Άλιστερ ΜακΛίν (Alistair Maclean)

[BladeRunner]

Άγγλος συγγραφέας κατασκοπευτικών θρίλερ και περιπετειών (1922-1987), από τους καλύτερους του είδους. Είναι κυρίως γνωστός για τα μυθιστορήματα του Όπου τολμούν οι αετοί, Τα κανόνια του Ναβαρόνε, Ο ριψοκίνδυνος και Μυστική βάση Ζήμπρα, που μεταφέρθηκαν με επιτυχία στον κινηματογράφο. Πολλά ακόμα βιβλία του έχουν γίνει επίσης ταινίες, με ίδια ή λιγότερη επιτυχία. Γνώριμο χαρακτηριστικό των μυθιστορημάτων του είναι η έντονη δράση, το μυστήριο και η ατμόσφαιρα αγωνίας, καθώς και το μικρό μέγεθος τους, μιας και δεν ήταν από τους συγγραφείς θρίλερ που γράφουν βιβλία 400-600 σελίδων.

 

Εδώ όλες οι ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του: http://www.imdb.com/name/nm0533745/?ref_=nv_sr_2. 17 στο σύνολο!

 

Σελίδα του συγγραφέα στο Goodreads: https://www.goodreads.com/author/list/26970.Alistair_MacLean

 

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

 

01. Where The Eagles Dare - Όπου τολμούν οι αετοί (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

02. The Guns Of Navarone - Τα κανόνια του Ναβαρόνε (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

03. Ice Station Zebra - Πολικός σταθμός Ζίμπρα (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

04. When Eight Bells Toll - Οι καμπάνες του θανάτου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

05. Force 10 From Navarone - Δύναμη κρούσης από το Ναβαρόνε (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

06. HMS Ulysses - Μάχη στη θάλασσα (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

07. The Golden Gate - Η απαγωγή (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

08. Fear is the Key - Στα νύχια του φόβου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

09. Puppet on a Chain - Μαριονέτες στην αγχόνη (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

10. Night Without End - Νύχτα χωρίς τέλος (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

11. Bear Island - Το νησί της αρκούδας (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

12. Breakheart Pass - Ο ριψοκίνδυνος (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

13. The Last Frontier - Το τελευταίο σύνορο (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

14. The Way to Dusty Death - Η κούρσα του θανάτου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

15. The Satan Bug - Σατανικό όπλο (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

16. Caravan to Vaccares - Καραβάνι για το Βακαρές (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

17. Seawitch - Μάγισσα της θάλασσας (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

18. The Golden Rendezvous - Το πλοίο του θανάτου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

19. Partisans - Παρτιζάνοι (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

20. Circus - Το τσίρκο (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

21. South By Java Head - Νότια της Ιάβας (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

22. Athabasca - Αταμπάσκα (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

23. Santorini - Σαντορίνη (εκδόσεις Bell)

24. Goodbye California - Αντίο Καλιφόρνια (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

25. The Black Shrike - Μαύρος σταυροφόρος (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

26. River Of Death - Το ποτάμι του θανάτου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

27. Death Train - Το τρένο του ολέθρου (εκδόσεις Bell)*

 

*Το τελευταίο γράφηκε από τον Alastair Macneill, βασισμένο σε σενάριο ταινίας γραμμένο από τον Maclean.

 

Προσωπικά έχω διαβάσει 7 βιβλία του μέχρι στιγμής. Με σειρά ανάγνωσης:

 

- Το ποτάμι του θανάτου. Σχόλιο εδώ.

- Αταμπάσκα. Σχόλιο εδώ.

- Μάγισσα της θάλασσας. Σχόλιο εδώ.

- Ο ριψοκίνδυνος. Σχόλιο εδώ.

- Η απαγωγή. Σχόλιο εδώ.

- Όπου τολμούν οι αετοί. Σχόλιο εδώ.

- Πολικός σταθμός Ζίμπρα. Σχόλιο εδώ.

 

Γενική άποψη: Μ'αρέσει πολύ.

