FFL #11 (Lady Nina vs Morfeas vs Eugenia Rose vs Nirgal vs Natasha vs elgalla)

[Eugenia Rose]

Εμένα μου έπεσε το ίντερνετ 10 λεπτά πριν τη λήξη. Και 2 λεπτά μετά τη ληξη ξανάρθε ίσα για να το ανεβάσω. Μετά ξανάπεσε πάλι. Φινλανδικα βασανιστήρια.

Edited July 10, 2014 by Eugenia Rose

[Myyst]

εγώ απέτυχα παταγωδώς παρά το ότι το θέμα είναι απ' τα δύο-τρία αγαπημένα μου... 

[Mesmer]

Περί ψηφοφορίας:

 

-Αν και είναι σχετικά μικρός ο αριθμός των διηγημάτων, κρατάμε τις τυπικές 3 ψήφους ο καθένας, για μεγαλύτερο σασπένς. Προσοχή! Όχι μέχρι 3, υποχρεωτικά 3.

-Διάρκεια ψηφοφορίας: 1 βδομάδα. Την άλλη Πέμπτη τα μεσάνυχτα θα έχουμε την ανακοίνωση του νικητή.

 

Καλή επιτυχία στους συμμετέχοντες. Αναμένουμε πολλές αναγνώσεις και σχόλια.

 

Μπράβο και σε όσους προσπάθησαν. Τουλάχιστον μια καλή ιδέα μπορεί να έχει βγει από την διαδικασία, την οποία και θα δουλέψουν με την ησυχία τους.

[Nirgal]

Η ιστορία μου είναι σχεδόν εκτός θέματος και γεμάτη μαύρες απύθμενες τρύπες. Αλλά ήθελα να γράψω, βρε παιδιά. Συγγνώμη.

[Mesmer]

Η ιστορία μου είναι σχεδόν εκτός θέματος και γεμάτη μαύρες απύθμενες τρύπες. Αλλά ήθελα να γράψω, βρε παιδιά. Συγγνώμη.

 

Σιγά, μη σκας. Είναι κι αυτό μες στο πλαίσιο του παιχνιδιού. Έτσι όπως παίρνουμε φόρα και γράφουμε... Έχει συμβεί πολλές φορές.

[elgalla]

Τις διάβασα όλες, οπότε είπα να γράψω μερικά σύντομα σχόλια για κάθε μία. 

 

Ο Θαμπός Καθρέφτης: πώς γίνεται ό,τι γράφεις να διαβάζεται σαν παραμύθι, μου λες; Για καλό το λέω αυτό, μη με παρεξηγήσεις. Γλυκιά ιστορία, όμορφη γραφή. 

 

Ειδικός σε Θέματα Μνήμης: θα σε μαλώσω. Πήρες το Eternal Sunshine of the Spotless Mind και το έκανες διήγημα; Η ομοιότητα παραήταν έντονη, βρε συ. Καλογραμμένο πάντως και εντυπωσιακά καλά δομημένο δεδομένης της ώρας και του μικρού μεγέθους. 

 

Κάτι σαν...αποκάλυψη: η αγαπημένη μου νομίζω. Την απόλαυσα τρομερά πολύ. Αν το Μαγικό Φίλτρο και το From the Dust Returned έκαναν παιδί, κάπως έτσι θα έμοιαζε. 

 

Άτιτλο: πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, η εκτέλεση δεν με έπεισε ιδιαίτερα. Συστήνω να δουλέψεις περισσότερο μ'αυτό το κόνσεπτ πάντως, μπορείς να κάνεις πολύ ωραία πράγματα.

 

Διαλείψεις: αν έπιασα σωστά το νόημα, η μητέρα πέθανε επειδή η πιτσιρίκα την ξέχασε, το οποίο υποθέτω πως είναι και το φανταστικό στοιχείο του διηγήματος. Πολύ καλή ιδέα, αν όντως πρόκειται για κάτι τέτοιο, όμως το γεγονός ότι δεν είμαι σίγουρη δεν με αφήνει να ενθουσιαστώ. Χρειαζόταν, πιστεύω, μεγαλύτερη σαφήνεια στο κομμάτι αυτό. Πραγματικά θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια τελείως μη φανταστική, κοινωνική ιστορία. 

[Eugenia Rose]

Εγώ άρχισα να γράφω μισή ώρα μετά γιατί δεν είχα ιδέα αλλα είπα να κανω ένα tribute σε DinoHaj και Narou

[Mesmer]

Παρατηρώ ότι υπάρχει κάτι λάθος στις μέχρι στιγμής ψήφους. Ενώ έχουν ψηφίσει 3 άτομα, οι συνολικοί ψήφοι είναι 5, ενώ θα έπρεπε να είναι 9.

