Φίλιπ Μάγιερ (Philipp Meyer)

[BladeRunner]

Ο Φίλιπ Μάγιερ γεννήθηκε το 1974 στην Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι συγγραφέας δυο μυθιστορημάτων, των American Rust (2009) και The Son (2012). Και τα δυο βιβλία γνώρισαν εμπορική επιτυχία, δέχθηκαν θετικές κριτικές και διακρίθηκαν. Μάλιστα το The Son ήταν υποψήφιο μέσα στην χρονιά για το βραβείο Πούλιτζερ. Στα επόμενα δυο-τρία χρόνια θα δούμε τις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων.

Σχόλιο για την Αμερικάνικη σκουριά που μόλις τελείωσα:

Το βιβλίο κυκλοφόρησε την Τετάρτη που μας πέρασε, το αγόρασα την ίδια μέρα, το άρχισα το βράδυ του Σαββάτου και πριν λίγα λεπτά το τελείωσα. Δεν είχα σκοπό να το διαβάσω τόσο γρήγορα, αλλά το άτιμο δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Για πολλούς και διάφορους λόγους.

Σε μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια, όπου η ανεργία έχει φτάσει σε τραγικά επίπεδα με τους νέους να έχουν ως μοναδική επιλογή την φυγή, δυο νεαροί κολλητοί φίλοι, ο Άιζακ και ο Πόε, αρκετά διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους, προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη με την ζωή τους. Η απόφαση του ενός να φύγει μόνος του από τον τόπο του για μια νέα αρχή κάπου αλλού, θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ζωή του δεύτερου. Και μετά από διάφορα γεγονότα, οι δυο νέοι θα γνωρίσουν την άσχημη όψη του Αμερικάνικου Ονείρου, την βία και το έγκλημα και εντέλει την κοινωνική, οικονομική και ηθική κρίση που περνάει η Αμερική.

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η πλοκή, όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για μια ιστορία που ως σκοπό έχει να αναδείξει και την άλλη πλευρά της Αμερικής, με την μεγάλη ανεργία σε πολλές Πολιτείες, την φτώχεια, τις κοινωνικές αδικίες και ανισορροπίες και πως όλα αυτά επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τους πολίτες. Όπως είπα οι δυο βασικοί χαρακτήρες είναι οι Άιζακ και Πόε, αλλά βλέπουμε και τις ζωές τεσσάρων-πέντε άλλων χαρακτήρων που συνδέονται άμεσα μ'αυτούς τους δυο.

Η αφήγηση χωρίζεται σε λίγα κεφάλαια και σε κάθε κεφάλαιο βλέπουμε πότε τις σκέψεις και τις ενέργειες του ενός χαρακτήρα και πότε αυτές ενός άλλου. Πολύ μου άρεσε αυτό, γιατί έτσι μπορείς να δεις πως επηρεάζονται οι χαρακτήρες μεταξύ τους από τις αποφάσεις που παίρνουν. Οι χαρακτήρες μου φάνηκαν αρκετά καλά σκιαγραφημένοι, άλλους τους συμπάθησα περισσότερο και άλλους λιγότερο, όλοι τους όμως μου φάνηκαν ενδιαφέροντες. 

Δεν μπορώ να πω ότι η πλοκή είχε κάτι το εντελώς πρωτότυπο, η αλήθεια όμως είναι ότι μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, ήθελα πραγματικά να δω την κατάληξη. Το τέλος μου φάνηκε κάπως γρήγορο και απότομο, αλλά δεν θα έλεγα ότι με χάλασε. Η γραφή είναι, κατά την γνώμη μου, εξαιρετική, έχει κάτι το διαφορετικό, αλλά πιστεύω ότι δεν είναι για όλα τα γούστα, μπορεί σε κάποιους να φανεί περίεργη ή αδιάφορη, για μένα πάντως δούλεψε και με το παραπάνω. 

Γενικά, πρόκειται για ένα ξεχωριστό κοινωνικό δράμα που σίγουρα θα ικανοποιήσει όσους διαβάζουν τέτοια πράγματα και θέλουν να πιάσουν στα χέρια τους κάτι φρέσκο και νέο στο είδος. Πολλοί εντάσσουν το βιβλίο στην κατηγορία του Μεγάλου Αμερικάνικου Μυθιστορήματος και δεν μου φαίνεται καθόλου υπερβολική αυτή η άποψη. Δεν είναι τέλειο μυθιστόρημα και δεν λειτουργεί το ίδιο για όλους τους αναγνώστες, πάντως εμένα με κέρδισε για τα καλά. Από το πρώτο μυθιστόρημα ο Μάγιερ έδειξε το ταλέντο του και φαίνεται ότι το δεύτερο και μεγαλύτερο σε μέγεθος The Son είναι ακόμα καλύτερο. Ελπίζω να μεταφραστεί και αυτό στα ελληνικά κάποια στιγμή, από την περίληψη του φαίνεται καταπληκτικό.

Συγγραφείς που σίγουρα έχουν επηρεάσει τον Μάγιερ: Τζον Στάινμπεκ, Γουίλιαμ Φόκνερ, Κόρμακ ΜακΚάρθυ.

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Steel Guardian]

The Son/Ο Γιος (Εκδόσεις Καστανιώτης)
Αρκετά ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα, που λίγο πολύ καταπιάνεται με την ιστορία του Τέξας τους τελευταίους δύο αιώνες. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια τριών διαφορετικών χαρακτήρων, όλοι μέλη της ίδιας οικογένειας, που ανήκουν όμως σε διαφορετική γενιά ο καθένας.
Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή. Οι βασικοί χαρακτήρες, αν και όχι εξαιρετικοί, κάνουν την δουλειά τους και με το παραπάνω και είναι όλοι ενδιαφέροντες. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες σε γενικές γραμμές θα μπορούσαν να είναι αρκετά πιο δουλεμένοι, αλλά δεν αποτελούν και μεγάλο πρόβλημα, επειδή η ιστορία είναι "καρφωμένη" στους βασικούς χαρακτήρες.
Η υπόθεση ξεκινάει δυνατά, αλλά έχει λίγο άστατο ρυθμό. Μερικές φορές φαίνεται να παίρνει το χρόνο της για να αφηγηθεί κάποια πολύ σύντομα γεγονότα ,  άλλες περνάει αρκετά χρόνια στο άψε σβήσε, και πολλές φορές κυλάει "ομαλά".
Μέχρι λίγο πριν το τέλος δεν ήμουν σίγουρος ότι θα δέσουν αρκετά όλα όσα θα έπρεπε, αλλά έκανα λάθος, το τέλος ήταν πολύ δυνατό, καλύτερο απ' ό,τι ήλπιζα και ανέβασε αρκετά το βιβλίο, που ήταν καλό έτσι κι αλλιώς.
Σίγουρα προτείνεται, απλά να αναφέρω ότι (σε αντίθεση με το τι πίστευα όταν το ξεκίνησα) δεν είναι western, απλά ασχολείται και με την αντίστοιχη ιστορική περίοδο, χωρίς να καταπιάνεται με τις συμβάσεις του είδους αυτού.

Βαθμολογία: 8.0/10