Joseph Sheridan Le Fanu

[Myyst]

Ο Joseph Sheridan Le Fanu (1814-1873) είναι Ιρλανδός συγγραφέας ιστοριών φαντασμάτων, γοτθικού τρόμου και μυστηρίου.

 

 

Καρμίλλα

 

Η 'Καρμίλλα' είναι μία μικρή νουβέλα και διαμόρφωσε τη λογοτεχνία τρόμου όσο λίγα άλλα βιβλία. Είναι επίσης ένα από τα πιο ιδιαίτερα που έχω διαβάσει. Ο Sheridan Le Fanu έγραψε την 'Καρμίλλα' το 1872, 25 ακριβώς χρόνια πριν τον 'Dracula,' καθιστώντας τις όποιες ομοιότητες ανάμεσα στα δύο έργα υιοθέτηση στοιχείων της 'Καρμίλλας' από τον Bram Stoker για τη δημιουργία του βιβλίου του. Το 1872 έχουν επίσης περάσει μόλις 20 χρόνια από το τέλος της Ιρλανδικής Μεγάλης Πείνας (όταν 1 εκατομμύριο πέθανε από την πείνα και άλλο 1 εκατομμύριο εξαναγκάστηκε σε μετανάστευση.)

 

Η 'Καρμίλλα' είναι μία βρυκόλακας με προτίμηση στο αίμα νεαρών γυναικών -ομοφυλοφυλικής φύσης προτίμηση, γεγονός από μόνο του σημαντικό, καθώς είμαστε μόλις στο 1872.- Το ιδιαίτερο γοτθικό ύφος του βιβλίου είναι το στοιχείο που το καθιστά ένα πρώιμο αριστουργηματάκι τρόμου. Η κλειστοφοβική αίσθηση του να βρίσκεσαι κλεισμένος σε ένα παλιό κάστρο ενώ ο κόσμος γύρω σου αλλάζει -και σε απειλεί άμεσα αλλάζοντας τον τρόπο που αντιμετώπιζεις τον κόσμο.-

[BladeRunner]

Όντως πολύ καλό βιβλίο το Καρμίλα και αρκετά πρωτοποριακό για την εποχή του. Πρόκειται για ένα μικρό γοτθικό διαμαντάκι, με ενδιαφέρουσα ιστορία και σούπερ ατμόσφαιρα. Η γραφή μπορεί να δείχνει ελάχιστα τα χρόνια της, όμως δεν κουράζει σε κανένα σημείο. Γενικά προτείνεται για μια γρήγορη και ενδιαφέρουσα ανάγνωση, είναι ανώτερο από κάμποσα άλλα βιβλία της εποχής του. 4 αστεράκια του έχω βάλει στο goodreads!

Edited April 8, 2014 by BladeRunner

[volyros]

Βρηκα και αγορασα σημερα μια αλλη του νουβελα το "Δωματιο στον ιπταμενο δρακο" το χει διαβασει κανεις?

[tsathoggua]

Βρηκα και αγορασα σημερα μια αλλη του νουβελα το "Δωματιο στον ιπταμενο δρακο" το χει διαβασει κανεις?

 

Αγνοούσα την ύπαρξη του. Θα το ψάξω.

[Tiessa]

Η Καρμίλλα είναι πραγματικά μια εξαιρετική ιστορία. Όπως λέει και ο Myyst παραπάνω, είναι πολύ ιδιαίτερο.

Ως παλιό έργο, δεν έχει ίσως την ταχύτητα που έχουμε μάθει σε πιο σύγχρονες ιστορίες, αλλά βασίζεται στο περιβάλλον και στην εξαιρετική ατμόσφαιρα κι όχι σε πυροτεχνήματα δράσης και σπλατεριάς.

Θα το συνιστούσα σε όλους ανεξαιρέτως τους φίλους του φανταστικού, είτε διαβάζουν τρόμο είτε όχι.

[giorgos lagonas]

Διάβασα και εγώ πολύ πρόσφατα την Καρμίλλα και θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Βάσω. 

