Έντ ΜακΜπέιν/Ίβαν Χάντερ (Ed McBain/Evan Hunter)

[BladeRunner]

Γεννημένος το 1925 στην Νέα Υόρκη ως Salvatore Albert Lombino, άλλαξε το όνομά του σε Evan Hunter το 1952, αλλά έγινε γνωστός στο αναγνωστικό κοινό ως Ed McBain, χάρη στα βιβλία της σειράς 87th Precinct (87ο Αστυνομικό Τμήμα).

Επίσης έγραψε σενάρια διαφόρων ταινιών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα Πουλιά του Alfred Hitchcock, ενώ οι τρεις παρακάτω γνωστές ταινίες βασίζονται σε βιβλία του:

(1955) Blackboard Jungle. Σε σκηνοθεσία Richard Brooks και με πρωταγωνιστή τον Glenn Ford. Ήταν υποψήφιο για τέσσερα όσκαρ.
(1960) Strangers When We Meet. Σε σκηνοθεσία Richard Quine και πρωταγωνιστή τον Kirk Douglas.
(1963) Tengoku to jigoku (High And Low). Σε σκηνοθεσία Akira Kurosawa και πρωταγωνιστή τον Toshiro Mifune. Βασίζεται στο βιβλίο της σειράς 87th Precinct, με τον τίτλο King's Ransom. Η ταινία είναι γνωστή στην Ελλάδα με τον τίτλο "Ο δολοφόνος του Τόκιο".

Εννοείται πως υπάρχουν και κάμποσες άλλες ταινίες βασισμένες στα βιβλία του, αλλά είναι λιγότερο γνωστές στην Ελλάδα.

Βιβλία του συγγραφέα που σίγουρα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

Στην σειρά 87ο αστυνομικό τμήμα: (η παρακάτω σειρά είναι τυχαία)

01. The Mugger - Ποιος σκότωσε την Τζίνι Πέιτζ (1983, Bell)
02. The Con Man - Η υπογραφή του δολοφόνου (1983, Bell)
03. Killer's Payoff - Σφαίρα για τον εκβιαστή (1983, Bell)
04. 'Till Death - Δώρο από το δολοφόνο (1983, Bell)
05. King's Ransom - Τα λύτρα (1983, Bell)
06. Ten Plus One - Δέκα συν ένα (1984, Bell)
07. Eighty Million Eyes - Ογδόντα εκατομμύρια μάτια (1972, Άγκυρα)
08. Jigsaw - Ο γρίφος (1972, Άγκυρα)
09. He Who Hesitates - Τώρα είναι αργά (1972, Άγκυρα)
10. Shotgun - Σφαγή εν ψυχρώ (1972, Άγκυρα)
11. Hail, Hail, The Gang's All Here! - Όλη η παρέα ειν'εδώ (2008, Opus Magnum)
12. Romance - Ειδύλλιο (1996, Γαβριηλίδης)
13. Killer's Choice - Είχαν όλοι άλλοθι (1983, Bell)
14. The Heckler - Το τσιμπούρι (1984, Bell)
15. See Them Die - Συνόδεψε τους ως το θάνατο (1972, Άγκυρα)
16. Killer's Wedge - Ο ντετέκτιβ πρέπει να πεθάνει (1984, Bell)
17. Tricks - Νυχτερινός επισκέπτης (1989, Multipress)
18. Eight Black Horses - Οχτώ μαύρα άλογα (1988, Φοντάνα)

Σίγουρα έχουν μεταφραστεί ακόμα λίγα της σειράς. Θα κάνω σχετικά edit όταν μάθω πόσα και ποια.

Άλλα βιβλία του συγγραφέα, που έγραψε είτε ως Ed McBain είτε ως Evan Hunter:

01. Downtown - Ντάουνταουν (1990, Bell)
02. Doors - Ο διαρρήκτης (1987, Λιβάνης)
03. Criminal conversation - Αμείλικτος τιμωρός (1995, Plaza)
04. Candyland - Γλυκιά, ερωτική πόλη (2003, Καστανιώτης)
05. Gladly The Cross-Eyed Bear - Το αλλήθωρο αρκουδάκι (1999, Καστανιώτης)
06. Vanishing Ladies - Εφιαλτική νύχτα στο μοτέλ (1970, Όμικρον). Με το ψευδώνυμο Richard Marsten.

Προσωπικά έχω διαβάσει μόνο δυο βιβλία του και ήταν αρκετά ενδιαφέροντα. Έχω τουλάχιστον άλλα δέκα αδιάβαστα βιβλία του στην συλλογή μου, οπότε έχω μέλλον ακόμα...

Αυτά που έχω διαβάσει:

1. Τώρα είναι αργά. Σχόλιο εδώ.

2. Σφαγή εν ψυχρώ. Σχόλιο εδώ.

