nefertiti Posted April 13, 2014 Share Posted April 13, 2014 Όνομα Συγγραφέα: Κατερίνα ΓαλιτσίδουΕίδος: γράμμα από τα «παλιά»Βία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 1148Αυτοτελής; Ναι Αγαπημένη θεία Σωτηρούλα, Σου γράφω από ‘δω τι μας βρήκε, γιατί αυτά δε λέγονται, ούτε ομολογούνται τηλεφωνικώς. Φοβάμαι ακόμα να τα ξεστομίσω. Όπως έμαθες από τη μάνα, είχα κοντά ένα μήνα άρρωστο τον άντρα μου τον Βασίλη, ταβλιασμένο στο κρεβάτι από υπερκόπωση. Μπήκαν, βγήκαν γιατροί στην κάμαρά του, ‘δώσαν βιταμίνες ακόμα και βοτάνια, ο Βασίλης τίποτα. Ακούνητος και κοιμισμένος. Είπα να φτιάξω μία σούπα πριν μια βδομάδα ακριβώς, την Κυριακή που ‘χε ο μήνας 13, αυτή με τον τριμμένο κιμά μέσα, τη δυναμωτική, από τη συνταγή της γιαγιάς Μάρως, πρέπει να την ξέρεις και συ. Μου ΄ρχεται φαεινή ιδέα να βάλω μέσα και τον γάλο που έστειλες με την μάνα μου από το χωριό. Όταν μου τον παρέδωσε η μάνα πριν 2 βδομάδες, με τις φούριες του σπιτιού και τον Βασίλη άρρωστο, τον έχωσα στην κατάψυξη χωρίς καν να τον καθαρίσω. Σκέφτηκα μέσα μου όταν θα ‘ρθει η ώρα, τώρα δεν προφταίνω. Μου ‘πε όμως η μάνα : «Η θεία σου η Σωτηρούλα σου στέλνει τον πιο διαολεμένο γάλο του κυρ-Βαγγέλη του κοτοπουλά, που αν τον μαγειρέψεις ανασταίνει ακόμα και πεθαμένους!». Δεν έδωσα σημασία. Που να ΄ξερα! Ξεκινάω τώρα για να σου εξιστορήσω τι έγινε λοιπόν! Ξημερώματα της Κυριακής βάζω το τσουκάλι στη φωτιά, κόβω κρεμμύδια από τον κήπο, τα βράζω στο νερό, τρίβω τον κιμά, βάζω σέλινο, μαϊντανό, ανοίγω μετά την κατάψυξη και βγάζω τον κοκαλωμένο γάλο. «Μωρ’ σαν ζωντανός είναι ο άτιμος!», σκέφτομαι ενώ τον ξεπουπουλιάζω με καυτό νερό. Κάθε φτερό και πούπουλο που ‘βγαζα το νεκρό πουλί τιναζόταν. Μα δεν λογάριασα τίποτα καθότι ήμουν άυπνη και σκασμένη που δεν σηκώνεται ο Βασίλης. Τον βάζω που λες μετά κάτω από τη βρύση να τον καθαρίσω, αυτός τίναζε τα γυμνά φτερά του λες και ήταν ζωντανός και πλατσούριζε αχόρταγα στο νερό! Μήστιτί μου κύριε! Του κόβω το λειρί, ακούω ένα άγριο κρώξιμο και βλέπω δυο κοράκια να στέκονται στην πόρτα της κουζίνας και να κάνουν χάζι. «Ξούτ παλιόπουλα από ‘δω χάμω!» τα διώχνω συγχυσμένη. Ξανακοιτάω το γάλο, μου φαίνεται πια το κεφάλι του μεγάλο σαν παιδιού και τα μάτια του ανοιχτά , ενώ θυμόμουν πως από την στιγμή που τον έβγαλα και άρχισα να καταπιάνομαι με αυτόν, ήταν κλειστά. «Α να χαθείς διαολόπραμα, δε θα με τρελάνεις εσύ εμένα!», σκέφτομαι και με πιάνει νευρικό γέλιο. Κόβω το ‘να φτερό, πλημμύρα τα αίματα στο νεροχύτη λες και ήταν ζωντανό το πουλί και το πετσόκοβα. Ρίχνω το κομμένο φτερό βιαστικά στη σούπα. Kόβω και το δεύτερο μάνι μάνι το ρίχνω και αυτό μέσα. Aπό το υπόλοιπο σώμα πετιόταν σαν πίδακας το αίμα λερώνοντάς μου το πρόσωπο και τα μαλλιά. Η σούπα γίνεται πορφυροκόκκινη. Ανοίγω το συρτάρι να πάρω το μεγάλο κουζινομάχαιρο και μέχρι να γυρίσω στο νεροχύτη ο γάλος είχε γυρίσει από μπρούμυτα, ανάσκελα. Παναγιά μου! Δεν φοβήθηκα όμως. Αρχίζω να του κόβω αποφασιστικά ένα ένα τα δάχτυλα πριν τον ξεποδαριάσω τελείως. Κόβω το πρώτο δάχτυλο του δεξιού