Lady Nina Posted April 22, 2014 Share Posted April 22, 2014 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Έλενα Στεργιοπούλου Είδος: Υπερφυσικός τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων: 2992 (μαζί με τίτλους, ονόματα, τέλη) Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Για τον 36ο Διαγωνισμό Σύντομης Σουφουφίτικης Ιστορίας Αρχείο: Σιέλ.docx Σιέλ.doc Edited April 24, 2014 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted April 27, 2014 Share Posted April 27, 2014 Επειδή δεν έχουν γίνει σχόλια, καιρός να κάνω την αρχή...Το διήγημα μου άρεσε αρκετά! Πολύ ωραία η ιστορία. Αν και μπορεί να μην ισχύει για τους ειδήμονες του χώρου, εμένα μου φάνηκε πρωτότυπη η ιδέα (κυρίως η ανατροπή στο τέλος). Η καλή γραφή αφήνει χωρίς εμπόδια την ιστορία να ξεδιπλωθεί. Χτίζεις ωραία ατμόσφαιρα, χωρίς να προδίδεις περισσότερα απ’ όσα αρκούν αλλά και λιγότερα απ’ όσα χρειάζονται. Όσον αφορά και το θέμα του έρωτα, μου άρεσαν κι οι συμβολισμοί του κειμένου. Η αρσενική κι η γυναικεία φύση του καθενός(σύμφωνα με κάποιες τουλάχιστον ψυχολογικές ερμηνείες). Που πρέπει να έρθουν σε ισορροπία. Ή ο έρωτας με τον άλλον, που μέσα του κρύβει τον έρωτα για τον εαυτό μας. Ασχέτως του πόσο συμφωνώ ή διαφωνώ με τα παραπάνω, μου φάνηκε ενδιαφέρον που με έβαλε σε τέτοιες κατευθύνσεις, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Μια μικρή ανακρίβεια(μάλλον): Γενικά δε με ενοχλούν, σπάνια τις προσέχω, ούτε κι εδώ με επηρέασαν, απλώς την αναφέρω. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στο ρολόι, όπου «οι δείκτες του ήταν σταματημένοι˙ ο χοντρός λίγο πριν κι ο λεπτός λίγο μετά τις δώδεκα», με προβλημάτισε αν μπορεί να γίνει αυτό.(στο διάστημα 11 με 11 και 5 που περιγράφεται μάλλον, ο χοντρός είναι στο 11 κι όχι και τόσο κοντά στο 12- υπερβολή, το καταλαβαίνω, απλώς μου έκανε εντύπωση). Μπράβο, καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted April 27, 2014 Share Posted April 27, 2014 -Όχι και τόσο τρομακτική ιστορία, ωστόσο ο λόγος πήγαινε καλά, κι αυτό την βοηθούσε. Για τον τίτλο: κάπως λάιτ τον βρήκα, αλλά μάλλον είμαι εγώ περιεργίδης. ''Οι συνδυασμοί, οι γραμμές, τα χρώματα˙ ήταν τελείως ντεμοντέ. Έμοιαζαν βγαλμένα σαν από τη δεκαετία του 1920, σχεδόν έναν αιώνα πριν.'' -Στιγμιαία μόνο μου φάνηκε άκυρο, αλλά στα καπάκια ψιλοέπιασα τι πας να κάνεις. Σωστηηηή... ''Τόσο που δεν φάνηκε να συνειδητοποιεί πως οι δείκτες ήταν σταματημένοι· ο χοντρός λίγο πριν κι ο λεπτός λίγο μετά τις δώδεκα.'' -Χαοτικό. Οκ, πάσο. ''Ολόκληρο το σώμα τους ήτανε σκεύος που μάζευε την ηδονή, ώσπου γέμισε κι αναποδογύρισε και τους έλουσε μ’ έναν οργασμό αντάξιο του Παραδείσου.'' -Ωραίο! Μπράβο. -Για το