Δημήτρης Posted March 21, 2014 Share Posted March 21, 2014 (edited) Ο Ώγκαστ Ντέρλεθ ήταν Αμερικανός συγγραφέας τρόμου, μυστηρίου, ιστορικών μυθιστορημάτων, βιογραφιών και επιστημονικής φαντασίας. Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1909 και πέθανε στις 4 Ιουλίου 1971. Ύστερα από τρία χρόνια και μερικές δεκάδες απορρίψεις, έκανε και αυτός όπως και πολλοί συγγραφείς της γενιάς του ντεμπούτο στο περιοδικό Weird Tales. Αυτό σηματοδότησε την αρχή μίας μεγάλης συγγραφικής καριέρας που απαριθμεί παραπάνω από 150 ιστορίες και 100 βιβλία. Μανιώδης αναγνώστης και ο ίδιος, η βιβλιοθήκη του έφτασε κάποια στιγμή να έχει 12.000 τόμους !!! Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο Ντέρλεθ είναι γνωστός σήμερα για τις ιστορίες που έγραψε για την Μυθολογία Κθούλου. Btw αυτός είναι όρος δικής του επινόησης, ο Λάβκραφτ δεν χρησιμοποίησε πότε αυτή την ονομασία για να περιγράψει το έργο του. Άλλες πολύ δυνατές και άλλες όχι και τόσο, έδωσαν όλες τους νέα πνοή στο concept και το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Βήμα όμως που πολλοί το χαρακτηρίζουν ως αρνητικό από την άποψη ότι προσέδωσε στην Μυθολογία Κθούλου καθαρά τον χαρακτήρα του καλού- κακού στερώντας την έτσι από την εξώκοσμη χροιά της. Εγώ προσωπικά θα διαφωνήσω μ' αυτό αλλά και ακόμη αν ισχύει, δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Οι ιστορίες του είναι από τις πλέον αγαπημένες μου και τον θεωρώ ως τον καλύτερο συγγραφέα του Λαβκραφτικού κύκλου από αυτούς που έχω διαβάσει. Στα Ελληνικά κυκλοφορούν τα παρακάτω βιβλία του: - Η Μάσκα του Κθούλου (Αίολος) - Το Μονοπάτι του Κθούλου (Αίολος) - Το Μονοπάτι του Κθούλου (Terra Nova, είναι οι δύο συλλογές του Αιόλου σ' έναν τόμο) - Ο Στρόγγυλος Πύργος (Locus 7) - Το Σφαλιστό Δωμάτιο (Locus 7) Όποια πάντως και αν είναι η γνώμη κάποιου για τον Ντέρλεθ ως συγγραφέα, υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς: Είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά διέσωσε το έργο του Λάβκραφτ. Χωρίς τις ακούραστες δικές του προσπάθειες, το έργο του μεγάλου δασκάλου του τρόμου θα είχε πολύ απλά χαθεί. Πιο συγκεκριμένα όταν ο Λάβκραφτ πέθανε, προσπάθησε να εκδόσει μερικές ιστορίες του χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι μαζί με τον Ντόναλντ Ουόντρεϊ ίδρυσε το 1939 τον εκδοτικό οίκο Arkham House για αυτόν τον σκοπό. Η αρχή έγινε με την συλλογή ''The Outsider and Others'' (ένα τούβλο άνω των 1000 σελίδων) και από εκεί και πέρα όλα τ' άλλα ήταν ιστορία. Κθουλικές παλιές και νέες ιστορίες, αλληλογραφία Κθουλοσυγγραφέων, απομνημονεύματα και βιογραφίες είναι μερικά μόνο από τα καλούδια που έχει βγάλει κατά καιρούς ο θρυλικός εκδοτικός οίκος. Επίσης πήρε πολλά μισοτελειωμένα γραπτά του Λάβκραφτ και τα ολοκλήρωσε στις περίφημες