ποδιού, γαντζώνονται τ’ άλλα με μια κίνηση σπασμωδική και μου γρατσουνάνε βαθιά το χέρι, πάνω από την παλάμη. «Αααα!», ξεφωνίζω, «Γυναίκα τι γίνεται, τι αλυχτάς πρωϊνιάτικα στην κουζίνα;», αναστήθηκε ο άρρωστος από την φασαρία. Δε θα με ξεκάνει εμένα το διαολόπουλο, σκέφτομαι οργισμένη. Παίρνω το κλαδευτήρι από τον πάγκο της κουζίνας και του κλαδεύω τα υπόλοιπα δάχτυλα καθώς αυτός με γρατσουνάει και με ματώνει παντού στα χέρια. Τρομάρα του! Αρχίζει να κουνιέται ολόκληρος πριν του κόψω τα μπούτια από τη ρίζα, και το κεφάλι του γίνεται ακόμα πιο μεγάλο. Παίρνω το κουζινομάχαιρο και του το καρφώνω στην καρδιά. Πετιέται τότε και γραπώνεται με τα πόδια που δεν πρόλαβα να του βγάλω και με όλο του το κορμί στα μαλλιά μου! «Αααα», τρέχω στο Βασίλη γεμάτη αίματα, « Βγάλ΄τον από πάνω μου!». Ο Βασίλης πετάγεται πάνω από τα σκεπάσματα και τον ξεμπλέκει με δυσκολία από τα μαλλιά μου. Του δίνουμε μια και γλιστράει στο πάτωμα και κατευθύνεται στη εξώπορτα. Ανοίγω την πόρτα με το κεφάλι μεσ΄τα αίματα και πριν προλάβω να τον κλωτσήσω κατρακυλάει μόνος του από το πλατύσκαλο στη σκάλα και φτάνει στην αυλή. Τρέχει ο σκύλος μας ο Μπομπ και πριν καλά καλά το καταλάβω αρπάζει με τα δόντια του ένα μπούτι και το καταβροχθίζει στη στιγμή λαίμαργα. Καταφτάνουν και τα κοράκια από την πόρτα της κουζίνας που στο μεταξύ έχουν πολλαπλασιαστεί, και έτσι πως είναι ο γάλος κυλισμένος μεσ΄τα χώματα, ματωμένος και με το κεφάλι του να κάνει σπαστικές κινήσεις ενώ χτυπιέται για να σωθεί, τον κατατρώνε ζωντανό! «Κρααα, κραα!», χαλασμός Κυρίου γίνεται. Πάω μέσα στο τσουκάλι, βγάζω τις φτερούγες, τις δένω σφιχτά σε μια σακούλα και τις πετάω με κλειστά μάτια στην ρεματιά που είναι κάτω από το σπίτι μας. Ταραγμένη από το επεισόδιο μπαίνω στο μπάνιο, πλένω γρήγορα το κεφάλι μου και μαζεύω ότι έχει απομείνει από τον γάλο, φτερά και κομμένα δάχτυλα, και τα πετάω στα κοράκια που τον είχαν ήδη εξαφανίσει, αναζητώντας ακόμα στο χώμα και άλλο από το ξέφρενο φαγοπότι κάνοντας σαν αφηνιασμένα. Περιττό να σου πω πως καταβρόχθησαν και τα τελευταία απομεινάρια του γάλου βγάζοντας άναρθρα κρωξίματα. Το μεσημέρι δίνω τη σούπα στο Βασίλη. Την άλλη μέρα το πρωί σηκώνεται νωρίς νωρίς να πάει στη δουλειά του τόσο εύρωστος, φτου φτου Παναγιά μου, όπως δεν τον έχω ματαδεί ποτέ μου. Μα και τόσο νευρικός συνάμα, σπάει δυο φλυτζάνια του καφέ πάνω στη βιάση του πριν φύγει. Από τότε είναι περδίκι, ακούραστος και με τα νεύρα τσιτωμένα. Όταν γυρνάει από τη δουλειά σβαρνίζει ολημερίς όλα τα δωμάτια και την αυλή και μαστορεύει, μα κάνει και πολλές ζημιές ταυτόχρονα. Πάει το δώρο του θείου του Τάκη από την Κίνα, έγινε κομμάτια στα χέρια του Βασίλη το ακριβό βάζο. Και η κρυστάλλινη φοντανιέρα της θείας Κίτσας. Αν πεις και για τα ασημένια κουταλάκια της θείας Πηνελόπης, πήρε να τα γυαλίσει μια μέρα και αυτά, μετά από μισή ώρα που τα είχε απλώσει πάνω στο τραπέζι, άρχισαν να στραβώνουν ένα ένα. Ο Μπομπ προχθές έπαθε κρίση, άρχισε να χτυπιέται ανάσκελα και να βγάζει αφρούς, αλλά το ξεπέρασε γρήγορα και γενικά