BladeRunner Posted February 23, 2014 Share Posted February 23, 2014 (edited) Ross Macdonald είναι το ψευδώνυμο του Αμερικανοκαναδού συγγραφέα Kenneth Millar. Είναι κυρίως γνωστός για την hard-boiled αστυνομική σειρά με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ. Κατά την γνώμη μου, όσον αφορά την γραφή και τις ιστορίες του, είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τους Dashiell Hammett και Raymond Chandler, αλλά όχι το ίδιο αναγνωρισμένος στο αναγνωστικό κοινό. Βιβλιογραφία του συγγραφέα, εδώ. Γνωστές ταινίες που βασίζονται σε έργα του: (1966) Harper. Σε σκηνοθεσία Jack Smight και πρωταγωνιστή τον Paul Newman. Βασίζεται στο βιβλίο The Moving Target. (1975) The Drowning Pool. Σε σκηνοθεσία Stuart Rosenberg και πρωταγωνιστές του Paul Newman και Melanie Griffith. (1986) Blue City. Βιβλία του συγγραφέα πρωτοεκδόθηκαν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, αργότερα ασχολήθηκαν λίγο με το έργο του οι εκδόσεις Παρατηρητής, Αλεξάνδρεια, Κέδρος και Μεταίχμιο. Απ'όσο ξέρω έχουν μεταφραστεί σίγουρα στα ελληνικά τα παρακάτω: 01. The Moving Target - Κινούμενος στόχος (2013, εκδόσεις Μεταίχμιο) 02. The Barbarous Coast - Αναστάτωση στο Τσάνελ Κλαμπ (1984, εκδόσεις Bell) 03. The Galton Case - Υπόθεση Γκάλτον (2002, εκδόσεις Κέδρος) 04. The Wycherly Woman - Ένα πτώμα στον κόλπο (1984, εκδόσεις Bell) 05. The Zebra-Striped Hearse - Η νεκροφόρα με τις ρίγες (2007, εκδόσεις Αλεξάνδρεια) 06. The Chill - Το ρίγος (1981, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ) 07. Black Money - Βρώμικο χρήμα (1978, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ) 08. The Instant Enemy - Σκοτεινό παρελθόν (1978, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ) 09. The Goodbye Look* - Μια φωνή από το παρελθόν (1979, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ) 10. The Underground Man - Το θαμμένο πτώμα (1978, εκδόσεις ΒΙΠΕΡ) 11. The Blue Hammer - Η γαλάζια φλέβα (2014, εκδόσεις Μεταίχμιο) 12. Blue City - Μελαγχολική πόλη (1995, εκδόσεις Παρατηρητής) *Πλέον κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Μίνωας, με τον τίτλο "Το βλέμμα του αποχαιρετισμού". Πλην του τελευταίου, όλα τα παραπάνω είναι με ήρωα τον Λιου Άρτσερ. ------------------------------- Προσωπικά έχω διαβάσει 5 βιβλία του και όλα ήταν πολύ καλά. Σε επόμενο post κριτικές που είχα γράψει γι'αυτά. Edited October 6, 2018 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 23, 2014 Author Share Posted February 23, 2014 Με σειρά ανάγνωσης: 1. Η νεκροφόρα με τις ρίγες. Η πρώτη μου επαφή με το έργο του Ρος Μακντόναλντ, τον Ιανουάριο του 2010. Δεν βλέπω να έχω γράψει κάποιο σχόλιο γι'αυτό και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι και πολλά από την πλοκή, το μόνο σίγουρο είναι ότι μου άρεσε πολύ. Η ιστορία οπωσδήποτε με μυστήριο και ανατροπές, οι χαρακτήρες αρκετά καλά σκιαγραφημένοι και η ατμόσφαιρα σούπερ. Και φυσικά η γραφή πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη. 8.5/10 2. Το ρίγος. Το διάβασα τον Οκτώβριο του 2011 και είχα γράψει αυτό το σχόλιο: Το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω με ήρωα τον Λιου Άρτσερ, το πρώτο ήταν το πολύ καλό Η νεκροφόρα με τις ρίγες. Το Ρίγος μου φάνηκε λίγο καλύτερο. Κλασικό νουάρ της δεκαετίας του '60, με τα όλα του. Με φόνους, μυστήριο, κρυμμένα μυστικά, οικογενειακά πάθη, έρωτες, τα πάντα. Πάρα πολύ καλή πλοκή, με twists and turns, και με ένα τέλος πολύ δυνατό και αποκαλυπτικό - δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Επίσης, ζωντανοί και αληθινοί χαρακτήρες, πιστευτοί και έξυπνοι διάλογοι, καλές περιγραφές και εξαιρετική ατμόσφαιρα. Ένα αστυνομικό με τα όλα του, με λίγα λόγια. Και φυσικά καλή γραφή, επιπέδου Τσάντλερ. Τώρα μόνο ένα ακόμα βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ μου έμεινε, το Υπόθεση Γκάλτον. Ελπίζω να έχουν βγει και άλλα δικά του στα ελληνικά(και να τα βρω φυσικά!). 