 

Επαναλαμβάνω ότι ψηφίζουμε υποχρεωτικά 3 ιστορίες. Οπότε, όποιος έχει κάνει λάθος ας διαγράψει την ψήφο του και να ψηφίσει ξανά...

 

αλλιώς θα τον βρούμε και θα πέσουν οι εθιμοτυπικές βουρδουλιές. 

 

Πολύ γρήγοροι είστε, βρε!

[Nirgal]

Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, δεν ψηφίζουμε την ιστορία μας. Σωστά;

[Mesmer]

Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, δεν ψηφίζουμε την ιστορία μας. Σωστά;

 

Σωστά. Οι συγγραφείς ψηφίζουν υποχρεωτικά, αλλά όχι την ιστορία τους.

 

Ευχαριστώ για την υπενθύμιση.

[Nirgal]

Κυρίες και κύριοι, καληνύχτα σας. Τα λέμε από αύριο. Καλή επιτυχία σε όλες και όλους.

[Naroualis]

Αχ, τα πονεμένου κοκκαλάκια δε με άφησαν να πάρω μέρος. Έπεσα ξερή, λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση του θέματος... Καλή επιτυχία σε όλους!

[Cassandra Gotha]

Εγώ ξέχασα ότι χθες ήταν Πέμπτη.

Θα σας διαβάσω.

[Morfeas]

Πολύ μου άρεσαν οι ιστορίες σας! Κοίτα να δεις τι γράφει κανείς σε μιάμιση ώρα...

Λίγα σχόλια (είδα ότι πέρυσι γράφατε και δημοσίως τις ψήφους σας, οπότε θα το μιμηθώ):

 

Προσοχή(ίσως να υπάρχουν κάποια σπόιλερ για τις ιστορίες)

 

Ο Θαμπός Καθρέφτης - Lady Nina:

Τρυφερή η γραφή κι έξυπνη η δομή. Μου δόθηκε η εντύπωση ότι έγραφες την ιστορία και τη βίωνες μαζί με την ηρωίδα σου, χωρίς δηλαδή εκ των προτέρων να ξέρεις πού κατευθύνεσαι. Μπορεί να κάνω και λάθος, αν και δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί τουλάχιστον στην αρχή το γράψιμο ήταν αρκετά ζωντανό (αν και κλισέ το setting, αλλά τι ζητάω σε μιάμιση ώρα;). Αλλά στο τέλος, δεν κατάλαβα πώς ακριβώς συνδέθηκαν όλα (οι θάνατοι, η σφαίρα από νερό, το μπουντρούμι και τα στοιχειά, εκείνο το Μετά από πολλά πολλά χρόνια) και με άφησε με την αίσθηση ότι έχασα κάτι σημαντικό.

 

Κάτι σαν… Αποκάλυψη -Eugenia Rose:

Μια ιστορία-γεύμα, που δε με χόρτασε όσο θα μπορούσε. Μου άφησε κάποιες απορίες σχετικά με το πώς λειτουργεί η λήθη, αν και ομολογώ ότι το χειρίστηκες έξυπνα (απλώς τα θέματα λογοτεχνικής αμνησίας είναι λίγο γκρίζα ζώνη, π.χ. γιατί ξέχασαν τα φαγητά και θυμούνταν τα πρόσωπα;) Ίσως να το ήθελα όμως λίγο πιο πικάντικο... ;) Το φινάλε πάντως, μάλλον  το δυνατότερο του διαγωνισμού - σ’ ευχαριστώ για το γέλιο που το ακολούθησε!

 

Άτιτλο -Nirgal:

Περίμενα κι εγώ να διαβάσω καμιά βλακεία έτσι όπως την είχες δυσφημίσει...

Η πιο ιδιαίτερη ιδέα του διαγωνισμού, έξυπνη. Μπορεί να μην είναι και η πιο μέσα στο θέμα ιστορία, αλλά δεν είναι και εκτός θέματος. Με την ανθρώπινη αντίληψη που έχουμε για τον χρόνο, η Σύλβια ξεχνάει το παρελθόν, άρα βιώνει αμνησία. Σίγουρα υπάρχουν νοηματικά κενά ή τρύπες (σχετικά με τον αντίκτυπο της ιδέας σου στην προσωπικότητα της Σύλβιας, αν θυμάται μόνο όσα θα ζήσει), αλλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, μια τόσο πρωτότυπη ιδέα (νομίζω) δύσκολα θα υλοποιούταν καλά. Ένα μείον είναι και η ιστορία, που για τέτοιο κόνσεπτ μοιάζει φτωχή (θα μου πεις ο τύπος έχασε τα λεφτά της ζωής του). Πάντως, σίγουρα ήταν το διήγημα που μου έμεινε πιο έντονα μετά το διάβασμα όλων. Κι εκείνο που θα ήθελα να διαβάσω σε νουβέλα.

