Τελευταίο φιλί..

[MadnJim]

Όνομα Συγγραφέα: Σπύρος MadnJim
Είδος: Δεν ξέρω σε τι να την κατατάξω 
Βία; Όχι, με τη συνήθη έννοια τουλάχιστον
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: Περίπου 820
Αυτοτελής; Ναι 
Σχόλια: Ελπίζω να σας αρέσει..

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΙΛΙ..

 

“Σ' αγαπώ..” ψιθύρισε ο άντρας και έσκυψε προς το μέρος της κλείνοντας τα μάτια.
“Σ'αγαπώ..” απάντησε η γυναίκα και τέντωσε το λαιμό της περιμένοντας να νιώσει τα χείλη του στα δικά της.
_____Μόλις δύο ώρες νωρίτερα εκείνο το απόγευμα ήταν στο σπίτι τους, στην άκρη της πόλης των Ιωαννίνων. Αυτός έψαχνε για νέες πληροφορίες στο διαδίκτυο, αυτή παρακολουθούσε με αγωνία τα έκτακτα στην τηλεόραση. Δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα, όχι από το πρωί που φάνηκε τελικά στον ουρανό το φλεγόμενο σημάδι.
_____Οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει με διάφορους τρόπους από καιρό για τον τεράστιο μετεωρίτη που θα πέρναγε πολύ κοντά στη Γη. Ο κόσμος όμως δεν ήταν σε θέση να πιστέψει τον υπαρκτό κίνδυνο πρόσκρουσης, η καθημερινότητα πια είχε φτάσει τους ανθρώπους σε ένα τέτοιο σημείο που τους ήταν αδύνατο να αντιληφθούν οτιδήποτε ήταν μεγαλύτερο από την μικρή τους ύπαρξη. Έτσι παρά τις προειδοποιήσεις συνέχισαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, ή να πολεμούν χωρίς πραγματικό λόγο σε κάποιες χώρες που οι “αφέντες” του πλανήτη μας είχαν φροντίσει να μην ξέρουν τίποτ' άλλο.
_____Μόνο που οι επιστήμονες έλεγαν αλήθεια. Το δύο χιλιομέτρων ουράνιο σώμα ερχόταν πράγματι καταπάνω μας, και οι ελπίδες να περάσει ξώφαλτσα και να φύγει στη σκοτεινιά του Γαλαξία μας ήταν ελάχιστες και φρούδες. Κι αυτό το πρωινό επιβεβαιώθηκαν όλες οι ανησυχίες. Ο μετεωρίτης ήταν ορατός και με γυμνό μάτι στον ουρανό του Βόρειου Ημισφαιρίου.
_____Φυσικά ήταν το θέμα της ημέρας. Οι Μάγιας με το ημερολόγιό τους, ο Νοστράδαμος με τις προφητείες του, ο Άγιος Ιωάννης με την Αποκάλυψή του, όλοι ήταν στο επίκεντρο των συζητήσεων μεταξύ των τηλεειδικών στα διάφορα πάνελ. Η καθημερινότητα είχε ταραχτεί αρκετά, αλλά δεν είχε παγώσει όπως θα περίμενε κανείς. Το ζευγάρι είχε τρομάξει όπως τόσα εκατομμύρια άλλοι που βλέπανε το φωτεινό αντικείμενο δίπλα  δίπλα με τον ήλιο στον ουρανό. Παρακολουθούσαν τα νέα όπου τα βρίσκανε, είχαν μάθει σ' ένα πρωί περισσότερα για τον ξακουστό Αρμαγεδώνα απ' όσα θα μάθαιναν ποτέ σ' ολόκληρη τη ζωή τους.
_____Το μεσημέρι είχαν αρχίσει οι πρώτες βίαιες αντιδράσεις. Αναφορές ανθρώπων που πήδαγαν από ψηλά κτίρια και αυτοκτονούσαν γέμιζαν τα κανάλια, οι ταράτσες έβριθαν από ρομαντικούς που περίμεναν με πανό και πλακάτ καλωσορίζοντας ότι κι αν ήταν αυτό που ερχόταν, η αστυνομία έτρεχε να προλάβει τις αναρίθμητες κλήσεις από τα καταστήματα όπου είχε κιόλας ξεκινήσει το πλιάτσικο, οι έξοδοι στις πόλεις είχαν μποτιλιαριστεί με ουρές χιλιομέτρων από τον πανικόβλητο κόσμο που προσπαθούσε να φύγει ελπίζοντας πως θα βρουν καταφύγιο κάπου αλλού.
_____Όταν βγήκαν από το σπίτι για να πάνε ψηλά στο Μιτσικέλι απέναντι από τα Γιάννενα ο μετεωρίτης ήταν πια τόσο κοντά που ξεπερνούσε σε διάμετρο τον ήλιο. Στην τηλεόραση προβλέπανε πως θα έπεφτε τελικά κάπου στη Μεσόγειο μεταξύ Ισπανίας και Τυνησίας. Τα σενάρια λέγανε πως ο αστεροειδής που είχε εξαφανίσει τους δεινόσαυρους θα έμοιαζε χάδι μπροστά σε τούτον που ερχόταν. Όπως όλα έδειχναν η ανθρωπότητα είχε φτάσει στο τέλος της, κι αν κάποιοι κατάφερναν να σωθούν θα είχαν να αντιμετωπίσουν μία σειρά φυσικών φαινομένων, με αρχή το ατέλειωτο σκοτάδι κάτω από τα εκατομμύρια τόνους χώματος που θα τύλιγαν τη Γη και θα την έκρυβαν από το φως του ήλιου.
_____Κάθισαν σε μια μεγάλη πέτρα και απόλαυσαν για τελευταία φορά την υπέροχη θέα. Η πόλη των Ιωαννίνων, πανέμορφη μέσα στο πράσινο, η Παμβώτιδα λίμνη με το Νησάκι της, τα Ηπειρώτικα βουνά τριγύρω γεμάτα Ιστορία χιλιετιών.. Πιασμένοι χέρι χέρι περίμεναν αμίλητοι, αγκαλιασμένοι, ενώ η θερμοκρασία ανέβαινε όλο και περισσότερο όσο πέρναγε η ώρα.
_____Η πρόσκρουση ήταν τόσο δυνατή που το τράνταγμα ξεπέρασε κατά πολύ κάθε προηγούμενο σεισμό. Αγκαλιάστηκαν ακόμη πιο σφιχτά και με τον τρόμο να αφήνει τη θέση του στην απελπισία άρχισαν να κλαίνε σιωπηλά. Ελάχιστα λεπτά αργότερα τους χτύπησε πολύ δυνατός αέρας, και μετά ένας ήχος έφτασε στ' αυτιά τους, που συνέχισε να δυναμώνει μέχρι που η έντασή του έγινε εκκωφαντική. Το βουνό απέναντί τους προς τα νότια ξαφνικά σχίστηκε, έσπασε σε κομμάτια και γκρεμίστηκε μ' έναν πάταγο που ξέφευγε από κάθε περιγραφή. Το πελώριο κύμα που ερχόταν με εξωφρενική ταχύτητα πέρασε και κατέκλυσε αμέσως την κοιλάδα, ακολουθούμενο από το πυκνό σύννεφο σκόνης και χώματος που ο αστεροειδής είχε τινάξει στην ατμόσφαιρα. Η πόλη πνίγηκε σε δευτερόλεπτα, η καταστροφή ήταν αυτό που λέγεται “Βιβλική” ! Πίσω τους, το βουνό με τα φημισμένα Ζαγόρια άνοιξε και άρχισε να ξερνάει φωτιά και λιωμένη πέτρα. Αέρια από τα σωθικά της Γης ξέφυγαν και ανακατεύτηκαν με τον αέρα κάνοντάς τον σκέτο δηλητήριο για την ζωή, ενώ η ζέστη ήταν τόση που το δέρμα είχε αρχίσει να τσουρουφλίζεται και να μαυρίζει.
_____Κοιτάχτηκαν για τελευταία φορά. Τα δάκρυα δεν τρέχανε πια, είχαν εξατμιστεί από την υψηλή θερμοκρασία.
“Σ'αγαπώ..” είπε αυτός σιγανά κι έσκυψε προς το μέρος της κλείνοντας τα μάτια.
“Σ'αγαπώ..” απάντησε αυτή και τέντωσε το λαιμό της περιμένοντας τα χείλη του να αγγίξουν τα δικά της.
_____Το φιλί τους ήταν το τελευταίο που ένιωσαν πριν γίνουν σκόνη από τη μανία της Φύσης..-
     By MADnJIM

[Mesmer]

Γενικά, αυτό είναι ένα πολυδουλεμένο θέμα, που το έχουμε δει πολλές φορές κι από όλες τις πλευρές. Εδώ μας δίνεις μια πολύ σύντομη εκδοχή του, η οποία προσπαθεί να συμπεριλάβει όλα τα επιμέρους κομμάτια της μεγαλύτερης εικόνας, οπότε, αναγκαστικά, μοιάζει είτε ημιτελές, είτε ελλιπές.

 

Τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό; Αποφάσισε ποια ιστορία θέλεις να μας πεις. Εδώ χρησιμοποιείς σαν πρόσχημα το ζευγάρι για να μιλήσεις για το συμβάν και τα όσα συνέβησαν πριν και μετά. Εγώ θα σου έλεγα να κρατήσεις το ζευγάρι και να βάλεις τα υπόλοιπα στο φόντο, έτσι ώστε να μας πεις τη δική του ιστορία. Τα υπόλοιπα μάς ενδιαφέρουν λιγότερο και μας αποσπούν την προσοχή από τα δικά τους προβλήματα. Αν θες να μιλήσεις για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, χρησιμοποίησε το ζευγάρι για να το κάνεις. Πχ, Η Μαρία έκλεισε την τηλεόραση. Δεν άντεχε να ακούει άλλο για τις καταστροφές στην πόλη. Καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, αλλά δεν χάνουμε την επαφή μας από το κέντρο του διηγήματος.

 

Αν, αντιθέτως, θέλεις να έχεις ως κέντρο του διηγήματος το τι συμβαίνει στον κόσμο, τότε θα πρέπει τα γεγονότα, οι περιγραφές, οι πληροφορίες κτλ, να δοθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι έτσι συμβαίνουν τα πράγματα, ακόμη κι αν μας λες ψέματα. Εδώ, κάποια τεχνικά θέματα θέλουν περισσότερη δουλειά και έρευνα από μέρους σου για να γίνουν πιο αληθοφανή. Είναι σημαντικό το να μπορείς να πείσεις τον αναγνώστη για πράγματα τα οποία εσύ ο ίδιος δεν έχεις ζήσει. Και πάνω σ' αυτό, να αποφεύγεις φράσεις του τύπου «έσπασε σε κομμάτια και γκρεμίστηκε μ' έναν πάταγο που ξέφευγε από κάθε περιγραφή», επειδή μ' αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεις τον αφηγητή, και ως εκ τούτου, τον συγγραφέα.

 

Αυτά τα λίγα από μένα. Καλώς ήρθες στο φόρουμ και στις Βιβλιοθήκες. Έκανες πολύ γεμάτη είσοδο.

 

ΥΓ: Το διήγημα ταιριάζει στη Βιβλιοθήκη Επιστημονικής Φαντασίας, οπότε παίρνω την πρωτοβουλία και το μεταφέρω εκεί.

[Blacksword]

Revival!!

 

Φαίνεται αρκετά καλή αλλά θα συμφωνήσω με τον Mesmer, ήθελε λίγο περισσότερο (ίσως καμιά 1000 λέξεις ακόμα).

 

Η ιστορία αν και έχει στοιχεία τέλος του κόσμου/αποκάλυψη γενικά δεν είναι άσχημη και ενδιαφέρον σημεία όπως πχ. για το ζευγάρι.

 

Όπως και να χει, σε γενικές γραμμές μου άρεσε (ναι πάλι!).

[Disco_Volante]

Φίλε Σπύρο, απορώ πως μου είχε ξεφύγει τόσο καιρό η ιστορία αυτή!

 

Το θέμα του τέλους του κόσμου από πρόσκρουση μετεωρίτη είναι ένα από τα αγαπημένα μου και ειλικρινά μου άρεσε πάρα πολύ η προσέγγισή σου. Η ιστορία ρέει νεράκι και αυτό που με εντυπωσίασε είναι το γεγονός ότι μέσα σε περίπου 820 λέξεις κατάφερες να δώσεις όλες τις απαραίτητες επεξηγήσεις έτσι ώστε να μην αφήνεις καμία απορία στον αναγνώστη.

 

Η οπτική μέσα από το ζευγάρι μου θύμισε λίγο την ταινία Miracle Mile του 1988 (αν δεν την έχεις δει, πίστεψε με, δεν χάνεις και τίποτα!). Ευτυχώς εσύ στο τέλος περιγράφεις αναλυτικά τι ακριβώς συνέβη όταν προσέκρουσε ο μετεωρίτης! Εγώ πάλι μετά το τέλος της ταινίας ήθελα πίσω τη μιάμιση ώρα που είχα χάσει...

 

Well done and keep going!

[Ιρμάντα]

Ένα λεπτό. Αυτή ήταν η πρώτη ιστορία που ανέβασες εδώ;

Τι να πω, πολύ ωραία. Σεμνή, λιτή, γρήγορη. Ένα αξιοπρεπέστατο φλασάκι. Θα περίμενα ίσως περισσότερο πανικό, από νωρίτερα δηλαδή. Όχι μόνο την τελευταία μέρα το πλιάτσικο στα μαγαζιά (για παράδειγμα.) Λες δηλαδή: Το μεσημέρι είχαν αρχίσει οι πρώτες βίαιες αντιδράσεις. Εννοώ ότι τέτοιο γεγονός μάλλον που προκαλεί πολύ περισσότερες βίαιες αντιδράσεις και για πολύ περισσότερες μέρες. Προσωπικά (εντελώς δικιά μου πεποίθηση αυτό) πιστεύω ότι οι άνθρωποι, με τον κανιβαλισμό που μας διακρίνει, θα είχαμε διαλύσει τον πλανήτη πολλές μέρες πριν. Στο πλιάτσικο και στην αλληλοσφαγή.

 

Αλλά εξακολουθεί να παραμένει μία πολύ ωραία ιστορία.

Μπράβο φίλε Σπύρο.

[MadnJim]

Πράγματι, μ' αυτό το φλασάκι είχα κάνει την πρώτη μου επαφή με τη βιβλιοθήκη του sff. Παλιό, κι ένα από τα αγαπημένα μου λόγω τέλους. Χαίρομαι που σας άρεσε, να είστε καλά!

 

EDIT: Έριξα μια ματιά τώρα, και είδα πως δεν θυμόμουν και τόσο καλά τελικά. Η πρώτη ιστορία που είχα ανεβάσει ήταν η: "Ο Έντι Τζόουνς ταξιδεύει στον χωροχρόνο", μία μέρα νωρίτερα, στις 14 Απρ 2014.

Edited January 20, 2016 by MadnJim

[Ballerond]

Πάντα με εντυπωσιάζουν ιστορίες με το τέλος του κόσμου και ότι προηγείται από αυτό (αντιδράσεις της ανθρωπότητας κτλ.)
Εμένα μου γεννήθηκε η εξής απορία, γιατί τόσο μικρό;; Χωράει να γράψεις πολύ πράγμα και φαίνεται ότι το κατέχεις! Έχεις ωραίες, γεμάτες περιγραφές, κυλάει σαν νεράκι η αφήγηση, δεν κάνει κενά, οπότε γιατί δεν το συνέχισες;
Θα ήθελα να δω λίγη περισσότερη ανάλυση των χαρακτήρων, έτσι λίγο να τους νιώσουμε περισσότερο, περισσότερη περιγραφή της κατάστασης που επικρατούσε κτλ.

Μου άρεσε αλλά όντως κόπηκε απότομα. Πάντως πολύ καλή προσπάθεια μπράβο ;)

[MadnJim]

Πάντα με εντυπωσιάζουν ιστορίες με το τέλος του κόσμου και ότι προηγείται από αυτό (αντιδράσεις της ανθρωπότητας κτλ.)

Εμένα μου γεννήθηκε η εξής απορία, γιατί τόσο μικρό;; Χωράει να γράψεις πολύ πράγμα και φαίνεται ότι το κατέχεις! Έχεις ωραίες, γεμάτες περιγραφές, κυλάει σαν νεράκι η αφήγηση, δεν κάνει κενά, οπότε γιατί δεν το συνέχισες;

Θα ήθελα να δω λίγη περισσότερη ανάλυση των χαρακτήρων, έτσι λίγο να τους νιώσουμε περισσότερο, περισσότερη περιγραφή της κατάστασης που επικρατούσε κτλ.

 

Μου άρεσε αλλά όντως κόπηκε απότομα. Πάντως πολύ καλή προσπάθεια μπράβο ;)

 

Εξαρχής η ιδέα ήταν για ένα φλασάκι, δεν το σκέφτηκα ποτέ σαν κάτι μεγαλύτερο (βασικά δεν το ξανασκέφτηκα ποτέ αφότου το έγραψα τότε). Δεν θα είχε και νόημα μιας και, όπως πολύ σωστά λέει κι ο Άγγελος στο σχόλιό του, είναι ένα θέμα που το έχουμε δει-διαβάσει σε κάθε πιθανή (κι απίθανη) εκδοχή του. Εξάλλου, για μένα όταν το έγραφα, το επίκεντρό του δεν ήταν ο Αρμαγεδδών, αλλά το ότι το τέλος τους βρήκε μαζί, αγκαλιά, να λένε "σ΄αγαπώ" με ένα τελευταίο φιλί, ενώ γύρω τους χανόταν τα πάντα.

 

Χαίρομαι που το βρήκες καλό, να 'σαι καλά. Ελπίζω να βρεις ενδιαφέρουσες κι άλλες ιστορίες μου στη βιβλιοθήκη.

[SymphonyX13]

Το ίδιο όμορφο και καλογραμμένο φλασάκι το βρήκα με την πρώτη φορά που το διάβασα, το ίδιο συγκινητικό και το ίδιο ψυχοπλάκωμα έφαγα με το τέλος του βρε Σπύρο! Πάω να διαβάσω την "...λίγη αγάπη", να έρθω στα ίσα μου. Την  έχεις ανεβάσει, έτσι δεν είναι; Ναι την έχεις, εδώ είναι!

[Man_from_Earth]

Μου θύμισε μια ταινία μικρού μήκους που είχε παίξει στο 6ο κινηματογραφικο φεστιβάλ ΕΦ. Φυσικά αγαπημένο θέμα και εσύ για 820 λέξεις δεν τα πήγες άσχημα. Μου άρεσε το ότι χώρεσες τη συναισθηματική φόρτιση και δεν έμεινες στα γεγονότα. Θα συμφωνήσω όμως με τον άγγελο ότι θα βοηθούσε μια πιό ξεκάθαρη θέση ανάμεσα σε γεγονότα ή προσωπική ιστορία (φωνάζει ότι η σκοπιά της προσωπικής ιστορίας είναι προτιμότερη γιατί έχει ελπίδα να καλυφθεί από φλασάκι ενώ τα γεγονότα έχουν πολλές πτυχές). Η κατακλείδα ήταν όμορφη εικόνα. Σε περίπτωση κομήτη αυτό θα'θελα να κάνω τη στιγμή της πρόσκρουσης...