9/10 3. Βρώμικο χρήμα. Διαβάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2012. Σχετικό σχόλιο: Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ που διαβάζω και ήταν στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τα δυο προηγούμενα. Ο Ρος Μακντόναλντ είναι μέσα στους δυο αγαπημένους μου συγγραφείς αστυνομικών νουάρ μυθιστορημάτων πλέον, μετά βέβαια από τον μετρ του είδους Ρέιμοντ Τσάντλερ. Ήρωας του βιβλίου αυτού, όπως και στα περισσότερα αστυνομικά που έγραψε ο Μακντόναλντ είναι, φυσικά, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ. Πως έχει σε γενικές γραμμές η υπόθεση: Ο Λιου Άρτσερ προσλαμβάνεται από τον Πίτερ Τζέιμσον, έναν παχύ νεαρό αλλά πλούσιο άντρα που μένει στην Μοντεβίστα - περιοχή για πλούσιους - για να ερευνήσει το παρελθόν ενός μυστηριώδους άντρα, του Φρανκ Μαρτέλ, ο οποίος "έκλεψε" την πανέμορφη κοπέλα του Τζέιμσον, και ο οποίος φέρεται να μπλέκεται σε μια περίεργη αυτοκτονία ενός άντρα εφτά χρόνια πριν αλλά και κάποιων χρεών κάποιων αντρών λόγω χαρτοπαιξίας. Τελικά η υπόθεση είναι πολύ πιο μπερδεμένη απ'ότι φαινόταν στην αρχή και εμπλέκονται πολλοί άνθρωποι της περιοχής. Θα αποκαλυφτούν πολλά μυστικά που αφορούν ερωτικές σχέσεις και πολύ βρώμικο χρήμα - και θα γίνουν και νέοι φόνοι. Η πλοκή θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλή και σε κανένα σημείο μη ρεαλιστική, η εξέλιξη της υπόθεσης ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και το βιβλίο διαβάζεται με μια ανάσα. Οι αποκαλύψεις που έρχονται σε διάφορα σημεία είναι πολύ καλές και η τελική αποκάλυψη είναι αρκετά ανατρεπτική και μη αναμενόμενη. Ο Μακντόναλντ δεν σπαταλά και πολλές λέξεις για να σκιαγραφήσει σε βάθος τους χαρακτήρες του, αλλά σίγουρα δεν είναι αδιάφοροι. Η γραφή είναι καταπληκτική μες στην απλότητά της, σε κάνει να διαβάζεις το βιβλίο γρήγορα και χωρίς δυσκολίες. Έχω άλλα δυο βιβλία του Ρος Μακντόναλντ στα αδιάβαστα, σίγουρα θα αναζητήσω και όσα άλλα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχω. Πρόκειται για έναν καταπληκτικό συγγραφέα. 8.5/10 4. Σκοτεινό παρελθόν. Αυτό το διάβασα τον Μάιο του 2013. Σχόλιο: The Instant Enemy ο τίτλος στ'αγγλικά, είναι το δέκατο τρίτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ και τέταρτο βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ που διαβάζω. Και αυτό με την σειρά του με άφησε λίγο άφωνο με τις ανατροπές και τις αποκαλύψεις. Ο Λιου Άρτσερ καλείται από τον Κιθ Σεμπάστιαν να βρει την κόρη του Σάντι, που τον τελευταίο καιρό τραβολογιέται με έναν νεαρό με ποινικό μητρώο, τον Ντέιβι Σπάνερ. Όμως η υπόθεση είναι υπερβολικά περίπλοκη, μιας και μπλέκεται και το αφεντικό του Σεμπάστιαν, ο Στέφεν Χάκετ και ένας συνταξιούχος αστυνομικός που κάτι ψάχνει. Αυτά που θα γίνουν στην συνέχεια ουδείς τα περιμένει, πολλοί άλλοι που έχουν σχέσεις με την οικογένεια Χάκετ μπλέκονται στην υπόθεση και τρομερά μυστικά από το μακρινό αλλά και το πρόσφατο παρελθόν αναδύονται στην επιφάνεια και αποκαλύπτουν διάφορες περίεργες σχέσεις μεταξύ πολλών χαρακτήρων του βιβλίου. Φυσικά δεν λείπουν και οι φόνοι, που θα είναι μπόλικοι... Είναι από τα αστυνομικά που δύσκολα αφήνεις από τα