Mr. R.Carter Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Καιρος δεν ηταν να αποκτησει ο Αρθουρ Μαχεν (1863-1947) το δικο του τοπικ; Ε, κατι προσφερε και αυτος στον Τρομο οποτε ας του κανουμε τη χαρη.. Αποκρυφιστης, ρομαντικος, με βαρια παλαιομοδιτικη γραφη, την οποια δεν εγκατελειψε ποτε, ασκησε μεγαλη επιρροη στο εργο των μεταγενεστερων συγγραφεων του χωρου, ειδικα στον (μεγαλυτερο ολων) Χ.Φ.Λαβκραφτ. Αφησε κληρονομια πολλα σπουδαια διηγηματα που πραγματευονταν με το υπερφυσικο οπως Ο Μεγας Θεος Παν, Το Ενδομυχο Φως και Ο Λευκος Λαος. Μια παλαιοτερη κριτικη μου απο εδω μεσα για το τελευταιο διηγημα: Ο Λευκος Λαος - Αρθουρ ΜαχενΟ Μαχεν ειναι πολυ αδικημενος συγγραφεας. Δεν λεω αδικαιολογητα. Αν ο Λαβκραφτ θεωρειται δυσκολος τοτε αυτος ειναι Λαβκραφτ επι 2.Ο Λευκος Λαος ομως πρεπει να διαβαστει απο ολους.Και μονο για την θεωρια περι αμαρτιας με την οποια ξεκιναει το διηγημα, η οποια σε αφηνει με ανοιχτο το στομα και με το δαχτυλο να ξυνει την κορυφη του κεφαλιου. Σιγουρα δεν ειναι κατι που περιμενες να διαβασεις σε μια ξεχασμενη ιστορια τρομου του 1890.Οσο για την ιδια την ιστορια που περιγραφεται μεσα απο το ημερολογιο ενος μικρου κοριτσιου, οι υπονοιες που αφηνει και το κλιμα που χτιζεται σιγα σιγα ειναι κατι που σιγουρα δεν ξεχνιεται απο οποιον το διαβασει. Για να μετρηθουμε ποσοι τον ξερουμε και τον αγαπαμε/μισουμε 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Έχω διαβάσει μια ανθολογία από τον Αίολο με τίτλο "ο Μέγας Θεός Παν" και εξώφυλλο τον Πάνα. Έχει φυσικά το ομώνυμο διήγημα μέσα, καθώς και μερικά ακόμη. Τοποθετώντας τον στο χρονικό πλαίσιο στο οποίο έζησε πρέπει όντως να ήταν κάποιος που έβλεπε πολύ μπροστά, όσον αφορά το είδος του τρόμου. Σήμερα είναι απλά εκτός εποχής. Τον τιμώ ως πρωτεργάτη του τρόμου, μεταξύ άλλων, αλλά ως εκεί. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 (edited) Κατ' εμέ ο Μάχεν είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρόμου ever. Πιστεύω ότι ο μόνος λόγος που κάποιοι θεωρούν τον Λάβκραφτ καλύτερο από αυτόν (μεταξύ των οποίων κι εγώ μερικές φορές) είναι γιατί ο Λάβκραφτ έχει γραψει περισσότερες ιστορίες τρόμου και για κανέναν άλλο λόγο. Πάντα επίκαιρος, αποδεικνύει με την γραφή του ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γράψει κάποιος υπαινικτικό και κοσμικό τρόμο, χωρίς σώνει και δε να κατατάσσεται στην "μυθολογία Κθούλου". Edited March 3, 2014 by alien666 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 (edited) Ο συγκεκριμένος συγγραφέας μου έχει προσφέρει μία από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Αναφέρομαι στη φοβερή και τρομερή ''Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας''. Να έφταιγε για αυτό το ότι ήμουν άπειρος στο διάβασμα όταν την πρωτοέπιασα; Ίσως το ότι μου αρέσει η φύση γενικά, αλλά και τα ερημικά τοπία ως φόντο για τις ιστορίες τρόμου; Σε κάθε περίπτωση και παρ' όλο που πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, δεν έχω ξεχάσει άκομη το συναίσθημα που ένιωσα με το πέρας της ανάγνωσης. Και αυτό ήταν μία βουβή, παραλυτική αίσθηση τρόμου. Είχα πραγματικά μουδιάσει ολόκληρος και χρειάστηκε να περάσει λίγη ώρα μέχρι να μπορέσω να συνεχίσω στα άλλα διηγήματα της ανθολογίας (ήταν όλα τους ένα κι ένα πανάθεμα τα). Δεν ξέρω αν έκανε σε όλους την ίδια εντύπωση, εμένα πάντως με έστειλε αδιάβαστο. Έχω διαβάσει και τις τρεις συλλογές που κυκλοφορούν από τον Αίολο, αλλά πριν από πολύ καιρό και δεν θυμάμαι τίποτα. Επίσης είχα την τύχη να αγοράσω και τα δύο άλλα του βιβλία που κυκλοφορούν στα Ελληνικά πριν αυτά εξαντληθούν, οπότε μπορώ όποτε θέλω να τον ξαναπιάσω. Ίσως να το κάνω και εντός της χρονιάς γιατί μου έχει λείψει. Μπράβο για το ωραίο topic Edited March 3, 2014 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Ο Λευκός Λαός εξακολουθεί να είναι ένα από τα τρομακτικότερα (και ανησυχητικότερα) πράγματα που έχω διαβάσει. Must Read.