 

είναι ένα εξαιρετικό γοτθικό διαμαντάκι, και σε αντίθεση με άλλα του είδους του, έχει γεράσει με χάρη και η αξία του παραμένει αναλλοίωτη

[volyros]

Τελειωνοντας και γω την Καρμιλλα μονο καλα λογια μπορω να πω..Αν και τα χρονακια του φαινονται,η ατμοσφαιρα ειναι πολυ καλη και αν και η πλοκη ειναι καπως προβλεψιμη σημερα με τοσα βιβλια τρομου που εχουμε διαβασει/γραφτει το 1886 θα πρεπει να ηταν γροθια στο στομαχι!!

[Blacksword]

Madam Crowl’s Ghost & Other Stories

Τα φαντάσματα ήταν ένα στοιχείο που, σίγουρα, ήταν αρκετά γνωστό μέσα από τους αιώνες στις μυθοπλαστικές ιστορίες, αλλά ήταν τον 19ο αιώνα, και μέσα από τις ιστορίες του Sheridan Le Fanu - τον «αρχηγό» όπως τον αποκαλούσαν - που ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και το έκανε ακόμα πιο διάσημο.

Σήμερα, φυσικά, με το είδος του φανταστικού να έχει δει τόσο αλλαγές οι ιστορίες αυτές φαίνονται κάπως παλιομοδίτικες, όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.

Αυτή η συλλογή, συλλεγμένη και επιμελημένη από τον M.R. James σχεδόν έναν αιώνα πριν, περιέχει δώδεκα λιγότερο γνωστές και πιο σπάνιες ιστορίες φαντασμάτων.

 

Madam Crowl’s Ghost

Η πρώτη ιστορία ξεκινάει την συλλογή με μια ηλικιωμένη γυναίκα καθώς μας διηγείται τα γεγονότα που την έφεραν, όταν ήταν μόλις ένα μικρό κοριτσάκι τότε, στο σπίτι της ετοιμοθάνατης Madam Crowl, αλλά και αντιμέτωπη με το πνεύμα της.

 

Με το γνωστό του Ιρλανδέζικο στυλ ο Le Fanu φέρνει μια ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά παρ’ όλα αυτά η ιστορία συνολικά δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει τόσο πολύ.

 

Squire Toby’s Will

Η δεύτερη ιστορία επικεντρώνεται στην οικογένεια Marston, και ιδιαίτερα στον νεότερο γιο - τον Charles που, μέσα από ύπουλα σχέδια, έγινε ο κληρονόμος της οικίας Gylingden Hall αφήνοντας τον μεγαλύτερο αδερφό του έξω από την διαθήκη του πατέρα του. Ωστόσο, όταν μια μέρα ένα αδέσποτο σκυλί αρχίσει να περιφέρεται στον τάφο του πατέρα του κάτι πολύ περίεργο θα συμβεί που θα τον φέρει στην ανακάλυψη της αληθινής διαθήκης, αλλά και αντιμέτωπο με το πνεύμα του.

 

Είναι μια αρκετά μεγαλύτερη ιστορία που, παρ’ όλο που η κεντρική της ιδέα είναι ικανοποιητική, τραβάει υπερβολικά πολύ και κουράζει περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται γι’ αυτό που θέλει να πει ο Le Fanu.

 

Dickon the Devil

Η τρίτη ιστορία επικεντρώνεται σε έναν ανώνυμο πρωταγωνιστή καθώς μας αφηγείται τα γεγονότα που τον οδήγησαν σε ένα απομακρυσμένο μέρος του Lancashire μετά την πρόσληψή του από δύο πλούσιες υπηρέτριες για το χώρισμα μιας μικρής περιουσίας και που τον έφεραν αντιμέτωπο με έναν μυστηριώδη άντρα, αλλά και τον, εδώ και πολύ καιρό πεθαμένο, επικεφαλή Bowes.