χέρια σου και το διαβάζεις μέσα σε μια μέρα, αλλά είναι και από τα αστυνομικά που απαιτούν λίγη προσοχή γιατί υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που πρέπει να ξέρεις ποιος τα έχει με ποιον και ποια είναι η σχέση μεταξύ τους. Σίγουρα καλογραμμένο, ο Λιου Άρτσερ είναι λιγότερο φαφλατάς και γκομενιάρης από τον Φίλιπ Μάρλοου, αλλά εντάξει, ο καθένας έχει την δική του χάρη. Ο Μακντόναλντ δεν πρόλαβε να αναπτύξει σε βάθος κανέναν από τους χαρακτήρες, αλλά δεν έχει και τόση σημασία, μιας και οι αποκαλύψεις και τα μυστικά που γίνονται... φανερά σίγουρα σου τραβάνε την προσοχή. 8.5/10 5. Κινούμενος στόχος. Αυτό διαβάστηκε σχετικά πρόσφατα, τον Δεκέμβριο του 2013: Πέμπτο βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ που διαβάζω, χρονικά είναι το πρώτο που έγραψε ο συγγραφέας το μακρινό 1949. Τα υπόλοιπα βιβλία που έχω διαβάσει, είναι τα νούμερο δέκα, έντεκα, δεκατρία και δεκατέσσερα στην σειρά, και νομίζω τώρα ο Άρτσερ μου φάνηκε πιο φαφλατάς και τσαμπουκαλής σε σχέση με εκείνα τα βιβλία, κάτι λογικό γιατί είναι στις αρχές και δεν μπλέχτηκε ακόμα σε ένα κάρο άρρωστες οικογενειακές υποθέσεις που θα τον κάνουν ίσως πιο προσεχτικό και πιο σοβαρό. Στην πρώτη του μεγάλη υπόθεση λοιπόν, ο Άρτσερ καλείται να βρει τον εκατομμυριούχο Ραλφ Σάμσον που αγνοείται από το προηγούμενο απόγευμα. Δεν θα αργήσει να ανακαλύψει ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, καθώς φαίνεται ότι ο Σάμσον έχει πέσει θύμα απαγωγής και δεν αποκλείεται σε καμία περίπτωση άτομα του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος να γνωρίζουν κάποια πραγματάκια για την εξαφάνισή του. Σε σχέση με τα άλλα τέσσερα βιβλία η ιστορία είναι λιγότερο περίπλοκη και όχι τόσο απρόβλεπτη, κάτι που δικαιολογείται γιατί είναι από τις πρώτες συγγραφικές προσπάθειες του Μακντόναλντ. Οπωσδήποτε σαν αστυνομικό μυθιστόρημα είναι πολύ καλό, και μυστήριο έχει και δράση και κάποιες αποκαλύψεις, αλλά δεν έπεσα και από τα σύννεφα από τις ανατροπές, όπως έπεσα στα άλλα βιβλία. Η γραφή μου φάνηκε εξαιρετική, με ωραίο χιούμορ, καλές περιγραφές και πειστικούς διαλόγους. Η ελληνική έκδοση πολύ καλή, με ωραία μετάφραση και ικανοποιητική επιμέλεια, σίγουρα πρόκειται για αξιέπαινη προσπάθεια μιας και μεταφράστηκε ένα κλασικό νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα. Τον Μάρτιο του 2014 αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά το The Blue Hammer, χρονικά το τελευταίο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον Λιου Άρτσερ. Ο ελληνικός τίτλος θα είναι Γαλάζια Φλέβα. Σίγουρα θα το τιμήσω. 8.5/10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 1, 2014 Author Share Posted March 1, 2014 (edited) Μελαγχολική πόλη. Πρώτη ιστορία του Ρος Μακντόναλντ που διαβάζω στην οποία δεν συμμετέχει ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ, παρόλα αυτά το επίπεδο είναι το ίδιο υψηλό και, μάλιστα, παρατήρησα ότι σαν ιστορία είναι πιο μαύρη και σκληρή από αυτές με τον Άρτσερ. Πρωταγωνιστής και αφηγητής είναι ο νεαρός Τζον Γουέδερ, ο οποίος επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, μετά από κάποια χρόνια που πολέμησε στην Ευρώπη. Παρατηρεί ότι η πόλη έχει αλλάξει πολύ και ότι ο πατέρας του, μεγάλος επιχειρηματίας, που είχε να δει για αρκετά χρόνια, δολοφονήθηκε και ο δολοφόνος του δεν βρέθηκε ποτέ. Έτσι, έχοντας κάμποσο ελεύθερο χρόνο, θα προσπαθήσει να βρει αυτόν που σκότωσε τον πατέρα του. Όμως θα μπλεχτεί σε μια ιστορία διαφθοράς και σαπίλας, στην οποία αστυνομία, επιχειρηματίες και δημοτικό συμβούλιο είναι μες στην βρωμιά. Τελικά, θα βρει ευκαιρία όχι μόνο να ανακαλύψει τον δολοφόνο, αλλά να καθαρίσει και την μικρή πόλη από τους εγκληματίες και τους διεφθαρμένους. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, με δράση, αρκετές σκηνές βίας, μυστήριο, ανατροπές και εκπλήξεις και η γραφή είναι σκληρή, με λίγο βρισίδι και ατάκες που σπάνε κόκαλα. Μέσω της ιστορίας, ο Μακντόναλντ με γλαφυρό τρόπο ανέδειξε και την βρώμικη κοινωνία μιας μικρής πόλης, στην οποία νταβατζήδες-επιχειρηματίες και διεφθαρμένοι πολιτικοί και αστυνομικοί έχουν το πάνω χέρι και κάνουν ό,τι θέλουν. Πραγματικά πολύ ωραίο μυθιστόρημα, με παλπ αίσθηση και νουάρ ατμόσφαιρα, που προτείνεται άνετα στους τους φαν του είδους. Το 1986 έγινε και ταινία, που όμως είναι μάλλον μέτρια και σχετικά άγνωστη, όπως βλέπω στο IMDb. 8.5/10 Edited March 1, 2014 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 11, 2014 Share Posted May 11, 2014 Υπολόγιζα να κάνω το post μου με σχόλια για την "Γαλάζια Φλέβα" αλλά επειδή δεν έχω προλάβει να το αγοράσω ακόμα και ο συγγραφέας είναι τόσο καλός που δεν του αξίζει να βρίσκεται τόσο κάτω ας κάνω το post μου με τις εντυπώσεις μου από τα τρία βιβλία που έχω διαβάσει. 37.Η Νεκροφόρα με τις Ρίγες-Ross Macdonald(σελ 368)Νουαρ όπου ο πρωταγωνιστής μας, Λιου Άρτσερ, προσλαμβάνεται από τον συνταγματάρχη Μπλακγουελ για να μάθει τι σόι κουμάσι είναι ο γαμπρός από το Μέξικο που του κουβάλησε η κόρη του. Οι έρευνες του Άρτσερ τον φέρνουν αντιμέτωπο με ένα πραγματικό μπάχαλο. Το εν λόγω βιβλίο το πήρα επειδή ο James Duff, δημιουργός του The Closer, ίσως να ηγηθεί μιας σειράς που θα ασχολείται με τις περιπέτειες του Άρτσερ και γι'αυτό είπα να τσεκάρω για να δω τι λέει σαν ήρωας ο Άρτσερ. Οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν αρκετά καλές.Η πλοκή είναι η κλασική τέτοιων έργων, αλλά κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο,κυρίως όσο πλησιάζαμε προς το τέλος και τα διάφορα κομμάτια είχαν αρχίσει να ενώνονται. Ο Άρτσερ μου φάνηκε σαν ένας λιγότερο φαφλατάς μάρλοου και συνάμα πολύ λιγότερο ενοχλητικός. Γενικά ,το στυλ γραφής του Macdonald είναι εμφανώς επηρεασμένο από τον Chandler, αλλά μου φάνηκε πολύ ανώτερος τόσο σε πλοκή όσο και σε γραφή.Κοινώς: αφού άρεσε σε 'μένα που δεν τα πάω καλά με δαύτους, σημαίνει πως όποιος αρέσκεται στα αμερικάνικα νουαρ θα το διασκεδάσει πολύ περισσότερο από μένα.Κάτι τελευταίο: μία παρατήρηση για την Ελληνική έκδοση: με τέτοιο εξώφυλλο δεν πας πουθένα... 51.The Underground Man-Ross Macdonald(σελ 305)Ο Λιου Άρτσερ έχει ρεπό για μια μέρα και φυσικά όλα πάνε τελείως στραβά.Ενώ ταίζει κάτι πουλιά, γνωρίζει έναν μπόμπο, ο οποίος λίγη ώρα αργότερα φεύγει με τον πατέρα του και μία κοπελιά αγνώστων στοιχείων για το σπίτι της γιαγιάς του στα προάστια. Όταν, όμως, ξεσπάει φωτιά στην περιοχή εκείνη, η μητέρα του ζητάει από τον Άρτσερ να παέι και να μάθει εάν είναι καλά. Σύντομα θα βρει τον πατέρα νεκρό, χωμένο σε μια τρύπα στο έδαφος, ενώ η κοπελιά και το παιδάκι έχουν εξαφανιστεί...Ωραίο ήταν, ανάλαφρο αστυνομικό.Έχουμε μία πάρα πολύ δυνατή υπόθεση, αρκετά μπερδεμένη, αλλα σταδιακά όλα τα ανοιχτά μέτωπα κλείνουν ικανοποιητικά. Στα συν και ο τρόπος γραφής του Macdonald που αν και απλός, σφύζει από ποιητικές εκφράσεις. Ό,τι άλλο βιβλίο μπορέσω να βρω από Macdonald, θα αγοραστεί χωρίς δεύτερη σκέψη. 