The Tower and The Knife - Mazarkis Williams

[Naroualis]

The Tower and the Knife Trilogy

 

Συγγραφέας: Mazarkis Williams

 

Αποτελείται από τα παρακάτω βιβλία:

 

 

The Emperor's Knife (1)

 

 

 

Knife Sworn (2)

 

 

 

The Tower Broken (3)

 

 

 

Πρώτα και κύρια, η αμαρτία μου: τα αγόρασα για το παράξενο όνομα του συγγραφέα και για τα απίθανα γοητευτικά εξώφυλλα (παρά το τετριμμένο της κουκουλοφόρας μορφής...)

 

 

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, μου άρεσε λίγο περισσότερο: ψευδομεσανατολικό υπόβαθρο, κάτι από Σιδηρούν Προσωπείο, κάτι από Σάουρον, κάτι από Ελάντρις.

 

Ο κακός της υπόθεσης πρέπει (γιατί τίποτε τελικά δεν είναι εντελώς σαφές) να είναι ο Pattern Master, ένας μάγος που κάνει τους ανθρώπους υποχείριά του σχεδιάζοντας σχήματα πάνω στα σώματά τους, σαν ασθένεια. Υπάρχουν και μικρότεροι κακοί, που επωφθαλμιούν τον Petal Throne της Αυτοκρατορίας της Cerana. Ο δε Αυτοκράτορας Beyon, όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του διέταξε την εκτέλεση των μικρότερων αδελφών του στον αυτοκρατορικό δολοφόνο, τον Eyul, που φέρει τον τίτλο Emperor's Knife. Το μαχαίρι που κρατάει είναι κάτι παραπάνω από μαχαίρι, φέρει μέσα του κάποιου είδους μαγεία.

 

Για την εξασφάλιση του θρόνου, ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια του Beyon, ο Sarmin, αιχμαλωτίστηκε σε ένα πύργο του Παλατιού κι έμεινε εκεί 15 χρόνια, χωρίς καμία άλλη ανθρώπινη παρουσία εκτός από τις δις ετησίως επισκέψεις της μητέρας του. Στην απομόνωσή του, ο Σάρμιν ανακαλύπτει ότι η τρέλα και η δύναμη δεν είναι μακριά. 

 

Φήμες όμως κυκλοφορούν, ότι ο Μπέγιον φέρει τα σημάδια του Αφέντης του Σχεδίου. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγο καιρό θα υποκύψει και θα γίνει υποχείριό του. Γι' αυτό και η μητέρα του, μαζί με τον βεβύρη Τουβαΐνι, κανονίζουν να φέρουν μια νύφη για τον Σάρμιν από τις φυλές που φτιάχνουν τσόχα, τους Felt, στο βορρά. Η νύφη, η Μεσέμα, είναι ξανθή και τρομαγμένη, κι όλοι αυτοί θα μπλεχτούν σε μια ιστορία πάνω από την οποία δεσπόζει ο Πύργος, η πηγή της ωφέλιμης μαγείας στην Αυτοκρατορία, εκεί όπου ταλαντούχοι μάγοι δένονται με στοιχειακά για να προστατέψουν καλύτερα τη ζωή του Αυτοκράτορα.

 

 

Αυτά για την υπόθεση του πρώτου βιβλίου που το τελείωσα χτες βράδυ.

 

Τώρα για την αξία του βιβλίου. Μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ. Έχει εκείνο το grim and grit που μας αρέσει στο σύγχρονο φάντασι. Έχει εξωτικό υπόβαθρο, το οποίο όμως το κάνει να μοιάζει οικείο. Έχει απλή και στρωτή γλώσσα, εύκολη στην ανάγνωση θα έλεγα. Οι σκηνές μάχης είναι εντυπωσιακές, χωρίς μάλιστα να μπαίνει σε πολλές λεπτομέρειες. Οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και πιστευτοί. Χαρακτηριστικό της αληθοφάνειας είναι ότι 

 

 

ο Σάρμιν, όταν έχει την ευκαιρία να το σκάσει από την απομόνωσή του, παθαίνει κρίση αγοραφοβίας και δεν καταφέρνει να ελευθερωθεί.

