Natasha Posted March 5, 2014 Share Posted March 5, 2014 (edited) Όνομα Συγγραφέα: NatashaΕίδος: Ρεαλιστικός τρόμοςΒία; ΝαιΣεξ; ΝαιΑριθμός Λέξεων: 3972Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για τον 8ο διαγωνισμό "Εικόνα και επί τόπου"Αρχείο: ΤΑ ΔΕΣΜΑ.doc Αυτή είναι η ιστορία που έγραψα για το διαγωνισμό. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας Edited March 5, 2014 by Natasha 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 6, 2014 Share Posted March 6, 2014 Ok, ο φόβος του κάθε άνδρα πιστεύω! Οι σελίδες τελείωσαν χωρίς να το καταλάβω πότε. Αν και περίμενα να δω κάποιο χέρι στον καναπέ όπως στην ζωγραφιά Πολύ καλό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted March 6, 2014 Share Posted March 6, 2014 Θα συμφωνήσω με τον Άλεξ...περίμενα και εγώ το ίδιο μιας και θεωρούσα το συγκεκριμένο στοιχείο σημαντικό για την εξιστόρηση! Ωραία προσπάθεια ωστόσο με πολύ καλή γραφή. Οι περιγραφές είναι ζωντανές και ο αναγνώστης μπορεί να βιώσει τις σκηνές σαν να ήταν μπροστά ο ίδιος. Πολύ σημαντικό αυτό. Από την άλλη όμως, δεν ξέρω αλλά είναι σαν να λείπει κάτι...κάτι που θα δώσει μεγαλύτερη ή λίγο πιο απρόσμενη εξέλιξη στην ιστορία. Καλή συνέχεια και ευχαριστώ για την ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 6, 2014 Share Posted March 6, 2014 Χμμ, βιτσιόζικο, ελαφρο-snuff διήγημα; Ναι, θα πάρω! Τα καλά νέα: -Μπαίνεις πολύ καλά και στους δύο ρόλους, και της σάικο γκόμενας και του κακομοίρη μοιχού. -Άνετη γραφή, δεν κολλάει πουθενά, και το διήγημα διαβάζεται νεράκι. Πρόσεξα ελάχιστα γραμματικούλια, αλλά όχι τίποτα πολύ σημαντικό. -Ζωντανές περιγραφές και γρήγορη ροή που κάνουν το διήγημα ακόμη πιο ευκολοδιάβαστο. Τα κακά νέα: -Κάτι της λείπει, κι αυτό μάλλον είναι η ίδια η ιστορία. Το σκηνικό: «γυναίκα που σαλτάρει άσχημα επειδή την κεράτωσε ο δικός της», το έχουμε δει πολλές φορές και είναι λιγάκι κλισέ. Θα μπορούσε να δουλέψει καλύτερα αν υπήρχαν κάποια στοιχεία ανατροπής, ξαφνιάσματος, κάτι που θα σε κάνει να πεις «επ, αυτό είναι καινούριο». -Η εξέλιξη κύλησε σχετικά ομαλά. Τα πράγματα ήρθαν «όπως τα περιμέναμε», τόσο για τον Αντώνη όσο και για τη Μιράντα. Και πάνω στο προηγούμενο σχόλιο, εδώ θα μπορούσε να υπάρχει κάτι μη αναμενόμενο, για να δελεαστεί ο αναγνώστης. Εντάξει, καλή η βία, δε λέω, αλλά ας της δώσουμε έναν πιο καλό λόγο ύπαρξης. -Η Μιράντα δεν τα σχεδίασε όλα και τόσο καλά. Εφόσον δεν είναι και κανένας μεγαλοεγκηλματίας, κι εφόσον ο Αντώνης έμεινε ζωντανός, η αναφορά του στην αστυνομία θα την έχωνε σε κανένα κελί. Άσε το πόσο θα της στοίχιζε σε αποζημιώσεις. -Όσον αφορά το θέμα του παιχνιδιού, πιστεύω ότι δεν αξιοποίησες πολύ καλά το πνεύμα της εικόνας που δόθηκε. Παρά τις παρατηρήσεις, έχω να πω το διήγημα το ευχαριστήθηκα, αν και θα 'θελα να με ξαφνιάσει περισσότερο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted March 6, 2014 Share Posted March 6, 2014 (edited) Μου άρεσε: Που βλέπαμε την οπτική και των δύο άρα μπορούσες να καταλάβεις και να συναισθανθείς και τις δύο πλευρές. Οι διάλογοι πολλές φορές ειναι ψεύτικοι και ξενερώνω αλλά εδώ ήταν μια χαρά. Απλό και γρήγορο. Δεν ήταν τραβηγμένο παραπάνω απ' όσο έπρεπε και κύλησε εύκολα. Ωραιές περιγραφές για ζωντανές εικόνες (ειδικά οι γευστικοί κάλυκες που έσκαγαν...