Μαρκήσιος ντε Σαντ (Marquis de Sade)

[Δημήτρης]

Ο Ντονασιέν Αλφόνς Φρανσουά Κόμης ντε Σαντ, Μαρκήσιος ντε Σαντ όπως είναι ευρέως γνωστός και θεϊκός Μαρκήσιος όπως τον αποκαλούν οι θαυμαστές του, ήταν Γάλλος συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1740 και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1814. Το γράψιμο του χαρακτηρίζεται από ηδονιστικές και αθεϊστικές τάσεις, όπως και η ίδια του η ζωή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η λέξη σαδισμός προέρχεται από το όνομα του.

 

Η φιλοσοφία του διέπεται από την κεντρική ιδέα της επιβολής του ισχυρού πάνω στον ανίσχυρο με στόχο την υπέρτατη σωματική και ψυχική ικανοποίηση. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει την καταπάτηση όλων των νομικών, κοινωνικών και ηθικών αξιών στο βαθμό της υπέρτατης βλασφημίας. Δεν έχει καμία σημασία αυτό, ίσα- ίσα είναι κάτι που μπορεί να προσδώσει στον δράστη ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση στη σκέψη και μόνο της διάπραξης των εγκλημάτων του.

 

Κάπως έτσι δρούσε ο Ντε Σαντ έξω και από τα γραπτά του, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του σε φυλακές και άσυλα, για να πεθάνει τελικά μέσα σ' αυτά. Πολλά βιβλία του δεν διασώθηκαν επειδή καταστράφηκαν από τους συγχρόνους του ως πορνογραφήματα. Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε το 1979 από τις εκδόσεις Εξάντας το ''Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ'' η κυκλοφορία του οποίου απαγορεύτηκε με δικαστική εντολή. Δύο χρόνια αργότερα ο ίδιος εκδοτικός οίκος έβγαλε το ''120 Μέρες στα Σόδομα'' για να υπάρξει σωρεία αντιδράσεων από διάφορους δικαστικούς κύκλους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα 48 εκδότες να ενωθούν για να το βγάλουν ενάντια στη λογοκρισία. Το έργο του κυκλοφορεί ελεύθερο από το 1991, οπότε και μπορεί να βρει κανείς τα παρακάτω:

 

 

- Ιστοριούλες (Πελεκάνος)

 

- Ο Δήμιος και το Θύμα του (Κριτική)

 

- Ζυστίν ή Τα Βάσανα της Αρετής (Νεφέλη)

 

- Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ (Καστανιώτης)

 

- Ο Απατημένος Πρόεδρος και άλλες Ιστορίες (Ολκός)

 

- Διάλογος Ιερωμένου και Ετοιμοθάνατου (Futura)

 

- Αιμομιξία (Το Ποντίκι)

 

- Τεχνάσματα του Έρωτα και Άλλες Ιστορίες (Μελάνι)

 

- Τα Εγκλήματα του Έρωτα (Printa)

 

- 120 Μέρες στα Σόδομα (Εξάντας)

 

- Πάνω στην Άμεση Δημοκρατία και την Απάτη των Εκπροσωπήσεων (Ελεύθερος Τύπος)

 

- Επιστολή προς τον Αστυνομικό Διευθυντή Chenon (Άγρα)

 

 

Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ είναι σε κάθε περίπτωση ένας δύσκολος συγγραφέας. Δύσκολος όχι ως προς την κατανόηση, αλλά ως προς την αποδοχή ή μη αυτών που γράφει. Το φόντο του, η θεματική και ο τρόπος που αναπτύσσει τις σκέψεις του, δεν είναι αυτό ακριβώς που λέμε ελκυστικά. Εμετικά είναι μάλλον η λέξη που ταιριάζει στην περίσταση, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα πολύ εύλογα αρκετοί να μην θέλουν να διαβάσουν έστω και μία αράδα του. Αν πάντως κανείς είναι διατεθειμένος να τα παραβλέψει όλα αυτά (που αν και δηλώνω θαυμαστής του, καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο), τότε θα ανακαλύψει έναν μεγάλο τεχνήτη του λόγου που επηρέασε βαθιά πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς και το έργο του αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης πολλών κριτικών. Και το στίγμα του ήταν τέτοιο που ξεπέρασε τα όρια της λογοτεχνίας, και πέρασε σ' αυτά της ψυχολογίας και της ανθρώπινης σκέψης. Τέλος να προτείνω την πολύ καλή ταινία ''Quills: Η Πένα της Αμαρτίας'' την οποία θα χαρακτηρίσω ως must see για τους φανς του θεϊκού Μαρκήσιου.

Edited March 23, 2014 by Δημήτρης

[Natasha]

Ωραίο topic, δεν το ήξερα αυτό για τη δικαστική εντολή! Πολύ ενδιαφέρουσα φιγούρα πράγματι ο de Sade! Το "Quills" το έχω δει και μου φάνηκε καλογυρισμένο, με τον G. Rush να πείθει απολύτως και την όμορφη K. Winslet να στέκεται στο πλάι του επάξια.

 

Έχω διαβάσει κομμάτια από έργα του, αυτό όμως που έχω στη βιβλιοθήκη μου είναι το "Αιμομιξία". Παρά τον σοκαριστικό του τίτλο είναι από τα πιο συγκρατημένα κείμενά του. Παραθέτω εδώ την εισαγωγή της ιστορίας:

 

"Να διαπαιδαγωγήσει τον άνθρωπο και να βελτιώσει την ηθική του υπόσταση: αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός αυτού του πονήματος. Οι αναγνώστες θα πρέπει να διαποτιστούν με την αίσθηση του μεγάλου κινδύνου που ακολουθεί διαρκώς τα βήματα εκείνων που επιτρέπουν στον εαυτό τους τα πάντα προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους."

 

Πράγματι ο αφηγητής δείχνει να προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη να μην υποκύπτει στα ένστικτά του, να τα καταπιέσει χάριν της κοινωνικής συνοχής. Η ηθική είναι απρόσμενα μεγάλο κομμάτι του βιβλίου, το θέμα του τολμώ να πω. Πέραν τούτου, η γραφή του de Sade είναι... ευγενέστατη. Μπορεί να περιγράφει τα χειρότερα αίσχη αλλά ο τρόπος που απευθύνεται στον αναγνώστη τον κάνει να νομίζει ότι τα παρατηρεί από κάπου μακριά, με κυάλια όπερας και με πλήρη νηφαλιότητα. Αν κάποιος δεν έχει τον έχει διαβάσει ακόμη ίσως δυσκολεύεται να καταλάβει το σχόλιό μου. Πάντως, τον de Sade τον προτείνω σε όσους έχουν την περιέργεια να διαβάσουν αυτή τη φιγούρα, σε όσους ασχολούνται με τη Φιλοσοφία (να μη ξεχνάμε ότι ήταν και φιλόσοφος και αυτό βγαίνει στα γραπτά του) και σε όσους ασχολούνται με την Ψυχολογία, ειδικά με τον Freud.

[Δημήτρης]

Ούτε εγώ το ήξερα για τα της δικαστικής εντολής, το διάβασα στη Wikipedia που μπήκα για να πάρω πληροφορίες. Επιρροή πάντως που ασκεί ο θεϊκός μαρκήσιος ε; Χρόνια πολλά μετά τον θάνατο του έχει αυτή την μαγική ικανότητα να αναστατώνει τους πάντες και τα πάντα

 

Το ''Αιμομιξία'' δεν το έχω διαβάσει αλλά φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον όντας δοσμένο από μία διαφορετική οπτική γωνία, σε σχέση με το συνηθισμένο του ύφος. Αν δηλαδή μπορώ να το πω με ασφάλεια αυτό, γιατί δύο βιβλία του έχω διαβάσει όλα κι όλα. Θα το έχω σίγουρα στα υπόψιν και αυτό, και όλα τα άλλα του που μου λείπουν. Γενικά επειδή δεν κυκλοφορεί πολύ υλικό στα Ελληνικά, θέλω να διαβάζω μόνο ένα κάθε χρόνο για να μην μου τελειώσει γρήγορα. Φέτος θα είναι μάλλον το ''Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ''.