 

 

Η πλοκή έχει τις εκπλήξεις της. Είναι σίγουρα καλύτερος από τον Αμπερκρόμπι στις πλοκές του, αλλά υπολείπεται κατά ένα τσικ στους χαρακτήρες του.

 

Αρνητικό θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τη λιτότητα της αφήγησης κάποιες φορές. Όχι ότι του λείπει κάτι, αλλά μοιάζει με αδύνατο άνθρωπο. Δεν φαίνονται τα πλευρά του, αλλά ξέρεις ότι μάλλον θα ήταν ωραιότερος αν είχε λίγο πιο ροδαλά μαγουλάκια.

 

Έχω ήδη ξεκινήσει το δεύτερο βιβλίο, το Knife Sworn, και πιθανόν να πιάσω στα καπάκια και το τρίτο.

[Naroualis]

Τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο, το Knife Sworn.

 

Ο Γουίλλιαμς, φάνηκε να παίρνει στα σοβαρά τα σχόλια των αναγνωστών του και να προσαρμόζεται, γράφοντας το δεύτερο βιβλίο. Ένα από τα θέματα που είχε προκύψει ήταν ότι ενώ υπήρχαν σταθερά τέσσερις οτπικές γωνίες στην αφήγηση (για το πρώτο βιβλίο μιλάω) αυτές εναλλάσσονταν μέσα σε ένα κεφάλαιο, και μάλιστα κάποιες φορές με πολύ μικρές σκηνές, μισής σελίδας. Αυτό καταντούσε κουραστικό.

 

Στο δεύτερο βιβλίο, ακολουθώντας τις συμβουλές που του δόθηκαν (δείγμα σωφροσύνης, αν μου επιτρέπετε, ανοιχτού μυαλού και θέλησης για βελτίωση, πάει να πει, έλλειψη αλαζονείας), κάθε κεφάλαιο ακολουθεί μόνο μία οπτική γωνία. Η γλώσσα έχει εξελιχθεί επίσης, φαίνεται λίγο πιο πλουμιστή, αλλά όχι τόσο που να αγγίξει το μπαρόκ. Οι χαρακτήρες εξακολουθούν να είναι στιβαροί, δουλεμένοι, μπορείς να κατανοήσεις την άποψή τους, αν όχι να την ενστερνιστείς. Η κοσμοπλασία του επίσης εξακολουθεί να έχει συνέπεια, να στηρίζεται στις αρχές της κι όχι να εφευρίσκει πράγματα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μοιάζει με έναν κόσμο που έχει πολύ ψωμί, που μπορεί να του προσθέτει άπειρα στρώματα, χωρίς κανένα από τα πιο πρώτα να χαλάει το λούστρο των επόμενων. Η πλοκή είναι κεντημένη με επιμέλεια, ακόμα και τα βαρετά, μοιάζουν απέριττα και πολλές φορές δεν παίρνεις ανάσα.

 

Το κακό είναι ότι είναι το δεύτερο βιβλίο. Αντιγράφω κάτι που είχα γράψει παλαιότερα στο ιστολόγιό μου:  

 

Φαίνεται ότι λειτουργεί και σε μένα, όπως και σε τόσους άλλους, το μοτίβο τριλογίας: το πρώτο βιβλίο είναι λαμπερό, μιας και στην ουσία σου συστήνει τον κόσμο και τους ανθρώπους και τα θαύματά του, το τρίτο είναι λυτρωτικό, προσπαθώντας με φανφάρες και πίπιζες να σε πείσει για το "αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα", ενώ το δεύτερο, στριμωγμένο ανάμεσα στα δύο, οφείλει να είναι το σκοτεινότερο, το πιο τραγικό, να ζέχνει απελπισία και απαισιοδοξία (ώστε μετά το τρίτο να λειτουργήσει λυτρωτικά).