 

Καλή συνέχεια!

[Old man & SiFi]

Όμορφη και τρυφερή ιστορία με τραγικό θέμα. Απουσιάζει το γνωστό (και καλό) χιούμορ σου που πιστεύω ότι είναι σημαντικό σου όπλο και ότι δεν υπάρχει θέμα που να σου απαγορεύει την χρήση του (λέγε με «χρέος»).Την δίνεις καλά και λιτά αλλά θα συμφωνήσω ότι χρειάζεται περισσότερο χώρο.  Θα προτιμούσα λίγα παραπάνω στοιχεία για το ζευγάρι και ίσως να τους προτιμούσα πιο απομονωμένους από αυτά που συμβαίνουν ή αντίθετα στο κέντρο του πανικού (θα ήταν μια ωραία αντίθεση). Θα συμφωνήσω και με την Ιρμάντα για τις αντιδράσεις του κόσμου. Φαντάζομαι ότι σε αυτές τις συνθήκες ο χαμός θα είχε ξεκινήσει νωρίτερα ή δεν θα υπήρχε παρά μόνον μια παγωμάρα. Ίσως και τα δύο σε διαφορετικές περιοχές. Δεν είναι πολύ πειστικό το ότι ο κόσμος κατάλαβε τι τον περίμενε μόνον όταν είδε κοντά τον αστεροειδή και ξαφνικά λίγες ώρες πριν το τέλος άρχισε η βία.

[MadnJim]

Χαίρομαι που σας άρεσε.

 

Προσωπικά φαντάζομαι πως σε μία τέτοια κατάσταση θα υπήρχε πανζουρλισμός μόνο τις τελευταίες ώρες, όταν θα ήταν ξεκάθαρο το τι θα συνέβαινε. Θέλω να πω πως, ας πούμε ότι πράγματι ένας τεράστιος αστεροειδής κατευθυνόταν προς τη Γη. Θα ακούγαμε στις ειδήσεις ότι η ΝΑΣΑ εντόπισε ένα ουράνιο σώμα, που και καλά θα περάσει πολύ κοντά μας. Ελάχιστο το ενδιαφέρον. Πιθανόν κάποιοι hardcore επιστήμονες να προσπαθούσαν να επιμείνουν πως κινδυνεύουμε με πρόσκρουση, αλλά θα χαρακτηρίζονταν αμέσως γραφικοί απ' όλους, και θα υπήρχαν σίγουρα ένα σωρό άλλοι επιστήμονες στα διάφορα πάνελ που γελώντας με την αφέλεια των πρώτων θα υποστήριζαν με περισσή άνεση πως δεν τρέχει τίποτα. Όταν οι κυβερνήσεις θα ενημερώνονταν ότι όντως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, θα το κρατούσαν κρυφό για να αποφευχθεί ο πανικός στον κόσμο. Οπότε πιστεύω πως ναι, μόνο όταν τελευταία στιγμή θα βλέπαμε όλοι πως κάτι πέφτει στα κεφάλια μας θα καταλαβαίναμε ότι έχουμε πρόβλημα, και θα άρχιζε το χάος σε κάθε επίπεδο. Δηλαδή, θα ακούγαμε γι' αυτό από μέρες, ίσως μήνες πριν, αλλά κανείς δεν θα δίναμε περισσότερη σημασία απ' όση δίνουμε συνήθως σε τέτοια νέα (πόσοι θα πιστεύαμε το 2009 ότι θα κινδυνεύαμε αν έβγαιναν κάποιοι επιστήμονες, που όλοι θα τους έλεγαν γραφικούς και υπερβολικούς, και υποστήριζαν ότι εκείνος ο αστεροειδής -ή ότι ήταν τελοσπάντων- που πέρασε κοντά μας, θα πέσει πάνω μας και θα μας εξαφανίσει μια κι έξω; ), μέχρι που θα βλέπαμε με τα μάτια μας τον αστεροειδή να έρχεται καταπάνω μας.