Τα ξαδέρφια

[Natasha]

Όνομα Συγγραφέα: Natasha
Είδος: Υπερφυσικός τρόμος
Βία; Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3000
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για τον 36ο Διαγωνισμό Σύντομης Σουφουφίτικης Ιστορίας, Κατηγορία: Τρομος

Αρχείο: ΤΑ ΞΑΔΕΡΦΙΑ.doc

 

Αυτή είναι η ιστορία μου για το διαγωνισμό τρόμου, με θέμα "Love Story" Ευχαριστώ για τον χρόνο σας, καλή ανάγνωση!

[Morfeas]

Το διήγημα μου άρεσε σε γενικές γραμμές.

Τι μου άρεσε:

1. Ότι όλα εξηγούνται ρεαλιστικά(μπορούν να εξηγηθούν δηλαδή για όποιον θέλει). Και για μένα έτσι είναι και πιο ενδιαφέροντα.
   Στην υπερφυσική ερμηνεία μου δημιουργούνται κάποια κενά για τα φαντάσματα- ή ό,τι άλλο ήταν αυτό- και τα κίνητρά τους. Γιατί τον σκότωσαν τον Παύλο; Είχε καμιά σχέση με το αιμομικτικό της πάθος; Θα ήθελα ίσως λίγα περισσότερα πράγματα.

2. Έχεις κάποιες ωραίες εικόνες. Ή μάλλον σε ορισμένες περιπτώσεις το ακριβώς αντίθετο.
3. Απλή γραφή, σχεδόν προφορική γλώσσα, που ρέει.
4. Η τελευταία παράγραφος.

 

Δυο παρατηρήσεις(μικρές δηλαδή):

1. Ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιείς είναι άμεση, υπάρχουν κάποια(όχι πολλά) σημεία που κάπως μου «ακούστηκαν». Ενδεικτικά:
   
   «Τότε ένιωσα στο χέρι μου κρύο και υγρασία, σαν να προσπαθούσα να το περάσω μέσα από ένα μαύρο σύννεφο.» Προσωπικά, το πρώτο μισό μου ακούγεται κάπως αδόκιμο, ενώ η παρομοίωση περισσότερο για μένα μπερδεύει παρά επεξηγεί. Είναι υπερβολικό το σχόλιό μου καθώς δε χαλάει την ανάγνωση, αλλά είναι μικρά πράγματα που θα μπορούσαν να διορθωθούν.

2. Ο τίτλος για κάποιο λόγο δε μου ταιριάζει (λεπτομέρεια κι αυτό). Με προϊδεάζει για τριτοπρόσωπη αφήγηση, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
   Και γενικά θα ήθελα να αξιοποιούσες λίγο περισσότερο τη σχέση των 2 συγγενών, πέραν του καταπιεσμένου εαυτού της ηρωίδας.

 

Πέρασα καλά διαβάζοντάς την.
Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

[dagoncult]

 

-Σιγουρότατα δεν βαρυγκώμησα, ωστόσο βρήκα ότι η ιστορία δεν είχε το κάτι παραπάνω που θα με κάνει να την θυμάμαι για καιρό.

 

-Ο λόγος απλός. Με πήγε άνετα μέχρι το τέλος.

 

-Δυο σημεία που με προβλημάτισαν:

1)Το ότι παίρνουν μαζί τους Καινή Διαθήκη, φακούς, μπαταρίες, κεριά, σουγιά, μαχαίρι, σταυρούς και εικονίσματα, χρησιμοποιώντας τα ελάχιστα ως καθόλου. Επιπλέον, το ότι η αφηγήτρια ξεχνάει το σάκο (που πήραν μαζί τους ειδικά γι' αυτή τη δουλειά) με τα πράγματα έξω από το υπόγειο. Οκ, καταλαβαίνω ότι τον ξεχνάει ώστε να έρθει και να κουμπώσει στην πλοκή η μοιραία έξοδος του χεριού της από το υπόγειο, παρ' όλα αυτά εμένα δεν μου φάνηκε και τόσο αληθοφανές. Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν γίνεται να ξεχάσουν, αυτό είναι ο σάκος. Πίσω στα αξεσουάρ: οκ για τα υπόλοιπα, αλλά ειδικά η Καινή Διαθήκη, οι σταυροί και οι εικόνες, πιστεύω πως για τη συγκεκριμένη ιστορία και τους συγκεκριμένους πρωταγωνιστές δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα.

2)Το θέμα με την καταπακτή και τα σκαλιά που γκρεμίζονται, ωστόσο αυτοί επιμένουν να κατέβουν στο υπόγειο.

 

-Στα συν ο όχι φόρα παρτίδα τρόπος με τον οποίο εισάγεις το υπερφυσικό στοιχείο.

 

-Προφανέστατα, επίσης στα θετικά προσμετράται κι η σκηνή με τα ενωμένα χέρια. Καλή εικόνα!

 

 

Δυο σημεία που μου άρεσαν:

 

''Το σπίτι ήταν διώροφο και τούβλινο. Τα γύρω σπίτια απείχαν αρκετά, λες και είχαν τραβηχτεί μακριά του, σαν να μην ήθελαν να γειτνιάσουνε μαζί του.''

''Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση ήταν η απουσία γκράφιτι. Στην περιοχή μας κάθε σπίτι ήταν πολύχρωμο στη βάση του από τις υπογραφές και τα αλλόκοτα σχέδια. Κι εδώ τίποτα;''

 

 

υγ:''Δεν αντέχω να πω τι έγινε σε εκείνο το σπίτι και να με πούνε τρελή, ή ακόμη και δολοφόνο.''

Ενώ μ' αυτό το γράμμα όλοι θα πουν ότι ήταν μια χαρά, ε; :)

 

[Oceanborn]

Η ιστορία διαβάζεται πολύ εύκολα αφού η γραφή σου είναι στρωτή και το ύφος απόλυτα ταιριαστό με το πρόσωπο του αφηγητή. Το αντίθετο συνήθως με εκνευρίζει οπότε για μένα ήταν μεγάλο συν. Η μορφή (μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι;) έρωτα που επέλεξες, είναι διαφορετική από όσες έχω διαβάσει ως τώρα οπότε δίνει ένα ιδιαίτερο χρώμα στο διήγημά σου. Η σκηνή που ξεχώρισα ήταν φυσικά η τελευταία. 

 

Ωστόσο, θεωρώ ότι αναλώθηκες στο πρώτο κομμάτι που ναι μεν βοήθησε στην τελική αντίθεση αλλά δεν έδωσες την πρέπουσα ανάπτυξη σε αυτό που "μας καίει". Ήθελα να δω πιο βαθύ concept σε όσα παρουσιάστηκαν σ εκείνο το σπίτι. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι η ιστορία σου δεν ήταν καλή, απλά είναι κάτι που προσωπικά θα ήθελα να δω περισσότερο ακριβώς γιατί ήταν ιδιαίτερη. Καλή επιτυχία. 

[Evanescent]

Συμφωνώ με όσα έγραψε η Oceanborn.

 

Συμφωνώ επίσης με τον Dagoncult για τον τρόπο που εισάγεις το υπερφυσικό στοιχείο.

 

Μου άρεσε ο δραστικός μύθος της ιστορίας γιατί μου θύμισε την παιδική μου ηλικία.

Ίσως κάποιοι με χαρακτηρίσουν "γέρο", το δέχομαι!

Νομίζω όμως ότι κάποιες γενιές, που δε μεγάλωσαν καρφωμένες μπροστά σε μια τηλεόραση ή κάποια άλλη ηλεκτρονική συσκευή διασκέδασης,

έχουν λίγο-πολύ ζήσει παρόμοιες "εξερευνήσεις", μιας και ο κυριότερος άξονας δραστηριοτήτων μας ήταν ο δρόμος, η γειτονιά, η φύση κλπ.

Νομίζω αυτοί με καταλαβαίνουν κάπως καλύτερα κι έχουν παρόμοιες εμπειρίες.

Οπότε η ιστορία σου, "μιλάει" αρκετά μέσα μας κι είναι ευχάριστο να επανέρχονται τέτοιες θύμησες του παρελθόντος.

 

Μια μικρή παρατήρηση είναι ότι η ηρωίδα σου είναι ολίγον τι ρουφιάνα. Βέβαια, ποσώς την ενδιαφέρει αυτό μιας...

... και τώρα πια μάλλον είναι νεκρή. Αλλά μες απ' το γράμμα της, που θα το διαβάσει ο άγνωστος αναγνώστης, ο αστυνομικός, ο μακρινός συγγενής, έχει καταδώσει:

Το θειο της που είναι κλέφτης, τη θεια της που είναι πόρνη και τους συμμαθητές της που κάνουν χρήση ουσιών.

Εσκεμμένα; Ίσως όχι. Ενδιαφέρει κανέναν; Και πάλι ίσως όχι... Αλλά δεν παύει να είναι ρουφιάνα και χαλάει λιγάκι η εικόνα της.

 

Θα διαφωνήσω μερικώς με το ιλαρό υστερόγραφο-σχόλιο του Dagoncult και θα δώσω κάποιο δίκιο στην ηρωίδα, με το σκεπτικό ότι,

το δύσκολο είναι η άμεση κι απ' ευθείας παραδοχή. Πρόσωπο με πρόσωπο. Σ' ένα γράμμα και μάλιστα εν απουσία πια του συγγραφέα, είναι πιο εύκολα τα πράγματα.

Ουκ ολίγες φορές έχουμε δει ή ακούσει για γραπτές εξομολογήσεις αποβιωσάντων σχετικές με λάθη κι αμαρτίες της ζήσης τους.

Σαφέστατα δεν αλλάζουν οι χαρακτηρισμοί προς αυτήν, αλλά είναι πιο ανώδυνο μιας κι η ίδια δε θα μπορεί πια να τους ακούσει/υποστεί.

 

Άρτια ιστορία,

Ευχαριστώ.

Edited April 30, 2014 by Evanescent

[giorgos lagonas]

στιβαρή ιστορία, με καλή γραφή.

