Μάριο Πούζο (Mario Puzo)

[BladeRunner]

Ο Μάριο Πούζο ήταν Αμερικανός συγγραφέας, γεννημένος στην Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 1920, παιδί Ναπολιτάνων μεταναστών. Είναι, φυσικά, γνωστός για το μυθιστόρημα Ο Νονός και γενικά για μυθιστορήματα που αφορούν την Ιταλική Μαφία. Πέθανε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1999. Εννοείται πως η κινηματογραφική τριλογία του Νονού του Φράνσις Φορντ Κόπολα βασίζεται στο βιβλίο που καθιέρωσε τον Πούζο σαν έναν από τους καλύτερους συγγραφείς του είδους.

Βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. The Godfather - Ο Νονός (εκδόσεις Ζάρβανος/Φλίππερ/Λιβάνη)
2. The Sicilian - Ο Σικελός (εκδόσεις Bell/Μοντέρνοι Καιροί)
3. The Last Don - Ο τελευταίος Δον (εκδόσεις Bell)
4. Omerta - Ομερτά (εκδόσεις Bell)
5. The Fourth K - Η απαγωγή (εκδόσεις Plaza)

Τα τέσσερα πρώτα βιβλία έχουν να κάνουν με την Μαφία και καλό θα ήταν να διαβαστούν μ'αυτή την σειρά. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει μερικά ακόμα βιβλία από άλλους συγγραφείς στον κόσμο της Μαφίας του Πούζο, δυο εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

1. The Godfather Returns - Νονός, η επιστροφή (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί)... του Mark Winegardner
2. The Family Corleone - Οικογένεια Κορλεόνε (εκδόσεις Anubis pocket)... του Edward Falco

Το μεν πρώτο παίρνει μέτριες κριτικές, το δε δεύτερο βλέπω ότι είναι στο ύψος των βιβλίων του Πούζο.

Όλα τα παραπάνω ανήκουν στην συλλογή μου και λίαν συντόμως θα πιάσω, επιτέλους, τον Νονό.

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Roland]

Έτυχε πριν  μερικές βδομάδες να πάρω τον Νονό στα χέρια μου απο την εφημερίδα Real News και θα πω μόνο ένα πράγμα. Είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα μέχρι στιγμής για το 2014. 

Έπος.

[BladeRunner]

Έτυχε πριν  μερικές βδομάδες να πάρω τον Νονό στα χέρια μου απο την εφημερίδα Real News και θα πω μόνο ένα πράγμα. Είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα μέχρι στιγμής για το 2014. 

Έπος.

 

Αυτό διαβάζω τώρα και συμφωνώ, είναι εξαιρετικό. Και είμαι ακόμα στο 1/3 σχεδόν.

[BladeRunner]

Ο Νονός

Πραγματικά ένα επικό βιβλίο και ειλικρινά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω το σχόλιο μου γι'αυτό το αριστούργημα. Ας αρχίσω από τα εύκολα, το βιβλιαράκι μου το έκαναν δώρο πριν τέσσερα χρόνια σχεδόν και πρόκειται για μια φτηνή, παλπ έκδοση τσέπης του 1973, απόλυτα ταιριαστή κατά την γνώμη μου με το περιεχόμενο της ιστορίας. Δεν πρέπει να κόστισε πολλά λεφτά, αλλά πραγματικά λίγη σημασία έχει, μιας και μιλάμε για ένα τρομερό βιβλίο στο είδος του που έκανε μόδα, θα έλεγε κανείς, τις ιστορίες με Μαφιόζους.

Το λοιπόν, όπως όλοι γνωρίζετε ή υποψιάζεστε, η ιστορία έχει να κάνει με την Οικογένεια Κορλεόνε, ίσως την πιο δυνατή Μαφιόζικη οργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αρχηγό φυσικά τον Ντον Βίτο Κορλεόνε, που οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν μπροστά του, Νονό. Μιλάμε για έναν τύπο πραγματικά έξυπνο, που έκανε χάρες σε άτομα από τα οποία περίμενε στο μέλλον να του ανταποδώσουν την "καλοσύνη" του. Αυτή είναι μια τακτική που μόνο καλό μπορεί να κάνει, έστω σε βάθος χρόνου, με την οποία αποκτάς πολλούς φίλους ή, έστω, συμμάχους. Εννοείται έδειχνε πυγμή εκεί που χρειαζόταν, δεν φοβόταν να πάρει την δύσκολη απόφαση όταν δεν γινόταν αλλιώς και, επίσης, δεν φοβόταν να φανεί ακόμα και "κότα", αν ήξερε ότι η βιασύνη μόνο κακό θα έκανε σ'αυτόν και την Οικογένεια του. Έκανε τρεις γιους, τον Σόνι, τον Μάικ και τον Φρέντι, αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, και μια κόρη, την Κόνι, που βέβαια δεν είχε καμία εμπλοκή στις δουλειές της Οικογένειας, σαν γυναίκα που ήταν. Οι τρεις γιοι βρήκαν στον πατέρα τους έναν δάσκαλο και μελλοντικά θα ανέβαιναν στην ιεραρχία, ανάλογα με τις ικανότητές και τις ορέξεις τους.

