Χοσέ Κάρλος Σοµόθα (Jose Carlos Somoza)

[BladeRunner]

Με αφορμή την Θεωρία των Χορδών που μόλις τελείωσα, είπα να φτιάξω ένα τόπικ για τον εξαιρετικό αυτό συγγραφέα που τόσο πολύ έχει συζητηθεί και διαβαστεί στην Ελλάδα. Γεννήθηκε το 1959 στην Αβάνα της Κούβας και από το 1960 είναι κάτοικος Μαδρίτης. Πτυχιούχος ψυχιατρικής, ασχολείται με την συγγραφή βιβλίων από το 1994.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα σε ποιο υπό-φόρουμ να φτιάξω το τόπικ, μιας και ο συγγραφέας κινείται μεταξύ πολλών ειδών, όπως είναι η επιστημονική φαντασία, ο τρόμος και το αστυνομικό θρίλερ, οπότε είπα να το βάλω στην Γενική Λογοτεχνία.

Βιβλία του Σομόθα που έχουν μεταφραστεί:

1. Cartas de un asesino insignificante - Γράμματα ενός ασήμαντου δολοφόνου (εκδόσεις Κέδρος)
2. La caverna de las ideas - Το σπήλαιο των ιδεών (εκδόσεις Κέδρος)
3. La dama número trece - Η γυναίκα με το νούμερο 13 (εκδόσεις Πατάκη)
4. Clara y la penumbra - Η Κλάρα στο μισοσκόταδο (εκδόσεις Πατάκη)
5. Zig Zag - Η θεωρία των χορδών (εκδόσεις Πατάκη)

Η θεωρία των χορδών

Πολυδιαβασμένο στην Ελλάδα μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην χώρα μας το 2006 και από τότε έχει κάνει αρκετές επανεκδόσεις. Σκεπτόμενος τα είκοσι ευρώ που θα μου κόστιζε όμως, περίμενα μέχρι να το πετύχω κάπου φτηνά και έτυχε πέρυσι τον Ιούνιο να το βρω στο Μοναστηράκι με πέντε ή έξι ευρώ!  

Τι να πρωτοπώ για την πλοκή; Από που ν'αρχίσω και που να τελειώσω; Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα επιστημόνων που κάπου στο 2005 είπαν να περάσουν από την θεωρία στην πράξη, προσπαθώντας μέσω των πειραμάτων τους να δουν το μακρινό ή και το κοντινό παρελθόν. Θα μπορούσαν να δουν τους δεινόσαυρους, την σταύρωση του Ιησού, την Μάχη της Νορμανδίας και κάθε γεγονός που ανήκει στο παρελθόν! Το θέμα είναι ότι όποιος παίζει με την φωτιά, στο τέλος καίγεται. Κάτι δεν πήγε καλά και αυτό το κάτι, δέκα χρόνια αργότερα, μετά από τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς, ακόμα κυνηγά όσους συμμετείχαν στα πειράματα αυτά. Και σκοπός αυτού του "κάτι" είναι να τους εξοντώσει...

Δεν μπορώ να πω περισσότερα και δεν χρειάζεται. Πρόκειται για ένα απίστευτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας με δράση, μυστήριο, ανατροπές και εκπλήξεις που δεν θ'αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Οι ιδέες του Σομόθα είναι πραγματικά εξαιρετικές και άκρως ιντριγκαδόρικες και να φανταστείτε ότι ο άνθρωπος είναι πτυχιούχος ψυχιατρικής και όχι φυσικής. Η πλοκή είναι πολύ καλοδουλεμένη και σε κρατάει σε αγωνία από την αρχή μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε, με την σκοτεινή της ατμόσφαιρα, το έντονο σασπένς και τις σκηνές τρόμου εδώ και κει. Ως προς το τελευταίο, πιστεύω ότι και οι τρομολάγνοι θα ευχαριστηθούν την ιστορία, όσο θα την ευχαριστηθούν οι λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας και των θρίλερ.

