Τζορτζ Πελεκάνος (George Pelecanos)

[BladeRunner]

Ο Τζορτζ Πελεκάνος είναι από τους γνωστότερους και καλύτερους εν ζωή συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, πολλά βιβλία του έχουν βραβευθεί με σημαντικά βραβεία του είδους, ενώ έχει γράψει και αρκετά από τα επεισόδια της τρομερής σειράς The Wire, καθώς και της σειράς Treme. Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1957 στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσινγκτον, και, όπως φαντάζεστε, είναι ελληνικής καταγωγής.

Βιβλία του Τζορτζ Πελεκάνου που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

01. The Night Gardener - Ο κηπουρός της νύχτας (Πατάκης)
02. Right As Rain - Δίλημμα δικαίου (Οξύ)*
03. Hell To Pay - Στους δρόμους της βίας (Οξύ pocket)*
04. Hard Revolution - Φλεγόμενη πόλη (Οξύ)*
05. The Turnaround - Το αδιέξοδο (Πατάκης)
06. The Big Blowdown - Η σαρωτική έκρηξη (Οξύ)**
07. King Suckerman - Ο βασιλιάς του πεζοδρομίου (Οξύ)**
08. The Sweet Forever - Γλυκιά αιωνιότητα (Οξύ)**
09. Shame The Devil - Ζήτημα τιμής (Οξύ)**
10. The Cut - Η προμήθεια (Πατάκης)***
11. The Double - Το δίδυμο (Πατάκης)***
12. Drama City - Drama City (Πατάκης)
13. The Man Who Came Uptown - Ο άντρας που επέστρεψε (Πατάκης)

*Derek Strange and Terry Quinn 
**D.C. Quartet
***Spero Lucas

Το 2010 διάβασα τον πρώτο μου Πελεκάνο, που έτυχε να είναι το Ζήτημα τιμής, για το οποίο τότε δεν είχα γράψει κάποιο σχόλιο, θυμάμαι όμως ότι μου άρεσε πολύ.

Πέρυσι διάβασα την Προμήθεια, για την οποία έγραψα το παρακάτω σχόλιο:

 

Quote

Αυτό είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο του Ελληνοαμερικάνου Τζορτζ Πελεκάνου που διαβάζω, μετά το Ζήτημα τιμής (Shame The Devil) που είχα διαβάσει πριν περίπου τρία χρόνια. Δεν θυμάμαι και πάρα πολλά από εκείνο το βιβλίο, αλλά νομίζω ότι ήταν (ελάχιστα) καλύτερο από αυτό. Ίσως επειδή ήταν λίγο μεγαλύτερο σε μέγεθος, άρα με περισσότερες λεπτομέρειες και μεγαλύτερο βάθος στην πλοκή. Πρωταγωνιστής της Προμήθειας είναι ο Σπίρο Λούκας, υιοθετημένος από Ελληνίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, πρώην πεζοναύτης που πολέμησε στο Ιράκ και νυν ερευνητής που δουλεύει για λογαριασμό ενός δικηγόρου υπεράσπισης. Επίσης είναι ειδικός στην ανάκτηση κλοπιμαίων, χωρίς να ρωτάει τα γιατί και πως, αρκεί να παίρνει την προμήθειά του που είναι σαράντα τοις εκατό. Στην συγκεκριμένη υπόθεση θα δουλέψει για έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών, κυρίως μαριχουάνας, ο οποίος είναι κλεισμένος στην φυλακή και θέλει να μάθει ποιος κλέβει από αυτόν πακέτα μαριχουάνας μεγάλης αξίας. Δύσκολη και σκληρή δουλειά, αλλά τα κέρδη αναμένονται να είναι μεγάλα. Θα μπλέξει σε έναν σκληρό κόσμο, με έναν εγκληματία πρώην μπάτσο και δυο πληρωμένους δολοφόνους. Αργεί λίγο να μπει στο ψητό και η πλοκή δεν απογειώνεται σε κανένα σημείο, παρ'όλα αυτά η δράση δεν είναι λίγη και υπάρχουν σίγουρα καλές σκηνές βίας. Η ιστορία έχει ενδιαφέρον απλά δεν υπάρχουν ανατροπές και αποκαλύψεις. Αλλά έτσι είναι γραμμένη η ιστορία, δεν είναι μια ιστορία με έναν φόνο, με τον αναγνώστη να πρέπει να βρει ποιος το έκανε, αλλά μια ιστορία εγκλήματος στην Ουάσινγκτον. Όλα τα βιβλία του Πελεκάνου διαδραματίζονται στην Ουάσινγκτον, που από άποψη εγκληματικότητας είναι σε υψηλές θέσεις, και περιγράφει με γλαφυρότητα την πολυπολιτισμικότητα της πόλης που συντελεί στις διάφορες κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις και στα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας. Η γραφή του είναι σίγουρα πολύ καλή και δεν κουράζει σε κανένα σημείο, χρησιμοποιεί αργκό και βρισιές εκεί που πρέπει και καταφέρνει να περάσει μια νουάρ ατμόσφαιρα στην ιστορία του. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Σπίρο Λούκας, 29 χρονών και πολύ γυμνασμένος, είναι σίγουρα ενδιαφέρων τύπος και δεν περνά απαρατήρητος. Γι'αυτό θα πρωταγωνιστήσει και σε άλλα βιβλία. Όσον αφορά τον Πελεκάνο, είναι ένας τύπος που διαπρέπει στις ΗΠΑ, είναι από τους καλύτερους εν ζωή συγγραφείς αστυνομικών, έχει γράψει σενάρια για διάφορα επεισόδια των σειρών The Wire και Treme και μέχρι και ο Μπαράκ Ομπάμα έχει διαβάσει βιβλία του! Ρίξτε του μια ματιά, πολλά από τα βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά βρίσκονται σε καλές προσφορές και τιμές στην Πολιτεία και σε άλλα βιβλιοπωλεία. 8/10