10. Κινούμενος Στόχος-Ross MacDonald(σελ 349~) Αυτή εδώ είναι η πρώτη περιπέτεια του αγαπημένου μας Λιου Άρτσερ, ο οποίος καλείται να βρει που στο καλό έχει εξαφανιστεί ο Ραλφ Σαμσον, ένας εκατομμυριούχος. Πολύ σύντομα όμως θα αντιληφθεί τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, καθώς ο Σάμσον έχει πέσει θύμα απαγωγής... Είναι ένα καλό βιβλιαράκι που διαβάζεται εύκολα, κυρίως γιατί ο MacDonald ξέρει να γράφει αρκετά καλα και όμορφα και τον Άρτσερ τον συμπαθείς με την πρώτη του κουβέντα.Σαφώς το ότι περιέγχει και μπόλικο χιούμορ δεν μας πειράζει καθόλου μα καθόλου! Σε σύγκριση όμως με τα άλλα δύο βιβλιά του MacDonald που έχω διαβάσει, η πλοκή εδώ πέρα μάλλον ήταν κάπως απλοική και προβλέψιμη. Βέβαια αυτό είναι και κάπως αναμενομενο δεδομένου ότι είναι το πρώτο της σειράς και πρέπει εκτός των άλλων να μας συστήσει και τον Άρτσερ, ο οποίος εδώ πέρα, παρεμπιπτόντως, μου φάνηκε κάπως πιο τσαμπουκαλής απ'ό,τι τον θυμόμουν. Βαθμολογία: 7.5//10 Για να μην τα πολυλογούμε, αγοράστε και δεν θα χάσετε! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted August 24, 2015 Share Posted August 24, 2015 Πρωτη επαφη με το εργο του συγγραφεα με το βιβλιο "Γαλαζια φλεβα" και οι εντυπωσεις ακρως θετικες!Πολυ καλη,λογοτεχνικη γραφη.Πλοκη σφιχτοδεμενη που δεν κανει κοιλια,γεματη ανατροπες.Χαρακτηρες καλογραμμενοι και ενδιαφεροντες.Τον θεωρω τουλαχιστον ισαξιο των Ραιημοντ Τσαντλερ και Ντασιελ Χαμετ και σιγουρα θα ξαναδιαβασω με ευχαριστηση καποιο βιβλιο του στο μελλον! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 17, 2016 Author Share Posted May 17, 2016 (edited) Υπόθεση Γκάλτον Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ ήταν τον Μάρτιο του 2014, ενώ και γενικά Αμερικάνικα αστυνομικά νουάρ των δεκαετιών του '50 και του '60 είχα επίσης καιρό να διαβάσω. Όπως ήταν λογικό, μου έλειψε πολύ το εξαιρετικό και μοναδικό στιλ του συγγραφέα, που μπορώ να πω ότι είναι στο ίδιο επίπεδο με τον μαιτρ του είδους, Ρέιμοντ Τσάντλερ. Η υπόθεση Γκάλτον είναι μια άκρως μπερδεμένη ιστορία απάτης και εγκλήματος, με τον ψύχραιμο και άνετο Λου Άρτσερ να αναλαμβάνει να βγάλει μια άκρη. Μια πλούσια ηλικιωμένη κυρία, με αρκετά προβλήματα υγείας, ψάχνει τον γιο της που χάθηκε σε νεαρή ηλικία πριν από είκοσι χρόνια. Κατά την έρευνα, ο Άρτσερ θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία με μοιχείες, φόνους, πάσης φύσεως εγκληματίες και, φυσικά, με ένα κάρο οικογενειακά μυστικά. Η ζωή του θα κινδυνέψει μια-δυο φορές, θα βαρεθεί να κάνει ταξίδια με αεροπλάνα, ενώ θα βρεθεί αντιμέτωπος και με πειστικούς ψεύτες... Πολύ ωραία νουάρ ιστορία -από αυτές που με εξιτάρουν-, γεμάτη μυστήριο, ανατροπές και αποκαλύψεις. Καθώς η πλοκή του βιβλίου ξεδιπλώνεται, πολλά μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια και τα πράγματα γίνονται αρκετά μπερδεμένα, όμως στο τέλος όλα αποκαλύπτονται, ο συγγραφέας καταφέρνει να ενώσει όλες τις τελίτσες με μεγάλη επιτυχία και άνεση. Τα καλά του βιβλίου (και κάθε βιβλίου του Ρος Μακντόναλντ) δεν τα βρίσκεις μόνο στην πλοκή, αλλά και στην εξαιρετική γραφή. Τι να πω; Τρομερές περιγραφές καταστάσεων, ανθρώπων και τοπίων, σχετικά σύντομες και λιτές, αλλά απόλυτα παραστατικές και όμορφες, εξαιρετικοί διάλογοι, αληθοφανείς και πειστικοί, και φυσικά ωραίο λεπτό χιούμορ από πλευράς Λου Άρτσερ. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα άκρως απολαυστικό, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο αστυνομικό νουάρ, με όλα τα καλούδια του είδους. Όσοι λατρεύουν τέτοιες ιστορίες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μείνουν ικανοποιημένοι από την συγκεκριμένη ιστορία, ενώ σίγουρα θα απολαύσουν και το μοναδικό στιλ γραφής του συγγραφέα. Θα μπορούσα να του βάλω ακόμα και πέντε αστεράκια, αλλά μάλλον θα αδικούσα άλλα βιβλία, συν το ότι μπορεί να είμαι ενθουσιασμένος αυτή την στιγμή επειδή πέρασε αρκετός καιρός από τότε που διάβασα Ρος Μακντόναλντ. Όπως και να΄χει, το βιβλίο προτείνεται άνετα. 