Edited March 24, 2014 by Δημήτρης

[joker-godfather]

Τελειωσα την φιλοσοφια στο μπουντουαρ και λεω να συνεχισω με το 120 μερες στα Σοδομα,σκεψεις,γνωμες,αποψεις;

[Δημήτρης]

Τελειωσα την φιλοσοφια στο μπουντουαρ και λεω να συνεχισω με το 120 μερες στα Σοδομα,σκεψεις,γνωμες,αποψεις;

 

Το διάβασα παραπάνω από δέκα χρόνια πριν και εξακολουθεί ακόμη να παραμένει πυρωμένο μέσα στο μυαλό μου. Σε πολύ γενικές γραμμές και δίνοντας μόνο μία αμυδρή εικόνα του τι πρόκεται να συναντήσεις, η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από μία ομάδα μικρών παιδιών που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο έλεος ενός μάτσου καθαρμάτων. Ανώμαλων, του χείριστου είδους. Οι οποίοι και τους άλλαξαν τα φώτα

 

Αν δεν έχεις πρόβλημα με κείμενα που προκαλούν την ηθική σου go for it, διαφορετικά προσπέρνα.

Edited November 27, 2014 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Τελειωσα την φιλοσοφια στο μπουντουαρ και λεω να συνεχισω με το 120 μερες στα Σοδομα,σκεψεις,γνωμες,αποψεις;

 

Σκέψεις, γνώμες, απόψεις για την Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ; Υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου και λέω να της ρίξω μια ματιά στο άμεσο μέλλον. Πως σου φάνηκε;

[joker-godfather]

 

Τελειωσα την φιλοσοφια στο μπουντουαρ και λεω να συνεχισω με το 120 μερες στα Σοδομα,σκεψεις,γνωμες,αποψεις;

 

Σκέψεις, γνώμες, απόψεις για την Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ; Υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου και λέω να της ρίξω μια ματιά στο άμεσο μέλλον. Πως σου φάνηκε;

 

Ηταν καλο απο μια διεστραμμένη αποψη.Μεσα απο λογικα επιχειρηματα που σχετιζονται με ιστορικα παραδειγματα [αρχαιοι Ελληνες,Λατινοι] και μεσα απο συλλογισμους καταφερνει να πεισει ενα μερος του εαυτου σου οτι η κατοχη της αρετης ειναι μειονεκτημα στο ατομο και φαινομενα οπως η αιμομιξια,η παιδοφιλια,ο φονος,η πορνεια και ο σοδομισμος πρεπει να εφαρμοζονται σε ατομικο και κρατικο επιπεδο για την ομαλη λειτουργια ενος δημοκρατικου πολιτευματος.Υπαρχουν συλλογισμοι που δεν σου ειχαν περασει καν απο το μυαλο,σκέφτεται σαν κακος απο βιβλιο τρομου του Κετσαμ αλλα με λογικη και κυρος.Τελος ενα μεγαλο μερος του βιβλιου αποτελει ζωντανη περιγραφη των σεξουαλικα ''διαστροφικων '' πραξεων στις οποιες αρεσκόταν οΣαντ μεσα φυσικα απο τους 5 χαρακτηρες οι οποιοι ''περνονται'' με ποικιλους τροπους χωρις ομως να λείπει ενα επαναλαμβανομενο μοτιβο αυτων των περιπτύξεων.

[mman]

Έχω διαβάσει τρία από τα βιβλία που αναφέρονται στο πρώτο ποστ.