 

 

Αυτό συμβαίνει και στο Knife Sworn. Μπορεί η πλοκή να είναι γρήγορη, αλλά κάθε ένα της εξάρτημα είναι κατάμαυρο, σκοτεινό και ζέχνει απελπισία. Δεν υπάρχει η ηρεμία του, ξεχασμένου στη φυλακή του, Σάρμιν εδώ, ούτε η ξεκούραση του Τουβαΐνι στο πλάι της Λαπέλλα, ούτε η αθωότητα της Μεσέμα, η σιγουριά του Εγιούλ. Στο Knife Sworn όλοι είναι απελπισμένοι (φυσικά όχι χωρίς λόγο!), όλοι βασανίζονται, όλοι κυκλοφορούν με τρόμο, με ανασφάλεια. Αυτό είναι πολύ βαρύ, σχεδόν γκροτέσκο, κουράζει. Αν δεν ήταν η φαντασία του Γουίλλιαμς και η δαντελωτή του ανάπτυξη των χαρακτήρων μπορεί και να το είχα παρατήσει. Αλλά θα ήταν άδικο να παρατήσω ένα δεύτερο βιβλίο, μόνο και μόνο γιατί υπακούει στους νόμους κάθε δεύτερου βιβλίου. Και χαίρομαι που δεν το έκανα, το τέλος του και οι πρώτες 30 σελίδες του τρίτου βιβλίου, του The Tower Broken, με επιβράβευσαν για το κουράγιο μου.

 

Αυτό να κάνετε κι εσείς.

[Naroualis]

Καλέ... Τελείωσε...

 

Είναι δυνατό βιβλίο. Γενικά είναι δυνατή τριλογία. Δε μένει τίποτε στον αέρα, ακόμη και το πιο μικρό έχει μια εξήγηση, έναν τρόπο. Λυπάμαι τόσο πολύ που αυτό το τρίτο βιβλίο δεν είναι τέλειο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν ένα καλό, δυνατό βιβλίο. Με τη συγκίνησή του, με τη δράση του και με τα όλα του. 

 

Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν το αποδυναμωμένο τέλος. Φτάνει αργά, μόλις 10-15 σελίδες πριν κλείσει η τριλογία και φτάνει ως εκεί, με μερικές βιαστικά γραμμένες γραμμές, ίσα για να σου πει ότι αυτός κι αυτός κι αυτός πήγαν εκεί και τότε κρας-μπουμ-μπανγκ. Αποφεύγει τεχνηέντως να μπει σε λεπτομέρειες που ξέρει ότι δεν θα τις καταφέρει αλλά ξέρει να γυρίσει την οπτική του γωνία εκεί που αξίζει τον κόπο να το δεις.

 

Ευχαριστήθηκα τρελά 

 

 

το θάνατο του Ντινάρ, την επίθεση της Νεσσάκετ, την αποκάλυψη του κώδικά της επιστολής, το πώς ο Αζίμ είναι πάντα εκεί, το σταθερό σημείο στην τρέλα. Το πώς τα εφρίτ δένονται στο θέλημα του Γκόβναν. Το πώς ο Μογκύρκ ζει και δε ζει μέσα σε έναν βράχο που περιέχει ένα πετρωμένο δέντρο. Το πώς και το γιατί μπόρεσαν κι έγιναν όσα έγιναν.

 

 

Αναρωτιέμαι αν ο συγγραφέας -του οποίου το φύλο και το πραγματικό όνομα δεν κατάφερα να ανακαλύψω, το Μαζάρκις Γουίλλιαμς είναι ψευδώνυμο-  θα γράψει κάτι άλλο και τι άλλο μπορώ να περιμένω από αυτόν/αυτήν. Ούτως ή άλλως ήδη μου λείπουν οι ήρωές του. Κι ας ήταν κάποιες στιγμές κάπως φλύαροι ή κάπως αναποφάσιστοι. Άνθρωποι ήταν κι αυτοί, αλήθεια, έχουν δικαίωμα στην ατέλεια.