Τα θετικά δεν σταματάνε εδώ, όμως. Η γραφή είναι εξαιρετική, κατά την γνώμη μου άριστη, βοηθάει πολύ στην γρήγορη, εύκολη και ξεκούραστη ανάγνωση και κάνει το βιβλίο ιδανικό ανάγνωσμα ακόμα και για την παραλία, παρά την (σχετική) πολυπλοκότητα της ιστορίας και την βαριά ατμόσφαιρα. Οι χαρακτήρες επίσης μου φάνηκαν ικανοποιητικοί και ενδιαφέροντες, ίσως όμως θα μπορούσαν να ήταν κάπως καλύτερα σκιαγραφημένοι.

Είχα ακούσει τόσα πολλά και καλά λόγια για το βιβλίο και ήθελα να δω αν το παράκαναν όσοι μίλαγαν για αριστούργημα. Ε, δεν νομίζω να το παράκαναν, πραγματικά πρόκειται για κάτι το ξεχωριστό που αξίζει να διαβαστεί απ'όσους θέλουν να διαβάσουν καλή λογοτεχνία με φρέσκες ιδέες και αγωνιώδη πλοκή. Ελπίζω μόνο και τα άλλα βιβλία του Σομόθα να είναι έστω και κατά το ήμισυ τόσο δυνατά και τρομερά...

9.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Nihilio]

Έχω διαβάσει τρία βιβλία του:

La caverna de las ideas - Το σπήλαιο των ιδεών (εκδόσεις Κέδρος)

Το πρώτο που διάβασα πριν πολλά χρόνια. Ένας μαθητής του Πλατωνα δολοφονείται και ο αρχαιοαθηναίος Ηρακλής Πουαρώ προσπαθεί να λύσει το μυστήριο. Ενώ στο μπακγκράουντ παίζουν σουρεάλ σκηνές από τους άθλους του Ηρακλή, ενώ στις υποσημειώσεις ένας ανώνυμος μεταφραστής σε απροσδιόριστη εποχή λέει τα δικά του. Πολυεπίπεδη αφήγηση με πανέξυπνο τέλος, ίσως το καλύτερό του που έχω διαβάσει

 

Clara y la penumbra - Η Κλάρα στο μισοσκόταδο (εκδόσεις Πατάκη)

Ενδιαφέρον mystery novel με μία υποψία scifi. Σε έναν κόσμο που τα έργα τέχνης είναι... ζωντανοί άνθρωποι, μία σειρά από άγριους φόνους συγκλονίζει τον χώρο της τέχνης. Η πρωταγωνίστρια, μοντέλο-καμβάς προσπαθεί να βρει ποιος είναι πίσω από τους άγριους φόνους. Πανέξυπνη ιδέα αυτή των ζωντανών έργων τέχνης, αλλά βρήκα λίγο φλύαρη την υλοποίηση

 Zig Zag - Η θεωρία των χορδών (εκδόσεις Πατάκη)

Επίσης εντυπωσιακό θρίλερ soft scifi (που αναγκάζεται να μπει στα μονοπάτια της φυσικής για να αποδόσει την ιδέα του) με αρκετή ένταση και μυστήριο. Σωστό pacing αλλά κάπου προς το τέλος θυμάμαι να με κουράζει μέχρι να φτάσει στη λύση.

 

Συνολικά, είναι συγγραφέας mystery (δηλαδή αστυνομικών που χρησιμοποιούν το υπερφυσικό/παραφυσικό στοιχείο) με πολύ έξυπνες ιδέες και δυνατές υλοποιήσεις. Μακριά από τα Αγγλοσαξονικά κλισέ  και πολύ προσβάσιμος σε αυτό που θα λέγαμε "μέσο αναγνώστη"

[mman]

Από τους πολύ αγαπημένους μου. Θα επανέλθω με αναλυτική γνώμη όταν επιστρέψω από τας παραλίας.

[Natasha]

Εγώ έχω διαβάσει τη "Γυναίκα με το Νούμερο 13" στο οποίο έβαλα 4/5. Το μυθιστόρημα είχε ξεχωριστή υπόθεση, με πολύ ωραίες ανατροπές. Το premise του βιβλίου ήταν ενδιαφέρον και το γράψιμο είχε εξαιρετικές κορυφώσεις τρόμου. Το πρόβλημά μου ήταν τα αισθήματα των χαρακτήρων που φαίνονταν τελείως ψεύτικα: εύκολα ερχόταν ο έρωτας, το μίσος, η απελπισία. Δε μου φάνηκαν ειλικρινή. Οι γυναικείοι χαρακτήρες δεν ήταν καθόλου γεμάτοι, πέφτουν στη λούμπα πολλών ανδρών συγγραφέων: όμορφες και μέχρι εκεί. That said, ήταν ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο που διαχειριζόταν εξαιρετικά το στοιχείο του μεταφυσικού.