μεταθανάτιες συνεργασίες τους. Τέλος, αξίζει να ειπωθεί ότι ο Ντέρλεθ ενθάρρυνε πολλούς συγγραφείς στα ξεκινήματα τους. Ράμσεϊ Κάμπελ, Ρέι Μπράντμπερι, Μπράιαν Λάμλεϊ κλπ. Γενικά αρκετοί είναι της άποψης ότι τα γραπτά του κατέχουν δευτερεύουσα σημασία στην όλη προσφορά του, αλλά σε κάθε περίπτωση θα ήθελα κάποια στιγμή να δω και κάτι άλλο δικό του να μεταφράζεται στα Ελληνικά. Edited March 21, 2014 by Δημήτρης 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted March 22, 2014 Share Posted March 22, 2014 Και αυτός από τους μεγάλους του χώρου. Όντως άλλαξε το χαρακτήρα του οράματος του ΧΦΛ αλλά και εμένα δεν με ενοχλεί αυτό. Έχω διαβάσει ό,τι δικό του έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Αγαπημένη ιστορία το Ο Κάτοικος του Σκοταδιού από την #7 ανθολογία των εκδόσεων Ωρόρα. Πρέπει να έχει γράψει πολύ πράγμα και στην Ελλάδα μάλλον γνωρίζουμε μόνο ένα μικρό κομμάτι του έργου του. Πάντα έχω το νου μου να πετύχω στο διαδίκτυο κάποιο μεταχειρισμένο βιβλίο, δικό του ή του συνεργάτη του Donald Wandrei (ο οποίος έγραψε επίσης αρκετές παράξενες ιστορίες). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 22, 2014 Share Posted March 22, 2014 πάντα τον θεωρούσα "γιαλαντζί Λάβκραφτ" αλλά ήταν μια περίοδος που διάβαζα ό,τι δικό του έπεφτε στα χέρια μου γιατί τότε είχα την τρελή πόρωση με την μυθολογία Κθούλου! πάντως, ομολογουμένως, τα "Λαβκραφτικά" του (τύπου Trail of Cthulhu) είναι επιεικώς μετριότατα. Τυχαία διάβασα από κάτι συλλογές κάποια άλλα δικά του διηγήματα, πολύ μακριά από το ύφος και το στυλ για το οποίο τον γνωρίζουμε. Ήταν αρκετά πρωτότυπα, αξιοπρεπέστατα (έως πολύ καλά) και με ολοδικιά τους γραφή και ταυτότητα... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted March 26, 2014 Share Posted March 26, 2014 Όποια πάντως και αν είναι η γνώμη κάποιου για τον Ντέρλεθ ως συγγραφέα, υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς: Είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά διέσωσε το έργο του Λάβκραφτ. Χωρίς τις ακούραστες δικές του προσπάθειες, το έργο του μεγάλου δασκάλου του τρόμου θα είχε πολύ απλά χαθεί. Πιο συγκεκριμένα όταν ο Λάβκραφτ πέθανε, προσπάθησε να εκδόσει μερικές ιστορίες του χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι μαζί με τον Ντόναλντ Ουόντρεϊ ίδρυσε το 1939 τον εκδοτικό οίκο Arkham House για αυτόν τον σκοπό. Η αρχή έγινε με την συλλογή ''The Outsider and Others'' (ένα τούβλο άνω των 1000 σελίδων) και από εκεί και πέρα όλα τ' άλλα ήταν ιστορία. Κθουλικές παλιές και νέες ιστορίες, αλληλογραφία Κθουλοσυγγραφέων, απομνημονεύματα και βιογραφίες είναι μερικά μόνο από τα καλούδια που έχει βγάλει κατά καιρούς ο θρυλικός εκδοτικός οίκος. Επίσης πήρε πολλά μισοτελειωμένα γραπτά του Λάβκραφτ και τα ολοκλήρωσε στις περίφημες μεταθανάτιες