Ρέιμοντ Τσάντλερ (Raymond Chandler)

[BladeRunner]

Έψαξα αλλά δεν βρήκα τόπικ για τον απίστευτο αυτό συγγραφέα και είναι πραγματικά κρίμα. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικών νουάρ, χάρη στον οποίο γνωρίσαμε τον τρομερό Φίλιπ Μάρλοου και μάθαμε περισσότερα για τον κόσμο των ιδιωτικών ντετέκτιβ.

Μυθιστορήματα του Raymond Chandler:

(1939) The Big Sleep
(1940) Farewell, My Lovely
(1942) The High Window
(1943) The Lady In The Lake
(1949) The Little Sister
(1953) The Long Goodbye
(1958) The Playback
(1959) Poodle Springs {ολοκληρώθηκε το 1989 από τον Robert B. Parker}

Και φυσικά έχει γράψει ένα κάρο διηγήματα, μερικά εκ των οποίων είναι οι βάσεις των μυθιστορημάτων του.

Ευτυχώς όλα του τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Ενδεικτικά οι εκδόσεις Λυχνάρι, Bell, Κέδρος, Ερατώ, Άγρα, Παρατηρητής, Γράμματα, Εξάντας κλπ έχουν βγάλει βιβλία του. Όπως βλέπετε υπάρχει μεγάλη ποικιλία.

Σε επόμενο δικό μου ποστ θα γράψω σχόλια για καθένα από τα βιβλία του. Ο Raymond Chandler είναι σίγουρα στην πεντάδα των αγαπημένων μου συγγραφέων...

Για πείτε και σεις τίποτα. Έχετε διαβάσει κάτι δικό του; Πως σας φάνηκε;

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[gregacm]

Εχω διαβασει το Ο Μεγαλος Αποχαιρετισμος και μου αρεσε παρα πολυ. Γραφη, ατμοσφαιρα, ιστορια, ολα πολυ καλα. Στα αδιαβαστα εχω και Το Ψηλο Παραθυρο!

[BladeRunner]

Με σειρά ανάγνωσης:

1. Αντίο, γλυκιά μου: Η πρώτη μου επαφή με τον Ρέιμοντ Τσάντλερ, τον Φεβρουάριο του 2010. Τι να πω γι'αυτό το αριστούργημα; Εξαιρετική πλοκή, καλά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες, τρομερή νουάρ ατμόσφαιρα, γραφή γεμάτη προτάσεις για υπογράμμιση και ατάκες που σπάνε κόκαλα. Θέλετε να πω και άλλα; 10/10

2. Πλέιμπακ: Αυτό διαβάστηκε τον Μάρτιο του 2010 και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το επίπεδο του προηγούμενου, νομίζω μάλιστα ότι είναι και το πιο αδύναμο απ'όλα. Όμως σίγουρα είναι γενικά καλό σαν ανάγνωσμα, προσφέρει διασκέδαση, η πλοκή είναι ικανοποιητική, απλά κάτι λείπει. Είναι άλλωστε και το προτελευταίο βιβλίο της σειράς. 7/10

3. Ο μεγάλος αποχαιρετισμός: Το διάβασα τον Ιούνιο του 2010 και μπορώ να πω ότι είναι το πλέον αγαπημένο μου της σειράς. Είναι άλλωστε το μεγαλύτερο σε μέγεθος, η ιστορία είναι αρκετά περίπλοκη και οι προτάσεις/ατάκες για υπογράμμιση πάρα πολλές. Μιλάμε για αριστούργημα από τα λίγα. 10/10

4. Το ψηλό παράθυρο: Και αυτό το 2010 το διάβασα, συγκεκριμένα τον Οκτώβριο. Δεν παίρνει άριστα, όμως τα τέσσερα αστεράκια στα πέντε τα έχει για πλάκα. Πολύ ωραία ιστορία, εξαιρετική γραφή, τρομερή ατμόσφαιρα. Απλά δεν μπορώ να του βάλω κάτι παραπάνω, θα αδικούσα τα τρία πεντάστερα. 8.5/10