[mman]

Ο κύριος αυτός με έχει κερδίσει για τα εξής μεγάλα πλεονεκτήματά του (σε τυχαία σειρά):

1. Τελειώνει ό,τι αρχίζει και κλείνει ό,τι ανοίγει. Για μένα αυτό είναι σημαντικό. Δεν ολοκληρώνει μόνο την κυρίως ιστορία του, αλλά οτιδήποτε έχει συμβεί στο μυθιστόρημα στο τέλος βρίσκει την αιτιολογία του. Δεν αερολογεί, δεν απλώνει την πλοκή πιο πολύ απ’ ό,τι χρειάζεται – χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι οι πλοκές του δεν είναι πλούσιες, κάθε άλλο.

2. Έχει ένα πολύ καλό και ανταγωνιστικό γράψιμο. Μπορεί να γίνει αρκετά «λογοτεχνικός» σε κάποια σημεία, χωρίς όμως να κουράζει, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν είναι ξερός και διεκπεραιωτικός.

3. Οι χαρακτήρες του έχουν βάθος, είναι ανθρώπινοι, και τα κίνητρά τους είναι ως επί το πλείστον ισχυρά και πειστικά.

4. Έχει δυνατές, μοντέρνες, πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες που τις εκμεταλλεύεται στο έπακρο…

5. …και έναν υφέρποντα ή μη ερωτισμό, καθώς και μια σκοτεινή συνήθως ατμόσφαιρα που φλερτάρει λιγότερο ή περισσότερο με τον τρόμο, χαρακτηριστικά που μου αρέσουν πολύ.

 

Και δύο τεχνικά:

 

 

6. Γράφει με τριτοπρόσωπο εστιασμένο αφηγητή, δηλαδή βάζει τον αναγνώστη βαθιά μέσα στο μυαλό του εκάστοτε χαρακτήρα, αλλά την ίδια στιγμή έχει την μαγική δυνατότητα, αν το απαιτεί η πλοκή, να πεταχτεί σε άλλον χαρακτήρα, χωρίς να ξενίζει στο ελάχιστο τον αναγνώστη, πολλές φορές χωρίς ο αναγνώστης να το παίρνει καν χαμπάρι, παρά μόνο μετά από κάποιες παραγράφους. Το λατρεύω αυτό, γιατί γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να το κάνει κανείς σωστά, και φυσικά ο Σομόθα το κάνει με μέτρο και μόνο όταν είναι αναγκαίο. Αλλά το εκτελεί άψογα.

7. Κάνει το καλύτερο tell που έχω δει. Γνωρίζει τόσο καλά πώς πρέπει να κάνει show, που κατέχει και τις εξαιρέσεις όπου ένα tell είναι σαφώς πιο γρήγορο και βοηθάει πολύ και άμεσα το αναγνώστη, αφήνοντάς τον απερίσπαστο να αφοσιωθεί στην ιστορία. Σε κάποια σημεία σταματάει τελείως την αφήγηση και πετάει μια (καμιά φορά) άμεση εξήγηση. Το κάνει όμως με έναν τρόπο που δεν το αναγνωρίζεις ως tell. Χρειάζεται πολύ προσεκτικό διάβασμα, συνήθως μια δεύτερη ανάγνωση, για να καταλάβεις ότι σ’ εκείνη τη φρασούλα ή την παράγραφο ο συγγραφέας σού πέρασε εύκολα και ανώδυνα μια σημαντική πληροφορία που άλλοι θα χρειάζονται μισό κεφάλαιο για την δείξουν αντί να την πουν. Αυτό κι αν το λατρεύω! Είναι ο master της εξαίρεσης του κανόνα.

 

 

 

Φυσικά, έχει και μειονεκτήματα, όπως κάποια από αυτά που ανέφερε η Natasha, αλλά μπροστά στα παραπάνω, κάνω τα στραβά μάτια χωρίς δεύτερη σκέψη: Είναι από τους αγαπημένους μου.