συνεργασίες τους Το θέτει πολύ ωραία ο Δημήτρης. Μπορεί σαν συγγραφέας να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά χωρίς αυτόν δε θα είχαμε τον Λάβκραφτ όπως τον έχουμε σήμερα. Παλιότερα διάβασα το "Μονοπάτι του Κθούλου", από εκδόσεις Terra Nova. Δε θυμάμαι τίποτα, αν και νομίζω ότι διάβασα έστω τις μισές ιστορίες. Μου άφησε όμως μια αίσθηση του άβολου και του μάλλον κακογραμμένου. Πάντως, το εξώφυλλο της έκδοσης είναι τόσο weird όσο και το κείμενο και αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ακόμη κι αν δεν ήταν ακριβώς καλή 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 26, 2014 Share Posted March 26, 2014 (edited) Σίγουρα οφείλουμε στον Ντέρλεθ την έκδοση και διακίνηση του έργου του Λάβκραφτ (και πολλών άλλων) και αυτό είναι κάτι το σημαντικό. Σαν συγγραφέα τον γνώρισα από τις συλλογές της Ωρόρα και αρχικά είχα πολύ καλή εντύπωση. Μέχρι που διαπίστωσα αργότερα ότι ο Μπαλάνος είχε επιλέξει απλώς τις καλύτερες από τις ιστορίες του. Όταν διάβασα τις υπόλοιπες από το "μονοπάτι του Κθούλου", διαπίστωσα ότι η συνολική εικόνα δεν ήταν καλή. Όταν αργότερα διάβασα ένα άλλο από τον συγγραφέα (αν δεν απατώμαι ήταν "η μάσκα του Κθούλου" αλλά δεν είμαι σίγουρος) διαπίστωσα ότι ενώ η ιστορία ήταν σπονδυλωτή, περιλάμβανε copy-paste σε τεράστια αποσπάσματα που διατηρούνταν παντελώς ίδια από τη μία ιστορία στην άλλη. Ετυχε βέβαια και να διαβάσω μια ιστορία του που δεν ήταν "μυθολογία Κθούλου" και την βρήκα πολύ καλή. Αυτό που δεν μου αρέσει στις κθουλικές ιστορίες του Ντέρλεθ είναι ότι πάντα αναφέρονται σχεδόν όλα τα ονόματα των Μεγάλων Παλαιών (ακόμη και όταν δεν κολλάνε στην ιστορία) και γίνεται κατάχρηση πολλών από τα πιασάρικα στοιχεία του Λάβκραφτ, όπως π.χ. οι κάτοικοι του Ινσμουθ, ο Κθούλου κλπ. Ενώ στις ιστορίες του Λάβκραφτ είχα την αίσθηση ότι διάβαζα κάτι διαφορετικό κάθε φορά που τοποθετείται στο ίδιο σύμπαν με τα άλλα, στις ιστορίες του Ντέρλεθ είχα την αίσθηση ότι διάβαζα "μία από τα ίδια" με πλοκές που επαναλαμβάνονταν διαρκώς και που εμπεριείχαν και αφελή fantasy στοιχεία που αποδυνάμωναν το στοιχείο του ρεαλισμού. Edited March 26, 2014 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 26, 2014 Author Share Posted March 26, 2014 (edited) Αυτό για τα copy- paste αποσπάσματα ισχύει, είναι λες και το έχει κάνει στο word ένα πράμα. Για αυτό θα προτείνω σ' όσους έχουν την έκδοση της Terra Nova, να μην διαβάσουν τις δύο συλλογές στο καπάκι. Ίσως μάλιστα αυτό δεν θα πρέπει να γίνει καν και με τις ιστορίες της σπονδυλωτής νουβέλας εξαιτίας των συνεχών επαναλήψεων που μπορεί να κουράσουν. Το ότι αρέσουν πολύ σε εμένα, δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι θα αρέσουν και στους άλλους. Τώρα για τα μη Κθουλικά του κείμενα, δεν πρέπει να έχω διαβάσει