Αυτός που το όνομα του δεν πρέπει να ειπωθεί

[Cosmo]

Όνομα Συγγραφέα: Μπάμπης Αρώνης
Είδος: (μάλλον τρόμος)
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 2505 (Μαζί με τις 165 της εισαγωγής)
Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Γράφτηκε για το Write-off #72 με αντίπαλο τον Myyst και πρόλογο του Morfea

 

 

Αυτός που το όνομα του δεν πρέπει να ειπωθεί.docx

Edited June 25, 2014 by Cosmo

[ΔημήτρηςΤ]

Μου άρεσε η ιστορία σου και ο τρόπος που την έγραψες.

Μου άρεσε η ατμόσφαιρα που δημιούργησες και μου φάνηκε απολύτως ταιριαστή με την εισαγωγή.

Τόσο η κατοικία της μάγισσας όσο και ο τρόπος που συμπεριφέρεται (πχ το ημερολόγιο και το καναρίνι), με έκαναν να σχηματίσω καλή εικόνα του χαρακτήρα.

Μεγάλο plus για μένα το τέλος! Όταν προσπάθησε να δώσει τέλος η μάγισσα, από μέσα μου έλεγα πως τώρα πρέπει να γευθεί τις συνέπειες της πράξης της και να πληρώσει την αλαζονεία της και έτσι και έγινε!    

Γενικά μου δημιούργησε καλή εντύπωση το διήγημα σου

Καλή επιτυχία στο write-off και καλή συνέχεια!

[Φάντασμα]

Αν και θεωρώ οτι δεν έχω την συγγραφική εμπειρία για να μπώ σε τεχνικές λεπτομέρειες κ.λπ.

 

Σε γενικές γραμμές μου άρεσε το διήγημα σου Cosmo αν και μου δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα:

 

Ερώτηση 1η σε spoiler:

 

Η κυρία ήταν βαμπίρ και ήθελε να αναστήσει τον δράκουλα-δάσκαλο-αγαπημένο της ή μάγισσα όπως αναφέρει ο Tyelcur παραπάνω;

 

 

Ερώτηση 2η σε spoiler:

Τελικά ήταν ο διάβολος ή κάποιος δαίμονας αυτός που ανέστησε η κυρία; δράκουλας μάλλον αποκλείετε να ήταν μιας και δεν νομίζω ότι ο δράκουλας μπορεί να μπαίνει μέσα στο σώμα ενός θνητού και να παίρνει τον έλεγχο ή μήπως κάνω λάθος;

 

Edited June 27, 2014 by Dreamer

[Cosmo]

Ευχαριστω για τα σχόλια κα θα απαντήσω μετά τη λήξη του διαγωνισμού.

[Mesmer]

Μ' άρεσε η ιστορία σου. Πολύ ωραία η ατμόσφαιρα και αρκετά ανατριχιαστική η σκηνή μέσα στο σπίτι.

 

Για κάποιο παράξενο λόγο, όταν ξεκίνησε η ιστορία σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να

 

 

θυσίαζε η γυναίκα τον εαυτό της, ως τελευταίο θύμα. Και, τελικά, έπεσα μέσα.

 

 

 

Το κλείσιμο ήταν πετυχημένο κι όπως άρμοζε στην ιστορία.

 

Ο τίτλος μού φάνηκε λίγο κλισέ. Ίσως θα έπρεπε να τον στηρίξεις καλύτερα, κάτι που δεν φάνηκε και τόσο. Δεν χρειάζεται να δώσεις κάποιο όνομα ή κάποια εξήγηση για το ποιος ή τι ακριβώς είναι, απλά, σε σχέση με τον τίτλο, δεν έδεσε και τόσο καλά.

 

Κάτι πιο τεχνικό. Στην αρχή της σκηνής με τη γυναίκα στο σπίτι ξεκινάς με ενεστώτα, αλλά πού και πού υπάρχει και κανένας αόριστος που δεν ταιριάζει. Πχ, μετά από κάποιον διάλογο δεν πρέπει να πεις «είπε», αλλά «λέει». Επίσης, αργότερα κάποιοι παράγραφοι είναι εξολοκλήρου στον αόριστο και μετά συνεχίζεις με ενεστώτα. Οπότε, πρέπει να ξεκαθαρίσεις πώς θέλεις να το γράψεις και να κάνεις τις απαραίτητες διορθώσεις.

