Daniel H. Wilson - Robopocalypse

[BladeRunner]

 

Άλλο ένα σύγχρονο και πολύ γνωστό στο εξωτερικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε στα ελληνικά την φετινή χρονιά. Έχει συζητηθεί αρκετά και ελπίζω σύντομα ν'αρχίσουν επιτέλους τα γυρίσματα της ταινίας που έχει μείνει πίσω. Άντε Στίβεν Σπίλμπεργκ, τι άλλο έχεις να κάνεις;

 

Στα της ιστορίας τώρα: Στο κοντινό μέλλον, σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα είναι αυτοματοποιημένα, ανθρωποειδή ρομπότ χρησιμοποιούνται ως οδοκαθαριστές, νταντάδες, φύλακες, υπεύθυνοι ασφάλειας και ειρήνευσης σε εμπόλεμες ζώνες και άλλα παρεμφερή, και γενικά η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ. Μια μέρα όμως, όλη αυτή η τεχνολογία αρχίζει και δυσλειτουργεί αυτοβούλως και κάποια στιγμή στρέφεται εναντίον μας. Μια ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη, υιοθετώντας την προσωπικότητα ενός μικρού αγοριού, αρχίζει σιγά-σιγά να ελέγχει όλη την ανώτερη τεχνολογία, από τα έξυπνα αυτοκίνητα και τα κάθε είδους ανθρωποειδή ρομπότ, έως την εναέρια κυκλοφορία, την ηλεκτρική ενέργεια και τα παγκόσμια δίκτυα υπολογιστών. Τα ρομπότ και όλα τα συστήματα αρχίζουν να εξελίσσονται μόνα τους. Με λίγα λόγια, γίνεται μια Ρομπό-επανάσταση. Την συνέχεια την φαντάζεστε...

 

Η ιστορία χωρίζεται σε πέντε μέρη: Μεμονωμένα περιστατικά, Ώρα Μηδέν, Επιβίωση, Αφύπνιση και Αντεπίθεση. Στην αρχή βλέπουμε κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά με δυσλειτουργικές μηχανές, μετά βλέπουμε την επανάσταση τους με όλα τα φυσικά επακόλουθα και στο τέλος την προσπάθεια να κυβερνήσουν τον κόσμο και πως οι άνθρωποι οργανώνονται κάποια στιγμή για να σταματήσουν την λαίλαπα.

 

Το στιλ αφήγησης θυμίζει έντονα τον Παγκόσμιο Πόλεμο Ζ του Μαξ Μπρουκς, μιας και η ιστορία που περιγράφεται είναι ήδη καταγεγραμμένη και απλώς αναλύεται από κάποιον Κόρμακ Γουάλας, βασικό στέλεχος της ανθρώπινης αντίστασης, μέσω συνεντεύξεων, καταθέσεων, καταγραφών από κάμερες ασφαλείας και από εξιστορήσεις διαφόρων ανθρώπων (και τις δικές του βέβαια), κατά συνέπεια δεν υπάρχει κάποιος καλά σκιαγραφημένος πρωταγωνιστικός χαρακτήρας με τον οποίο μπορείς να δεθείς, αλλά διαβάζεις αρκετές διαφορετικές ιστορίες και γνωρίζεις πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Προσωπικά αυτό το στιλ μου άρεσε πολύ, μάλιστα κάποιες από αυτές τις ιστορίες θα μπορούσαν να σταθούν εξαιρετικά και ως αυτοτελή διηγήματα.

 

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η ιστορία είναι γεμάτη από λογής-λογής τεχνολογικά μπιχλιμπίδια και ρομπότ και η δράση είναι άφθονη με πολλές δυνατές σκηνές που χρειάζεται μεγάλο μπάτζετ για να τις δούμε με την καλύτερη δυνατή ποιότητα και στον κινηματογράφο. Δεν μπορώ να πω ότι η πλοκή κρύβει εκπλήξεις ή ανατροπές, έτσι όπως ήταν δομημένη η ιστορία δύσκολα θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά δεν με απασχόλησε και τόσο.

