dagoncult Posted April 22, 2014 Share Posted April 22, 2014 Όνομα Συγγραφέα: dagoncultΕίδος: τρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 2992 (αλλά τις βγάζει παραπάνω λόγω αστερίσκων)Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: για τον 36ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας τρόμου Εκεί Που η Αγάπη Πεθαίνει.doc Εκεί Που η Αγάπη Πεθαίνει.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted April 23, 2014 Share Posted April 23, 2014 Καλέ μου dagoncult, φλογερός λόγος αν μη τι άλλο. Αυτό που λένε για χημεία με ανθρώπους και μέρη, πιστεύω ισχύει και με τον λόγο. Το διάβασα απνευστί και όσο το προχωρούσα μου άφηνε μια περίεργη γεύση το κείμενο σου. Έχει έναν ρομαντισμό ιδιαίτερο που διαχειρίστηκες πολύ όμορφα. Μπορώ να σου πω ότι ορισμένα κομμάτια της ιστορίας σου τα ζήλεψα και ταξίδεψα πίσω για να τα ξαναδιαβάσω. Μου άρεσε πολύ. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted April 27, 2014 Share Posted April 27, 2014 Πολύ δυνατό διήγημα. Μου άρεσε πολύ: Η γλώσσα. Γράφεις πολύ ζωντανά, ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσε. Ωραίες εικόνες. Η δημιουργία ενός ολόκληρου κόσμου γύρω από μια ιδέα (βλ. τα Πεδίο) και πως εξυπηρέτησε την ιστορία σου. Κι οι εμβόλιμες περιγραφές μου άρεσαν. Αφήνεις ωραία στο κείμενο σημεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον (βλ. μύγα, αρχοντικό) Συμπάσχει ο αναγνώστης με τους χαρακτήρες και το αξιοποιείς δημιουργώντας αγωνία. Δε με ενθουσίασε(αλλά ούτε και με χάλασε παραδόξως): Ότι δεν ήταν ξεκάθαρο τι συνέβη(τι από όλα αυτά ήταν όνειρο, τι υπαρκτός κίνδυνος, πόσο κυριολεκτικό καταντάει αυτό το «Καίγομαι»). Ελπίζω να μην ήταν όλα απλώς ένα όνειρο-δεν ξέρω βέβαια και τι θα ήθελα: μάλλον ένα όνειρο στο οποίο σκοτώνει άθελά του την αγάπη(την προδίδει και μόνο με την ιδέα της απιστίας) και μένει κενός και "καμμένος" για την υπόλοιπη ζωή του (με βάση το πεδίο κάπου εκεί κατέληξα) ή ένα προφητικό όνειρο καταδικασμένος να ξεχάσει μόλις ξυπνήσει και στη συνέχεια να ζήσει... Πολύ ωραίο, μπράβο! Θα ‘θελα να δω κι άλλα σου κείμενα στο μέλλον.Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted April 27, 2014 Share Posted April 27, 2014 Αυτή την ιστορία τη διάβασα νυσταγμένη και για να μην πάρω λάθος εντύπωση την ξαναδιάβασα και όταν ήμουν ξύπνια για τα καλά Και τις δύο φορές δεν κατάλαβα βασικά πράγματα. Μου αρέσει το τι προσπαθείς να κάνεις, με τα κομμάτια που δεν έχουν άμεση σχέση με την πλοκή, αλλά το γενικό αποτέλεσμα δεν είναι ξεκάθαρο. Στο τέλος βρισκόμαστε εκεί από όπου αρχίσαμε, αλλά δεν είμαι σίγουρη γιατί. Ήταν όλα ένα όνειρό το οποίο θα γίνει πραγματικότητα; Λόγω του τίτλου περίμενα τα κομμάτια που δεν συνδέονταν άμεσα με το κείμενο να περιγράφουν το πώς τα αισθήματα του τύπου για την γυναίκα του αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να παραγκωνίζονται για χάρη της νέας κοπέλας. Μπορεί αυτό να ήθελες αλλά η ποιητική έκφραση και το ότι επαναλαμβάνεσαι σε κάποια σημεία δρουν ενάντια της καθαρότητας του λόγου. Για τον αναγνώστη είναι ζόρικη η ιστορία σε αυτή της την μορφή, αλλά πιστεύω ότι όταν την "καθαρίσεις" όσο πρέπει στα νοήματά της, ο λόγος σου θα είναι απολαυστικός 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 ...