- 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Ο Λευκός Λαός εξακολουθεί να είναι ένα από τα τρομακτικότερα (και ανησυχητικότερα) πράγματα που έχω διαβάσει. Must Read.- Που μπορώ να το βρω στο ιντερνετ στα Ελληνικά (φαντάζομαι επειδή δεν υπάρχουν δικαιώματα θα έχει βγει στο ίντερνετ). Δεν λέει για ένα διήγημα να αρχίσω να ψάχνω ανθολογίες και σε αυτά που έχω δεν υπάρχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Ο Λευκός Λαός εξακολουθεί να είναι ένα από τα τρομακτικότερα (και ανησυχητικότερα) πράγματα που έχω διαβάσει. Must Read.- Που μπορώ να το βρω στο ιντερνετ στα Ελληνικά (φαντάζομαι επειδή δεν υπάρχουν δικαιώματα θα έχει βγει στο ίντερνετ). Δεν λέει για ένα διήγημα να αρχίσω να ψάχνω ανθολογίες και σε αυτά που έχω δεν υπάρχει. Με ένα γρήγορο ψάξιμο δεν το βρήκα να υπάρχει online. Και ούτε και στο altfactor υπάρχει κάτι. Μάλλον θα πρέπει να το διαβάσεις στα Αγγλικά. Να πω επίσης οτι ''Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας'' είναι μέρος μίας άτυπης τριλογίας. Δεν το γνώριζα αυτό, εδώ μέσα το έμαθα. Είχε αναφερθεί κάτι σχετικό παλαιότερα αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι ακριβώς. Όποιος ξέρει ας πει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mr. R.Carter Posted March 3, 2014 Author Share Posted March 3, 2014 (edited) Ο Λευκός Λαός εξακολουθεί να είναι ένα από τα τρομακτικότερα (και ανησυχητικότερα) πράγματα που έχω διαβάσει. Must Read.- Που μπορώ να το βρω στο ιντερνετ στα Ελληνικά (φαντάζομαι επειδή δεν υπάρχουν δικαιώματα θα έχει βγει στο ίντερνετ). Δεν λέει για ένα διήγημα να αρχίσω να ψάχνω ανθολογίες και σε αυτά που έχω δεν υπάρχει. Μονο στα αγγλικα το βρηκα μιας και το altfactor δεν το εχει στα ελληνικα. Ειναι μαλιστα ολοκληρη η συλλογη The House Of Souls που κυκλοφορησε αρχες του 1900. http://www.gutenberg.org/files/25016/25016-h/25016-h.htm Περιεχει τα: A Fragment of Life The White People The Great God Pan The Inmost Light Εdit: Με προλαβε ο συνονοματος σχετικα με το altfactor. Σχετικα με τη σπονδυλωτη νουβελα και οχι τριλογια του Μαχεν, εγω το ειχα γραψει. Ονομαζεται Οι Τρεις Απατεωνες και μερος της βρισκεται στο βιβλιο της Terra Nova Ο Κοσμος των Σκιων. Ο Κοσμος Των Σκιων ( Αρθουρ Μαχεν ). Εχει κυριως αγνωστες ιστοριες. Το Εσωτατο Φως Το Κοκκινο Χερι -Πισω Απο Το Πεπλο Προλογος Η Περιπετεια Του Χρυσου Τιβεριου Η Συναντηση στο πεζοδρομιο Το Περιστατικο Του Ιδιωτικου Μπαρ Η Διακοσμητικη Φαντασια Παραξενο Συμβαν Στο Κλαρκενγουελ Περιπετεια Στην Ερημικη Κατοικια ( τα παραπανω με τις προσθηκες της Νουβελας της Μαυρης Σφραγιδας και της Νουβελας της Λευκης Σκονης αποτελουν τη νουβελα Οι Τρεις Απατεωνες ) Edited March 3, 2014 by Mr. R.Carter 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Προσωπικά, ότι και αν έχω διαβάσει από Μάχεν δεν με έχει τρελάνει. Καλός για την εποχή του, αλλά πλέον ξεπερασμένος, ενώ σύγχρονοί του (πχ Στόκερ και Λαβκραφτ) παραμένουν ακόμα κλασικοί και επίκαιροι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted March 3, 2014 Share Posted March 3, 2014 Θεός! Άρχοντας του υπαινικτικού τρόμου με αριστουργήματα όπως το The Great God Pan ή το The Three Impostors. Σε καμία περίπτωση δεν τον θεωρώ ξεπερασμένο. Αντιθέτως, θα έλεγα πως οι περισσότεροι σύγχρονοι συγγραφείς τρόμου (;) είναι άκυροι συγκρινόμενοι μαζί του. Διαβάστε και το The Hill of Dreams (5 ευρώ προσφορά στην Πρωτοπορία) που μάλλον είναι και το ομορφότερο έργο του. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 4, 2014 Share Posted March 4, 2014 Σχετικα με τη σπονδυλωτη νουβελα και οχι τριλογια του Μαχεν, εγω το ειχα γραψει. Ονομαζεται Οι Τρεις Απατεωνες και μερος της βρισκεται στο βιβλιο της Terra Nova Ο Κοσμος των Σκιων. Ο Κοσμος Των Σκιων ( Αρθουρ Μαχεν ). Εχει κυριως αγνωστες ιστοριες. Το Εσωτατο Φως Το Κοκκινο Χερι -Πισω Απο Το Πεπλο Προλογος Η Περιπετεια Του Χρυσου Τιβεριου Η Συναντηση στο πεζοδρομιο Το Περιστατικο Του Ιδιωτικου Μπαρ Η Διακοσμητικη Φαντασια Παραξενο Συμβαν Στο Κλαρκενγουελ Περιπετεια Στην Ερημικη Κατοικια ( τα παραπανω με τις προσθηκες της Νουβελας της Μαυρης Σφραγιδας και της Νουβελας της Λευκης Σκονης αποτελουν τη νουβελα Οι Τρεις Απατεωνες ) ok ευχαριστώ πολύ. Θα την διαβάσω λοιπόν κάποια στιγμή έτσι όπως την αναφέρεις για να την ευχαριστηθώ και περισσότερο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 4, 2014 Share Posted March 4, 2014 δεν έχω διαβάσει τόσο όσο θα ήθελα, αλλά η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας είναι και από τα δικά μου αγαπημένα διηγήματα τρόμου. πολύ υποτιμημένος συγγραφέας, όντως. Και είναι κρίμα, γιατί βασικά ανακάλυψε αυτό στο οποίο στη συνέχεια ο Λάβκραφτ έδωσε σαφή μορφή και ταυτότητα. Φαντάζομαι ότι τα περισσότερα του κείμενα έχουν αναπόφευκτα γεράσει και φαντάζουν πια πολύ ξεπερασμένα, αλλά έχει γράψει και διαμάντια αθάνατα... 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted July 11, 2014 Share Posted July 11, 2014 Τελειωσα το Μεγα Θεο Παν, το οποιο ειναι το 2ο βιβλιο του Μαχεν που διαβαζω (Ο Τρομος, το αλλο). Νομιζω οτι τελικα δεν μου ταιριαζει αυτο το ειδος τρομου. Παραειναι υπαινικτικος για τα γουστα μου. Παντως, μερικες ιστοριες ειναι ενδιαφερουσες με την ομωνυμη και τη Νουβελα της Ασπρης Σκονης, να ξεχωριζουν! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted January 15, 2015 Share Posted January 15, 2015 Τελειωσα το "Ο λοφος των ονειρων" και ειναι ενα βιβλιο που με αφησε με διφορουμενα συναισθηματα.Απο την μια μου αρεσε πολυ η γραφη,οι περιγραφες(αν και το παρατραβουσε αρκετα) και οι σχολιασμοι του συγγραφεα για καποια θεματα της εποχης του,απο την αλλη υπηρχαν στιγμες που σκυλοβαρεθηκα και οι σελιδες δεν γυρνουσαν με τιποτα. Η ιστορια καλη σαν ιδεα αλλα η πλοκη προχωρουσε ΠΟΛΥ αργα χαμενη μεσα σε ομορφες μεν αλλα μακροσκελεις περιγραφες δασων,δεντρων,ποταμιων,δρομων,κτιριων κτλ. Καταλαβαινω οτι η ιστορια ειναι αυτοβιογραφικη του συγγραφεα αλλα εμενα με ψιλοκουρασε,ισως να μην ημουν σε mood γι αυτο το βιβλιο τωρα,αν και ειχε και τις καλες του στιγμες.Λογοτεχνικα το βιβλιο παντως ειναι οντως παρα πολυ καλο,οπως παρα πολυ καλη ηταν και η μεταφραση του Παντελη Γιαννουλακη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 18, 2015 Share Posted August 18, 2015 (edited) Ύστερα από αρκετά χρόνια ξαναδιάβασα την συλλογή ''Ο Τρόμος''. Η ομότιτλη ιστορία μας βρίσκει στο ξεκίνημα του Α' Π.