 

(Μια μόνο παρατήρηση : στην πρώτη μιαμιση σελίδα παρεμβάλλεις σχεδόν σε κάθε περίοδο και από μια παρένθετη πρόταση, ανάμεσα σε κόμματα. Σπάει το ρυθμό και κουράζει στην ανάγνωση. Μετά όμως το προσπερνάς)

 

Μου αρέσει το πρώτο, συναισθηματικό της κομμάτι, είναι πολύ ζωντανό και ιδιαίτερο.

 

Το δεύτερο, το κομμάτι του τρόμου, δεν με κάλυψε πλήρως. Νομίζω ότι αδικήθηκε σε βάρος του πρώτου. Κυρίως λόγω του ότι στο κομμάτι του υπερφυσικού όλα γίνονται πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα (τουλάχιστον για τους "κακούς"!) Χρειαζόταν περισσότερο ψήσιμο. 

 

Γενικά, νομίζω ότι μια ιστορία σαν τη δική σου, που ξεκινάει από την παιδική ηλικία των ηρώων, και φτάνει κάπου, πολύ αργότερα, γενικά ασφυκτιά στις 3000 λέξεις, χρειάζεται περισσότερο χώρο για να "αναπνεύσει". Φαντάζομαι πως θα υποχρεώθηκες να κουρέψεις πράμα! 

 

σαν δομή, μου θύμισε το ΚΡΥΦΤΟ του Ketchum, με την έννοια ότι και εκεί έχουμε ένα πρώτο και μεγαλύτερο μέρος που είναι αμιγώς συναισθηματικό και ένα μικρότερο δεύτερο, τρόμου, με εξερεύνηση σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι

[elgalla]

Ωραία, ζωντανή, μοντέρνα γραφή που βάζει τον αναγνώστη κατευθείαν στην ιστορία. Αν και, γενικά, παθαίνω αλλεργία διαβάζοντας για epic love stories στην ηλικία των δεκαεφτά, το γεγονός ότι ο ξάδερφος έδειξε να έχει πλήρη επίγνωση για και να εκμεταλλεύεται τα αισθήματα της πρωταγωνίστριας ήταν αυτό που, στα μάτια μου, το διαφοροποίησε. Θα ήθελα λίγο περισσότερο χτίσιμο γύρω από το σπίτι και το συμβάν στο σπίτι και λίγο λιγότερες πληροφορίες για την οικογένεια. Οι πληροφορίες αυτές μπορεί να βοηθούν στο characterization, όμως: α) είναι ασήμαντες σε μια τόσο μικρή ιστορία και β) τι λόγο έχει να τις αναφέρει στο γράμμα; Τι νοιάζεται ο μπάτσος ή όποιος άλλος το διαβάσει αν ο τάδε είναι κλέφτης κι η δείνα είναι πόρνη; Αυτό που θα έκανε, κατά τη γνώμη μου, την ιστορία σου να λάμψει θα ήταν να την έκανες λιγότερο γραμμική. Να ξεκινούσες από τον ξάδερφο που μαθαίνει για το σπίτι και να έβαζες τις πληροφορίες του παρελθόντος τους και της ερωτικής ιστορίας σταδιακά. 

[Lady Nina]

Όμορφη ιστορία, που διαβάζεται μονορούφι. Μου άρεσε η θεματική της ιστορίας και η γραφή στην πλειονότητά της. Τη διάβασα μονορούφι.

 

Τι μου άρεσε:

 

Η θεματική της. Ακόμα και τώρα που δεν είμαι πια έφηβη, με έλκουν ιστορίες που αναφέρονται σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.

Η γραφή, στην πλειονότητά της. Ταιριαστή στο πρόσωπο που αποδίδεται.

Η ατμόσφαιρα που αναδίδει το δεύτερο μέρος, το πιο ζωντανό.

 

Τι θα προτιμούσα αλλιώς:

 

Τον συνδυασμό οπτικής γωνίας και των πληροφοριών που δίνονται μέσα από την ιστορία. Και εξηγούμαι. Μου αρέσει η πρωτοπρόσωπη γραφή. Δε συνάδει όμως με τον όγκο των πληροφοριών για την οικογένεια των ξαδερφιών που μαθαίνουμε στην αρχή. Θα έλεγα να κρατήσεις είτε το ένα (πρωτοπρόσωπη γραφή χωρίς τις πληροφορίες για μανάδες, θείους, θειάδες, που δε συνάδουν με τη συναισθηματική ένταση που θα έπρεπε να έχει καταλάβει την ηρωίδα μετά το επίμαχο γεγονός) είτε το άλλο (τριτοπρόσωπη γραφή με αυτές τις πληροφορίες, αλλά διάσπαρτες μέσα στο κείμενο και όχι μαζεμένες σε ένα σημείο).

 

Καλή επιτυχία!

[Tiessa]

Θα πω και ναι και όχι σ’ αυτή την ιστορία.

Ναι για την απλή και αβίαστη γραφή του, που κυλάει νεράκι.

 

 

Ναι για τον τρόπο που έχεις πετύχει τόσο καλά να παρουσιάσεις έναν καταπιεσμένο και “απαράδεκτο” έρωτα, από την πλευρά της κοπέλας που υποφέρει και που αρπάζεται από το παραμικρό για να είναι μαζί με το αγόρι της.