Edited March 30, 2014 by BladeRunner

[BladeRunner]

Νύχτα χωρίς τέλος 

 

Το καλοκαίρι του 2012 διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο του Άλιστερ Μακλίν και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψαν η αίσθηση και η ατμόσφαιρα των βιβλίων του. Φέτος όμως λέω να επανορθώσω και να διαβάσω δυο-τρία βιβλία του ακόμα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ένα μικρό επιβατικό αεροπλάνο συντρίβεται στα παγωμένα εδάφη της Γροιλανδίας, κοντά σε μια ερευνητική βάση. Ο πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας, γιατρός Μέιζον, μαζί με τα άλλα δυο μέλη της βάσης, θα τρέξουν στο σημείο της πτώσης για να βοηθήσουν τυχόν διασωθέντες. Με τα πολλά έξι άντρες και τέσσερις γυναίκες, διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων, διασώθηκαν και άλλοι τρεις-τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν. Όμως εκεί είναι που αρχίζουν τα παράξενα. Γιατί βρέθηκε το αεροπλάνο στο σημείο αυτό, ενώ είχε εντελώς διαφορετικό προορισμό, γιατί έκανε τόσους γύρους πάνω από την βάση μέχρι να συντριβεί και, κυρίως, ποιος πυροβόλησε τον πιλότο και κατέστρεψε τον ασύρματο; Μην τα πολυλογώ, ανάμεσα στους δέκα διασωθέντες υπάρχουν δυο δολοφόνοι, με την ταυτότητα τους να παραμένει άγνωστη και τα κίνητρά τους μυστηριώδη. Και κάποια στιγμή θ'αρχίσουν οι δολιοφθορές και οι φόνοι... Σαν φαν αυτού του είδους των περιπετειών σίγουρα έμεινα ευχαριστημένος, η δράση ήταν ικανοποιητική, με αγωνία, μυστήριο και ανατροπές. Επίσης οι περιγραφές του τοπίου και των συνθηκών στο απόλυτο κρύο ήταν εξαιρετικές, πήρα μια ιδέα για το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα σ'αυτά τα μέρη και τι περίπου χρειάζεται κανείς για να επιβιώσει. Οι χαρακτήρες δεν θα έλεγα ότι είχαν βάθος, όμως ο Μακλίν δεν φημιζόταν και τόσο για τους χαρακτήρες του, μιας και κύριο μέλημά του ήταν να γράψει δυνατές και συνάμα σύντομες περιπετειώδεις ιστορίες, με ακριβείς περιγραφές και κινηματογραφική πλοκή. Και σ'αυτό ήταν πολύ καλός...

 

8/10

Edited March 31, 2014 by BladeRunner

[WILLIAM]

Πολύ καλός, από τους πρώτους συγγραφείς δράσης που διάβασα., Έχεις δίκιο για τους χαρακτήρες, είναι κυρίως ιστορίες δράσης, σχετικά μικρά βιβλία τα πιο πολλά. Επίσης ήταν διαβασμένος και ήξερε για τι έγραφε.

Έχω διαβάσει τα εξής:

01. Where The Eagles Dare - Όπου τολμούν οι αετοί (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

02. The Guns Of Navarone - Τα κανόνια του Ναβαρόνε (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

03. Ice Station Zebra - Πολικός σταθμός Ζίμπρα (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

05. Force 10 From Navarone - Δύναμη κρούσης από το Ναβαρόνε (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

06. HMS Ulysses - Μάχη στη θάλασσα (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

07. The Golden Gate - Η απαγωγή (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

08. Fear is the Key - Στα νύχια του φόβου (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ

16. Caravan to Vaccares - Καραβάνι για το Βακαρές (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

19. Partisans - Παρτιζάνοι (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

25. The Black Shrike - Μαύρος σταυροφόρος (εκδόσεις ΒΙΠΕΡ)

27. Death Train - Το τρένο του ολέθρου (εκδόσεις Bell)*

Για το τελευταίο να προσθέσω ότι είχε κάνει τα προσχέδια ο συγγραφέας αλλά δεν πρόλαβε να το γράψει πριν πεθάνει.