 

Διαλείψεις -Natasha:

Αυτή την ιστορία την απόλαυσα περισσότερο απ’ όλες, δεν κατάλαβα πότε τελείωσε. Ξεκίνησε καλά, έχτισες ωραία την ιστορία (αχ αυτή η πρώτη πρόταση μετά τα πλάγια γράμματα… μα ζεύγος Δαραβίγκα; – μου θύμισε το περίφημο Δελαφράγκα για κάποιο λόγο), αλλά εκεί προς το τέλος μάλλον ο χρόνος τελείωνε. Και κατέληξες σε ένα ελληνικής σαπουνόπερας φινάλε (περνάω το δρόμο τρέχοντας και τσουπ το αμάξι), το οποίο όμως δεν υποστήριξες κατ’ εμέ όσο θα έπρεπε. Αυτό το τέλος παραλίγο να τα χαλάσει όλα. Οι διαλείψεις (δηλαδή το θέμα) εμφανίζεται στο τέλος και μάλιστα με περίεργα και μη πειστικά αποτελέσματα (πάλι για το θάνατο της μάνας ομιλώ). Το ίδιο φινάλε ακόμη, λίγο πιο προσεκτικά γραμμένο, θα έκανε θαύματα. Έτσι αξιοποιήθηκε και επιδερμικά το θέμα, δηλαδή θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο και με κάποια άλλη ψυχική νόσο (σαν τρέλα)

 

Δίπτυχο από Πλαστικό -Elgalla:

Καλογραμμένη ιστορία, με την προσεγμένη γραφή σου. Ανατριχιαστικές εικόνες, και σίγουρα δε φαίνεται πουθενά η πίεση του χρόνου. Μου άρεσε πώς παρουσίασες την ιστορία σου (οι εναλλαγές φωτός- σκοταδιού, η αφήγηση β΄ προσώπου). Το μόνο της μειονέκτημα είναι η ασάφειά της, που στην αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα και χρειάζεται– αν και αργεί λίγο να πάρει μπρος –, αλλά προς το τέλος θα ήταν προτιμότερο να ξεκαθάριζαν κάποια πράγματα (κυρίως τι είναι ο πρωταγωνιστής σε σχέση με το δέντρο, μέρος του, ένας εγκέφαλος ανάμεσα στα κλαδιά; εγκλωβίστηκε στο δέντρο; δηλαδή αυτή η συνείδηση του αφηγητή παραήταν αφηρημένη για μένα). Βέβαια ο υπαινικτικός τρόμος δούλεψε καλά εκεί προς το τέλος, με τις παράλληλες αφηγήσεις.

 

 

Η αλήθεια είναι ότι κάποιες ιστορίες ξεκίνησαν με κλισέ κι αναμενόμενο τρόπο, δεδομένου του θέματος(ξυπνάω και δε θυμάμαι ποιος είμαι, τι είμαι, το οποίο μου αρέσει, αλλά επειδή το ανέμενα έχασε πόντους) αλλά εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά. Δεν περίμενα το επίπεδο που συνάντησα και μπράβο σε όλους σας - μη με βλέπετε που επισήμανα τα αρνητικά, μου άρεσαν γενικά, στ' αλήθεια!

 

Και πάμε στις ψήφους:

Ψηφίζω τη Μνήμη από το Μέλλον του Nirgal , γιατί ήταν εκείνη η ιστορία που και να περάσει καιρός θα θυμάμαι, και το Δέντρο του Έρωτα από τη σκοτεινή παραμυθού , επειδή ήταν η πιο καλογραμμένη και δε φαινόταν η βιασύνη πουθενά.

Η τρίτη ψήφος με δυσκολεύει: να τη ρίξω σε μια ιστορία με δυνατό φινάλε, σε μία δυνατή με αδύναμο φινάλε (αν και οριακά εντός θέματος) ή σε ένα τρυφερό παραμύθι;

Χωρίς να είμαι σίγουρος, θα ψηφίσω το τίμημα της μνήμης της Νατάσ(σ)ας, γιατί το διάβασα μονορούφι και γιατί ελπίζω ότι δε θα την αφήσει έτσι, αλλά θα την ξεσκονίσει και θα την ξαναδούμε ανανεωμένη!