[Blacksword]

The Emperor’s Knife
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές που έχουν κινήσει τα βλέμματα προς το μέρος της τα τελευταία χρόνια αλλά χωρίς να έχει πάρει την αναγνωρισιμότητα που της αξίζει είναι, πιστεύω, σίγουρα η τριλογία Tower & Knife του Mazarkis Williams.
Ο συγγραφέας, μέσα από ένα μυστήριο γύρω από την πραγματική του ταυτότητα, έχει καταφέρει να κάνει όχι μόνο ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό ντεμπούτο μέσα από το πρώτο του βιβλίο, αλλά και να χτίσει και ένα αρκετά πρωτότυπο κόσμο, επηρεασμένο από τις χώρες της Μέσης-Ανατολής, γεμάτο με ίντριγκες, δολοπλοκίες και προδοσίες, όπως επίσης και να φέρει και ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό σύστημα μαγείας.

Στην καρδιά της αυτοκρατορίας των Cerani βρίσκεται, από μια εποχή πλέον ξεχασμένη, μια κατάρα που εξαπλώνεται σαν καρκίνος· ένα μοτίβο συμβόλων που απειλεί όποιον αγγίξει να τον φέρει για πάντα στην παραφροσύνη ή ακόμα και στον ίδιο τον θάνατο.
Για πολλές γενιές αυτή η κατάρα έχει περάσει μέσα από πολλούς αυτοκράτορες, όμως τώρα, με τον θάνατο του αυτοκράτορα Tahal, αυτό το βάρος θα πέσει στα χέρια του πρώτου του γιου, του Beyon, που θα αναλάβει την αυτοκρατορία, και την εξουσία της, μέσα από τους θανάτους των αδερφών του.

Εκτός από έναν. Σε έναν θα του χαριστεί η ζωή.

 

Ο Sarmin, ενάντια στους νόμους του πατέρα τους, θα βρεθεί μυστηριωδώς σε μια διαφορετική μοίρα, κλειδωμένος και ξεχασμένος σε ένα μέρος σαν ήταν πραγματικά νεκρός. Όμως, μέσα από τις μέρες της μοναξιάς του, και χωρίς να μπορεί να ξεχάσει τις απίστευτες στιγμές των θανάτων των αδερφών του, ο Sarmin θα αρχίσει να ανακαλύπτει μια αλήθεια, μια κρυφή δύναμη που μόνο αυτός βλέπει και μπορεί να αλλάξει όχι μόνο την δικιά του ζωή του, αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Από την άλλη μεριά, ο Eyul, ο ορκισμένος δολοφόνος του αυτοκράτορα, επιβαρημένος από τους θανάτους που έχει προκαλέσει μέσα από τα χρόνια, θα αρχίσει τις δικές του περιπέτειες ψάχνοντας απαντήσεις, όπως και την εξιλέωσή του, γύρω από αυτό το μοτίβο και της δύναμής του· ενώ, η Memesa, η κόρη ενός άρχοντα από τις στέπες, δοσμένη σαν δώρο στο παλάτι των Cerani για τα συμφέροντα ενός πολέμου, θα βρεθεί και αυτή αντιμέτωπη σε ένα μέρος όπου οι προδοσίες είναι πολύ εύκολο να έρθουν, αλλά και με ένα μεγάλο έρωτα.
Ωστόσο, οι δρόμοι αυτοί θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τον Άρχοντα του Μοτίβου· έναν αρχαίο εχθρό, που το μόνο που θέλει είναι να πάρει την εξουσία της αυτοκρατορίας, και θα τους βάλει σε μια μεγάλη περιπέτεια που μπορεί κάλλιστα να τους φέρει ακόμα και στην καταστροφή τους.