 

Το "Ο Δήμιος και το θύμα του" είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στις απόψεις και τα έργα του Σαντ. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες (μιλάμε για πάνω από 20 χρόνια τώρα...) αλλά έχω μείνει με την αίσθηση ενός μεστού εισαγωγικού και επεξηγηματικού βιβλίου.

 

Το "Διάλογος ιερωμένου και ετοιμοθάνατου" είναι αυτό ακριβώς που λέει, μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που εκθέτει αρκετά έξυπνα πολλές από τις ανακολουθίες της οργανωμένης θρησκείας. Δεν παρουσιάζει καμία καινοτομία όσον αφορά το σήμερα, μπορώ όμως να φανταστώ πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν όταν γράφτηκε.

 

"Η φιλοσοφία του μπουντουάρ" αντίθετα, με απογοήτευσε, και ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν έχω ξαναπιάσει Σαντ. Το γράψιμο μού φάνηκε τόσο ακατέργαστο και πρόχειρο που δεν μπορεί να έφταιγε η μετάφραση. Υπάρχουν απόψεις του Σαντ με τις οποίες συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό (για παράδειγμα η απέχθειά του προς την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας από την οργανωμένη θρησκεία και η χειραγώγηση της εξουσίας από αυτήν) αλλά ένα μεγάλο μέρος της κοσμοθεωρίας του είναι απλά σαθρό. Δεν με έπεισε σε καμία περίπτωση για την αναγκαιότητα της επιβολής δημόσιου και υποχρεωτικού χαρακτήρα σε πρακτικές όπως η αιμομιξία, η παιδοφιλία, η πορνεία κλπ. Πιστεύω πως κρίνει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όταν είναι στη θέση του ισχυρού (π.χ. απέναντι σε ανυπεράσπιστες πόρνες, όπως έκανε επανειλημμένως στην πραγματική ζωή) διακηρύσσει πως δικαιούται να επιβάλλει τη θέλησή του. Όταν είναι στη θέση του ανίσχυρου (όπως απέναντι στο κράτος που τον έκλεινε στη φυλακή κάθε τρεις και λίγο) διαμαρτύρεται ότι καταπατείται η ελευθερία του. Γενικά, κατάλαβα ότι η φιλοσοφία του πρεσβεύει προνομιακή μεταχείριση για μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων στην οποία όλως τυχαίως ανήκε και ο ίδιος. Θέλω να πω, φτιάχνεσαι να βασανίζεις ανθρώπους; Σεβαστό, ως βίτσιο τουλάχιστον και όχι ως ατομικό δικαίωμα. Εξάσκησέ το, λοιπόν, στον βαθμό που οι συνθήκες σου επιτρέπουν να το κάνεις. Μην προσπαθείς να μου το περάσεις ως φιλοσοφία όμως, γιατί τότε εγώ (ή κάποιος άλλος ισχυρός) θα βάλω εσένα κάτω για τη δική μου διασκέδαση και θα σε υποχρεώσω να αποκηρύξεις τις απόψεις σου -πολύ σύντομα.

Τέλος, οι σκηνές οργίων εναλλάσσονται με φιλοσοφικές συζητήσεις με έναν εντελώς βεβιασμένο και αφύσικο τρόπο, χάριν και μόνο των σκοπών του συγγραφέα να μας δείξει τις πρώτες και να μας εκθέσει στις δεύτερες. Και όλο αυτό το σεξ, φυσικά, δυο αιώνες μετά, φαντάζει πολύ λιγότερο εξωτικό, σκανδαλιστικό και πικάντικο, τουλάχιστον για λογοτεχνία.

[joker-godfather]

Ρε παιδια εχω φτασει στην μεση των 120 ημερων στα Σοδομα και το εχω σταματησει τρεις φορες εξαιτιας των εκτενων περιγραφων κοπρολαγνειας,αλλαζει κατι στην συνεχεια η θα συνεχισω για 300 σελιδες να ασχολουμαι με σκατα;

[Δημήτρης]

Ρε παιδια εχω φτασει στην μεση των 120 ημερων στα Σοδομα και το εχω σταματησει τρεις φορες εξαιτιας των εκτενων περιγραφων κοπρολαγνειας,αλλαζει κατι στην συνεχεια η θα συνεχισω για 300 σελιδες να ασχολουμαι με σκατα;

 

Μην ανησυχείς, αλλάζει.