 

 

Edited June 1, 2021 by BladeRunner

[Count Baltar]

Αν είναι να διαβάσει κανείς τη σειρά των "Ελλήνων" [όπως τη λέω εγώ, αυτή με τους δύο αστερίσκους] ας φροντίσει να το κάνει με τη σειρά ακριβώς που δίνεται παραπάνω.

[BladeRunner]

Δίλημμα δικαίου

Αυτό έφυγε πραγματικά γρήγορα, χάρη στην ωραία πλοκή και την καλοκαιρινή μεσημεριανή ραστώνη που δεν σ'αφήνει να κάνεις και πολλά. Είναι το πρώτο βιβλίο με ήρωες τους Ντέρεκ Στρέιντζ και Τέρι Κουίν, πρώην αστυνομικοί και οι δυο. Ο πρώτος είναι ένας μεσήλικας ψηλός τύπος, μαύρος, που δουλεύει πλέον σαν ιδιωτικός ντετέκτιβ και ο δεύτερος είναι ένας νεαρός λευκός που δουλεύει σ'ένα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα/σπάνια βιβλία και βινύλια, μιας και παραιτήθηκε από το αστυνομικό σώμα.

Ο Ντέρεκ Στρέιντζ καλείται να ερευνήσει την υπόθεση δολοφονίας ενός μαύρου αστυνομικού από λευκό συνάδελφο του, που έτυχε να είναι ο αγαπητός παλαιοβιβλιοπώλης Τέρι Κουίν. Στην πορεία οι δυο άντρες θα τύχει να συνεργαστούν, μιας και τελικά δεν έχουν να χωρίσουν και πολλά, και θα μπλεχτούν σε μια πραγματικά βρόμικη και ζόρικη ιστορία με διεφθαρμένους αστυνομικούς, εμπόρους ναρκωτικών, πρεζάκια και γενικά τον υπόκοσμο της Ουάσινγκτον. Μυστικά κάθε είδους θα αναδυθούν στην επιφάνεια.

Μέσω της ιστορίας ο Πελεκάνος καταφέρνει να θίξει πολλά πράγματα που αφορούν την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών, τον ρατσισμό, τις κοινωνικές και διαφυλετικές σχέσεις, την διαφθορά της αστυνομίας και τον υπόκοσμο που αποτελείται από εμπόρους ναρκωτικών και όπλων, ντίλερς, πρεζάκια και κάθε είδους παρακμιακό στοιχείο ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής. Η Ουάσινγκτον μόνο καθαρή πόλη δεν είναι και ο Πελεκάνος περιγράφει το καλό και κυρίως το κακό της πρόσωπο.

Η ιστορία είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα, με ένταση, δράση, αποκαλύψεις και ένα φινάλε-δυναμίτη. Εντάξει, μην περιμένετε ακατάπαυστη, blockbuster δράση, αλλά υπάρχουν αρκετές δυνατές σκηνές που περιγράφονται πολύ δυναμικά. Οι χαρακτήρες είναι πραγματικά καλοδουλεμένοι, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θ'αφήσουν αδιάφορο τον αναγνώστη. Η γραφή πάρα πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και σίγουρη. Η ατμόσφαιρα νεο-νουάρ και σούπερ.

Γενικά πρόκειται για ένα πολύ ωραίο και καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέρουσα πλοκή, καλοδουλεμένους χαρακτήρες, ωραία γραφή και αρκετούς κοινωνικούς προβληματισμούς. Μιας και είναι το βιβλίο στο οποίο γνωρίζουμε δυο χαρακτήρες που συμμετέχουν και σε άλλα βιβλία, καλό θα ήταν να ξεκινήσετε απ'αυτό. Βέβαια δεν ξέρω αν βρίσκεται εύκολα, αν έχει εξαντληθεί κλπ. Αξίζει την προσοχή σας.

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Count Baltar]

Λατρεύω τον Pelecanos, έχω μεταφράσει 4 ή 5 βιβλία του (και ήμουν ο πρώτος που τον μετέφρασε στην Ελλάδα, ενώ με μόνη εξαίρεση το "Γλυκιά αιωνιότητα" όλα τα άλλα τα έχουν μεταφράσει φίλοι μου), αλλά θα συνιστούσα να αφήσεις κάποια απόσταση ανάμεσα στις αναγνώσεις των βιβλίων του, διότι η πλοκή τους θα σου φανεί (και είναι) ίδια. Ο ίδιος μου έχει πει σε συνάντησή μας σχετικά ότι "ουσιαστικά γράφω γουέστερν: οι κακοί σκάνε μύτη στην ήσυχη πόλη και οι καλοί υποχρεώνονται να πάρουν το νόμο στα χέρια τους διότι αξιόπιστη κεντρική αρχή δεν υπάρχει". Όποιος διαβάζει Pelecanos καλό θα είναι να δίνει προσοχή πρώτα στους χαρακτήρες και την εξαιρετική αναπαράσταση εποχών ή/και καταστάσεων ή/και τόπων, και μετά σε οτιδήποτε άλλο.