 

Μια πιο ικανοποιητική ιστορία, αν και σίγουρα όχι εξαιρετική, με την γραφή του Le Fanu να κυλάει αρκετά καλύτερα εδώ, και καταφέρνοντας επίσης να κρατήσει το ενδιαφέρον πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες δύο.

 

The Child that went with the Fairies

Η επόμενη ιστορία επικεντρώνεται σε μια οικογένεια σε μια παλιά πόλη του Limerick που καθώς, συναντάνε μια υπέροχα χρωματιστή άμαξα και την παράξενη μαύρη γυναίκα που την ακολουθεί, η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα όταν ο μικρός Billy μαγευτεί από την γοητεία της γυναίκας αυτής, μόνο για θα βρεθούν αντιμέτωποι αργότερα με την μυστηριώδη εξαφάνισή του.

Είναι μια μέτρια, αλλά μικρή ιστορία καθώς το υπερφυσικό στοιχείο εδώ είναι αρκετά πιο αδύναμο και χωρίς να καταφέρνει να δείξει στο τέλος κάτι αξιοσημείωτο.

 

The White Cat of Drumgunniol

Το «The White Cat of Drumgunniol» ακολουθεί τις διηγήσεις του Dan Donovan καθώς εξιστορεί, στον ανώνυμο πρωταγωνιστή μας, τα γεγονότα που πήραν μέρος στο σπίτι του στο Drumgunniol όταν ήταν μόνο ένα μικρό παιδί, και την συνάντησή του με μια μυστηριώδη γυναίκα αλλά και μιας γάτας που φέρνει τον θάνατο σε όποιον τύχει να την δει.

 

Είναι μια ενδιαφέρουσα από την προηγούμενη με το μεγαλύτερο μειονέκτημά της όμως να είναι η γραφή του Le Fanu που, σίγουρα, δείχνει τα δυνατά της, αλλά και αδύνατά της σημεία.

 

An Account of Some Strange Disturbances in Aungier Street

Η πιο οπτιμιστική ιδέα έρχεται στην συγκεκριμένη ιστορία ακολουθώντας τον Dick, έναν σπουδαστή ιατρικής, που μαζί με τον ξάδερφό του Tom αποφασίζουν να μείνουν σε ένα από τα ακατοίκητα σπίτια του θείου του που είχε αγοράσει πριν καιρό. Όμως σε αυτό το σπίτι θα ανακαλύψουν στην πορεία ότι κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει και θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα αλλόκοτο πνεύμα.

 

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι ένα τέλειο παράδειγμα πως μια καλή ιδέα μπορεί να μην ξεπεράσει ποτέ την μετριότητα, και αυτό, λόγω της γραφής του Le Fanu καθώς δεν καταφέρνει να περάσει το απαραίτητο συναίσθημα που χρειάζεται για να σε μαγέψει - πράγμα που φταίει κυρίως στο ότι επικεντρώνει πάντα τις ιδέες του στις περιοχές/τοπία που παίρνουν μέρος τα γεγονότα, παρά στους ίδιους τους χαρακτήρες.

 

Ghost Stories of Chapelizod

Το «Ghost Stories of Chapelizod» είναι μια πιο διαφορετική ιστορία καθώς είναι χωρισμένη σε τρία, χαλαρά συνδεδεμένα, μέρη. Το πρώτο μέρος να ακολουθεί τον Larkin, έναν νταή του μικρού χωριού του Chapelizod, που έρχεται αντιμέτωπος με τα πνεύματα των θυμάτων του· το δεύτερο μέρος ακολουθεί τις περιπέτειες του νεωκόρου Martin που έρχεται και αυτός αντιμέτωπος με έναν παράξενο άντρα και ένα πολύ περίεργο συμβάν· και τέλος, το τρίτο μέρος κλείνει με τις περιπέτειες του νεαρού Peter καθώς συναντάει μια ασυνήθιστη ομάδα στρατιωτών αλλά και μια παράξενη γυναίκα που αναζητά τον χαμένο της θησαυρό - μόνο για να ανακαλύψει αργότερα ότι είχαν, εδώ και πολύ καιρό, πεθάνει.

