Cosmo Posted June 10, 2014 Share Posted June 10, 2014 Όνομα Συγγραφέα: Μπάμπης ΑρώνηςΕίδος: ΦαντασίαΑριθμός Λέξεων: 500Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Γράφτηκε για το 2 διαγωνισμό σύντομης ιστορίας του eyelands αλλά απέτυχε... Πυρηνικός Χειμώνας Ημέρα 45η Σήμερα μου είπε η μαμά μου να αρχίσω να γράφω ημερολόγιο για να περνάει η ώρα μου καλύτερα. Τι να γράψω όμως; Ημέρα 53η Κοντεύουμε να κλείσουμε δύο μήνες εδώ κάτω. Ο μπαμπάς μου το έχει οργανώσει πολύ καλά. Έχουμε πολύ φαγητό και νερό. Και αρκετά φάρμακα. Αλλά ο μπαμπάς μου βήχει πολύ. Παίρνει χάπια αλλά δεν τον βοηθάνε. Ημέρα 62η Ο μπαμπάς μου είναι πολύ χάλια. Βήχει ασταμάτητα. Τον άκουσα εχθές που μιλούσε με τη μαμά μου. Θα φύγω της είπε. Θα πάω έξω. Αν πεθάνω εδώ μέσα τι θα κάνετε; Ημέρα 63η Η μαμά μου είναι στεναχωρημένη. Όταν νομίζει πως δεν την βλέπω, κλαίει. Ο μπαμπάς μου, μου μιλούσε όλη μέρα. Μου είπε πως πρέπει να φανώ δυνατός. Πως εγώ είμαι ο άντρας της οικογένειας τώρα. Εγώ όμως δεν θέλω. Θέλω να είμαι παιδί και να έχω τον μπαμπά μου. Ημέρα 87η Έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που έφυγε ο μπαμπάς. Η μαμά έχει αλλάξει. Όλη μέρα με μαθαίνει διάφορα πράγματα. Να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να κάνω οικονομία στα τρόφιμα. Την καταλαβαίνω. Φοβάται. Φοβάται πως αν πάθει κάτι δεν θα μπορέσω να επιβιώσω μόνος μου. Ημέρα 93η Ο Σωτήρης στο σχολείο ήταν ο πιο δυνατός. Πείραζε όλα τα παιδιά και αν τον ενοχλούσες σε χτυπούσε. Κανείς δεν τον ήθελε. Ακόμα και με αυτόν θα έκανα τώρα παρέα. Τι να απέγινε άραγε; Ή θα πέθανε στις εκρήξεις ή αργότερα με τη ραδιενέργεια. Αυτοί σίγουρα δεν είχαν καταφύγιο. Αφού κορόιδευαν τον μπαμπά που έχτιζε ένα. Ημέρα 126η Σήμερα έχω γενέθλια. Γίνομαι 11. Η μαμά άναψε ένα κεράκι αλλά δεν είχαμε τούρτα να το βάλουμε. Δεν πειράζει όμως. Είμαι με τη μαμά και αυτό μου φτάνει. Ημέρα 127η Ξέχασα. Η μαμά μου έδωσε και δώρο. Έφτιαξε 3 καραβάκια από χαρτί και τα ζωγράφισε. Ημέρα 150η Το σταματάω αυτό το ηλίθιο ημερολόγιο. Δεν βοηθάει καθόλου. Ημέρα 204η Αν τελειώσει αυτός ο χειμώνας, ο πυρηνικός όπως έλεγε ο πατέρας μου, θα πάω έξω και θα τον δείρω τον Σωτήρη. Θα φάει πολύ ξύλο. Γιατί αν δεν ήταν ξεροκέφαλος και ερχόταν εδώ μαζί μας δεν θα ήμουν μόνος μου. Ημέρα 221η Η μάνα μου είναι γριά. Σε λιγότερο από ένα χρόνο που είμαστε εδώ κάτω έχει γεράσει 40 χρόνια. Άσπρα μαλλιά, ρυτίδες, όλη μέρα κοιμάται. Άγχος και στεναχώρια λέει. Ημέρα 245η Η μάνα μου είναι πολύ κουρασμένη. Έπεσε να κοιμηθεί εχθές και ακόμα δεν έχει ξυπνήσει. Ο πατέρας μου δεν έβαλε ένα ρολόι εδώ κάτω. Δεν έχω ιδέα τι ώρα είναι. Ούτε αν είναι νύχτα ή μέρα. Ημέρα 246η Η μάνα μου ακόμα δεν έχει ξυπνήσει. Φαίνεται πως είναι πάρα πολύ κουρασμένη. Επίσης κάτι έχει αρχίσει να βρωμάει εδώ κάτω. Ημέρα 250η Η μάνα μου βρωμούσε. Δεν έφταιγε. Απλά πέθανε. Έτσι απλά. Της έκανα και κηδεία σήμερα. Έκατσα από πάνω της και είπα το Πάτερ ημών. Ωραία κηδεία ήταν. Ημέρα… Δεν ξέρω τι μέρα είναι και ούτε με νοιάζει. Δεν αντέχεται η βρώμα εδώ μέσα. Θα φύγω. Θα πάω έξω. Πάω να βρω το Σωτήρη και να τον σκοτώσω. Αν ζει. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 10, 2014 Share Posted June 10, 2014 Η ιδέα είναι βέβαια χρησιμοποιημένη, αλλά η γραφή από την οπτική γωνία του παιδιού έχει σαφώς καλό δυναμικό, ειδικά όσο πλησιάζει προς το τέλος. Από την άλλη, νομίζω ότι ο χειμώνας αναφέρεται αλλά δεν γίνεται αισθητός (με την έννοια του κρύου ή του σκοταδιού εννοώ) γιατί ο μικρός γράφει στο ημερολόγιο καταστάσεις μόνο μέσα από το καταφύγιο. Μπορούμε να υποθέσουμε προφανώς τι γίνεται έξω αλλά δεν έχουμε μια εικόνα που θα το ζωντάνευε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 10, 2014 Share Posted June 10, 2014 Ωραίο ήταν. Δούλεψε καλά η οπτική του μικρού, αλλά και η σταδιακή απόγνωση μέσα από την αφέλεια των ματιών του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted June 11, 2014 Share Posted June 11, 2014 Λιτή γραφή κι αρκετά στατικό για τόσο μικρό διήγημα. Νομίζω ότι η μορφή του ημερολογίου δε βοηθά. Θα μπορούσες, όπως λέει κι η Tiessa, να βάλεις μια εικόνα, αλλά ούτε κι αυτό είναι απαραίτητο· αυτό που σίγουρα χρειάζεται, είναι συναισθηματική δράση εκ μέρους του ήρωά σου. Για παράδειγμα, θα μπορούσες να ξεκινάς τη ιστορία από το τέλος, εκεί που ο μικρός βγαίνει από το καταφύγιο. Με τη μυρωδιά της σήψης της μάνας του στα ρούχα του, τη συνειδητοποίηση πως ο πατέρας του είχε δίκιο να προσπαθεί να τον ανδρώσει πρόωρα κι αναζητώντας τον Σωτήρη. Δεν χρειάζεται να προσθέσεις κάτι στο υλικό σου (θεωρώ ότι είναι υπέραρκετο), αλλά να το αναδιοργανώσεις καλύτερα. Να δημιουργήσεις δυναμικά συναισθηματικά δίπολα παρόντα χρόνου: αναμνήσεις από το ασφαλές καταφύγιο που έγινε αβάσταχτο vs επικινδυνότητα του τώρα· παιδικότητα vs ενηλικίωσης, σχέση με τους γονείς vs αναζήτηση συντρόφου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted June 11, 2014 Share Posted June 11, 2014 Ενδιαφέρουσα ιστορία και όπως έγραψαν οι παραπάνω σχολιαστές η ιδέα είναι αρκετά χρησιμοποιημένη, αλλά καλή -ειδικά μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.- Στο όριο των 500 λέξεων που είχε ο διαγωνισμός η φόρμα του ημερολογίου θα ήταν δύσκολο να δώσει κάποια εικόνα του κόσμου, όπως νομίζω ότι η ιστορία έχει ανάγκη. Υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης αν θελήσεις να ασχοληθείς με την ιστορία πάντως. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 11, 2014 Share Posted June 11, 2014 Μ' άρεσε έτσι όπως είναι και πετυχαίνεις πολύ καλά την οπτική γωνία του παιδιού, τα συναισθήματα, τις ανησυχίες και την παράνοια που έρχεται σιγά-σιγά. Νομίζω ότι το ημερολόγιο βοηθάει σ' αυτό, επειδή μας δίνεις συνοπτικά τα όσα γίνονται. Αυτό που μου έλειψε λίγο είναι ο ίδιος ο πυρηνικός χειμώνας. Ήθελα να ρίξω και μια ματιά στον έξω κόσμο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cosmo Posted June 16, 2014 Author Share Posted June 16, 2014 Καταρχήν ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας και για το χρόνο που αφιερώσατε διαβάζοντας το. Θεωρώ πως έχετε δίκιο όλοι αλλά δεν