τέλος: Δεν ξέρω, με άφησε ξεκρέμαστο. Μαζεύτηκαν πολλές πληροφορίες και μπερδεύτηκα. Τι παίζει με το χρονικό παράδοξο; Ποιος σκότωσε την Κρις; Ο σύζυγος ή ο πατέρας; Τι παίζει με τον ανδρόγυνο σώμα της; Γιατί την σκότωσαν; Πριν την κρουαζιέρα τι παίζει μ' αυτούς τους τρεις; Βρίσκονται μαζί; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν τους έχει σκοτώσει ήδη η Κρις; Γιατί περιμένει το άτυχο ζευγάρι; Και πώς κολλάνε ο Χρύσανθος κι η Λεώνη; Θέλω να πω, δεν μπορεί να είναι μόνο τα ονόματά τους που ταιριάζουν. Πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο. Γενικώς, οι εξηγήσεις που τους δίνει η Κρις φαίνεται σαν να είναι εξηγήσεις προς τον αναγνώστη. ''Πλοίαρχος Λεωνής είναι τ' όνομά του.'' -Μ' αυτό το κεφαλαίο 'π' μου έρχεται να σε ρωτήσω πότε γιορτάζει αυτός ο τύπος. :) υγ: ''Δε μιλούσαν˙ δε χρειάζεσαι τα λόγια για να συνεννοηθείς με το άλλο σου μισό.'' -Ναι ε; Και τι θα φάμε αύριο το πρωί; Νοήματα; ''Δε μιλούσαν˙ δε χρειάζεσαι τα λόγια για να συνεννοηθείς με το άλλο σου μισό.'' -Απλό αλλά μερικές φορές τόσο αληθινό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted April 29, 2014 Share Posted April 29, 2014 Καλή μου Έλενα ανταμώνουμε συγγραφικά μετά από καιρό. Η ιστορία σου έχει κάτι πρωτότυπο και η αλήθεια είναι ότι έχοντας την τύχη να διαβάσω κείμενα σου στο παρελθόν, θεωρώ ότι έχεις τον δικό σου τρόπο να αποδίδεις την έννοια του τρόμου. Η ιστορία σου ήταν τρομακτική και ομολογώ όσο την επεξεργάζομαι γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή σαν ιδέα. Για την έκφρασή σου τώρα, ο λόγος σου είναι στρωτός με πολλά ρομαντικά στοιχεία όπως απαιτεί άλλωστε και το περιβάλλον της ιστορίας. Δεν περίμενα την ανατροπή στο τέλος και τη βρήκα εντυπωσιακά ευφάνταστη. Μοναδικό, σέξι και αρκετά σκοτεινό. Από τις αγαπημένες μου έως τώρα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Evanescent Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Έχω την εντύπωση ότι, ενώ αρχίζοντας να γράφεις είχες στο μυαλό σου μια ολοκληρωμένη ιδέα και δομή, κάπου στο δρόμο διαπίστωσες ότι χρειάζεσαι μεγαλύτερης έκτασης κείμενο για να τ' αναπτύξεις πλήρως. Τελικά αναγκάστηκες να τα συμπτύξεις (μάλλον χρησιμοποίησες και λίγη κοπτική-ραπτική) ώστε να χωρέσουν σε 2992 λέξεις. Το σκηνικό που εκτυλίσσεται η ιστορία, ένα "στοιχειωμένο" πλοίο που ταξιδεύει σε απουσία χρόνου, ή μάλλον προς το παρελθόν, δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά νομίζω είναι επιτυχημένο. Δημιουργεί κλίμα και φαντασία από μόνο του. Μια μικρή, χρονική παρατήρηση όμως: ...