καλό!) Δεν μου άρεσε: Που δεν ήταν τόσο σχετικό με την εικόνα του παιχνιδιού. Δεν υπήρχε σαν κεντρικό στοιχείο στην ιστορία.Από τη στιγμή που φάνηκαν οι προθέσεις της η συνέχεια ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, οπότε κάποιο ξάφνιασμα θα ήταν καλοδεχούμενο και θα έδινε αυτό το "κάτι παραπάνω" στην ιστορία. Που στο τέλος, αφού έκανε ανώνυμα το τηλεφώνημα, την ένοιαζε να μην την πιάσουν άρα πως φεύγει σαν κιουρία χωρίς φόβο, αφού θα τον βρουν και θα τα πει όλα; Θα την κάνει για το εξωτερικό; Θα ήθελα να είναι ξεκάθαρο αυτό. Φαντάζομαι να το διαβάζουν απατημένες γυναίκες και να λένε με σαδιστική ικανοποίηση "Καλά του έκανε του μαλάκα"! Edited March 6, 2014 by Nhrhida 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted March 7, 2014 Share Posted March 7, 2014 Συνεχίζω από τα σχόλια του Mesmer. Κατά τη γνώμη μου η κρίσιμη ισορροπία στο διήγημά σου, παίζεται στο αληθοφανές της ιστορίας και των χαρακτήρων. Το τέλος της ιστορίας είναι κάπως αναντίστοιχο με την ψυχοπάθεια της γυναίκας. Ή τον θέλει δικό της ή όχι, το μήνυμα του τατουάζ δε λέει και πολλά από μόνο του. Επίσης υπάρχει ένα θέμα με την ισορροπία της ιστορίας. Οι σκηνές σεξ και βίας ασφαλώς εντυπώνονται πιο εύκολα στο μυαλό του αναγνώστη κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν δεν είναι ενταγμένες σε ένα ενδιαφέρον και βαθύ (με ψυχολογικές και νοηματικές προεκτάσεις) πλαίσιο χαρακτήρων και της σχέσης μεταξύ τους, που να έχει αναπτυχθεί επαρκώς, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί η ίδια η ιστορία ως πρόσχημα για να δοθούν το σεξ κι η βία. Για να το πω αλλιώς: πρόκειται για την (έστω κι αθέλητη) διαφορά μεταξύ σκληρού ρεαλισμού και πορνογραφίας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Snowghoul Posted March 7, 2014 Share Posted March 7, 2014 Καταρχάς μπράβο, κυλούσε ωραία (χαμπάρι δε πήρα πότε τέλειωσε) και το ευχαριστήθηκα (στο πλαίσιο της ανάγνωσης φυσικά, γιατί προφανώς κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του τύπου!) Μου θύμισε κάπως μια σκηνή από το κορίτσι με το τατουάζ. Από εκεί και πέρα δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω σε σχέση με τα προηγούμενα σχόλια. Ναι, και γω περίμενα να γίνει κάτι που θα άλλαζε το πλαίσιο της ιστορίας. Να ήταν όλο ένα σενάριο, ένα καλά οργανωμένο και τραβηγμένο roleplay για παράδειγμα. Επίσης και μένα μου φάνηκε κάπως από τη μια να τον "μαρκάρει" και από την άλλη να φεύγει. Τέλος πάντων γενικά ήταν ωραίο και διασκεδαστικό