Είναι σίγουρο ότι κανένα βιβλίο δεν είναι τέλειο και, πράγματι, το ντεμπούτο του Mazarkis Williams αποδεικνύει να έχει και αυτό τα προβλήματά του. Παρ’ όλα αυτά όμως, αυτό που έχει καταφέρει εδώ ο Williams είναι κάτι όχι μόνο αρκετά εντυπωσιακό, αλλά και κάτι πολύ φρέσκο και πρωτότυπο αναζωπυρώνοντας έτσι όλα αυτά που αγαπήσαμε όταν αρχίσαμε να διαβάζουμε το είδος του φανταστικού.
Φυσικά, αυτό δεν αφήνει στην άκρη ότι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του βιβλίου είναι ίσως ότι η γραφή του κινείτε σε ένα, σχετικά, γρήγορο ρυθμό και, καθώς περνάει μέσα από πολλούς χαρακτήρες χωρίς να δίνει ιδιαίτερα μεγάλο βάθος εκτός από τους πολύ βασικούς, μπορεί αυτό να γίνει και λίγο απογοητευτικό ταυτόχρονα.
Ωστόσο, εκτός αυτού, ο Williams φέρνει μια πολύ διασκεδαστική ιστορία, χωρίς να αποτυγχάνει σε κανένα σημείο να καταφέρνει να σε κρατήσει σε αγωνία μέσα από όλες τις ανατροπές και προδοσίες, όπως επίσης και καταφέρνοντας να κλείσει το βιβλίο με ένα δυνατό, και απροσδόκητο φινάλε που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ακόμα επιφυλάσσει η συνέχεια.

Γενικά, είναι ένα πολύ ζωηρό και διασκεδαστικό βιβλίο που σίγουρα αξίζει να αναγνωριστεί λίγο περισσότερο μιας και ο Williams αποδεικνύει ότι έχει ένα ιδιαίτερα μοναδικό ταλέντο, δημιουργώντας μια υπέροχη κοσμοπλασία και ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό σύστημα μαγείας, και είναι, πράγματι, κρίμα να χαθεί τόσο γρήγορα μέσα στον τεράστιο αυτό κόσμο του φανταστικού είδους.

Edited April 21, 2017 by Blacksword

[Blacksword]

Knife-Sworn

Μετά από ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο που δημιούργησε πολλές προσδοκίες ο Mazarkis Williams επιστρέφει στο Knife-Sworn, το δεύτερο μέρος της τριλογίας Tower & Knife, με μια ακόμα μοναδικά μαγευτική περιπέτεια, φέρνοντάς μας ενδιάμεσα σε μια νέα απειλή που θα ταρακουνήσει την αυτοκρατορία του Cerana, αλλά και καταφέρνοντας, μέσα από τους υπέροχους χαρακτήρες του, να μας πάει ακόμα πιο βαθιά στα μυστικά αυτού του, πολύ όμορφα κατασκευασμένου κόσμου.

 

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τα γεγονότα που τους έφερε ενάντια με την κατάρα του Helmar και τους κόστισε περισσότερα απ’ όσα είχαν ποτέ φανταστεί, και τώρα, ελεύθερος από την αιώνια αιχμαλωσία του, η κυβέρνηση της αυτοκρατορίας του Cerana βρίσκεται στα χέρια του Sarmin.

Όμως τα προβλήματά της αυτοκρατορίας είναι πολύ μακριά από το τέλος τους καθώς, με τον Sarmin να θέλει να φέρει την ειρήνη μεταξύ των Cerani και των εχθρών τους, τους Fryth - που χτυπήθηκαν άδικα κάτω από την διαταγή του διψασμένου για αίμα Στρατηγού Arigu, νέες δολοπλοκίες και σκευωρίες θα εγερθούν για την εξουσία του θρόνου που θα φέρουν τον ίδιο - πλέον μισότρελο από τις σκέψεις των Πολλών, τον νεογέννητο γιο του αλλά και τον αδερφό του ενάντια με νέες απειλές και ενάντια με έναν ανερχόμενο πόλεμο.

Ωστόσο, για την Grada, μια Ανέγγιχτη που μοιράζετε έναν δεσμό με τον Sarmin όσο κανένας άλλος, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά καθώς, έχοντας βρει πλέον την δικιά της ελευθερία από το Μοτίβο μετά από πολύ καιρό, θα προσπαθήσει να βρει τον δικό δρόμο σε αυτόν τον κόσμο αναλαμβάνοντας μια αποστολή που μπορεί να την φέρει αντιμέτωπη με μια μεγάλη περιπέτεια, αλλά και που μπορεί κάλλιστα να την οδηγήσει σε μια μοίρα όπου κανένας δεν επιθυμεί. Ενώ από την άλλη μεριά, η Rushes, μια νεαρή υπηρέτρια που πάρθηκε από το σπίτι της, θα βρεθεί, και αυτή, στις δικές της περιπέτειες καθώς, όταν ανακαλύψει ένα παλιό, ξεχασμένο αντικείμενο που μπορεί να αλλάξει την μοίρα της για πάντα, θα βρεθεί βαθιά μέσα στις δολοπλοκίες της αυτοκρατορίας.