γιατί οι παρέες που τους είχαν σύρει σ’ αυτό το ίδιο πλοίο, τον περσινό Ιούλιο... Εκτός του ότι πρόκειται για το ίδιο πλοίο (γνωστό λοιπόν - άρα κάπου ψαλιδίζεται η μαγεία του άγνωστου-μυστηριώδους πλοίου), γεννάται η απορία γιατί τώρα κι όχι τον περσινό Ιούλιο; Η απάντηση έρχεται από το ίδιο το κείμενο, Εορτασμός επετείου στο πλοίο Σιέλ. Πάρτε μέρος στην κλήρωση για ένα πλήρες πακέτο δύο ατόμων. Πρώτη δυνατή ημερομηνία αναχώρησης: 26 Ιουλίου. Άρα δεν ήταν ακόμα η ώρα. Και σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση της εικόνας του ρολογιού, η ώρα πρέπει να έφτασε τώρα, στην τελευταία εικόνα. Ναι, αλλά ποιά επέτειος; Είναι λίγο ακαθόριστο κι ασαφές. Ίσως εκεί να βασίζεται κι η απορία του morfea. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιες αδυναμίες στο ρυθμό. Αλλάζει απότομα και δεν έχει πρόοδο. Η εικόνα για παράδειγμα του δείπνου, είναι σχεδόν ακίνητη, μπορεί και περιττή. Μάλλον υπάρχει για να γνωρίσουμε/καταλάβουμε τη σχέση της Κρις με τους δυο άνδρες, πλοίαρχο και Ινδό - πατέρας και σύζυγος(;) όπως πληροφορεί και η τελευταία εικόνα Στο τέλος όντως μένουν κάποια ερωτηματικά και ίσως κι αστοχίες του μύθου, κυρίως όπως χειρίζεσαι το χρόνο. Αν κατάλαβα καλά, η Κρις δολοφονήθηκε ως τέρας της φύσης (ερμαφρόδιτη) απ' το σύζυγο της με την ανοχή-συνεργία του πλοιάρχου-πατέρα της. Ακριβώς ενενήντα χρόνια μετά, "επανασυνδέεται" στα δυο της κομμάτια, ... Αλλά και η αιτία που βρίσκεστε εσείς εδώ σήμερα. Ακόμα και η αιτία που είστε μαζί και, πιο πίσω, η αιτία που γεννηθήκατε. Δεν είστε παρά τα δύο κομμάτια μου, που περίμεναν σχεδόν έναν αιώνα για να ενωθούν ξανά (...) Η ψυχή της Χρυσάνθης Λεωνή εγκατέλειψε το προσωρινό της κατάλυμμα και μπήκε στο σώμα, το οποίο περίμενε για ενενήντα χρόνια. ---- Γιατί ενενήντα κι όχι εκατό..; Αναπαριστά την ίδια εικόνα (την εικόνα της δολοφονίας της) αλλά αυτή τη φορά έχει απόλυτη εξουσία στο χωρο-χρόνο και σκοτώνει όλους τους υπεύθυνους/συνυπεύθυνους για το φόνο της. Κι έχοντας την αίσθηση από τη γραφή σου ότι τα πάντα γύρω της κινούνται απ' την ίδια, ακόμα κι οι άνθρωποι είναι μαριονέττες (εκτός απ' το ζευγάρι) που εξυπηρετούν το σχέδιο της: ---- Δηλαδή το μόνο που έψαχνε 90 χρόνια είναι εκδίκηση..; Και τί "γεύση" εκδίκησης μπορεί να έχει από έναν "πλασμένο" απ' την ίδια κόσμο..; Αν ο τελικός σκοπός είναι μια κάθαρση/εξιλέωση/λύτρωση ή ακόμα κι απονομή δικαιοσύνης, μάλλον δεν επιτυγχάνεται... Επίσης, δυο φράσεις κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση όσον αφορά την επεξήγηση και τελική λύση του μύθου: ...χωρίς να ξέρει πως έτσι απελευθέρωνε το πνεύμα του Χρύσανθου...