με τον τρόπο του 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 23, 2014 Share Posted March 23, 2014 λοιπόν, μου άρεσε πολύ περισσότερο από όσο το περίμενα. Όμως μια ιστορία αυτού του τύπου ήδη παίζει έχοντας φάει "γκολ από τα αποδυτήρια". Τους λόγους, λες και βρισκόταν μέσα στο μυαλό μου, τους απαρίθμησε ο Άγγελος Τα κακά νέα: -Κάτι της λείπει, κι αυτό μάλλον είναι η ίδια η ιστορία. Το σκηνικό: «γυναίκα που σαλτάρει άσχημα επειδή την κεράτωσε ο δικός της», το έχουμε δει πολλές φορές και είναι λιγάκι κλισέ. Θα μπορούσε να δουλέψει καλύτερα αν υπήρχαν κάποια στοιχεία ανατροπής, ξαφνιάσματος, κάτι που θα σε κάνει να πεις «επ, αυτό είναι καινούριο». -Η εξέλιξη κύλησε σχετικά ομαλά. Τα πράγματα ήρθαν «όπως τα περιμέναμε», τόσο για τον Αντώνη όσο και για τη Μιράντα. Και πάνω στο προηγούμενο σχόλιο, εδώ θα μπορούσε να υπάρχει κάτι μη αναμενόμενο, για να δελεαστεί ο αναγνώστης. Εντάξει, καλή η βία, δε λέω, αλλά ας της δώσουμε έναν πιο καλό λόγο ύπαρξης. -Η Μιράντα δεν τα σχεδίασε όλα και τόσο καλά. Εφόσον δεν είναι και κανένας μεγαλοεγκηλματίας, κι εφόσον ο Αντώνης έμεινε ζωντανός, η αναφορά του στην αστυνομία θα την έχωνε σε κανένα κελί. Άσε το πόσο θα της στοίχιζε σε αποζημιώσεις. Το σκηνικό είναι χιλιοπαιγμένο και κουρασμένο αφενός, αφετέρου τελείως κινηματογραφικό. Με άλλα λόγια, περισσότερο εντυπωσιακό, παρά αληθινό. Στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος πολύ δύσκολα φτάνει σε τέτοιο σημείο και αν φτάσει το πράμα εκεί, τότε φαίνεται προ πολλού, θέλω να πω πρέπει να έχουν προηγηθεί πολλά ακόμα πράγματα και καταστάσεις και για πολύ καιρό, για να ακολουθήσει αυτή η έκρηξη. Γενικά, οι συμπεριφορές αυτές, τόσο ξεκάθαρα ξεκομμένες από την υπόλοιπη "πραγματική" ζωή, γενικά δεν υπάρχουν, όσο ελκυστικές και αν μας φαίνονται εμάς συγγραφικά μιλώντας! το αυτό ισχύει και για το τέλος. παρόλα αυτά, το κείμενο κύλησε νεράκι, οι διάλογοι και οι περιγραφές ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Και παρά το ότι επέλεξες να ασχοληθείς με ένα σκηνικό a priori ελαττωματικό, εντούτοις το χειρίστηκες πολύ καλά! ΥΓ : όλα αυτά θα αποφεύγονταν με ένα διαφορετικό, ανατρεπτικό φινάλε. Τότε, όλα τα κλισέ και οι αναληθοφάνειες συγχωρούνται (σχεδόν). Αν βρεις δηλαδή έναν τρόπο να τουμπάρεις όλο αυτό το κλισαρισμένο σκηνικό, καταλήγοντας σε κάτι τελείως διαφορετικό και μη αναμενόμενο (πχ σάτυρα) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 23, 2014 Author Share Posted March 23, 2014 ΥΓ : όλα αυτά θα αποφεύγονταν με ένα διαφορετικό, ανατρεπτικό φινάλε. Τότε, όλα τα κλισέ και οι αναληθοφάνειες συγχωρούνται (σχεδόν). Αν βρεις δηλαδή έναν τρόπο να τουμπάρεις όλο αυτό το κλισαρισμένο σκηνικό, καταλήγοντας σε κάτι τελείως διαφορετικό και μη αναμενόμενο (πχ σάτυρα) Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και τα καλά σου λόγια! Το φινάλε με προβλημάτισε. Είχα ένα τελείως