[BladeRunner]

Λατρεύω τον Pelecanos, έχω μεταφράσει 4 ή 5 βιβλία του (και ήμουν ο πρώτος που τον μετέφρασε στην Ελλάδα, ενώ με μόνη εξαίρεση το "Γλυκιά αιωνιότητα" όλα τα άλλα τα έχουν μεταφράσει φίλοι μου), αλλά θα συνιστούσα να αφήσεις κάποια απόσταση ανάμεσα στις αναγνώσεις των βιβλίων του, διότι η πλοκή τους θα σου φανεί (και είναι) ίδια. Ο ίδιος μου έχει πει σε συνάντησή μας σχετικά ότι "ουσιαστικά γράφω γουέστερν: οι κακοί σκάνε μύτη στην ήσυχη πόλη και οι καλοί υποχρεώνονται να πάρουν το νόμο στα χέρια τους διότι αξιόπιστη κεντρική αρχή δεν υπάρχει". Όποιος διαβάζει Pelecanos καλό θα είναι να δίνει προσοχή πρώτα στους χαρακτήρες και την εξαιρετική αναπαράσταση εποχών ή/και καταστάσεων ή/και τόπων, και μετά σε οτιδήποτε άλλο.

 

Φαίνεται η μανία του με τα γουέστερν, μιας και ο μεν Ντέρεκ άκουγε συνεχώς μουσικά θέματα από γουέστερν ταινίες ο δε Κουίν διάβαζε γουέστερν μυθιστορήματα. Και η τελική αναμέτρηση θύμισε επίσης γουέστερν. Σε κάνα-δυο μήνες θα διαβάσω ξανά βιβλίο του.

 

edit: Έχω αρχίσει και 'γω να τον λατρεύω.

Edited July 27, 2014 by BladeRunner

[Count Baltar]

 Και η τελική αναμέτρηση θύμισε επίσης γουέστερν.

 

 

Ακριβώς. Σύμφωνα πάλι με τα λόγια του, η τελική αναμέτρηση είναι ακριβώς το showdown στα γουέστερν. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το "τρένο θα σφυρίξει 3 φορές"

[hyperiongr]

διάβασα και εγώ το "Δίλημμα δικαίου" στις διακοπές τον Αύγουστο. 

 

Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Πελεκάνο και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Είχε πολύ ωραία πλοκή και μου άρεσαν αρκετά οι χαρακτήρες. Ξέρω ότι στα βιβλία του χρησιμοποιεί συνέχεια κοινωνικούς προβληματισμούς και ειδικά την αντιπαλότητα λευκών και μαύρων καθώς και την αστυνομική βία. Με είχε προϊδεάσει και το The Wire για αυτό.Το διάβασα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση και οι σελίδες "έφευγαν" εύκολα. Είχα ακούσει ότι ήταν από τα καλά βιβλία του και γιαυτό ξεκίνησα με αυτό οπότε και μιας και μου άρεσε θα διαβάσω και άλλο βιβλίο του. Του βάζω άνετα ένα 8,5 με 9,0.

[BladeRunner]

Το Δίδυμο (The Double, 2013)

Θα ξεκινήσω αναφέροντας ότι κέρδισα το υπογεγραμμένο αντίτυπο σε διαγωνισμό των εκδόσεων Πατάκη, με αφορμή την επίσκεψη του Πελεκάνου στην Αθήνα δυο βδομάδες πριν. Το να κερδίζεις ένα βιβλίο που θα αγόραζες οπωσδήποτε και ειδικότερα το υπογεγραμμένο βιβλίο ενός αγαπημένου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, είναι νομίζω το καλύτερο δώρο.

Λοιπόν, εννοείται πως το βιβλίο μου άρεσε. Είναι το δεύτερο βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Σπίρο Λούκας, τον οποίο γνωρίσαμε στην Προμήθεια (σχόλιο μου στο πρώτο ποστ). Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναφέρω τι δουλειά κάνει ο συμπαθητικός αυτός τύπος, το οικογενειακό και στρατιωτικό ιστορικό του και πάει λέγοντας. Μια κοπέλα απευθύνεται στον Λούκας, ζητώντας του να της βρει έναν πίνακα μεγάλης αξίας, που κλάπηκε από το σπίτι της από έναν άντρα που είχε μόλις γνωρίσει. Η δουλειά φαντάζει σχετικά εύκολη στ'αυτιά του Λούκας, σκεπτόμενος και το σαράντα τοις εκατό που θα κέρδιζε σαν προμήθεια από την πώληση του πίνακα όταν αυτός βρισκόταν. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Ο άντρας, ο οποίος κορόιδεψε και ουσιαστικά εξευτέλισε την νεαρή κοπέλα, είναι ένας βίαιος άντρας που δεν υπολογίζει τίποτα και ανήκει σε μια συμμορία εγκληματιών. Ταυτόχρονα ο Λούκας δουλεύει για έναν δικηγόρο, ο οποίος θέλει να του βρει κάποια στοιχεία που μπορεί να μειώσουν την ποινή ενός πελάτη του, που κατηγορείται για φόνο. Θα καταφέρει ο Λούκας να τα βγάλει πέρα; Θα αναγκαστεί να βρεθεί αντιμέτωπος με την σκοτεινή του πλευρά, που ήταν ιδιαίτερα έντονη στα πεδία μάχης του Ιράκ; Η απάντηση στο βιβλίο...