παραπάνω από πέντε διηγήματα του τα οποία και δεν θυμάμαι καθόλου. Απ' ότι είδα έχει γράψει αρκετές ιστορίες ντέντεκτιβ και θα ήθελα να δοκιμάσω κάποια στιγμή. Edited March 26, 2014 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 15, 2015 Author Share Posted July 15, 2015 (edited) Διάβασα το ''Ο Στρόγγυλος Πύργος'' των Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ- Ώγκαστ Ντέρλεθ. Ένας εργένης επιστρέφει στη γη των προγόνων του για να ζήσει τα χρόνια που του έχουν απομείνει σ' ένα κτήμα που έχει κληρονομήσει. Εκεί την ρουτίνα της καθημερινότητας του θα σπάσει η ανακάλυψη κάποιων παράξενων βιβλίων και χειρογράφων στη βιβλιοθήκη. Θα κάνει το λάθος να εντρυφήσει παρά τη νοσηρή γοητεία που του ασκούν, και η ζωή του θα λάβει ένα τέλος. Όχι οριστικά, αλλά έτσι όπως την ήξερε μέχρι τότε. Η γνωστή δηλαδή και πετυχημένη συνταγή που συναντά κανείς συχνά- πυκνά. Ντάνγουιτς, Νεκρονομικόν, Μισκατόνικ και Γιογκ Σοθώθ είναι μερικά μόνο από τα καλούδια που κάνουν την εμφάνιση τους. Το βιβλίο αργεί να πάρει μπρος και σέρνεται. Δεν είναι τόσο βαρύ όσο το ''Στα Βουνά της Τρέλας'', αλλά έστω και σε μικρότερο βαθμό χαρακτηρίζεται από τα ίδια μειονεκτήματα. Μακροσκελείς περιγραφές και σχεδόν παντελής έλλειψη διαλόγων, και αυτό είναι κάτι που μπορεί να κουράσει. Συγχρόνως όμως διακατέχεται από αγωνία και ένα βασανιστικά εντεινόμενο αίσθημα τρόμου για αποτρόπαιες αποκαλύψεις, χαρακτηριστικά επίσης γνωστά που πετυχαίνουν να κρατήσουν τον αναγνώστη. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τις αφηγήσεις τριών διαφορετικών ανθρώπων με ισάριθμες αλλαγές οπτικής γωνίας. Ήταν κάτι που μου άρεσε μιας και προσέδωσε ρεαλισμό και αληθοφάνεια, ενώ στα υπέρ βάζω και το ινδιάνικο στοιχείο που είναι διάχυτο. Και ψιλοάσχετο, αλλά να πω ότι το διάβασα στη παλιά έκδοση της Ωρόρα απολαμβάνοντας το έτσι μία φορά παραπάνω με την pulp αίσθηση που βγάζει. Ίσως να κάνω και λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι πολλοί οι fans και των δύο που αγνοούν την ύπαρξη του συγκεκριμένου πονήματος. Ίσως επειδή αποτελεί μεταθανάτια συνεργασία; Μήπως γιατί αμφότεροι περιοριζόντουσαν σε διηγήματα; Όπως και να 'χει όποιος δεν το ξέρει αξίζει τον κόπο να το ανακαλύψει. Γιατί αν και δεν είναι αριστούργημα, πρόκειται ωστόσο για ένα μικρό διαμάντι ανώτερο της φήμης του που κάθε φίλος της Μυθολογίας Κθούλου οφείλει να του ρίξει μία ματιά. Edited July 15, 2015 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oldboy Posted July 17, 2015 Share Posted July 17, 2015 (edited) Το πρωτο βιβλιο που διαβασα σχετικα με τον Λαβκραφτ (και μυηθηκα αργοτερα) αλλα και με το ειδος του κοσμικου τρομου. Απο τα καλυτερα της Μυθολογιας Κθουλου και με πολλες αναφορες στο Νεκρονομικον - σε βαζει μεσα στο κλιμα απο το πρωτο κεφαλαιο. Θυμαμαι