διαφορετικό στο μυαλό μου μα μετά από συζήτηση με τον πρώτο αναγνώστη του κειμένου αποφάσισα να το αλλάξω. Κατά πάσα πιθανότητα η ιστορία θα βρει ένα τέλος που να τη δικαιώνει αργότερα, όταν την ξαναδουλέψω -Η Μιράντα δεν τα σχεδίασε όλα και τόσο καλά. Εφόσον δεν είναι και κανένας μεγαλοεγκηλματίας, κι εφόσον ο Αντώνης έμεινε ζωντανός, η αναφορά του στην αστυνομία θα την έχωνε σε κανένα κελί. Άσε το πόσο θα της στοίχιζε σε αποζημιώσεις. Αυτό είναι κάτι που σχολίασαν και άλλοι αναγνώστες. Για μένα είναι προφανές από τον επίλογο όπου γράφω "μακριά από εκεί" και από τις βαλίτσες ότι η Μιράντα την κάνει γενικώς, φεύγει εξωτερικό. Πάντως ευχαριστώ για τον αναγνωστικό σου χρόνο και για τα λόγια σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 23, 2014 Author Share Posted March 23, 2014 Συνεχίζω από τα σχόλια του Mesmer. Κατά τη γνώμη μου η κρίσιμη ισορροπία στο διήγημά σου, παίζεται στο αληθοφανές της ιστορίας και των χαρακτήρων. Το τέλος της ιστορίας είναι κάπως αναντίστοιχο με την ψυχοπάθεια της γυναίκας. Ή τον θέλει δικό της ή όχι, το μήνυμα του τατουάζ δε λέει και πολλά από μόνο του. Σε σχέση με το τατουάζ: όταν κάποιος χαρακώνει/σημαδεύει κάποιον άλλο, δηλώνει ιδιοκτησία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλει να τον κρατήσει κοντά του. Αυτό που ενδιαφέρει τη Μιράντα είναι να το ξέρει αυτός. Να το κοιτάει κάθε μέρα και να αναγνωρίζει ότι είναι δικός της, και να το δει και όποια άλλη γυναίκα τον δει γυμνό. Δεν την ενδιαφέρει όμως να τον κρατήσει παραπάνω η ίδια. Τον βρήκε σε μια κακή κατάσταση, τον έφτιαξε (γι' αυτό και είναι δικός της) και όταν την πρόδωσε τον γύρισε στην κατάσταση που τον βρήκε. Ελπίζω να σε κάλυψα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted March 23, 2014 Share Posted March 23, 2014 Να πω και εγώ με τη σειρά μου πως γενικά μου άρεσε, ωραία γραφή, χωρίς περιττά. Αρκετά ρεαλιστικοί διάλογοι, έντονες εικόνες που σε κάνουν να σφιχτείς λίγο. Μελανό σημείο και για μένα, το τέλος. Πολύ...ξενέρωτο, σόρρυ για την έκφραση. Ήθελα να κλείσει με πιο μεγάλο πάταγο, κάτι πολύ δυνατό! Περιμένω το επόμενο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted March 26, 2014 Share Posted March 26, 2014 (edited) Καλογραμμένη ιστορία και κυλούσε εύκολα και αβίαστα, όπως είπαν και οι άνωθεν. Παρακάμπτοντας το ότι ήταν "εκτός θέματος" σε σχέση με το διαγωνισμό, ορίστε και οι δικές μου σκέψεις: - Η σχέση της Μιράντας με τον Αντώνη δεν με έπεισε. Εννοώ ότι δεν με έπεισε το ότι μια γυναίκα όπως η Μιράντα θα ερωτευόταν έναν άντρα όπως ο Αντώνης. Δεν δίνεται αρκετή βάση στο πώς άλλαξε η σχέση τους, πέρα από το ότι ο αλκοολισμός του Αντώνη επιδεινώθηκε. Πώς ήταν πριν, όμως; Τι του βρήκε πέρα από το ότι ήταν όμορφος και έκανε την ίδια να νιώθει πολύ καλός άνθρωπος; Αν ο μόνος λόγος που τον αγάπησε ήταν ότι αυτή ανακάλυψε πως ήταν τρυφερή και υπομονετική...