Συγκεκριμένη πλοκή δεν υπάρχει, με αρχή, μέση και τέλος, έχουμε να κάνουμε μ'ένα χρονικό της Οικογένειας Κορλεόνε, της οποίας η οργάνωση, τα εθιμοτυπικά και οι κινήσεις της περιγράφονται με κάθε ζουμερή λεπτομέρεια. Στην ιστορία εμφανίζονται πολλοί χαρακτήρες, όπως καταλαβαίνει κανείς, αρκετοί εκ των οποίων με το πέρασμα των χρόνων εξαφανίζονται, για αρκετούς λόγους, και το σίγουρο είναι ότι η σκιαγράφηση των περισσότερων είναι πάρα πολύ καλή. Δεν θα έλεγα ότι δέθηκα ιδιαίτερα με κάποιον απ'αυτούς, αλλά ο Πούζο μου έδωσε να καταλάβω την ψυχοσύνθεση του καθενός από τους βασικούς χαρακτήρες. 

Η γραφή μου φάνηκε εξαιρετική, ακριβής, δίχως περιττές φιοριτούρες, οπωσδήποτε πολύ ευκολοδιάβαστη και σίγουρη, με ωραίες περιγραφές γεγονότων και ανθρώπων και πειστικούς διαλόγους. Σκηνές δράσης, με αιματοχυσίες και βία φυσικά και υπάρχουν, σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, δίχως βέβαια υπερβολές με αμέτρητες συγκρούσεις και εκατοντάδες θύματα. Η ατμόσφαιρα εννοείται απίθανη, σκοτεινή και κάπως νουάρ στα σημεία που έπρεπε.

Γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα τρομερό, επικό βιβλίο που συνδυάζει το ιστορικό μυθιστόρημα, το δράμα και το έγκλημα, που με την ιστορία του και τους καλοδουλεμένους, στην πλειοψηφία τους, χαρακτήρες, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θ'αφήσει κανέναν αδιάφορο. Είναι ένα βιβλίο αντάξιο της φήμης του και πραγματικά κάθε αναγνώστης αξίζει να του ρίξει μια ματιά, μόνο και μόνο γιατί αποτελεί την βάση για τις γνωστές, απίστευτες ταινίες.

10/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[T.C.Cook]

 

Όλα τα παραπάνω ανήκουν στην συλλογή μου και λίαν συντόμως θα πιάσω, επιτέλους, τον Νονό.

 

Έψαχνα στο internet μπας και βρω κανένα βιβλίο του Mario Puzo και "έπεσα" πάνω στο postάρισμα σου. Είσαι τυχερός, εγώ, δυστυχώς, έχω στην κατοχή μου μόνο δυο βιβλία του (εννοείται πως τα 'χω διαβάσει/λιώσει) τον "Νονό" και τον "Σικελό". Επειδή βλέπω έχει περάσει καιρός από το postάρισμα σου, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις διαβάσει και κάποιο άλλο σε αυτό το διάστημα (αν όχι, σου προτείνω να διαβάσεις τον "Σικελό") και να κάνεις αν θες κάποιο σχόλιο.

 

Επίσης θα ήθελα να πω δυο πραγματάκια για τον "Νονό". Όλοι μας έχουμε δει την ταινία. Δυστυχώς αυτό αποτρέπει πολύ κόσμο από το να διαβάσει το βιβλίο.

Εγώ λάτρευα την ταινία και αγάπησα το βιβλίο. Αν δεν διαβάσεις τον Νονό δεν πρόκειται να κατανοήσεις πλήρως το αριστούργημα του F.F. Copola.

Ο Mario Puzo δίνει τεράστιο βάθος στους χαρακτήρες του και μέσα στο βιβλίο υπάρχουν πολλές σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με την λογική και την οξύνοια που δρα η οικογένεια Corleone. Λεπτομέρειες που μου έδωσαν αφορμή να ξαναδώ για πολλοστή φορά τη ταινία και με έκαναν να αγαπήσω και να κατανοήσω πλήρως αυτό το αριστούργημα.