Ναι για το εφηβικό παιχνίδι που ξεπερνάει τα όρια πριν το καταλάβουν, και για τις σκέψεις του Παύλου ότι τα στοιχειωμένα σπίτια υπάρχουν για να φαίνεται καλύτερο το δικό τους.

Ναι στην εντυπωσιακή σκηνή με τα ενωμένα χέρια, παρωδία έρωτα γεμάτη φρίκη. Ό,τι πρέπει για ένα love story τρόμου.

 

Και τώρα πάμε στα δυσκολότερα. Δεν ξέρω πού υπάρχει το όχι, αλλά κάπου βρίσκεται κι αυτό. Κάτι δεν μου δένει καλά, που δεν μπορώ να το προσδιορίσω και γι' αυτό δυστυχώ; δεν μπορώ να σου πω κάτι χρήσιμο.

Ίσως κάτι δεν πάει καλά στη δομή της περιπέτειας. Ίσως κάποια σημεία (όπως εκεί με τον σάκο) να ήταν πολύ επιφανειακά και ευκαιριακά για να κινηθεί η πλοκή.

 

 

 

 

[Naroualis]

Γενικά: Σταθερός ρυθμός, σταθερή οπτική γωνία, ορθή και διορατική χρήση της ψυχολογίας του κοριτσιού. Το μόνο που του λέιπει είναι μια μιρκή δικαιολογία; Κάτι που να εξηγεί; Δεν ξέρω αν τελικά ατό είναι που του λείπει.

 

Μου άρεσε: η φωνή της Ευγενίας, η απλή αφήγησή της.

 

Δε μου άρεσε: νομίζω ότι γενικά είναι πολύ ήρεμη για τα όσα έχει περάσει. Δεν τη λες και πορωμένη μες το βούρκο από την προηγούμενη ζωή της, αλλά γενικά θα έπρεπε να έχει πάθει ντελίριουμ τρέμενς με τα γεγονότα. Επιπλέον το κομμάτι της οικογενειακής ιστορίας δε νομίζω ότι εξυπηρετεί σε τίποτε. Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη έφηβη με έρωτα στον ξάδερφό της.

[Cassandra Gotha]

Έλα ρε...

 

Πολύ καλό, (ξανά: έλα ρεεε), με έπιασε από τα μαλλιά από ένα σημείο κι έπειτα, και σε κάποια φάση ήθελα απλά να τελειώσει (το μαρτύριο).

 

Μόνες μου ενστάσεις:

1) Η οικογένεια-καρικατούρα. Τα χάλασε όλα αυτό, μετά λύπης σού το λέω. Με απομάκρυνες όσο μπορούσες από τον τρόμο, αντί να τον φέρεις δίπλα μου. Η εμμονή του Παύλου για τα στοιχειωμένα σπίτια δεν ήταν και τόσο απίστευτη ώστε να χρειάζεται μια τραβηγμένη από τα μαλλιά δικαιολόγηση.

2) Τρως πολύ χώρο να μας λες για το πόσο ερωτευμένη ήταν. Γίνεσαι σαφής με πολύ λιγότερα. Θα ήταν καλό αυτός ο χώρος να χρησιμοποιηθεί για να μας δώσει λίγες ακόμα στιγμές από την εμμονή του Παύλου, τη χαρά του όταν ετοιμάζονταν, το πώς σχεδίασε την εξόρμηση (εκείνη η μικρούλα παράγραφος με τον σάκο που περιείχε τα απαραίτητα ας ήταν πιο μεγάλη, ας έβλεπα την έξαψή του μέσα από τα μάτια μιας ερωτευμένης).

3) Ο λόγος που γράφει το γράμμα. Ένα "κάψτε/γκρεμίστε το σπίτι" θα ήταν καλοδεχούμενο σε αυτή την περίπτωση. Αφού κάθισε να γράψει το γράμμα, πάει να πει ότι καταλάγιασε το σοκ από αυτό που έγινε, και έμεινε η απελπισία. Ε, να μην έφαγε και μία φρίκη με το ίδιο το σπίτι;

 

Πολύ μου άρεσε ο πραγματικός, σύγχρονος λόγος της.

Edited May 10, 2014 by Cassandra Gotha

[Διγέλαδος]

Την καημενούλα

Ωραία ιστορία και καλογραμμένη. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα για τα φαντάσματα και ποιανού μπορεί να είναι το χέρι της (αν δεν ήταν δικό της όντως). Καλή δουλειά σαν σύνολο.

[Cassandra Gotha]

"Την καημενούλα"; Την καημενούλα;

 

Περίεργη άποψη περί συμπόνοιας έχεις, Διγέλαδε.

[Natasha]

Αφού τελέψε ο διαγωνισμός, θα απαντήσω στα σχόλια σιγά σιγά!

Το διήγημα μου άρεσε σε γενικές γραμμές.

Τι μου άρεσε:

1. Ότι όλα εξηγούνται ρεαλιστικά(μπορούν να εξηγηθούν δηλαδή για όποιον θέλει). Και για μένα έτσι είναι και πιο ενδιαφέροντα.
   Στην υπερφυσική ερμηνεία μου δημιουργούνται κάποια κενά για τα φαντάσματα- ή ό,τι άλλο ήταν αυτό- και τα κίνητρά τους. Γιατί τον σκότωσαν τον Παύλο; Είχε καμιά σχέση με το αιμομικτικό της πάθος; Θα ήθελα ίσως λίγα περισσότερα πράγματα.

