MadnJim Posted May 29, 2014 Share Posted May 29, 2014 (edited) Όνομα Συγγραφέα: MADnJIMΕίδος ποιήματος: τρόμουΑριθμός Στίχων: 70Σχόλια: Δεν νομίζω να στέκεται μόνο του, είναι το δεύτερο μέρος από την ιστορία μου "Το παλιό αρχοντικό" που έχω ανεβάσει στην κατηγορία "Τρόμου", και που προτείνω να τη διαβάσετε πριν συνεχίσετε εδώ.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ, μέρος 2ο Δεν έχω άλλο να σκεφτώ, ούτε ν' αποφασίσωαπόψε ήρθε η στιγμή που όλα θα τελειώσουνπια δε φοβάμαι μη χαθώ, μονάχος μου μη σβήσωεύχομαι μόνο στους θεούς κουράγιο να μου δώσουν. Υγρή απόψε η βραδυά στα σύννεφα πνιγμένηκι ένα αεράκι απαλό παγώνει το κορμί μουδίχως πια χτύπους, έντεκα, κι η εξώπορτα κλεισμένητη σκέψη διώχνω γρήγορα πως παίζω τη ζωή μου. Σπρώχνω κι ανοίγει σιωπηλά, σκοτάδι με τυλίγειμούχλα μυρίζει κι ερημιά, και φρίκης δυσωδία,δεν με τρομάζει ο πάταγος της πόρτας όταν κλείνεικι οι μνήμες που γυρίσανε μιας τρέλας παρωδία. Ένα φακό έχω δυνατό αντί κερί αναμένοόμως και πάλι οι σκιές ανίερα χορεύουντο ρίγος που με διαπερνά για κάτι που προσμένωκαι η τρελή μου εμμονή επάνω μου παλεύουν. Οι πίνακες ακόμα εκεί στους τοίχους κρεμασμένοιμα τώρα λεπτομέρειες το βλέμμα μου τραβάνε,κρυμένος ένας Άραβας στους θάμνους παραμένειενώ πιο κει στο ξέφωτο οι μάγισσες μεθάνε. Κι ένα γυμνό μικρό παιδί στους άντρες ξεχωρίζειτρώει στις φτέρνες καθιστό και με κοιτάει στα μάτιατο αίμα πάνω στο λευκό κορμί του λαμπυρίζεισαν κόβει από άνθρωπο νεκρό μικρά κομμάτια. Όπως και τότε δώδεκα, τρέμουν τα γόνατά μουτα λίγα ίχνη λογικής να βγω μου λένε έξωπριν όπως τότε ξαφνικά να βρω το δαίμονά μουκι ο φίλος μου δεν είναι εδώ για να χαθεί να τρέξω. Τις σκέψεις διώχνω και ορμώ, τη σκάλα ανεβαίνωτο κρύο ξάφνου έφυγε και ζέστη με τυλίγειμε το φακό μου μια σκηνή που δεν καταλαβαίνωβλέπω, κι η απόγνωση έρχεται και με πνίγει. Στη μνήμη μου ανασκάλεψα και γρήγορα το βρήκαείν' ο χοντρός κι ηλίθιος των Παλαιών ο σκύλοςπου τ' όνομά του Αζαζώθ έχει για μόνη προίκαμιας και στις Πύλες που φυλά κανείς δεν είναι φίλος. Αιώνια γέρνει καθιστός και γύρω του χορεύουνμάγισσες και μιαρές αλλόκοτες υπάρξειςεδώ ο χρόνος δεν κυλά και τα λεπτά δεν φεύγουντου Χάους το κάστρο είναι εδώ, κι η τρέλα στις επάλξεις. Μαρμαρωμένος στάθηκα κι άσπρισαν τα μαλλιά μουείδα την Ρ'Λυέ στα κύματα κι Αυτόν που περιμένειμετάνιωσα μα είν' αργά για την αποκοτιά μουγιατί εδώ που βρέθηκα κι ο θάνατος πεθαίνει. Χάθηκα, αιωρήθηκα, σα σκόνη στον αέραείδα κόσμους μακρινούς που ανθρώπου νους δε νιώθειεδώ δεν έχει σκοτεινιά, μα ούτε φως και μέραμονάχα Αυτός που καρτερεί το γυρισμό του κλώθει. Είχα συνταξιδιώτη μου τον παιδικό μου φίλοσιωπηλός μου ξεναγός σε τούτο το ταξίδιείδα ως και την Εύα του Αδάμ σαν έδινε το μήλονομίζω αποτρελάθηκα σα γνώρισα το φίδι. Γιατί πλοκάμι ήτανε των Παλαιών του Πρώτουτου Ανθρώπου όπως ήθελε άλλαξε η Ιστορίαμα όμως εβυθίστηκε κι εκεί κοιμάται ωσότουστα κύματα αναδυθεί με ανίερη μαγεία. Δεν ξέρω πόσο έλειψα, ούτε πως βγήκα έξωδεν ξέρω γιατί έκλαιγε το πλάσμα με τα μαύραλόγο δεν είχα τώρα πια να φοβηθώ να τρέξωούτ' ένιωθα του πρωινού την παγωμένη αύρα. Την καμπαρντίνα τύλιξα γύρω από το κορμί μουκι έστρωσα το ημίψηλο καπέλο στα μαλλιά μουτο μακρινό της ουρλιαχτό, η κάποτε ψυχή μουτώρα αντικαταστάθηκε στην κόκκινη ματιά μου. Είμ' επιτέλους λεύτερος να πάω να συναντήσωτον Μεγαλύτερο Παλιό που περιμένει αιώνια,και έναν στίχο μου' ρχεται να σιγοτραγουδήσωπου γράφτηκε από τρελό πριν από χίλια χρόνια..: << Δεν είν' νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί και περιμένειμα με το πέρας των παράξενων αιώνων ως κι ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει.. >> By MADnJIM Edited May 29, 2014 by MadnJim 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 2, 2014 Share Posted June 2, 2014 Δεν εχω προλαβει να διαβασω την ιστορια σου, οποτε δεν μπορω να πω πως καταλαβα πολλα... συνειδητοποιω βεβαια πως αφου συνδεονται τοσο στενα ειναι λογικο αυτο. Θα μου αρεσε ομως αν αποφασιζες να γραψεις κατι που να στεκεται μονο του ακομα και αν ειχε κοινα στοιχεια με την ιστορια σου, με την εννοια πως θα ειναι κατι με δικη του υποσταση και μπορει να σχολιαστει ανεξαρτητα και πιο ανετα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted June 29, 2015 Share Posted June 29, 2015 Όπως ήδη ξέρεις, το "Παλιό Αρχοντικό" είναι μια από τις πρώτες σου ιστορίες που διάβασα. Ξέρεις επίσης πόσο μου άρεσε, ακόμα είναι μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες σου.Το γεγονός ότι μέσα από τις συζητήσεις μας και την πρόκληση μου, γεννήθηκε και το δεύτερο μέρος, που επίσης είναι το ίδιο αγαπημένο για μένα με είχε ικανοποιήσει και εξακολουθεί να με ικανοποιεί αφάνταστα.Άλλη μια φορά το διάβασα σήμερα και όπως πάντα, σε συγκεκριμένα σημεία με έκανε να ανατριχιάσω! Καλά τα χιουμοριστικά ποιήματα που ακολούθησαν, αλλά τι θα έλεγες για ακόμα ένα στο ύφος του "...Αρχοντικού;" 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.