Ρόμπερτ Μπλοχ (Robert Bloch)

[Naroualis]

Διάβασα πριν λίγο καιρό τις δύο καινούργιες συλλογές της Άγνωστης Καντάθ, το Φύλακα της Πύλης και τη Σκιά στο Κωδωνοστάσι.

 

Εντάξει, ο Robert Bloch είναι ο Robert Bloch. Δε μπορείς να πεις πολλά γι' αυτόν αν τον έχεις διαβάσει. Σου αφήνει έναν κόμπο στο λαιμό, ένα "οκέι, εδώ που το κόβεις, μετά τι έγινε; Που ελευθερώθηκε αυτό το πράμμα που περιγράφεις;" κι ο μπούρδας δε στο λέει ποτέ, εκεί, να φοβάσαι beyond all reason.

Ετούτη η συλλογή με τα κθουλιανά του είναι κάπως άδικη όμως. Ξεκινάει από τα πρώτα του, εκείνα που πιθανόν τα έγραψε όταν ήταν 16 ετών, με φτηνούς εντυπωσιασμούς και τα ρέστα. Όντως τα πρώτα του πρώτου βιβλίου (Ο φύλακας της πύλης, Ο σκοτεινός δαίμονας, Το πλάσμα στο κελάρι, Το ανδρείκελο, Το μυστικό στον τύμβο και Το νεογνό της Βουβάστιδος) είναι κάπως αδύναμα, παιδικά θα έλεγε κανείς, αν και τρέμω στην ιδέα ότι υπήρξε ποτέ παιδάκι με τέτοια φαντασία...
Από τον Τρόμο στον Όρμο των Σφαγμένων, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Η φαντασία είναι εκεί, αλλά ξαφνικά, ο Μπλοχ μας δείχνει και το κανονικό του πρόσωπο, εκείνο του μεγάλου λογοτέχνη. Παίζει όχι μόνο με τα νεύρα μας, αλλά και με τη σάτιρα, το σαρκασμό, το θρίλερ, την αγωνία, με τις λέξεις και τις έννοιες τους, με το πνεύμα μας, ο μπούρδας.
Κι ύστερα έρχεται εκείνο το καταπληκτικό Ερωτικό Φίλτρο, η τυπική locked room ιστορία της Αυτοκτονίας στη Βιβλιοθήκη, η ανατριχιαστική Μαύρη Συναλλαγή. Κι εκείνος ο Ακατονόμαστος Αρραβώνας, που σε αποτελειώνει.

Ω, ναι ο Μπλοχ είναι μεγάλος λογοτέχνης. Μεγάλος.

 

Το δεύτερο βιβλίο (Η Σκιά στο Κωδωνοστάσι) είναι μάλλον λίγο πιο ομοιογενές ως προς τη ποιότητά του. Τα ομαδοποιημένα του κείμενα (σειρά "σκοτώσατε τον Λάβκραφτ", σειρά "ο καταραμένος αιγυπτιολόγος" και μερικά ακόμη, πραγματικά φρικαλέα όπως τα Χειρόγραφα που Βρέθηκαν Σ ένα Έρημο Σπίτι) παίζουν με τις αισθήσεις και την ανθρώπινη κακία.

[BladeRunner]

Ο φύλακας της πύλης (εκδ. Η Άγνωστη Καντάθ)

 

[Τα Λαβκραφτικά διηγήματα του Ρόμπερτ Μπλοχ, Vol. 1]

 

Αυτή η ωραία συλλογή με ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου, είναι το τρίτο βιβλίο του Ρόμπερτ Μπλοχ που διαβάζω, μετά το εξαιρετικό νουάρ θρίλερ με στοιχεία τρόμου "Ψυχώ" που διάβασα το 2010 και το πάρα πολύ καλό "Παράξενοι κόσμοι" που διάβασα το 2013 (το βιβλίο αυτό περιέχει το τρομερό Λαβκραφτικό μυθιστόρημα "Παράξενες εποχές"). Λοιπόν, για άλλη μια φορά έμεινα ικανοποιημένος από την γραφή, την φαντασία και την ατμόσφαιρα των ιστοριών του πολύ καλού αυτού συγγραφέα.

 

Ο παρών τόμος περιέχει έντεκα διηγήματα, που το μόνο σίγουρο είναι ότι προσφέρουν, λίγο έως πολύ, ανατριχίλες, αγωνία και αγνό -και ίσως λιγάκι παλιομοδίτικο- τρόμο. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι αυτές οι ιστορίες φαίνεται να είναι κάπως πρώιμες, μιας και ο Μπλοχ τις έγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία. Αυτό ισχύει κυρίως για τις λίγες πρώτες ιστορίες, που ναι μεν είναι ωραίες και ατμοσφαιρικές, αλλά είναι και κάπως απλοϊκές. Όμως, προσωπικά, ο συγγραφέας κατάφερε να με ταξιδέψει στον σκοτεινό κόσμο του -σε ανήλιαγα υπόγεια, σε κατακόμβες που κρύβουν μυστικά, και σε απομονωμένα σπίτια- και να μου δείξει την αθέατη πλευρά της ζωής. Η γραφή του είναι πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με πολύ ωραίες και ατμοσφαιρικές περιγραφές. 