2. Έχεις κάποιες ωραίες εικόνες. Ή μάλλον σε ορισμένες περιπτώσεις το ακριβώς αντίθετο.
3. Απλή γραφή, σχεδόν προφορική γλώσσα, που ρέει.
4. Η τελευταία παράγραφος.

 

Δυο παρατηρήσεις(μικρές δηλαδή):

1. Ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιείς είναι άμεση, υπάρχουν κάποια(όχι πολλά) σημεία που κάπως μου «ακούστηκαν». Ενδεικτικά:
   
   «Τότε ένιωσα στο χέρι μου κρύο και υγρασία, σαν να προσπαθούσα να το περάσω μέσα από ένα μαύρο σύννεφο.» Προσωπικά, το πρώτο μισό μου ακούγεται κάπως αδόκιμο, ενώ η παρομοίωση περισσότερο για μένα μπερδεύει παρά επεξηγεί. Είναι υπερβολικό το σχόλιό μου καθώς δε χαλάει την ανάγνωση, αλλά είναι μικρά πράγματα που θα μπορούσαν να διορθωθούν.

2. Ο τίτλος για κάποιο λόγο δε μου ταιριάζει (λεπτομέρεια κι αυτό). Με προϊδεάζει για τριτοπρόσωπη αφήγηση, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
   Και γενικά θα ήθελα να αξιοποιούσες λίγο περισσότερο τη σχέση των 2 συγγενών, πέραν του καταπιεσμένου εαυτού της ηρωίδας.

 

Πέρασα καλά διαβάζοντάς την.
Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

 

   Βεβαίως και θα μπορούσαν να εξηγηθούν ρεαλιστικά του τύπου "δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα της και τον σκότωσε" αλλά ακριβώς αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κοπέλα αυτοκτονεί, ωστέ να μη βρεθεί υπαίτια, για κάτι που (όπως φαίνεται στην ιστορία) δεν φταίει η ίδια. Η παρομοίωση που πρόσεξες όντως πρέπει να αλλάξει, το σημειώνω. Όσο για τον τίτλο δεν το πολυσκέφτηκα. Μου άρεσε ο πρώτος, αν όμως έχεις πρόταση να κάνεις θα το σκεφτώ το δίχως άλλο! Τέλος, τώρα που δεν έχω όριο θα μπούνε παραπάνω πράγματα σε σχέση με τα φαντάσματα, συμφωνώ ότι χρειάζεται. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, είναι ο 1ος διαγωνισμός τρόμου στον οποίο συμμετείχα και ήταν πολύ όμορφο που το πρώτο σχόλιο ήταν τόσο χρήσιμο

[Natasha]

υγ:''Δεν αντέχω να πω τι έγινε σε εκείνο το σπίτι και να με πούνε τρελή, ή ακόμη και δολοφόνο.''

Ενώ μ' αυτό το γράμμα όλοι θα πουν ότι ήταν μια χαρά, ε; :)

 

 

Ο σάκος και τα σκαλοπάτια είναι παρατηρήσεις που θα σκεφτώ, τις έχω όμως στο νου μου σαν κάτι το οποίο σε άλλους δούλεψε οπότε παίζεται και το προσωπικό γούστο. Αυτό που παίρνει σχόλιο είναι το υ.γ. σου. Καμία σχέση δεν έχει το τι θα την πούνε αφού κλείσει το γράμμα, γιατί θα έχει πεθάνει. Το τι όμως θα την έλεγαν εν ζωή, στα μούτρα της, για ποιο πράγμα θα την κατηγορούσαν (και για τι θα ήταν ύποπτη) είναι από τους λόγους που η κοπέλα αυτοκτονεί. Όπως ολόσωστα παρατήρησε ο Evanescent (στον οποίο θα απαντήσω ξέχωρα): "το δύσκολο είναι η άμεση κι απ' ευθείας παραδοχή. Πρόσωπο με πρόσωπο. Σ' ένα γράμμα και μάλιστα εν απουσία πια του συγγραφέα, είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Ουκ ολίγες φορές έχουμε δει ή ακούσει για γραπτές εξομολογήσεις αποβιωσάντων σχετικές με λάθη κι αμαρτίες της ζήσης τους. Σαφέστατα δεν αλλάζουν οι χαρακτηρισμοί προς αυτήν, αλλά είναι πιο ανώδυνο μιας κι η ίδια δε θα μπορεί πια να τους ακούσει/υποστεί."

 

Άσε που η κοπέλα είναι έφηβη, δηλαδή πάνω από όλα τρέμει την κατά πρόσωπο απόρριψη, Μέχρι και η πρώτη γραμμή του κειμένου ουσιαστικά λέει "δε θέλω να με κρίνετε"

[Natasha]

Oceanborn το κομμάτι με τα τέρατα θα αυξηθεί σίγουρα! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Μια μικρή παρατήρηση είναι ότι η ηρωίδα σου είναι ολίγον τι ρουφιάνα.