 

Είναι σίγουρο ότι, από τις τρεις αυτές μικρές ιστορίες, η δεύτερη είναι η αυτή που ξεχωρίζει πιο πολύ καθώς ο Le Fanu καταφέρνει να χτίσει ένα πολύ δυνατό σασπένς. Βέβαια, δεν μπορώ να πω, και οι υπόλοιπες δύο έχουν και αυτές τις δικές του στιγμές με την πρώτη να έχει, παρά το μικρό της μέγεθος, μια ενδιαφέρουσα - αν και κάπως κλασική - ιδέα, ενώ η τελευταία να έχει ένα δυνατό μυστήριο με τον Le Fanu να το ξετυλίγει πολύ όμορφα μέχρι το τέλος.

 

Wicked Captain Walshawe, of Wauling

Η επόμενη είναι μία, από τις δύο, ιστορίες της συλλογής αυτής που είναι με κεφαλοποιημένη μορφή. Ακολουθεί, μέσα από έναν ανώνυμο αφηγητή, την ζωή του καπετάνιου Walshawe και της, παραμερισμένης από αγάπη, γυναίκας του· όπως επίσης και τις περιπέτειες του θείου του, που γίνεται κληρονόμος του σπιτιού τους, και έρχεται αντιμέτωπος με ένα παράξενα εχθρικό πνεύμα.

 

Μια αρκετά καλή ιστορία με τον Le Fanu να καταφέρνει εδώ, παρά τις χαμηλές προσδοκίες που φέρνουν οι προηγούμενες ιστορίες, να χτίσει ένα καλό σασπένς όπως και να κρατήσει επίσης και το ενδιαφέρον της πλοκής σε ένα υψηλό επίπεδο.

 

Sir Dominic’s Bargain

Η ιστορία αυτή ακολουθεί ένα ανώνυμο επιχειρηματία και εξερευνητή που, καθώς ταξιδεύει στα νότια της Ιρλανδίας, έρχεται αντιμέτωπος με έναν άντρα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που του αφηγείται τις περιπέτειες του παππού του, που ήταν στην υπηρεσία του Sir Dominic, και την συνάντηση του αφέντη του με έναν ασυνήθιστο άντρα που του πρόσφερε μια συμφωνία -  για να του λύσει τα οικονομικά του προβλήματα - μόνο για ανακαλύψει αργότερα ότι, αυτό, ήταν ίσως και το μεγαλύτερο λάθος του.

 

Είναι μια αρκετά δυνατή ιστορία με τον Le Fanu να καταφέρνει να χτίσει το μυστήριο πολύ καλά αλλά και να φέρει το σασπένς σε μια δυνατή κατάληξη.

 

Ultor de Lacy

Μια ακόμα ιστορία που είναι με κεφαλοποιημένη μορφή που επικεντρώνεται στο Ultor, τον μοναδικό κληρονόμο του κάστρου των De Lacy, αλλά και στις δύο κόρες του που, μετά την επανάσταση στην Ιρλανδία, αναγκάστηκε να τις αφήσει μόνες. Όμως, όταν μια μέρα γυρίσει ξαφνικά πίσω στο κάστρο θα ανακαλύψει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει· κάτι που θα φέρει τον ίδιο αλλά και τις κόρες του αντιμέτωπους με τα πιο παράξενα πράγματα.

 

Είναι μια συμπαθητική ιστορία αλλά, ελαφρώς, απογοητευτική μετά από αυτό που φέρνουν οι προηγούμενες δύο ιστορίες καθώς ο Le Fanu φέρνει μια, ουσιαστικά, λίγο ουδέτερη κατάληξη. Αν μόνο την είχε κάνει περισσότερο ανατριχιαστική, πιστεύω, θα είχε γίνει πολύ καλύτερη.