 

 

[Eugenia Rose]

Ψήφισα και εγώ και εδώ είναι οι κριτικές μου! 

 

*Ακολουθούν σπόιλερζζζζ!!!*

 

 

Ο Θαμπός Καθρέφτης - Lady Nina: Πολύ μελαγχολική και όμορφη ιστορία. Και μόνο ότι κατάφερες να μου θυμίσει μια πιο μελαγχολική Αλίκη στο "through the looking glass" με κέρδισε. Το τέλος με συγκίνησε και ταυτόχρονα έμοιαζε με πααμύθι. Την ξέρεις πλέον την κλίση σου νομίζω. Ψήφος!

 

 Ειδικός σε Θέματα Μνήμης: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει το Eternal Sunshine of the Spotless Mind αν και ξέρω τι γίνεται. Καλογραμμένη ιστορία που διαβάζεται μονορούφι. Αυτό που με προβλημάτισε είναι ότι στο τέλος ο πρωταγωνιστής βγαίνει ένας ευαίσθητος τύπος που έσβησε την μνήμη του γιατί δεν μπορούσε να ξεπεράσει το χαμό της γυναίκας του αν κατάλαβα καλά. Στην αρχή όμως οι σκέψεις και ο χαρακτήρας του φαίνονται διαμετρικά αντίθετοι. Εκτός και αν έφταιγε η επέμβαση.

 

 Άτιτλο -Nirgal: Μου άρεσε το πως ξεκίνησε η ιστορία έτσι απότομα και μπερδεμένα και ο ρυθμός της που ήταν πραγματικά πολύ γρήγορος. Κλασσικά πολύ καλή και ζωντανή γλώσσα και γενικά η ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα και εκμεταλλεύσιμη. Το τέλος βέβαια το διάβασα και μια δεύτερη φορά μέχρι να το πιάσω αλλά μπορεί να φταίω εγώ. Έτσι και αλλιώς ελάχιστον το κακό. Ψήφος!

 Διαλείψεις -Natasha: Αυτή η ιστορία είχε κάτι από μέση αστική ελληνική οικογένεια. Μου άρεσε αυτή η αυθεντικότητα του ελληνικού στοιχείου και όσοι μπορούν να την αποτυπώσουν στο γραπτό ήταν και καλογραμμένη. Εκεί που το κοριτσάκι γύρισε σπίτι μόνο του νομίζω το πράγμα έγινε πολύ πιο ενδιαφέρον, πέρασαν πολλά σενάρια από το μυαλό μου. Αυτό που δεν μπορώ να αποφασίσω ήταν αν όντως υπήρχε φανταστικό στοιχείο που εγώ δεν το έπιασα (το πιθανότερο) ή μέσα στη φούρια της ώρας σου βγήκε πιο μέηνστριμ.

 

 Δίπτυχο από Πλαστικό -Elgalla: Από της πιο καλογραμμένες ιστορίες. Ξεκινάει βέβαια ασαφώς και νομίζω αυτή η ασάφεια με έκανε να μην ενθουσιαστώ στην αρχή. Αλλά είχε το σκοπό της τελικά. Πολύ καλή κλιμακωτή αφήγηση και γύρισμα στον τρόμο. Νομίζω εκεί που βγήκε από το δέντρο ο πρωταγωνιστής με είχες κερδίσει εντελώς. Εξηγείς πράγματα αφήνοντας και πολλά στη φαντασία. Πολύ δυνατό τέλος. Ψήφος!

 

 

Καλή επιτυχία στους συναγωνιστές-συναγωνίστριες!

[Nirgal]

Συνήθως οι διαγωνισμοί flash έχουν περισσότερες συμμετοχές και μας βγάζουν το λάδι μέχρι να αποφασίσουμε ποιον θα πρωτοψηφίσουμε. Οι ιστορίες που δημιουργούνται μέσα σε 90 λεπτά είναι τις περισσότερες φορές πολύ καλές.

 

Αυτή τη φορά περίμενα ότι τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα. Κούνια που με κούναγε...