 

 

Προς το χειρότερο όμως

 

Edited December 22, 2014 by Δημήτρης

[joker-godfather]

Μαλιστα,οποτε μενει στο ραφι για τα χριστουγεννα.

[Δημήτρης]

Μαλιστα,οποτε μενει στο ραφι για τα χριστουγεννα.

 

Ε ναι, γιατί δεν πολυσυνάδει κιόλας με το κλίμα των ημερών

 

Έτσι κυλούν τα Σόδομα ακατάπαυστα ως το τέλος γι' αυτό και άλλωστε θεωρούνται το αριστούργημα του. Απλά δεν αφήνουν τον αναγνώστη να πάρει ανάσα και αυτό είναι όλο. Αν λοιπόν κουράστηκες, καλά σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις ένα διάλλειμα. Άστο στην άκρη για λίγο και το ξαναπιάνεις αργότερα ανανεωμένος. Όχι δηλαδή ότι αυτό εγγυάται ότι σώνει και καλά θα σου αρέσει, κάθε άλλο. Απλά σαφώς και θα έχεις καλύτερες πιθανότητες.

 

Περιμένω την κριτική σου όταν με το καλό το τελειώσεις

Edited December 23, 2014 by Δημήτρης

[joker-godfather]

Κοίτα λέω να το τελειώσω προς Μαι μεριά με τις Πανελλήνιες που οπως και να το κανουμε εχουν κοινη θεματολογια.

[alanon]

120 μερες στα σοδομα...

εγραψα στο goodreads

" είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις αυτήν την εμπειρία Χωρίς να πεις διάφορες φιλοσοφικές αρλούμπες (όπως έχουν κάνει οι περισσότεροι εδώ). Για μένα αυτό το βιβλίο έχει τα εξής. ..αρχικά απέχθεια για τα όργια παιδεραστίας τα οποία πραγματικά δεν ανέχονται. ..Μετά από αυτά ο Σαντ τρολλαρει τόσο πετυχημένα και με τόσο αστεία αηδιαστικό τρόπο που σε σημεία πνίγεσαι από το γέλιο. ..Στη συνέχεια αυξάνει υπερβολικά τη βία και γίνεται πολύ αποτρόπαιο. ..
πέρα από το περιεχόμενο υποκλίνομαι Στην αρρώστια της φαντασίας και στην πολύ ωραία αφήγηση στο πρώτο μέρος. ..Μετά έχει βαρεθεί και το τρέχει. ..
Η βαθμολογία είναι μέσος όρος διαφόρων που βαριέμαι να γράψω
όσες γυναίκες το τελείωσαν Τους βγάζω το καπέλο. ..Όσοι έχετε γερό στομάχι, μύτη αυτιά κλπ δοκιμάστε το "

ειναι πολυ αρρωστο σε σημειο που σε τρομαζει αλλα περα από αυτό βλέπεις ποσοι πραγματικα το εχουν αντιγραψει προσπαθωντας να γραψουν τρομο σεξουαλικη βια η οτιδηποτε αλλο...αξιζει να το δοκιμασουν ολοι οσοι θέλουν να τεσταρουν το εαυτο τους σε ακραιες καταστασεις...

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο Δήμιος και το Θύμα του''. 

Εισαγωγικό βιβλίο για το έργο του όπως αναφέρει εύστοχα πιο πάνω ο mman, αποτελεί καλή αρχή για όποιον θέλει να πάρει μία ιδέα για το ύφος του. Αν εξαιρέσω δηλαδή την δύσκολη εισαγωγή που έβριθε από έννοιες που δεν κατέχω με αποτέλεσμα να χάσω την μπάλα. Εκεί γίνεται αναφορά και στα προβλήματα που αντιμετώπισαν εκδοτικοί με την κυκλοφορία βιβλίων του με χαρακτηριστικό παράδειγμα στον Ελληνικό χώρο την καταδίκη της εκδότριας του Εξάντα για την μετάφραση του ''Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ''. Ακολουθεί σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα και γράμματα που έστελνε στο δικηγόρο και στη γυναίκα του μέσα από την φυλακή. Όπου ισχυρίζεται ότι είναι ακόλαστος μόνο μέσα στα γραπτά του, διάγοντας ενάρετο βίο. Ισχυρισμός όμως που μάλλον δεν αληθεύει όντας έχοντας δημιουργήσει πολλά χρέη από τις χαρτοπαιξίες του. Επιστολές επίσης μεταξύ των διευθυντών των φυλακών που κρατούνταν ανά καιρούς και της δικαστικής ελίτ της εποχής του αναφορικά με την περίπτωση του. Την ανυπακοή, την αυθάδεια που έδειχνε και τις απόπειρες που έκανε να εξεγείρει τους συγκρατουμένους του. 

Τις προσπάθειες των συγγενών του να σβήσουν την ύπαρξη του από το γενεαλογικό τους δέντρο. Με μία από αυτές να θέλει τον γιο του να καίει χειρόγραφα του. Α ρε κρίμα. Πολύ κρίμα. Από την μία το καταλαβαίνω γιατί ο τύπος πραγματικά πρέπει να υπήρξε μεγάλη ντροπή για τους οικείους του. Αυτά που έγραψε δύσκολα ''καταπίνονται'' ακόμη και σήμερα, που τα βρίσκει κανείς με ένα απλό googlαρισμα στο Ίντερνετ. Πόσο μάλλον τότε. Αλλά από την άλλη πάλι όχι. Με σκέφτομαι να ψάχνω ατελειώτες ώρες σε παλαιοβιβλιοπωλεία και σχετικές ομάδες στο fc για να τα ξετρυπώσω. Διατεθειμένος να σκάσω αρκετές δεκάδες ευρώ για να τα αποκτήσω. Δεν πειράζει όμως, και αυτά που διασώθηκαν καλά είναι ?

Περιλαμβάνονται αποσπάσματα από ''Ζυστίν'', ''Ιουλιέτα'' ''120 Μέρες στα Σόδομα'' και ''Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ''. Όπου και αναπτύσσει τα επιχειρήματα του με μία λογική του παραλόγου που φέρνει πολλές φορές δάκρυα στα μάτια. Πραγματικά ελάχιστοι είναι οι συγγραφείς εκείνοι των οποίων όταν ξεκινώ κάποιο βιβλίο, δεν μπορώ να το αφήσω κάτω. Έστω και από αυτά τα λίγα του που έχω διαβάσει. Κατάφερα ευτυχώς να βρω όλα που έχουν μεταφραστεί, θα αρχίσω να τα ξεκοκαλίζω σιγά- σιγά. 

Edited August 16, 2018 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή ''Τα εγκλήματα του έρωτα''. Με όλους τους αγαπημένους μου συγγραφείς προσπαθώ να το κάνω αυτό, να διαβάζω ένα δικό τους κάθε χρόνο. Σταθερά πλην όμως αργά για να μην μου τελειώσουν γρήγορα. Ενώ για τον θεϊκό μαρκήσιο ισχύει ότι ανέφερα και σε πρόσφατη ανάρτηση μου για τον εξίσου μεγάλο Ρέι Μπράντμπερι. Ανήκει στην ολιγομελή εκείνη ομάδα των οποίων είμαι διατεθειμένος να διαβάσω τα πάντα. Το αν τελικά θα τα καταφέρω, είναι άλλο θέμα 