δεν συνάδει καθόλου με τη συμπεριφορά της τώρα. Επίσης, αν τον αγάπησε επειδή τη χρειαζόταν, θα ήθελε να συνεχίσει να τη χρειάζεται διότι έτσι θα ικανοποιούσε το δικό της εγώ. Θα του έκανε ό,τι του έκανε, θα τον άφηνε ανήμπορο για μια ζωή και θα του έλεγε να μην ανησυχεί κι ότι αυτή θα τον φρόντιζε. Κι αυτό θα ήταν μια απόλυτα συνεπής ψυχοπαθολογία. Αλλά η δυναμική μεταξύ τους είναι κάπως χαοτική και κάπου χάνεται η μπάλα. - Σίγουρα το συμβάν δεν πείθει ως κάτι που σχεδιαζόταν προσεκτικά επί εβδομάδες. Ακόμη και έχοντας τα πάντα προετοιμασμένα για να φύγει, το ότι παίρνει τηλέφωνο στο τέλος την αστυνομία είναι τελείως βλακώδες. Ένα τηλέφωνο υπόθεση για τους μπάτσους να ειδοποιήσουν το αεροδρόμιο και να ζητήσουν από την ασφάλεια να την κρατήσει στη χώρα. Δεν νομίζω ότι θα έκαναν πάνω από 2 ώρες -όσο θα έπαιρνε, λογικά, μέχρι να φύγει η πτήση της- για να φτάσουν στο σπίτι και να μάθουν τι συνέβη... - Η Μιράντα χάνει περισσότερα απ' όσα κερδίζει με την "εκδίκησή" της, το οποίο δεν βγάζει και πολύ νόημα. Παρατάει τη δουλειά της, αλλάζει χώρα (αν υποθέσουμε ότι τα καταφέρνει) κι ούτε καν για να τον σκοτώσει τον τύπο ή να του κάνει κάποια άλλη ανεπανόρθωτη ζημιά. Απλά δεν αξίζει και, πίστεψέ με, αν μιλάμε για το είδος της ψυχοπαθολογίας όπου θα καθόταν να τα σχεδιάσει αυτά για καιρό και όχι να τα κάνει εν θερμώ, όλα αυτά θα τα λάμβανε υπόψη. - Είχα σε τρεις σκηνές τουλάχιστον την αίσθηση ότι αυτό το είχα ξαναδεί, το οποίο από μόνο του δεν το βρίσκω αρνητικό αλλά το σύνολο δεν είναι αρκετά solid για να σε αφήσει να το αγνοήσεις. - Από τη στιγμή που επέλεξες να μην βάλεις κάποια ανατροπή ή κάτι στην πλοκή που θα κάνει την ιστορία να λάμψει, ίσως να ήθελες να επικεντρωθείς περισσότερο στην ατμόσφαιρα; Πιστεύω πως το υλικό υπάρχει και η γραφή σου δείχνει ότι μπορείς άνετα να το μετατρέψεις σε κάτι δυνατό, απλά you're not quite there yet. Edited March 26, 2014 by elgalla 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
maraiagr Posted March 26, 2014 Share Posted March 26, 2014 Το διάβασα με αγωνία. Το "έζησα" μέσα από τις πολύ καλές περιγραφές. Πολύ καλό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 26, 2014 Author Share Posted March 26, 2014 - Η σχέση της Μιράντας με τον Αντώνη δεν με έπεισε. Εννοώ ότι δεν με έπεισε το ότι μια γυναίκα όπως η Μιράντα θα ερωτευόταν έναν άντρα όπως ο Αντώνης. Δεν δίνεται αρκετή βάση στο πώς άλλαξε η σχέση τους, πέρα από το ότι ο αλκοολισμός του Αντώνη επιδεινώθηκε. Πώς ήταν πριν, όμως; Τι του βρήκε πέρα από το ότι ήταν όμορφος και έκανε την ίδια να νιώθει πολύ καλός άνθρωπος; Αν ο μόνος λόγος που τον αγάπησε ήταν ότι αυτή ανακάλυψε πως ήταν τρυφερή και υπομονετική...