 

Η γραφή μου φάνηκε πολύ καλή, διαβαζόταν εύκολα και ευχάριστα, δεν υπήρξε σημείο που να με κουράσει ή να με κάνει να βαρεθώ και οι περιγραφές των ρομπότ και των σκηνών δράσης ήταν οπωσδήποτε ενδιαφέρουσες. Της έλειπε βέβαια κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα, όμως μιλάμε για μια sci-fi περιπέτεια.

 

Επιγραμματικά, πρόκειται σίγουρα για ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα, αν και ίσως όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο, που προσπαθεί να αναλύσει την περίπτωση μιας επανάστασης της σύγχρονης τεχνολογίας εις βάρος των ανθρώπων και πως ο άνθρωπος μπορεί να σταθεί απέναντι σ'αυτήν. Αν ψάξει κανείς μπορεί να βρει αρκετές ατέλειες, άλλωστε και στο goodreads ή το αμερικάνικο amazon δεν παίρνει και κανέναν εξαιρετικό βαθμό, εμένα όμως μου άρεσε πάρα πολύ και με διασκέδασε αφάνταστα. Γι'αυτό και τα πέντε αστεράκια.

 

9.5/10

Edited April 13, 2014 by BladeRunner

[Mesmer]

Μια αρκετά φιλότιμη και αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια για τη σκιαγράφηση και περιγραφή ενός παγκόσμιου πολέμου με μηχανές, που δυστυχώς δεν με ικανοποίησε όσο θα ήθελα. Ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο, μέσω καταγραφών από διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα, δεν ξέρω κατά πόσο ήθελε να εκμεταλλευτεί την επιτυχία και την εμπορικότητα του Παγκόσμιου Πόλεμου Ζ, επειδή, κατά τα άλλα, δεν είδα να βοηθάει σε κάπου. Κι ενώ τα πρώτα κεφάλαια είναι έτσι ακριβώς, μέσα από περιγραφές βίντεο καμερών ασφαλείας, από ηχητικά ντοκουμέντα και ανακρίσεις, γρήγορα αυτό το μοτίβο ξεχνιέται και περνάμε σε πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις απευθείας από τη στιγμή που συμβαίνουν τα γεγονότα, και δεν έχουμε εξιστόρηση των όσων έχουν συμβεί. Μ' αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται κάπως η δομή που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας στο βιβλίο. Επίσης, τα άτομα που ακολουθούμε είναι μετρημένα και δεν έχουμε μια πληθώρα αφηγήσεων από πολλές διαφορετικές σκοπιές, και κάπως έτσι χάνεται το παγκόσμιο του θέματος, που θα ήθελε να περάσει ο συγγραφέας, δίνοντας βάση μόνο σε 3-4 πόλεις και κυρίως στην Αμερική. Αυτό ενισχύει την άποψή μου ότι θα ήταν προτιμότερο να επιλέξει κάποιο διαφορετικό τρόπο γραφής, όπως η τριτοπρόσωπη που θα βόλευε καλύτερα.

 

Η αφήγηση ήταν κάπως άχρωμη και ουδέτερη. Είτε αφηγούταν ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, είτε ένας έφηβος χάκερ, ένα ρομπότ, ή ένας γέρος Κινέζος, ήταν σαν να ακούγαμε το ίδιο πρόσωπο. Ακόμη ένας λόγος για τη χρήση τριτοπρόσωπης αφήγησης. Αν εξαιρέσεις αυτό, πάντως, ήταν αρκετά ευκολοδιάβαστο, χωρίς να σε κουράζει.

 

Επίσης, υπήρχα αρκετές τεχνικές λεπτομέρειες που με πείραξαν και ούτε θα τις περίμενα από κάποιον με διδακτορικό στη ρομποτική. Ενδεικτικά αναφέρω:

 

 

 

-Η όραση της Ματίλντα. Δηλαδή, έχουμε ένα 12χρονο κορίτσι που το κατεβάζουν από το χειρουργικό τραπέζι στη μέση μιας επέμβασης προσθήκης βιονικών ματιών κι αυτή προσαρμόζεται αμέσως στα νέα δεδομένα, χωρίς την παραμικρή παρενέργεια; Καταλαβαίνει αμέσως ότι βλέπει τη θερμότητα των σωμάτων των ανθρώπων και τις δονήσεις του εδάφους; Με πετάει κάπως έξω. Επίσης, η ικανότητά της να μιλάει με τα ρομπότ μοιάζει κάπως αυθαίρετη και απεριόριστη. Θα μπορούσε κάλλιστα να μπει στα «μυαλά» των κακών ρομπότ και να τα τρελάνει. Ίσως ακόμα και στον Άρκος τον ίδιο. Αφήστε που θυμίζει κάπως και τον Neo στο Matrix Revolutions, και δεν θέλω να το θυμάμαι...