 

Έχω διαβάσει (κατά αύξουσα σειρά ποιότητας):

1. Η θεωρία των χορδών

Ψαγμένη, αληθοφανής Ε.Φ. με πολύ καλή ιδέα, δυνατούς χαρακτήρες, στυγερά εγκλήματα και μεγάλο διακύβευμα.

2. Η γυναίκα με το νούμερο 13

Μυστήριο με touch τρόμου, μπλέκει αριστοτεχνικά τη μαγεία με την ποίηση. Εξαιρετικά δυνατό.

3. Η Κλάρα στο μισοσκόταδο

Με διαφορά το καλύτερό του. Πρακτικά άψογοι χαρακτήρες, ιδέα που φλερτάρει αλλά τυπικά δεν είναι Ε.Φ., πολύ δουλεμένη πλοκή, ούτε μια λέξη περιττή. Με μια λέξη υπέροχο.

[wordsmith]

Έχω διαβάσει τη "Θεωρία των χορδών" και την "Κλάρα στο μισοσκόταδο" και νομίζω ότι στους χαρακτήρες δεν είναι και τόσο καλός. Όχι ότι δε λαμβάνει υπόψη του πως και απ' αυτήν την πλευρά χρειάζεται δουλειά μια ιστορία, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν τα καταφέρνει σχεδόν καθόλου να κάνει ενδιαφέροντες τους χαρακτήρες του. Λίγο καλύτερα είναι τα πράγματα στην "Κλάρα" παρά στη "Θεωρία των χορδών", αλλά και πάλι δεν είναι το δυνατό του σημείο. 

Αντίθετα, στις ιδέες είναι φοβερός. Και ενδιαφέρουσες, και τρομερά πρωτότυπες, και οι τεχνικούρες που χρειάζονται για να τις εξηγήσει δεν κουράζουν, και κάνει πολύ καλή προσπάθεια να εστιάσει στις συνέπειες της ιδέας στην ανθρώπινη ζωή/κοινωνία, παρά στην ίδια την ιδέα και τις λεπτομέρειές της. Πάντως στη "Θεωρία των χορδών" είχα βαρεθεί μέχρι να μπει στο ψητό, να δώσει κάποια πληροφορία τι είναι αυτό το φοβερό που συμβαίνει κάθε τόσο και τρομάζει τους πάντες...

[BladeRunner]

Η γυναίκα με το νούμερο 13

Με το δεύτερο βιβλίο του Σομόθα μπορώ να επιβεβαιώσω ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό συγγραφέα με ενδιαφέρουσες ιδέες, δυνατές πλοκές και εξαιρετική γραφή. Βέβαια, προσωπικά, το συγκεκριμένο βιβλίο, αν και εξαιρετικό θρίλερ με δυνατές πινελιές τρόμου, δεν με συντάραξε τόσο όσο το "Η θεωρία των χορδών", το οποίο κατατάσσω ψηλά σε μια λίστα μου με τα πιο ξεχωριστά και ιδιαίτερα βιβλία του ευρύτερου φανταστικού που έχω διαβάσει. Όμως μου άρεσε και αυτό πολύ.

Ικανοποιητική περίληψη της ιστορίας μπορεί να βρει κανείς στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, οπότε δεν θα γράψω εγώ μια δική μου όπως συνηθίζω. Η κεντρική ιδέα είναι πολύ δυνατή, άκρως ενδιαφέρουσα και αρκετά πρωτότυπη και ο Σομόθα την χειρίζεται με τρόπο αριστοτεχνικό. Κατάφερε να φτιάξει μια πλοκή που να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος, με πολλές δυνατές σκηνές που άγγιζαν έντονα το υπερφυσικό και το μεταφυσικό και με εικόνες σκοτεινής ομορφιάς. Η ατμόσφαιρα επίσης ήταν αρκετά σκοτεινή και σε σημεία ανατριχιαστική, σίγουρα από τα πιο δυνατά στοιχεία του βιβλίου. Οι χαρακτήρες μου φάνηκαν αρκετά καλοί και ενδιαφέροντες, ίσως όμως δεν είχαν το απαιτούμενο βάθος, δεν μπορώ να πω ότι δέθηκα ιδιαίτερα με κάποιον. Τέλος, η γραφή εξαιρετική και απίστευτα ευκολοδιάβαστη, με ωραίες περιγραφές και ρεαλιστικούς διαλόγους.