5. Ο μεγάλος ύπνος: Αυτό το διάβασα τον Αύγουστο του 2011, σε μετάφραση των εκδόσεων ΒΙΠΕΡ, με τον τίτλο Οι νεκροί δεν μιλούν. Χρονολογικά είναι το πρώτο της σειράς, σχετικά μικρό σε μέγεθος και η ιδανικότερη εισαγωγή στον κόσμο του Φίλιπ Μάρλοου. Παίρνει άνετα πέντε αστεράκια, μιλάμε για τοπ επίπεδο. 9.5/10

6. Η κυρία της λίμνης: Αυτό το διάβασα τον Δεκέμβριο του 2012 και έχω γράψει σχετικό σχόλιο, το οποίο μεταφέρω και εδώ:

Quote

Αυτό είναι το έκτο βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ που διαβάζω, με ήρωα φυσικά τον Φίλιπ Μάρλοου. Το βιβλίο είναι γραμμένο το 1943 και δεν δείχνει καθόλου τα χρόνια του, όσον αφορά την γραφή και την υπόθεση. Πρόκειται για μια αρκετά περίπλοκη ιστορία που όμως εύκολα την ακολουθείς και δεν χάνεσαι, και αυτό χάρη στις ικανότητες του Τσάντλερ να σε κρατά στο παιχνίδι. Ο Φίλιπ Μάρλοου προσλαμβάνεται από έναν πλούσιο επιχειρηματία του Χόλιγουντ. Αυτός ο επιχειρηματίας λοιπόν ζήτησε από τον Μάρλοου να βρει την γυναίκα του της οποίας η τύχη αγνοείται για περίπου ένα μήνα. Τελικά όμως τα πράγματα είναι ιδιαίτερα μπερδεμένα γιατί στην όλη υπόθεση εμπλέκονται μια άλλη χαμένη κοπέλα, μια περίεργη αυτοκτονία μιας τρίτης γυναίκας, ένας ζιγκολό που είχε κάποιες σχέσεις και με τις τρεις γυναίκες, ένας σκληρός αστυνομικός και ένας γιατρός με διασυνδέσεις στον κόσμο των ναρκωτικών... Ο Μάρλοου θα καταλάβει ότι όλα τα γεγονότα λίγο-πολύ συνδέονται και τα αποτελέσματα θα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Η πλοκή είναι πολύ καλή, με εκπλήξεις και αποκαλύψεις, και έτσι δύσκολα μπορείς ν'αφήσεις το βιβλίο κάτω. Στο τέλος μαθαίνουμε τα πάντα και μένουμε απόλυτα ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Η γραφή βέβαια είναι σε υψηλά επίπεδα, με τις ωραίες περιγραφές ανθρώπων, τοπίων και γεγονότων, και με το γνωστό χιούμορ του Μάρλοου. Τώρα δυστυχώς μου μένει αδιάβαστο μόνο το Η μικρή αδελφή (που είναι εξαντλημένο και ακόμα το ψάχνω) και το Πουντλ Σπρινγκς που ο Τσάντλερ έγραψε τέσσερα-πέντε κεφάλαια με τον Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ να γράφει το υπόλοιπο (αυτό ευτυχώς το έχω), και όσο να'ναι θα πρέπει να βολευτώ με τα διηγήματα μετά, αλλά και αυτά κάποια στιγμή θα τελειώσουν και ο Μάρλοου θα μου λείψει... 8.5/10

7. Η μικρή αδερφή: Το διάβασα τον Οκτώβριο του 2013 και έγραψα σχετικό σχόλιο στο φόρουμ. Το μεταφέρω και εδώ:

Quote

Αυτό είναι το έβδομο μυθιστόρημα του Ρέιμοντ Τσάντλερ που διαβάζω με ήρωα τον αγαπημένο μου ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου και, αν και σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει το εξαιρετικό επίπεδο των βιβλίων Ο μεγάλος ύπνος, Αντίο γλυκιά μου και Ο μεγάλος αποχαιρετισμός, που είναι τα πλέον αγαπημένα μου, σίγουρα θ'αφήσει ικανοποιημένους τόσο τους φαν του Φίλιπ Μάρλοου όσο και τους φαν του συγκεκριμένου είδους αστυνομικού μυθιστορήματος. Μια μικροκαμωμένη και σεμνότυφη κοπέλα από το Κάνσας απευθύνεται στον Μάρλοου για να βρει τον μεγάλο της αδερφό, που έχει μήνες να επικοινωνήσει μαζί της. Ο Μάρλοου θα ξεκινήσει από την κακόφημη πανσιόν όπου κατοικούσε ο νεαρός μέχρι την εξαφάνισή του και εκεί θα συναντήσει το πρώτο πτώμα, έναν άντρα με έναν παγοκόφτη χωμένο στον λαιμό του. Μετά δεν θ'αργήσει να βρει και έναν δεύτερο άντρα νεκρό, πάλι μ'έναν παγοκόφτη να έχει κάνει την δουλειά. Τελικά η υπόθεση πάει αρκετά μακριά και ο Μάρλοου θα μπλέξει με μοιραίες γυναίκες που κρύβουν μυστικά, κάποιους κακοποιούς που κάνουν δουλειές με μαριχουάνα και τον βρώμικο κόσμο του κινηματογραφικού Χόλιγουντ. Οι ατάκες και οι περιγραφές ανθρώπων και τοπίων του Μάρλοου πραγματικά σπάνε κόκαλα, δεν ήταν λίγες οι φορές που γέλασα δυνατά, πραγματικά μιλάμε για έναν χωρατατζή με όλη τη σημασία της λέξης. Το μυστήριο είναι καλό και σε κρατάει, σε σημεία σε μπερδεύει και λίγο, αλλά στο τέλος όλα μπαίνουν στην σωστή σειρά. Η γραφή του Τσάντλερ είναι φυσικά εξαιρετική, με ωραίες περιγραφές, πειστικούς διαλόγους γεμάτους ατάκες και καλό χιούμορ. Το βιβλίο είναι εξαντλημένο εδώ και καιρό, ευτυχώς εγώ το βρήκα φέτος τον Απρίλιο στην εξευτελιστική τιμή των 3 ευρώ. Αν το βρείτε αγοράστε το, όπως και όλα τα άλλα βιβλία του Τσάντλερ. Αλλά μην αρχίσετε με αυτό. Δυστυχώς τώρα μου έμεινε μόνο το τελειωμένο από τον Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ Πουντλ Σπρινγκς και μετά πάπαλα, θα βολευτώ με τα διηγήματα, όσο καιρό κρατήσουν αυτά... Εντάξει, υπάρχει μπόλικος Τζέιμς Ελρόι στα αδιάβαστα, Ρος Μακντόναλντ, Μίκι Σπιλέιν κλπ, αλλά σαν τον Τσάντλερ και τον Μάρλοου δεν θα βρω... 8.5/10

Στα αδιάβαστα έχω το Πουντλ Σπρινγκς (εκδόσεις Bell), που το άρχισε ο Chandler και το ολοκλήρωσε ο Robert B. Parker και φυσικά κάμποσα βιβλιαράκια με όλα του τα διηγήματα (ή έστω τα περισσότερα).

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο βασιλιάς φορούσε κίτρινα (εκδόσεις Γράμματα)

Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ανεξαρτήτου είδους. Περιττό να πω ότι είναι μαιτρ του αστυνομικού νουάρ και ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του είδους - αυτά είναι γνωστά. Το θέμα είναι ότι πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό του και, όσο να'ναι, μου έλειψε πάρα πολύ. Η "σκληρή" γραφή του, το χιούμορ και οι ατάκες του, οι ωραίες πλοκές, οι απίθανοι χαρακτήρες, όλη αυτή η ατμόσφαιρα των ιστοριών του. Όμως αν θέλω να έχω ακόμα αδιάβαστες ιστορίες του στην βιβλιοθήκη μου, θα πρέπει να είμαι υπερβολικά εγκρατής. 

Λοιπόν, το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει τρεις μικρές νουβέλες, όλες εξαιρετικά καλογραμμένες, ενδιαφέρουσες, ψυχαγωγικές και απολαυστικές. Οι τίτλοι τους: "Τι μπελάς τα μαργαριτάρια" (Pearls Are a Nuisance), "Χρυσά δάκτυλα" (Finger Man) και "Ο βασιλιάς φορούσε κίτρινα" (The King in Yellow). Φυσικά δεν θα γράψω τι γίνεται στην κάθε ιστορία. Προσωπικά δεν ήξερα τίποτα για καμία ιστορία και έτσι τις απόλαυσα και τις τρεις στον μέγιστο βαθμό. Βέβαια εγώ είμαι φανατικός του συγγραφέα, οπότε όλα σχετικά είναι. Πάντως ευχαριστήθηκα μυστήριο και δράση, σούπερ περιγραφές σκηνικών και χαρακτήρων, γαμάτες ατάκες και νουάρ ατμόσφαιρα. Δεν ήθελα και τίποτα παραπάνω. 

Γενικά η έκδοση αυτή (Γράμματα, 1986), είναι ό,τι πρέπει για τους φαν του συγγραφέα αλλά και του made in USA αστυνομικού νουάρ. Μπορεί και να μην πρόκειται για αριστουργηματικές ιστορίες ακριβώς, όμως έχουν όλα αυτά τα καλούδια που μπορεί να βρει κανείς στο έργο του Ρέιμοντ Τσάντλερ και γενικά συγγραφέων του είδους και του βεληνεκούς του. Οι ιστορίες έχουν αρχή, μέση και τέλος, δράση και μυστήριο, ωραίους χαρακτήρες, τρομερή ατμόσφαιρα... Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να περάσετε καλά. 

8/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Πουντλ Σπρινγκς

Πριν πεθάνει ο Ρέιμοντ Τσάντλερ το 1959, άφησε πίσω του τα πρώτα κεφάλαια από ένα βιβλίο με ήρωα τον Φίλιπ Μάρλοου. Πολλά χρόνια αργότερα, ένας άλλος πολύ καλός συγγραφέας (αλλά δυστυχώς παραγνωρισμένος στην Ελλάδα), ο Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ, συνέχισε αυτό που άρχισε ο Τσάντλερ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο αρκετά ικανοποιητικό και ενδιαφέρον, αν και σε σύγκριση με άλλα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Φίλιπ Μάρλοου, είναι σαφώς υποδεέστερο. Η όλη ιστορία κρύβει μυστήριο, ανατροπές, δράση, οικογενειακά μυστικά, μοιραίες γυναίκες, καυστικό χιούμορ, γενικά όλα αυτά τα καλούδια που βρίσκει κανείς σε καλά νουάρ μυθιστορήματα με πρωταγωνιστές ιδιωτικούς ντετέκτιβ, απλά λείπει αυτό το κάτι παραπάνω στην πλοκή, τους χαρακτήρες και φυσικά τη γραφή, που βρίσκει κανείς στα αυθεντικά μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον Μάρλοου. Ωραία πέρασα, σίγουρα προτείνεται στους λάτρεις του είδους, απλά διαβάστε πρώτα τα βιβλία του Τσάντλερ.

7.5/10

[vaggelis]

Αναζητώντας το κορίτσι.

Πρωταγωνιστής σε αυτό το βιβλίο είναι ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Κάρναντυ που του έχουν αναθέσει να βρει έναν Έλληνα κουρέα, τον Τομ Αλείδη. Για τον Κάρναντυ είναι μια άλλη μέρα στη δουλειά μέχρι που πέφτει πάνω στον Στηβ Σκάλα που είναι πρώην κατάδικος, πρώην ληστής, πρώην μπράβος σε μαγαζιά και πάντα ερωτευμένος με την κοπέλα του την Μπιούλα.
Ο Σκάλα μόλις έχει βγει από την φυλακή και το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να αρχίσει να ψάχνει την Μπιούλα και δεν διστάζει να σκοτώσει όποιον βρίσκει στον δρόμο του. Ο Κάρναντυ ξεχνάει το Αλείδη και αρχίζει να αναζητάει και αυτός την Μπιούλα πριν την βρει ο Σκάλα, προκειμένου να την προστατεύσει. Το βιβλίο περιέχει ότι ακριβώς περιμένεις από τον Τσάντλερ. Μοιραίες γυναίκες, σκληροί άνδρες, φόνους, κυνηγητά, ωραίες ατάκες και γενικά περνάς ευχάριστα διαβάζοντάς το.

8/10

[vaggelis]

Η κυρία της λίμνης.

Πρωταγωνιστής σε αυτό το βιβλίο είναι ο Φίλιπ Μάρλοου και η υπόθεση ξεκινά πολύ απλά, όταν ο Ντηράις Κίγκσλεϋ τον προσλαμβάνει για να βρει την γυναίκα του Κρύσταλ, που έχει εξαφανιστεί για πάνω από μήνα, αλλά στην συνέχεια γίνεται αρκετά πολύπλοκη, με τα πτώματα να πολλαπλασιάζονται και τον Μάρλοου να ανακαλύπτει τελικά την αλήθεια και να βρίσκει τον ένοχο αφού πέσει και το απαραίτητο ξύλο.
Πολύ καλό βιβλίο με γρήγορο ρυθμό, έξυπνες ατάκες και το μυστήριο να αποκαλύπτεται πραγματικά στην τελευταία σελίδα. Είναι ότι περιμένεις από ένα μυθιστόρημα του Τσάντλερ και οποίος το διαβάσει δεν θα το μετανιώσει.

9/10   

 

[vaggelis]

Αντίο, γλυκιά μου.

Η ιστορία σε αυτό το βιβλίο ξεκινάει ακριβώς όπως στο διήγημα "Αναζητώντας το κορίτσι". Ο ντετέκτιβ, που εδώ είναι ο Φίλιπ Μάρλοου, αναζητάει έναν Έλληνα κουρέα τον Δημήτρη Αλεΐδη που τον ψάχνει η γυναίκα του, μόνο που κατά την ερευνά του έχει την τύχη να πέσει πάνω σε ένα τεράστιο τύπο τον Μόουζ Μαλλόυ, που μόλις έχει την βγει από την φυλακή και  με την σειρά του ψάχνει την παλιά του αγαπημένη, την Βέλμα και τίποτα δεν θα τον εμποδίσει από το να την βρει, πράγμα που το δείχνουν και τα πτώματα που αφήνει στην πορεία του.                                           

Παρότι η αρχή της ιστορίας είναι η ίδια, όπως και κάποια άλλα μέρη της υπόθεσης, το βιβλίο στην ουσία είναι τελείως διαφορετικό και μάλλον καλύτερο. Έχει περισσότερη δράση, περισσότερο μυστήριο, περισσότερο ξύλο, πιο διεφθαρμένους αστυνομικούς και πολιτικούς, πιο επικίνδυνες γυναίκες, αλλά και περισσότερο χιούμορ. Συνολικά ένα καλύτερο βιβλίο.

9,5/10 

 

 

Edited October 30, 2019 by vaggelis

[BladeRunner]

Ερασιτέχνης δολοφόνος

Μετά από σχεδόν έξι χρόνια ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα και αυτό που διάβασα τότε ("Πουντλ Σπρινγκς") δεν ήταν όλο δικό του, το είχε ξεκινήσει ο άνθρωπος αλλά τον πρόλαβε ο Χάρος, και μετά από χρόνια το συνέχισε και το ολοκλήρωσε ο Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ. Λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εξαίσια συλλογή τεσσάρων ιστοριών του μεγάλου αυτού συγγραφέα, οι οποίες γράφτηκαν πριν τα γνωστά του μυθιστορήματα, δείχνοντας από νωρίς την ποιότητα και το στιλ του, που τόσο πολύ απολαμβάνω. Χωρίς φιοριτούρες, πολυλογίες, άσχετες και κουραστικές λεπτομέρειες, ο Τσάντλερ λέει τις ιστορίες του, οι οποίες διαθέτουν τέλεια νουάρ ατμόσφαιρα, δράση, βία σε λογικές ποσότητες, μυστήριο, λίγες εκπλήξεις και όλα αυτά τα καλούδια. Σκληρό στιλ γραφής, ευθύ, χωρίς μα και μου, μιλάμε για τον ορισμό του hardboiled (εξάλλου ο Τσάντλερ ήταν/είναι από τους θεμελιωτές του συγκεκριμένου είδους). Η συλλογή αυτή των εκδόσεων Ερατώ (με το μικρό μέγεθος και το σκληρό εξώφυλλο) περιέχει τις εξής ιστορίες: "Ερασιτέχνης δολοφόνος", "Νεβάδα Γκας", "Ψώνισμα στη Νουν Στρητ" και "Σπανιόλικο αίμα". Και ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία εξ αυτών: Όλες μου φάνηκαν το ίδιο σκληρές, καλογραμμένες και ατμοσφαιρικές. Δεν βάζω πέντε αστεράκια, γιατί θα ήμουν κομμάτι υπερβολικός, αλλά σαν ψυχαγωγία αξίζει σίγουρα πέντε αστεράκια!

8.5/10

[BladeRunner]

Δολοφόνος στη βροχή

Πριν δυο εβδομάδες διάβασα την υπέροχη συλλογή τεσσάρων ιστοριών με τον τίτλο "Ερασιτέχνης δολοφόνος", αλλά δεν μου έφτανε κι έτσι αποφάσισα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να διαβάσω άλλη μια συλλογή αυτού του τόσο καλού και αγαπημένου μου συγγραφέα. Λοιπόν, τούτη η πολύ ωραία, σκληρόδετη έκδοση περιέχει τρεις ιστορίες: "Δολοφόνος στη βροχή", "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" και "Η αυλαία". Και είναι και οι τρεις πάρα πολύ καλές, απολαυστικές, εξαίσια γραμμένες, άκρως ατμοσφαιρικές και αντιπροσωπευτικές τόσο του συγγραφέα όσο και γενικότερα του είδους των σκληροτράχηλων νουάρ. Πρόκειται για πολύ καλό υλικό που θα ικανοποιήσει όλους τους λάτρεις των ιστοριών με ιδιωτικούς ντετέκτιβ, σκληρούς τύπους, μοιραίες γυναίκες και κάθε είδους εγκλήματα, με την ατμόσφαιρα να είναι πιο-νουάρ-πεθαίνεις και τον κυνισμό διάχυτο παντού. Σύμφωνα με τα κιτάπια μου, αυτές τις δυο συλλογές τις αγόρασα σε προσφορά από την Πολιτεία, τον Νοέμβριο του 2010, όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσα χρόνια δεν τις είχα διαβάσει, από τη στιγμή μάλιστα που ο Τσάντλερ είναι από τους αγαπημένους μου. Τι να πεις, άβυσσος η ψυχή των βιβλιοφάγων...

8.5/10