Evanescent έπιασες μια ιδιαίτερη πτυχή της ιστορίας! Είναι πράγματι λίγο "ρουφιάνα", επειδή αυτοί οι άνθρωποι που αναφέρει της έκαναν τη ζωή πολύ δύσκολη! Επιπλέον, αν δεν είχε περάσει τέτοιες κακουχίες μαζί με τον ξάδερφο, δε θα είχαν δεθεί τόσο. Πιστεύω ότι υποσυνείδητα θεωρεί ότι φταίνε για τον έρωτα τον οποίο πρέπει να υποφέρει. Όσο για το "ευχαριστώ" που μου έγραψες, είναι η 1η φορά που μου λένε "ευχαριστώ" για ιστορία μου, και χάρηκα πολύ όταν το είδα!

στιβαρή ιστορία, με καλή γραφή.

 

(Μια μόνο παρατήρηση : στην πρώτη μιαμιση σελίδα παρεμβάλλεις σχεδόν σε κάθε περίοδο και από μια παρένθετη πρόταση, ανάμεσα σε κόμματα. Σπάει το ρυθμό και κουράζει στην ανάγνωση. Μετά όμως το προσπερνάς)

Γιώργο, πολύ καλή η παρατήρηση για τις παρένθετες, θα το δω! Το κομμάτι του τρόμου θα αυξηθεί, όντως χρειάστηκε να συγκρατηθώ λόγω ορίου. Το ΚΡΥΦΤΟ ήθελα να το διαβάσω και τώρα με έψησες εκ νέου

 

τι λόγο έχει να τις αναφέρει στο γράμμα; Τι νοιάζεται ο μπάτσος ή όποιος άλλος το διαβάσει αν ο τάδε είναι κλέφτης κι η δείνα είναι πόρνη; Αυτό που θα έκανε, κατά τη γνώμη μου, την ιστορία σου να λάμψει θα ήταν να την έκανες λιγότερο γραμμική. Να ξεκινούσες από τον ξάδερφο που μαθαίνει για το σπίτι και να έβαζες τις πληροφορίες του παρελθόντος τους και της ερωτικής ιστορίας σταδιακά. 

Πολύ ωραία πρόταση περί δομής, θα το σκεφτώ! Τώρα για το άλλο, elgalla, ο μπάτσος προφανώς και νοιάζεται αν ο ένας είναι κλέφτης και η άλλη πόρνη γιατί αυτά είναι εγκλήματα. Ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος μπάτσος δε νοιαστεί, το θέμα είναι ότι προσπαθεί να τους δώσει στεγνά. Σε παραπέμπω στο σχόλιο και την απάντησή μου του Evanescent περί του "ρουφιανέματος"

 

 

Όμορφη ιστορία, που διαβάζεται μονορούφι. Μου άρεσε η θεματική της ιστορίας και η γραφή στην πλειονότητά της. Τη διάβασα μονορούφι.

 

 Θα έλεγα να κρατήσεις είτε το ένα (πρωτοπρόσωπη γραφή χωρίς τις πληροφορίες για μανάδες, θείους, θειάδες, που δε συνάδουν με τη συναισθηματική ένταση που θα έπρεπε να έχει καταλάβει την ηρωίδα μετά το επίμαχο γεγονός) είτε το άλλο (τριτοπρόσωπη γραφή με αυτές τις πληροφορίες, αλλά διάσπαρτες μέσα στο κείμενο και όχι μαζεμένες σε ένα σημείο)

 

Αυτό με την τριτοπρόσωπη είναι ενδιαφέρον! Σ' ευχαριστώ!
 

Edited May 15, 2014 by Natasha

[Natasha]

Επιπλέον το κομμάτι της οικογενειακής ιστορίας δε νομίζω ότι εξυπηρετεί σε τίποτε. Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη έφηβη με έρωτα στον ξάδερφό της.

Καταρχήν σ' ευχαριστώ για το σχόλιο! Θα δω το κομμάτι της ηρεμίας αλλά νομίζω ότι επειδή βλέπουμε όλη τη διαδικασία (πώς σκοτώνεται αυτός στο σπίτι, πώς το σκάει, πώς πέφτει στους δρόμους και κλαίει και πώς αποφασίζει να πεθάνει) μάλλον πείθει γενικότερα. Το τελευταίο που είπες με έκανε να γελάσω λίγο με την καλή έννοια  Σαν να λέμε ότι οποιαδήποτε έφηβη μπορεί να ερωτευτεί έναν συγγενή της και μάλιστα κοντινό; Δε χρειάζεται κάποιο back story που να το στηρίζει, μπορεί να συμβεί στον καθένα; Αν τώρα εννοείς ότι ναι οκ, έχει κάποιο νόημα το back story αλλά έδρασε κατά του κομματιού του τρόμου γιατί το μίκρυνε, είμαι μαζί σου 100%.

 

Έλα ρε...