''Φλορβίλ και Κουρβάλ ή το πεπρωμένο'': Όπου Φλορβίλ νέα, θεϊκής, πανώριας ομορφιάς. Χτυπημένη αλύπητα από την μοίρα, πρότυπο που συναντά κανείς συχνά- πυκνά στις ιστορίες του. Προειδοποιεί τον υποψήφιο της σύζυγο για τις κακοτοπιές που τον περιμένουν αν κάνει το λάθος να μπλέξουν τα τσανάκια τους. Την αγνοεί οπότε και η καταστροφή δεν θα αργήσει να έρθει. Δυνατή, πολύ δυνατή. Παρ' όλο που υπάρχουν hints που προϊδεάζουν για την κατάληξη, δίνονται ωστόσο συγκαλυμμένα. Με τρόπο μαεστρικό που να μην καταλαβαίνει κανείς τι έπεται παρά μόνο λίγο πριν το τέλος. Εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα με αποτέλεσμα να το ευχαριστηθώ. Πολύ. ''Ευγενία ντε Φρανβάλ'': Άλλο ένα γνωστό μοτίβο όπου (πα)τέρας καταδυναστεύει όσους έχουν την ατυχία να τον συναναστρέφονται. Άβουλη σύζυγο και εγκεφαλοπλυμένη κόρη με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Έχοντας ως όπλα την ευγλωττία και τα θέλγητρα. Επιφανειακά, γιατί από κάτω παραμονεύουν η κακεντρέχεια και το μίσος. Ψυχή πιο μαύρη και από την αμαρτία. Είναι άραγε αρκετό όταν κανείς φτάνοντας λίγο πριν το τέλος, να ζητάει άφεση για τα εγκλήματα του; Τέτοια που να μην τα χωράει ο νους του ανθρώπου; Ο μη διεστραμμένος τουλάχιστον. Συνδυάζει την μοναδική ικανότητα του να κάνει τον αναγνώστη να σκάει στα γέλια την ίδια στιγμή που ριγεί από αηδία. Ικανοποιητικά και τα άλλα τρία διηγήματα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. 

Ωραία συλλογή που πιστεύω ότι μπορεί να διαβαστεί και από τους λιγότερο hardcore αναγνώστες του. Και έτσι λέω να συνεχίσω, με τα πιο βατά του κείμενα. Αφήνοντας τις ναυαρχίδες ''120 μέρες στα Σόδομα'', ''Ζυστίν'' και ''Ιουλιέτα'' τελευταίες, για να μην τα κάψω. 

Edited August 19, 2019 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Αιμομιξία''. Και πέντε χρόνια;;; Wow, δεν θα αφήσω άλλη φορά να περάσει τόσος καιρός!

Παρά τον αιρετικό του τίτλο, είναι θα έλεγα από τα πιο light του κείμενα. Ακολουθεί το γνωστό μοτίβο του τυραννικού συζύγου- πατέρα. Μόνο όμως για την πρώτη, μιας και η κόρη δεν τον βλέπει καθόλου ως τέτοιο. Τουναντίον, μιας και ύστερα από χρόνια όσο και επίμονη πλύση εγκεφάλου, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να του χαρίσει τα κάλλη με τα οποία απλόχερα την προίκισε η φύση. Και δεν θα πρέπει κανείς να ταράζεται από την συγκεκριμένη ''παρατυπία''. Είναι ''ψιλολόγια'' συνηθισμένα στο αθεϊστικό του σύμπαν. Κερασάκι δε στην όλη βρωμότουρτα, όχι τόσο ότι η κόρη εθίζεται στο σάπιο. Αλλά το ότι έχει από πάνω και το θράσος να το απολαμβάνει. Να συναινεί, ακόμη και να δολοπλοκεί στο να διαιωνίζεται.

Αυτός όμως είναι εν τέλει ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, αυτή η αρρωστημένη του κοσμοθεωρία. Και απλά επιλέγουμε αν θα τον γνωρίσουμε ή όχι 

Edited August 4 by Δημήτρης