Edited June 1, 2020 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ποιος σκότωσε την Τζίνι Πέιτζ;

Χρονολογικά η δεύτερη ιστορία της σειράς του 87ου αστυνομικού τμήματος, όμως είναι η τρίτη που διαβάζω. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μέσα σε δυο και κάτι χρόνια που έχω βιβλία του συγγραφέα στην βιβλιοθήκη μου, έχω διαβάσει όλα κι όλα μόλις τρία! Μιλάμε για πολύ ωραία αστυνομικά μυθιστορήματα που διαβάζονται ιδιαίτερα γρήγορα και ξεκούραστα. Η παρούσα ιστορία έχει να κάνει με την παράλληλη έρευνα των αστυνομικών του 87ου τμήματος της πόλης Ιζόλα, για έναν τσαντάκια ονόματι Κλίφορντ που επιτίθεται αποκλειστικά και μόνο σε γυναίκες, αλλά και για τον δολοφόνο της νεαρής και όμορφης Τζίνι Πέιτζ που το πτώμα της βρέθηκε σ'ένα απόμερο σημείο της πόλης. Ο βασικός ύποπτος του φόνου είναι, βέβαια, ο τσαντάκιας Κλίφορντ, αλλά οι αστυνομικοί δεν επικεντρώνονται μόνο στο πρόσωπο του. Η αφήγηση είναι σε τρίτο πρόσωπο και έτσι βλέπουμε τις ενέργειες διαφορετικών αστυνομικών για να επιλύσουν τις υποθέσεις τους. Βλέπουμε παράλληλα τις σκέψεις τους, τις ενέργειες που ακολουθούν στην δουλειά τους και πάει λέγοντας. Η σειρά αυτή ξεχωρίζει από τον σωρό χάρη στις ολοζώντανες περιγραφές τοπίων και ανθρώπων, τους ιδιαίτερα φυσικούς και πειστικούς διαλόγους και τους συμπαθητικούς χαρακτήρες του. Εντάξει, και το αστυνομικό μέρος των ιστοριών έχει το ενδιαφέρον του, και δράση υπάρχει και κάποιες εκπλήξεις στην πλοκή, αλλά ο τρόπος που ο Μακμπέιν αφηγείται τις ιστορίες του 87ου τμήματος της πόλης Ιζόλα, που τόσο μοιάζει με την Νέα Υόρκη, είναι αυτό που τις κάνει ξεχωριστές και μοναδικές στο είδος τους. Και βέβαια η γραφή που είναι τόσο ωραία και ευχάριστη... Τα βιβλία καλό θα ήταν να διαβαστούν με την σειρά, για να δει κανείς πως εξελίσσονται οι χαρακτήρες με το πέρασμα των χρόνων. Πάντως διαβάζονται μια χαρά και σαν αυτοτελή.

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Η υπογραφή του δολοφόνου

Σχεδόν δύο μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Εντ Μακμπέιν για το 87ο Αστυνομικό Τμήμα και σίγουρα μου έλειψε η γραφή του και ο κόσμος του. Αυτό που μόλις τελείωσα είναι το τέταρτο της σειράς και τόσο ο αγγλικός τίτλος (The Con Man) όσο και ο ελληνικός, τα λένε όλα. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με δυο υποθέσεις που τρέχουν ταυτόχρονα, της αναζήτησης ενός απατεώνα που χρησιμοποιεί συνεχώς διαφορετικά κόλπα για να παίρνει χρήματα από κορόιδα καθώς και της αναζήτησης ενός δολοφόνου που "μαρκάρει" κοπέλες μ'ένα τατουάζ αγάπης και έπειτα τις πετά στο ποτάμι, αφού τις έχει ποτίσει με δηλητήριο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε και πολλές εκπλήξεις η πλοκή, όπως π.χ. στο προηγούμενο βιβλίο της σειράς που διάβασα, αλλά πραγματικά μου άρεσε έτσι όπως κύλησε η ιστορία. Όπως μου άρεσε η, για μια ακόμα φορά, καταπληκτική γραφή του Μακμπέιν, με το γνωστό του χιούμορ, τα σχόλιά του για την ανθρώπινη κοινωνία και φυσικά τους ρεαλιστικούς διαλόγους και τις ωραίες περιγραφές. Και οι χαρακτήρες ιδιαίτερα ανθρώπινοι και με λίγες αναφορές καταλαβαίνεις την ψυχοσύνθεση του καθενός. Δεν έχω να πω και πολλά άλλα, ουσιαστικά ό,τι ισχύει για το ένα βιβλίο της σειρά ισχύει και για όλα, μιας και λίγο-πολύ όλα τους είναι στο ίδιο επίπεδο από άποψη ποιότητας. Σίγουρα δεν προτείνεται γι'αυτούς που θέλουν αμείωτο σασπένς, έντονη δράση και τρομερές ανατροπές, προτείνεται όμως γι'αυτούς που θέλουν μια καλογραμμένη και ρεαλιστική αστυνομική ιστορία που να διαβάζεται γρήγορα και εύκολα σ'ένα τρίωρο και κάτι ψιλά.

