Άρθουρ Μάχεν (Arthur Machen)

[oimoderatorseinai]

Καταρχας καλησπερα σε ολους/ες, ειμαι νεο μελος εδω και ελπιζω να μη πειραζει που δε χρησιμιποιω τονικο συστημα, γραφω χωρις Τ9 επειδη γενικα δεν μου ειναι καθολου πρακτικο και ειναι υπερβολικα χρονοβορο να βαζω τονο καθε φορα, ελπιζω να μην πειραξει οποιον το διαβαζει αυτο.

 

Ειναι η δευτερη φορα που διαβαζω τη συγκεκριμενη ανθολογια του Αρθουρ Μαχεν (Η νουβελα της μαυρης σφραγιδας) και μπορω να πω πως ειναι σιγουρα στους τοπ 3 αγαπημενους μου συγγραφεις τρομου μαζι με Λαβκραφτ και Κινγκ. Θα ελεγα #1 αλλα δεν εχω διαβασει ολα τα διηγηματα και βιβλια του Λαβκραφτ (και επειδη τα περισσοτερα ειναι εξαιρετικα δυσευρετα, ολα ειναι out of stock και ζητανε εξωφρενικα παραλογες τιμες για να τα κανουν παραγγελια οι βιβλιοπωληδες, και οσα καταφερα να βρω απο δημοσιες βιβλιοθηκες -ο μοναδικος συγγραφεας που με αναγκασε να παω σε 3 -!!!- διαφορετικες βιβλιοθηκες απλα για να βρω βιβλιο του- ηταν σε μαυρο χαλι, σκισμενες σελιδες, υπογεγραμμενες σελιδες, μουντζουρωμενες σελιδες, κομμενες σελιδες, πολυ λυπηρο πραγματικα) ουτε του Κινγκ και δε μπορω να πω με απολυτη βεβαιοτητα αλλα εχω διαβασει σιγουρα το 80-85% του συνολικου εργου του Λαβκραφτ και ενα 60-65% του Κινγκ, οποτε μπορω να πω πως με βαση ο,τι διαβασα (τα οποια ηταν και τα πιο γνωστα και αντιπροσωπευτικα εργα του καθε συγγραφεα, αυτα που δε διαβασα ηταν τα λιγοτερα συζητημενα και με λιγοτερες κριτικες) και μπορω να πω πως αμα ηταν να διαλεξω εναν απο τους 3 θα ηταν αυτος. (και τον Ποε τον θεωρω υπεροχο αλλα δεν τρομαξα-τρομαξα ποτε με ιστορια του παρα μονο στη Μασκα του Κοκκινου Θανατου)

 

Νομιζω οτι το μοναδικο στον Μαχεν ειναι οτι ενω οι ιστοριες του δεν ειναι και απολυτα πρωτοτυπες (οι περισσοτερες ειναι μια μιξη παλιων κελτικων θρυλων, ουαλικων παραμυθιων και ιστοριων-γυρω-απο-τη-φωτια) ειναι ο τροπος αυτος που τις παρουσιαζει σαν να τις μαθαινεις για πρωτη φορα και νιωθεις απο την αφηγηση του πως αυτο το οποιο εχεις συναντησει χιλιαδες αλλες φορες, τωρα  γινεται πραξη. Π.χ στην Νουβελα της μαυρης σφραγιδας (την ιστορια) ο καθηγητης το ζει αυτο που ερευνουσε τοσο καιρο. Η αφηγηση ειναι σε τριτο προσωπο (ημερολογιο που βρηκε η βοηθος του) αλλα ειναι κατι το οποιο ακομα ενεδρευει και ακομα συνεχιζεται, δεν τελειωσε, δεν μπηκε τελος. Ειναι μια τακτικη που αντεγραψαν οι περισσοτεροι σκηνοθετες ταινιων τρομου οπου στο τελος δε μπαινει πραγματικα μια τελια και το Κακο συνεχιζεται.

 

Θα επρεπε να εχει πολυ περισσοτερη φημη απο τον Λαβκραφτ, και αμφιβαλλω αν ο Λαβκραφτ θα εγραφε τις ιδιες ιστοριες αν δεν επηρεαζοταν (λιγο εως πολυ) απο τον Μαχεν. Ειδικα ο Μεγας Θεος Παν επηρεασε οπως προσφατα διαβασα, τον ιδιο τον μυθο του Κθουλου του. Η βασικη ιδεα δηλαδη οτι το Κακο δεν υπαρχει απλα καπου γενικα και αοριστα αλλα μπορει να μετουσιωθει σε κατι το υλικο και αυτο μπορει να μας κυνηγησει. Απλα η μεθοδος γραφης του Λαβκραφτ ειναι πιο ωμη, ενω του Μαχεν χτιζεται υπερβολικα αργα, στο μεσο διηγημα των 40 σελιδων δηλαδη, στις τελευταιες 2-3  σελιδες μαθαινεις το τι εγινε αλλα και τοτε δε το λεει ξεκαθαρα, δεν ειναι περιγραφικος (ως προς το τι ακριβως συνεβη) οσο ο Λαβκραφτ που ειναι λεπτομερεια στην λεπτομερεια, πολλες φορες αχρειαστες λεπτομερειες που λες αντε ποτε θα καταληξει καπου, πχ να καθεται τωρα να γραψει 60-70 σελιδες περιγραφη ενος αγονου γυμνου απο ζωξ τοπιου στην Ανταρκτικη (Βουνα της Τρελας) ενω ο τρομος ειναι υπογειος, νομιζω ειναι ακραιο.