 

Από τον τόμο αυτό θα ξεχώριζα τις εξής τρεις ιστορίες: "Το νεογνό της Βουβάστιδος", "Τρόμος στον όρμο των σφαγμένων" (που είναι και με διαφορά η μεγαλύτερη σε μέγεθος) και "Μαύρη συναλλαγή". Όμως, κακά τα ψέμματα, όλες οι ιστορίες μου άρεσαν, για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Μπορεί να μην πρόκειται για μια αριστουργηματική συλλογή και να μην σας τινάξει τα μυαλά στον αέρα με τις ιδέες και τον τρόμο που προσφέρουν οι ιστορίες που περιέχει, όμως εγγυημένα θα περάσετε καλά. Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα πιάσω και τον δεύτερο τόμο, με τον τίτλο "Η σκιά στο κωδωνοστάσι".

 

Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται, οι δυο τόμοι της Άγνωστης Καντάθ, περιέχουν τις είκοσι ιστορίες που μπορεί να βρει κανείς συγκεντρωμένες στ'αγγλικά, στον τόμο με τον τίτλο "Mysteries of the Worm: Twenty Cthulhu Mythos Tales by Robert Bloch", των εκδόσεων Chaosium. Όσον αφορά την ελληνική έκδοση: Πολύ όμορφη και προσεγμένη, σίγουρα αξίζει τα λεφτά της. Το ίδιο θα ισχύει και με τον δεύτερο τόμο, φυσικά.

 

8/10

[BladeRunner]

Η σκιά στο κωδωνοστάσι (εκδ. Η Άγνωστη Καντάθ)

 

[Τα Λαβκραφτικά διηγήματα του Ρόμπερτ Μπλοχ, Vol. 2]

 

Έχουμε να κάνουμε με τον δεύτερο τόμο των διηγημάτων του Ρόμπερτ Μπλοχ που εντάσσονται στην Μυθολογία Κθούλου. Τον πρώτο τόμο τον διάβασα και τον απόλαυσα τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Λοιπόν, και ο δεύτερος αυτός τόμος μου φάνηκε εξίσου ψυχαγωγικός και απολαυστικός με τον πρώτο, ίσως ακόμα και λίγο παραπάνω! Περιέχει εννιά πολύ ωραία και καλογραμμένα διηγήματα, με πολλά κοινά θέματα μεταξύ τους, τα οποία καλό είναι να διαβαστούν με την σειρά που είναι στο βιβλίο.

 

Ο τρόμος που προσφέρει ο Μπλοχ με αυτές τις ιστορίες είναι λιγάκι παλιομοδίτικος, αλλά συνάμα αρκετά συναρπαστικός και κάργα ατμοσφαιρικός. Μιλάμε ο τύπος κατάφερε για ακόμη μια φορά να με αρπάξει από τον γιακά και να με σύρει σε απομονωμένα σπίτια, σε τρομακτικές ερήμους, σε κατακόμβες και σκοτεινά υπόγεια, μέρη στα οποία οι χαρακτήρες των διηγημάτων έγιναν μάρτυρες φρικαλεοτήτων και διαφόρων ανατριχιαστικών γεγονότων. Η γραφή είναι πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, με γλαφυρές περιγραφές των τοπίων και των μπόλικων σκηνών τρόμου και ανατριχίλας. Φυσικά η ατμόσφαιρα των ιστοριών είναι και από τα πιο δυνατά χαρτιά του βιβλίου - σκοτεινή, απόκοσμη και σε σημεία υποβλητική.

 

Όλες οι ιστορίες του παρόντος τόμου με άφησαν λιγότερο ή περισσότερο ικανοποιημένο και χορτασμένο, όμως θα ξεχώριζα τις εξής τρεις ιστορίες: "Η σκιά στο κωδωνοστάσι", "Το τέμενος του Μαύρου Φαραώ" και "Χειρόγραφα που βρέθηκαν σε ένα ερημωμένο σπίτι". Μάλιστα, η τελευταία παίζει να είναι και η αγαπημένη μου από τις είκοσι ιστορίες που απαρτίζουν τους δυο τόμους της ελληνικής έκδοσης, με τα Λαβκραφτικά διηγήματα. Όπως και να'χει, πέρασα πολύ ωραία. Ο Ρόμπερτ Μπλοχ είναι ένας πραγματικά εξαιρετικός συγγραφέας. 