7.5/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ντάουνταουν

Αυτοτελές κωμικοτραγικό αστυνομικό μυθιστόρημα, η ιστορία του οποίου εκτυλίσσεται μέσα σε δυο-τρεις μέρες στην Νέα Υόρκη. Ένας πορτοκαλοπαραγωγός από την Σαρασότα της Φλόριντα βρίσκεται παραμονές Χριστουγέννων στην Νέα Υόρκη για δουλειές. Περιμένοντας να φτάσει η ώρα που θα πετάξει για την Βοστόνη, ώστε να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά του, τα πίνει σ'ένα μπαράκι. Εκεί θα γνωρίσει μια καυτή γκόμενα και θα πιάσει συζήτηση μαζί της. Τότε είναι που θ'αρχίσει μια σειρά ατυχών γεγονότων για τον ίδιο, αφού θα μπλεχτεί σε μια πραγματικά θεόμουρλη ιστορία όπου πρώτα θα του κλέψουν ό,τι χρήματα και χαρτιά κουβαλούσε πάνω του, έπειτα το νοικιασμένο αυτοκίνητο με την βαλίτσα του μέσα και μετά θα κατηγορηθεί για φόνο και θα καταζητείται από την αστυνομία. Τα προβλήματα δεν σταματάνε εκεί όμως μιας και εκτός από την αστυνομία στο κατόπιν του βρίσκονται φονιάδες, έμποροι ναρκωτικών, ακόμα και ένας ελεύθερος σκοπευτής. Το καλό είναι ότι θα γνωρίσει μια όμορφη, εξωτική Κινέζα, που θα τον βοηθήσει σ'όλο το μπέρδεμα και, βέβαια, οι εμπειρίες του από τις λασπουριές του Βιετνάμ, όσο να'ναι, θα παίξουν κι αυτές τον ρόλο τους... Λοιπόν ο Μακμπέιν θα μπορούσε να γράψει μια σοβαρή (αν και τρελή) ιστορία με όλα αυτά τα καλούδια, αλλά επέλεξε (και καλά έκανε) να γράψει μια ψυχαγωγική περιπέτεια με τρελά σκηνικά και πολλές φορές "κουφούς" διαλόγους. Με λίγα λόγια δεν είναι μια ιστορία που θα την πάρεις στα σοβαρά, εννοείται, αλλά είναι μια ιστορία με την οποία θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου. Και όσοι θέλουν δράση και μυστήριο σίγουρα δεν θ'απογοητευτούν.

8/10

Σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, θ'αρέσει κι αυτό: Ντόναλντ Γουέστλεϊκ - Πως να κλέψετε μια τράπεζα.

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Είχαν όλοι άλλοθι

Χρονολογικά πρόκειται για την πέμπτη ιστορία στην σειρά για το 87ο Αστυνομικό Τμήμα, απ'όσο βλέπω τον Ιούλιο του '14 διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο που ν'ανήκει στην συγκεκριμένη σειρά. Εννοείται πως μου έλειψαν οι χαρακτήρες, η πόλη, η ατμόσφαιρα, οι ρεαλιστικοί διάλογοι, το χιούμορ και όλα τα καλούδια που περιέχουν οι ιστορίες του Μακμπέιν. Μια όμορφη κοκκινομάλλα, η Άννι Μπουν, βρέθηκε σκοτωμένη στο ποτοπωλείο όπου δούλευε, πεσμένη στο πάτωμα ανάμεσα σε σπασμένα μπουκάλια και χυμένο αλκοόλ. Ποιος θα έκανε κάτι τέτοιο σε μια όμορφη και απλή κοπέλα και γιατί; Οι διάφοροι αστυνομικοί που θα ασχοληθούν με την υπόθεση, στην πορεία αυτής θα ανακαλύψουν αντιφατικά πράγματα για την νεαρή κοπέλα, που έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα της και τις σχέσεις της με διάφορους άντρες. Επίσης θα σημειώσουν στο μπλοκάκι τους αρκετούς υπόπτους, με ή χωρίς κίνητρο για τον φόνο, μόνο που όλοι τους έχουν ένα άλλοθι για την ώρα του τραγικού αυτού συμβάντος. Είναι όμως έτσι; Κλασικά, το στιλ παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο και αυτό είναι καλό, γιατί προσωπικά μου αρέσει πολύ. Υπάρχει μυστήριο και λίγη δράση, στοιχεία που πρέπει να έχει κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό που κάνει την διαφορά όμως είναι το άνετο στιλ του συγγραφέα στο να πει μια ωραία ιστορία, ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη, που δεν θα κουράσει το μυαλό του αναγνώστη. 

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Εφιαλτική νύχτα στο μοτέλ

Πριν λίγο καιρό, τυχαία έπεσε στην αντίληψη μου το βιβλιαράκι αυτό, ψάχνοντας στο ίντερνετ. Έμαθα ότι το "Ρίτσαρντ Μάρστεν" είναι ψευδώνυμο του Έβαν Χάντερ, ή αλλιώς Εντ Μακμπέιν, και έτσι το έβαλα στην λίστα με τα υπό αναζήτηση βιβλία, μιας και μου αρέσουν τα βιβλία αυτού του τυπά. Τελικά το βρήκα προχθές στο Μοναστηράκι και μέσα σε λίγη ώρα σήμερα, το διάβασα.

Ο νεαρός ντετέκτιβ Φιλ Κόλμπι, ταξιδεύει με την κοπέλα του στην διπλανή πολιτεία, για ολιγοήμερες διακοπές. Πριν καν μπουν στην πόλη του προορισμού τους, ένας επαρχιώτης αστυνομικός τους σταματάει για υπερβολική ταχύτητα. Αφού ξεμπλέκουν, πιάνουν δυο ξεχωριστά δωμάτια σ'ένα απομονωμένο μοτέλ, ώστε να ξεκουραστούν για την νύχτα. Όμως κάποια στιγμή, ο Φιλ θα δει αίματα στον τοίχο του δωματίου του! Θα αναστατώσει τον κόσμο και θα ανακαλύψει ότι η κοπέλα του λείπει από το δωμάτιό της. Θα τα αναφέρει όλα αυτά στον διευθυντή του μοτέλ και έναν αστυνομικό, οι δυο τους όμως θα τον κοιτάξουν περίεργα, λέγοντάς του ότι δεν τον είδαν με καμία κοπέλα...