 

Ο θαμπός καθρέφτης: Παραμύθι με τα όλα του. Η γλώσσα αυτή που πρέπει για να σε βάλει στον κόσμο του, αν και παίρνει σίγουρα βελτίωση, και το τέλος παραμυθένιο. Το 'έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα' θα πήγαινε γάντι. Ψήφος

 

Ειδικός σε θέματα μνήμης: Η ΕΦ είναι η μανία μου. Οπότε αυτή η ιστορία από την αρχή μου φώναζε 'κάπου σε έχω ξαναδεί'. Η γλώσσα μπορεί σίγουρα να δουλευτεί και να γίνει ποιο προσωπική (απαίτηση της γραφής σε 1ο πρόσωπο). Η νουάρ ατμόσφαιρα βρίσκεται κάπου εκεί, αλλά μιας και το τραγούδι είναι χιλιοειπωμένο (play it again Sam), αν αποφασίσεις να την δουλέψεις κι άλλο, απαιτείται να προσφέρεις κάτι ξεχωριστό (ίσως κάτι που να μην αποτελεί συστατικό της συνταγής νουάρ). Οι πρωταγωνιστές νουάρ είναι συνήθως μονοδιάστατοι χαρακτήρες. Ο δικός σου προσπαθεί να μην είναι (μιας και τον έχει επηρεάσει η εγχείρηση μνήμης), αλλά αν το μπέρδευες λίγο παραπάνω, το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Τώρα είναι απλώς ξαφνικό.

 

Κάτι σαν... αποκάλυψη: Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη ιστορία του διαγωνισμού. Είμαι φανατικός της ΕΦ, και από τρόμο δεν πολυγουστάρω, εκτός κι αν είναι ο κλασικός, ατμοσφαιρικός, υποβόσκων Λαβκραφτικός τρόμος. Όχι γιατί με τρομάζει (πλέον μόνο κάτι κωλογιαπονέζικα με τρομάζουν και τα σιχαίνομαι γι' αυτό), αλλά γιατί η ατμόσφαιρα, παρά το πέρασμα του χρόνου (ίσως και γι' αυτό) κρατά ακόμα, προσφέρει ευχαρίστηση. Η ιστορία σου βέβαια, δεν είναι τρομακτική, αλλά παρωδία, και με κέρδισε γιατί με έκανε να χαμογελάσω από την αρχή, και να γελάσω στο τέλος. Και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία: εντός 90 λεπτών να γράψεις παρωδία σε ένα γνωστό είδος και να βγει αστεία, και όχι σαχλαμάρα. Ψήφος δαγκωτή!

 

Διαλείψεις: Τα είπαν όλα η Eugenia και ο Morfeas, και συμφωνώ σε όλα. Άρχισες να χτίζεις, και οι θεατές άρχισαν τα Ωωω! και τα Ααα! και μετά τελείωσε ο χρόνος και από Ταζ Μαχάλ βγήκε πολυκατοικία. Η ιστορία έχει ζουμί, η σούπα έχει ωραίο χρώμα, αλλά δεν έχεις βάλει μπαχαρικό (μαγεία, ΕΦ,τρόμο). Θα έπαιρνε άνετα ψήφο, αλλά χωρίς ξεκάθαρο φανταστικό στοιχείο, απλώς δεν μπορώ...

 

Δίπτυχο από πλαστικό: Ξεχωριστή ιστορία με αρκετές δυσκολίες, τόσο για τη δημιουργό, όσο και για τον αναγνώστη. Δεν τα προσφέρει όλα αμάσητα και ο αναγνώστης πρέπει να συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει το έργο, αν και κάποιες φορές θα χαθεί όσο κι αν προσπαθήσει να το αποφύγει (βέβαια, δεν αποκλείω και την εκδοχή να είμαι εντελώς ηλίθιος). Να πω την αμαρτία μου δεν είναι ιστορία που θα καθόμουν να διαβάσω, αν δεν ήμουν υποχρεωμένος (και απ' ό,τι φαίνεται είμαι). Δεν είναι της αρεσκείας μου. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι καλογραμμένη, ότι η κλιμάκωση πετυχαίνει, και το τέλος ανταμείβει. Όπως όλες οι ιστορίες, έτσι κι αυτή παίρνει βελτιώσεις. Επίσης παίρνει και μεγάλο τέντωμα (αν και δεν ξέρω αν θα πετύχαινε η κλιμάκωση σε μεγαλύτερο μέγεθος). Ψήφος

 

Καλή επιτυχία!

[Mesmer]

Ο Θαμπός Καθρέφτης: Όμορφο και παραμυθάτο. Έχει μερικές πολύ ιδιαίτερες εικόνες, όπως τη σφαίρα από το νερό. Ίσως να χρειάζεται λίγο περισσότερο σφίξιμο η πλοκή, ώστε να δικαιολογηθεί καλύτερα η αμνησία, αλλά αυτό μπορείς να το δουλέψεις τώρα με την ησυχία σου. Στη δεύτερη ανάγνωση έπιασα και τις κρυμμένες μάγισσες στα αρχικά των ονομάτων. Μου θύμισε κάπως ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πολύ παλιά. Λεγόταν Το Πιθανό Μέλλον και είχε να κάνει με μια γενικά γυναικών, που καθεμιά είχε κι από μία ξεχωριστή ικανότητα, και οι βασικοί χαρακτήρες ήταν η γιαγιά, η μαμά και η εγγονή.