Π. σε μία μικρή ανώνυμη Ουαλική πόλη. Την ήσυχη και νωχελική ρουτίνα των κατοίκων της θα έρθει να σπάσει μία σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα. Μικρά παιδιά και οικογένειες ολόκληρες βρίσκονται φρικτά δολοφονημένες. Με τις φάρμες και τα αγροκτήματα να απέχουν πολλά χιλιόμετρα το ένα από το άλλο καθιστώντας τους ιδιοκτήτες τους πλήρως απομονωμένους, το σκηνικό είναι όντως ιδανικό για τέτοιου είδους καταστάσεις. Οι φιλήσυχοι και πανικοβλημένοι αγρότες αδυνατώντας να βρουν κάποια εξήγηση, ρίχνουν το φταίξιμο σε Γερμανούς πράκτορες που έχουν κατακλύσει την χώρα τους υπογείως και από εκεί εξαπολύουν τις επιθέσεις τους. Καλή ιστορία αν και συνολικά τίποτα το τρομερό. Μου άρεσε περισσότερο ως προς την ατμόσφαιρα και κάποιες ξεχωριστές παραγράφους. Στο ''Η Μεγάλη Επιστροφή'' έχουμε να κάνουμε με την εύρεση (επιτέλους!) του Γκράαλ, του Άγιου Δισκοπότηρου. Ενός από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της ανθρωπότητας. Όπου και παρακολουθούμε τις ευεργετικές συνέπειες του στους κατοίκους της Δυτικής Ουαλίας όπου και κάνει την εμφάνιση του. Μία από τα ίδια και εδώ, κρατώ μερικά ωραία κομμάτια που έχουν να κάνουν με περιγραφές της άγριας και ερημικής εξοχής. Αξιόλογο βιβλίο, αξίζει να το ρίξει κανείς μία ματιά. Edited August 18, 2015 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted February 1, 2016 Share Posted February 1, 2016 Η νουβέλα της μαύρης σφραγίδας Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη μου επαφή με τις ιστορίες του Machen και γενικά μπορώ να πω ότι μου άφησε μέτριες εντυπώσεις. Οι ιστορίες του, εκτός ότι είναι αρκετά παλιομοδίτικες, είναι και αρκετά «ρεαλιστικές» μιας κινείται πολύ γύρω από τον υποθετικό τρόμο. Βέβαια έχει κάποιες ωραίες ιδέες αλλά από την άλλη ο Machen έχει το κακό στις περισσότερες ιστορίες να φλυαρεί αρκετά και πιστεύω θα μπορούσε άνετα να λείπει ένα κομμάτι τους, και ειδικά με την ιστορία «Το έξυπνο αγόρι» που παρεμπιπτόντως, πιστεύω είναι και η πιο αδιάφορη. Γενικά πάντως για την εποχή τους δεν θα τις έλεγα κακές αλλά πλέον είναι ξεπερασμένες. Αν ξεχώριζα κάποια ιστορία από αυτή τη συλλογή νομίζω θα επέλεγα «Το απόκρυφο φως». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βακχος Posted February 14, 2016 Share Posted February 14, 2016 Η δεύτερη επαφή μου με τον Αρθούρο έγινε με την συλλογή ο Μέγας Θεός Παν. Είχα διαβάσει και τον Τρόμο πριν πολλαααά χρόνια, ακόμα δημοτικό ήμουν θαρρώ, και δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι πολλά η ότι του έδωσα την προσοχή που του έπρεπε. Λοιπόν, Ο μέγας θεός Παν δεν με απογοήτευσε. Θεωρώ προτέρημα να μπορεί ένας συγγραφέας να σου περάσει δόσεις τρόμου (όχι να σε τρομοκρατήσει απαραίτητα) χωρίς να χρειάζονται λεπτομερείς περιγραφές σφαγών, απόκοσμων πλασμάτων και ανομολόγητων πράξεων, και ο Αρθούρος είναι μάστορας σε αυτό. Ναι, τα γραπτά του δείχνουν τον χρόνο που έχουν πάνω τους,όμως δεν μπορεί κανείς να μην απολαύσει την ατμόσφαιρα που αποπνέουν. Στην εν λόγω συλλογή, ξεχώρισα την ομότιτλη ιστορία και την Νουβέλα της Άσπρης Σκόνης ως καλύτερες, μην την Λαμπερή Πυραμίδα να ακολουθεί. Οι υπόλοιπες αρκετά καλές, οι Τοξότες λίγο αδιάφοροι, ωστόσο τοποθετώντας την στο ιστορικό πλαίσιο που γράφτηκε κατανοώ την απήχηση που είχε. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γελωτοποιός Posted May 1, 2016 Share Posted May 1, 2016 Ο Μέγας Θεός Παν Αυτή η συλλογή διηγημάτων αποτελείται από τα εξής: 0. Ξεκινάει με κάποιες πληροφορίες για την ζωή και το έργο του συγγραφέα. 