Κλασικό αστυνομικό παλπ, με γρήγορη πλοκή, λίγο μυστήριο, μια-δυο εκπλήξεις και νουάρ ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη χαρακτήρων ή περιττολογίες, είναι μια ιστορία που διαβάζεται μονοκοπανιά σε δυο ώρες το πολύ και ξεχνιέται σχετικά εύκολα. Η γραφή είναι καλούτσικη, στο ίδιο στιλ περίπου με τα άλλα βιβλία του συγγραφέα, αν και η μετάφραση δείχνει τα σαράντα πέντε χρονάκια της. Αρκετά καλό, αλλά όχι για όλα τα γούστα.

7/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Μια σφαίρα για τον εκβιαστή

Χρονολογικά πρόκειται για την έκτη ιστορία στην σειρά του 87ου Αστυνομικού Τμήματος, η οποία έκανε ιδιαίτερα γνωστό τον πολύ καλό αυτό συγγραφέα. Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο της σειράς αυτής ήταν τον Ιανουάριο του 2015 και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψαν οι χαρακτήρες και ο κόσμος τους, καθώς φυσικά και η γραφή του Μακμπέιν. Λένε ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, κάτι που γενικά ισχύει, έτσι και εδώ το ύφος της ιστορίας, η γραφή, η ρεαλιστικότητα, το χιούμορ, όλα αυτά τα καλούδια τέλος πάντων, παραμένουν στο ίδιο καλό επίπεδο ποιότητας. Ένας εκβιαστής, ονόματι Σάι Κράμερ, πέφτει νεκρός έπειτα από πυροβολισμό που δέχτηκε στο πρόσωπο από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Ο Κράμερ ήταν ένας απατεώνας που εκβίαζε κόσμο, έχοντας στα χέρια του διάφορα μυστικά για διάφορους ανθρώπους. Όλο και κάποιος από αυτούς θα βαρέθηκε να τον πληρώνει κάθε μήνα, είπε "αρκετά πια", και τον καθάρισε. Οι αστυνομικοί του 87ου Τμήματος καλούνται να βρουν αυτόν τον κάποιο. Το έργο τους μόνο εύκολο δεν θα είναι... Κλασικά, ωραία ιστορία, με δράση, μυστήριο και εκπλήξεις, έντονος ρεαλισμός, ωραίες περιγραφές των αστυνομικών διαδικασιών, του κόσμου του εγκλήματος, των σκηνικών και των χαρακτήρων, εξαιρετικά αληθοφανείς και φυσικοί διάλογοι, μπόλικο χιούμορ, γαμάτη ατμόσφαιρα. Είπαμε, ο Μακμπέιν είναι άρχοντας στο είδος που γράφει, ξέρει πως να πει μια ωραία και ξεκούραστη ιστορία που να προσφέρει ψυχαγωγία.

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο ντετέκτιβ πρέπει να πεθάνει

Έβδομο βιβλίο της σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος και από άποψη ποιότητας μου φάνηκε στο ίδιο καλό επίπεδο με τα προηγούμενα βιβλία που διάβασα. Δεν πέρασε και πολύς καιρός από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο της σειράς, ήθελα όμως να διαβάσω κάτι ευκολοδιάβαστο και ξεκούραστο και τα συγκεκριμένα βιβλία είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο νου για κάτι τέτοιο. Λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται μέσα στο 87ο Αστυνομικό Τμήμα, στο οποίο ένα απόγευμα εμφανίζεται μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Που λέτε, αυτή κατευθύνεται προς την ομάδα των ντετέκτιβ που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην μεγάλη αίθουσα, και τους απειλεί με ένα 38αρι. Επιπρόσθετα, μέσα στην τσάντα της έχει ένα μπουκάλι γεμάτο νιτρογλυκερίνη και φωνάζει ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα έτσι και κάνουν τίποτα. Τι θέλει αυτή η γυναίκα; Μα να σκοτώσει τον ντετέκτιβ του τμήματος, Στιβ Καρέλα, που συνέλαβε τον άντρα της, ο οποίος πριν λίγες μέρες πέθανε στην φυλακή. Θεωρεί τον Καρέλα υπεύθυνο για τον θάνατο του αγαπημένου της συζύγου. Ο Καρέλα όμως ερευνά μια υπόθεση αυτοκτονίας (που μπορεί να είναι και δολοφονία), οπότε λείπει. Ε, η μαυροφορεμένη γυναίκα θα περιμένει μαζί με τους αστυνομικούς την έλευσή του στο τμήμα. Η συνέχεια... ένας κακός χαμός! Κλασικά, το στιλ αφήγησης δεν αλλάζει ούτε εδώ. Έχουμε μια ωραία και καλογραμμένη ιστορία, ρεαλιστική και με ένταση, με τον συγγραφέα να δείχνει για ακόμη μια φορά το ταλέντο τους στις περιγραφές των προσώπων και των διαφόρων καταστάσεων, καθώς και στους ιδιαίτερα φυσικούς διαλόγους. Εδώ που τα λέμε, αυτοί οι διάλογοι κάνουν την διαφορά στα έργα του. Σε σχέση με άλλα βιβλία του έχει λιγότερο μυστήριο και όχι τόσες εκπλήξεις, αλλά κακά τα ψέμματα προσφέρει λίγη αγωνία και αρκετή ψυχαγωγία. 