Κάπου βαθιά στην καρδιά της αυτοκρατορίας, όμως, οι πράξεις της κατάρας του Helmar έχουν δημιουργήσει ένα κενό και, με την αρχαία θυσία του Mogyrk να αφυπνίζετε από τον αιώνιο λήθαργό της, οι Πολλοί - οδηγημένοι από μια Λαχτάρα που μπορεί να τους οδηγήσει ακόμα και στην παραφροσύνη - θα στραφούν γρήγορα σε έναν άλλο θεό· ένα θεό που θα φέρει μια αρρώστια και που μπορεί να τους οδηγήσει όλους όχι μόνο στην καταστροφή τους, αλλά και στην αιωνιότητα του Τίποτα.

 

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς η γραφή του Williams δείχνει μια αισθητή βελτίωση και, αν και η κεντρική του ιδέα της ιστορίας δεν είναι τόσο δυνατή όσο αυτή του πρώτου βιβλίου, καταφέρνει να δώσει μια μεγαλύτερη προσοχή στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και να τους κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντες απ’ ότι πριν, αλλά και να καταφέρει επίσης, μέσα από την υπέροχη κοσμοπλασία του, να μας πάει πιο βαθιά στα μυστικά της άγνωστης μαγείας της.

Εκτός αυτών, βέβαια, που σίγουρα δείχνει να τα καταφέρνει αρκετά καλά εκεί, το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Williams έρχεται ωστόσο από την ίδια την ιστορία και αυτό είναι γιατί, καθώς η γραφή του κινείτε σε ένα σχετικά γρήγορο ρυθμό, μερικές φορές περνάει μέσα από κάποια κεφάλαια, ίσως, πιο γρήγορα απ’ ότι χρειαζόταν και αφήνοντάς σε έτσι με μια γλυκόπικρη αίσθηση - και ειδικά προς το τέλος του βιβλίου ακόμα περισσότερο.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, το βιβλίο έχει, και αυτό, τις δικές του μοναδικές και υπέροχες στιγμές που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, χωρίς να χάνει υπερβολικά την μαγεία που δημιούργησε ο Mazarkis Williams στο The Emperor’s Knife, αλλά και χωρίς να αποτυγχάνει επίσης στο να καταφέρει να μας ταξιδέψει για άλλη μια φορά σε μια μαγική περιπέτεια.

 

Γενικά, παρ’ όλο τα προβλήματά του, το δεύτερο βιβλίο αποδεικνύεται μια αρκετά ενδιαφέρουσα συνέχεια καθώς, με τον Mazarkis Williams να υφαίνει την δικιά του μαγεία μέσα από την γραφή του, καταφέρνει να φέρει μια ακόμα ιδιαίτερη ιστορία - φέροντάς μας ανάμεσα σε νέους χαρακτήρες και τις περιπέτειές τους, αλλά και φτιάχνοντας μια ακόμα πιο υπέροχη κοσμοπλασία.

Edited July 9, 2017 by Blacksword

[Blacksword]

The Tower Broken

Το The Tower Broken, το τρίτο μέρος της Tower & Knife τριλογίας, μας ταξιδεύει για μία τελευταία φορά στον Μέσο-Ανατολικό εμπνευσμένο κόσμο της Αυτοκρατορίας του Cerani, με τον Mazarkis Williams - βυθίζοντάς μας σε μια ιστορία πολιτικών παιχνιδιών, δύναμης και υπεροχής - να μας πηγαίνει βαθιά μέσα σε μια υπέροχη περιπέτεια αγάπης και ηρωισμού, αλλά και σε ένα μεγάλο πόλεμο, φέρνοντας έναν πανίσχυρο εχθρό και έναν αρχαίο θεό, και κλείνοντας αυτή τη σειρά με ένα φινάλε που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τίποτε περισσότερο πάρα απλώς επικό.