 

Αυτά από μένα. Ελπίζω να φανούν χρήσιμα.

[Oceanborn]

Και μένα μου άρεσε πολύ το διήγημα σου. Σαφέστατα αγαπημένη σκηνή, εκείνη με το καναρίνι. Είχε πολλά μοτίβα που τυγχάνει να αγαπάω οπότε αμέσως την αισθάνθηκα πολύ προσιτή. Θα συμφωνήσω με τον Mesmer στο κομμάτι το τεχνικό αλλά μας και εγώ πάντα εκεί την πατάω δε θα σταθώ καθόλου και θα μείνω στο ότι προσωπικά πέρασα όμορφα διαβάζοντάς την. (Μέσα στη ματαιότητα και την ανάγκη για λύτρωση. ) Καλή επιτυχία. 

[Morfeas]

Μου άρεσε. Τη διάβασα με ενδιαφέρον, κύλησε χωρίς δυσκολία.

 

Όσον αφορά τη γλώσσα, ήταν απλή, είχε κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να διορθωθούν κατά την επιμέλεια, αλλά δεν ενόχλησαν. Κάποιες φράσεις μπορεί προσωπικά να μη μου ταίριαζαν ή να μη μου άρεσαν (π.χ. Λες και το χέρι του κακού τα είχε αγγίξει), αλλά κι αυτές μειοψηφία.

 

Είχε κάποιες πολύ ωραίες εικόνες.

Το αποκομμένο φτερό που κοπανιέται, τα μαλλιά που βάφονται κόκκινα, το ταξίδι του αίματος και μετά των θρυμματισμένων οστών.

 

 

Μου άρεσε και η πλοκή, με τραβούσε να συνεχίσω. Ήθελα να δω πού το πήγαινες. Καλή αξιοποίηση και της εισαγωγής. Ωραίο μέχρι λίγο πριν το τέλος,

 

που την πρόδωσε. Βέβαια δε μ’ άρεσε που μας το είχες προοικονομήσει όπως το έκανες (Νόμιζε πως θα πέθαινε αλλά έκανε λάθος). Θα προτιμούσα να μην το περιμένω.

 

 

 

Επιπλέον εκεί που σκίζει τις σελίδες του τετραδίου θα προτιμούσα να έμπαιναν τα λόγια της σε πλάγια γράμματα κι όχι εισαγωγικά, ως σκέψεις δηλαδή, γιατί μου φαίνεται κάπως αστείο να τα λέει φωναχτά (και τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται συνήθως στο διάλογο ή έστω σε φωναχτό μονόλογο).

 

 

Αυτό με τη σαύρα δεν ξέρω αν το πολυκατάλαβα. Ήταν μια απλή σαύρα; Ή κάτι παραπάνω; Δεδομένου ότι πάντα ήταν ο πιο πιστός του φίλος.

 

Σε γενικές γραμμές έμεινα αρκετά ικανοποιημένος!

[elgalla]

Ωραία ιστορία, πολύ ωραία ατμόσφαιρα και δυνατές σκηνές. Στο τέλος,

όμως, ένιωσα πως σου τέλειωσε το mojo, πως ξεθύμανε η ιστορία. Η θυσία ήταν ωραία ιδέα, λειτουργική, όπως και η κατάληψή της από τον Βόλντεμορτ (He who must not be named), αλλά ο τύπος της απευθύνεται με αδικαιολόγητη κακία και μίσος, σε φάση "πήρα το σώμα σου, κάτσε τώρα εδώ να υποφέρεις, νια νια νια", το οποίο δεν μοιάζει ταιριαστό με το ότι της έδωσε δυνάμεις με σκοπό να τον αναστήσει. Κάτι λείπει όσον αφορά τη μεταξύ τους σχέση, δηλαδή και στερεί από την ανατροπή σου το νόημά της. Μέχρι το σημείο εκείνο, όμως, μου άρεσε πολύ.

Μπράβο σου!