[BladeRunner]

Σατανικό όπλο

 

Σχεδόν εννιά μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα ιστορία του Άλιστερ Μακλίν, αν είναι δυνατόν! Που να μην μου άρεσε και σαν συγγραφέας δηλαδή... Λοιπόν, το Σατανικό Όπλο (The Satan Bug αγγλιστί), που έγινε ταινία με τον ίδιο τίτλο το 1965 σε σκηνοθεσία του μεγάλου και τρανού John Sturges, είναι ένα ακόμα πολύ καλό ψυχροπολεμικό θρίλερ, έτσι όπως τα έγραφαν οι Άγγλοι την δεκαετία του '60. Η πλοκή βέβαια θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα και όχι κατασκοπευτικό, δεν έχει σημασία όμως. Λίγα λόγια για την ιστορία: Το Μόρντον είναι ένα υψίστης ασφαλείας εργαστήριο παρασκευής ιών, εγκατεστημένο στην αγγλική ύπαιθρο. Στο ευρύ κοινό είναι γνωστό για τα πειράματα με σκοπό την εύρεση θεραπειών για δεκάδες ασθένειες, στην πραγματικότητα όμως σ'αυτό υπάρχουν οι πιο επικίνδυνοι ιοί. Και μια μέρα, κάποια μέλη του προσωπικού βρίσκονται δολοφονημένα και στελέχη ενός πραγματικά διαβολικού ιού έχουν κλαπεί. Ποιος και γιατί να κάνει κάτι τέτοιο; Έχει καμία σχέση η Σοβιετική Ένωση; Ο πρώην υπεύθυνος ασφαλείας του Μόρντον και νυν ερευνητής, Πιερ Κάβελ, καλείται να εξιχνιάσει την υπόθεση, με την βοήθεια των αστυνομικών και στρατιωτικών αρχών. Κάποια πράγματα όμως, και ιδιαίτερα κάποιοι άνθρωποι, δεν είναι αυτό που δείχνουν... Ωραίο θριλεράκι, με το μυστήριο, την αγωνία, τις αποκαλύψεις και τις ανατροπές του. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αποτελείται από την έρευνα που γίνεται για την εύρεση των κακών και μόνο προς το τέλος αρχίζει η δράση με τα κυνηγητά, τους πυροβολισμούς και όλα αυτά. Αλλά δεν με χάλασε καθόλου, μιας το μυστήριο μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. Όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή γραφή, ανάπτυξη χαρακτήρων και ατμόσφαιρα, είναι στο ίδιο επίπεδο με τα προηγούμενα βιβλία του Μακλίν, οπότε να μην επαναλαμβάνομαι. Σίγουρα τα βιβλία του συγγραφέα δείχνουν τα χρονάκια τους (αλίμονο!) και δεν είναι για όλα τα γούστα, όμως εμένα μου αρέσουν πολύ.

 

7.5/10

[WILLIAM]

Εντάξει αυτά που έχουν συγκεκριμένο θέμα και ειδικά με καταστάσεις που δεν υπάρχουν πια τα δείχνουν τα χρονάκια τους, και το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη να διαβάσεις, που είναι πιο κοντά στη σύγχρονη μυθιστοριογραφία το καταλαβαίνεις πως είναι παλιό.

[BladeRunner]

Οι καμπάνες του θανάτου

 

Ακριβώς δέκα μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα Άλιστερ Μακλίν και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε. Το βιβλίο που μόλις τελείωσα, στο οποίο βασίζεται και η ταινία When Eight Bells Toll του 1971 με τον Άντονι Χόπκινς, είναι το δέκατο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω. Μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό, αλλά μερικά σημεία με κούρασαν λιγάκι.

 

Ένας πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας της Βρετανίας, προσπαθεί με τα λιγοστά μέσα που διαθέτει και με ψεύτικη ταυτότητα, να ανακαλύψει την συμμορία ανελέητων ληστών, που ευθύνονται για την σωρεία ληστειών καραβιών με πολύτιμο εμπόρευμα, καθώς και για την εξαφάνιση πλοίων και απαγωγή πληρωμάτων, στα δυτικά Χάιλαντς της Σκωτίας. Ένα σκληρό κυνηγητό σε στεριά και θάλασσα είναι μια αναπόφευκτη κατάληξη για την εύρεση των εγκληματιών... Λοιπόν, η ιστορία αρχίζει αρκετά δυνατά και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο μέχρι το τέλος, με ελάχιστες στιγμές χαλάρωσης. Υπάρχουν κάμποσες δυνατές σκηνές, αρκετή βία, άφθονη ένταση και κάποιες εκπληξούλες στην πλοκή. Βέβαια, όντας σχετικά άσχετος με πλοία, ναυσιπλοΐα και τα τοιαύτα, κουράστηκα λιγάκι από το πέρα δώθε με τα πλοία και τις (δικαιολογημένες) τεχνικές αναφορές, πάντως σίγουρα όχι σε σημείο να μην απολαύσω την ωραία αυτή περιπέτεια.