Πολύ ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν επικεντρώνεται μόνο στο κομμάτι του εγκλήματος και της υπόθεσης που καλείται να βρει την λύση της ο Λούκας, αλλά θίγει διάφορα ζητήματα, βλέπουμε κάποιους κοινωνικούς προβληματισμούς για την πόλη της Ουάσινγκτον, μιας ιδιαίτερης πόλης με έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο και τις κοινωνικές αντιθέσεις. Μην περιμένετε ανατροπές στην πλοκή ή εκπλήξεις, να περιμένετε όμως δράση, βία και ένταση. Η γραφή του Πελεκάνου γι'ακόμη μια φορά εξαιρετική, ιδιαίτερη και ευκολοδιάβαστη, με ωραίες και δυναμικές περιγραφές και ζωντανούς διαλόγους. Η ατμόσφαιρα φυσικά εξαιρετική, νέο-νουάρ όπως μου αρέσει.

Αυτά είχα να πω. Ο Πελεκάνος είναι ένας πολύ ωραίος συγγραφέας που ταιριάζει πάρα πολύ με το γούστο μου στα αστυνομικά μυθιστορήματα και χαίρομαι πολύ που στην Ελλάδα του έχει δοθεί αρκετή προσοχή από Πατάκη και Οξύ και έτσι έχω την ευκαιρία να διαβάσω πολλά από τα βιβλία του σε ποιοτικές και προσεκτικές μεταφράσεις.

8/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[T.C.Cook]

Ο Κηπουρός της Νύχτας

 

 O George Pelecanos είναι ο αγαπημένος μου εν ζωή συγγραφέας. Η πρώτη μου επαφή ήταν πριν κάμποσα χρόνια με το -κατά την προσωπική μου άποψη- κορυφαίο του  και ίσως πιο υποτιμημένο μυθιστόρημα του, τον "Κηπουρό της Νύχτας".

 

  Από τις πρώτες γραμμές κατάφερε να με κερδίσει με την απλότητα και την αμεσότητα του.

Ένα «σκληρό» δράμα χαρακτήρων, που επικεντρώνεται τόσο στο έγκλημα όσο και στην ψυχογραφία των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών του. Δύο αστυνομικών ντετέκτιβ που προσπαθούν να ανακαλύψουν την ταυτότητα ενός serial-killer, σε μια πολύ σκοτεινή υπόθεση φόνων, που θεωρούσαν πως είχε κλείσει πριν από χρόνια. 

 

 Ένα δυνατό μυθιστόρημα, με δράση που σιγοβράζει και μια ένταση που κορυφώνεται σταδιακά και όμοια της συναντούμε σε μια παρτίδα σκάκι.

 

 O George Pelecanos γράφει για την πόλη που γεννήθηκε, για την πόλη που ζει. Αναπαράγει την ιστορία του σε ένα άκρως ρεαλιστικό αστικό τοπίο. Washington DC. Η μεγαλούπολη, τα ghettos, το αστυνομικό τμήμα. Αστική πειθαρχεία.

Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές με ανάγλυφο προφίλ, το κάθε τι με τη συμβολή του στην κορύφωση του έργου.

Μόνο σημείο φαντασίας ότι όλοι είναι φανταστικά απλοί και άκρως ρεαλιστικοί ή απλά φανταστικοί.

.

 Ο George Pelecanos με τον "Κηπουρό της Νύχτας" δεν αποδίδει δικαιοσύνη άλλα όπως πάντα δίνει μια 2^η ευκαιρία στους ήρωες του.

 Θέτει ερωτήματα και δημιουργεί προβληματισμούς στον αναγνώστη. Διαχωρίζοντας έξυπνα την θέση του από το καλό ή το κακό, το σωστό από το λάθος. Αποδεικνύοντας με έναν πανέξυπνο τρόπο πως στην κοινωνία που ζούμε η απόσταση που χωρίζει το ήθος από την ηθική πολλές φορές απέχει παρασάγγας, όσο η απόσταση που χωρίζει την αγάπη από την φιλανθρωπία και την δικαιοσύνη από το νόμο.

 

Υ.Γ I'm not saying that I am a good man but this guy made me a better person.