1. Ο Μέγας Θεός Παν (The Great God Pan) 2. Η Λαμπερή Πυραμίδα (The Shinning Pyramid) 3. Οι Τοξότες (The Bowmen) 4. Η Νουβέλα της Άσπρης Σκόνης (The Novel of the White Powder) 5. Τα Χαρούμενα Παιδιά (The Happy Children) 6. Από τα Βάθη των Αιώνων (Out of the Earth) 7. Τα Παιδιά του Νερόλακκου (Children of the Pool) Ο Machen είναι η δεύτερη επαφή μου με την λογοτεχνία τρόμου. Ξεκίνησα με Lovecraft. Έκανα όμως το λάθος και η πρώτη ιστορία του που διάβασα ήταν ‘Τα Βουνά της Τρέλας’. Έπρεπε να είχα βρει το φόρουμ αυτό πριν τον ξεκινήσω. Παρ` όλα αυτά, φυσικά και θα διαβάσω τα υπόλοιπα διηγήματά του. I can`t wait! Ο Machen είναι από τους πρωτεργάτες του είδους και πιστεύω πως κάθε λάτρης του τρόμου και ειδικότερα του Λαβ και του αρχαίου, άγνωστου τρόμου πρέπει να τον τιμήσει. Το βιβλίο ξεκινάει πάρα πολύ καλά! Η πρώτη ιστορία είναι αριστούργημα! Εντάξει, μπορεί να μην σε σημαδεύει ή να σου χαλάει τον ύπνο αλλά σου δίνει πολλές ωραίες ανατριχίλες και σε κρατάει καθηλωμένο μέχρι το τέλος. Η δεύτερη, αν και όχι εξίσου καλή με την πρώτη, είναι αρκούντως ικανοποιητική και έχει κι αυτή τις ανατριχίλες της. Το ίδιο ισχύει και για την τέταρτη. Οι υπόλοιπες δυστυχώς ήταν αδιάφορες και χάσιμο χρόνου. Η τρίτη καταλαβαίνω ότι ήταν καλή για την εποχή της αλλά για σήμερα όχι. Αυτό αποδεικνύει γιατί πολλοί τον θεωρείτε εκτός εποχής. Η έβδομη κάτι πήγε να κάνει αλλά χάλασε στο τέλος. Κλείνοντας, θεωρώ ότι από το βιβλίο αυτό αξίζουν να διαβαστούν οι 0,1,2,4, άντε και η 7. Οι υπόλοιπες απλά ήταν λάθος επιλογή που συμπεριλήφθηκαν στην συλλογή. Στην θέση τους θα μπορούσαν να βάλουν το ‘The Hill of Dreams’ ή κάποια άλλη καλύτερη ιστορία που δεν περιλαμβάνεται στις ελληνικές συλλογές του συγγραφέα (τουλάχιστον σε αυτές των εκδόσεων ‘ΑΙΟΛΟΣ’). Αν ήταν ακριβό θα έλεγα να μην το αγοράσετε, αλλά για τα 5 ευρώ που έχει στο παζάρι, αξίζει. Η συλλογή ‘Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας’ φαίνεται να έχει πιο πολλά υποσχόμενα διηγήματα. Άντε να δούμε… 6/10 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 1, 2016 Share Posted May 1, 2016 (edited) Ξεκινώντας από την αρχή, καλά κάνεις και δεν απογοητεύεσαι με το ''Στα Βουνά της Τρέλας''. Η παντελής έλλειψη διαλόγων, το βαρύ του ύφος και οι εκτενείς περιγραφές πετρωμάτων και ορυκτών, το καθιστούν απαγορευτικό για ξεκίνημα. Δοκίμασε με τα πιο βατά του κείμενα και ίσως να πιάσεις καλύτερη ψαριά Έχω διαβάσει το ''Ο Μέγας Θεός Παν'' αλλά πριν από πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι γρυ. Παίρνοντας σαν δεδομένο ότι η ιστορία που ονοματίζει την συλλογή είναι και η καλύτερη, αναρωτιέμαι κατά πόσο ήταν άραγε σωστό να μπει πρώτη. Γιατί δημιουργεί προσδοκίες που κινδυνεύουν να μην επαληθευθούν. Θα ξαναδιαβάσω σίγουρα κάποια στιγμή το βιβλίο, αλλά την τέταρτη όχι μόνη. Μόνο στα πλαίσια της νουβέλας ''Οι Τρεις Απατεώνες'' για να την απολαύσω καλύτερα. Τέλος, ''Ο Λόφος των Ονείρων'' έχει μεταφραστεί από τις εκδόσεις Άγνωστο αλλά πρέπει να είναι εξαντλημένο. Edited May 2, 2016 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted May 2, 2016 Share Posted May 2, 2016 Παρόλο που (θεωρητικά ) δεν μ' αρέσει ιδιαίτερα η λογοτεχνία τρόμου, διάβασα τη σπονδυλωτή νουβέλλα "Οι τρεις απατεώνες" και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε που ο τρόπος που χειρίζεται τον τρόμο είναι υπαινυκτικός και "ήσυχος" ας πούμε. Δε μου φάνηκε βέβαια, εξαιρετικά τρομακτικός, περισσότερο ιστορίες μυστηρίου με υπερφυσικό μου θύμισαν οι συγκεκριμένες ιστορίες, εκτός από την ιστορία της άσπρης σκόνης, που θα μπορούσε να είναι αλληγορία για την εξέλιξη ενός ναρκομανή. Οι περιγραφές, τόσο των εξοχικών περιοχών όσο και του Λονδίνου και των προαστίων του, είναι μακρόσυρτες και εξονυχιστικές, αυτό όμως με προσείλκυσε, καθώς μου θύμισε τις περιγραφές ενός βιβλίου που μ' αρέσει πολύ, του "ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη". 