 

Ειδικός σε θέματα μνήμης: Η βασική ιδέα της ιστορίας έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, οπότε αυτό κάνει και τους αναγνώστες λίγο πιο απαιτητικούς, περιμένοντας κάτι καινούριο. Φυσικά, αυτό είναι αρκετά δύσκολο να το πετύχεις μέσα σε μιάμιση ώρα. Μ' άρεσε η ατμόσφαιρα της ιστορίας, οι χαρακτήρες, ο τρόπος που εξελισσόταν, αλλά με χάλασε λίγο το ερωτικό δράμα στο τέλος. Ίσως να μην ταίριαζε και τόσο στην ιστορία.

 

Κάτι σαν... αποκάλυψη: Απολαυστική ιστορία, που περνάς πολύ όμορφα διαβάζοντάς την. Μάλλον θα θέλαμε λίγο παραπάνω για να την χορτάσουμε καλύτερα, αλλά κι έτσι το αποτέλεσμα είναι πετυχημένο.

 

Άτιτλο: Πολύ ωραία και έξυπνη ιδέα. Μ' άρεσε ο τρόπος που την χρησιμοποίησες, που έδωσες μια πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα. Σε κάτι πιο «σοβαρό» θα είχες πολλές τρύπες να καλύψεις, αλλά έτσι όπως είναι διαβάζεται πολύ ευχάριστα και είναι κάτι που μένει.

 

Διαλείψεις: Αν και της λείπει λίγο το φανταστικό στοιχείο, η ιστορία σου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ωραίος ο τρόπος που ξεκινάς και πετυχημένη η παρουσίαση της ζωής του ζευγαριού, για το πόσο περήφανοι ήταν για το κοριτσάκι τους και τις ανησυχίες που έβγαιναν στη συνέχεια. Το τέλος, όντως, φαίνεται σαν να είναι λίγο βιαστικό. Αντί γι' αυτό θα μπορούσες να το αφήσεις λίγο πιο ανοιχτό.

 

Δίπτυχο από πλαστικό: Πολύ καλογραμμένη ιστορία. Αν υπήρξε η όποια πίεση χρόνου, δεν φαίνεται πουθενά. Επίσης, αρκετά απαιτητική. Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα όλα όσα ήθελες να μας πεις. Αλλά και πάλι, είναι πολύ αξιέπαινη η προσπάθεια να γράψεις κάτι τέτοιο μέσα σε μιάμιση ώρα.

 

Οι ψήφοι μου: Nirgal, Natasha, elgalla.

 

Καλή επιτυχία!

[Natasha]

Μετά από κάμποσο ζύγισμα, ψήφισα κι εγώ

 

Ο θαμπός καθρέφτης: Ένα γλυκό παραμύθι που σίγουρα ήταν εντός θέματος. Μου άρεσε πολύ η εικόνα της λίμνης στη σφαίρα. Δεν κατάλαβα όμως πώς έδεσε η έκρηξη με την υπόθεση. Για την ειλικρινή τρυφερότητά της όμως και την εικόνα της, ψήφος!

 

Ειδικός σε θέματα μνήμης: Δεν ξέρω αν στόχευες στη νουάρ ατμόσφαιρα αλλά εμένα μου την έβγαλες. Είχε ολοκληρωμένη υπόθεση, αρχή, μέση, τέλος και για μιάμιση ώρα αυτό είναι μεγάλο συν. Όμως, ήταν αρκετά eternal sunshine of a spotless mind, και επίσης οι δύο χαρακτήρες σου δε με έπεισαν όσο θα μπορούσαν. Η γυναίκα είναι μόνο μια όμορφη πληγωμένη γυναίκα, ο τύπος τη ζαχαρώνει και δε δείχνει κάποιο βάθος σαν χαρακτήρας (αν και μπορεί να φταίει η επέμβαση για αυτό). Αν δουλευτεί λίγο ο πρωταγωνιστής όλα θα μπουν στη θέση τους. Μην την αφήσεις την ιστορία πάντως. Για τη δεμένη υπόθεση και για να μην την αφήσεις, ψήφος!

