιβάλλω πως το τελικό προϊόν θα είναι ολόιδιο με αυτά που έχω γράψε, αλλά το καλό με τα βιβλία είναι πως ανεξάρτητα από το σε ποιο άλλο μέσο χρησιμοποιείται η ιστορία, τα βιβλία συνεχίζουν να υπάρχουν ως έχουν.

Οι ιστορίες του Νιούφορντ θα μπορούσαν να γίνουν μια διασκεδαστική  τηλεοπτική σειρά -  και πραγματικά παρά λίγο να κλείσει η συμφωνία για τα δικαιώματα δύο φορές αλλά δεν έγινε τίποτα μέχρι τώρα. Πάντως ποτέ δεν ξέρεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι το σωστό άτομο με διασυνδέσεις στη βιομηχία να εμπνευστεί από ένα εκ των βιβλίων μου και έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία μου. Ελπίζω να συμβεί μία από αυτές τις μέρες, όχι για τα χρήματα, αλλά επειδή νομίζω θα ήταν διασκεδαστικό και συναρπαστικό να δω τη δουλειά μου στη μεγάλη ( ή ακόμη και τη μικρή) οθόνη.

 

Υπάρχει μια προτεινόμενη σειρά που πρέπει κάποιος να ακολουθήσει διαβάζοντας τη σειρά βιβλίων Νιούφορντ;

Μπορείτε να βρείτε τη σειρά στην ιστοσελίδα μου στο http://www.sfsite.com/charlesdelint/faq01.htm#newford2 αλλά βάζω τα δυνατά μου να κάνω την κάθε ιστορία και το κάθε μυθιστόρημα να στέκεται από μόνο του ωστέ να μπορείς να ξεκινήσεις ουσιαστικά από οπουδήποτε.

 

Τι γράφετε αυτόν τον καιρό;

Μόλις τελείωσα και παρέδωσα τον τελικό κείμενο του τρίτου βιβλίου μου στη σειρά Wildlings – το Out of This World – και ενώ περιμένω να πάρω το επιμελημένο γραπτό πίσω από τον εκδότη για να κάνω το τελικό μου πέρασμα, δουλεύω σε μια νουβέλα, προς το παρόν χωρίς τίτλο. Παλιότερα πήγαινα εναλλάξ από ενήλικη λογοτεχνία σε λογοτεχνία για νέους, κι έτσι μετά από μερικά χρόνια που έγραφα λογοτεχνία για νέους και για εφήβους, έχω τη διάθεση να καταπιαστώ με ένα μυθιστόρημα για ενηλίκους απλώς για να αλλάξω λίγο τα πράγματα.

 

Κάποια σχετικά λινκ: 

www.charlesdelint.com

https://www.facebook.com/pages/Charles-de-Lint/218001537221

https://twitter.com/cdelint

http://cdelint.tumblr.com/

 

 

1.         There are two cities you use a lot as a setting. Ottawa is real and Newford is fictional. What are the advantages and disadvantages in each case? Should writers choose a setting they know even if it as mundane as their own little town?

When I first started writing contemporary fantasy I set it in Ottawa and the area around it because it was familiar to me and easy to research. Fantasy works best when it’s grounded in reality and I believe that any setting can be made to work, so long as you capture its individuality. The solid grounding in reality makes it easier for the flights of fancy when they do show up in your fiction.

The first real world fantasy I wrote set elsewhere was The Little Country, which mostly takes place in Cornwall, England. That involved a two-week visit (which certainly wasn’t a hardship) with lots of pre-digital photographs, note-taking and the like.  I loved doing it but I couldn’t afford that kind of a research trip on a regular basis.

When I started selling novels with regularity, I was invited to conventions and book events all over North America, the UK, and even as far away as Australia. I was never in any of those places long enough to feel comfortable setting a book there, but I did want to write something that took place in a larger, grittier environment than Ottawa had to offer. So when I got asked to do a short story for the anthology Post Mortem, I decided to set it in a made-up city that incorporated bits and pieces of all the various places I’d visited. It was only a short story, so I wouldn’t have to worry about getting things right because I was making things up—or rather, I was creating a mash-up of real places to make something that would hopefully stand on its own for the length of the short story.

I had so much fun with it that the next few anthology requests were set in the same nameless city. Eventually I had to map it out, consider its history, and give it a name: Newford.  After a while I came to know Newford as well, maybe even better, than I did any place in the real world. It pretty much became a character in its own right, and I’m glad it has resonated with a great many of my readers.

More recently I’ve been setting some of my fiction in a couple of other invented settings: Santa del Vado Viejo, a fictional town in the American Southwest where several novels and my most recent short stories are set. My Wildlings books are set in Santa Feliz, a made-up city in Southern California.

 

2.         Your love for music is obvious in your work. Does music have a strong connection with fantasy? Why are there so many bards in fantasy?

I was a music junkie long before I started writing for a living. It’s just a soundtrack to my life, so it seems natural that my stories would have a soundtrack, too.

Music does seem to have a strong connection to fantasy—probably because most people were tapping into Celtic/Teutonic mythologies for their writing and such folklore has a strong music tradition.

Why so many bards? They make for a fun, itinerant character that has a reason to be moving around. I was as guilty of using them as anyone, then decided to turn things around on myself and write Wolf Moon, where the harp-playing bard was evil and the shape-shifting wolf was the protagonist.

I still have musical characters in my books because I still love music. I also love to write about the outsider, and musicians usually fit very well under that umbrella.

 

3.         Speaking of music, do you listen to music while writing? What are the conditions under which you prefer to write?

I do listen to music, usually instrumental or something in a language I don’t understand, although in the past few years I find I can listen to pretty much anything and still write comfortably.

I don’t need particular physical conditions to write—just nobody talking to me. But I do prefer to be in familiar confines of my office if possible.  Still, that said,  I’ve written in hotel rooms and cafés, on trains and planes—wherever I can find a few moments.

 

4.         Urban and contemporary fantasy are quite similar to magic realism. Why don’t we see those books on the same shelf? Is it better for the genre to stay away from Borges, Rushdie and their kind?

First, that’s a question about marketing, so you’d have to ask it of publishers and booksellers. My feeling is that literary fiction is as much a genre as anything else, the difference is, it’s judged by its greatest successes, rather than its lowest common denominator the way other genres are.

I don’t see urban and contemporary fantasy as being similar to magical realism. To me, magical realism grows out a specific geographical region such as South America, and a society whose culture is rooted in long-held traditional belief systems. North America is more of a melting pot and we don’t have that same common mythological and religious background. Here in North America, elements in fantasy literature are usually drawn from any number of different sources, many of which are exotic and exciting to readers unfamiliar with them.

I’d say the only people who could write North American magical realism would be our indigenous people, and they would have to write it aimed at an audience of their peers to get the strongest impact.

 

5.         What kind of books do you read and how many every year?

Every kind. I don’t keep track of numbers, but because of my review column in The Magazine of Fantasy & Science Fiction, I start a lot more books that I finish since I get so many sent to me. I probably finish at least two or three a week.

I like to read broadly and I don’t stick to one kind of book or genre, just as I listen to pretty much every kind of music.

 

6.         Do you think the current trend of YA vampire romances brings more readers into the fantasy genre? Why doesn’t the fantasy community embrace this subgenre?

I think at a minimum it brings more readers to the YA vampire romance genre, which is fine. Hopefully a number of those readers will go on to try other books in the fantasy field because some real gems can be found there. But if they don’t find anything that fits their interest beyond YA vampire romance, there’s nothing wrong that. I’m not a pop culture snob. I believe people should read, view, listen to whatever gives them pleasure, not because it’s classic, or because it’s cool to partake of it.

 

7.         Your works are rich in mysticism. Before blending it in your novels, do you research or make up your own magic? What about mysticism in everyday life?

I’ve been reading books on folklore and mysticism for many years, so I already have a rich trove of research under my belt. I certainly research topics that I’m unfamiliar with, but they tend to be more real-world aspects of my stories.

I take my magics seriously when I’m writing a book, researching or making things up as I feel the story warrants. But in everyday life, not so much. That said, I do believe that everything has a spirit that deserves our respect.

 

8.         Would you like to see your stories as movies or TV series? Which novels would you prefer to see adapted into movies (either your own or any other novels)?

Sure, because it would make it so much easier to pay the bills. Should the occasion arise, I doubt the finished product would twin my written words, but the nice thing about books is that no matter what other medium the story is used in, the books still exist as they are.

The Newford stories would make a fun TV series—and in fact they’ve come close to being optioned a couple of times, but nothing has come of it yet. You never know though. It just takes the right person with a connection in the industry to be inspired by one of my books and I have a lot of books published. I hope it happens one of these days, not because of the money, but because I think it would be fun and exciting to see my work on the big (or even small) screen.

 

9.         Is there a recommended order one should follow when reading the Newford series?

You can find the published order on my website at

http://www.sfsite.com/charlesdelint/faq01.htm#newford2 , but I do my best to make each story and novel stand on its own so you could start pretty much anywhere.

 

10.       What are you writing at the moment?

I’ve just finished and turned in the final draft of the third book in my Wildlings series—Out of This World—and while I wait to get the edited ms. back from the publisher to do my final run-through on it, I’m working on an as-yet-untitled novella. I used to alternate back and forth between adult fiction and YA, so after a few years of writing YA and middle grade books, I’m eager to tackle an adult novel next just to change things up.

www.charlesdelint.com

https://www.facebook.com/pages/Charles-de-Lint/218001537221

https://twitter.com/cdelint

http://cdelint.tumblr.com/

Edited May 3, 2020 by Spark
Μειώθηκε λίγο η απόσταση μεταξύ των ερωτήσεων και των απαντήσεων.

[Oberon]

Ωραία συνέντευξη Γιάννη. Ευχαριστώ! Και ωραίος, πολύ ωραίος μάλιστα, και ο Charles De Lint!

[Δημήτρης]

Έχω τα δύο βιβλία του από το Αρχέτυπο, αλλά δεν τα έχω διαβάσει ακόμη. Ωραία συνέντευξη πάντως. Μεγάλες και ωραίες απαντήσεις, έδειξε ότι δεν έκανε αγγαρεία και είχε διάθεση για κουβέντα.