 

9.9/10

 

[rolandofgileaad]

Καλησπέρα στην παρέα,

 

Ακολουθώντας τη συμβουλή και των άλλων παιδιών, διαβάζω ανά 6μηνο κάθε βιβλίο του Πελεκάνου. Τελευταίο ανάγνωσμα το Δίλημμα δικαίου, σε γενικές γραμμές με καλύπτει η σύνοψη και τα σχόλια του ο Blade Runner. Αξέχαστη θα μου μείνει η σκηνή με το Ρέυ Μπουν και τη μπάρα με τους αλτήρες στο ιδιωτικό γυμναστήριο!!!Καλά που γυμνάζομαι με κιλά φτερού Και οι τελευταίες παράγραφοι του βιβλίου είναι πολύ συγκινητικές,με έκαναν να σκεφτώ μία οικογενειακή κατάσταση που έχω και τι θα γίνει όταν έρθει η στιγμή.

 

Αυτό που μου κάνει εντύπωση -εκτός εάν κάνω λάθος- είναι πως δεν έχουν γίνει κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων του- μην ξεχνάμε πως ασχολείται και ως σεναριογράφος ο Πελεκάνος. Ίσως τα βιβλία του θίγουν κοινωνικά θέματα ταμπού- ναρκωτικά,φυλετικές διακρίσεις ή τα στούντιο φοβούνται να επενδύσουν στους χαρακτήρες του; Εδώ Κλιντ Ίστγουντ γύρισε Γκραν Τορίνο και κατά περιόδους βγαίνουν και άλλες ταινίες για το ρατσισμό, βλέπε Crash.

 

Μου απέμειναν Drama City και Στους δρόμους της βίας για να τελειώσω με την ελληνική έκδοση του συμπατριώτη μας.

 

Υ.Γ. Και κάτι για να ευθυμήσουμε:

Στη σ.137 ο Ντέρεκ Στρέηντζ μιλάει με το γιο της φίλης-γραμματέας του ως άντρας προς θέλω να γίνω άντρας.Βγάζει και του δίνει ένα προφυλακτικό και λίγο πιο κάτω συνεχίζει το κείμενο με άλλη διατύπωση για το προφυλακτικό που βγάζει μάτι:ο νεαρός πήρε το λάστιχο!!!(Προφανώς θα είναι rubber στο πρωτότυπο, αργκό για το προφυλακτικό).

[T.C.Cook]

Έχει πουλήσει τα δικαιώματα ή έχει έρθει σε συμφωνία με το HBO -αν δεν κάνω λάθος- για να γίνει τηλεοπτική σειρά με βάση τα βιβλία του που έχουν ήρωα τον Ντέρεκ Στρέιντζ. Αυτό τουλάχιστον είχε πει πριν 2 χρόνια όταν είχε έρθει στην Ελλάδα.

 

Όταν τον ρώτησα πότε περίπου θα προβληθεί σε μια κατ ιδίαν συζήτηση που είχαμε, μου είπε πως θα αργήσει πολύ. Κατάλαβα το λόγο, όταν άρχισε να μου εξηγεί το πως λειτουργεί το πράγμα στις ταινίες/σειρές που δουλεύει είτε σαν παραγωγός είτε σαν σεναριογράφος.  

 

Επίσης τον είχα ρωτήσει αν υπάρχει πιθανότητα να γίνει ταινία κάποιο απ΄τα βιβλία του και μου απάντησε πως «Ο Κηπουρός της Νύχτας» θα είχε καλές πιθανότητες να γίνει μια ωραία ταινία. Απ' οτι κατάλαβα πάντως δεν καίγεται και τόσο να πουλήσει τα δικαιώματα και απλά να εισπράξει. Πιο πολύ τον ενδιαφέρει το απότέλεσμα. Δυστυχώς για εμάς όλα αυτά είναι δύσκολες και χρονοβόρες διαδικασίες.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση -εκτός εάν κάνω λάθος- είναι πως δεν έχουν γίνει κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων του- μην ξεχνάμε πως ασχολείται και ως σεναριογράφος ο Πελεκάνος. Ίσως τα βιβλία του θίγουν κοινωνικά θέματα ταμπού- ναρκωτικά,φυλετικές διακρίσεις ή τα στούντιο φοβούνται να επενδύσουν στους χαρακτήρες του;

[Count Baltar]

Όταν τον είχα συναντήσει εγώ το 2001, είχαν πουληθεί μόνο τα δικαιώματα από το King Suckerman [ελλ. "Ο Βασιλιάς του πεζοδρομίου"]. Τελικά το όλο ζήτημα κατέρρευσε, προς αρκετά μεγάλη χαρά του όπως αντιλήφθηκα, γιατί ο τρόπος με τον οποίο αναφερόταν στις χιλιάδες μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις που γίνονταν στο βιβλίο μόνο κολακευτικός δεν ήταν.

[volyros]

Τελειωσα το Η σαρωτικη εκρηξη,πρωτο του συγγραφέα που διαβαζω και πραγματικα απολαυσα την καθε σελιδα.Η γραφη του Πελεκανου ειναι ευκολοδιαβαστη και οι σελιδες φευγουν σαν το νερο.Η ατμοσφαιρα του βιβλιου ειναι εκπληκτικη,βοηθαει και το Ελληνικο στοιχειο της ιστοριας και οι χαρακτηρες ενδιαφεροντες ο καθενας με το μοναδικο του στυλ!Θα του εβαζα 10 στα 10 αν δςν ειχε καποιες "ευκολιες" που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας για να προχωρησει την πλοκη του που ομως δεν στερουν σε τιποτα την συνολικη αισθηση απολαυσης που σου προσφερει το βιβλιο!