δεν ξέρω πώς να νιώσω για τις παρένθετες παραγράφους. Με άλλα λόγια, ένας παντογνώστης αφηγητής, μας αφηγείται τόσο εύκολα, τόσο απλά και... γιατί έτσι, τα... μυστικά του σύμπαντος! ...από την άλλη, ο λόγος σου εδώ είναι τόσο δυνατός, ο κοσμικός τρόμος τόσο επιδέξια δοσμένος (παίζει και να είσαι ο μόνος άνθρωπος στο σύμπαν που να κατάφερε να δώσει κοσμικό τρόμο, χωρίς να θυμίζει Lovecraft!) που αφενός είναι αισθητικά πανέμορφες, αφετέρου, η διήγησή σου μάλλον δεν θα είχε νόημα χωρίς αυτές. στο κυρίως πιάτο τώρα. Δυνατή ιστορία. Για μένα, η καλύτερη του διαγωνισμού - και δε με συμφέρει καθόλου που το λέω αυτό! Σημαντικές ή όχι, αυτές είναι οι δικές μου αντιρρήσεις : ένσταση #1 : δεν είδα την αγάπη. Αυτή που έρχεται και πεθαίνει. Ο τύπος είδε την κοπέλα για λίγες ώρες μόνο και πρόλαβε και την αγάπησε; Έτσι απλά; Γενικά, η σχέση μεταξύ των δυο ήθελε περισσότερο δούλεμα. Εκτός και αν SPOILER : μιλάς για την αγάπη που πεθαίνει μεταξύ του τύπου και της γυναίκας του. Τότε, ακόμα χειρότερα, ήθελε περισσότερο δούλεμα επιπλέον και αυτή η σχέση, την οποία γενικά την πέρασες στο ντούκου. ένσταση #2 : η παράγραφος με τη μύγα παγιδευμένη στο διπλό τζάμι (αν και ξέρω από πού την ψάρεψες!), δεν βοηθάει την πλοκή σου, ούτε και έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτή. Το αυτό ισχύει και για το κομμάτι με το εξαφανισμένο σπίτι. Δηλαδή, πώς μπορούσε να είναι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος ότι αυτό είναι το σωστό μέρος; Βράδυ και στη μέση του πουθενά; Πιο ρεαλιστικό θα ήταν ο χαρακτήρας σου να υποθέσει ότι απλά έκανε λάθος στο μέρος. ένσταση #3 : μετά από κοσμικούς τρόμους, εκρήξεις, φωτιές, τελικά όλα αυτά ήταν SPOILER : ένα όνειρο; Με προσγείωσες πολύ!!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Πολύ καλογραμμένη ιστορία, με αριστοτεχνική απόδοση, όμως με δυσκόλεψε αρκετά το πώς να την κρίνω και ως τι. Εκτός διαγωνισμού, θα έλεγα ότι είναι φανταστικά γραμμένη και έχει περιθώρια ανάπτυξης σε μια ευρύτερη μυθολογία (ίσως και ήδη να είναι, δεν γνωρίζω) όπου θα τοποθετηθούν και άλλες ιστορίες. Εντός διαγωνισμού, όμως, μου φάνηκε φανταστικά γραμμένη αλλά μόνο με μπόλικη καλή θέληση θα τη χαρακτήριζα εντός θέματος. Την ερωτική ιστορία δεν την είδα πουθενά, η αγάπη αναφέρεται συχνά σαν λέξη, μέχρι και στον τίτλο, αλλά δεν φαίνεται πουθενά. Αυτό είναι κρίμα, από την άποψη ότι η ιστορία αδικείται στα πλαίσια του συγκεκριμένου διαγωνισμού, ενώ ίσως θα ταίριαζε πολύ καλύτερα σε κάποιον άλλο, με διαφορετικό θέμα. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι μια πάρα πολύ καλή ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted May 2, 2014 Share Posted May 2, 2014 Αψεγάδιαστη γραφή, λίγο φορτωμένη βέβαια, αλλά αυτό δεν το τοποθετώ στα αρνητικά. Μου αρέσει το πώς συνδέονται η αρχή με το τέλος, αν και – για μένα – αναιρούν το υπερφυσικό στοιχείο της ιστορίας. Μου άρεσε το ταξίδι μέσα στο τρένο, ιδιαίτερα στο σημείο με την μύγα και με το σπίτι που εξαφανίστηκε. Το τελευταίο μάλιστα μου θύμισε κάπως μια εισαγωγή που είχα γράψει πέρσι για ένα write-off. Θα ήθελα όμως να τα συνδέσεις με το τέλος, με κάποιον τρόπο, να τους δώσεις κάποιο νόημα. Τα ενδιάμεσα κομμάτια, αν και άρτια γραμμένα, δεν είμαι σίγουρη πού αποσκοπούν και πώς συνδέονται με την υπόλοιπη ιστορία. Η ιστορία στο σύνολό της πάντως, μου άφησε μια ιδιαίτερη, όμορφη γεύση. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 4, 2014 Share Posted May 4, 2014 Ωραία ιστορία. Μου άρεσε πάρα πολύ που εκτός από τη δράση των ηρώων παίζει και κάτι άλλο σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Ήταν εξαιρετικές οι περιγραφές με τα πλάγια γράμματα, όλο αυτό το σύμπαν με τη διαβολική ενέργεια. Επίσης, μου άρεσε ο τρόπος που δένουν τα δυο κείμενα, το κοσμικό και το ανθρώπινο μεταξύ τους. Οι σκηνές στο τρένο ήταν πραγματικά πολύ δυνατές, όλο αυτό το σκηνικό με το εξαφανισμένο αρχοντικό και με τη μύγα, αυτή η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά χωρίς να είναι εντελώς σαφές το τι. Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα στο τέλος πόσο ήταν όνειρο, πόσο ήταν προφητικό, πόσο ήταν πραγματικό, αλλά δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ επειδή το είδα σαν έναν κόσμο αυτού του μεγάλου κοσμικού Πεδίου και μου κέντρισε πάρα πολύ το ενδιαφέρον. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 5, 2014 Share Posted May 5, 2014 Γενικά: Κάτι δεν κατάλαβα, αλλά ειλικρινά, λίγο με νοιάζει. Μου άρεσε: Δισεκατομμύρια ανθρώπινα μάτια, σημαδεμένα με το βλέμμα της τρέλας, καλύπτουν το έδαφος ερημωμένων δορυφόρων που περιστρέφονται γύρω από μαύρους πλανήτες, στον πυρήνα των οποίων φλέγεται αιώνια ένα παχύρρευστο, άνοο κακό. Καρδούλες. Δε μου άρεσε: κάτι έχασα από την εξήγηση, αλλά όπως προείπα, καθόλου δε με ένοιαξε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 12, 2014 Share Posted May 12, 2014 Πολυ καλό! Ατμόσφαιρα τρόμου από νωρίς, καρα-μέσα στα πλαίσια του διαγωνισμού, ρυθμός άψογος. Πέρα από κάτι τραβηγμένες εκφράσεις, δεν έχω κανένα αρνητικό, με πήρε και με σήκωσε που λένε. Εγώ λάτρεψα αυτό: Το φιτίλι έχει ανάψει. Η ζωή του μικραίνει με σπινθηροβόλα φιδογυρίσματα, καθώς η φλόγα πλησιάζει την πυριτιδαποθήκη της μακαβριότητας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 12, 2014 Share Posted May 12, 2014 Δυνατό κείμενο, αλλά δεν κατάλαβα τι έγινε από το τέλος. Τελικά ήταν όνειρο και των δυο; Θα συμβεί όντως και η γυναίκα του το βλέπει από πριν; Η άλλη γυναίκα είναι από εκείνο το πεδίο; Αυτό με τη μύγα μου θύμισε κάτι που παρατήρησα στο προαστιακό τρένο. Σε κάποια παράθυρά του, στο εσωτερικό τους, έχει