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 3, 2016 Share Posted September 3, 2016 (edited) Διάβασα την συλλογή ''Ο Μέγας Θεός Παν''. Θυμάμαι ότι μου είχε αρέσει πριν από πολλά χρόνια που την είχα διαβάσει αλλά την είχα ξεχάσει. Αναρωτιόμουν αν θα μου άρεζε και πάλι με τον αναπόφευκτο κορεσμό. Και δεν απογοητεύτηκα. Η ομότιτλη αν και δεν είναι αριστούργημα θα έλεγα ωστόσο ότι είναι ανάγνωσμα απαραίτητο για κάθε φίλο του τρόμου. Δεν είναι άλλωστε μονάχα τα αριστουργήματα τέτοια Ίσως να ξενίσει ο τρόπος γραφής με τις ιστορίες μέσα σε ιστορίες και τους συνεχείς υπαινιγμούς. Όπως όμως εύστοχα αναφέρθηκε, προσφέρει πολλές ανατριχίλες και κρατάει τον αναγνώστη μέχρι τέλους. Δυνατή ''Η Λαμπερή Πυραμίδα'' με το άγριο, εξοχικό της φόντο και την εντεινόμενα ανησυχητική ατμόσφαιρα. Ένα έγκλημα που πρέπει να διαλευκανθεί και κάποιες μυστηριώδεις ενδείξεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Η ίδια συνταγή υπάρχει σε πολύ καλύτερη εκτέλεση και στο ''Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας'', και εδώ όμως το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό. Δεν διάβασα την Νουβέλα της Άσπρης Σκόνης. Θα το κάνω κάποια στιγμή μελλοντικά μαζί με τα άλλα δύο διηγήματα που αποτελούν τους Τρεις Απατεώνες. Κλέβω, το ξέρω Αλλά πιστεύω ότι έτσι θα μου αρέσει περισσότερο. Αξιόλογες και υπόλοιπες, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Ωραίος ο Μάχεν, πολύ ωραίος. Το γράψιμο του δείχνει την ηλικία του και η θεματολογία του ίσως να μην είναι ελκυστική σε σχέση με αυτά που έχει συνηθίσει ένας αναγνώστης που προτιμά πιο σύγχρονους συγγραφείς. Μου αρέσει όμως ο υπαινικτικός του τρόμος και ο τρόπος που τον παρουσιάζει, σαν μικρά νοσηρά σφηνάκια. Δεν θα πάρει ποτέ θέση ανάμεσα στους αγαπημένους μου, αλλά είναι κάποιες λίγες ιστορίες του που θα τις διαβάζω πάντα με μεγάλη ευχαρίστηση. Υπέροχες, χωρίς να τις έχει αγγίξει το πέρασμα του χρόνου. Σαν να ήταν πάντα η πρώτη φορά. Edited September 3, 2016 by Δημήτρης 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γελωτοποιός Posted October 2, 2016 Share Posted October 2, 2016 (edited) Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας Αν θέλει κάποιος να κάνει έρευνα, βάζω και τα περιεχόμενα: 0. Πρόλογος (σχόλια του μεταφραστή πάνω στο περιεχόμενο των διηγημάτων, προτείνω την ανάγνωσή του στο τέλος κάθε ιστορίας) 1. Η Νουβέλα της μαύρης Σφραγίδας (The Novel of the Black Seal) 2. Το απόκρυφο Φως (The inmost Light) 3. Το έξυπνο Αγόρι (The bright Boy) 4. Οι λευκοί Άνθρωποι (The White People) 5. Ν (ναι, αυτός είναι ο τίτλος, δεν υπάρχει τυπογραφικό λάθος ) Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Μάχεν που διαβάζω. Ο Παν με είχε αφήσει διχασμένο καθώς βρήκα καλές αλλά και κακές ιστορίες. Η πλοκή και οι ανατριχίλες των καλών ιστοριών όμως, γέμιζαν το κενό των υπολοίπων. Στη Σφραγίδα, το σύνολο των διηγημάτων ήταν μέτριο. Στη συλλογή αυτή βρήκα το εξής κοινό πρόβλημα: ο Μάχεν μακρηγορεί πολύ, και η κορύφωση της ιστορίας δεν αρκεί για να ισορροπήσει την κατάσταση. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να αφαιρείται μέσα στις πολυσέλιδες περιγραφές και τα σχεδόν αδιάφορα γεγονότα. Προτείνω σίγουρα το “Ο Μέγας Θεός Παν”, ως μια πρώτη επαφή με τον συγγραφέα. Στο τέλος όμως, μπορώ να πω ότι ο Μάχεν μου άρεσε. Ως πρωτοπόρος στο είδος, προσφέρει και αυτός κάτι ξεχωριστό. Οι ιστορίες του σε μεταφέρουν από πρώτο χέρι στη Βικτωριανή εποχή. Διαβάζεις για πρόσωπα, την καθημερινότητα και τις σκέψεις/απόψεις που είχαν εκείνα τα χρόνια και μάλιστα από έναν άνθρωπο που έζησε ανάμεσά τους. Οι περιγραφές του για το σκοτεινό Λονδίνο καθώς και για την Ουαλική επαρχία είναι επίσης μαγικές. Τοποθεσίες στις οποίες διαδραματίζονται οι ανατριχιαστικές του ιστορίες, οι οποίες συνήθως σχετίζονται με φριχτά πλάσματα/δαίμονες της Κελτικής μυθολογίας. Επίσης, αναστατώθηκα ακόμα πιο πολύ, όταν διάβασα ότι η πίστη της ύπαρξης του Μικρού Λαού, δεν περιορίζεται μονάχα στους ήρωες των διηγημάτων του. Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν πεπεισμένος, πως τα μυθικά μικρά πλάσματα (Fairies) ζούσαν όντως στους κάμπους της Αγγλίας. Τελικά μπορεί να μην πάρει ποτέ και σε μένα μία θέση ανάμεσα στους αγαπημένους μου, σίγουρα όμως θα μου μείνει αξέχαστος, και αν ποτέ βρεθεί μπροστά μου ένα από τα υπόλοιπα μεταφρασμένα αλλά και εξαντλημένα του βιβλία, θα το τσιμπήσω σίγουρα. Δεν είναι από αυτούς που θα πρότεινα σε κάποιον αρχάριο στο είδος γιατί μπορεί να σχημάτιζε μια λάθος άποψη για τη λογοτεχνία τρόμου (αν και με εμένα έγινε ακριβώς αυτό, ευτυχώς όμως ασχολούμαι γενικά με τη λογοτεχνία οπότε δεν επηρεάζομαι εύκολα από μια κακοτυχία). Οι υπόλοιποι έμπειροι όμως, και φαν του Λαβ, όπως είπα στα σχόλιά μου για τον Θεό Παν, νομίζω πως πρέπει να του δώσουν μια ευκαιρία. 6/10 Edited October 2, 2016 by Γελωτοποιός 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 5, 2019 Share Posted January 5, 2019 (edited) Ο τρόμος Τον Δεκέμβριο του 2011 διάβασα το διήγημα "Η μεγάλη επιστροφή", το οποίο οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν μου είχε κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση (ούτε η γραφή, ούτε η ιστορία). Δεν ξέρω γιατί τότε δεν διάβασα και τη νουβέλα "Ο τρόμος" ή γιατί τόσα χρόνια δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου ο Μάχεν, πάντως τώρα είπα να ρεφάρω. Λοιπόν, αυτή τη φορά δηλώνω ικανοποιημένος. Πρόκειται για μια καλογραμμένη και ιδιαίτερα ατμοσφαιρική νουβέλα, με κάποιες ωραίες περιγραφές και ορισμένες δυνατές εικόνες. Δεν θα έλεγα ότι τρομάζει ιδιαίτερα έτσι όπως είναι γραμμένη η ιστορία, αλλά η ατμόσφαιρα είναι φοβερή και η παλαιάς κοπής γραφή μου άρεσε πάρα πολύ. Πιστεύω ότι ο Μάχεν με τις ιστορίες του και τον τρόπο γραφής του έχει επηρεάσει πολλούς συγγραφείς τρόμου. Σίγουρα μέσα στη χρονιά θα διαβάσω και άλλα βιβλία του. 8/10 (Η βαθμολογία αφορά μόνο τη νουβέλα) Edited January 6, 2019 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted July 10, 2020 Share Posted July 10, 2020 Διάβασα τον πρώτο τόμο απ' τα άπαντα του Machen και θα ήθελα να σχολιάσω μερικές ιστορίες. Διάβασα το "ο μέγας θεός Παν", το οποίο μπορώ να πω ότι μ' άρεσε, παρόλο τον,δυστυχώς, εμφανέστατο μισογυνισμό του. Με εντυπωσίασε η διαχείριση του μυστηρίου και η σταδιακή αποκάλυψη της αλήθειας, όπως και οι εγκιβωτισμένες ιστορίες. Spoiler Όμως, το δαιμονικό στάτους της πρωταγωνίστριας