 

Κάτι... σαν αποκάλυψη: Πολύ ευχάριστη ιστορία! Η υπόθεσή της δεν με ενθουσίασε τόσο όσο οι λεπτομέρειες. Είχες διάφορα φανταστικά στοιχεία casually σπαρμένα στο κείμενο, (μία έφτασε πάνω σε κομήτη, μια άλλη είχε πλέξει τα μαλλιά με ζωντανές πεταλούδες) όμως το setting δεν τα έδεσε καλά μεταξύ τους. Η ιστορία ισορροπεί κάπως άβολα ανάμεσα στο ρεαλιστικό (η καταγωγή της θείας από την Πόλη, ένα πραγματικό μέρος) και το φανταστικό. Εγώ λέω να την κάνεις τελείως φανταστική και να δεις τι να σου βγει. Ζωγραφίζεις πολύ όμορφες λεπτομέρειες ενός άλλου κόσμου, οπότε αφέσου ελεύθερη.

 

Άτιτλο: Έπαιξες ωραία με το θέμα! Αλλά στην εκτέλεση φαίνεται η φούρια μας. Μια ερώτηση, μάλλον προσωπικού γούστου: αφού δεν μας νοιάζει καθόλου σε ποια χώρα είναι η ιστορία, γιατί βγάζεις τους πρωταγωνιστές σου “Σύλβια” και “Μιλς”;

 

Δίπτυχο από πλαστικό: Ο τίτλος ταιριάζει πολύ. Η ιστορία είναι σαφής. Η γραφή είναι δουλεμένη παρά την ταχύτητά μας. Θα πρότεινα να “καθαρίσεις” λίγο το κείμενο αφαιρώντας κάποιες επαναλήψεις, προτάσεις που δεν εξυπηρετούν ουσιαστικά πουθενά, αρχαϊσμούς (πχ “ετούτο). Και αν θες μη βάλεις την πρωταγωνίστρια να φωνάζει υστερικά κι αμέσως μετά να ηρεμεί: δώσε μια μεταβατική πρόταση ανάμεσα και είσαι έτοιμη. Πολύ καλή δουλεία γενικά, οπότε ψήφος!

[Nirgal]

Μια ερώτηση, μάλλον προσωπικού γούστου: αφού δεν μας νοιάζει καθόλου σε ποια χώρα είναι η ιστορία, γιατί βγάζεις τους πρωταγωνιστές σου “Σύλβια” και “Μιλς”;

 

Ό,τι είχα αποφασίσει τι περίπου να γράψω και έψαχνα για ονόματα.

 

Μπροστά μου είχα ανοιχτή μια σελίδα ειδήσεων στον Η/Υ. Αναφερόταν κάποια Σύλβια Κάτι. Δεν θυμάμαι τι έλεγε η είδηση.

 

Επάνω στο γραφείο η σύντροφός μου είχε αφήσει μερικές σελίδες με επιστημονικές δημοσιεύσεις. Έπεσε το όνομά μου σε κάποιον Μιλς.

 

Αυτό ήταν.

[elgalla]

Δίπτυχο από πλαστικό: Ο τίτλος ταιριάζει πολύ. Η ιστορία είναι σαφής. Η γραφή είναι δουλεμένη παρά την ταχύτητά μας. Θα πρότεινα να “καθαρίσεις” λίγο το κείμενο αφαιρώντας κάποιες επαναλήψεις, προτάσεις που δεν εξυπηρετούν ουσιαστικά πουθενά, αρχαϊσμούς (πχ “ετούτο). Και αν θες μη βάλεις την πρωταγωνίστρια να φωνάζει υστερικά κι αμέσως μετά να ηρεμεί: δώσε μια μεταβατική πρόταση ανάμεσα και είσαι έτοιμη. Πολύ καλή δουλεία γενικά, οπότε ψήφος!

 

Τις επαναλήψεις τις έγραψα επίτηδες, προσπαθώντας να περάσω ένα λόγο με λιγότερο ειρμό, όχι πολύ ξεκάθαρο, λόγω της κατάστασης του πρωταγωνιστή. Πιστεύεις ότι δεν δουλεύουν καθόλου ή ότι αν ελαττωθούν θα περνάει μεν αυτό που θέλω αλλά θα είναι και πιο ξεκούραστο το κείμενο στο διάβασμα; Σωστή η παρατήρηση για τη μεταβατική πρόταση, δεν το είχα σκεφτεί. 