δεν συνάδει καθόλου με τη συμπεριφορά της τώρα. Επίσης, αν τον αγάπησε επειδή τη χρειαζόταν, θα ήθελε να συνεχίσει να τη χρειάζεται διότι έτσι θα ικανοποιούσε το δικό της εγώ. Θα του έκανε ό,τι του έκανε, θα τον άφηνε ανήμπορο για μια ζωή και θα του έλεγε να μην ανησυχεί κι ότι αυτή θα τον φρόντιζε. Κι αυτό θα ήταν μια απόλυτα συνεπής ψυχοπαθολογία. Αλλά η δυναμική μεταξύ τους είναι κάπως χαοτική και κάπου χάνεται η μπάλα. - Σίγουρα το συμβάν δεν πείθει ως κάτι που σχεδιαζόταν προσεκτικά επί εβδομάδες. Ακόμη και έχοντας τα πάντα προετοιμασμένα για να φύγει, το ότι παίρνει τηλέφωνο στο τέλος την αστυνομία είναι τελείως βλακώδες. Ένα τηλέφωνο υπόθεση για τους μπάτσους να ειδοποιήσουν το αεροδρόμιο και να ζητήσουν από την ασφάλεια να την κρατήσει στη χώρα. Δεν νομίζω ότι θα έκαναν πάνω από 2 ώρες -όσο θα έπαιρνε, λογικά, μέχρι να φύγει η πτήση της- για να φτάσουν στο σπίτι και να μάθουν τι συνέβη... - Η Μιράντα χάνει περισσότερα απ' όσα κερδίζει με την "εκδίκησή" της, το οποίο δεν βγάζει και πολύ νόημα. Παρατάει τη δουλειά της, αλλάζει χώρα (αν υποθέσουμε ότι τα καταφέρνει) κι ούτε καν για να τον σκοτώσει τον τύπο ή να του κάνει κάποια άλλη ανεπανόρθωτη ζημιά. Απλά δεν αξίζει και, πίστεψέ με, αν μιλάμε για το είδος της ψυχοπαθολογίας όπου θα καθόταν να τα σχεδιάσει αυτά για καιρό και όχι να τα κάνει εν θερμώ, όλα αυτά θα τα λάμβανε υπόψη. - Είχα σε τρεις σκηνές τουλάχιστον την αίσθηση ότι αυτό το είχα ξαναδεί, το οποίο από μόνο του δεν το βρίσκω αρνητικό αλλά το σύνολο δεν είναι αρκετά solid για να σε αφήσει να το αγνοήσεις. - Από τη στιγμή που επέλεξες να μην βάλεις κάποια ανατροπή ή κάτι στην πλοκή που θα κάνει την ιστορία να λάμψει, ίσως να ήθελες να επικεντρωθείς περισσότερο στην ατμόσφαιρα; Πιστεύω πως το υλικό υπάρχει και η γραφή σου δείχνει ότι μπορείς άνετα να το μετατρέψεις σε κάτι δυνατό, απλά you're not quite there yet. Πάμε: ο αλκοολισμός του Αντώνη δεν επιδεινώθηκε. Ίσα ίσα απεξαρτήθηκε μέσα από τη σχέση του με τη Μιράντα. Το ότι δε συνάδει με τη συμπεριφορά της τώρα το ότι όταν τον αγάπησε ανακάλυψε μια πιο φωτεινή πλευρά του εαυτού της, εξηγείται από το ότι η απιστία του Αντώνη ήταν κάτι άνευ προηγουμένου, επομένως καμία προηγούμενη κατάσταση/συμπεριφορά δεν ήταν συγκρίσιμη. Δε θέλει να τον φροντίζει άλλο, γιατί αυτή η σχέση ήταν ήδη η μεγαλύτερη υπέρβαση εαυτού που είχε κάνει η Μιράντα, και το ότι δεν είχε καλό τέλος αλλάζει όλα τα δεδομένα. Εξ ου και το ότι απαρνιέται τη ζωή που ήξερε, γιατί εφόσον διαλύθηκε ο γάμος της κρίνει ότι πρέπει να πάει μακριά από εκεί, από τη δουλειά και από τη χώρα. Το ότι παίρνει τηλέφωνο την αστυνομία είναι επειδή θέλει να τον βρουν. Άλλο κακοποίηση, άλλο δολοφονία. Και προφανώς για να πήρε πάει να πει ότι έχει υπολογίσει τους χρόνους. Φυσικά και "χάνει" περισσότερα από όσα "κερδίζει"¨με την εκδίκηση: γιατί αυτή είναι πάντα η φύση της εκδίκησης. Νιώθεις άδειος εν τέλει, όχι δικαιωμένος. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 27, 2014 Author Share Posted March 27, 2014 Το διάβασα με αγωνία. Το "έζησα" μέσα από τις πολύ καλές περιγραφές. Πολύ καλό! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Αν δε με γελούν τα μάτια μου, αυτό είναι το πρώτο σου post. Επίτρεψέ μου λοιπόν να σε καλωσορίσω στην παρέα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Πολλά υποσχόμενο γράψιμο. Στοχοποιήθηκες. :-) Οπωσδήποτε υπάρχουν αρκετά πράγματα σε όλους τους τομείς που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Ελπίζω να μπορέσω να επανέλθω αναλυτικά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 27, 2014 Author Share Posted March 27, 2014 Πολλά υποσχόμενο γράψιμο. Στοχοποιήθηκες. :-) Οπωσδήποτε υπάρχουν αρκετά πράγματα σε όλους τους τομείς που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Ελπίζω να μπορέσω να επανέλθω αναλυτικά. Οι κριτικές σου είναι notorious, χαρά μου να μου κάνεις κι εμένα μία που να μου πετσοκόψει το κείμενο τόσο ώστε στιγμιαία να φάω μπούφλα Γαλάτη πολεμιστή, μα σταδιακά να με βελτιώσει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted March 27, 2014 Share Posted March 27, 2014 Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ξανά κάτι δικό σου. Ευκολοδιάβαστο σε γενικές γραμμές, φεύγει αρκετά ξεκούραστα. Θα συμφωνήσω με τον Alucard. Του αξίζει κάποιο άλλο τέλος. Θεματικά, δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε αλλά το διαχειρίστηκες καλά. (Δύσκολα μπορώ να πω ότι με σαγηνεύει ο ρεαλιστικός τρόμος.) Καλή συνέχεια. Έχει προοπτικές, μην το αφήσεις. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 27, 2014 Author Share Posted March 27, 2014 Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ξανά κάτι δικό σου. Ευκολοδιάβαστο σε γενικές γραμμές, φεύγει αρκετά ξεκούραστα. Θα συμφωνήσω με τον Alucard. Του αξίζει κάποιο άλλο τέλος. Θεματικά, δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε αλλά το διαχειρίστηκες καλά. (Δύσκολα μπορώ να πω ότι με σαγηνεύει ο ρεαλιστικός τρόμος.) Καλή συνέχεια. Έχει προοπτικές, μην το αφήσεις. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, ειδικά για το τελευταίο Είναι το 2ο κείμενο που ανεβάζω στο sff, το πρώτο ήταν για τον τελευταίο (τον 10o) διαγωνισμό flash fiction, όπου μοιραστήκαμε την πρώτη θέση με το κείμενο του Mesmer 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 28, 2014 Share Posted March 28, 2014 Όπως λένε και οι Enigma, take a deep breath and relax (relax... relax...) :-) ΤΑ ΔΕΣΜΑ - MM.doc 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 28, 2014 Author Share Posted March 28, 2014 Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Το κείμενο που έστειλες μου δίνει χρήσιμες παρατηρήσεις, ακόμη και στα σημεία που "διαισθανόμουν" ότι κάτι δε δούλευε κι αδυνατούσα να το εντοπίσω. Μου άνοιξες την όρεξη να βελτιώσω την ιστορία και μου έδειξες εν πολλοίς τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσω για να το πετύχω. Ό,τι καλύτερο δηλαδή! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.