χωρίς να ξέρει πως έτσι ελευθέρωνε το πνεύμα της Λεώνης... ---- Και τί σημαίνει αυτό; Έπεται συνέχεια..; Και μια λεπτομέρεια που ίσως όμως να είναι η μεγαλύτερη απορία που μου μένει διαβάζοντας το κείμενο: Έτσι όπως με έπνιξες, πατέρα, έτσι θα πνιγείς κι εσύ, για να γεμίσουν ξανά τα πνευμόνια σου με θαλασσινό νερό και φύκια Δηλαδή αν κατάλαβα καλά, πνίγηκε πριν ενενήντα χρόνια. Το πλοίο σε κείνο το ταξίδι χάθηκε/ναυάγησε, πριν ενενήντα χρόνια(!). Γιατί αν πνίγηκε σε κάποια άλλη, αδιάφορη προς το μύθο χρονική στιγμή, δε βλέπω το λόγο αναφοράς μιας τέτοιας πληροφορίας κι ειδικά σ' αυτό το σημείο του κειμένου. Κι όλα αυτά τα ενενήντα χρόνια συνέχισε να κάνει ταξίδια, όπως ένα πλοίο γραμμής για παράδειγμα;(!) Και μάλιστα, μ' αυτόν, τον πατέρα της καπετάνιο..; Δεν ξέρω αν βλέπεις τι εννοώ... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 όμορφη γραφή. Λιτή αλλά περιεκτική γλώσσα και δυνατές εικόνες. Από τα καλύτερα κείμενα του διαγωνισμού. Κυλάει νεράκι μέχρι τέλους... ..όπου εκεί, τελευταία στιγμή, για μένα το χάνει. Infodump που δεν το εξηγείς (SPOILER : πατεράδες, αρραβωνιαστικοί, ερμαφροδιτισμός - να υποθέσω ότι σου αρέσει το J-horror? - δυο μισά που έτσι απλά έτυχε να είναι το ζευγάρι των πρωταγωνιστών σου, απελευθερωμένα πνεύματα και μια "κατάρα" που εκδηλώνεται τόσο εύκολα;) (και χώρο να τα ψιλοδουλέψεις είχες, αν αφαιρούσες τις σκηνές στο μασάζ και του δείπνου, που δεν προσφέρουν τίποτα στην ιστορία σου) ...και με τέτοιο φινάλε; Δηλαδή, τόσα χρόνια η τύπισσα SPOILER : σχεδίαζε την εκδίκησή της για να βουλιάξει το καράβι και δε σκέφτηκε τόσο καιρό ότι με αυτό τον τρόπο θα ξανασκοτονώταν και αυτή; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Η γραφή σου μου άρεσε πολύ, κυλούσε όμορφα και αβίαστα κι αυτό είναι κάτι που πάντα εκτιμώ σε ένα κείμενο. Η ιδέα επίσης ήταν εφευρετική, αλλά ήθελε 1000 λέξεις ακόμη για να έρθει να αναδειχθεί όπως θα μπορούσε. Τα προβληματάκια στην πλοκή υπάρχουν, δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω σε όσα ήδη αναφέρθηκαν και, όταν τη διάβασα, έμεινα τόσο στο λόγο και την ιδέα που δεν έκατσα να το ψειρίσω και πολύ ούτε μου δημιούργησε τη διάθεση να το κάνω. Είναι νομίζω από τις ιστορίες αυτές που τις διαβάζεις και δεν θες να τις ξαναδιαβάσεις για να μη χαλάσεις τη γεύση που σου άφησαν την πρώτη φορά. Για μένα, τουλάχιστον, η γεύση αυτή ήταν ευχάριστη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Μου άρεσε το ότι τίμησες το "love" κομμάτι του θέματος Όντως οι πρωταγωνιστές είναι ζευγάρι και όντως αγαπιούνται και τους βλέπουμε να εκφράζουν αυτή την αγάπη με σεξ, με μικροζήλειες, με αναμνήσεις από την πρώτη τους γνωριμία, με αγωνία να ξανασυναντηθούν. Για αυτό, σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο! Στο story τώρα. Η ιστορία σου γενικά φαίνεται ότι χρειαζόταν μεγαλύτερο όριο λέξεων. Στην αρχή μας βάζεις ομαλά στην ιστορία, αλλά τα πράγματα