 

 

9/10

[Βακχος]

Ο Βασιλιάς του Πεζοδρομίου

 

Δεύτερη επαφή με τον Πελεκάνο μετά το Δίλημμα Δικαίου. Πραγματικά, το απόλαυσα όσο δεν πάει. Οι πρωταγωνιστές είναι πολύ καλά σκιαγραφημένοι και ενώ στην αρχή φαινομενικά φαίνονται απλοί, ανακαλύπτεις το βάθος που θέλει να τους δώσει ο Πελεκάνος, μέσα από τις επιλογές τους,τα διλήμματα,τις ανασφάλειες κλπ. Το βιβλίο κυλάει νεράκι, να 'ταν κ άλλο τόσο. Δεν ήξερα δυστυχώς ότι θα ήταν καλύτερα να διάβαζα πρώτα την Σαρωτική Έκρηξη, όπως προτείνει πιο πάνω ο Κόμης, αλλά σίγουρα θα διαβάσω,αν όχι όλα, όσα βρω τουλάχιστον με DC quartet.Ο Πελεκάνος μπήκε στην λίστα των "κολλημάτων", των όσων παίρνουν προτεραιότητα στις αγορές κλπ.Παρόλο που δεν έχω διαβάσει το πρωτότυπο, κρίνοντας από το πόσο κοντά είναι στην καθομιλουμένη οι διάλογοι,χωρίς προβλήματα,χωρίς να πω "α, εδώ στο πρωτότυπο θα ήταν έτσι" για να πιάσω καλύτερα το νόημα, ο Κόμης έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

 

Μπράβο ρε George! Τσίμπα ένα 10-παρά-κάτι

 

Στο άλλο νήμα με τα 50 βιβλία του έβαλα 9 αλλά το μετάνιωσα. 

 

9,5/10

[Count Baltar]

 

 

Δεν ήξερα δυστυχώς ότι θα ήταν καλύτερα να διάβαζα πρώτα την Σαρωτική Έκρηξη, όπως προτείνει πιο πάνω ο Κόμης, αλλά σίγουρα θα διαβάσω,αν όχι όλα, όσα βρω τουλάχιστον με DC quartet.

 

Κανένα πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς η Έκρηξη παίζει πιο πολύ σαν πρίκουελ. Πιο σημαντικό είναι να διαβαστούν τα άλλα τρία στη σειρά τους.

 

Και φυσικά, ευχαριστώ για την αναγνώριση.

Edited December 23, 2016 by Count Baltar

[kitsos]

Διάβασα τον πρώτο μου Πελεκάνο το καλοκαίρι που μας πέρασε. Έτυχε να είναι η προμήθεια. Πέρασα πολύ καλά με αυτό το βιβλίο. Τόσο καλά που άρχισα αμέσως να ψάχνω για τον Κηπουρό της νύχτας που είχα ακούσει από φίλο πως είναι καταπληκτικός. Δυστυχώς δεν τον βρήκα στα ελληνικά, τον αγόρασα ως «The Night Gardener» J και είναι σε σειρά προτεραιότητας για διάβασμα.

 

ΥΓ Στην Πολιτεία υπάρχει η Φλεγόμενη πόλη (εκδόσεις Οξύ) με 3,96. Καλές γιορτές!

[Solonor]

Διάβασα το δίλημμα δικαίου. Ξεκίνησε πολύ δυνατά με ωραίο γράψιμο και ενδιαφέρουσα ιδέα. Έπειτα ακολούθησαν καμιά 20.000 περιττές λέξεις, σε φλυαρίες, συζητήσεις, μουσικές, σκέψεις για μουσικές κλπ. Κάπου στη μέση, ήμουν κοντά στο να το παρατήσω, όμως μετά κάτι έγινε στην πλοκή. Όταν το τέλειωσα ομολογώ πως σχεδόν με ενθουσίασε.

Εκτός από το γράψιμο, με κέρδισε που στην υπόθεση δεν έρχεται ξέρω 'γω το τέλος του κόσμου. Έχει μια λογική πλοκή με πολλά γκρίζα. 

Και επειδή είναι λάθος να το ξεχνάμε (και τελευταία έχω διαβάσει κάμποσες χοντράδες), δεν θυμάμαι αν τη μετάφραση την έκανε ο Baltar, αλλά ήταν πολύ καλή.

[wordsmith]

Διάβασα το δίλημμα δικαίου. Ξεκίνησε πολύ δυνατά με ωραίο γράψιμο και ενδιαφέρουσα ιδέα. Έπειτα ακολούθησαν καμιά 20.000 περιττές λέξεις, σε φλυαρίες, συζητήσεις, μουσικές, σκέψεις για μουσικές κλπ. Κάπου στη μέση, ήμουν κοντά στο να το παρατήσω, όμως μετά κάτι έγινε στην πλοκή. Όταν το τέλειωσα ομολογώ πως σχεδόν με ενθουσίασε.