 

Απ' ότι καταλαβαίνω από τα γενικότερα σχόλια, πάντως, χρειάζεται μάλλον να μην αργεί τόσο να πάρει μπρος και να έχει μεγαλύτερη σαφήνεια, πράγματα που λογικά θα επιτευχθούν με το "τέντωμα" που λέει κι ο Nirgal. Σίγουρα θέλω να τη δουλέψω παραπάνω τη συγκεκριμένη γιατί η εικόνα του δέντρου μου είχε καρφωθεί στο μυαλό εδώ και κάνα μήνα και απλά δεν είχα ιστορία να τη βάλω. Useless trivia, σε μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει στο τζάμι ζωγραφισμένο ένα λευκό δέντρο με κόκκινους καρπούς (μήλα;) που μοιάζουν με καρδιές. Γιατί αντλούμε έμπνευση από τα πάντα.

[Natasha]

 

Πιστεύεις ότι δεν δουλεύουν καθόλου ή ότι αν ελαττωθούν θα περνάει μεν αυτό που θέλω αλλά θα είναι και πιο ξεκούραστο το κείμενο στο διάβασμα; Σωστή η παρατήρηση για τη μεταβατική πρόταση, δεν το είχα σκεφτεί. 

 

Το δεύτερο, θα περνάει και θα είναι ξεκούραστο το κείμενο! Με το καλό να τη δουλέψεις και να τηνξαναδιαβάσουμε. Αυτό για το δέντρο πολύ ενδιαφέρον

[Διγέλαδος]

Ο Θαμπός Καθρέφτης: Μ' αρέσει πάντα που έχεις φτιαγμένο το κείμενο, δείχνοντας μια καλή εικόνα με βάζει από την αρχή σε καλή διάθεση για να το διαβάσω. Κι εγώ δεν κατάλαβα τι σχέση είχε η έκρηξη. Μ' άρεσε ο τρόπος που έκανες την ηρωίδα να θυμάται κομμάτι κομμάτι.

 

Ειδικός σε θέματα μνήμης: Κι εγώ κάτι τέτοιο σκεφτόμουν να γράψω. Νομίζω η ιστορία που έγραψες θέλει περισσότερο χώρο. Το femme fatal με χάλασε λίγο, αφού την περιγράφεις. Επίσης θα περίμενα περισσότερες υπόνοιες συναισθημάτων, κτλ. Πάντως καλή επιλογή σχέσης (μεταξύ δυο ανθρώπων) σε αυτό το background.

 

Κάτι σαν... αποκάλυψη: Διασκεδαστικό τέλος! Λίγο οι το setting της ιστορίας με προβλημάτισε γιατί δεν καταλάβαινα που βρισκόμουν.

 

Άτιτλο: Λίγο μπερδεψιάρικη ιστορία, αλλά ο διάλογος μου άρεσε, γιατί εκεί που νόμιζες ότι κατάλαβες κάτι μετά πρόσθετε και μια άλλη ακύρωση. Και αυτό επαναλαμβανόταν μέχρι το τέλος! (αν και δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα σωστά το τέλος)

 

Διαλείψεις: Τραβηχτική ιστορία. Καλά πως την πρόλαβες; (Γενικά όλοι, πως προλάβατε και τις γράψατε;) Διαβάζω, διαβάζω, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι θα γίνει κάτι κακό και μπαμ! Αλλά οι ήρωες μιλούσανε για μια θεία μεγάλης ηλικίας πως γίνεται να γίνει στο παιδάκι χωρίς προηγούμενο ιστορικό;

 

Δίπτυχο από πλαστικό: Το ίδιο το δέντρο αναπαριστά τη λέξη Λήθη. Σαν ένας πίνακας. Εύγε.

[Lady Nina]

Ψήφισα κι εγώ, αλλά τα σχόλια θα τα κάνω μετά το πέρας της ψηφοφορίας, γιατί προς το παρόν τρέχω και δε φτάνω! Μου άρεσαν πολύ οι ιστορίες και το καταχάρηκα όταν έγραφα το παραμύθι μου! Καλή μας επιτυχία, αν και είμαστε ήδη όλοι κερδισμένοι!

[Myyst]

Τελείωσα την ανάγνωση και έχω να δηλώσω ότι πολύ με δυσκολεύετε. 

 

Οι ψήφοι μου μαζί με τα σχόλια μου, μόλις τους αποφασίσω. Μέχρι πότε ψηφίζουμε;

[Natasha]

Τελείωσα την ανάγνωση και έχω να δηλώσω ότι πολύ με δυσκολεύετε. 

 

Οι ψήφοι μου μαζί με τα σχόλια μου, μόλις τους αποφασίσω. Μέχρι πότε ψηφίζουμε;

 

Την Πέμπτη τα μεσάνυχτα βγάζουμε νικητή, οπότε έχεις ακόμη!

Edited July 15, 2014 by Natasha