όσο πάμε προς το τέλος λέγονται λίγο βιαστικά. Θα συμφωνήσω με τον Evanescent ως προς τις απορίες που αφήνει στον αναγνώστη το κείμενο και θα προσθέσω και την τελευταία παρατήρηση του Γιώργου, ότι δηλαδή μου φάνηκε περίεργο που το έστησε όλο αυτό απλώς και μόνο για να πεθάνει. Γεγονός είναι ότι η γραφή σου ρέει και το σκηνικό που χρησιμοποίησες έχτισε ένα ιδιαίτερο κλίμα για το κείμενο σου. Απλά, αν θελήσεις να την ξαναπιάσεις ποτέ, δώσε προσοχή στο να λυθούν οι απορίες και στο να έχει γενικά η αφήγηση έναν σταθερο ρυθμό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 4, 2014 Share Posted May 4, 2014 Δυσκολεύομαι να την σχολιάσω αυτή την ιστορία. Από τη μια είχε την ατμόσφαιρα που σε ελκύει και στον πυρήνα του ένα κανονικό love story και μια ιστορία φρίκης. Από την άλλη, πολλά πράγματα πέφτουν μαζεμένα και δεν γίνονται εντελώς σαφή. Ξέρω ότι τα κίνητρα της εκδίκησης πολλές φορές οδηγούν σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια, αλλά αισθάνθηκα ότι κάποια δεν εξηγήθηκαν πολύ καλά. Στα συν είναι σίγουρα ο τρόπος που πυκνώνει ο ζόφος γύρω τους: περίεργα άτομα, περίεργα ντυσίματα, το σήμα που δεν υπάρχει στο κινητό, τα σταματημένα ρολόγια, ο ρόγχος. Η ατμόσφαιρα είναι επαρκώς κλειστοφοβική για να ευνοεί τον τρόμο: ένα πλοίο, παρόλο που δεν είναι πρωτότυπο, είναι πάντα κατάλληλο για να δημιουργήσει το κλίμα του τρόμου. Στα πλην ότι δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να γίνει έτσι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή όλη αυτή η φάση. Γιατί στην επέτειο του έτους και όχι σε κάποια άλλη στιγμή; Τι σχέση ακριβώς είχαν χωρίς να το γνωρίζουν ο Χρύσανθος και η Λεώνη, πώς απελευθερώθηκαν οι ψυχές, γιατί ο πατέρας είχε βάλει τον σύζυγο να τη σκοτώσει, κι αυτός γιατί τη σκότωσε –επειδή τρόμαξε που ήταν ερμαφρόδιτη; Αν καθίσεις κάποια στιγμή, πάρεις μια ανάσα και δώσεις λίγο περισσότερες εξηγήσεις, θα βελτιώσεις πολύ την ιστορία σου, γιατί έχεις βάλει καλά θεμέλια για τρόμο. Γέλασα πολύ με τον Αμπέρανθο και τον Μουστάρδανθο -σκέψου και τον Κεχριμπάρανθο, επί το ελληνικότερον 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 5, 2014 Share Posted May 5, 2014 Γενικά: Ξεκινάς και οδεύεις μυστηριωδώς και όμορφα, αλλά εκεί που φτάνεις στο "έτσι που λέτε" μου τα χάλασες. Μου άρεσε: Η λεπτή απόχρωση της πληροφορίας, το βήμα-βήμα χτίσιμο της ιστορίας. Δε μου άρεσε: είτε σου τελείωναν οι λέξεις και βιάστηκες είτε... δεν ξέρω. Η σκηνή της αποκάλυψης πρέπει αν είναι μεν σύντομη, για να μας χτυπήσει με δύναμη, αλλά τίποτε απ'όσα λες ως εξηγήσεις δεν τα έχει προιοκονομήσει (με κυνηγάει αυτή η καταραμένη λέξη...) Έρχονται απότομα και μένουν λειψές -οι εξηγήσεις-. Βάλε του