3) Ο λόγος που γράφει το γράμμα. Ένα "κάψτε/γκρεμίστε το σπίτι" θα ήταν καλοδεχούμενο σε αυτή την περίπτωση. Αφού κάθισε να γράψει το γράμμα, πάει να πει ότι καταλάγιασε το σοκ από αυτό που έγινε, και έμεινε η απελπισία. Ε, να μην έφαγε και μία φρίκη με το ίδιο το σπίτι;

 

Πολύ μου άρεσε ο πραγματικός, σύγχρονος λόγος της.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την ιδέα σου! Το "κάψτε το σπίτι" είναι κάτι που δεν το σκέφτηκα και ταιριάζει σαν ένας από τους λόγους που θα έγραφε το γράμμα. Επίσης, θα δω και το άλλο που λες μήπως μειώσω τα περίσσια λόγια περί έρωτα

[Naroualis]

 

Επιπλέον το κομμάτι της οικογενειακής ιστορίας δε νομίζω ότι εξυπηρετεί σε τίποτε. Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη έφηβη με έρωτα στον ξάδερφό της.

Καταρχήν σ' ευχαριστώ για το σχόλιο! Θα δω το κομμάτι της ηρεμίας αλλά νομίζω ότι επειδή βλέπουμε όλη τη διαδικασία (πώς σκοτώνεται αυτός στο σπίτι, πώς το σκάει, πώς πέφτει στους δρόμους και κλαίει και πώς αποφασίζει να πεθάνει) μάλλον πείθει γενικότερα. Το τελευταίο που είπες με έκανε να γελάσω λίγο με την καλή έννοια  Σαν να λέμε ότι οποιαδήποτε έφηβη μπορεί να ερωτευτεί έναν συγγενή της και μάλιστα κοντινό; Δε χρειάζεται κάποιο back story που να το στηρίζει, μπορεί να συμβεί στον καθένα; Αν τώρα εννοείς ότι ναι οκ, έχει κάποιο νόημα το back story αλλά έδρασε κατά του κομματιού του τρόμου γιατί το μίκρυνε, είμαι μαζί σου 100%.

 

 

Κοίτα, ο σοφός ελληνικός λαός έχει μια φρικαλέα παροιμία: #προσοχή, γλώσσα ελευθεριάζουσα εντός του σπόιλερ#

 

 

στην ξαδέρφη και στη θεια μπαίνει πιο βαθιά

 

 

και επίσης (δε θυμάμαι πού το διάβασα, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια) (μάλλον Καζαντζάκης ήτανε) "ο καλύτερός μας φίλος είναι ένα παραπέτασμα που κρύβει το αντίθετο φύλο από τα μάτια μας".

 

Υπό αυτές τις συνθήκες κι επειδή ως κοινωνία έχουμε πλέον αρχίσει και γινόμαστε πολύ πιο αυστηροί απ' όσο ήμασταν παλαιότερα, ναι, θεωρώ ότι θα μπορούσε.

 

Αν θεωρείς το μπακ στόρι χρειάζεται για να αγκιστρώσεις καλύτερα την πλοκή σου (δε λέω ότι δε χρειάζεται, απλά ότι είναι δική σου και μόνο επιλογή αυτό, επιλογή του συγγραφέα αποκλειστικά) τότε μάλλον θα έπρεπε να είναι λίγο πιο μαζεμένο. 

[Natasha]

 

Υπό αυτές τις συνθήκες κι επειδή ως κοινωνία έχουμε πλέον αρχίσει και γινόμαστε πολύ πιο αυστηροί απ' όσο ήμασταν παλαιότερα, ναι, θεωρώ ότι θα μπορούσε.

 

 

Το ρητό δεν το έχω ξανακούσει αλλά απηχεί απόψεις μιας παλιότερης εποχής. Στην εποχή μας, το 2014, δεν μπορεί να λέει κανείς κάτι τέτοιο. Ακριβώς επειδή έχουμε γίνει πιο αυστηροί σαν κοινωνία όπως λες, είναι πιο δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς κάποιο λόγο. Δεκτό ότι μπορεί να γίνει πιο μαζεμένο, είναι κάτι που συζητήθηκε γενικά στα σχόλια άλλωστε

(Όσο για το άλλο του Καζαντζάκη δεν κατάλαβα τι εννοείς. Ότι ο κολλητός μας μας κρύβει τις γυναίκες;)

Edited May 16, 2014 by Natasha

[Naroualis]

O.T.	Το νόημα ήταν ότι αγαπάμε τόσο πολύ την κολλητή μας, που της κάνουμε ζήλειες και τη συγκρίνουμε με κάθε έναν που γνωρίζουμε. Γενικά νομίζω ότι μιλούσε όμως για τον ΠΡΩΤΟ φίλο κι όχι για τον καλύτερο.

[Cassandra Gotha]

O.T.

Ναρού, εγώ το κατάλαβα αλλιώς (επειδή υπάρχει και η περίπτωση να είναι ο καλύτερός μας φίλος του αντίθετου φύλλου) : ο καλύτερός μας φίλος είναι φίλος - και όχι εραστής - επειδή βάζουμε και οι δύο ένα παραπέτασμα μεταξύ μας που μας εμποδίζει να σκοντάφτουμε πάνω στο ότι είμαστε άντρας και γυναίκα, και μας επιτρέπει να είμαστε φίλοι.

 

Νατάσσα, ήθελα να σου το πω από την πρώτη στιγμή που διάβασα το διήγημά σου, αλλά δεν είναι δικό μου και δίσταζα. Ένας φίλος είχε πει το θεϊκό μια φορά, "ξαδεφάκερς".

[Natasha]

Χαχαχαχα!