 

Σε γενικές γραμμές, το βιβλίο θα αφήσει ικανοποιημένους τους λάτρεις του συγγραφέα (ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγομαι και εγώ), αλλά και αυτούς που θέλουν να διαβάσουν μια αμιγώς βρετανική περιπέτεια από τα παλιά. Η γραφή είναι καλή και ευκολοδιάβαστη, το φλεγματικό χιούμορ κάνει έντονη την παρουσία του και η δράση είναι χορταστική.

 

8/10

Edited October 25, 2015 by BladeRunner

[BladeRunner]

Στα νύχια του φόβου

 

Ενδέκατο βιβλίο του Άλιστερ Μακλίν που διαβάζω, μου φάνηκε και αυτό εξίσου συναρπαστικό και ψυχαγωγικό με όλα τα προηγούμενα. Άλλωστε, είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς στο είδος της περιπέτειας και των ψυχροπολεμικών θρίλερ, οπότε δύσκολα θα με άφηνε παραπονεμένο. Το συγκεκριμένο βιβλίο έγινε και ταινία, με πρωταγωνιστή τον Barry Newman (Fear Is The Key, 1972), η οποία όμως δεν είναι και τόσο γνωστή. Θα την ψάξω πάντως.

 

Ο πρωταγωνιστής και παράλληλα αφηγητής της ιστορίας μας, ονόματι Τάλμποτ, θα ξεφύγει από το δικαστήριο όπου δικαζόταν για διάφορα εγκλήματα, απαγάγοντας μια κοπέλα για προστασία. Αυτή η κοπέλα έτυχε να είναι κόρη ενός εκατομμυριούχου στρατηγού που ασχολείται με τα πετρέλαια. Μετά από διάφορα γεγονότα, ο Τάλμποτ θα πέσει στα χέρια του στρατηγού, αλλά και κάποιων περίεργων και επικίνδυνων ανθρώπων, που φαίνεται ότι ελέγχουν τον στρατηγό. Ο Ταλμποτ θα τους φανεί χρήσιμος σε μια ανέλκυση που έχουν κατά νου, κοντά σε μια εξέδρα πετρελαίου που ανήκει στον στρατηγό. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...

 

Ο Μακλίν δεν ξεφεύγει από την πετυχημένη του συνταγή, μας προσφέρει και εδώ μπόλικη δράση, δυνατές εικόνες, λίγο μυστήριο, κάποιες ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις (αν και όχι συγκλονιστικές) και σούπερ ατμόσφαιρα. Η γραφή είναι καλή και ευκολοδιάβαστη, με ρεαλιστικές περιγραφές των σκηνών δράσης. Οι χαρακτήρες απλοί, χωρίς ιδιαίτερο βάθος, κάνουν όμως μια χαρά την δουλειά τους. Γενικά πρόκειται για ένα ακόμα ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό περιπετειώδες θρίλερ.

 

8/10

[BladeRunner]