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Δώρο από το δολοφόνο

Χρονολογικά είναι το ένατο βιβλίο της πολύ ωραίας σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος, όγδοο που διαβάζω εγώ. Και δηλώνω ξανά άκρως ικανοποιημένος και ψυχαγωγημένος. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λένε, έτσι και το στιλ γραφής του Εντ Μακμπέιν παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο και σ'αυτό το βιβλίο, ένα στιλ που απολαμβάνω να διαβάζω. Οι πλοκές των βιβλίων της σειράς αυτής είναι σίγουρα ικανοποιητικές και ενδιαφέρουσες, όμως το βασικό προτέρημα των βιβλίων του Μακμπέιν είναι η τρομερή γραφή του, ο ρεαλιστικός τρόπος αποτύπωσης των αστυνομικών διαδικασιών και της καθημερινότητας των αστυνομικών, καθώς και οι απίθανοι διάλογοι, που είναι όσο πιο αληθινοί και ανθρώπινοι γίνεται, με χιούμορ, γαμάτες ατάκες και σκληράδα ανάλογα την περίσταση. 

Όσον αφορά την ιστορία, ο ντετέκτιβ Καρέλα παντρεύει την αγαπημένη του αδερφή και πάλι καλά που έχει άδεια την ημέρα του γάμου, για να την δει ντυμένη νυφούλα, δίπλα σ'έναν συμπαθητικό νέο. Επιπρόσθετα έχει την γυναίκα του που από μέρα σε μέρα αναμένεται να γεννήσει για πρώτη φορά. Το θέμα είναι ότι κάποιος έχει βάλει στο μάτι τον γαμπρό του: Μια ένα απειλητικό δωράκι (μια αράχνη μέσα σ'ένα μικρό άσπρο κουτάκι), μια ένα περίεργο ατύχημα με το αυτοκίνητο... Ποιος όμως θέλει το κακό του; Μήπως ένας συμπολεμιστής του από τον πόλεμο της Κορέας, που του κρατάει ακόμα μανιάτικο για ένα "λάθος" του; Μήπως ο κολλητός του φίλος, με τον οποίο είχαν συντάξει... αμοιβαίες διαθήκες; Μήπως κάποιος πρώην γκόμενος της μέλλουσας συζύγου του; Όπως και να'χει, ο Καρέλα θα πρέπει να έχει το νου του τόσο στον γάμο, όσο και στο γαμήλιο γλέντι...

Μου άρεσε πολύ η όλη ιστορία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας διαδραματίστηκε κατά την διάρκεια ενός γαμήλιου γλεντιού. Η δράση, το μυστήριο και οι αποκαλύψεις ήταν στα γνωστά ρεαλιστικά και ψυχαγωγικά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει ο Μακμπέιν, η ατμόσφαιρα πότε πιο ευχάριστη και πότε πιο σκοτεινή, το όλο κλίμα με αρκετή αγωνία για την κατάληξη του δράματος. Δεν το συζητάω, ο Μακμπέιν είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας, με τον οποίο πάντα θα περνάω τέλεια την ώρα μου. Μακάρι να είχαν μεταφραστεί όλα τα βιβλία της σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος... Τι θα κάνω όταν τελειώσουν και αυτά που έχω ακόμα στην λίστα με τα αδιάβαστα;

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τα λύτρα

Χρονολογικά είναι το δέκατο βιβλίο της σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος, ένατο που διαβάζω εγώ. Στο βιβλίο αυτό βασίζεται έως ένα βαθμό η κλασική ταινία "Tengoku to jigoku" (aka "High And Low") του 1963, σε σκηνοθεσία Akira Kurosawa και με πρωταγωνιστή τον Toshirô Mifune, την οποία είχα την τύχη να βρω και έτσι κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα την δω για να κάνω και την σχετική σύγκριση με το βιβλίο. Τώρα, όσον αφορά το βιβλίο, δηλώνω για άλλη μια φορά ικανοποιημένος από την γραφή του Μακμπέιν, από την όλη ιστορία, από την ατμόσφαιρα, γενικά από τα πάντα.

Ο Ντάγκλας Κινγκ είναι ένας αδίστακτος επιχειρηματίας, γεμάτος φιλοδοξίες, που ξεκίνησε από απλός υπάλληλος αποθηκών στην μεγάλη εταιρεία παπουτσιών Γκράνγκερ και σιγά-σιγά ανέβηκε τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και σήμερα είναι έτοιμος να κλείσει μια μεγάλη συμφωνία για να εξασφαλίσει τον έλεγχο της εταιρείας. Όμως, ο γιος του οδηγού του, ο οκτάχρονος Τζεφ, θα πέσει θύμα απαγωγής, με τους κακοποιούς να πιστεύουν αρχικά ότι απήγαγαν τον δικό του γιο. Όπως και να'χει, αυτοί θα ζητήσουν πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια ως λύτρα, για να μην σκοτώσουν το παιδί. Το θέμα είναι ότι ο Κινγκ χρειάζεται αυτά τα λεφτά για να αγοράσει τις μετοχές που θα του εξασφαλίσουν τον έλεγχο της εταιρείας. Εξάλλου δεν είναι δικό του το παιδί. Στο μεταξύ, ο ντετέκτιβ Καρέλα και οι υπόλοιποι αστυνομικοί του 87ου Αστυνομικού Τμήματος, προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν τα ίχνη που θα τους οδηγήσουν στους απαγωγείς...