παγιδευτεί νερό. Κι έχει πλάκα γιατί κάνει κυματάκια και τέτοια όταν το τρένο φρενάρει. Και πάντα σκεφτόμουν, α ωραία μόνωση έχουν... Άρα δεν θα με παραξένευε αν έβλεπα και μια μύγα μέσα. Άσε που υποψιάζομαι ότι είδες εσύ στην πραγματικότητα (ίσως σε άλλο τρένο του ΟΣΑ) ;) Ωραίος ο κόσμος γύρω-γύρω. Ξεκινάει με κάτι που θα μπορούσε να γίνει love story (η κυριολεκτικά με τη φράση boy meets girl) και καταλήγει σε εκδίκηση που τρώγεται από καυτό πιάτο. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 19, 2014 Author Share Posted May 19, 2014 Πολλά ευχαριστώ σε όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία. Και σε όσους την ψήφισαν. Δεν έχω να πω πολλά, πέρα απ' το ότι σκοπός μου ήταν η (όποια) ανησυχία να έρθει (για όποιον έρθει) μετά την τελευταία τελεία του διηγήματος. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να αποκαλύψω (μάλλον σε κανέναν!! ) αυτό που ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου, και το οποίο πίστεψα λανθασμένα ότι θα ήταν ξεκάθαρο και για τους αναγνώστες. Κατά τα άλλα, σχετικά με το σχόλιο του φίλου Γιώργου για τον κοσμικό μου τρόμο που δεν θυμίζει Λάβκραφτ, έχω να πω μόνο τούτο: Εκεί που η Αγάπη Πεθαίνει: Ασαφή κύματα άγνωστων οντοτήτων κοχλάζουν στον πάτο γιγάντιων κρατήρων, καταποντισμένων στην άβυσσο. Out of the Aeons (HPL): There was mention of a kingdom or province called K’naa in a very ancient land where the first human people had found monstrous ruins left by those who had dwelt there before—vague waves of unknown entities which had filtered down from the stars and lived out their aeons on a forgotten, nascent world. K’naa was a sacred place, since from its midst the bleak basalt cliffs of Mount Yaddith-Gho soared starkly into the sky, topped by a gigantic fortress of Cyclopean stone, infinitely older than mankind and built by the alien spawn of the dark planet Yuggoth, which had colonised the earth before the birth of terrestrial life. (αρρώστια!!) Και πάλι άπειρα ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμα στο έντιτ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted May 12, 2015 Share Posted May 12, 2015 Άλλη μια πολύ εντυπωσιακή ιστορία! Εδώ μπορώ να πω ότι έμεινα άναυδος με το οπλοστάσιο που διαθέτει ο συγγραφέας. Ώρες-ώρες ένιωσα σαν μαθητής δημοτικού που έχει απέναντι του λέκτορα πανεπιστημίου! Από τα πιο θετικά της ιστορίας ήταν η αγωνία που διέθετε. Ατελείωτη, εξοντωτική. Πολύ ευχάριστο φυσικά, αφού μιλάμε για ιστορία τρόμου. Να μην ξεχάσω επίσης και την άρτια ατμόσφαιρα. Η αγωνία είχε γερές βάσεις για να σταθεί! Στα (ελαφρώς) αρνητικά: Όχι τόσο αγάπης όσο απαιτούνταν από το κυρίως θέμα. Υποκειμενικά πάντα! Επίσης υποκειμενικό: Εκείνα τα απίστευτα mid parts, όσο εντυπωσιακά ήταν, άλλο τόσο αχρείαστα μου φάνηκαν. Και λιγάκι ακαταλαβίστικα μερικές φορές. Σε γενικές γραμμές: Πολύ ωραία, ένα κλικ πιο βαριά από αυτές που μου αρέσουν. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.