χέρι, να το κάνεις να αστράψει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 12, 2014 Share Posted May 12, 2014 Νομίζω ότι θα μπορούσε να χωρέσει σε 3000 λέξεις. Απλώς χρειάζεται να κόψεις κάποια πράγματα (όπως το μασάζ) και να προσθέσεις άλλα πράγματα που θα μας πάει στο τέλος πιο ομαλά. Το τέλος καλό, αν και νομίζω ότι σε τρόμαξε και σένα! Με τη γραφή σου ποτέ δεν έχω παράπονο εννοείται 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 12, 2014 Share Posted May 12, 2014 Έλενα, αυτό δεν πλησίασε καν στον τρόμο! Όχι, για να εξηγούμαστε, δηλαδή. Μάλιστα, εκείνη η φωνή κάτω απ' το κρεβάτι, μετά το οργιαστικό σεξ, ακούστηκε κάπως κωμική. Δεν αναφέρομαι, φυσικά, στην ιδέα, αλλά στην υλοποίησή της. Καταρχήν, να σου πω ότι με κούρασε σε ένα τόσο μικρό κείμενο η συνεχής εναλλαγή οπτικής γωνίας. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα, για 'μένα, ήταν ο λόγος, που, όχι μόνο δεν με βοήθησε να ταξιδέψω, με δυσκόλεψε κιόλας. Εκτός από τις τραβηγμένες εκφράσεις, που σου εξηγώ πιο κάτω, έχει και αρκετές προβληματικές, που κολλάνε την ανάγνωση. Έχει πολλές τραβηγμένες εκφράσεις (σαν να προσπαθούσες πολύ, σχεδόν τίποτα δεν το είπες απλά, ακόμη και τα χρυσαφικά δεν κοσμούσαν τον λαιμό, αναπαύονταν πάνω του), αλλά αυτή εδώ με έκανε να σταματήσω για να τη σημειώσω: "Να περάσουν την επέτειο οι δυο τους, με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο που έχει ποτέ εφευρεθεί για τα ζευγάρια." Ο πιο διασκεδαστικός τρόπος να περνάνε καλά τα ζευγάρια, δεν έχει εφευρεθεί. Υπάρχει. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν τα ζευγάρια. (Εκτός και αν εννοείς το σκραμπλ ). Και, δυστυχώς, έκανες αυτό: "Τα δύο σώματα έχασαν τα χαρακτηριστικά τους. Έγιναν μία άμορφη μάζα που παλλόταν από μία καρδιά." Όχι, όχι πάλι μια άμορφη μάζα! Γιατί; Η εύκολη λύση, που όμως δεν λέει τίποτα. Προσπάθησε να μας το περιγράψεις, πώς το φαντάστηκες; Τι έπαθαν, δηλαδή; Τι έγιναν; Σαν ζυμάρι; Ξεχώριζαν δεξιά κι αριστερά τίποτα άκρα; Σαν σοκολατένιο, ζαχαρένιο, βουτυρένιο, (κάτι ζαχαροπλαστικό, τέλος πάντων), άγαλμα που έλιωνε; Κάτι που έμοιαζε με το επιδόρπιο του δείπνου τους; Έχει τόσες προοπτικές η σκηνή, μην την θάβεις έτσι! Το θέμα σου, η πλοκή σου, αν και κάτι πολύ συνηθισμένο, θα μπορούσε να έχει έναν χαρακτήρα, έναν αέρα, αλλά θέλει λίγη δουλειά ακόμα. Και, τέλος, για να γίνει κεντρικό σαν θέμα του τρόμου το love story, χρειάζεται να δέσεις καλύτερα αυτά που τους εξηγεί η Κρις, για το ότι έγιναν ζευγάρι, για το ότι γεννήθηκαν ακόμη, όπως λέει. Στοιχεία από την αρχή του κειμένου θα βοηθούσαν, τίποτα περίεργες αναμνήσεις, όχι μόνο από τη γνωριμία τους, αλλά ίσως και πριν από αυτή (συμπτώσεις που ανακάλυψαν αφού γνωρίστηκαν, πράγματα που τους έδειχναν το μοιραίο του έρωτά τους, κάτι τέτοιο). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted May 13, 2014 Author Share Posted May 13, 2014 Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας και για τις -κατά κύριο λόγο- εύστοχες παρατηρήσεις σας. Πολλές από αυτές μου φάνηκαν χρήσιμες στο να ανακαλύψω ποια κενά πρέπει να καλύψω, γιατί σκοπεύω να την ξαναγράψω αυτή την ιστορία και να την απλώσω όσο χρειάζεται. Καθώς την έγραφα, μου έρχονταν στο μυαλό όλο και περισσότερες λεπτομέρειες από την ιστορία, αλλά δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια χώρος για να μπουν. Έτσι, τις άφησα για την επόμενη βέρσιον του Σιέλ, που ελπίζω να σας αρέσει πιο πολύ από αυτήν εδώ! Δυο λεπτομέρειες στις παρατηρήσεις σας, που δεν έχουν βέβαια σημασία, αλλά δεν μπορώ να μην τις σχολιάσω: 1. Το Ρολόι Μια μικρή ανακρίβεια(μάλλον): Γενικά δε με ενοχλούν, σπάνια τις προσέχω, ούτε κι εδώ με επηρέασαν, απλώς την αναφέρω. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στο ρολόι, όπου «οι δείκτες του ήταν σταματημένοι˙ ο χοντρός λίγο πριν κι ο λεπτός λίγο μετά τις δώδεκα», με προβλημάτισε αν μπορεί να γίνει αυτό.(στο διάστημα 11 με 11 και 5 που περιγράφεται μάλλον, ο χοντρός είναι στο 11 κι όχι και τόσο κοντά στο 12- υπερβολή, το καταλαβαίνω, απλώς μου έκανε εντύπωση). ''Τόσο που δεν φάνηκε να συνειδητοποιεί πως οι δείκτες ήταν σταματημένοι· ο χοντρός λίγο πριν κι ο λεπτός λίγο μετά τις δώδεκα.'' -Χαοτικό. Οκ, πάσο. Αυτή την εικόνα είχα στο μυαλό μου. Πώς θα την περιγράφατε; 2. Η φωνή στο κάτω μέρος του κρεβατιού Φυσικά, δεν εννοώ αυτόQ Μάλιστα, εκείνη η φωνή κάτω απ' το κρεβάτι, μετά το οργιαστικό σεξ, ακούστηκε κάπως κωμική. Η φωνή δεν ακουγόταν κάτω απ' το κρεβάτι, αλλά στο κάτω μέρος του κρεβατιού. Δηλαδή όχι από το προσκέφαλο, αλλά προς τη μεριά που είναι τα πόδια. Αν έχετε κάποια ιδέα για το πώς μπορώ να το διατυπώσω αλλιώς, πείτε μου, γιατί κι εμένα με είχε προβληματίσει την ώρα που το έγραφα. Πιο πετυχημένο σχόλιο ήταν του Evanescent. Το καλό ήταν ότι κατάλαβε τα περισσότερα στοιχεία της ιστορίας και η ανάλυσή του θα με βοηθήσει να καλύψω τα κενά. Σας ευχαριστώ και πάλι! Καλή συνέχεια και καλά γραψίματα σε όλους μας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 15, 2014 Share Posted May 15, 2014 Αυτή την εικόνα είχα στο μυαλό μου. Πώς θα την περιγράφατε; watch.jpg Έντεκα και πέντε; :) Εντάξει, πιάνω τι λες. Πως θα μπορούσε να περιγραφεί... ξέρω 'γώ... ίσως αν έλεγες πού βρίσκεται ο κάθε δείκτης; Ή ίσως να έλεγες όντως την ώρα, και καπάκια μια εικόνα ή μια παρομοίωση για το σχήμα των δεικτών; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.