Εκτός από το γράψιμο, με κέρδισε που στην υπόθεση δεν έρχεται ξέρω 'γω το τέλος του κόσμου. Έχει μια λογική πλοκή με πολλά γκρίζα. 

Και επειδή είναι λάθος να το ξεχνάμε (και τελευταία έχω διαβάσει κάμποσες χοντράδες), δεν θυμάμαι αν τη μετάφραση την έκανε ο Baltar, αλλά ήταν πολύ καλή.

Αν διάβασες αυτό,η απάντηση περί μεταφραστή είναι όχι (δεν το ήξερα ότι ο Μποζινάκης κάνει και μεταφράσεις).

[Solonor]

Αυτό ήταν

[Count Baltar]

Διάβασα το δίλημμα δικαίου. Ξεκίνησε πολύ δυνατά με ωραίο γράψιμο και ενδιαφέρουσα ιδέα. Έπειτα ακολούθησαν καμιά 20.000 περιττές λέξεις, σε φλυαρίες, συζητήσεις, μουσικές, σκέψεις για μουσικές κλπ. Κάπου στη μέση, ήμουν κοντά στο να το παρατήσω, όμως μετά κάτι έγινε στην πλοκή. Όταν το τέλειωσα ομολογώ πως σχεδόν με ενθουσίασε.

Εκτός από το γράψιμο, με κέρδισε που στην υπόθεση δεν έρχεται ξέρω 'γω το τέλος του κόσμου. Έχει μια λογική πλοκή με πολλά γκρίζα. 

Και επειδή είναι λάθος να το ξεχνάμε (και τελευταία έχω διαβάσει κάμποσες χοντράδες), δεν θυμάμαι αν τη μετάφραση την έκανε ο Baltar, αλλά ήταν πολύ καλή.

Όχι,όχι δεν την έχει κάνει.

[Mictantecutli]

Διάβασα την Προμήθεια πριν λίγο καιρό και μου άρεσε πάρα πολύ. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί είχα αρχίσει να μαζεύω βιβλία του Πελεκάνου χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα και αν δεν μου άρεσε, θα έπρεπε να τα δώσω(αφου έδινα και μία 2η ευκαιρία) Όποιος ξέρει που μπορώ να βρω τα "Ο κηπουρός της νύχτας" και "Στους δρόμους της βίας" σε νορμάλ τιμές, ας ενημερώσει παρακαλώ! 

[Steel Guardian]

King Suckerman/Ο Βασιλιάς του Πεζοδρομίου
Πρώτη μου επαφή με το έργο του George Pelecanos και έμεινα πολύ ευχαριστημένος.
Η γλώσσα του συγγραφέα είναι απλή, μερικές φορές σκληρή, με πολλά στοιχεία γλώσσας του δρόμου, γεγονός που δίνει στο έργο του μία αίσθηση ρεαλισμού. Υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές σε ταινίες και κυρίως σε μουσική (ως επί το πλείστον rock, funk και soul) της εποχής (70's). Για εμένα αυτό ήταν κάτι ευχάριστο, καθώς τυχαίνει να ακούω τέτοιου είδους μουσική και να γνωρίζω αρκετές από τις ταινίες που αναφέρονται. Όμως φαντάζομαι πως για κάποιους άλλους αυτό θα είναι κουραστικό, μιας και απλά θα διαβάζουν ονόματα και τίτλους χωρίς να καταλαβαίνουν κάτι συγκεκριμένο.
Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και εύκολα τους καταλαβαίνει και ενδιαφέρεται για αυτούς ο αναγνώστης. Όλοι, όμως, εκτός από έναν θα μπορούσαν/θα ήθελα να έχουν περισσότερο βάθος.
Ο ρυθμός του βιβλίου είναι πολύ γρήγορος και ο Pelecanos φροντίζει να κρατάει τον αναγνώστη διαρκώς σε αγωνία. Πραγματικά κυλάει νεράκι και δεν κατάλαβα πότε το τελείωσα.
Το μοναδικό έντονο παράπονο που έχω είναι πώς βρήκα το τέλος λίγο βιαστικό και αντικλιματικό. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν θα το έλεγα κακό.
 

Μιας και (απ' ό,τι καταλαβαίνω) ο μεταφραστής είναι μέλος του forum ας κάνω και δύο σχετικά σχόλια:
1. Γενικά η μετάφραση μου φάνηκε πολύ καλή και ειδικά ο τρόπος με τον όποιο έχει χειριστεί την αργκό και τις (ομολογουμένως πολλές) βωμολοχίες είναι εξαιρετικός.
2. Τα ονόματα τραγουδιστών/συγκροτημάτων/τραγουδιών είναι όλα αμετάφραστα (και έτσι πρέπει), αλλά τα ονόματα ηθοποιών/ταινιών είναι μεταφρασμένα ή γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες (κατά τη γνώμη μου κακώς).
 

Βαθμολογία: 8.0/10

[Count Baltar]

King Suckerman/Ο Βασιλιάς του Πεζοδρομίου

 

Μιας και (απ' ό,τι καταλαβαίνω) ο μεταφραστής είναι μέλος του forum ας κάνω και δύο σχετικά σχόλια:

1. Γενικά η μετάφραση μου φάνηκε πολύ καλή και ειδικά ο τρόπος με τον όποιο έχει χειριστεί την αργκό και τις (ομολογουμένως πολλές) βωμολοχίες είναι εξαιρετικός.