νομίζω πως μπορούσα να δώσω μια εικόνα του έξω κόσμου χωρίς να βγω από το όριο των 500 λέξεων. Θα έπρεπε να κόψω πολλά από αυτήν την ιστορία για να κερδίσω λέξεις και φοβάμαι πως τότε θα είχα δύο μισές ιστορίες. Την επιλογή του ημερολογίου την έκανα συνειδητά για να μπορέσω να συνοψίσω λίγο τα πράγματα. Δύσκολα όρια τα μικρά τελικά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted June 19, 2014 Share Posted June 19, 2014 Ωραία ιστορία! Προσωπικά δεν με ενοχλεί που απουσιάζει παντελώς η περιγραφή του πυρηνικού χειμώνα. Γενικά μού αρέσουν τα κείμενα που αφήνουν πράγματα στην φαντασία και που υπονοούν καταστάσεις. Αυτό που θα μπορούσες να κάνεις είναι να μεγαλώσεις το κείμενο σου και να το πιάσεις είτε από πριν την έλευση του χειμώνα ή να το επεκτείνεις. Κυρίως, θα έπρεπε, κατά την γνώμη μου, να το δουλέψεις με γνώμονα την "τεχνική του υπονοούμενου". Να είσαι καλά. Σ' ευχαριστώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted June 19, 2014 Share Posted June 19, 2014 Λιτό, και όπως λέει ο Μπόρχες αφήνει με καλό τρόπο πράγματα στην φαντασία. Μπορούν να αφαιρεθούν τα κτητικά "μου" πχ ο πατέρας/μπαμπάς αντί του ο πατέρας μου, καθώς νομίζω πως δεν χρησιμοποιούνται από τα ίδια τα παιδιά όταν αναφέρονται στους γονείς σε ημερολόγιο. Και εγώ θα ήθελα να μου δώσεις λίγο περισσότερο candy με μορφή τυχαίας σκόρπιας πληροφορίας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted June 20, 2014 Share Posted June 20, 2014 Μου άρεσε αρκετά. Καταλαβαίνω από τα συμφραζόμενα πως ήταν μέρος διαγωνισμού με 500 λέξεις, πάντως θα ήταν ωραίο να αναπτυχθεί με κάποια σκόρπια πράγματα μέσα στο ημερολόγιο, όπως ανέφερε και ο Asgaroth, σε μορφή "είδα μια αράχνη", "σήμερα έφαγα διπλή μερίδα". Μην ξεχνάμε πως είναι ένα παιδί 11 χρονών, Πέμπτης δημοτικού περίπου. Στο ίδιο κλίμα, μου φάνηκε τελείως άστοχη η χρήση λέξεων "ο πατέρας μου", "η μητέρα μου" κλπ, πάλι όπως ανέφερε ο Asgaroth. Το διάβασα συνειδητά αλλάζοντας τις εκάστοτε παραλλαγές τους με τις ίδιες δυο λέξεις "Μπαμπάς" και "Μαμά" και δίνει πραγματικά μεγάλο μπόνους στο κείμενο. Ειδικά άμα γραφτούν και με κεφαλαία, καθώς, εκτός από τις αναφορές του φίλου Σωτήρη, βλέπουμε πως κεντρικός άξονας του μικρού είναι οι γονείς του (όπως και για κάθε παιδάκι της ηλικίας αυτής). Και ούτε εγώ θα ζητούσα να μάθω τι έγινε έξω. Δεν είναι ο σκοπός του κειμένου να δώσει ένα Metro 2033, αλλά να καταγράψει τις σκέψεις του μικρού, ο οποίος είναι πολύ πιθανό κιόλας να υπέκυψε με το που βγήκε από το καταφύγιο ή, ακόμα και αν επέζησε, να μην σκέφτηκε καν να πάρει μαζί του το ημερολόγιο (το οποίο έμεινε πίσω στο καταφύγιο για να το βρει κανένας adventurer πρωταγωνιστής βιντεοπαιχνιδιού στο σύμπαν του διηγήματος ). 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 5, 2014 Share Posted July 5, 2014 Ωραίο ήταν, μας έδωσες ακριβώς το κλίμα που ένα παιδί θα είχε βιώσει στην κατάσταση ενός πυρηνικού πολέμου. Αν το αναπτύξεις και πέρα από τις 500 λέξεις θα ήθελα να το διαβάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.