Η όλη πλοκή δεν κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις ή ανατροπές, αν και ως ένα σημείο πίστευα ότι κάτι άλλο μπορεί να παίζει πίσω από την απαγωγή. Όπως και να'χει όμως, η ιστορία είναι -κλασικά- εξαιρετικά καλογραμμένη, ρεαλιστικά δοσμένη και ενδιαφέρουσα από την αρχή μέχρι το τέλος, με την αναγνωστική απόλαυση να είναι εγγυημένη. Τα βιβλία της συγκεκριμένης αστυνομικής σειράς (και, θα έλεγα, γενικά τα βιβλία του Μακμπέιν) αποτελούν σίγουρο στοίχημα για κάποιον που θέλει να περάσει ευχάριστα και ψυχαγωγικά την ώρα του. Η γραφή είναι εξαιρετική, οι διάλογοι ρεαλιστικοί, οι χαρακτήρες ανθρώπινοι, η όλη ατμόσφαιρα απίθανη. Όμως από ΄δω και πέρα πρέπει να είμαι λιγάκι πιο συγκρατημένος, γιατί δεν είναι και πολλά τα βιβλία της σειράς στα ελληνικά που παραμένουν αδιάβαστα. 

8/10

Edited August 18, 2018 by BladeRunner

[Mictantecutli]

 

Quote

 

01. The Mugger - Ποιος σκότωσε την Τζίνι Πέιτζ (1983, Bell)
02. The Con Man - Η υπογραφή του δολοφόνου (1983, Bell)
03. Killer's Payoff - Σφαίρα για τον εκβιαστή (1983, Bell)
04. 'Till Death - Δώρο από το δολοφόνο (1983, Bell)
05. King's Ransom - Τα λύτρα (1983, Bell)
06. Ten Plus One - Δέκα συν ένα (1984, Bell)
07. Eighty Million Eyes - Ογδόντα εκατομμύρια μάτια (1972, Άγκυρα)
08. Jigsaw - Ο γρίφος (1972, Άγκυρα)
09. He Who Hesitates - Τώρα είναι αργά (1972, Άγκυρα)
10. Shotgun - Σφαγή εν ψυχρώ (1972, Άγκυρα)
11. Hail, Hail, The Gang's All Here! - Όλη η παρέα ειν'εδώ (2008, Opus Magnum)
12. Romance - Ειδύλλιο (1996, Γαβριηλίδης)
13. Killer's Choice - Είχαν όλοι άλλοθι (1983, Bell)

14. The Heckler - Το τσιμπούρι (1984, Bell)

15. See Them Die - Συνόδεψε τους ως το θάνατο (1972, Άγκυρα)
16. Killer's Wedge - Ο ντετέκτιβ πρέπει να πεθάνει (1984, Bell)
17. Tricks - Νυχτερινός επισκέπτης (1989, Multipress)

01. Downtown - Ντάουνταουν (1990, Bell)
02. Doors - Ο διαρρήκτης (1987, Λιβάνης)
03. Criminal conversation - Αμείλικτος τιμωρός (?, Plaza)
04. Candyland - Γλυκιά, ερωτική πόλη (2003, Καστανιώτης)
05. Gladly The Cross-Eyed Bear - Το αλλήθωρο αρκουδάκι (1999, Καστανιώτης)
06. Vanishing Ladies - Εφιαλτική νύχτα στο μοτέλ (1970, Όμικρον). Με το ψευδώνυμο Richard Marsten.

 

Και να πω ότι υπάρχει και το "Ο δολοφόνος που δίσταζε" από εκδόσεις Όμικρον

Edited May 27, 2018 by Mictantecutli

[BladeRunner]

6 hours ago, Mictantecutli said:

 

Και να πω ότι υπάρχει και το "Ο δολοφόνος που δίσταζε" από εκδόσεις Όμικρον

Λογικά πρόκειται για το He Who Hesitates, που έχει κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις τσέπης της Άγκυρας με τον τίτλο "Τώρα είναι αργά". 

[BladeRunner]

Το τσιμπούρι

Χρονολογικά είναι το δωδέκατο βιβλίο της σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος και δέκατο που περνάει στη λίστα με τα διαβασμένα. Πέρυσι τέτοια εποχή διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο της σειράς (αλλά και γενικά του συγγραφέα) και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψαν οι χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα, οι διάλογοι, το όλο ύφος γραφής και η ρεαλιστική αποτύπωση του κόσμου των αστυνομικών. Όμως αν δεν θέλω να ξεμείνω γρήγορα από βιβλία της σειράς (για τα μεταφρασμένα μιλάω πάντα), τότε θα πρέπει να τα διαβάζω αραιά και που.