 

Άποψη μου είναι πως το τέλειο δεν υπάρχει σε κανένα τομέα της ζωής. Ίσως να υπάρχει στα μαθηματικά. Αν μπορούσα όμως να δώσω έναν τέτοιο χαρακτηρισμό για ένα βιβλίο τότε θα ήταν αναμφίβολα για τον ¨Νονό¨ του Mario Puzo.

 

9.9/10

 

Κλείνω όπως αρμόζει και με όλο το σεβασμό απέναντι σε ένα Ντόν… Bacio tua mano.

 

 

Ο Σικελός

 

 Αν και έχω διαβάσει μόλις δυο από τα έργα του, ο Mario Puzo είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Η αρχή έγινε με το αγαπημένο μου μυθιστόρημα και πιο γνωστό του έργο, τον ¨Νονό¨.

 

 Έχω το «κακό» συνήθειο να εντυπωσιάζομαι εύκολα και όταν πρωτοδιαβάζω έναν συγγραφέα να πέφτω με τα μούτρα και στα υπόλοιπα έργα του. Λίγο πολύ όλοι οι συγγραφείς (ακόμα και οι κορυφαίοι) έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο γραφής και ένα πανομοιότυπο σχέδιο στην ανάπτυξη της ιστορίας τους. Κάποιοι επαναλαμβάνονται και κάποιοι δυστυχώς δεν μπορούν να επαναλάβουν τα αριστουργήματα τους.

 

 Κάτι τέτοιο δεν συνέβη με τον Mario Puzo. Ο "Σικελός" αν και διαφημίστηκε ως η λογοτεχνική συνέχεια του "Νονού" (κυρίως για εισπρακτικούς λόγους) εντούτοις πρόκειται για μια υπέροχη –βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα- ιστορία, μιας εκ των πιο αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων της μεταπολεμικής Σικελίας. Την ιστορία του πιο σύγχρονου καταγεγραμμένου Ρομπέν των Δασών. Την ιστορία του Salvatore Giuliano.

 

 Η γραφή του Mario Puzo παραμένει απλή, άμεση… αποτελεσματική. Μας επιτρέπει να ψηλαφήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο από αρώματα που αναβλύζουν από τις λεμονιές  και τα ελαιόδεντρα της Σικελίας. Ένα ταξίδι κάτω από τον ήλιο της, που ξεπροβάλει μέσα από τα πανύψηλα βουνά και αντανακλά κατακόκκινος σαν το αίμα που έχει χυθεί στη σικελική γη για αμέτρητους αιώνες.

 

Μια ιστορία με μπόλικο παρασκήνιο, που συνδυάζει άψογα τον φανταστικό κόσμο του Michael Corleone και τον πραγματικό του Salvatore Giuliano.

 

Ο "Σικελός" είναι κάτι παραπάνω από αφήγηση μιας απλής ιστορίας. Ο Puzo εξιστορεί και δημιουργεί έναν μύθο. Έναν μύθο που έχει αμφισβητηθεί και αμφισβητείται ακόμα και τώρα. Αξίζει να αναφέρω πως και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει κατηγορηθεί για αυτό το μυθιστόρημα. Για τον τρόπο –ακόμα και για τους λόγους- που προσεγγίζει με τόσο ηρωισμό τις πράξεις και την ζωή ενός ανθρώπου που όλοι μας θα θέλαμε ή θα ‘χουμε ονειρευτεί κάποια στιγμή να ζήσουμε.

 

Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο. Με ταξιδεύει και με συντροφεύει τα τελευταία 3 καλοκαίρια. Ήταν η αφορμή των 2 ταξιδιών μου στο Montelepre της Σικελίας. Η αφορμή για να εξερευνήσω τα κατορθώματα της πραγματικής ζωής του Salvatore Giuliano. Και αυτό το ταξίδι, δεν τελειώνει ποτέ.

 

Vostra Signuria

 

Edited May 22, 2015 by T.C.Cook

[rolandofgileaad]

Για το Νονό τι να πρωτοπει κάποιος, με καλύπτουν οι παραπάνω.Επειδή θέλω να κλείσω την ελληνική βιβλιογραφία του Puzo, ψάχνω το Ομερτά, αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος;Και την απαγωγή θα ήθελα αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο να υπάρχει πια .

 

Ευχαριστώ