Γενικά πρόκειται για ένα δυνατό θρίλερ μυστηρίου με έντονες υπερφυσικές και μεταφυσικές προεκτάσεις, που καταπιάνεται με την μαγεία και την ποίηση, με το αποτέλεσμα να είναι άκρως ενδιαφέρον και συναρπαστικό. Όπως είπα μπορεί να μην με άγγιξε όσο με άγγιξε το "Η θεωρία των χορδών", όμως με άφησε χορτασμένο με την δράση του, την σκοτεινή ατμόσφαιρα του, τις ιδέες του και την πολύ καλή γραφή του. Με λίγα λόγια είναι ένα βιβλίο που προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη.

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Cassandra Gotha]

Η γυναίκα με το νούμερο 13

Και ναι και όχι.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα, αλλά απογοητεύτηκα με την υλοποίησή της. Τη γραφή τη βρήκα διεκπεραιωτική, αντίθετη του κλίματος στο οποίο περίμενα -λαχταρούσα- να βουλιάξω, σε ένα βιβλίο με αυτό το θέμα.
Η ιστορία με κράτησε, αλλά οριακά. Το τέλος το βρήκα άνευρο και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, και, γενικά, το βιβλίο πάσχει στον τομέα του πάθους.
Είχε και τις δυνατές στιγμές του, που δεν ήθελα να το αφήνω, αλλά είχε και σελίδες που δεν μ' ενδιέφεραν καθόλου. Για τις καλές στιγμές, αλλά και για την ιδέα, βάζω τρία αστεράκια και όχι δύο.

Η μετάφραση, αν και δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακή, νομίζω ότι είχε κάτι αστοχίες. Μου έμεινε εκείνο το "ασκαρδαμυκτί", που μπορεί να ήταν η ακριβής μετάφραση της λέξης που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας, αλλά, μια και δεν ξέρω ισπανικά, δεν μπορώ να κρίνω αν ακούγεται τόσο άσχημα όσο η ελληνική λέξη.

[Nihilio]

On 8/10/2017 at 5:10 PM, Cassandra Gotha said:

Η γυναίκα με το νούμερο 13

Και ναι και όχι.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα, αλλά απογοητεύτηκα με την υλοποίησή της. Τη γραφή τη βρήκα διεκπεραιωτική, αντίθετη του κλίματος στο οποίο περίμενα -λαχταρούσα- να βουλιάξω, σε ένα βιβλίο με αυτό το θέμα.
Η ιστορία με κράτησε, αλλά οριακά. Το τέλος το βρήκα άνευρο και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, και, γενικά, το βιβλίο πάσχει στον τομέα του πάθους.
Είχε και τις δυνατές στιγμές του, που δεν ήθελα να το αφήνω, αλλά είχε και σελίδες που δεν μ' ενδιέφεραν καθόλου. Για τις καλές στιγμές, αλλά και για την ιδέα, βάζω τρία αστεράκια και όχι δύο.

Η μετάφραση, αν και δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακή, νομίζω ότι είχε κάτι αστοχίες. Μου έμεινε εκείνο το "ασκαρδαμυκτί", που μπορεί να ήταν η ακριβής μετάφραση της λέξης που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας, αλλά, μια και δεν ξέρω ισπανικά, δεν μπορώ να κρίνω αν ακούγεται τόσο άσχημα όσο η ελληνική λέξη.

Νομίζω το πιο αδύναμο από τα βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά (λέω νομίζω γιατί δεν έχω διαβάσει ακόμα τα "γράμματα προς έναν δολοφόνο" αλλά έχω ακούσει πολύ χλιαρά σχόλια για αυτό.)

[Δημήτρης]

Μόλις τελείωσα την Θεωρία των Χορδών. Δεν μου άρεσε. 

Καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων αλλά τα ερωτικά τους τερτίπια με κούρασαν. Καταλάμβαναν μεγάλος μέρος του βιβλίου όπου θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερη δράση. Τα κομμάτια π.χ. με τον προϊστορικό κόσμο και την γυναίκα στα χρόνια του Χριστού ήταν ωραία, ήθελα και άλλα. Ένα και το αυτό με την κεντρική ιδέα της οποίας όμως δεν μου άρεσε η εκτέλεση. Τα επιστημονικά του μέρη προσιτά στους μη γνώστες, ενώ ήταν ευκολοδιάβαστο και έφευγε γρήγορα. 

Σίγουρα όχι κακό, αλλά μάλλον διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Δεν ξέρω, ίσως και να με ξένισε το όλο λάτιν φόντο, όντας το πρώτο που διαβάζω. Θα ξαναδοκιμάσω πάντως σίγουρα κάποια στιγμή. 

Edited November 16, 2017 by Δημήτρης

[Joshua York]

2. La caverna de las ideas - Το σπήλαιο των ιδεών 

 

Υπάρχει διαθεσιμο σε καποιο καταστημα??

Εχω ακουσει πολυ καλα λογια

[Cassandra Gotha]

Η Θεωρία των Χορδών

Στο πρώτο βιβλίο του που διάβασα, Η γυναίκα με τον αριθμό 13, είπα "και ναι και όχι". Ε, σ' αυτό θα πω "όχι".

2/5

Έχει μια καλή ιδέα, μια φανταστική ιδέα, και τι την κάνει; Τίποτα. Ένα θριλεροειδές, μετριότατο τίποτα. Στις 250 τελευταίες σελίδες έδωσα μάχη για να μην το αφήσω.
Θανατικά, οι πρωταγωνιστές φοβούνται, εμείς βαριόμαστε, χιλιοειπωμένα πράγματα με αφετηρία, το ξαναλέω, μία φανταστική ιδέα, που όμως δεν σώζει το βιβλίο. 
Επίσης, βαρέθηκα να διαβάζω για την ηρωίδα του (επιστήμων φυσικός, αν αυτό έχει καμιά σημασία, πάντως για το βιβλίο αυτό, είχε) ότι ήταν με το κυλοτάκι της. Βασικά, βαρέθηκα να διαβάζω τη λέξη κυλοτάκι. Το κάνει και στη Γυναίκα με τον αριθμό δεκατρία, έχει ένα κόλλημα; μια μανία; να δείχνει τις γυναίκες να υπομένουν σεξουαλικά βασανιστήρια, πράγμα που μου μοιάζει, το λιγότερο, παιδιάστικο. 
Κρίμα.

[Naroualis]

Διάβασα το Σπήλαιο των Ιδεών. Παράξενο, διασκεδαστικό βιβλίο, κολλημένο στη φιλοσοφία του, με φόρμα πραγματικά αλλόκοτη. Σε κάποια σημεία βαρέθηκα, αλλά το σύνολο είναι τόσο εκτός νόρμας, που καταντά ενδιαφέρον. 

[Δημήτρης]

On 23/1/2018 at 9:34 AM, Naroualis said:

Διάβασα το Σπήλαιο των Ιδεών. Παράξενο, διασκεδαστικό βιβλίο, κολλημένο στη φιλοσοφία του, με φόρμα πραγματικά αλλόκοτη. Σε κάποια σημεία βαρέθηκα, αλλά το σύνολο είναι τόσο εκτός νόρμας, που καταντά ενδιαφέρον. 

Το διάβασα και όπως ''Η Θεωρία των Χορδών'', ούτε αυτό μου άρεσε. Το αρχαιοελληνικό φόντο αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Ένα και το αυτό με την δόση μυστηρίου με τα όποια θετικά όμως να σταματούν εκεί. Καλό μόνο κατά διαστήματα και προς το τέλος που εμφανίζεται ο Πλάτων. Κατά τ' άλλα και παρά το μικρό του μέγεθος, με κούρασε. Αδιάφοροι χαρακτήρες και εκτέλεση της ιδέας, με άσχετες υποσημειώσεις να παρεισφρύουν στο κείμενο. Εκνευριστικά συχνά και εκτενώς. Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ο Σομόθα μάλλον δεν μου αρέσει. Θα κάνω όμως μία ακόμη προσπάθεια με το ''Η Κλάρα στο μισοσκόταδο'' Και αν δεν, θα τον παρατήσω. 

Edited January 26, 2018 by Δημήτρης