8.5/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted February 26, 2017 Share Posted February 26, 2017 The Moving Target/Κινούμενος ΣτόχοςΠρώτο βιβλίο του Ross Macdonald που διαβάζω και οφείλω να πω ότι είμαι κάπως απογοητευμένος, καθώς είχα ακούσει/διαβάσει τα καλύτερα. Το βιβλίο σε καμία περίπτωση δεν ήταν κακό και το διάβασα ευχάριστα, αλλά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.Η γραφή του Macdonald μου φάνηκε σε γενικές γραμμές καλή, αλλά με αρκετά σημεία που "κλοτσούσαν". Για αυτό βέβαια ενδέχεται να φταίει και η μετάφραση.Οι χαρακτήρες είχαν πολύ μικρό βάθος και κάποιες φορές αψυχολόγητη συμπεριφορά. Οι πιο ενδιαφέροντες από αυτούς ήταν κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες με τους οποίους περάσαμε λιγότερο χρόνο από ότι θα ήθελα προσωπικά.Το βιβλίο καταφέρνει να μεταφέρει στον αναγνώστη στην (φανταστική) περιοχή της Santa Teresa,California και να παρουσιάσει τις μεγάλες οικονομικές διαφορές των κοινωνικών τάξεων που κατοικούν σε αυτή και προσφέρει μια καλή αίσθηση του σκηνικού, της ιστορίας. Εκτός αυτού, όμως δεν θα την έλεγα ιδιαίτερα ατμοσφαιρική.Η υπόθεση είναι κλασσική, αλλά όχι προβλέψιμη. Ξεκινάει γρήγορα και σταδιακά ανεβάζει και άλλο τους ρυθμούς, κρατώντας το ενδιαφέρον. Όπως οι περισσότερες ιστορίες του είδους [(hardboiled) noir] έχει ένα σωρό ανατροπές και αλλά τόσα κλισέ. Τα κλισέ, όμως είναι κάτι που γενικά δεν με ενοχλεί, οπότε δεν έγινε ούτε εδώ.Γενικά μου θύμισε πολύ το The Long Goodbye/Ο Μεγάλος Αποχαιρετισμός (το μοναδικό βιβλίο του Raymond Chandler που έχω διαβάσει), επομένως θα πρότεινα το ένα στους φαν του άλλου.Εγώ δεν ενθουσιάστηκα (ούτε από το ένα ούτε από το άλλο), αλλά πέρασα καλά μαζί του.Θα αναζητήσω άλλο βιβλίο του συγγραφέα; Μάλλον όχι.Αν έπεφτε άλλο του βιβλίο στα χέρια μου θα το διάβαζα; Σίγουρα ναι.Βαθμολογία: 6.5-7.0/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 10, 2018 Share Posted May 10, 2018 (edited) Πριν από κάνα μήνα διάβαζα άρθρα από ένα αστυνομικό blog και έπεσα επάνω σε ένα άρθρο για τον Macdonald. Την επόμενη μέρα ο Blade γράφει σε ένα θέμα ότι θα κυκλοφορήσει νέα μετάφραση Macdonald από τις εκδόσεις Μίνωας. Εγώ προληπτικός δεν είμαι, αλλά φρόντισα στην επόμενη παραγγελία μου να τον συμπεριλάβω! Συπτωματικά διάβασα το ίδιο βιβλίο με αυτό που αναλύεται στο άρθρο(κυρίως επειδή ήταν το φθηνότερο/μικρότερο σε αριθμό σελίδων ^_^) δηλαδή την Υπόθεση Γκαλτον όπως είναι ο Ελληνικός τίτλος και που το διάβασε και ο Blade πριν δύο χρόνια. Για την υπόθεση κοιτάξτε πιο πάνω. Προσωπικά μπορώ να πω ότι πέρασα αρκετά καλά! Η αλήθεια είναι ότι είχα να διαβάσω πολλά χρόνια κάτι από Ross Macdonald και μου είχε του λείψει τόσο το πολύ όμορφο στυλ γραφής του όσο κι ο Lew Archer αυτός καθ'αυτός(την Γαλάζια Φλέβα ακόμα την διαβάζω ) Η υπόθεση δούλευει, μπορεί να μην είναι η καλύτερη που έχω διαβάσει, αλλά την κάνει μια χαρά την δουλειά της, έχει όπως είπε κι ο Blade αρκετά πράγματα μπλεγμένα μέσα, αν και στο τέλος δένουν όλα ικανοποιητικά! Γενικά διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και σε όσους αρέσει σαν είδος/στυλ το νουαράκι σίγουρα θα περάσουνε καλά με το βιβλίο. Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο Archer σε κανένα σημείο του βιβλίου δεν λειτουργεί σαν ντετέκτιβ δηλαδή να κάνει υποθέσεις και τέτοια Αυτό που κάνει είναι να πηγαίνει από άτομο να ρωτάει τις σωστές ερωτήσεις και να προχωράει στο επόμενο άτομο μέχρι να φτάσει στην λύση του μυστηρίου. Έρχεται δηλαδή σε μία αντίθεση π.χ με τους ήρωες του Halter ή τους Γιαπωνέζους(υπομονή μέχρι την επόμενη εβδομάδα) . Το λέω επειδή αυτό σκεφτόμουν όσο το διάβαζα, μια που έχω συνηθίσει στο πιο κλασικό στυλ τώρα πια! Πέρασα αρκετά καλά όμως και το 8/10 το παίρνει με το σπαθί του. Θα κοιτάξω να πάρω και κανένα ακόμα Edited May 10, 2018 by jjohn 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 20, 2018 Author Share Posted May 20, 2018 Το βλέμμα του αποχαιρετισμού Μετά από ακριβώς δυο χρόνια, ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ. Τα αδιάβαστα βιβλία του που έχω στη βιβλιοθήκη μου λιγοστεύουν επικίνδυνα και επειδή δεν θέλω να ξεμείνω τόσο γρήγορα, αναγκάζομαι να διαβάζω κάποιο βιβλίο του μια στο τόσο. Κάποια στιγμή θα μου τελειώσουν, βέβαια, αλλά ελπίζω μέχρι τότε να μεταφραστούν και άλλα βιβλία του, ειδάλλως θα τον δοκιμάσω και στο πρωτότυπο. Τέλος πάντων, η αναμονή δυο χρόνων άξιζε τον κόπο. Μιλάμε για ένα πραγματικά πολύ καλό αστυνομικό νουάρ, στο γνωστό επίπεδο ποιότητας που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Η όλη ιστορία ξεκινάει απλά, με τον Λιου Άρτσερ να καλείται από έναν δικηγόρο, που εκπροσωπεί μια πλούσια οικογένεια, να αναζητήσει ένα χρυσαφένιο κουτί γεμάτο γράμματα, που κάποιοι άγνωστοι έκλεψαν από το χρηματοκιβώτιο του σπιτιού της οικογένειας. Όμως, κατά την έρευνα, ο Άρτσερ θα βρεθεί μπροστά σε πολλά, μα πάρα πολλά οικογενειακά μυστικά από το μακρινό και το πρόσφατο παρελθόν, με την υπόθεση να μην αφορά τελικά απλά κάποια κλεμμένα γράμματα, αλλά πολλά παραπάνω... Κλασικά, έχουμε οικογενειακά μυστικά, προδοσίες, φόνους, μπερδέματα και μπλεξίματα, με τον αναγνώστη να προσπαθεί παράλληλα με τον φοβερό Λιου Άρτσερ να λύσει όλους τους γρίφους, να ανακαλύψει τα κίνητρα, να κατανοήσει τις πράξεις των χαρακτήρων. Προσωπικά, δεν μπήκα στη διαδικασία να λύσω μόνος μου την υπόθεση (άλλωστε κάθε τόσο έβγαιναν και καινούργια στοιχεία στην επιφάνεια), απλώς έκατσα και απόλαυσα τη συναρπαστική εξέλιξη των γεγονότων, καθώς και τον τρόπο λειτουργίας του Λιου Άρτσερ. Η γραφή είναι πραγματικά πολύ καλή, στιβαρή και σίγουρη, με φυσικότατους διαλόγους και καλές αλλά συνάμα λιτές περιγραφές τοπίων, ανθρώπων και καταστάσεων, ενώ η ατμόσφαιρα είναι σαφώς εξαιρετική. Γενικά μιλάμε για εγγυημένη αναγνωστική απόλαυση. 8.5/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted July 28, 2018 Share Posted July 28, 2018 (edited) Διάβασα -επιτέλους- την Γαλάζια Φλέβα το τελευταίο δηλαδή βιβλίο που έγραψε ο Macdonald. Η πλοκή είναι αρκετά μπερδεμένη και ξεκινάει με μία οικογένεια που προσλαμβάνει τον Άρτσερ να βρει έναν κλεμμένο πίνακα της, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και σύντομα θα καταλήξουμε με μερικά πτώματα. Στα κλασικά επίπεδα και αυτό το βιβλίο, η γραφή ζωντανή κι η μετάφραση καλή εκτός από κάποια σημεία που είναι λίγο υπερβολικά δοσμένα. Τώρα στα της ιστορίας, δεν υπάρχει κάτι το τρομερά πρωτότυπο και ακολουθεί το κλασικό "εξαφάνιση από το παρελθόν που οδηγεί σε εγκλήματα" που χρησιμοποιεί αρκετά ο Macdonald. Πάλι, ο Άρτσερ τρέχει από ύποπτο σε ύποπτο και στο τέλος σκοντάφτει πάνω στην λύση λόγω των γεγονότων. Η πλοκή είναι αναμασήματα από προηγούμενα και ο έμπειρος αναγνώστης μπορεί να φτάσει στην λύση του μυστηρίου αρκετά πριν τις τελευταίες σελίδες. Υπάρχει λίγο πάντως ένα προβληματάκι με το pacing και θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερο σαν βιβλίο(η Ελληνική μετάφραση είναι ~440 σελίδες). Όπως και να'χει παραμένει ένα καλό βιβλίο και άξιο κλείσιμο για την σειρά του Άρτσερ. 