 

Έχουν περάσει μήνες από την διαφθορά στον τύμβο του Beyon, μια διαφθορά που, στην προσπάθειά τους για να την καταπολεμήσουν, πήρε πίσω περισσότερα απ’ όσα είχαν φανταστεί, αφήνοντας τον Sarmin πιο αποδυναμωμένο από ποτέ - κι όμως τώρα, με την αφύπνιση του Mogyrk, αυτές οι πράξεις άνοιξαν μια πληγή στην καρδιά της Αυτοκρατορίας του Cerani που συνεχώς φουντώνει, καταβροχθίζοντας τα πάντα στο πέρασμά της.

Στερημένος, όμως, από την μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να καταπολεμήσει και να σταματήσει αυτή τη πληγή από το να εξαπλωθεί - αφήνοντας τους ανθρώπους του ευάλωτους ενάντια στην ατέλειωτη πείνα της - όταν νέες φήμες αρχίσουν να εμφανίζονται ενός επικείμενου πολέμου από τους αιώνιους εχθρούς τους, τους Yrkmir, και με τις πράξεις του Στρατηγού Arigu μακριά στη χώρα των Fryth να έχουν προκαλέσει ανεπιθύμητους εχθρούς, μια ανησυχία θα προκύψει εν μέσω της Αυτοκρατορίας του Cerani, βάζοντας τον Sarmin στην πιο δύσκολη θέση· μια δύσκολη θέση που θα τον φέρει βαθιά μέσα στις ίντριγκες και στις δολοπλοκίες του παλατιού, καθώς κάποιοι θα θελήσουν να τον βοηθήσουν να ισοπεδώσει τους άπιστους των θεών τους, και άλλους επιθυμώντας να καθίσουν στο θρόνο, και αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνο η δικιά του ζωή που θα διακυβεύεται, αλλά και αυτές των ανθρώπων του.

 

Εν τω μεταξύ, η Mesema - τώρα σύζυγος του πιο ισχυρού άνδρα σε όλη την Αυτοκρατορία του Cerani - θα βρεθεί στις δικές της περιπέτειες, ψάχνοντας για τους χαμένους ανθρώπους της φυλής της που αιχμαλωτίστηκαν κάτω από τους φαινομενικά δίκαιους λόγους του Στρατηγού Arigu στον πόθο του να παραδώσει την δικαιοσύνη όπως αυτός πίστευε ότι άρμοζε - κάτι που, αν δεν είναι προσεχτική, μπορεί πολύ εύκολα να την φέρει ενάντια με μεγάλους κίνδυνους.

Όμως, όταν ένας παλιός έρωτας από την φυλή της έρθει πίσω στο παλάτι, φέρνοντας μια αναπάντεχη συμμαχία που μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί κρίσιμη για την σωτηρία τους, και τα όνειρα μιας ανεκπλήρωτης ζωής - μιας διαφορετικής ζωής - αναδυθούν ξανά στην επιφάνεια, θα προκαλέσουν φήμες που θα διακινδυνεύσουν την θέση και την υπόληψή της, βάζοντας την Mesema ενάντια μιας κατάστασης που, καθώς θα διχάσει τους πιστούς ακόλουθους του συζύγου της, οποιαδήποτε λάθος της θα μπορούσε να κοστίσει σε αυτήν και τον Sarmin όλα όσα έχουν επιτύχει μέχρι τώρα.

Ενώ ο Farid - ένας νεαρός πωλητής φρούτων - βρισκόμενος ενώπιον ενός ασυνήθιστου συμβάντος στην αγορά θα πέσει στα χέρια ενός μυστηριώδους άνδρα, βάζοντάς τον σε μια περιπέτεια για την επιβίωσή του αλλά και σε μια νέα, μαγική ζωή που σύντομα θα του δείξει ικανότητες που δεν θα πίστευε ποτέ ότι θα κατείχε, φίλους που ποτέ δεν θα φανταζόταν ότι θα έχει, αλλά και εχθρούς που δεν θα ήθελε ποτέ να πρέπει να αντιμετωπίσει.