 

The Vision of Tom Chuff

Η πιο φαντασμαγορικά παράξενη ιστορία έρχεται στο «The Vision of Tom Chuff» καθώς ακολουθεί έναν σκληρό σύζυγο που φέρνει τον τρόμο στην γυναίκα και τα παιδιά του μέσα από τις βίαιες συμπεριφορές του. Όμως, όταν μια μέρα γυρίσει στο σπίτι του μεθυσμένος θα βρεθεί σε ένα όνειρο που θα τον πάει σε ένα κόσμο τόσο παρόμοια ίδιο με τον δικό μας, αλλά και τόσο αλλόκοτα διαφορετικό που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τα πιο φρικιαστικά πράγματα - μόνο για να ανακαλύψει αργότερα ότι αυτό, ίσως, να ήταν πολύ πιο αληθινό απ’ ότι πίστευε και μπορεί ακόμα να το φέρει και στον θάνατό του.

 

Η δυνατότερη, και σίγουρα η καλύτερη ιστορία της συλλογής αυτής δείχνει την, πολύ μεγαλύτερη, φαντασία του Le Fanu καθώς μας πηγαίνει, μέσα από τα όνειρα του Tom, σε κόσμο που είναι πολύ πιθανών μια αληθινά φρικιαστική αναπαράσταση της ίδιας της Κόλασης.

 

Stories of Lough Guir

Όπως παρόμοια και στο «Ghost Stories of Chapelizod» η τελευταία ιστορία της συλλογής είναι χωρισμένη σε πέντε μέρη καθώς ακολουθούν, μέσα από έναν ανώνυμο συγγραφέα, τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών των γεγονότων καθώς έρχονται αντιμέτωποι με το παράξενο πνεύμα του κόμη του Desmond.

 

Όλες αυτές οι πέντε ιστορίες έχουν μια, σχετικά, καλή κεντρική ιδέα όμως είναι υπερβολικά μικρές - με μόλις δύο σελίδες η κάθε μία - για να έχουν κάποια σημαντική επίπτωση που, στο τέλος, τις κάνουν κάπως αδιάφορες.

 

Κλείνοντας, να πω ότι είναι σίγουρα μια συλλογή που δεν εντυπωσιάζει μιας και έχει μερικές αρκετές δύσκολες ιστορίες, λόγω του ιδιαίτερου στυλ που έχει ο Le Fanu, αλλά αξίζει μια ματιά αν θέλει κάποιος να δει περισσότερα από τα έργα του συγγραφέα.

[BladeRunner]

Το δωμάτιο στον Ιπτάμενο Δράκο

Τον Νοέμβριο του 2011 διάβασα το πιο γνωστό έργο του Λε Φανού, το "Καρμίλα", ένα πολύ ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά μικρό σε έκταση μυθιστόρημα τρόμου με βρικόλακες, που σε μεγάλο βαθμό το απόλαυσα (κάποια στιγμή σίγουρα θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω). Οπότε το "Το δωμάτιο στον Ιπτάμενο Δράκο" είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω. Λοιπόν, μπορώ να πω ότι μου άρεσε και αυτό, το βρήκα αρκετά καλογραμμένο (αν και εμφανώς δείχνει τα εκατόν πενήντα χρόνια του) και ατμοσφαιρικό, με κάποια ωραία σκηνικά που μπορούν να καθηλώσουν τους αναγνώστες, όμως επίσης σε σημεία το βρήκα ολίγον τι βαρετό, αργό, καθώς επίσης γενικά μάλλον προβλέψιμο. Και θα χαρακτήριζα τον βασικό πρωταγωνιστή υπερβολικά αφελή, για την ακρίβεια εγκληματικά αφελή. Πάντως γενικά πέρασα καλά, απόλαυσα τα μάλα την όλη ατμόσφαιρα και το ταξίδι στον χρόνο που μου προσέφερε, αλλά σίγουρα από άποψη πλοκής και χαρακτήρων έχει τα προβληματάκια του. Υ.Γ. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά το πολυσέλιδο "Uncle Silas", ένα από τα πολύ κλασικά γοτθικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα. Ελπίζω κάποια στιγμή να το δούμε και στη γλώσσα μας.

7/10

Edited October 12, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.