Σκοτεινός Άγγελος - Σαράντης Κρητικός

[Naroualis]

Τίτλος: Σκοτεινός Άγγελος
Συγγραφέας: Σαράντης Κρητικός
 

 
 
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές 2014
ISBN13 978-618-5002-34-3
Σελίδες: 90
 
Οπισθόφυλλο:
 
Όταν γεννήθηκε δε γνώριζε ότι θα κουβαλούσε σε όλη του τη ζωή ένα πρόβλημα, που θα καθόριζε τον τρόπο που θα συμπεριφερόταν, θα επικοινωνούσε, θα δημιουργούσε, θα σκεφτόταν, θα έκανε φιλίες και σχέσεις. Αφού το ανακάλυψε, μεγαλώνοντας, δεν είχε πολλούς τρόπους να αντιδράσει. Ή θα αποδεχόταν τη μοίρα του καθ θα συμβιβαζόταν με τη μοναξιά σκύβοντας το κεφάλι ή – όπως έκαναν όλοι στο νησί όταν βρίσκονταν σε δύσκολη θέση – θα παρακαλούσε τους Αγγέλους να μεσολαβήσουν μήπως και γίνει κάποιο θαύμα. Όταν όμως είδε ότι ούτε κι εκείνοι έδειχναν ενδιαφέρον, αποφάσισε να το ψάξει διαφορετικά. Κάποιος δήλωσε πρόθυμος να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει. Όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα…

 
Η γνώμη μου:
 
Απλή γλώσσα, χαριτωμένη (αν και όχι η πλέον πρωτότυπη) ιδέα, τίμια διεκπεραίωση. Οι πινελιές λαογραφικού περιεχόμενου καλόδεχτες κι ενδιαφέρουσες.

[elgalla]

Το είχα κερδίσει στις περσινές Όψεις του Φανταστικού το βιβλίο, μετά επέστρεψα Αγγλία και ξέχασα πως το είχα, μέχρι που το πήρε χτες το μάτι μου στη βιβλιοθήκη. Είναι μικρό και ευκολοδιάβαστο, δεν πρέπει να μου πήρε πάνω από μια ώρα να το τελειώσω. Η γραφή είναι απλή, καθόλου άσχημη, αν και παίρνει βελτίωση. Πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα λίγη φυσικότητα στους διαλόγους, οι οποίοι ως έχουν είναι υπερβολικά στημένοι και θα ήθελα λιγότερη χρήση των κάποιο, κάποιων, κάποια κτλ, που δίνουν την αίσθηση στον αναγνώστη ότι ο συγγραφέας δεν είναι σίγουρος για το λόγο του και για τις επιλογές λέξεων που έχει κάνει. Η υπόθεση είναι επίσης απλή, η ιδέα πολυχρησιμοποιημένη και η εκτέλεση αναμενόμενη, αλλά όλα αυτά είναι υποφερτά. 

 

Δύο πράγματα, όμως, ειλικρινά με εκνεύρισαν. Το πρώτο έχει να κάνει με τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Ο οποίος έχει επιληψία, όχι αυτισμό ή άσπεργκερ ή σχιζοφρένεια. Επιληψία. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να μην έχει μια απόλυτα φυσιολογική ζωή και να μην κάνει φυσιολογικές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω του, πέρα από την ατέλειωτη κλάψα και τη μεμψιμοιρία του. Όχι μόνο αυτό, αλλά οδηγεί συστηματικά μόνος (βάζοντας σε κίνδυνο και άλλους πέρα από τον εαυτό του), πίνει αλκοόλ, δεν παίρνει τα φάρμακά του και μετά κλαίγεται για το τι άδικος που είναι ο κόσμος. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αναπαράσταση των γυναικείων χαρακτήρων και των απόψεων που εκφράζει γι' αυτούς ο πρωταγωνιστής αλλά και η συμπεριφορά του προς τους εν λόγω χαρακτήρες. Για να δούμε, λίγο, τι κάνει ο ήρωάς μας μέσα στο βιβλίο:

 

 

 

1. Γνωρίζει μια κοπέλα που ζωγραφίζει και της κλέβει τα σχέδια, ενώ στο άσχετο επιμένει να του πει τη γνώμη της για τα δικά του (borderline creepy)

2. Ενώ τη γουστάρει δεν της λέει τίποτα από φόβο για το πώς θα αντιδράσει ως προς το πρόβλημά του

3. Την παρατάει ενώ αυτή είναι χάλια ψυχολογικά, για μια πανέμορφη τύπισσα που γνώρισε τυχαία και ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά γιατί, βασικά, ήταν όμορφη και δεν έφυγε όταν έπαθε κρίση επιληψίας, με το φοβερό επιχείρημα "αν η άλλη ήξερε και με αποδεχόταν θα ήταν αλλιώς". 

4. Α, αυτό είναι από τα αγαπημένα μου. Η πανέμορφη τύπισσα έχει χάλια χαρακτήρα, είναι κτητική, ζηλιάρα κτλ αλλά είναι πανέμορφη, ενώ η κοπέλα με τα σχέδια είναι υπάκουη, δεν μιλάει πολύ, κάθεται στη γωνία της αλλά δεν είναι τόσο θεά, είναι μια απλή, κοινή θνητή. Όχι, αλήθεια, το κορίτσι έχει καλό χαρακτήρα γιατί είναι υπάκουη και δεν μιλάει πολύ. 

5. Δεύτερο αγαπημένο. Όταν η πανέμορφη τύπισσα του κάνει κόνξες, επικοινωνεί πάλι με την κοπέλα για να τη συλλυπηθεί που πέθανε και η μητέρα της (μετά τον πατέρα της) και το μόνο που σκέφτεται είναι μην τυχόν κι αυτή θέλει επανασύνδεση. Προφανώς ο φίλος μας νομίζει ότι έχει μέλι (βέβαια, η κοπέλα είναι εξίσου για μπούφλες μ' αυτόν, αλλά θα φτάσω παρακάτω σε αυτό). 

6. Όταν συνειδητοποιεί πως όχι μόνο η κοπελιά αποδέχεται την επιληψία του αλλά πάσχει κι αυτή από επιληψία (τι ρομαντικό!), την αγαπάει instantly. Είπαμε, έχει και καλό χαρακτήρα.  

7. Και το τελευταίο personal favourite. Ο επιληπτικός βγάζει το six pack με τις μπύρες κι όταν το κοριτσάκι του λέει πως δεν κάνει να πιει λόγω της νόσου του, τι της λέει ο θεός; Ότι την εμπιστεύεται πως θα τον φροντίσει. Τι λες, άνθρωπέ μου; Κι αυτήν την κοπέλα την αγαπάς υποτίθεται; Αλλά αν πάθεις κάτι εσύ επειδή είσαι ηλίθιος και αγνοείς τι σου λένε οι γιατροί, δεν έχεις κανένα πρόβλημα που θα πρέπει να ζήσει με τις τύψεις; Πόσο εγωκεντρικός μπορεί να είσαι, πια;

 

 

 

Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, και το άλλο το κουτορνίθι τα υπομένει όλα και τον περιμένει σαν την πιστή Πηνελόπη. Κι όσο χάλια και να της φέρεται, εκεί αυτή. Αλλά είπαμε, έχει μέλι. Πάντως, κάποιος πρέπει να πει του Άγγελου ότι ο λόγος που δεν μπορούσε να κάνει σχέσεις δεν ήταν η επιληψία του, αλλά το γεγονός ότι είναι εγωκεντρικός, κλάψας και μισογύνης. I'm sure that must have something to do with it. 

Edited January 16, 2015 by elgalla