 

Ωστόσο, όταν ο στρατός των Yrkmir φτάσει στα τοίχοι της Αυτοκρατορίας του Cerani, φέρνοντας μαζί έναν αφανή, πανίσχυρο εχθρό, και οι πενιχρές μαγικές ικανότητές τους στη δημιουργία σχημάτων του μοτίβου αποδειχθούν ανίκανες να συγκρατήσουν την πληγή του Mogyrk από το να τους καταβροχθίσει μια και καλή, αυτοί οι ήρωες θα βρεθούν ενάντια με έναν μεγάλο πόλεμο, και αν δεν βρουν ένα τρόπο για τον σταματήσουν, θα φέρει αυτούς και όλους όσους αγαπούν στην καταστροφή τους.

 

Με τα προηγούμενα δύο να έχουν θέσει το δρόμο για το τελευταίο μέρος της Tower & Knife τριλογίας, ο Mazarkis Williams έρχεται στο The Tower Broken με μια ιστορία που δεν δείχνει μονάχα το πόσο έχει βελτιωθεί η γραφή του, που παρ’ όλα αυτά είναι σε ένα ανώτερο επίπεδο από πριν, κάνοντάς την και πολύ πιο απολαυστική, αλλά και το πόσο υπέροχος μυθοπλάστης μπορεί να γίνει με τον καιρό.

Και πράγματι, έχοντάς μας δείξει το επίπεδο των ιδεών και της φαντασίας του σε μια προσπάθεια να φέρει κάτι διαφορετικό ανάμεσα στο πιο παραδοσιακό είδος της φαντασίας, συνδυάζοντας ιδεολογίες και πιστεύω μιας σκληρότερης κοινωνίας, ο Williams καταφέρνει καθ’ όλη τη σειρά να χτίσει έναν υπέροχο κόσμο και να δώσει στους χαρακτήρες του την δικιά τους φωνή μέσα από την γραφή του - κάτι που, όσο κι αν εύκολο φαίνεται, είναι πιο δύσκολο στο να επιτύχεις.

 

Πέρα απ’ αυτό, ωστόσο, το The Tower Broken παραδίδει επίσης και μια επική, τελική περιπέτεια που κλείνει την σειρά όπως της αξίζει, δίνοντας μια υψηλή νότα για το φινάλε της, με τον Williams - παίρνοντας όλες τις πλοκές και τους χαρακτήρες που έχτισε από το πρώτο βιβλίο, το The Emperor’s Knife - να μας ταξιδεύει ξανά στον κόσμο της Αυτοκρατορίας του Cerani, φτιάχνοντας εδώ μια υπέροχη περιπέτεια αγάπης και ηρωισμού που σε παίρνει βαθιά μέσα στα πολιτικά παιχνίδια του παλατιού, αλλά και χωρίς να υστερεί ακόμη να σε συναρπάσει και να σε μαγέψει μέσα από τα μυστήριά της κοσμοπλασίας, επεκτείνοντας τα όριά της πολύ περισσότερο από πριν, και να μας δείξει ένα πολυσύμπαν τόσο αχανές όσο και απεριόριστα μαγικό.

 

Όλα για όλα, το The Tower Broken κλείνει την σειρά σε ένα δυνατό τόνο, με τον Mazarkis Williams - παίρνοντας όλα τα στοιχεία που τα προηγούμενα βιβλία έθεσαν - να μας ταξιδεύει για μία τελευταία φορά στην Αυτοκρατορία του Cerani, φέρνοντάς μας εν μέσω ενός μεγάλου πολέμου που, μέσα από την γραφή και την φαντασία του, καταφέρνει να φτιάξει μια υπέροχη περιπέτεια και να δώσει ένα ακόμη πιο επικά μεγαλειώδες φινάλε.