Όσον αφορά την υπόθεση, διάφοροι καταστηματάρχες δέχονται καθημερινά απειλητικά τηλεφωνήματα από κάποιον άγνωστο, λέγοντάς τους ότι αν δεν φύγουν μέχρι το τέλος του μήνα, θα πεθάνουν. Παράλληλα, άρχισαν να καταφτάνουν στα καταστήματα αυτά διάφορα εμπορεύματα που υποτίθεται ότι παρήγγειλαν οι ιδιοκτήτες τους, κάτι που όμως δεν έκαναν. Τα τηλέφωνα του 87ου Αστυνομικού Τμήματος άρχισαν να σπάνε από καταγγελίες και παράπονα, με τους αστυνομικούς να προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη: Πρόκειται για φαρσέρ, ή όντως υπάρχει κίνδυνος να διαπραχθούν εγκλήματα; Κάποια μέρα, θα εμφανιστεί και ένα πτώμα, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Συνδέεται με την ιστορία; Και τι ρόλο βαράει ένας κουφός;

Πολύ ωραία η ιστορία, με μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη κεντρική ιδέα. Φυσικά όλα τα καλούδια που συναντάει κανείς στα βιβλία της σειράς, θα τα βρει και εδώ: Έντονος ρεαλισμός, εξαιρετικά φυσικοί διάλογοι, καλό χιούμορ, φοβερή ατμόσφαιρα και προσεγμένη πλοκή με στοιχεία δράσης και μυστηρίου. Μάλιστα, προς το τέλος γίνεται ένας πραγματικός χαμός, ενώ η αγωνία βαράει κόκκινο. Σίγουρα από τα καλύτερα βιβλία της σειράς που έχω διαβάσει (αν και όλα πάνω-κάτω είναι στο ίδιο εξαιρετικό επίπεδο ποιότητας).

8.5/10

[Mictantecutli]

Στην βόλτα μου στο Μοναστηράκι σήμερα, πέτυχα κατά τύχη, ένα βιβλίο του, που δεν υπάρχει στην λίστα του Μπλέηντ. 
Οχτώ μαύρα άλογα για το 87ο τμήμα. Στο βιβλίο λέει ότι βγήκε το '87, στο Goodreads, ότι βγήκε το '85. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το '88 από τις εκδόσεις Φοντάνα(πρώτη φορά τις ακούω)

[BladeRunner]

1 hour ago, Mictantecutli said:

Στην βόλτα μου στο Μοναστηράκι σήμερα, πέτυχα κατά τύχη, ένα βιβλίο του, που δεν υπάρχει στην λίστα του Μπλέηντ. 
Οχτώ μαύρα άλογα για το 87ο τμήμα. Στο βιβλίο λέει ότι βγήκε το '87, στο Goodreads, ότι βγήκε το '85. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το '88 από τις εκδόσεις Φοντάνα(πρώτη φορά τις ακούω)

Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς. Μπράβο για την ανακάλυψη, ελπίζω να το βρω και 'γω κάποτε. Σου είναι εύκολο να βγάλεις φωτογραφία το εξώφυλλο και να μου τo στείλεις; 

Edited April 24, 2019 by BladeRunner

[BladeRunner]

Συνόδεψέ τους ως το θάνατο

Χρονολογικά είναι το δέκατο τρίτο βιβλίο της σειράς του 87ου Αστυνομικού Τμήματος και ενδέκατο που περνάει στη λίστα με τα διαβασμένα. Πέρυσι τον Αύγουστο διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο της σειράς και δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι μου έλειψε πάρα πολύ το στιλ γραφής του συγγραφέα, η ατμόσφαιρα των ιστοριών του και η όλη ρεαλιστική αποτύπωση του κόσμου του εγκλήματος. Αλλά επειδή τα αδιάβαστα βιβλία της σειράς που έχουν μεταφραστεί, πλέον όλο και μειώνονται, θα πρέπει να είμαι συγκρατημένος, έτσι ώστε να μην ξεμείνω. Κάποια στιγμή, βέβαια, θα διαβάσω στα αγγλικά και ορισμένα που δεν έχουν μεταφραστεί.

Λοιπόν, σε σχέση με προηγούμενα βιβλία της σειράς, έχουμε να κάνουμε με κάτι το διαφορετικό ως προς την πλοκή, μιας και δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο για την ταυτότητα ενός δολοφόνου ή ενός απαγωγέα, με όλη την αναμενόμενη αστυνομική έρευνα. Η ιστορία διαδραματίζεται μια ζεστή μέρα του Ιουλίου στο γκέτο των Πορτορικάνων της Ιζόλα, όπου διάφορα γεγονότα, σημαντικά και σχετικά ασήμαντα, συμβαίνουν ταυτόχρονα. Από τη μια βλέπουμε έναν μεθυσμένο ναύτη από μια κωμόπολη του Κολοράντο να ψάχνει μια κοπέλα για να περάσει την ώρα του, από την άλλη βλέπουμε ανήλικα μέλη συμμοριών με πομπώδη ονόματα να προσπαθούν να δείξουν ότι είναι σκληροί τύποι, ενώ επίσης βλέπουμε την αστυνομία να προσπαθεί να πιάσει έναν επικίνδυνο δολοφόνο που έχει ταμπουρωθεί σε ένα διαμέρισμα, με το πλήθος να παρακολουθεί, πότε πότε να επευφημεί τον ταμπουρωμένο, αλλά κατά βάθος να περιμένει με αγωνία να χυθεί λίγο αίμα...