[Tanno]

Αν και λίγους μήνες αργά, οι εντυπώσεις μου είναι οι εξής.

 

Όλοι οι άνωθεν με κάλυψαν πληρώς και δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Απλά, πρόσεχε λίγο τους τόνους. Είχα πετύχει σε ελάχιστες λέξεις δύο τόνους για κάθε λέξη.

 

Η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα. Στην αρχή πίστευα ότι η ιστορία το πήγαινε για το ερωτικό, αλλά κάπου στα ενδιάμεσα μετατράπηκε σε εφιάλτη με την εμμονή του μικρού Παύλου για το υπερφυσικό. Στη μέση άρχισα να συνειδητοποιώ ότι επρόκειτο για μία χοντρή κοπέλα (δίχως να θέλω να γίνω αγενής, βεβαίως) με το που έγραψες «παραπανίσια κιλά,» και λέω... Παλάβωσε η μικρή να ερωτεύεται το ξαδελφάκι της; Στο τέλος ήταν κάτι σαν αστυνομικό θρίλερ, γιατί η τελευταία παράγραφος ήταν σαν χαρτί ομολογίας και αυτοκτονίας, κι αυτό με άφησε άφωνο.

 

Δε σου κρύβω ότι δύο πτυχές της ιστορίας είναι αληθινές και τις έχω βιώσει ο ίδιος, και δε θέλω να τις αποκαλύψω.

 

Ελπίζω να κέρδισες τον διαγωνισμό με αυτό...

Edited December 3, 2014 by Tanno

[Natasha]

Αν και λίγους μήνες αργά, οι εντυπώσεις μου είναι οι εξής.

 

Όλοι οι άνωθεν με κάλυψαν πληρώς και δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Απλά, πρόσεχε λίγο τους τόνους. Είχα πετύχει σε ελάχιστες λέξεις δύο τόνους για κάθε λέξη.

 

Η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα. Στην αρχή πίστευα ότι η ιστορία το πήγαινε για το ερωτικό, αλλά κάπου στα ενδιάμεσα μετατράπηκε σε εφιάλτη με την εμμονή του μικρού Παύλου για το υπερφυσικό. Στη μέση άρχισα να συνειδητοποιώ ότι επρόκειτο για μία χοντρή κοπέλα (δίχως να θέλω να γίνω αγενής, βεβαίως) με το που έγραψες «παραπανίσια κιλά,» και λέω... Παλάβωσε η μικρή να ερωτεύεται το ξαδελφάκι της; Στο τέλος ήταν κάτι σαν αστυνομικό θρίλερ, γιατί η τελευταία παράγραφος ήταν σαν χαρτί ομολογίας και αυτοκτονίας, κι αυτό με άφησε άφωνο.

 

Δε σου κρύβω ότι δύο πτυχές της ιστορίας είναι αληθινές και τις έχω βιώσει ο ίδιος, και δε θέλω να τις αποκαλύψω.

 

Ελπίζω να κέρδισες τον διαγωνισμό με αυτό.

 

Κανένα πρόβλημα που το διάβασες τώρα, όποτε και να διαβάσει κάποιος κάτι δικό μου την ίδια χαρά παίρνω 

 

Δε σε βάζω τώρα να ψάξεις παραδείγματα τόνων αλλά αν μιλάμε για φράσεις όπως: "το όνομά του" παίρνει η λέξη όνομα και δεύτερο τόνο γιατί το "τραβάει"  η κτητική αντωνυμία. Αν το πούμε δυνατά "το όνομά του" ακούγεται ο διπλός τόνος. Γραμματικά: Ο τόνος του εγκλιτικού ο οποίος ακούγεται στη λήγουσα των προπαροξύτονων λέξεων σημειώνεται πχ ο πρόεδρός μας κτλ. Βέβαια, πολύ πιθανό να μου έχουν ξεφύγει και περίσσιοι τόνοι οπότε απλά ανέφερα το παραπάνω σε περίπτωση που

 

Σε σχέση με τα υπόλοιπα, πολύ χαίρομαι που σε άφησε άφωνο το τέλος! Όταν έχω την ευκαιρία θα την επιμεληθώ περισσότερο την ιστορία.

 

Τέλος, με ψήνει πολύ αυτό που μου λες με τις "αληθινές πτυχές" αλλά δε σε πιέζω να μου πεις ποιες 

 

Δυστυχώς δεν κέρδισε το διήγημα, δε θυμάμαι τι θέση πήρε αλλά σίγουρα δεν ήταν από τα πρώτα. Ευχαριστώ πολύ για τον αναγνωστικό χρόνο 

[μαμαλουκ]

Διαβάζοντας τα ξαδέρφια με έπιασε ένα νοσταλγικό αίσθημα όσον αφορά τις εξερευνήσεις και τα πρώιμα ερωτικά σκιρτήματα. Χρησιμοποιείς πολλές λέξεις δικές σου ( αλληλοξεπαστρεύτηκαν, φουσκαλιασμένο) κάτι το οποίο θέλει φειδώ και προσοχή ώστε να μη ξενίζει τον αναγνώστη.Αυτό που ήθελες να πετύχεις νομίζω το έκανες.

Edited December 25, 2014 by μαμαλουκ