8/10 Μέχρι τα τέλη της χρονιάς θα προσπαθήσω να διαβάσω το The Chill για το τέλος του οποίου έχω ακούσει πολλά... Edited July 28, 2018 by jjohn 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Philip Marlowe Posted January 22, 2020 Share Posted January 22, 2020 Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που ανακάλυψα αυτόν τον συγγραφέα. Είναι εξαιρετικός και η γραφή του μου ταιριάζει πάρα πολύ. Έχω απολαύσει τα βιβλία του και όσα δεν υπήρχαν μεταφρασμένα έσπευσα να τα προμηθευτώ στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την ενδελεχή παρουσίαση τόσο του συγγραφέα, όσο και των βιβλίων του. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Philip Marlowe Posted January 27, 2020 Share Posted January 27, 2020 Τασσώ Καββαδία Η εμβληματική αυτή φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου ασχολήθηκε και με μεταφράσεις λογοτεχνικών βιβλίων, πολλές εκ των οποίων για τις θρυλικές εκδόσεις ΒΙΠΕΡ που όλοι θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια. (ΒΙΠΕΡ = Βιβλία Περιπτέρου). Ανάμεσα στους συγγραφείς που μετέφρασε ήταν και ο Ross MacDonald, συνεχιστής της συγγραφικής παράδοσης των Dashiell Hammett και Raymond Chandler και προσωπικός αγαπημένος, ο οποίος εξέλιξε και εμβάθυνε το τυπικό είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος στο οποίο συναντάμε σκληροτράχηλους ντετέκτιβ και μοιραίες γυναίκες μπλεγμένους σε ζοφερές ιστορίες του παρελθόντος που στοιχειώνουν το παρόν και στιγματίζουν το μέλλον... https://www.sansimera.gr/biographies/1521?fbclid=IwAR3a4LnYBQwBrFuJyIb4GCiKe4JYVgbxWai5PvUul9PqPuXmsw89pyppIVA 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 2, 2020 Author Share Posted May 2, 2020 Αναστάτωση στο Τσάνελ Κλαμπ Ένατο βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ που διαβάζω, όγδοο με πρωταγωνιστή τον φοβερό Λιου Άρτσερ, που ίσως θα ήταν ο αγαπημένος μου Αμερικανός ιδιωτικός ντετέκτιβ, αν δεν υπήρχε ο ακόμα πιο φοβερός Φίλιπ Μάρλοου. Τελευταία φορά που διάβασα ιστορία με ήρωα τον Λιου Άρτσερ ήταν τον Μάιο του 2018, και σίγουρα μου έλειψε πολύ. Αλλά όπως έχω ξαναγράψει, τα μεταφρασμένα βιβλία του Μακντόναλντ που έχω στα αδιάβαστα είναι πλέον πάρα πολύ λίγα και δεν θέλω να ξεμείνω τόσο σύντομα. Τέλος πάντων, το "Αναστάτωση στο Τσάνελ Κλαμπ" είναι ένα ακόμα ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον αστυνομικό νουάρ, με όλες τις απαραίτητες δόσεις μυστηρίου, αγωνίας και δράσης που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Το μενού διαθέτει σε σχετική αφθονία μυστικά (οικογενειακά και μη), προδοσίες, πάθη, φόνους και κάθε είδους μπερδέματα, με τον Λιου Άρτσερ να μπαίνει κάπως ανυποψίαστος στην αρχή και να προσπαθεί να βγάλει μια άκρη με όλα αυτά που συμβαίνουν, κινδυνεύοντας συχνά να φάει το κεφάλι του (σίγουρα έφαγε λίγο ξύλο παραπάνω από το... ενδεδειγμένο). Η γραφή είναι κλασικά πολύ ωραία, οξυδερκής και ευκολοδιάβαστη, με γλαφυρές περιγραφές και εξαιρετικά φυσικούς διαλόγους, ενώ η ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε παρά να είναι αρκετά αγωνιώδης και με νουάρ αποχρώσεις. Χωρίς αμφιβολία, τα βιβλία του Ρος Μακντόναλντ αποτελούν εγγύηση ποιότητας και αναγνωστικής απόλαυσης, είναι σίγουρα από τα καλύτερα δείγματα της νουάρ λογοτεχνίας. 8.5/10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.