έχει εξελιχθεί σε πολύ άγριος φύλακας. Στο σημείο που φάγανε το γάλο, ξαναφύτρωσε η φλαμουριά που ΄χα ξεριζώσει πέρσι γιατί ήταν άρρωστη και θα μου κολλούσε τα λάπατα του κήπου. Και στη ρεματιά από κάτω που χει το χαμόσπιτό της η κυρά Στέλλα, εμφανίστηκε ξαφνικά γάργαρο νερό και πλημμύρισε η αποθήκη της στα καλά του καθουμένου. Τι να πω! Θεός φυλάξοι! Άλλο κακό να μην μας βρει. Να με συμπαθάς μα έπρεπε να στα πω για να ξέρεις και συ. Αυτός ο κυρ- Βαγγέλης ο κοτοπουλάς είναι καλός χριστιανός; Και τα πουλιά του είναι σίγουρα πλάσματα του Θεού ή….Παναγιά μου βόηθα! Κλείνω βιαστικά γιατί ο Βασίλης κάτι βροντάει μέσα στο μπάνιο. Σε ασπάζομαι στο όνομα του Χριστού και της Παναγίας και των 12 αποστόλων μέρες που είναι. Άλλο τέτοιο πουλί να μην μου ξαναστείλεις. ΥΓ. Έφερα και τον πάτερ να μας κάνει ευχέλαιο. Το μόνο που έγινε μετά είναι να σκάσει ο ηλεκτρικός θερμοσίφωνας και να καεί η τηλεόραση. Η ανιψιά σου Κατίνα Περιστέρι, 20 Απριλίου 1971 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cosmo Posted April 14, 2014 Share Posted April 14, 2014 Πολύ ωραία ιστορία. Μου άρεσε αρκετά αν και είχα καταλάβει από νωρίς την συνέχεια της. Μπράβο Κατερίνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted April 14, 2014 Share Posted April 14, 2014 Ώου! Καλή ιστορία! Τρομακτική και ταυτόχρονα παράξενα δοσμένη, έτσι που τα περιγράφει η γυναίκα στο γράμμα. Ενδιαφέρον συνδυασμός του παράδοξου και τρομακτικού μέσα στο σπίτι με την απόφαση ότι "εσένα δεν θα σου περάσει" της νοικοκυράς που πρέπει να φτιάξει τη σούπα κι έχει άλλα φλέγοντα θέματα στο μυαλό της. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted April 14, 2014 Share Posted April 14, 2014 (edited) Μου άρεσε πολύ! Οι λεπτομέρειες ήταν απολαυστικές. Οι γλώσσα σε βάζει τελείως στο κλίμα. Μ' άρεσε που έβαζες στο παιχνίδι κι άλλα στοιχεία της φύσης πέρα από τον άρρωστο άνδρα. Θα ήθελα να μάθω τι έγινε μετά στα κοράκια επίσης και γενικά θέλω μια συνέχεια! Edited April 14, 2014 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nefertiti Posted April 15, 2014 Author Share Posted April 15, 2014 ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και χαίρομαι πολύ που άρεσε η μικρή μου ιστορία βγαλμένη από τα κατάλοιπα των δεισιδαιμονιών και προκαταλήψεων της ελληνικής επαρχίας (που αν μη τι άλλο κουβαλάμε στη μικρή Αθήνα του τότε, και τη μεγάλη του τώρα). Διγέλαδε να απαντήσω στο ερώτημά σου για τα κοράκια..τα φαντάζομαι να 'χουν κουρνιάσει σε μυστική κρυψώνα στη ρεματιά και να επιτίθενται ύπουλα και θανατηφόρα σε ανίδεα πλάσματα (κότες, γάτες, και άλλα ζωντανά που αναζητούν την τροφή τους, ή σε ανύποπτους διαβάτες)...