Τα κανόνια του Ναβαρόνε

Τον Μάρτιο του 2016 διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο του Άλιστερ Μακλίν, οπότε όπως είναι λογικό μου έλειψαν πάρα πολύ οι περιπετειώδεις ιστορίες του, με τις δυνατές σκηνές δράσης και τα φοβερά τοπία. Αυτό είναι το δωδέκατο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και σίγουρα είναι από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, ίσως μαζί με το "Όπου τολμούν οι αετοί" και το "Πολικός σταθμός Ζίμπρα" (άλλωστε, αυτά τα τρία βιβλία είναι και τα πιο πολυδιαβασμένα του Μακλίν). Λοιπόν, το βιβλίο το κατευχαριστήθηκα. Είχα καιρό να διαβάσω μια συναρπαστική περιπέτεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τούτη εδώ ήταν ότι έπρεπε για να έρθω εκ νέου σε επαφή με το αγαπημένο αυτό λογοτεχνικό είδος. Η πλοκή είναι απλή και συγκεκριμένη, μια ομάδα επίλεκτων σαμποτέρ έχει μια δύσκολη αποστολή στο νησί Ναβαρόνε (περιττό να πω ότι δεν υπάρχει τέτοιο νησί στο Αιγαίο), έχοντας να αντιμετωπίσουν τόσο τις δυσκολίες των φυσικών τοπίων του νησιού, όσο κυρίως Γερμανούς στρατιώτες που βρίσκονται παντού και ουσιαστικά γνωρίζουν ότι μια ομάδα σαμποτέρ βρίσκεται στο νησί, για κάποια αποστολή. Το βιβλίο θα το διαβάσει κανείς για την περιπέτεια, για τον τρόπο που οι πρωταγωνιστές καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάθε φορά, για τις διάφορες σκηνές δράσης που είναι χορταστικές και καλογραμμένες, για τις περιγραφές των τοπίων, καθώς επίσης και για τη γενικότερη αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Θέλω να πω, το τέλος λίγο-πολύ είναι αναμενόμενο, η γραφή απλή και χωρίς φιοριτούρες, ενώ επίσης δεν υπάρχει ιδιαίτερη εκβάθυνση στους χαρακτήρες. Μιλάμε απλώς για μια καλογραμμένη, συναρπαστική και άκρως ψυχαγωγική πολεμική περιπέτεια, που αποτελεί και βάση για μια από τις καλύτερες ταινίες του είδους. Κατά τη γνώμη μου, οι λάτρεις των κλασικών περιπετειών είναι αδύνατο να μην περάσουν τέλεια διαβάζοντας τούτο βιβλίο.

9/10

[WILLIAM]

Είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και το πρώτο του είδους που διάβασα.

Παρότι το Ναβαρόνε δεν υπάρχει η επιχείρηση διάσωσης των παγιδευμένων στην Κέρο Βρετανών είναι πραγματική. Το 1943 οι Βρετανοί αποβίβασαν στην Κέρο μια δύναμη έξι ταγμάτων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων που είχαν σκοπό να εμποδίσουν τους Γερμανούς από την κατάληψη των ως τότε Ιταλικών Δωδεκανήσων αλλά και να τους πείσουν ότι η επόμενη κίνηση θα ήταν στην Ελλάδα και όχι στην Γαλλία. Αντίθετα με το βιβλίο στην πραγματικότητα οι Βρετανοί δεν ήταν τυχεροί και αιχμαλωτίστηκαν.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Όπου τολμούν οι αετοί'', πρώτο μου.

Όσοι έχουν δει την ομότιτλη ταινία, ξέρουν λίγο- πολύ και την υπόθεση. Μία μικρή ομάδα ριψοκίνδυνων ανθρώπων, πέφτουν με αλεξίπτωτα στη χιονισμένη πλαγιά ενός βουνού στη Γερμανία. Στόχος τους η διάσωση ενός Αμερικανού στρατηγού που κρατείται στο αρχηγείο της Γκεστάπο, άκρως σημαντικού, μιας και γνωρίζει σχέδια των Συμμάχων που αναμένεται να παίξουν μεγάλο ρόλο στην έκβαση του πολέμου. Κυριολεκτικά στο στόμα του λύκου, με εκεί όμως να έγκειται και το όποιο πλεονέκτημα τους. Στο ότι κανείς δεν θα τους περιμένει. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Καλό ήταν, ωραίο μέσα στην απλότητα του. Αν και όχι τόσο απλό όσο περίμενα με βάση το μικρό του μέγεθος και την pulp έκδοση. Όχι ότι δυσκολεύτηκα αλλά μία κάποια συγκέντρωση την ήθελε. Δεν ξέρω, ίσως και να έπαιξε ρόλο το ότι δεν είμαι καλός γνώστης του είδους. Σε κάθε περίπτωση πέρασα καλά και αυτό είναι που εν τέλει μετράει. Εύπεπτο πλην όμως ποιοτικό φλασάκι. Την ταινία την είχα δει, προ αμνημονεύτων χρόνων όμως. Χωρίς να ξέρω ότι βασίζεται σε βιβλίο οπότε και μπόρεσα να το ευχαριστηθώ αβίαστα. (Μόλις συνειδητοποίησα ότι το λέω συνέχεια αυτό το τελευταίο και πρέπει επιτέλους να το σταματήσω, άσχετο, το ξέρω ). Θα κοιτάξω να την ξαναδώ τώρα στα κοντά.

Edited August 16, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.