 

8/10

[BladeRunner]

Ψυχώ

Δεύτερη φορά που διαβάζω το κλασικό αυτό νουάρ μυθιστόρημα με στοιχεία τρόμου, με την πρώτη να είναι τον μακρινό Αύγουστο του 2010. Επίσης την ομότιτλη ταινία την έχω δει μια φορά, και αυτή πριν από κάμποσα χρόνια. Όμως, είναι από τις ιστορίες που θυμόμουν, όχι μόνο το τέλος, αλλά και πολλές σκηνές από την αρχή και τη μέση. Γιατί, πολύ απλά, είναι από τα καλύτερα βιβλία του είδους και από αυτά που γουστάρω πάρα, μα πάρα πολύ. Και, φυσικά, την ταινία μια φορά να τη δεις, και θα τη θυμάσαι για πάντα.

Όπως είναι λογικό, από την όλη αναγνωστική εμπειρία της δεύτερης αυτής επαφής, έλειπε ο παράγοντας της έκπληξης, μιας και ανά πάσα στιγμή ήξερα τι να περιμένω, σχεδόν με ακρίβεια. Όμως, αυτό το γεγονός δεν με εμπόδισε από το να απολαύσω το βιβλίο σαν να το διάβαζα για πρώτη φορά, λόγω της φοβερής ατμόσφαιρας -που εμπεριέχει στοιχεία νουάρ και αγωνίας-, καθώς επίσης και λόγω της πολύ καλής και εθιστικής γραφής, με τις εξαιρετικά ρεαλιστικές περιγραφές και τους πολύ φυσικούς διαλόγους. Θα έλεγα ότι η ταινία είναι ένα "κλικ" πιο πάνω από το βιβλίο, λόγω της ποιότητας του σκηνοθέτη και των πρωταγωνιστών της, αλλά και επειδή οι εικόνες τις περισσότερες φορές έχουν μάλλον μεγαλύτερη δύναμη από τις λέξεις, όμως σαν νουάρ μυθιστόρημα αγωνίας και τρόμου είναι πραγματικά πολύ καλό και ιντριγκαδόρικο, αν μη τι άλλο είναι ικανό να καθηλώσει για λίγες ώρες τους αναγνώστες.

Ο Μπλοχ δείχνει ότι μέσα σε σχετικά λίγες σελίδες ένας συγγραφέας μπορεί να χωρέσει αγωνία, μυστήριο και εκπλήξεις στην πλοκή, χωρίς να κουράσει τον αναγνώστη με ατελείωτες περιγραφές και άσχετες λεπτομέρειες. Όχι, βέβαια, ότι δεν υπάρχουν συγγραφείς, των οποίων η πολυλογία είναι απολύτως ευπρόσδεκτη (βλέπε Στίβεν Κινγκ), αλλά γενικά πιστεύω ότι τα μικρότερης έκτασης μυθιστορήματα τρόμου ή αγωνίας είναι πιο ουσιώδη και πιο δυνατά. Προτείνεται με κλειστά μάτια.

9/10

[yanni]

Ψυχώ

Ο Robert Bloch είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραφε κατά κύριο λόγο διηγήματα, ήταν φίλος και θαυμαστής του μεγάλου lovecraft. Το Ψυχώ δημοσιεύτηκε το 1959, με ιστορία γνωστή είτε από το βιβλίο, είτε από την καταπληκτική ταινία του Hitchcock.

Ο Norman Bates περιγράφεται διαφορετικά στο βιβλίο σε σχέση με την ταινία. Είναι ένας βαρύς, μη ελκυστικός άνθρωπος με διαταραγμένη προσωπικότητα. Ζει και διευθύνει το οικογενειακό τους ξενοδοχείο, με τη μητέρα του η οποία τον έχει κάτω από αυστηρή επίβλεψη και καταπίεση. Ο Norman δεν μπορεί να την εγκαταλείψει τώρα που είναι ηλικιωμένη και άρρωστη. Παρόλα αυτά γνωρίζει ότι η ζωή του είναι ανεπαρκής. Στην ηλικία του ένας πραγματικός άντρας θα είχε μία γυναίκα και οικογένεια. Ειδικά μία γυναίκα όπως η Mary Crane. Νεαρή και όμορφη, παίρνει λάθος στροφή και καταλήγει νύχτα στο ξενοδοχείο του Norman, αλλάζοντας του τον κόσμο. Η Mary φεύγει από την πόλη της με σαράντα χιλιάδες δολάρια, τα οποία έκλεψε από το αφεντικό της. Κατευθύνεται στον αρραβωνιαστικό της Sam Loomis, το σχέδιο τής είναι να τον πείσει ότι κληρονόμησε τα χρήματα.
Όλες οι ανατροπές που συμβαίνουν στη συνέχεια κάνουν την ιστορία υπέροχη.

Είναι κρίμα που τόσοι πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν την ιστορία λόγω της ταινίας. Το βιβλίο είναι καλά γραμμένο και ζωντανό, κάθε οπαδός του τρόμου πρέπει να το προσθέσει στη λίστα ανάγνωσης του. Αν διαβάζετε αυτό το βιβλίο για πρώτη φορά, ζηλεύω την όλη ατμόσφαιρα και την εμπειρία που θα σας χαρίσει η ιστορία.