εικασίες. Ίσως η συνέχεια να κρύβεται σε όλες αυτές τις ιστορίες τρόμου που εφευρίσκει η λαϊκή παράδοση των μύθων και των θρύλων στα χωριά, αυτές που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας όταν πηγαίναμε στο χωριό για Πάσχα ή διακοπές. Πάντως η πρόθεση μου ήταν να είναι αυτοτελής η ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted April 15, 2014 Share Posted April 15, 2014 Ωραία ιστορία!! Μου άρεσε πολύ που ήταν σ' αυτή τη μορφή, ένα γράμμα που εξιστορεί τι έγινε με καθημερινή γλώσσα και απλές εκφράσεις. Τη διάβασα "νεράκι" και όταν τελείωσε ήμουν ευχαριστημένος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted April 21, 2014 Share Posted April 21, 2014 Μου άρεσε πολύ αυτή η ιστορία. Σχεδόν αψεγάδιαστη! Στα πολύ θετικά της, έχω να προσμετρήσω τη γλώσσα που χρησιμοποιείται. Όχι μόνο βάζει τον αναγνώστη στο κλίμα αμέσως, αλλά προσωπικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω κείμενα σε ιδιάζουσα διάλεκτο. Οι περιγραφές είναι γλαφυρότατες, τα συναισθήματα πειστικά δοσμένα, οι καταστάσεις κωμικοτραγικές. Και η μορφή της ιστορίες (γράμμα) είναι μια από τις αγαπημένες μου. Αν κάτι θα ήθελε διόρθωση, αυτό είναι κάποιες γλωσσικές ατασθαλίες που παρατηρούνται στο κείμενο, αλλά αυτές είναι εν γένει ασήμαντες. Για παράδειγμα: "Ο Μπομπ προχθές έπαθε κρίση, άρχισε να χτυπιέται ανάσκελα και να βγάζει αφρούς, αλλά το ξεπέρασε γρήγορα και γενικά έχει εξελιχθεί σε πολύ άγριος φύλακας." "... σε πολύ άγριο φύλακα" είναι το σωστό. Επίσης: "Σε ασπάζομαι στο όνομα του Χριστού και της Παναγίας και των 12 αποστόλων μέρες που είναι." Εδώ το "αποστόλων" πρέπει να είναι με κεφαλαίο. Λείπουν επίσης και ορισμένα σημεία στίξης, αλλά όλα αυτά δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί με ένα χτένισμα. Μπράβο γι' αυτή την ιστορία! Περιμένουμε κι άλλες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Evanescent Posted April 25, 2014 Share Posted April 25, 2014 (edited) Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά γέλασα πάρα πολύ με την ιστορία σου. Δε μου προξένησε κανένα ίχνος τρόμου, αντίθετα τη διασκέδασα αφάνταστα. Ίσως εξαιτίας της απλοϊκής, λαϊκής και συνάμα λίγο ακατέργαστης γραφής της Κατίνας. Πάντως ότι μια ψόφια γαλοπούλα θα έκανε τόσο σαματά, δεν το περίμενα. Ευφυές. Κι η κατακλείδα: Άλλο τέτοιο πουλί να μην μου ξαναστείλεις. ΥΓ. Έφερα και τον πάτερ να μας κάνει ευχέλαιο. Το μόνο που έγινε μετά είναι να σκάσει ο ηλεκτρικός θερμοσίφωνας και να καεί η τηλεόραση. ήταν λες και διάβασα ένα πετυχημένο ανέκδοτο. Σ' ευχαριστώ, επιτυχές το γράμμα σου. Υ.Γ. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να διαβάζαμε και το γράμμα-απάντηση της θείας Σωτηρούλας (μιας και άνωθεν ζητήθηκε συνέχεια). Edited April 25, 2014 by Evanescent Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nefertiti Posted May 5, 2014 Author Share Posted May 5, 2014 χαίρομαι πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια, και ακόμα περισσότερο που προκάλεσε και γέλιο το γράμμα της Κατίνας, καθώς ήθελα να περάσω και τον τραγελαφικό χαρακτήρα του συμβάντος...Lady Nina όντως αυτό το σημείο όπου αναφέρεται ο "άγριος φύλακας" με παίδεψε και μένα και ενώ το διάβαζα φωναχτά μου κόλλησε πιο εύηχα η ονομαστική αντί της αιτιατικής που είναι η σωστή. Μακάρι να υπάρχει περαιτέρω έμπνευση....σίγουρα θα αναρτηθεί άμεσα. Καλή συνέχεια σε όλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.