 

-Τα θερμομπότ. Οκ, σκέφτηκε ο Άρκος να φτιάξει κινητές νάρκες που θα είχαν ως στόχο τους ανθρώπους, αναγνωρίζοντάς τους από τη θερμότητα που εκπέμπουν τα σώματά τους. Δεκτό, μ' αρέσει. Αλλά δεν σκέφτηκε ο έρμος να βάλει κι ένα ανώτατο όριο στις θερμοκρασίες που θα επιτίθονταν; Ορίζεις μια ζώνη μεταξύ 35 και 40 βαθμών Κελσίου και τους έχεις όλους. Θα πρέπει δηλαδή να πηγαίνουν και να πέφτουν πάνω στις φωτιές σαν πεταλούδες; Καταλαβαίνω το να μπερδεύονται από τις φωτιές, αλλά όχι και να ρίχνονται στις φλόγες.

 

-Η Αφύπνιση από το τραγούδι της Μικίκο. Από πού πάλι προέκυψε αυτό; Πολύ σουρεάλ και φάντασυ για ένα τόσο πραγματιστικό βιβλίο. Και πολύ μεγάλη ευκολία για να κάνει κάποια ρομπότ συμμάχους των ανθρώπων. Προτιμάω εκείνα τα χαζούτσικα αμυντικά ρομπότ του Νομούρα, που απλά ακολουθούν οδηγίες. Και η συνείδηση των ρομπότ; Πώς βρέθηκε εκεί; Μέχρι τότε ήταν απλά ρυθμισμένα να ακολουθούν κάποιες διαδικασίες. Και με ένα τραγούδι απόκτησαν συνείδηση; Όχι, και πάλι δεν ταιριάζει σε ένα τόσο πραγματιστικό βιβλίο. Ακόμη κι αν η Μιμίκο ήταν κάτι το ξεχωριστό, δεν είναι ορθολογικός τρόπος αυτός για να μεταδώσει αυτήν τη διαφορετικότητά της.

 

Αυτά αρκούν νομίζω.

 

 

 

Και για να μην αναφέρω μόνο τα άσχημα, το βιβλίο είχε κάποιες εντυπωσιακές σκηνές μάχης και καταστροφής, που ευχαριστιόσουν να τις φαντάζεσαι. Είχε και μερικές καλές ιδέες, που δυστυχώς δεν εκμεταλλεύονται σωστά. Αν δεν είσαι λίγο κολλημένος με λεπτομέρειες και μπορείς να δεχτείς ευκολότερα κάποια πράγματα, θα το ευχαριστηθείς και θα περάσεις καλά.

 

Δεν ήξερα ότι πήγαινε και για ταινία. Φαντάζομαι ότι θα είναι τύπου Pacific Rim, μια δικαιολογία για να τα κάνουμε όλα λίμπα. Αν και ο Σπίλμπεργκ είναι γερό χαρτί, κι απ' ό,τι λέει έχει κάποιες ιδέες διαφορετικές με το βιβλίο. Θα δούμε, λοιπόν.

Edited May 4, 2014 by Mesmer

[Rov]

Για να μην τα γράφω διπλά (το έχω και στις αξιολογήσεις), το Robopocalypse αξίζει να διαβαστεί. Θα έλεγα ότι είναι σαν μια ταινία να διαδραματίζεται μπροστά σου, χωρίς βέβαια την εικόνα.

 

Κύριο χαρακτηριστικό του αποτελεί ο ρυθμός στην εξέλιξη της δράσης, που είναι συνεχής και χωρίς κανένα κενό. Μπορεί να μην εμβαθύνει τόσο, ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα, όμως το βιβλίο του Γουίλσον καταφέρνει να σε κρατά γερά στις σελίδες του μέχρι το τέλος και αυτό είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα.