Ιωάννα Μπουραζοπούλου

[Cassandra Gotha]

Διάβασα το "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;" και το βρήκα πολύ καλό. Βρήκα και αρνητικά, αλλά τα θετικά υπερτερούν.

Ενώ στην αρχή το καταλαβαίνω, με αυτά που γίνονται, να διαβάζουμε όλες αυτές τις λεπτομέρειες στις επιστολές, μετά γίνεται κουραστικό. Το βρήκα κάπως φλύαρο, δηλαδή, σε κάποια σημεία σαν να μην προχώραγε το βιβλίο.

Η γραφή του είναι μέσα στα θετικά αλλά και αρνητικά. Τα κεφάλαια με τον Φιλέα Μπουκ έχουν πολύ καλή γραφή, ήταν και τα αγαπημένα μου. Οι επιστολές είναι κάπως στεγνά και ομοιόμορφα γραμμένες - το δεύτερο το πρόσεξα αμέσως με μια κάποια απορία, η οποία όμως μου λύθηκε. 

Πολύ θετικό είναι το γεγονός ότι όλα τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είναι δομικά υλικά της πλοκής. Είναι φανταστικό αυτό.

 

Είναι ενδιαφέρον, έξυπνο, καλοδουλεμένο. Δεν ξετρελάθηκα, κυρίως γιατί έχει αυτό το ξύλινο ύφος των επιστολών, που δεν είναι το αγαπημένο μου, αλλά πρόκειται για ένα πραγματικά καλό βιβλίο (πολύ καλύτερο από ό,τι περίμενα, σε πράγματα που δεν το περίμενα)  και θέλω να διαβάσω κι άλλα της συγγραφέως.

Edited September 12, 2016 by Cassandra Gotha

[wordsmith]

Κριτική στο nyctophilia από τον Ballerond για την "Κοιλάδα της λάσπης"(δεν τη διαβάζω γιατί δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο).

[wordsmith]

Ραδιοφωνική συνέντευξη της Ιωάννας Μπουραζοπούλου στο amagi radio. Οκέι, προπέρσινη, αλλά για την "Κοιλάδα της λάσπης" μιλάει. Τα πρώτα εφτάμισι περίπου λεπτά είναι διαφημίσεις, προσπεράστε τα.

[Nargathrod]

Αν δεν έχετε διαβάσει ακόμα κάποιο βιβλίο της, αξίζει να το κάνετε άμεσα. Φέτος θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στο ΦantastiCon 2017 και θα παρουσιαστεί από τη γνωστή δημοσιογράφο Έλενα Χατζηιωάννου του σταθμού  Αθήνα 984. https://www.fantasticon.gr/mpoyrazopoyloy/ 

 

Είχα διαβάσει παλαιότερα το "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ" με την ΛΑΦ. Φοβερό βιβλίο. Δικαίως βραβεύτηκε στο εξωτερικό. Αδίκως παραμελήθηκε στην Ελλάδα. 

[wordsmith]

Διάβασα, πριν κανένα μήνα περίπου, και την "Κοιλάδα της λάσπης", αλλά δεν έγραψα σχόλια πουθενά γιατί δεν έχω να πω τίποτα καινούργιο. Μου άρεσε κι αυτό πάρα πολύ, η κοσμοπλασία που είναι ελληνική και κάπως εξωτική μαζί, το ότι δεν έχει υπερφυσικό στοιχείο καθόλου ή σχεδόν καθόλου, οι ιδέες, οι χαρακτήρες, τα ονόματα, η ποικιλία σε ηλικίες, τύπους ανθρώπων, τρόπους ζωής, "δρακολογικές" θεωρίες κλπ κλπ. Άλλο ένα μυθιστόρημα για το οποίο μπορεί να πει κανείς ότι γίνεται χαμός εκεί μέσα. Δε με πείραξε που το βιβλίο μάς αφήνει σε cliffhanger, αντίθετα χαίρομαι που, μετά την "Ενοχή της αθωότητας", που δε μου άρεσε όσο τα άλλα, η συγγραφέας ξαναστρέφεται προς δρόμους του γούστου μου. Οι μούσες να της δίνουν έμπνευση.

Αν δεν έχετε διαβάσει ακόμα κάποιο βιβλίο της, αξίζει να το κάνετε άμεσα. Φέτος θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στο ΦantastiCon 2017 και θα παρουσιαστεί από τη γνωστή δημοσιογράφο Έλενα Χατζηιωάννου του σταθμού  Αθήνα 984. https://www.fantasticon.gr/mpoyrazopoyloy/ 

 

Τώρα πρέπει να διαλέξω ποιο βιβλίο να της πάω να υπογράψει

[Ballerond]

Εξαιρετική επιλογή για τιμώμενο πρόσωπο και γενικά αφιέρωμα στο έργο της. Είναι ίσως το χειρότερο πράγμα που έχουμε κάνει στα ενδότερα, δηλαδή να την γνωρίζουν λιγότεροι από όσο πρέπει.

Έχει γράψει εξαιρετικά πράγματα, τα οποία μπορούν να είναι παράδειγμα προς μίμηση για νέους - και όχι μόνο - συγγραφείς.

[Cassandra Gotha]

Διάβασα το Μπουντουάρ του Ναδίρ.

Λοιπόν, μερικές φορές καταλαβαίνω ένα βιβλίο από τον τίτλο του. Πιο δήθεν τίτλο δεν έχω μισήσει. Με αντιγράφω από goodreads, και μη χειρότερα:

 

Πολλή προσπάθεια... για το τίποτα. Το βιβλίο αυτό δεν έχει τη φυσικότητα που έχουν τα καλογραμμένα βιβλία, που είναι λες και ξεπήδησαν από το μυαλό του συγγραφέα (μόνο αυτός ξέρει με πόσο μόχθο, ο αναγνώστης όχι) σαν τον αφρό που χύνεται από το ξεχυλισμένο ποτήρι. Το μπουντουάρ ήταν σαν τη ξεθυμασμένη μπύρα. Άνοστο και χλιαρό.

Κι εκεί που διάβαζα, βαριεστημένη, τις αδιάφορες χλιαρότητές του, να σου ξαφνικά ένας θεαματικά βίαιος θάνατος σκύλου. Τελείως αναίτιος. Ε, όχι. Γιατί; Για να ανέβει η ένταση, που ως τότε ήταν στο μηδέν; Αν ήθελε να έχει αναγνώστες που περιμένουν ένα σούβλισμα σκύλου για να εντυπωσιαστούν... Τέλος πάντων, από 'κει και μετά το πήρε τελείως η κατρακύλα, το παράτησα για κάτι μέρες και όταν το ξανάπιασα, ήθελα απλώς να δω "πού το πάει".

Ομολογώ ότι δεν βρήκα να πήγε, πράγματι, κάπου. Ομολογώ ότι μπορεί να φταίει η αρνητική μου διάθεση και η επιφανειακή, βιαστική ανάγνωση. Ομολογώ ότι ίσως να υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να το αδικώ.
Ευτυχώς που είχα διαβάσει πρώτα το "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ", το οποίο είναι πολύ καλό.