την επισκεψη του Ντιουαρτ στην γρια Μπισοπ και τα αοριστα υπονοουμενα της για κατι τρομερο που καραδοκουσε στους λοφους η την περιγραφη των εφιαλτων του η ακομη την φοβερη εμπειρια που ειχε οταν κοιτουσε μεσα απο ενα ιδιορρυθμο παραθυρο του σπιτιου - και αυτα στην αρχη. Το εχω διαβασει σιγουρα πεντε φορες και καθε φορα που επιστρεφω με στοιχειωνει. Πραγματικα ο Ντερλεθ εκανε πολυ καλη δουλεια (ισως την καλυτερη) με τις σημειωσεις του Λαβκραφτ. Και μια παρατηρηση: το εξωφυλλο μου φαινεται εντελως ακυρο και μιλαω για την εκδοση της Ωρορα του 88 Edited July 17, 2015 by oldboy 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 29, 2023 Author Share Posted May 29, 2023 (edited) Διάβασα την συλλογή ''Μακάβριες διηγήσεις''. Όπως ανέφερε εύστοχα στον πρόλογο ο New Reality -πολύ καλή btw η μετάφραση του- ο Ντέρλεθ δεν είναι γνωστός σήμερα τόσο για το έργο του. Όσο για την ίδρυση του Arkham House. Και ιδίως επειδή διέσωσε τα γραπτά του μεγάλου Λάβκραφτ. Ήταν όμως κρίμα να μην υπάρχει στα Ελληνικά κάτι ολότελα δικό του, εκτός από τα Κθουλικά πονήματα. Δύο ιστορίες θυμάμαι όλες κι όλες να έχω πετύχει σε ανθολογίες. Και άντε, το πολύ- πολύ να μου ξεφεύγουν άλλες τόσες. Ήταν λοιπόν ένα κενό, που ευτυχώς δεν υφίσταται άλλο. Σε τόσο μεγάλο βαθμό τουλάχιστον. Αποθαρρύνθηκα λίγο εξαιτίας της θεματολογίας. Τα φαντάσματα θα έλεγα ότι είναι είδος παρωχημένο, δεν τρομάζει εύκολα αναγνώστη συνηθισμένο στις σημερινές νόρμες. Για να διαψευστώ όμως. Μπορεί η αναλογία ποιοτικών ιστοριών σε σχέση με το σύνολο να μην ήταν η καλύτερη δυνατή. Εκτός από μία όμως, όλες μου άρεσαν, έστω και λίγο. Καλύτερη όλων ''Ο κος Τζωρτζ''. Γνωστό το μοτίβο του εκδικητικού φαντάσματος, τι γίνεται όμως όταν διακατέχεται από ευγενή κίνητρα; Η πρώτη της συλλογής, και εδώ έγκειται η μόνη μου ένσταση. Δεν πρέπει κατ' εμέ οι ναυαρχίδες να μπαίνουν στην αρχή, ενδέχεται να δημιουργήσουν προσδοκίες που ίσως να μην επαληθευτούν. Ωραίο το ''Μακάριοι οι ταπεινόφρονες''. Με την απλοϊκότητα και τους αντισυμβατικούς πρωταγωνιστές. Ξεχώρισα και ''Τα μπλε ματογυάλια''. Μου δημιούργησε αίσθηση ιλίγγου, ενώ είχε και δυνατό φινάλε. Τέλος, ''Η κα Μάνιφολντ'', μάλλον πήρε αυτό ακριβώς που της άξιζε. Και μ' όλα αυτά μου άνοιξε η όρεξη για ''Το Μονοπάτι του Κθούλου'' Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά και πρέπει να το ξαναθυμηθώ. Edited May 30, 2023 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinai Posted September 28, 2023 Share Posted September 28, 2023 The mask of Cthulhu του August Derleth. ΥΣ- τι υπέροχο (και ταιριαστό για αυτά που γράφει) όνομα που έχει! Ντέρλεθ! Είναι λες και τον βάφτισε ο ίδιος ο Lovecraft! (του οποίου το επώνυμο είναι άκρως ειρωνικό, έχει το love μέσα ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.