2. Τα ονόματα τραγουδιστών/συγκροτημάτων/τραγουδιών είναι όλα αμετάφραστα (και έτσι πρέπει), αλλά τα ονόματα ηθοποιών/ταινιών είναι μεταφρασμένα ή γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες (κατά τη γνώμη μου κακώς).

 

Βαθμολογία: 8.0/10

 

Καταρχάς ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

Ενημερωτικά σε ό,τι αφορά το 2: όταν πρόκειται για ονόματα, ο κανόνας λέει ότι μεταγράφουμε. Εδώ η παράβαση του κανόνα έγινε στην περίπτωση των τραγουδιστών [δηλαδή έμειναν χωρις μεταγραφή], αφού κρίθηκε, σε συνεννόηση με τον επιμελητή, ότι έπρεπε να υπάρχει μια ομοιομορφία με τα συγκροτήματα.

Σε ό,τι αφορά τις ταινίες, ο κανόνας λέει ότι μεταφέρονται με τους τίτλους με τους οποίους παίχτηκαν στην Ελλάδα. Ναι, δεν πρόκειται για μεταφράσεις, πρόκειται για τους τίτλους με τους οποίους παίχτηκαν στην Ελλάδα. Όσες είναι με αγγλικούς χαρακτήρες δεν παίχτηκαν ποτέ εδώ.

[Βακχος]

Φλεγόμενη Πόλη

 

Το τρίτο βιβλίο του Πελεκάνου που διαβάζω και έμεινα (πάλι) απόλυτα ικανοποιημένος. Είναι το 4ο βιβλίο της σειράς με τον Derek Strange, ο οποίος εδώ είναι στα πρώτα του βήματα ως αστυνόμος και ως γκαντέμης, πέφτει και στην περίοδο των ταραχών που ακολούθησαν την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ο χαρακτήρας του Strange έχει σκιαγραφηθεί έξοχα, όπως και των υπολοίπων φυσικά, αλλά πως να το κάνουμε, ο Derek είναι ο χίροου. 

Γρήγορο, δυνατό και απολαυστικότατο. Μόνη ένσταση που αν θυμάμαι την είχα παρατηρήσει και σε προηγούμενα του Πελεκάνου, η αναφορά σε τόοοσα πολλά ονόματα συγκροτημάτων, τραγουδιστών, ραδιοσταθμών,αυτοκινήτων κλπ που οκ, ναι μεν βοηθάνε να μεταφερθεί καλύτερη η χρονική περίοδος που περιγράφει ο συγγραφέας (που ο Πελεκάνος το πετυχαίνει σε εξαιρετικό βαθμό), σε κάποια στιγμή δε, καταντάει λίγο κουραστικό. Θεωρώ ότι κάπου του ξέφυγε του Τζορτζ.

 

Όπως και να έχει, εύγε Τζόρτζ. Να δω πότε θα ολοκληρώσω την σειρά DC quartet. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ακολουθήσουν πολλά ακόμα του Pelecanos (κατά το Portokalos)

 

8/10

 

 

[BladeRunner]

Drama City

Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τζορτζ Πελεκάνου, ήταν τον Δεκέμβριο του 2014. Δηλαδή τόσα χρόνια, δεν έτυχε να πιάσω για διάβασμα κάποιο βιβλίο του, ενώ μου ανήκουν όλα όσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, και ενώ είναι ένας συγγραφέας που μου αρέσει πολύ. Τι να πω, άβυσσος η ψυχή του βιβλιοφάγου! Στο μεταξύ, αυτό είναι το πέμπτο βιβλίο του που διαβάζω και μου φάνηκε στο ίδιο υψηλό επίπεδο ποιότητας με τα τέσσερα προηγούμενα. Πριν κάτι μήνες η ΕΡΤ πρόβαλλε τη σειρά The Wire, την οποία πραγματικά απόλαυσα, και το βιβλίο αυτό μου θύμισε έντονα την ατμόσφαιρα και τη θεματολογία της συγκεκριμένης σειράς. Κάτι λογικό, μιας και ο Πελεκάνος είναι ένας από τους παραγωγούς/σεναριογράφους της. Λοιπόν, το Drama City περιέχει... δράμα, σκηνές βίας, έντονο ρεαλισμό, απίστευτη ατμόσφαιρα, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πολύ πειστικούς διαλόγους. Πρόκειται για μια ιστορία που αναδεικνύει τον κόσμο του εγκλήματος και των εγκληματιών στην άγρια πλευρά της Ουάσινγκτον, ο συγγραφέας μας δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στους μηχανισμούς του εγκλήματος. Το πλέον δυνατό "χαρτί" του βιβλίου είναι η εξαιρετική γραφή, η οποία είναι γεμάτη οξυδέρκεια και σιγουριά, με εξαιρετικά ρεαλιστικές περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων, αλλά και με την απαραίτητη χρήση της αργκό. Σίγουρα πρόκειται για ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για τους λάτρεις των σύγχρονων δραματικών νουάρ με στοιχεία εγκλήματος. 

8.5/10