Με τις γνωστές ρεαλιστικές περιγραφές και τους απίστευτα φυσικούς διαλόγους, ο Μακμπέιν μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πώς περίπου είναι η ζωή σε ένα γκέτο και τι σκέφτονται μερικοί από τους κατοίκους του, αλλά και οι αστυνομικοί που είναι υπεύθυνοι για την τήρηση της τάξης και του νόμου. Με τις λιτές αλλά εύστοχες περιγραφές του, ο συγγραφέας μπάζει τον αναγνώστη στον ασπρόμαυρο και σκληρό κόσμο της ιστορίας, κρατώντας το ενδιαφέρον και την αγωνία μέχρι το τέλος, έστω και αν δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο ή αυτή η μαγεία του police procedural που συναντάει κανείς σε προηγούμενα βιβλία του. 

8/10

[BladeRunner]

Αμείλικτος τιμωρός

Δέκατο τέταρτο βιβλίο του Εντ Μακμπέιν που διαβάζω, όμως μόλις το πρώτο που έγραψε με το ψευδώνυμο Έβαν Χάντερ. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα γκανγκστερικό θριλεράκι με ερωτικά στοιχεία και θα έλεγα ότι είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της δεκαετίας του '90 όσον αφορά το συγκεκριμένο είδος. Σίγουρα διαφέρει αρκετά από τα μυθιστορήματα της καταπληκτικής σειράς "87ο Αστυνομικό Τμήμα" -που ανήκουν στο είδος του Police Procedural-, όμως είναι και αυτό με τη σειρά του αρκετά ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον. Έχουμε κάποια κλασικά πραγματάκια, όπως μαφιόζους που κάνουν μαφιόζικες δουλειές (εμπόριο ναρκωτικών, τοκογλυφικά δάνεια, εκβιασμούς, δολοφονίες κλπ) και τους διώκτες τους που προσπαθούν με κάθε μέσο να μαζέψουν αποδεικτικά στοιχεία, αλλά στην εξίσωση μπαίνει και ένας μάλλον απαγορευμένος έρωτας που θα μπερδέψει για τα καλά την όλη υπόθεση. Εντάξει, κάποια πράγματα στους κεντρικούς χαρακτήρες και τον έρωτα που δημιουργήθηκε δεν με έπεισαν απόλυτα, κατά τ'άλλα όμως απόλαυσα μια ωραία ιστορία εγκλήματος με ερωτικά στοιχεία, με τον συγγραφέα να καταφέρνει να αποτυπώσει με στιλ και ρεαλισμό τον κόσμο του εγκλήματος. Και, φυσικά, το μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου αποτελείται από διαλόγους, που είναι ιδιαίτερα φυσικοί και ζωντανοί (κάτι που, βέβαια, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του Εντ Μακμπέιν), με τις απολύτως απαραίτητες περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων. Δεν θα έλεγα ότι είναι ένα θρίλερ που σε γραπώνει ή που σε καθηλώνει, όμως διαβάζεται ευχάριστα και υπερβολικά γρήγορα.

7.5/10

[BladeRunner]

Δέκα συν ένα

Κάτι παραπάνω από δυο χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Εντ ΜακΜπέιν και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε πάρα πολύ. Αλλά δεν είναι και τόσα πολλά τα βιβλία του που έχω ακόμα στα αδιάβαστα, οπότε αναγκαστικά πρέπει να κάνω λίγη... οικονομία, για να μην ξεμείνω τελείως. Λοιπόν, αυτό είναι συνολικά το δέκατο πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, δωδέκατο που ανήκει στην υπέροχη σειρά "87ο Αστυνομικό Τμήμα", και είναι με τη σειρά του πάρα πολύ καλό, υπέροχα γραμμένο και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Μάλιστα, είναι αρκετά αιματηρό, μιας και έχουμε μια σειρά φόνων από κάποιον κατά τα φαινόμενα μανιακό ελεύθερο σκοπευτή, με την επιλογή των θυμάτων να μοιάζει κάπως τυχαία. Είναι, όμως, έτσι; Οι ντετέκτιβ που είναι υπεύθυνοι για την υπόθεση ελπίζουν να μην πρόκειται για κάποιον τρελάρα που σκοτώνει ανθρώπους στην τύχη, γιατί τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, τόσο γι' αυτούς, όσο κυρίως για τους κατοίκους της Ιζόλα. Κλασικά, πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, από την πρώτη μέχρι την τελευταία πρόταση, με γλαφυρές περιγραφές και ολοζώντανους διαλόγους. Τι να λέμε τώρα, ο ΜακΜπέιν σκίζει στους διαλόγους, ειδικά σ' αυτή τη σειρά βιβλίων. Φυσικά, δεν είναι μόνο η γραφή υπέροχη, αλλά και η πλοκή είναι πολύ καλή, μιας και διαθέτει δράση, μια κάποια ένταση και αγωνία, καθώς και λίγο μυστήριο για την ταυτότητα του δολοφόνου, όμως εγώ οφείλω να πω ότι στα βιβλία της συγκεκριμένης σειράς απολαμβάνω κυρίως τη γραφή, τους χαρακτήρες και τη γενικότερη ατμόσφαιρα που συνήθως έχουν. Πολύ καλό!

8.5/10

Edited June 13, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.