δεν μου φάνηκε να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στα περιστατικά. Μόνο στις ζωγραφιές που έφτιαξε ο γνωστός της ζωγράφος και στα μυστηριώδη περιστατικά της παιδικής της ηλικίας διαγράφεται καθαρά η αλλόκοσμη, υπερφυσική υπόσταση. Αντίθετα, στις αλληλεπιδράσεις της με τους άντρες διαγράφεται "απλώς" ως μια femme fatale, τίποτε περισσότερο. Όλο αυτό με οδηγεί στο να συμπεράνω ότι ο συγγραφέας φοβάται την ελκυστικότητα των γυναικών, πράγμα που κάπως με ενόχλησε. Επίσης, βρήκα κάποιας ασυνέχειες: στην αρχή, ο αφηγητής μας διηγείται ότι το αρχικό υποκείμενο του πειράματος, η Mary, πέθανε τρεις μέρες μετά από αυτό. Στο τέλος, όμως, στην εξομολόγηση του καθηγητή, αυτός διηγείται ότι πέρασε αρκετός καιρός και η Mary γέννησε ένα παιδί. Γιατί ο καθηγητής δεν εξουδετέρωσε το παιδί, όταν κατάλαβε τη δαιμονική του υπόσταση, παρά απλώς το έστειλε σε παρένθετη οικογένεια; Θα μου πεις, σε αυτήν την περίπτωση δεν θα υπήρχε καμμιά ιστορία να γραφεί!😜 Τέλος, σαν πολύ εύκολα δεν εξοντώθηκε η δαιμονική femme fatale; Θα περίμενα ένα πλάσμα της κόλασης να προβάλλει μεγαλύτερη αντίσταση! Διάβασα επίσης το "Εσώτερο φως" (the Inmost light), το οποίο από άποψη ατμόσφαιρας είναι καταπληκτικό! Με τρόμαξε πιο πολύ από τον μέγα θεό Πάνα. Από άποψη πλοκής, όμως, μπάζει όσο δε λέγεται! Πολλές συμπτώσεις, βρε παιδί μου, ο πρωταγωνιστής-αφηγητής όλο πέφτει πάνω σε άτομα που έχουν σχέση με το μυστήριο! Ξαναδιάβασα επίσης τη σπονδυλωτή νουβέλα "οι τρεις απατεώνες" , η οποία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν και δυστυχώς οι περισσότερες ιστορίες έχουν πολύ λιγότερο υπερφυσικό από ότι θα μ' άρεσε. Η ιστορία της μαύρης σφραγίδας είναι πάντως καταπληκτική: γνωστά υλικά, δηλαδή τα ξωτικά και τα changelling, όπως και η όμορφη ουαλική εξοχή, παίρνουν μια αναπάντεχη στροφή προς το σκοτεινότερο. Καλή εντύπωση μου έκανε και η ιστορία με την πυραμίδα, όπου πάλι έχουμε τα μοτίβα της αγγλικής εξοχής και των κακών ξωτικών. Μ' άρεσε επίσης μια απ' τις μικρές ιστορίες του, με έναν παπά που έρχεται αντιμέτωπος με τα απραγματοποίητα όνειρα της νεανικής του ζωής. Το πρώτο του πόνημα πάντως δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με υπερφυσικό και τρόμο: είναι κάτι ιστορίες μεσαιωνικού-αναγεννησιακού στυλ, που μοιάζουν με του Chaucer, με ανεπρόκοπους γλεντζέδες που συνεχώς πίνουν μπύρα και ασχολούνται με κορίτσια. Η μόνη ομοιότητα με μεταγενέστερα έργα του είναι οι αλληλοεγκιβωτισμένες ιστορίες. Αυτό το ψιλοβαρέθηκα, όλο μεθυσμένοι και όλο αμπελοφιλοσοφίες έλεγαν οι ήρωες. Ενδιαφέροντα είναι και κάποια πράγματα του επίμετρου, που λέει για τις θεωρίες του σχετικά με το παράξενο. Εντυπωσιακή είναι και η σύνδεση (ψευτο)επιστήμης με υπερφυσικό, κλασσικό για τη βικτωριανή εποχή. Π.χ. όλοι οι ήρωές του που ερευνούν του υπερφυσικό είναι επιστήμονες, χρησιμοποιεί για τα ξωτικά τη θεωρία των πρωτόγονων φυλών... 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted January 21, 2022 Share Posted January 21, 2022 (edited) Η νουβέλα της μαύρης σφραγίδας Άκρως ικανοποιημένος απο την πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα. Μέσα από αυτές τις 5 ιστορίες του βιβλίου, ο συγγραφέας διερευνά την αρχέγονη φύση του κακού, το οποίο πηγάζει σαν κτήνος από τα ανθρώπινα αμαρτήματα και πάθη του ανθρώπου. Ατμοσφαιρικό, με ανάμειξη της φύσης και λαογραφίας. Edited January 21, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.