 

Ισως το διλημμα "Μαχεν ή Λαβκραφτ" προκυπτει επειδη ο μεν Μαχεν ειναι του γηινου τρομου (ξωτικα, νεραιδες, κτλπ) ενω ο Λαβκραφτ του κοσμικου (εξωγηινες οντοτητες, θεοι της αβυσσου, κτλπ) και ο μεσος αναγνωστης τρομου θελει απλα να τρομαξει μη θελοντας σωνει και καλα να "καταταγει" σε ενα στρατοπεδο, γηινο τρομο ή κοσμικο τρομο. Ο τρομος ειναι ο ιδιος, κανεις δε γραφει καλυτερα, αλλα προσωπικα περισσοτερο τρομαξα στον Μεγα Θεο Παν, οταν συνειδητοποιησα την φρικαλεοτητα της βασικης ιδεας της ιστοριας  (η οποια μεχρι και σημερα δεν εχει ξεπεραστει απο καμια αλλη ιστορια, νομιζω οτι και ταινια δεν εχω δει που να με κανει να φρικαρω τοσο πολυ, ισως το The Thing, το πρωτοτυπο  του Καρπεντερ αλλα με μεγαλη δυσκολια)  παρα στα Ποντικια μεσα στους Τοιχους ή Τρομος στο Ρεντ Χουκ (τα οποια διηγηματα σε καμια περιπτωση δεν ειναι τα αντιπροσωπευτικοτερα του Λαβκραφτ αλλα ειναι σε παρομοια βαση με το αντιστοιχο Μεγα Θεο Παν του Μαχεν και μπορει να γινει μια ασφαλης συγκριση  μεταξυ τους). Γενικα ο Λαβκραφτ εχει το εξης κακο, τα αναμειγνυει ολα, θεους, δαιμονες, εξωγηινους, μυστικισμο, αποκρυφισμο. Μια ιστορια ποτε δεν εχει εναν  ξεκαθαρο "κακο" της υποθεσης, ειναι μερος ενος μεγαλυτερου "κακου" ο οποιος με τη σειρα του ειναι απλα ενα μερος της ευρυτερης εννοιας του Κακου, κτλπ κτλπ , ενω για τον Μαχεν το Κακο ειναι ενα και απλα ολα πηγαζουν απο αυτο στις απειρες παραλλαγες του. Επισης, ο Μαχεν εχει πολυ πιο συγκρατημενη ιδεα, (ηταν εξαλλου ο ιδιος μυστικιστης σε αντιθεση με τον Λαβκραφτ ο οποιος απλα εκανε παρεα με μυστικιστες  σαν τον Μαχεν και τον  Κλαρκ Αστον Σμιθ) και ξερει να την αναλυσει με τροπο πιο χρονικα  δομημενο απο τον Λαβκραφτ.

 

 

[oimoderatorseinai]

 

 

Επισης, πραγματικα αξιζει να τις διαβασει κανεις στο πρωτοτυπο τις ιστοριες του Αρθουρ Μαχεν για να τις απολαυσει σε ολο τους το μεγαλειο! Δεν ειναι απλα οτι γραφτηκαν σε μια ξενη γλωσσα, δεν ειναι απλα οτι εκεινη η ξενη γλωσσα ειχε τελειως διαφορετικες εκφρασεις και λυρικοτητα απο τα Αγγλικα του 2023. Ειναι πολυ απλα οτι περασαν 100+ χρονια απο τοτε που γραφτηκαν και οι εκδοσεις Αιολος τις εκαναν μεταφταση στα '90s.

 

Εχω διαβασει πολλες στο πρωτοτυπο και μεταφραση και μπορω να πω οτι εκαναν μια αξιολογη προσπαθεια οι Ελληνες μεταφραστες αλλα δεν ηταν σε καμια περιπτωση αψεγαδιαστη. Διαβαστε λοιπον τις ιστοριες στο πρωτοτυπο για να εκτιμησετε τον μεγαλυτερο συγγραφεα τρομου του 20ου αιωνα και -ισως- τον καλυτερο ολων των εποχων.